Η εικόνα της κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό δεν είναι η καλύτερη. Οι υπουργοί βρίσκονται σε πόλεμο, αυτονομούνται και συχνά «κρύβονται». Ο κ. Μητσοτάκης παλεύει χωρίς συμμάχους εναντίον του κ. Ντινόπουλου για ένα «πουκάμισο αδειανό». Η Δημόσια Διοίκηση ήταν ήδη σε ανοικτή «επανάσταση» ακόμη και πριν βρει την εύκολη «στήριξη» της κυρίας Δούρου, που στοχεύει στον τίτλο της «Τσαρίνας των Σκουπιδιών», αγκαλιά με τον κ. Μπαλασόπουλο.
Σε ιατρικούς όρους, αυτό αποκαλείται «Πολλαπλή Εκπτωση Οργάνων». Ως «προ-στάδιο» της Σήψης, συνήθως προηγείται του θανάτου, όταν ακόμη και η Ιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Σε αυτήν την κατάσταση διάλυσης και απόλυτης εξάντλησης της κυβέρνησης αλλά και της χώρας, η έλευση της τρόικας μοιάζει με επιθεώρηση πεδίου μάχης χωρίς νικητές και ηττημένους.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό η φιγούρα του πρωθυπουργού θυμίζει τον Ριχάρδο τον Γ'. Στη μάχη του Μπόσγουορθ το 1485, ηττημένος περιφέρεται βαριά πληγωμένος και ψάχνει για «ένα άλογο» προσφέροντας το βασίλειό του σε αντάλλαγμα. Ο τελευταίος που βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση ήταν ο Γ. Παπανδρέου. Το δικό του άλογο ήταν ο κ. Παπαδήμος. Εχασε το βασίλειο, αλλά παρέμεινε ζωντανός για να μας «ταλαιπωρεί» ακόμη.
Κάπως έτσι βρέθηκε να γίνει βασιλιάς ο κ. Σαμαράς. Και η δική του βασιλεία δεν φαίνεται ότι θα είναι μακρόβια, αλλά γι' αυτόν δεν διαφαίνεται «εύκολη» αποχώρηση, καθώς άλλος Παπαδήμος δεν θα υπάρξει.
Η δική του μοίρα θα αποφασισθεί από τον ίδιο. Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, αντί να ψάχνει για διέξοδο αποχώρησης, πρέπει να παλέψει για να επιβιώσει. Και αυτό θα το πετύχει μόνο αν φερθεί σαν πραγματικός βασιλιάς.
Ο κ. Σαμαράς σήμερα δεν απειλείται από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά από το ίδιο του το κόμμα και τους υπουργούς του. Δεν ξέρω αν έχει τις ιδιότητες του Ριχάρδου, αλλά έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, θα θυμηθούμε μία άλλη ρήση που έμεινε στην Ιστορία, την ελληνική. Το «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;» του Κων. Καραμανλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου