Τους έθιξε την αισθητική τους. Η οποία, ως γνωστόν, είναι κώδικας τιμής στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αντίστοιχος με την κακοποίηση της ελληνικής και την κοινή αγένεια. Πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος ασχημομούρης να απευθύνεται σ’ έναν Πολάκη;
Ούτε ένα T-shirt της προκοπής, σαν αυτά τα κομψά του Βούτση, δεν σκέφτηκε να φορέσει. Αν είναι έτσι οι Ελληνες μαχητές της Μαριούπολης, να μας λείπει το βύσσινο. Κι εμείς που ακούγαμε για ομογένεια και το μυαλό μας πήγαινε στον Αποξυόμενο ή τον Ηνίοχο. Αυτός ο κακομοίρης ο Μιχαήλ έμοιαζε περισσότερο με Ρωμαίο λεγεωνάριο παρά με Ελληνα μαχητή. Και να ‘ταν μόνον αυτό, πάει στην ευχή. Είχε το θράσος να προφέρει στον ναό της δημοκρατίας την απαγορευμένη έκφραση: «Τάγμα του Αζόφ».
Είναι προφανές ότι ο κ. Τασούλας είχε αμελήσει να δώσει στον Ζελένσκι τον κατάλογο με τις απαγορευμένες λέξεις και τον ενδυματολογικό κώδικα της δημοκρατίας μας. Ο Μιχαήλ είχε χάσει το παιχνίδι άμα τη εμφανίσει, στην κυριολεξία. Δεν τον έσωσαν ούτε τα στρωτά ελληνικά του, πιο στρωτά από τα ελληνικά της πλειονότητας των βουλευτών. Δεν τον έσωσε ούτε η αναφορά στον παππού του, που τραυματίστηκε δύο φορές πολεμώντας τους ναζί στον Β΄ Πόλεμο. Είχε δε το θράσος να πει ότι κι αυτός τώρα πολεμάει τους Ρώσους ναζί. Κι αυτό μπροστά στους πρωθιερείς της δημοκρατίας, όπως ο Βελόπουλος, ο Πολάκης και ο Κουτσούμπας.
Προχθες η πρεσβεία της Ουκρανίας στην Αθήνα επιβεβαίωσε τη φήμη που κυκλοφορούσε εδώ και μέρες, ότι ο Μιχαήλ σκοτώθηκε σε μία από τις μάχες που μαίνονται στη Μαριούπολη.
Την είδηση δεν την επιβεβαίωσε η κ. Ζαχάροβα, οπότε την αναπαράγω με κάθε επιφύλαξη.
Αναρωτιέμαι απλώς τι έχουν να πουν όλοι αυτοί που τον λοιδόρησαν και τον αναθεμάτισαν στο όνομα ούτε κι εγώ ξέρω ποιας ηθικής αρχής.
Μπορεί να πουν ότι αυτά έχει ο πόλεμος. Μπορεί να πουν ότι κι αυτός ο Μιχαήλ πήγαινε γυρεύοντας. Μπορεί να πουν ότι αν η Ουκρανία είχε παραδοθεί στη Ρωσία, ο Μιχαήλ σήμερα θα ήταν ζωντανός.
Τέτοια λέει και ο σοφός Νόαμ Τσόμσκι, κάποτε σοβαρός γλωσσολόγος και νυν ευτράπελος σχολιαστής.
Μπορεί να πουν ότι είναι με την ειρήνη και τον άνθρωπο. «Με τον άνθρωπο είπαμε, όχι όμως και με τον Μιχαήλ».
Πάντως, το μόνο που δεν πρόκειται να πουν είναι ότι...
ντρέπονται για τη συμπεριφορά τους.
Είδος εν ανεπαρκεία η ντροπή. Αβολο συναίσθημα. Ειδικά όταν συνοδεύεται από το αίσθημα του γελοίου, το οποίο, ευτυχώς, ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας το έχει χάσει προ πολλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου