Δεν ανανεώνουν την κατάταξη μονάδες των Starwood, Ηilton, ΙnterContinental Oταν πέρυσι ο αμερικανικός ασφαλιστικός κολοσσός ΑΙG οργάνωσε μια συνάντηση του εμπορικού του τμήματος στο ξενοδοχείο St Regis Resort, στο Μόναρκ Μπιτς της Καλιφόρνιας, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων για τη «σπατάλη» αυτή.
Είναι αλήθεια ότι η ΑΙG μόλις είχε διασωθεί από το αμερικανικό Δημόσιο που της χορήγησε μια ένεση 85 δισ.
δολαρίων, ενώ ο λογαριασμός της συγκεκριμένης συνάντησης μπορεί να ήταν ελάχιστος σε σχέση με τα ποσά των φορολογουμένων (μόλις το 0,0005% ή καθαρά 440.000 δολάρια), κάλυπταν ωστόσο «υπηρεσίες» 1.000
δολαρίων τη βραδιά.
Η πολιτική διάσταση της υπόθεσης είναι προφανής. Οι οικονομικές της επιπτώσεις, όμως, μπορεί να είναι πιο παράδοξες. Ο Τζεφ Χάιγκλι, αντιπρόεδρος της Smith Τravel Research, εξήγησε στη βρετανική «Τhe Guardian» ότι «αυτό που παίζει εδώ είναι το γεγονός ότι τα ταξίδια πολυτελείας έχουν καταντήσει πραγματικά ταμπού σήμερακαι αυτό ξεκίνησε από την υπόθεση με την ΑΙG».
Ωστόσο δεν είναι η υπόθεση αυτή καθεαυτή το πρόβλημα.
Γιατί η συρρίκνωση των ξενοδοχειακών υποδομών πολυτελείας ή η απόσυρση των ξενοδόχων από τις υπηρεσίες υψηλής πολυτέλειας έχει γενικευτεί, τουλάχιστον στην Αμερική και ίσως και στην Ευρώπη, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Αντριου Κλαρκ της «Τhe Guardian».
Τόσο που μια σειρά από ξενοδοχειακές εταιρείες «σιωπηλά προσπαθούν να εγκαταλείψουν τις εξαιρετικά δαπανηρές τους προσπάθειες για να διατηρήσουν τους χαρακτηρισμούς των πέντε αστέρων» και των αντίστοιχων υπηρεσιών.
Για παράδειγμα, η αμερικανική Starwood, που είναι ιδιοκτήτρια ονομάτων όπως St. Regis, W Ηotels και Sheraton, παραδέχτηκε ότι σε ορισμένες από τις μονάδες της έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να κρατήσει τα «πέντε αστέρια», έως ότου ο κλάδος αρχίσει να ανακάμπτει. Και στην Ευρώπη τόσο η Ηilton όσο και η ΙnterContinental αποφάσισαν πρόσφατα να μην ανανεώσουν την κατάταξη αυτή στα ξενοδοχεία τους της Βιέννης, στην Αυστρία.
Σύμφωνα με μια εκπρόσωπο της Starwood που αναφέρει ο βρετανός δημοσιογράφος, «δεδομένου του σημερινού οικονομικού κλίματος, μπορούμε να ανεχτούμε κάποιο από τα ξενοδοχεία μας να προσαρμόσει τις υπηρεσίες του κάτω από το επίπεδο κατάταξης που έχει συμφωνηθεί».
Κατά αρκετούς ειδικούς του κλάδου στην πραγματικότητα πρόκειται για την προσπάθεια των ξενοδόχων πολυτελείας να προσαρμοστούν στους περιορισμούς δαπανών που κάνουν οι επιχειρηματίες.
Ο Χάρι Νόμπλες, για παράδειγμα, εξήγησε ότι είναι εξαιρετικά δαπανηρό για τις ξενοδοχειακές εταιρείες να κρατήσουν την κορυφαία κατάταξη: «Δεν το συνειδητοποιούν πολλοί, αλλά πολλά από τα ξενοδοχεία με πέντε αστέρια στην πραγματικότητα επιδοτούνται, τουλάχιστον για ορισμένους μήνες, έτσι ώστε να κρατήσουν τις υπηρεσίες τους στο απαιτούμενο επίπεδο». Απέναντι στην κρίση, όμως, η πρώτη λύση για τους ξενοδόχους είναι να περικόψουν το προσωπικό (και άρα και τις αντίστοιχες υπηρεσίες): λιγότερους στη ρεσεψιόν, λιγότερους και στις υπηρεσίες δωματίων. Το προσωπικό εξυπηρέτησης δωματίων, που μένει, έχει απλώς να καθαρίσει περισσότερα δωμάτια! Είναι, λέει ο Νόμπλες, «ιδιαίτερα ορατό κατά τους τελευταίους μήνες, καθώς η οικονομία βυθίστηκε σε κρίση».
Υπάρχουν ακόμη και ξενοδοχεία που αλλάζουν όνομα μόνο και μόνο για να αποφύγουν την εικόνα της πολυτέλειας. Ετσι, το Βallantyne Resort, με τέσσερα αστέρια, στη Βόρεια Καρολίνα, έβγαλε πρόσφατα το «Resort» από τον τίτλο του και στη θέση του έβαλε το «Ηotel and Lodge». Και η ιδιοκτήτρια εταιρεία εξηγεί ότι οι πελάτες της «πιέζονταν πολύ για να συναντηθούν σε ένα ξενοδοχείο με τον χαρακτηρισμό resort». Το «στίγμα» αυτό της πολυτέλειας, κατά τον Κλαρκ, μπορεί να έχει γενικότερες επιπτώσεις σε ορισμένες περιοχές.
Για παράδειγμα, ολόκληρη η πόλη του Λας Βέγκας έχει υποστεί σοβαρή συρρίκνωση, ιδιαίτερα επειδή οι τράπεζες της Wall Street ακύρωσαν εκδηλώσεις και συνδιασκέψεις τους εκεί, μόνο και μόνο «για να μην επικριθούν ότι στέλνουν το προσωπικό τους στη μέκκα του τζόγου εν μέσω ερήμου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου