"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αν η Ιστορία δίδασκε, δεν θα ήταν η μια σελίδα της αντιγραφή της άλλης!

 

 

Γιώργου Σεφέρη, «Το απομεσήμερο ενός φαύλου»


Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα,
τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα!

Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή,
να ’ρθούμε πρώτοι εμείς! — οι στερνοί.

 

Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόρια
και τ’ αποβράσματα και τ’ αποφόρια

μιας μάχης που ήτανε γι’ άλλα κορμιά
για μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά.

 

Πολιτικάντηδες, καραβανάδες,
ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες,

μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά —
τράβα αγωγιάτη! βάρα αμαξά!

 

Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σου
μαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου·
μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή,
κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή:

 

Το ματσαράγκα, το φαταούλα
με μπογαλάκια και με μπαούλα·
τη χύτρα που έβραζε κάθε βρωμιά
λες και την άδειασαν όλη μεμιά

 

σ’ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους  λόφους 

όπου μας κλείσανε σαν υποτρόφους
ενός αδιάντροπου φρενοβλαβή
που στο βραχνά του παραμιλεί.

 

Δες το σελέμη, δες και το φάντη

πώς θυμιατίζουνε τον ιεροφάντη
που ρητορεύεται λειτουργικά
μπρος στα πιστά του μηρυκαστικά.

 

Μαυραγορίτες από τα Νάφια
της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια,
γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί,
λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί

 

στα χώματά σου τα λαβωμένα
γιατί...

 

 μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα
και δεν μπορούνε χωρίς εσέ —
οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ.

.

Cava dei Tirreni, 7. 10. 1944

 

Σχόλια - υστερόγραφα του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου


ΥΓ Νο1

Το ποίημα εκδόθηκε από τον Γ.Π. Σαββίδη μετά τον θάνατο του ποιητή και περιλαμβάνεται στον τόμο «Τετράδιο Γυμνασμάτων, Β΄»,

Όπως φανερώνει η τοποχρονολογία που σημειώνεται στο τέλος του κειμένου, το ποίημα γράφεται σχεδόν ταυτόχρονα με τον «Τελευταίο σταθμό» (από την ποιητική συλλογή «Ημερολόγιο Καταστρώματος, Β΄») και απηχεί και αυτό την εμπειρία του ποιητή ως διπλωματικού ακολούθου της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο τίτλος είναι λογοπαίγνιο από τον δραματοποιημένο μονόλογο του Stephane Mallarme (1842-1898) «Το απομεσήμερο ενός φαύνου».

Ο Mallarme εμπνεύστηκε από τον Φαύνο Ρωμαϊκό θεό αντίστοιχο του δικού μας Πάνα, ο Σεφερης από τους φαύλους πολιτικούς που είχε γύρω του τότε …….

 

ΥΓ Νο2 Η αντιστοιχία στα καθ ημάς είναι πολύ πολύ εύκολη και για τούτο μάταιη….


ΥΓ Νο3

Το ποίημα αυτό το έχει μελοποιήσει ο Νότης Μαυρουδής και το τραγουδά ο Σωκράτης Μάλαμας.

Υπάρχει εδώ https://www.youtube.com/watch?v=EPwjKqJNB7c

Είναι ευνόητο ότι δύσκολα θα το ακούσετε στο ραδιόφωνο …

Δεν υπάρχουν σχόλια: