Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
θέατρο (το) 1. θέαμα το οποίο παρουσιάζεται μπροστά σε θεατές και στο οποίο οι καλλιτέχνες παρουσιάζουν μια ιστορία υποδυόμενοι τα πρόσωπά της «σήμερα αποφασίσαμε να δούμε θέατρο, οπότε θα πάμε να ακούσουμε μια πολιτική ομιλία» 2. προσπάθεια εξαπάτησης, ψέμα, υποκρισία «ο επιθετικός του Ολυμπιακού κατάφερε να κερδίσει το πέναλτι κάνοντας για άλλη μια φορά θέατρο».
Προφανώς η πολιτική έχει πολλά θεατρικά στοιχεία. Ο πολιτικός απευθύνεται σε κοινό το οποίο προσπαθεί να πείσει για το ορθό των απόψεων, την ειλικρίνεια και την εντιμότητά του και η μεγάλη διαφορά με έναν ηθοποιό είναι ότι ο πολιτικός παίζει τον εαυτό του, σε αντίθεση με τον ηθοποιό ο οποίος δεν χρειάζεται να έχει καμία απολύτως σχέση με το πρόσωπο που υποδύεται.
Αν ο ηθοποιός είναι κάποιος ξένος με τον ρόλο και παρ’ όλα αυτά τον υποδύεται πειστικά είναι ένας καλός ηθοποιός, ενώ αν ένας πολιτικός υποδύεται κάποιον που δεν έχει σχέση με τον ίδιο είναι ένας απατεώνας.
Βλέποντας τον Στέφανο με τα δύο νούμερα μικρότερα ρούχα επάνω στο τρακτέρ να παριστάνει ότι καταλαβαίνει τα αιτήματα των αγροτών και να ισχυρίζεται ότι έχει προτάσεις που θα τα ικανοποιήσουν, επιβεβαίωσα ότι...
ο ηγέτης της Τζάκρη είναι κάτι εντελώς καινούργιο, αφού είναι ο πρώτος πολιτικός του οποίου το «θέατρο» συνίσταται στο να παριστάνει τον πολιτικό και μάλιστα με τόσο κακό τρόπο ώστε όλοι να καταλαβαίνουν ότι δεν σκαμπάζει γρι από πολιτική.


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου