Γράφει το Ελληνάκι
Υπάρχει μόνο ένα επιχείρημα σε οποιονδήποτε αντίλογο με κάποιον ιδεοληπτικό επαναστάτη που από το πρωί μέχρι το βράδυ οδύρεται για τη "χούντα", την αδικία και την καταπίεση που βιώνει καθημερινά στην Ελλάδα: Γιατί δεν μεταναστεύει σε έναν από τους λίγους "σοσιαλιστικούς παράδεισους" που έχουν απομείνει;
Και αυτό δεν το λέω επειδή είναι το πιο κοινότυπο επιχείρημα, αλλά γιατί κάποια στιγμή το έθεσα και εγώ στον εαυτό μου όταν κάπου εκεί στα early 20s μου ασπαζόμουν 100% το εγχώριο αντιεξουσιαστικό αφήγημα. Και θέτοντας το επιχείρημα στον εαυτό μου, κατέληξα ότι πρώτον δεν είχα τα κότσια και ότι δεύτερον η ζωή σε έναν σημερινό σοσιαλιστικό "παράδεισο" δεν είναι ακριβώς αυτό που βιώνα εγώ και ο Έκτορας στις παραλίες τις Γαύδου με τσικουδιά, μπάφους, γυμνές κοπέλες, φωτιές, τουμπερλέκια και κυρίως αυτή την ψευδαίσθηση μη-ένταξης στη μονοτονία και το ratrace της σύγχρονης ζωής.
Και ας πούμε ότι ο Έκτωρ βίωσε σκηνικά στην παιδική του ηλικία που εμείς προφανώς δεν γνωρίζουμε, που ακόμα και αν πέρασε αρκετό καιρό στην ειδυλλιακή Γαύδο με γέλιο, χαρά και ξεγνοιασιά, είναι προφανές ότι υπήρξε και αποδέκτης της διαρκούς ιδεοληψίας του πατέρα του. Οι άλλοι, η συντριπτική πλειοψηφία των "αναρχικών" που ονειρεύονται κάποιες γενικές και αόριστες επαναστάσεις και προέρχονται κατά κανόνα, από τυπικές μικροαστικές ή μεγαλοαστικές οικογένειες και ανάγουν την αστική τους βαρεμάρα σε κάποιον εξιδανικευμένο υψηλό πολιτικό και διανοητικό στόχο, κοιτάζοντας αφ' υψηλού τους "κυρ Παντελήδες" και την συμβιβασμένη "πλέμπα", γιατί δεν το κάνουν;
Γιατί δε φεύγουν από τη χώρα να πάνε σε άλλες που έχουν πολιτεύματα πολύ πιο κοντά σε αυτά που ονειρεύονται;
Η απάντηση είναι απλή και είναι αυτή που έδωσα πιο πάνω και στον εαυτό μου. Γιατί η ζωή σε μία δημοκρατική και ελεύθερη χώρα, ακόμα και σε μία μπανανία όπως η Ελλάδα (που κι εγώ από το πρωί μέχρι το βράδυ θάβω) σου δίνει καθημερινά ευκαιρίες και δικαιώματα που οι κάτοικοι των "παραδείσων" δεν μπορούν να δουν ούτε στα όνειρά τους. Μπορείς να βρεις πολύ καλύτερες χώρες να μεταναστεύσεις με πολύ καλύτερη ποιότητα δημοκρατίας, πολιτικής διαφάνειας, καθημερινότητας, και εκπαιδευτικών και επαγγελματικών ευκαιριών, αλλά δυστυχώς για το αφήγημα του Έκτωρα και των ομοϊδεατών του, αυτές δεν βρίσκονται σε κανένα σοσιαλιστικό ή αντικαπιταλιστικό τόξο. Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά και ο Έκτορας και οι γκρούπις του.
Ο Έκτορας όμως ξέρει ότι μόνο στην Ελλάδα μπορεί να βρει...
τόσο ευρύ κοινό που αποδέχεται τις ιδέες του ή και τον θαυμάζει, και αν πήγαινε σε μία σοβαρή χώρα, θα ήταν παντελώς αδιάφορος.
Από την άλλη πάλι, αν πήγαινε στη Ρωσία και δεδομένου του εγκωμίου που έχει πλέξει για τον Πούτιν τους τελευταίους δύο μήνες, μπορεί και να έπαιρνε μία θεσούλα στα γραφεία του κόμματος να νιώσει και αυτός λίγο την καταχρηστική εξουσία που ψάχνει κατά βάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου