Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Τόσα λεφτά πού θα βρεθούν; Ρωτούν όλοι μετά
το αποτέλεσμα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.
Προσωπικώς όμως με απασχολεί περισσότερο η σχετική δήλωση του πρωθυπουργού ότι αυτή η υπόθεση «στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα σε όσους θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα».
Για να είμαι ακριβής, η δήλωση με ανησυχεί, διότι το ύφος του είχε τη χαρακτηριστική μάγκικη αυθάδεια, που βγαίνει αβίαστα από τον Αλέξη Τσίπρα, όποτε αισθάνεται ισχυρός και μπορεί να είναι ο εαυτός του.
Δηλαδή πώς το εννοεί ακριβώς ο πρωθυπουργός, λ.χ. ότι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να υποστούν τον εγκλεισμό και τη στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους για ένα απροσδιόριστης διάρκειας διάστημα;
Να αντέχουν την απλυσιά ή να μην τους πειράζει αν τους συνοδεύει αστυνομικός στο μπάνιο;
Αν ο πρόεδρος είναι σε καλή διάθεση για να δώσει συμβουλές, πόσες αλλαξιές εσώρουχα θα τους συμβούλευε να έχουν μαζί τους, πέντε είναι καλά ή μήπως δέκα διά παν ενδεχόμενο;
Εκτός βέβαια αν το πάει αλλού: στο εξωφρενικό ύψος του τιμήματος. Αν αυτό εννοεί, δηλαδή να είναι οι ξένοι επενδυτές έτοιμοι να τους μαδήσει το ελληνικό κράτος για ένα μερίδιο σε μια αγορά των 200 εκατομμυρίων, λυπάμαι αλλά κάτι τέτοιο δεν νομίζω να τους προσελκύσει να επενδύσουν στην Ελλάδα· το πιθανότερο είναι να τους διώξει.
Αλλά, ποιος ξέρει, μπορεί να είναι αυτό το μήνυμα του πρωθυπουργού σε ξένους υποψήφιους επενδυτές.
Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, ποιο είναι το μήνυμα, διότι πέραν των άλλων, μου προκαλεί βαθιά εντύπωση η μεταχείριση που υπέστη ο ευνοούμενος της κυβέρνησης στον διαγωνισμό. Παρότι οι Καλογρίτσες, πατήρ και υιός, έχουν άριστες σχέσεις με την κυβέρνηση, εκτοξεύθηκαν εναντίον τους βαριές κατηγορίες και μάλιστα από πολύ ψηλά μέσα στους κόλπους της κυβέρνησης. Επίσης, σοβαρά ερωτήματα ετέθησαν και για τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους, τα οποία έμειναν να αιωρούνται αναπάντητα. Γενικώς, από αυτή την ωραία και γεμάτη εκπλήξεις περιπέτεια, η εικόνα τους έχει σαφώς μουτζουρωθεί.
Σημειωτέον, δε, ότι είναι ακόμη στην αρχή των βασάνων τους. Διότι, αφού δυσκολεύθηκαν να πάρουν την εγγυητική των τριών εκατομμυρίων από τράπεζα φιλική προς την κυβέρνηση, πώς θα βρουν τις δεκάδες των εκατομμυρίων όχι μόνο για την άδεια, αλλά και για το στήσιμο του σταθμού;
Δυσκολεύομαι, σας λέω την αλήθεια, να δω τι μπορεί να κάνει αυτούς τους δύο επιχειρηματίες ικανοποιημένους με το αποτέλεσμα που πέτυχαν.
Για σταθείτε όμως! Αυτή τη δήλωση προς ξένους επενδυτές ο πρωθυπουργός από πού την έκανε;
Από το Κιάτο, μπροστά από ένα έργο της κατασκευαστικής του πατρός Καλογρίτσα.
Να βρίσκονται σε αυτό το απλό γεγονός οι απαντήσεις και στο ερώτημα παραπάνω, αλλά και στην αναζήτηση του νοήματος στο μήνυμα του πρωθυπουργού προς επενδυτές;
Ας διώξω τις κακές σκέψεις, όμως, διότι ο αρμόδιος υπουργός, επισκεπτόμενος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανέδειξε μάλλον τη χαρωπή διάσταση του θέματος:
«Νομίζω ότι έχουμε ένα θετικό μείγμα παλαιών και νέων τηλεοπτικών σταθμών, με ισορροπία πείρας και φρεσκάδας, η οποία θα μας δώσει ένα νέο τηλεοπτικό τοπίο, το οποίο αξίζει ο ελληνικός λαός».
Οτι το αξίζει ο ελληνικός λαός είναι βέβαιο και με το παραπάνω, αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο από το ανάλαφρο ύφος που θα άρμοζε σε κάποιον, ο οποίος μας μιλά για την κολεξιόν του φετινού χειμώνα μέσα από το πάνελ ενός πρωινάδικου, νομίζω.
Η ελαφρότητα της προσέγγισης του Ν. Παππά είναι, φυσικά, παραπλανητική. (Αν κρίνω από το Μενεγάκειον ύφος, μπορεί να την έγραψε ή να βοήθησε και ο Καρανίκας...). Διότι αν ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν η «τακτοποίηση του τοπίου», πείτε μου εσείς πού τη βλέπετε. Με τα δικαστικά ζητήματα που εκκρεμούν και με τις επικείμενες απολύσεις εργαζομένων από τον ιδιωτικό τομέα εξαιτίας διοικητικών αποφάσεων του κράτους, είναι βέβαιο ότι το θέμα μένει ανοικτό.
Πέραν των άλλων, μένει ανοικτό και για τον λόγο ότι η μορφή της αγοράς είναι και θα είναι για καιρό ακόμη απροσδιόριστη. Κατ’ αρχάς, να δούμε τι θα κάνουν οι νέοι σταθμοί και πώς θα σταθούν στην αγορά. Επειτα, να δούμε πώς θα πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες που συστηματικά σπέρνει η κυβέρνηση για νέες άδειες και, τέλος, ας λάβουμε υπ’ όψιν και τον παράγοντα της ανικανότητας του ίδιου του Ν. Παππά.
Διότι πολλά και μεγάλα είναι αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, αλλά στους χειρισμούς της υπόθεσης των αδειών δεν διέπρεψε.
Οι τέσσερις επιχειρηματίες που πήραν τις άδειες, οι δύο παλιοί που κατέβαλαν λύτρα και οι δύο καινούργιοι, ουσιαστικά χρηματοδότησαν –κάποιοι παρά τη θέληση τους, όχι όλοι– την πορεία της κυβέρνησης για τους επόμενους μήνες.
Από αυτούς απέσπασε τα καύσιμα για να συνεχίσει να κινείται η μηχανή της. Τα χρήματα, που αυτοί θα καταβάλουν στο Δημόσιο μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ο πρωθυπουργός ήδη τα μοίρασε «πίσω στον άθρωπο» από το Κιάτο. Τα πήρε λοιπόν από τους πλούσιους, αφού τους ταπείνωσε, για να τα δώσει στους φτωχούς. Να πώς ο Αλέξης σκότωσε τον δράκο της διαπλοκής! Ολα αυτά δε, όχι για να τους πάνε μακριά, αλλά απλώς για να βγάλει πέρα την εμφάνιση στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός και να αντιμετωπίσει στη συνέχεια την άκρα Αριστερά στο Συνέδριό τους.
Δεν είναι ωραίο, αλλά όσο η κυβέρνηση Τσίπρα στριμώχνεται από την ανελέητη πραγματικότητα τόσο ο λαϊκισμός της αποκτά μια χροιά εκδίκησης – άλλωστε, η απόλυση των εργαζομένων στους σταθμούς που πρόκειται να κλείσουν μοιάζει με εκδικητική επανάληψη του λάθους της κυβέρνησης Σαμαρά με το κλείσιμο της ΕΡΤ...
Προσωπικώς όμως με απασχολεί περισσότερο η σχετική δήλωση του πρωθυπουργού ότι αυτή η υπόθεση «στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα σε όσους θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα».
Για να είμαι ακριβής, η δήλωση με ανησυχεί, διότι το ύφος του είχε τη χαρακτηριστική μάγκικη αυθάδεια, που βγαίνει αβίαστα από τον Αλέξη Τσίπρα, όποτε αισθάνεται ισχυρός και μπορεί να είναι ο εαυτός του.
Δηλαδή πώς το εννοεί ακριβώς ο πρωθυπουργός, λ.χ. ότι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να υποστούν τον εγκλεισμό και τη στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους για ένα απροσδιόριστης διάρκειας διάστημα;
Να αντέχουν την απλυσιά ή να μην τους πειράζει αν τους συνοδεύει αστυνομικός στο μπάνιο;
Αν ο πρόεδρος είναι σε καλή διάθεση για να δώσει συμβουλές, πόσες αλλαξιές εσώρουχα θα τους συμβούλευε να έχουν μαζί τους, πέντε είναι καλά ή μήπως δέκα διά παν ενδεχόμενο;
Εκτός βέβαια αν το πάει αλλού: στο εξωφρενικό ύψος του τιμήματος. Αν αυτό εννοεί, δηλαδή να είναι οι ξένοι επενδυτές έτοιμοι να τους μαδήσει το ελληνικό κράτος για ένα μερίδιο σε μια αγορά των 200 εκατομμυρίων, λυπάμαι αλλά κάτι τέτοιο δεν νομίζω να τους προσελκύσει να επενδύσουν στην Ελλάδα· το πιθανότερο είναι να τους διώξει.
Αλλά, ποιος ξέρει, μπορεί να είναι αυτό το μήνυμα του πρωθυπουργού σε ξένους υποψήφιους επενδυτές.
Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, ποιο είναι το μήνυμα, διότι πέραν των άλλων, μου προκαλεί βαθιά εντύπωση η μεταχείριση που υπέστη ο ευνοούμενος της κυβέρνησης στον διαγωνισμό. Παρότι οι Καλογρίτσες, πατήρ και υιός, έχουν άριστες σχέσεις με την κυβέρνηση, εκτοξεύθηκαν εναντίον τους βαριές κατηγορίες και μάλιστα από πολύ ψηλά μέσα στους κόλπους της κυβέρνησης. Επίσης, σοβαρά ερωτήματα ετέθησαν και για τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους, τα οποία έμειναν να αιωρούνται αναπάντητα. Γενικώς, από αυτή την ωραία και γεμάτη εκπλήξεις περιπέτεια, η εικόνα τους έχει σαφώς μουτζουρωθεί.
Σημειωτέον, δε, ότι είναι ακόμη στην αρχή των βασάνων τους. Διότι, αφού δυσκολεύθηκαν να πάρουν την εγγυητική των τριών εκατομμυρίων από τράπεζα φιλική προς την κυβέρνηση, πώς θα βρουν τις δεκάδες των εκατομμυρίων όχι μόνο για την άδεια, αλλά και για το στήσιμο του σταθμού;
Δυσκολεύομαι, σας λέω την αλήθεια, να δω τι μπορεί να κάνει αυτούς τους δύο επιχειρηματίες ικανοποιημένους με το αποτέλεσμα που πέτυχαν.
Για σταθείτε όμως! Αυτή τη δήλωση προς ξένους επενδυτές ο πρωθυπουργός από πού την έκανε;
Από το Κιάτο, μπροστά από ένα έργο της κατασκευαστικής του πατρός Καλογρίτσα.
Να βρίσκονται σε αυτό το απλό γεγονός οι απαντήσεις και στο ερώτημα παραπάνω, αλλά και στην αναζήτηση του νοήματος στο μήνυμα του πρωθυπουργού προς επενδυτές;
Ας διώξω τις κακές σκέψεις, όμως, διότι ο αρμόδιος υπουργός, επισκεπτόμενος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανέδειξε μάλλον τη χαρωπή διάσταση του θέματος:
«Νομίζω ότι έχουμε ένα θετικό μείγμα παλαιών και νέων τηλεοπτικών σταθμών, με ισορροπία πείρας και φρεσκάδας, η οποία θα μας δώσει ένα νέο τηλεοπτικό τοπίο, το οποίο αξίζει ο ελληνικός λαός».
Οτι το αξίζει ο ελληνικός λαός είναι βέβαιο και με το παραπάνω, αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο από το ανάλαφρο ύφος που θα άρμοζε σε κάποιον, ο οποίος μας μιλά για την κολεξιόν του φετινού χειμώνα μέσα από το πάνελ ενός πρωινάδικου, νομίζω.
Η ελαφρότητα της προσέγγισης του Ν. Παππά είναι, φυσικά, παραπλανητική. (Αν κρίνω από το Μενεγάκειον ύφος, μπορεί να την έγραψε ή να βοήθησε και ο Καρανίκας...). Διότι αν ο σκοπός του διαγωνισμού ήταν η «τακτοποίηση του τοπίου», πείτε μου εσείς πού τη βλέπετε. Με τα δικαστικά ζητήματα που εκκρεμούν και με τις επικείμενες απολύσεις εργαζομένων από τον ιδιωτικό τομέα εξαιτίας διοικητικών αποφάσεων του κράτους, είναι βέβαιο ότι το θέμα μένει ανοικτό.
Πέραν των άλλων, μένει ανοικτό και για τον λόγο ότι η μορφή της αγοράς είναι και θα είναι για καιρό ακόμη απροσδιόριστη. Κατ’ αρχάς, να δούμε τι θα κάνουν οι νέοι σταθμοί και πώς θα σταθούν στην αγορά. Επειτα, να δούμε πώς θα πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες που συστηματικά σπέρνει η κυβέρνηση για νέες άδειες και, τέλος, ας λάβουμε υπ’ όψιν και τον παράγοντα της ανικανότητας του ίδιου του Ν. Παππά.
Διότι πολλά και μεγάλα είναι αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, αλλά στους χειρισμούς της υπόθεσης των αδειών δεν διέπρεψε.
Οι τέσσερις επιχειρηματίες που πήραν τις άδειες, οι δύο παλιοί που κατέβαλαν λύτρα και οι δύο καινούργιοι, ουσιαστικά χρηματοδότησαν –κάποιοι παρά τη θέληση τους, όχι όλοι– την πορεία της κυβέρνησης για τους επόμενους μήνες.
Από αυτούς απέσπασε τα καύσιμα για να συνεχίσει να κινείται η μηχανή της. Τα χρήματα, που αυτοί θα καταβάλουν στο Δημόσιο μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ο πρωθυπουργός ήδη τα μοίρασε «πίσω στον άθρωπο» από το Κιάτο. Τα πήρε λοιπόν από τους πλούσιους, αφού τους ταπείνωσε, για να τα δώσει στους φτωχούς. Να πώς ο Αλέξης σκότωσε τον δράκο της διαπλοκής! Ολα αυτά δε, όχι για να τους πάνε μακριά, αλλά απλώς για να βγάλει πέρα την εμφάνιση στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός και να αντιμετωπίσει στη συνέχεια την άκρα Αριστερά στο Συνέδριό τους.
Δεν είναι ωραίο, αλλά όσο η κυβέρνηση Τσίπρα στριμώχνεται από την ανελέητη πραγματικότητα τόσο ο λαϊκισμός της αποκτά μια χροιά εκδίκησης – άλλωστε, η απόλυση των εργαζομένων στους σταθμούς που πρόκειται να κλείσουν μοιάζει με εκδικητική επανάληψη του λάθους της κυβέρνησης Σαμαρά με το κλείσιμο της ΕΡΤ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου