«...Ο Δημοκρατικός Στρατός ήτο ένα τσούρμο αλλοεθνών αυτονομιστών και το 45% των μαχητών του απετελείτο από Σλαβομακεδόνες...»
— Greeksburg (@Greeksburg) August 29, 2024
Μάρκος Βαφειάδης
----
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΗΤΑΝ #ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ pic.twitter.com/YF1F0rgman
50 χρόνια φεστιβάλ ΚΝΕ σου λέει. 50 χρόνια υποκρισίας δηλαδή. 50 χρόνια που τα παιδιά των κατσαπλιάδων απολαμβάνουν τα αγαθά μιας ευρωπαϊκής δημοκρατικής χώρας. 50 χρ. που οι Γεν. Γραμματείς του ΚΚΕ κοροϊδεύουν με τα Rolex και τα Αμερικάνικα κολέγια. 50 χρ. φυτώριο λοβοτομημένων. pic.twitter.com/xMXvHlNxMp
— Nic Dam (@NicDam4) September 17, 2024
ΑΡΘΡΟ - ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ για την σταλινολάγνα ΝΔ που τιμά τους "αγώνες" της ξεφτιλισμένης Αριστεράς και για τα ξεφτιλισμένα κομμουνιστοφασισταριά που έστρεψαν τα όπλα κατά της Πατρίδας τους
Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
Σεπτέμβριος του 1989. Πρωθυπουργός Τζανετάκης. Το ΚΚΕ για πρώτη φορά στην ιστορία του συμμετείχε σε κυβέρνηση στηρίζοντας τον κατ’ εξοχήν ταξικό του αντίπαλο, τη ΝΔ.
Δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη: ανάμεσα στα όσα ζήτησε ως αντάλλαγμα γι’ αυτή την παρά φύση συνεργασία ήταν και η ψήφιση του νόμου 1863/1989.
Ο νόμος έχει τον ψευδεπίγραφο τίτλο “Άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944-1949”.
Ποιες συνέπειες δεν είχαν ακόμα αρθεί, 40 χρόνια μετά τη λήξη του “εμφυλίου” και 14 χρόνια μετά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του στη Βουλή, δεν μας το διευκρινίζει.
Όταν οι ηττημένοι του “εμφυλίου” συμμετέχουν στην ίδια κυβέρνηση έστω κι αν ήταν “ειδικού σκοπού” (για τη διαλεύκανση του σκανδάλου Κοσκωτά και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο) προφανώς συνέπειες δεν υφίστανται.
Και η χρονολόγηση, επίσης, πάσχει. Τα εγκλήματα της αριστεράς, που ο νόμος αυτός “βάφτισε” εμφύλιο, είχαν αρχίσει από το 1942. Το 1943 ήταν σε πλήρη εξέλιξη σχέδιο εκκαθάρισης “αντιφρονούντων” (μεταξύ των οποίων και νήπια). Αν πάλι θεωρήσουμε ως εμφύλιο την εμπλοκή του ελληνικού στρατού με όρους πολέμου, αυτό συνέβη το 1947.
Δείτε τα απίστευτα άρθρα αυτού του νόμου, που εξακολουθούν να ισχύουν.
Άρθρο 1.
Η περίοδος από την αποχώρηση των Στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31.12.1949, αναγνωρίζεται ως “περίοδος εμφυλίου πολέμου”. Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος “συμμοριτοπόλεμος” αντικαθίσταται με τον όρο “εμφύλιος πόλεμος” και όπου “συμμορίτες” με τον όρο “Δημοκρατικός Στρατός”.
Άρα οι όροι “ανταρτοπόλεμος” και “συμμοριτοπόλεμος” απαλείφονται από κάθε δημόσιο έγγραφο και ουσιαστικά τίθενται υπό διωγμόν. Εάν τους χρησιμοποιείς, στιγματίζεσαι ως… πολεμοχαρής!
Όμως για να χαρακτηριστεί ένας πόλεμος εμφύλιος δεν αρκεί οι εμπόλεμοι να ανήκουν στην ίδια φυλή. Πρέπει να έχουν εγκαθιδρύσει την εξουσία τους σε μεγάλες περιοχές της χώρας και να υποστηρίζονται από αντίστοιχες ομάδες πληθυσμού.
Αυτό δεν συνέβη.
Υπήρξε ένοπλη εξέγερση συγκεκριμένου κόμματος, του οποίου η κυριαρχία εκείνη την περίοδο ήταν περιορισμένη και χρονικά και τοπικά, εναντίον της κυβέρνησης της χώρας που συνέθεταν όλοι οι άλλοι (δεξιοί, φιλελεύθεροι, κεντρώοι, μετριοπαθείς αριστεροί). Αυτού του είδους η ένοπλη σύγκρουση αποκαλείται διεθνώς guerrilla warfare.
Το ίδιο το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την αιματοχυσία που προκάλεσε ως “δεύτερο αντάρτικο” υπονοώντας ότι το πρώτο ήταν κατά των Γερμανών, άρα ο όρος “ανταρτοπόλεμος” θα μπορούσε να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές.
Όμως, επελέγη το “εμφύλιος”.
Γιατί;
Διότι εμπλέκει το σύνολο του έθνους, με ισοβαρή συμμετοχή και φυσικά, ισοβαρή ευθύνη. “Σφαχτήκαμε μεταξύ μας”, άρα όλοι φταίμε.
Το απίστευτο, το ανήκουστο, είναι ότι η ΝΔ αποδέχεται να αποκαλεί τον στρατό του ΚΚΕ (το μεγαλύτερο μέρος του οποίου στρατολογήθηκε με τη βία και πολέμησε με την απειλή της εκτέλεσης από το ανταρτοδικείο), ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ!!! Ναι, οι ένοπλες ομάδες που επεδίωξαν να επιβάλουν στη χώρα σταλινική δικτατορία (να την βάλουν στη “σοβιετική στρούγκα” όπως παραδέχθηκε ο Τάκης Λαζαρίδης), που πήραν τα όπλα εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, που γέμισαν πηγάδες και χαράδρες με πτώματα αθώων πολιτών, μέχρι και βρεφών, ήταν… Δημοκρατικός Στρατός!
Τότε γιατί τον πολεμήσαμε;
Για να πάμε κόντρα στη Δημοκρατία;
Κι αν αυτοί ήταν οι “Δημοκρατικοί”, οι άλλοι τι ήταν;
“Μοναρχοφασίστες”, “αγγλόδουλοι”, “αμερικανόδουλοι” “πράκτορες του διεθνούς ιμπεριαλισμού”, “όργανα της ντόπιας πλουτοκρατίας”, “συνεργάτες των Γερμανών”. Αυτοί είναι οι όροι που χρησιμοποιεί παγίως στα κείμενά του το ΚΚΕ όταν αναφέρεται στον Ελληνικό Στρατό. Ωστόσο κανένας δημοσιογράφος, πολιτικός, ακαδημαϊκός, δεν τους χαρακτηρίζει εμφυλιοπολεμικούς!
Αν όμως αποκαλέσεις τον “εμφύλιο”, ανταρτοπόλεμο ή συμμοριτοπόλεμο, μαύρο φίδι που σε έφαγε! Ακροδεξιός! Εθνικιστής! Φασίστας!
Γιατί ο νόμος 1863/1989 δεν είπε στο ΚΚΕ, “θα σταματήσουμε να σας ονομάζουμε συμμορίτες, αλλά θα σταματήσετε κι εσείς να αποκαλείτε τον νόμιμο στρατό της χώρας μοναρχοφασιστικό και θα σταματήσετε να διοργανώνετε γιορτές μίσους;” Ας μας απαντήσουν όσοι τον ψήφισαν.
Πάντως, το ΚΚΕ, έχοντας φιμώσει την μία πλευρά, αλωνίζει έκτοτε ανενόχλητο αντιστρέφοντας απόλυτα την πραγματικότητα.
Ιδού μερικά δείγματα.
“Δεκάδες στην αρχή, εκατοντάδες πιο ύστερα, πήραν άλλοι για πρώτη και άλλοι για δεύτερη φορά τον τιμημένο δρόμο του βουνού, για να γλιτώσουν από το μοναρχοφασιστικό αγριανθρωπισμό. Περήφανοι αγωνιστές της αντίστασης που παρέδωσαν τα τιμημένα όπλα τους μετά τη Βάρκιζα, ξανατράβαγαν τα γνώριμα γι’ αυτούς μονοπάτια της λευτεριάς. Ετσι ξαναγεννήθηκε το καινούργιο αντάρτικο, ενάντια στους εγχώριους και ξένους νέους καταχτητές.”
“Ο Αύγουστος του 1949 έχει καταγραφεί στην Ιστορία του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος στη χώρα μας σαν ο μήνας που έγινε η τελική αναμέτρηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και του στρατού του καθεστώτος της πλουτοκρατίας, του στηριγμένου στον αγγλικό και, στη συνέχεια, στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.”
“Οι μάχες στο Γράμμο τελείωσαν χωρίς ο μοναρχοφασισμός και οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές να πραγματοποιήσουν το στρατηγικό τους σκοπό που ήταν η συντριβή του ΔΣΕ. Οι κομμουνιστές έδωσαν εξετάσεις στο λαό και το κόμμα, το ΚΚΕ, που τους διαπαιδαγώγησε να υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα και με το όπλο στο χέρι όταν χρειαστεί.”
(Από το ελεγχόμενο από το ΚΚΕ site του «ΔημοκρατικούΣτρατού Ελλάδας» που έχει ως προμετωπίδα του το σύνθημα: «κρατάμε τη φλόγα αναμμένη»!)
Κι ο Ριζοσπάστης, αφού παραθέσει τον όρκο του αγωνιστή (“Εγώ, παιδί του Λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ ορκίζομαι να πολεμήσω με το όπλο στο χέρι, να χύσω το αίμα μου και να δώσω και την ίδια μου τη ζωή για να διώξω από τα χώματα της Πατρίδας μου και τον τελευταίο ξένο καταχτητή…”) τονίζει σε άρθρο τουστις 13/10/1996: “Ο όρκος του μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού παραμένει αναλλοίωτος. Πολύ περισσότερο σήμερα που η μία μετά την άλλη οι κατακτήσεις αφαιρούνται.”
Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, ο Κουτσούμπας στα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τους εξόριστους στη Γυάρο, “διατράνωσε”,πέρυσι τον Οκτώβριο, αυτολεξεί:
– Δεν ξεχνάμε τίποτα, δεν συγχωρούμε τίποτα.
– Αιώνια η καταισχύνη για τους βασανιστές και την αστική τάξη, τα συμφέροντα της οποίας υπηρέτησαν.
– Όσο ισχυρός, όσο βάναυσος και να ‘ναι ο αντίπαλος, εμείς θα νικήσουμε. Εμείς θα ανοίγουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, και μια καινούργια ρωγμή σ’ αυτό το σάπιο σύστημα, ώσπου να καταρρεύσει μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις του, κάτω από τα σφοδρά χτυπήματα της επαναστατημένης εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
– Το ΚΚΕ, στην ήδη εκατόχρονη πορεία του, η αστική τάξη δεν το έβαλε στο χέρι. Το ΚΚΕ στέκει και σήμερα καρφί στο μάτι τους.Το ΚΚΕ σαλπίζει αντίσταση, οργάνωση, ανατροπή.
– Γίνεται όπλο η γνώση πως ο αντίπαλος δεν διστάζει να φτάσει έως τη φυσική εξόντωση του αγωνιστή όταν στη δράση του βλέπει κίνδυνο για την εξουσία και τα κέρδη του. Και γίνεται όπλο αυτή η γνώση, γιατί μας διδάσκει το ανειρήνευτο της πάλης, πως δεν ξεμπερδεύεις με τέτοιον αντίπαλο γλείφοντας τα κόκαλα που πετά απ’ το τραπέζι. Πως ή θα την πας την πάλη σου ως το τέρμα ή εδώ θα μας γονατίζουν διαρκώς. Και τέτοια απόφαση έχουμε πάρει.
– Ανειρήνευτη είναι αυτή η πάλη. Ηταν ανειρήνευτη και τότε που σφύραγε στον αέρα το μαστίγιό τους. Είναι ανειρήνευτη και σήμερα που σφάζουν με το γάντι.
– Να ποιος είναι ο ρόλος μας σήμερα: Γερό ΚΚΕ που να μπορεί να εκπληρώσει την ιστορική του αποστολή, που θα αντέχει και θα συνεχίσει να δρα με την ίδια αταλάντευτη πίστη για το νομοτελειακό, το αναπόφευκτο πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
– Είμαστε σίγουροι ότι «οι μέρες που λαχτάρησαν» οι κρατούμενοι της Γυάρου, οι ήρωες του εργατικού μας κινήματος, «θα ‘ρθουν». Οι μέρες που λαχταρούμε όλοι και όλες εμείς, η σημερινή νέα γενιά, «θα ‘ρθουν». Θα φροντίσουμε» κι εμείς με τη σειρά μας, όπως οι προηγούμενες γενιές, γι’ αυτό…
Υπάρχει κάποιος που δεν κατάλαβε;
Κι όμως τα ΜΜΕ είτε αποσιώπησαν αυτό το εμφυλιοπολεμικό παραλήρημα είτε το εκθείασαν!
Αλλά ας γυρίσουμε στον νόμο του ’89: Αφού αίρει τις ποινές που είχαν επιβληθεί σε μέλη του ΚΚΕ για εγκλήματα του κοινού ποινικού κώδικα, αλλά είχαν διαπραχθεί στο όνομα της ταξικής πάλης και λευκαίνει το ποινικό μητρώο των δραστών, προχωράει κι άλλο: τους δίνει συντάξεις… αντιστασιακού!
Καμαρώστε χουβαρδαλίκι:
Άρθρο 3
Δικαίωμα σύνταξης από το Δημόσιο Ταμείο (…) έχουν όσοι είχαν ενταχθεί (…) στο «Δημοκρατικό Στρατό» και κατέστησαν διαρκώς ανίκανοι συνεπεία οποιουδήποτε παθήματος, τραύματος ή νόσου που οφείλεται αποκλειστικά στις εμφύλιες συγκρούσεις ή συμπλοκές ή σε βίαια περιστατικά ή σε αντίποινα ή σε κακουχίες κατά τη διάρκεια της φυλάκισης ή σε εκτόπιση ή σε εξορίες, για τη δράση τους ή τα κοινωνικά τους φρονήματα, εφ’ όσον αποδεδειγμένα το πάθημα έχει άμεση σχέση με τις συγκρούσεις αυτές και εφ’ όσον αυτό έλαβε χώρα καθόλο το χρονικό διάστημα από την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέχρι τη λήξη του εμφυλίου πολέμου ή και μετά τη λήξη του ή εφ’ όσον κατέστησαν ανίκανοι συνεπεία νόσου που οφείλεται σε κακουχίες ή σε εκτοπίσεις ή σε εξορίες.
Πώς αποδείκνυε κάποιος ότι ήταν “αγωνιστής”;
Ο νόμος είναι πολύ… αυστηρός: “…με ένορκη βεβαίωση δύο μαρτύρων ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου.”
Και πόσο ανίκανοι έπρεπε να είναι οι υποψήφιοι προς συνταξιοδότηση;
Το ποσοστό αναπηρίας ορίζεται στο 25%!
Γιατί έβαλαν αυτό το ποσοστό;
Διότι καλύπτεται και από ελαφράς μορφής ψυχικές νόσους – δεν χρειάζεται να έχεις χάσει χέρι ή πόδι. Εύρισκε δύο φιλαράκια ο υποψήφιος συνταξιούχος, που μπορεί να είχε γεννηθεί και το… 1933, άρα το 1944 ήταν 11 ετών, βεβαίωναν ότι μετέφερε μηνύματα από το χωριό στους αντάρτες για τις θέσεις των Γερμανών κρυμμένα στο βρακάκι του, έπαιρνε και μια ιατρική γνωμάτευση ότι έπαθε από αυτή τη δραστηριότητα “διαταραχές φοβικού άγχους” ή “αγοραφοβία χωρίς διαταραχή πανικού” (ποσοστό αναπηρίας 30%) κι έτοιμη η σύνταξη. Κι όχι μόνο! Παίρνει σύνταξη και η γυναίκα του αν αυτός αποδημήσει εις… Μαρξ, και, επιπλέον, τα παιδιά του έχουν προβάδισμα σε διορισμούς στο Δημόσιο: ως ειδικής κατηγορίας υποψήφιοι καταλαμβάνουν (μαζί με πολύτεκνους και ΑΜΕΑ) κατ’ εξαίρεση το 10% των θέσεων που προκηρύσσονται στα ΝΠΔΔ και το 8% των θέσεων στον στενό δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ. Έτσι, τα παιδιά των “μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού” προσπερνούν από τα “δεξιά” τα παιδιά των πολεμιστών του Ελληνικού Στρατού δηλαδή των “μοναρχοφασιστών” που μένουν με τα… μόρια στο χέρι. Ναι, μέχρισήμερα! Χωρί κανένας να τολμήσει να το αλλάξει.
Η χώρα της ερυθράς πορτοκαλέας έβαλε χέρι και στον ιδιωτικό τομέα: ο νόμος 2643/1998 (“εκσυγχρονιστική” κυβέρνηση Σημίτη) επεκτείνει την υποχρέωση και στις ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ επιχειρήσεις με πάνω από 50 εργαζόμενους, οι οποίες πρέπει να έχουν στο 8% του προσωπικού τους, άτομα ειδικών κατηγοριών, με συγκεκριμένη μάλιστα ποσόστωση, όπου το 1% είναι τέκνα αντιστασιακών.
Κι αν μια επιχείρηση προσλάβει ένα τέκνο αντιστασιακού αλλά δεν κάνει για τη δουλειά;
Δεν μπορεί να το απολύσει! Θα πρέπει να υποβάλει ολόκληρο φάκελο με το «πώς και γιατί» στον περιφερειακό διευθντή του ΟΑΕΔ ο οποίος θα συγκαλέσει πρωτοβάθμια 5μελή επιτροπή στην οποία θα συμμετέχει οπωσδήποτε εκπρόσωπος του «Δημοκρατικού Στρατού» η οποία θα αποφανθεί για την περίπτωση. Μετά θα πάει στη δευτεροβάθμια και μετά στα δικαστήρια με το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο! Η υπόθεση μπορεί να πάρει και 15 χρόνια χωρίς να τελεσιδικήσει, όπως μια περίπτωση που γνωρίζω, που καταδεικνύει το βάθος της σοβιετικής μόλυνσης στο σύνολο των θεσμών μας.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο το ότι το ΚΚΕ και οι εξωκοινοβουλευτικοί ακροαριστεροί κυριαρχούν στο Δημόσιο, ελέγχουν τα συνδικαλιστικά του όργανα και με το παραμικρό προχωρούν σε “αγωνιστικές κινητοποιήσεις” καθώς “κρατάνε τη φλόγα αναμμένη” και ως πρόγραμμα έχουν αυτό που ανερυθρίαστα διακηρύσσουν οι ερυθροί στο επίσημο site τους: την επιβολή, διά των όπλων, δικτατορίας στη χώρα! Ναι, σήμερα!
Κι αφού όσοι έστρεψαν τα όπλα εναντίον Ελλήνων για να καταλύσουν τη δημοκρατία ονομάζονται “Δημοκρατικός Στρατός” ακούγεται ως λογικό επακόλουθο το κόμμα τους με τον ίδιο ακριβώς στόχο, να θεωρείται κόμμα του “δημοκρατικού τόξου”!
Ποιοι υπέγραψαν τον νόμο 1863/1989;
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Φώτης Κουβέλης ως υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς ως Υπουργός Οικονομικών!
Τι αποτέλεσμα είχε τελικά αυτός ο νόμος;
Εκχώρηση της “εθνικής αντίστασης” αποκλειστικά στο ΚΚΕ, συντάξεις μέχρι και στους σφαγείς της ΟΠΛΑ, και ένα νέο κύμα “μαϊμού” αντιστασιακών οι οποίοι επιβάρυναν το δημόσιο ταμείο με πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ακόμα και το 2012, 67 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και με την οικονομική κρίση στο φόρτε της, πληρώναμε συντάξεις Εθνικής Αντίστασης σε 250.000 ανθρώπους, που κόστιζαν περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. (2008: 206 εκατομμύρια, 2009: 204 εκατομμύρια. Συγκριτικά οι συντάξεις σε δικαστικούς ήταν 123 εκ. και 179 εκ. αντίστοιχα.)
Αυτό το ποσό είναι περίπου το μισό του φόρου επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες.
Για να ξέρεις, φορολογούμενε, τι κάνει το κράτος τα χρήματα που ληστρικά σού αποσπά, καθότι ο φόρος επιτηδεύματος, δηλαδή η φορολογία της επαγγελματικής σου ύπαρξης είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, όπως παγκόσμια πρωτοτυπία είναι η απονομή του όρου “δημοκρατικός” στους θιασώτες της δικτατορίας.
Αυτόν τον νόμο με τα παρελκόμενά του τον διατήρησαν ΟΛΕΣ έκτοτε οι κυβερνήσεις, υποθάλποντας την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, που πλέον έχει εξελιχθεί σε…
καθαρή τρομοκρατία. Αρκεί να δείτε πώς παρουσιάζεται στον δημόσιο λόγο η αυτονόητη υποχρέωση κατάθεσης στεφάνου στον Γράμμο και στο Βίτσι, στη μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι και πώς τα απροκάλυπτα εμφυλιοπολεμικά παραληρήματα του ΚΚΕ.
Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται, κανένας που έχει τη δύναμη, δεν έχει τη θέληση να τον αλλάξει.
Κι όσοι έχουν τη θέληση, δεν έχουν τη δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου