"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔο-ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Δύο πρώην αναζητούν στρατηγική

 Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Τόσο ο Αντώνης Σαμαράς όσο και ο Αλέξης Τσίπρας είναι φανερό πως βρίσκονται σε αναζήτηση στρατηγικής. Οι κινήσεις τους πρέπει να είναι προσεκτικές και μελετημένες διότι δεν συγχωρούνται αποτυχίες σε δύο πρώην πρωθυπουργούς. Αμφότεροι θα πρέπει να ξεπεράσουν καταστάσεις οι οποίες είναι ήδη εγγεγραμμένες στην πολιτική πραγματικότητα. Ας αρχίσω από τον νεότερο.

Ο Αλ. Τσίπρας αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα. Είναι απονομιμοποιημένος σε ένα σημαντικό κομμάτι του χώρου στον οποίον θέλει να απευθυνθεί. Του χρεώνουν την εκλογική συντριβή του 2023 για την οποία δεν έδωσε ποτέ εξηγήσεις και κυρίως του χρεώνουν τον Στέφανο Κασσελάκη και τα όσα επακολούθησαν. Συνεπώς, οι προσπάθειες ανακαίνισης του προφίλ που επιχειρεί πέφτουν επάνω σε αυτό το αρνητικό κλίμα, μια κατάσταση που επιτείνεται και από τη γενικότερη απαξίωση του χώρου της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η πολυδιάσπαση είναι δηλωτική αυτής της κατάπτωσης.  

Συγχρόνως ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να απαντήσει στο στρατηγικό ερώτημα: Η επάνοδός του σε τι αποβλέπει; 

Να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την περιοχή του 6% σε αυτήν του 12%; 

Δύσκολο, αλλά όντως αξίζει τον κόπο ένας πρώην πρωθυπουργός να κάνει μια διαχείριση μιζέριας;  

Του ταιριάζει το «από δήμαρχος, κλητήρας;». 

Βέβαια, ο Αλ. Τσίπρας έχει ένα πλεονέκτημα. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του μπορεί να περιμένει.

Αυτό το πλεονέκτημα δεν το έχει ο άλλος πρώην πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος με έχει τιμήσει με τη φιλία του. Η πίεση δεν αφορά μόνο την επίσπευση της όποιας απόφασής του. Αφορά κυρίως την αίσθηση πως δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία επανόρθωσης, αν κάτι δεν πάει καλά. Νομίζω πως το πρόβλημα δεν αγγίζει την υστεροφημία του –ένας πολιτικός εν ενεργεία δεν λειτουργεί με τέτοιους όρους– αλλά την πολιτική του απαξίωση. Με την υστεροφημία τους ασχολούνται οι απόστρατοι. Και με τον Αντ. Σαμαρά το ερώτημα είναι αν διαθέτει μια στρατηγική ή αν θα κινηθεί με βάση τον έντονο συναισθηματισμό που χαρακτηρίζει την προσωπικότητά του. 

Εχει μια ριζικά διαφορετική θεώρηση από τον πρωθυπουργό για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μια διαφορετική ατζέντα για τα γνωστά κοινωνικά ζητήματα και μια δικαιολογημένη πικρία για τις προσωπικές τους σχέσεις. 

Είναι αυτά τα ζητήματα αρκετά ώστε να διαβεί τον Ρουβίκωνά του; 

Και ποιος θα είναι ο στόχος της διάβασης του Ρουβίκωνα;  

Τέτοιες κινήσεις δεν γίνονται με το «βλέποντας και κάνοντας» ούτε υπό την πίεση ενός συναισθηματικού φορτίου, όσο έντονο και αν είναι αυτό. Προσωπικά, θα προτιμούσα ο Αντ. Σαμαράς να λέει τα όσα λέει μέσα στην παράταξη που υπηρέτησε και τον ανέδειξε.

Και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, αν τελικά κάνουν το αποφασιστικό βήμα, θα είναι...

 

 εις αναζήτηση ακροατηρίου, ευμεγέθους, αναλόγου της ιδιότητας που φέρουν. 

Ενας πρώην προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης θα προπονήσει ομάδα αντάξια της Ρεάλ ή θα αποσυρθεί


Δεν υπάρχουν σχόλια: