Του ΒΑΣΙΛΗ ΑΓΓΕΛΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ου φροντίς Ιπποκλείδη. Κάτι λίγοι μήνες έχουν μείνει έως τις εκλογές, μπορεί και λιγότεροι από τρεις, και τα κόμματα καταρτίζουν πυρετωδώς τις λίστες των υποψηφίων τους. Αλλά με τα «κυβερνητικά προγράμματα» των κομμάτων, τα οποία περιμένει ο πολίτης ν’ ακούσει, τι γίνεται;
Οι προεκλογικές εξαγγελίες είναι ακόμα φλου και σκόρπιες, αν και οι λαγοί με τα πετραχήλια έχουν ξεχυθεί και πιλαλάνε ανά τας ρύμας και τας οδούς. Εστω κι έτσι όμως, έχει ακούσει κανείς κάτι από κάποιο κόμμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, αν όχι το μεγαλύτερο: η δραματική μείωση του πληθυσμού της και η ταυτόχρονη καλπάζουσα γήρανσή του;
Μουδέ λέξη· από κανέναν. Είναι η γνωστή από τα αρχαία χρόνια στάση «Ου φροντίς Ιπποκλείδη». Οπου ο νέος και ωραίος Αθηναίος Ιπποκλείδης, ένας από τους διεκδικούντες το χέρι της κόρης του πάμπλουτου τυράννου της Σικυώνας, μέθυσε σ’ ένα γλέντι του «πεθερού» και, στο τσακίρ κέφι, ανέβηκε σ’ ένα τραπέζι και χόρευε αρχαία τσιφτετέλια μετά κυβιστήσεων, αποκαλύπτοντας αναιδώς τ’ αχαμνά του ορχούμενα, κι όταν ο πεθερός, έξαλλος, του παρατήρησε ότι «με τον άσεμνο χορό σου έχασες τον γάμο», ο Ιπποκλείδης απάντησε με το θρασύτατο «Ου φροντίς Ιπποκλείδη» l τουτέστιν απάντησε με το γνωστότατο νεοελληνικό «Κι εμένα να!». (Απλώς εμείς δείχνουμε με το χέρι, ο Ιπποκλείδης τα έδειχνε στην κυριολεξία).
Αυτό το ζαμανφουτίστικο «Κι εμάς να!» λένε αυτές τις μέρες οι πολιτικοί και τα κόμματά μας –αλλά και τα ΜουΜουΕεε μας, για να τα λέμε όλα και σωστά– με τη στάση τους απέναντι στην πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για τα αποτελέσματα της Απογραφής του 2021. Είμαστε κάπου 200 χιλιάδες λιγότεροι οι πολίτες αυτής της χώρας μέσα σε μία μόνο δεκαετία, l απομείωση που συνεχίζεται δεκαετίες τώρα, κι αυτοί που υποτίθεται ότι μας εκπροσωπούν, l και που τρώγονται αναμετάξυ τους για ψύλλου πήδημα, l λένε με αξιέπαινη ομοφωνία «Ου φροντίς»!
Το μόνο που τους νοιάζει και το μόνο που σχολιάζουν σχετικά με την πληθυσμιακή μας αποψίλωση είναι σε ποιες εκλογικές περιφέρειες μειώνονται οι έδρες. Αυτό μας μάρανε. Δηλαδή, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, αφήστε μας ησύχους να χορεύουμε πάνω στα τραπέζια.
Ασε τη δημοσιογραφική, κυρίως, λύσσα «να μάθουμε τώρα αμέσως πότε ακριβώς θα γίνουν οι εκλογές». Λες και θα ξινίσει κάνας τραχανάς αν γίνουν την πρώτη ή τη δεύτερη ή την τέταρτη Κυριακή του Απρίλη. Ωρες και κατεβατά για το σχεδόν τίποτα. Σαματάς να γένεται, νά ‘χουμε να λέμε και να γράφουμε.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του Σύριζα άλλαξε, αλλά το βασικό σύνθημα που το κόμμα θα αντιπαραθέσει απέναντι στο αντίστοιχο της Ν.Δ. έχει ήδη γίνει φανερό και παραμένει το ίδιο. Απέναντι στο δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» ορθούται αίφνης το υπέρτατο...
«Δικαιοσύνη ή Αδικο». Μάλιστα· από το κόμμα των Νικοπαπάδων και Παπαγγελόπουλων.
l Ντιμπέι, ρε, ντιμπέι. l
«Εύχομαι το σύνολο αυτής της κοινωνίας να αντέχει κάποτε την ομορφιά της μοναδικότητάς του» μας ευχήθηκε μπακαλιαροσιβυλλικώς αοιδός τις. l Και συνέχισε τη γραφή της στο ίδιο ύφος: «Ηδη το πρώτο βήμα έγινε. “Μην ψάχνεις πια αλλού… Εδώ είναι το ταξείδι” (με ει όπως το μόνον της ζωής του ταξείδιον του Εμπειρίκου)». l Sic σε λέγω, καραsic μάλιστα, από πού να το πιάσεις σε λέγω. l Καημένε Βιζυηνέ, νά ‘ξερες γιατί το τζάκισες το χέρι σου…
Ο δε Τσίπρας στο δικό του πρωτοχρονιάτικο εκ Μπραζίλ: «Ο καινούργιος χρόνος θα είναι και η πρώτη χρονιά της Αλλαγής», μας μήνυσε.
Ωρε φρεσκάδα· ώρε μηνύματα οργιώδους δροσιάς εξ Αμαζονίου· ώρε «στις Δεκαοχτώ, Σοσιαλισμό» μπάλε, μετά σαράντα έτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου