Γράφει ο Δημήτρης Δανίκας
Ο ταχαριστερός Αλέξης Τσίπρας παρέα με τους βουλευτές του καταψήφισαν τη συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας.
Το πρόσχημα γνωστό. Ότι δηλαδή είναι ντροπή εμείς οι Ελληνες να συμμετέχουμε σε εκστρατευτικό στρατιωτικό σώμα με προορισμό την Αφρική και με σκοπό την προστασία των κρυφο-αποκιοκρατικό οραματισμό των Γάλλων. Ποτέ των ποτών. Αλλωστε ουδέποτε υπήρξαμε αποικιοκρατική δύναμη. Αντιθέτως η μικρή και πτωχή Ελλαδίτσα μάλλον σαν μικρή αποικία ήταν και είναι Δηλαδή όποτε χρειαστεί η Γαλλία οφείλει να στέλνει στόλο, πολεμικά αεροσκάφη και άλλες δυνάμεις για την προστασία της σωματικής ακεραιότητας της Ελλάδας από τους γείτονες του Ταγίπ Ερντογάν. Εμείς όχι.
Τι δουλειά έχουμε εμείς στην Αφρική; Καμία.
Ενώ η Γαλλία έχει να κάνει με την Ελλάδα. Αλλωστε όλοι μαζί μια ευρωπαική οικογένεια είμαστε. Επομένως καταψηφίζω!
Προσέξτε λογική. Όταν ο Τσίπρας ενδυνάμωνε τις Ελληνο-αμερικανικές σχέσεις, όταν είχε επισκεφθεί τον Ντόναλντ Τραμπ και όταν είχε δρασκελίσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου όλα καλά και όλα σωστά. Δηλαδή Αριστερά. Προφανώς οι ΗΠΑ δεν είναι δύναμη ιμπεριαλιστική. Προφανώς δεν έχουν ισοπεδώσει Ιράκ και Αφγανιστάν. Μεταξύ των άλλων χωρών. Προφανώς δεν κάνουν πλιάτσικο στις πρώτες ύλες των τριτοκοσμικών περιοχών. Και προφανώς ο Τραμπ ήταν κρυφός οπαδός αριστερών παρεκτροπών
Πάμε παρακάτω.
Η Ελλάδα μονίμως, από «αρχαιοτάτων» χρόνων, εδώ και δύο αιώνες, αγοράζει προστασία και πληρώνει τη στρατιωτική βιομηχανία των μεγάλων Δυτικών χωρών. Και των ΗΠΑ και της Γερμανίας και της Γαλλίας και της Αγγλίας. Μάλιστα πολλές φορές τους πληρώναμε ανάλογα με το μέγεθος και τη δύναμη κάθε δυτικού προστάτη. Τεθωρακισμένα από εδώ, αεροσκάφη από εκεί, φρεγάτες από τον τρίτο και πάει λέγοντας. Ολοι να μείνουν ευχαριστημένοι. Ο Τσίπρας και η παρέα του συνέχισαν το ίδιο «βιολί». Δώσε και σώσε. Κάπως έτσι
Η λογική ήταν και είναι απλή. Αφού συρρικνωμένη η παραγωγή. Αφού τα ταμεία μισοάδεια. Αφού άφθονα δανεικά. Και αφού απέναντί μας ακούμε να γρυλίζει το θηρίο της Τουρκίας, τι να κάνουμε κι εμείς; Τα δίνουμε κανονικά. Μπας και οι προστάτες περιορίσουν τις ορέξεις του Σουλτάνου. Μπας και παρέμβουν, έστω και τηλεφωνικά, την κρίσιμη στιγμή. Εκεί που φτάσαμε έτσι με τέτοιους προστάτες θα πορευτούμε
Γι αυτό η παραγγελιά με τόσα δισεκατομμύρια για τα Ραφάλ. Γι αυτό η παραγγελιά με τα τόσα δισεκατομμύρια για τις γαλλικές φρεγάτες. Πάρε και σώσε. Οποτε και αν χρειαστεί.
Θα μου πείτε, θα γίνει; Θα έρθουν; Θα εμποδίσουν; Θα πολεμήσουν; Ποιος ξέρει;
Κανείς δεν ξέρει. Πάντως μοναδικός τρόπος και βασική προυπόθεση ενίσχυσης τέτοιων συμμαχιών, ήταν, είναι και θα είναι η αγορά οπλικών συστημάτων. Κάθε προστάτης σκέπτεται, υπολογίζει και ζυγίζει τα συμφέροντά του ανάλογα με τα ποσά που μπαίνουν στην τσέπη του. Εδωσες; Ωραία. Δεν έδωσες; Τότε καλά να πάθεις!
Το ταχαριστερό «αγόρι» τι ακριβώς θέλει; Τι σκέπτεται;
Ποιος ο στόχος και ποιος ο προορισμός του;
Η απέραντη ελληνική μελαγχολική μοναξιά μας; Η Βενεζουέλα του Νικολά Μαδούρο; Η Ρωσία του Πούτιν; Τι ακριβώς;
Θα σας πω εγώ τι συμβαίνει ακριβώς. Στόχος...
τα αριστερά αντανακλαστικά των οπαδών του. Οι ψήφοι. Τα κουκιά. Οι κόκκινες γραμμές. Η πόλωση. Ο έντεχνος διχασμός. Εσείς με την Δεξιά και την ακροδεξιά. Εμείς με την πρόοδο και την Αριστερά!
Και για να τελειώνω.
Βάζω στοίχημα πως έτσι και ο Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός τα ίδια θα έκανε, τα ίδια και ίσως περισσότερα λεφτά να «έχωνε» και πάνω κάτω τα ίδια θα έλεγε. Τι να κάνουμε συντρόφια αριστερά; Εχουμε ανάγκη τα Γαλλάκια τα αδερφικά. Πως το λένε αυτό; Κυβίστηση. Κοινώς κωλοτούμπα. Σάμπως πρώτη η τελευταία φορά θα ήταν;
Οσο και να τον «πλένεις» το σαπούνι σου χαλάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου