Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής δύο πράγματα για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Πρώτον: κάθε γονιός, δεξιός ή αριστερός, θέλει για το παιδί του τα καλύτερα. Διαφορετικά δεν θα ήταν καλός γονιός.
Δεύτερον, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα. Η προσπάθεια που έγινε στον 20ό αιώνα από τη μαρξιστική ιδεολογία να εξισωθούν όλα τα δάχτυλα, κατέληξε στην κομμουνιστική δυστοπία, με τα εκατομμύρια νεκρούς και την αφόρητη ανθρώπινη δυστυχία.
Συνεπώς, υπάρχουν κάποια προνομιούχα παιδιά τα οποία στην κούρσα του ανταγωνισμού ξεκινούν από καλύτερη θέση.
Αυτό οφείλεται στο ότι πήγαν σε καλύτερα σχολεία και η οικογένειά τους τούς παρείχε ένα ευρύ δίκτυο κοινωνικών επαφών.
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα, αλλά αυτή η εικόνα είναι στατική.
Η δυναμική εικόνα δείχνει πως ένας σημαντικός αριθμός από αυτά τα προνομιούχα παιδιά δεν άντεξε στον ανταγωνισμό. Λύγισαν, γιατί δεν είχαν τις ικανότητες που απαιτούνταν για να συντηρήσουν τα κεκτημένα.
Από την άλλη πλευρά, η ζωή είναι γεμάτη με παραδείγματα χιλιάδων νέων παιδιών από λαϊκές συνοικίες ή φτωχές αγροτικές περιοχές που μπόρεσαν και υπερέβησαν τα όρια που τους έθεταν οι κοινωνικές συντεταγμένες τους. Οπλα τους, η θέληση και η σκληρή δουλειά.
Το απόλυτο όχημα γι’ αυτή την κοινωνική κινητικότητα ήταν και παραμένει η Παιδεία. Ανέκαθεν στην Ελλάδα η μέση και η ανώτατη εκπαίδευση αποτελούσαν τα κοινωνικά εφαλτήρια για τα παιδιά από τα μη προνομιούχα στρώματα.
Εδώ και μερικές δεκαετίες είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής αντίφασης. Η Αριστερά, που υποστηρίζει ότι αγωνίζεται για την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, να κάνει τα πάντα για να υποβαθμίσει τη μέση και την ανώτατη εκπαίδευση, βάζοντας έτσι φραγμό στην κοινωνική κινητικότητα. «Παγώνει» τη δυναμική που κρύβει μέσα της η γνώση. Απαξιώνοντας τη δημόσια παιδεία, το μόνο που κάνει είναι να προσθέσει ακόμη ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στα παιδιά των εύπορων οικογενειών με τις πολλαπλές επιλογές.
Το αν το παιδί κάποιου «επωνύμου» έτυχε προνομιακής μεταχείρισης μπορεί να προσφέρεται για σκανδαλοθηρική, λαϊκιστική προβολή, θολώνει όμως τη μεγάλη εικόνα που δείχνει ότι τελικά αυτό που μετράει στην πορεία των νέων ανθρώπων, είναι...
η σκληρή δουλειά και η αντοχή στον ανταγωνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου