Oλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι που μαζεύτηκαν τις προάλλες για να εξαγγείλουν τη Γέφυρα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινούν τη φιλότιμη προσπάθειά τους για την πολλοστή ανασύσταση της Κεντροαριστεράς με μία θεμελιώδη αυθαιρεσία. Ανάγουν το Μακεδονικό στο Ιερό Δισκοπότηρο της δημόσιας ζωής χωρίς πειστικές εξηγήσεις γιατί αποτελεί τέτοιας περιωπής θέμα. Δε λέω, πολύ θετικό είναι που λύθηκε, αλλά δεν πρόκειται δα και για το Κυπριακό ή για ένα μείζον ζήτημα Δημοκρατίας, ώστε να δικαιώσουν την προφητεία της κυβέρνησης όταν προέβλεπε ότι αυτό θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό. Οντως το αναδιέταξε, αλλά απλώς γιατί ήταν έτοιμο να υποδεχτεί τα δρομολογημένα ατομικά σχέδια ορισμένων βουλευτών. Νομίζω η στάση αυτή αδικεί την προιστορία πολλών της πρωτοβουλίας. Δεν ήσαν μέχρι τώρα οι ίδιοι μονοθεματικοί ακόμα και αν θεωρούν σήμερα ότι η κυβέρνηση είναι.
Προκαλεί απορία πώς δημόσια πρόσωπα με πολιτική πληρότητα και ολιστική θεώρηση αυτοεγκλωβίζονται και προσπαθούν να καθηλώσουν και τη δική μας σκέψη σε ένα από τα υποσύνολα, όσο θετικό και αν είναι, και να αγνοούν το ζοφερό σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, λες και πρόκειται για κίνηση μερικού ενδιαφέροντος, όπως το Κόμμα των Κυνηγών, ας πούμε, Οικολόγοι της βορειομακεδονικής πανίδας, «Μακεδονίστας».
Κι όμως το παρελθόν των ανθρώπων αυτών θα προδίκαζε τελείως άλλη ιεράρχηση στα κριτήρια που αξιολογούν μια Κυβέρνηση. Το τελευταίο που θα περίμενε κανείς θα ήταν να γίνουν χειρουργοί παρθενορραφής μιας τετραετίας που δοκίμασε σκληρά τα παλιά τους προτάγματα, σαν να εμφανίστηκε το Μακεδονικό εν κενώ, να δώσει εξ αρχής ταυτότητα σε ένα κόμμα με δείγμα γραφής δεκαετίας.
Παρθενορραφή και παρθενογένεση είναι παρθένος σουρεαλισμός.
Αλήθεια, αν το θέμα της έκθεσης δεν ήταν το Μακεδονικό αλλά η Δημοκρατία και οι θεσμοί της, τι κόλλα θα παρέδιδαν;
Τι μέρες θεωρούν ότι διάγει το Κράτος Δικαίου, η Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, η διάκριση των Εξουσιών, η ανοχή στην ελευθερία έκφρασης;
Αν το ζήτημα ήταν ο ακροδεξιός εθνικισμός, ο λαικισμός, ο ρατσισμός, και η ξενοφοβία, με ποιούς συμμάχους θα έλεγαν ότι μακροημέρευσαν στην εξουσία οι σημερινοί εκλεκτοί τους;
Αν ήταν το θέμα η Οικονομία τι θα είχαν να πουν για τα υπερπλεονάσματα της σκληρής λιτότητας και για την υπερφορολόγηση μιας κυβέρνησης που πρώτα φρόντισε να πετάξει 100 δισ. από το παράθυρο;
Αν ήταν η αισθητική της εξουσίας τι σχόλιο θα έκαναν για τη συνύπαρξή τους στο προοδευτικό μέτωπο με προσωπικότητες τύπου Πολάκη, Μεγαλοοικονόμου, Παπακώστα κλπ;
Ακόμα και αν ήταν η εξωτερική πολιτική το θέμα, θυμούνται τι έγραφαν οι ίδιοι άνθρωποι για τους χειρισμούς της Κυβέρνησης στο Κυπριακό;
Δεν θα συνεχίσω γιατί ο κατάλογος είναι μακρύς. Τουλάχιστον, ιδιωτικά, τους ζήτησαν καμιά συγγνώμη για τους χαρακτηρισμούς γερμανοτσολιάδες, προδότες και Τσολάκογλου όταν όλοι αυτοί ήταν ακόμα «Μενουμευρωπαίοι», γιατί δημοσίως κανείς δεν έχει ακούσει ένα δράμι αυτοκριτική;
Λυπάμαι αλλά οι άνθρωποι μάς προτείνουν...
αυτολοβεκτομή.
Οσο και αν θέλουν να συρρικνώσουν την πολιτική ύλη δεν γίνεται να υποκαταστήσουμε τα βασικά μαθήματα Δημοκρατίας με ένα μάθημα Επιλογής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου