To 2020 τα μέτρα κατά της πανδημίας είχαν βυθίσει σε ύφεση την παγκόσμια οικονομία. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «ύφεση Μητσοτάκη». Τα λεφτά που έδινε η κυβέρνηση για να στηρίξει τις επιχειρήσεις ήταν, έλεγαν, πολύ λίγα. Θα ερχόταν σίγουρα βροχή λουκέτων και έκρηξη της ανεργίας.
Το ίδιο και η ενεργειακή κρίση. Οφείλεται, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, στη «ρήτρα Μητσοτάκη».
Ο Τσίπρας την Παρασκευή έκανε ένα βήμα πέρα από τη συνήθη του πλειοδοτική αντιπολίτευση. «Πείραξε» την εξαγγελία για αναδρομική ελάφρυνση έως 600 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι ο πρωθυπουργός έταξε «600 ευρώ σε κάθε καταναλωτή».
Τι νόημα έχει αυτή η ταχυδακτυλουργική απάλειψη του «έως»;
Τι νόημα έχει να προβαίνεις σε μια τόσο εύκολα διαψεύσιμη διαστρέβλωση, που μπορεί ακαριαία να στραφεί εναντίον της ήδη καταταλαιπωρημένης αξιοπιστίας σου;
Την επόμενη Κυριακή στις εσωκομματικές κάλπες ολοκληρώνεται ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο ο Τσίπρας έβαλε απέναντί του όλα τα παλαιά στελέχη. Ο ίδιος θα επανεκλεγεί πανηγυρικά, χωρίς αντίπαλο. Αντί όμως να διαφημίσει αυτό το επίτευγμα, στο βίντεο που διοχέτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ το μήνυμα είναι «στείλτε τους πίσω τον λογαριασμό».
Αυτή η καθήλωση στην καταγγελία, ακόμη κι όταν υπάρχει ύλη για θετικό μήνυμα, δείχνει και τα όρια της συριζαϊκής απήχησης.
Η μόνη εκλογική πελατεία που μπορούν να φανταστούν είναι εκείνη που θα τους προτιμήσει από αγανάκτηση για τους άλλους.
Το μόνο δέλεαρ που προσφέρεται για να ψηφίσει κανείς Τσίπρα, ακόμη και στην εσωκομματική κάλπη, δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά ο θυμός για την κυβέρνηση.
Ο Μάιος των συνεδρίων οριοθετεί τις ταυτότητες με τις οποίες τα κόμματα θα προσέλθουν στον ανταγωνισμό του εκλογικού έτους. Αν αφήσει κανείς στην άκρη την πρόζα του πολιτικού μάρκετινγκ, οι «φυσιογνωμίες» των κομμάτων ορίζονται από δύο θεμελιώδη ερωτήματα: Ποιος θα κυβερνήσει. Πώς θα κυβερνήσει.
Εχοντας ολοκληρώσει πρώτος την προσπάθειά του να επανασυστηθεί, ο τέως πρωθυπουργός έχει απαντήσει στο «πώς». Θα ανατρέψει όσα ψήφισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σε όλα τα πεδία και θα δώσει περισσότερα λεφτά.
Εχει απαντήσει και στο «ποιος», συμπεριλαμβάνοντας στις ενατενίσεις του περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» και άλλες δυνάμεις, που είναι επιεικώς αντίθετες στους υπολογισμούς του.
Το πλάνο για την επιστροφή του Τσίπρα έχει, δηλαδή, περίπου ως εξής:
Πρώτον, να του δοθεί η καταστροφή που αρνήθηκε να συμβεί με την πανδημία.
Και, δεύτερον, να αγοράσουν οι ψηφοφόροι ένα πολιτικό προϊόν που δεν το θέλουν ούτε τα ίδια τα εικαζόμενα συστατικά του – ούτε οι δυνητικοί εταίροι του.
Αυτή όντως. Θα ήταν μια πειστική εναλλακτική στην απελπισία.
Του λείπει μόνο η απελπισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου