Του Θάνου Τζήμερου
Δύο νέες ποινικές διατάξεις θα ενταχθούν στη νομοθεσία μας που θα τιμωρούν τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων (FGM - Female Genital Mutilation) και τον καταναγκαστικό γάμο, σε εφαρμογή Ευρωπαϊκής Οδηγίας,
που θεσπίστηκε φέτος τον Μάιο.
Πρόκειται για προσπάθεια να
αναχαιτισθούν πρακτικές των εν Ευρώπη διαβιούντων μουσουλμάνων, που
έχουν πάρει ανησυχητική έκταση.
Δυστυχώς, η απόπειρα είναι όχι μόνον πολύ αργοπορημένη, αλλά και
απολύτως ανεπαρκής. Επιπλέον, δίνει λαβή για καταχρηστική εφαρμογή και
ετοιμάζει το έδαφος για νέα νομικά αδιέξοδα που θα δημιουργήσουν έναν
κυκεώνα αντιφατικών νομολογιών και θα τροφοδοτήσουν πολυετή δικαστικά
σίριαλ. Οι ταγοί της Ε.Ε., πολιτικοί και νομικοί, πλασάρουν αυτά τα δύο
αποκρουστικά αδικήματα, ενδημικά στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ως
γενικώς… ευρωπαϊκά, που οφείλονται, κατά την άποψή τους (§10), στη "βία
κατά των γυναικών", την οποία μάλιστα αναλύουν: "…αποτελεί επίμονη
εκδήλωση διαρθρωτικών διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, οι οποίες
απορρέουν από ιστορικά άνισες σχέσεις εξουσίας μεταξύ γυναικών και
ανδρών. Πρόκειται για μια μορφή έμφυλης βίας, η οποία ασκείται κυρίως
από άνδρες σε γυναίκες και κορίτσια. Έχει τις ρίζες της σε κοινωνικά
κατασκευασμένους ρόλους, συμπεριφορές, δραστηριότητες και ιδιότητες που
μια δεδομένη κοινωνία θεωρεί κατάλληλα για τους άνδρες και τις
γυναίκες."
Ποια δεδομένη κοινωνία;
Η ευρωπαϊκή συνολικά ή η μουσουλμανική;
Όλοι
στο ίδιο καζάνι;
Όχι ότι δεν υπάρχουν μεταξύ των γηγενών Ευρωπαίων
ανδροκρατικές αντιλήψεις και βίαιες συμπεριφορές. Αυτές όμως
χαρακτηρίζονται από όλους μας ως παραβάσεις του ηθικού και ποινικού μας
κώδικα, καταγγέλλονται από το σύνολο της κοινωνίας και τιμωρούνται από
τη Δικαιοσύνη. Και βέβαια, ουδέποτε ο ακρωτηριασμός των γυναικείων
γεννητικών οργάνων υπήρξε ευρωπαϊκή συνήθεια. Στην ευρωπαϊκή κουλτούρα, η
βία κατά των γυναικών είναι η κατακριτέα, κολάσιμη εξαίρεση.
Στο Ισλάμ,
ο ιερός κανόνας. Τα περιγραφόμενα στην Οδηγία εγκλήματα, οι κοινωνίες
των μουσουλμάνων, συνολικά, τα επιδοκιμάζουν, τα υποθάλπουν και τα
διαιωνίζουν.
Έτσι, ξεκινάμε από λάθος βάση. Όταν ο ορισμός του προβλήματος είναι
εσφαλμένος, είναι αδύνατον οι προτεινόμενες λύσεις να είναι σωστές.
Είναι εμφανές ότι το κύριο μέλημα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας είναι όχι το
πώς θα εκριζώσει αυτές τις φρικιαστικές πρακτικές από το έδαφος της
Ευρώπης, αλλά το πώς δεν θα δυσαρεστήσει τους πληθυσμούς που τις ασκούν!
Κι όταν, διατάξεις, που θα έπρεπε να είναι "φωτογραφικές" με τη μέγιστη
δυνατή ευκρίνεια, γίνονται επίτηδες "φλου", αρχίζουν οι νομικές, και
όχι μόνο, διαστροφές.
Πρώτη διαστροφή, η ενοχικότητα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, η οποία
τιτλοφορείται: "για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της
εξ οικείων βίας". Η Ε.Ε. δημιουργεί τον πρώτο σεξιστικό (μήπως να τον
ονομάζαμε "φυλικό";) νόμο και μπάζει από την πίσω πόρτα στο νομικό μας
σύστημα την έννοια της έμφυλης βίας, τη σημαία των φεμιναζί απανταχού
της γης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπέκυψε στη woke λαίλαπα και υιοθέτησε
την "έμφυλη βία", φροντίζοντας (§2) να αυτοαναιρεθεί (και να
αυτογελοιοποιηθεί) καθώς υπενθυμίζει πως "Η ισότητα μεταξύ γυναικών και
ανδρών και η απαγόρευση των διακρίσεων αποτελούν θεμελιώδεις αξίες της
Ένωσης". Επομένως, προς τι η ειδική Oδηγία για τη βία κατά των γυναικών;
Ποιος από τους υπάρχοντες νόμους δεν τιμωρεί την βία κατά των ανθρώπων,
άρα και κατά των γυναικών, σε κάθε της μορφή, και πρέπει να θεσπισθεί
νέος;
Δεν μπορώ να μην σχολιάσω το ότι η πρεμούρα τους να προσδώσουν στο
ανδρικό φύλο, σώνει και καλά, και εν συνόλω, εγγενώς βίαια
χαρακτηριστικά, αποδυναμώνει το "κατηγορητήριο" και αποψιλώνει την
έννοια του καταλογισμού. Είναι βέβαιο πως αν αυτή η αντίληψη
επικρατήσει, κάποια στιγμή ένας βιαστής ή δολοφόνος σε έγκλημα πάθους θα
φέρει ως ελαφρυντικό στοιχείο στο δικαστήριο τις ορμονικές εξετάσεις
του. "Ορίστε, κύριε πρόεδρε, τα επίπεδα τεστοστερόνης μας. Δεν
μπορούσαμε να ελέγξουμε τη λίμπιντό μας" θα ισχυρίζεται ο δικηγόρος του.
Και θα έρχονται ως μάρτυρες ενδοκρινολόγοι και ανδρολόγοι που θα
διαβεβαιώνουν ότι από τόσα νανογραμμάρια και πάνω, ο άντρας γίνεται
έρμαιο των ορμονοϋποκινούμενων ορμών του.
Για να μην θεωρηθεί "αντι-ισλαμική", η Οδηγία περιλαμβάνει, για
ξεκάρφωμα, και άλλα "μοντέρνα" αδικήματα που, προφανέστατα, δεν αφορούν
μόνο γυναίκες, και ήδη αντιμετωπίζονται από τη νομοθεσία, όπως η
σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, η δημοσιοποίηση φωτογραφιών και
βίντεο με σεξουαλικό περιεχόμενο χωρίς άδεια, η χρήση της ΑΙ για
δημιουργία συκοφαντικών deepfakes, η κυβερνοπαρακολούθηση και οι απειλές
που διατυπώνονται μέσω διαδικτύου, αδικήματα τα οποία ονομάζει
συλλήβδην "κυβερνοβία", και προσπαθεί, με το στανιό, να τα… στρέψει κατά
των γυναικών: "Η κυβερνοβία στοχεύει και επηρεάζει ιδίως τις
πολιτικούς, τις δημοσιογράφους και τις υπερασπίστριες ανθρωπίνων
δικαιωμάτων. (…) Η κυβερνοβία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη φίμωση των
γυναικών και την παρεμπόδιση της συμμετοχής τους στην κοινωνία επί
ίσοις όροις με τους άνδρες." Οι άνδρες, ως γνωστόν, είμαστε άτρωτοι σε
κάτι τέτοια. Εγώ, για παράδειγμα, που επί 12 χρόνια δεχόμουν καθημερινώς
δεκάδες μηνύματα, στα οποία διάφοροι "δημοκράτες" εξέφραζαν την
ανθρωποκτόνα τους πρόθεση, μέχρι που ανατίναξαν την πόρτα του σπιτιού
μου και έβαλαν φωτιά για να με κάψουν ζωντανό μαζί με την οικογένειά
μου, προφανώς δεν επηρεάστηκα. Μάλλον λόγω έμφυλης ανοσίας. (By the way:
η αστυνομία δεν ασχολήθηκε με τη βομβιστική επίθεση, πέρα από την
καταγραφή του συμβάντος. Κανένα υλικό από κάμερες δεν αναζητήθηκε,
κανένας ύποπτος δεν προσήχθη. Μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζουμε ούτε δράστες,
ούτε κίνητρα.)
Βρείτε χρόνο να διαβάσετε το σκεπτικό αυτού του τερατώδους ευρωπαϊκού
πονήματος, το οποίο αποτυπώνει τον βαθμό πνευματικής σήψης, ανοησίας,
νομικής κενολογίας και διάβρωσης από την woke τοξικότητα των ευρωπαϊκών
θεσμών, ενώ παράλληλα στρώνει το χαλί για την επιβολή προληπτικής
λογοκρισίας σε κάθε διατύπωση γνώμης (§25): "Οι γυναίκες αποτελούν συχνά
στόχο σεξιστικού και μισογυνικού μίσους στο διαδίκτυο, το οποίο μπορεί
να κλιμακωθεί και να λάβει τη μορφή εγκλημάτων μίσους εκτός διαδικτύου.
Αυτή η συμπεριφορά πρέπει να προλαμβάνεται ή να αναχαιτίζεται σε πρώιμο
στάδιο. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται σ’ αυτό το είδος υποκίνησης δεν
αναφέρεται πάντα άμεσα στο φύλο του στοχοποιούμενου προσώπου ή προσώπων,
αλλά τα κίνητρα που απορρέουν από προκαταλήψεις μπορούν να συναχθούν
από το συνολικό περιεχόμενο ή το πλαίσιο της υποκίνησης." Πώς μπορεί,
από νομικής πλευράς, να αναχαιτισθεί, και μάλιστα σε πρώιμο στάδιο, μια
συμπεριφορά που δεν αναφέρεται άμεσα στο φύλο, αλλά τα κίνητρά της
μπορούν να συναχθούν από το συνολικό περιεχόμενο; Φαντάζεστε την
ακροαματική διαδικασία σε μια τέτοια δίκη; Ο Γκαίμπελς τώρα δικαιώνεται!
Η "ουρανιοτοξική" οπτική είναι διάχυτη στην Οδηγία. Υπάρχει ειδική
αναφορά σε περιπτώσεις γυναικών που υφίστανται "διατομεακές" διακρίσεις
(intersectional discrimination) (§74): "Τα θύματα που πλήττονται από
διατομεακές διακρίσεις διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να υποστούν βία. Τα
θύματα αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν (…) λεσβίες, ομοφυλόφιλες,
αμφιφυλόφιλες, τρανς ή ίντερσεξ άτομα, ηλικιωμένες γυναίκες ή γυναίκες
με διαταραχές χρήσης αλκοόλ και ναρκωτικών. Τα θύματα που υφίστανται
διατομεακές διακρίσεις θα πρέπει, συνεπώς, να λαμβάνουν ειδική προστασία
και υποστήριξη." Το ξέρουν αυτό οι μουσουλμάνοι όταν ανεβαίνουν στην
ταράτσα να απολαύσουν τη θέα;
Έχω αρθρογραφήσει πολλές φορές για την προσπάθεια της εξουσίας να
ανακαταλάβει τον κυρίαρχο ρόλο που είχε, από καταβολής κόσμου, στις
προσωπικές ζωές των ανθρώπων. Επί χιλιετίες, το έκανε ως "ελέω θεού"
ηγεμονία, πολιτική ή/και θρησκευτική. Σήμερα το κάνει με το πρόσχημα της
προστασίας. Το κράτος-πατερούλης έχει μπει ακόμα και στις
κρεβατοκάμαρες, ξεχειλώνοντας μέχρι γελοιότητας την έννοια της βίας και
συνακόλουθα τη δικής του "αποστολής" στην ισόβια κηδεμονία του πολίτη -
θύματος. Η Οδηγία θεωρεί ως βία κατά των γυναικών (άρθρο 2) ακόμα και
την "απειλή διάπραξης πράξεων που στρέφονται κατά γυναίκας ή κοριτσιού"
και "ενδέχεται να προκαλέσουν οικονομική ταλαιπωρία"! Ξεκινήσαμε δηλαδή
να αντιμετωπίσουμε το κόψιμο της κλειτορίδας και φτάσαμε στο να
ποινικοποιείται το κόψιμο του χαρτζιλικιού. Διότι, τι άλλο από "απειλή
διάπραξης πράξης κατά κοριτσιού" που "ενδέχεται να προκαλέσει οικονομική
ταλαιπωρία" είναι π.χ. η προειδοποίηση ενός πατέρα στην 15χρονη κόρη
του: "αν έρθεις ξανά στο σπίτι στις 3 το πρωί μεθυσμένη, το χαρτζιλίκι
τέρμα!"; Αν μάλιστα η μικρή ανήκει σε καμμιά πολύχρωμη ομάδα που
υφίσταται "διατομεακή" διάκριση και καταγγείλει τον πατέρα της για
ομοφοβία, δεν τον ξεπλένουν ούτε ο Δούναβης κι ο Ρήνος μαζί.
Και τι ορίζεται ως "εξ οικείων βία";
Θαυμάστε: "όλες οι πράξεις
σωματικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής ή οικονομικής βίας, οι οποίες
λαμβάνουν χώρα εντός της οικογένειας ή της οικιακής μονάδας, ανεξάρτητα
από βιολογικούς ή νομικούς οικογενειακούς δεσμούς, ή μεταξύ πρώην ή νυν
συζύγων ή συντρόφων, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης μοιράζεται ή έχει
μοιραστεί την ίδια κατοικία με το θύμα". Ας μας εξηγήσει κάποιος από
τους ευρωπαίους νομοθέτες τι σημαίνει "οικιακή μονάδα" όταν ο δράστης
δεν μοιράζεται την ίδια κατοικία με το θύμα και πώς στοιχειοθετείται η
"εξ οικείων" ψυχολογική ή οικονομική βία, όταν ανάμεσα στον "δράστη" και
στο "θύμα" δεν υπάρχουν βιολογικοί ή οικογενειακοί δεσμοί και είναι
πρώην σύντροφοι!
Την ίδια στιγμή που Ε.Ε. διυλίζει τον κώνωπα των διαπροσωπικών σχέσεων,
κατασκευάζοντας νομικά εξαμβλώματα, τα ξυράφια των παραδοσιακών
"χειρουργισσών" δουλεύουν τριπλοβάρδια. Εκτιμάται ότι στην Ευρώπη
υπάρχουν πάνω από 600.000 ακρωτηριασμένες γυναίκες. Στην Ελλάδα, πάνω
από 15.000. 190.000 νέες γυναίκες και κορίτσια σε 17 ευρωπαϊκές χώρες
κινδυνεύουν να υποβληθούν σε FGM.
Ο FGM δεν είναι εντολή του Κορανίου, αλλά προϊσλαμική πρακτική που,
όμως, ταιριάζει ταμάμ με τη θέση της γυναίκας στο Ισλάμ, γι’ αυτό την
υιοθέτησε και την ιεροποίησε στις περιοχές που επικράτησε.
H
κλειτοριδεκτομή είναι η πιο "ελαφρά" μορφή FGM. Η βαρύτερη, που
εξαφανίζει τα εξωτερικά γεννητικά όργανα, αφήνοντας στην θέση τους μια
κάθετη ουλή, ονομάζεται infibulation (αγκτηριασμός): κόβονται εκτός από
την κλειτορίδα, τα μικρά και τα μεγάλα χείλη, τα υπολείμματα των οποίων
ράβονται μεταξύ τους, σφραγίζοντας ολοσχερώς την είσοδο του κόλπου εκτός
από μια μικροσκοπική οπή στο κάτω μέρος από την οποία τρέχουν, με
μεγάλη δυσκολία και με συνεχείς μολύνσεις, τα ούρα και η έμμηνος ρύση.
(Αναζητήστε στο διαδίκτυο εικόνες του infibulation. Είναι ακραία
σοκαριστικές.) Στην πρώτη σεξουαλική επαφή η περιοχή πρέπει να σκιστεί
ξανά, με μαχαίρι ή με ξυράφι, προκαλώντας αφόρητο πόνο και μεγάλης
έκτασης αιμορραγία με υψηλό κίνδυνο μόλυνσης και σοβαρότατες επιπλοκές,
συχνά θανατηφόρες, για να μην μιλήσουμε για τον ψυχολογικό αντίκτυπο.
Σε 36 χώρες στον κόσμο εφαρμόζεται ως τοπική παράδοση. Οι χώρες με το
μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών με FGM είναι η Σομαλία (98%), η Γουινέα
(96%) και το Τζιμπουτί (93%). Όμως, ο ΟΗΕ, μόλις το 1993 συμπεριέλαβε
τον FGM στις πράξεις βίας κατά των γυναικών, σε διακήρυξή του. Το πόσο εισακούσθηκε από τα ισλαμικά κράτη, φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, αλλά και σε ακόμα μία διακήρυξή του, του 2012
που επανέλαβε τα ίδια και κάλεσε τα μέλη του να απαγορεύσουν αυτή την
πρακτική. Καθιέρωσε μάλιστα και την 6η Φεβρουαρίου ως Παγκόσμια Μέρα
κατά του FGM. Σε φετινή του έκθεση ο ΟΗΕ κάνει τις ίδιες διαπιστώσεις,
με αυξημένους μάλιστα αριθμούς, και προτρέπει ξανά σε συντονισμένη
παγκόσμια δράση κατά του FGM, ορίζοντας το έτος 2030, ως έτος εξάλειψης του FGM από τον κόσμο.
Με
ποιον τρόπο;
Με ευχές και διακηρύξεις, διότι χρειαζόμαστε τα ψηφαλάκια
από τα κράτη που τον επιτρέπουν ή κάνουν τα στραβά μάτια. Εδώ θα είμαστε
και το 2030 (ελπίζω) και θα τα ξαναπούμε.
Εν τω μεταξύ, η θνησιμότητα
αυτή της "επέμβασης" είναι τεράστια! Ο FGM είναι η πρώτη, με διαφορά, αιτία θανάτου κοριτσιών και νέων γυναικών στις χώρες που εφαρμόζεται, προκαλώντας 45.000 περίπου θανάτους κάθε χρόνο!
Η Γουόρις Ντίρι, το μοντέλο από τη Σομαλία, που περιγράφει την εμπειρία
της στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της "Το λουλούδι της Ερήμου", αναφέρει
ότι δύο αδελφές της πέθαναν, η μία κατά τη διάρκεια του ακρωτηριασμού
και η άλλη από επιπλοκές του. Και δύο ξαδέλφες της πέθαναν επίσης. Η
ίδια, όπως και όλες οι γυναίκες που δραπέτευσαν απ’ αυτή την κουλτούρα,
δεν τρέφει μίσος για τους γονείς της. Ήταν κάτι που το έκαναν όλοι στην
πατρίδα της, ήταν μέρος της ζωής τους. Το πρόβλημα είναι ότι συνεχίζουν
να το κάνουν και στην Ευρώπη.
Από αυτό το μαζικό έγκλημα της διπλανής πόρτας, ελάχιστες υποθέσεις
φτάνουν στη Δικαιοσύνη. Η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που
απαγόρευσε τον FGM το 1982. Το 1999 ο νόμος έγινε αυστηρότερος ώστε η
πρακτική να είναι παράνομη ακόμη και αν διαπράττεται εκτός Σουηδίας.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα οι καταδίκες μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, πρωτοπόρο στην μετατροπή της Ευρώπης σε Ισλαμικό
Χαλιφάτο, ο FGM ποινικοποιήθηκε το 1985 (Prohibition of Female
Circumcision Act 1985), αλλά μέχρι την πρώτη καταδίκη, το 2019, πέρασαν
34 ολόκληρα χρόνια! (Η πρώτη δίωξη ασκήθηκε το 2014 εναντίον του γιατρού Dr. Dhanuson Dharmasena, ο οποίος αθωώθηκε.)
Προηγήθηκε η Ιρλανδία, το 2016. Οι γονείς μετά τον ακρωτηριασμό
αναγκάστηκαν να μεταφέρουν το κοριτσάκι τους στο νοσοκομείο, διότι είχε
ακατάσχετη αιμορραγία, ισχυριζόμενοι ψευδώς ότι τραυματίστηκε από ένα…
παιχνίδι! Καταδικάσθηκαν, ο πατέρας σε πεντέμισυ χρόνια φυλακή και η μητέρα σε 4 χρόνια και 9 μήνες. Ο
ίδιος λόγος, η ακατάσχετη αιμορραγία της 3χρονης κόρης της, οδήγησε στο
νοσοκομείο και από κει στο εδώλιο μια μητέρα 37 ετών από την Ουγκάντα, στην πρώτη καταδίκη (σε 11 χρόνια φυλακή) στο ΗΒ για FGM, στις 8/3/2019. Ο Γκανέζος σύντροφός της απαλλάχτηκε. Φέτος τον Φεβρουάριο, καταδικάσθηκε στο ΗΒ σε 7 χρόνια φυλακή μια γυναίκα που ταξίδεψε με την κόρη της στην Κένυα για να την ακρωτηριάσει. Το
ταξίδι έγινε το 2006, αλλά το έγκλημα αποκαλύφθηκε το 2018, όταν το
θύμα, τότε 16 ετών, εκμυστηρεύθηκε τι της συνέβη στον καθηγητή Αγγλικών
της, στο σχολείο. Το πόσο δυνατότερη είναι η ισλαμική παράδοση από το
ευρωπαϊκό πολιτισμικό πλαίσιο αποδεικνύεται από την 3η καταδικαστική απόφαση στο ΗΒ για FGM. Αφορά υποψήφιο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, με καταγωγή από τo Ιράκ!
Γιατί τόση καθυστέρηση και τόσο μικρή "συγκομιδή";
Διότι με το υπάρχον
νομικό πλαίσιο, είναι εξαιρετικά δύσκολο
α) να αποκαλυφθεί το αδίκημα
β)
να αποδειχθεί η ενοχή
γ) να επιβληθούν αποτελεσματικές κυρώσεις.
Το
θέμα το είχα θίξει σε άρθρο μου, το 2014, με τίτλο "Ζητούνται αρτιμελείς
νομικοί" και καλούσα σε δημόσιο διάλογο για τη δημιουργία νέων νομικών
εργαλείων, καθώς το φαινόμενο είχε αρχίσει να παρατηρείται και στην
Ελλάδα. Δεν υπήρξε καμμία ανταπόκριση.
Δεν υπήρξε επίσης καμμία
ενημέρωση του κοινού για την εισαγγελική έρευνα μετά από καταγγελίες
εργαζόμενης σε ΜΚΟ υποδοχής μεταναστών, που, το 2017, έδωσε λεπτομερείς
πληροφορίες, καθώς ήξερε το τι γινόταν, από πρώτο χέρι.
Δικαστικοί και
δημοσιογράφοι, παίρνοντας άνωθεν γραμμή, το "έθαψαν".
Το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε τότε η Εισαγγελία για την έναρξη της
κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης, τόνιζε πως "η υπόθεση θα
ερευνηθεί με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο και σε βάθος. Πρόκειται περί
βαρβαρότητος που δεν δύναται να γίνει ανεκτή από την ευνομούμενη
Ελληνική Πολιτεία". Πέρασαν εφτάμισυ χρόνια, κυβερνήσεις έπεσαν,
κυβερνήσεις ήρθαν, αλλά η "κατεπείγουσα" και "με τον ταχύτερο τρόπο",
εξέταση χάθηκε! Στο ίδιο μήκος κύματος οι τριβωνιανούτσικοι της χώρας:
σιγή ιχθύος. Βούβα και η "διανόηση". Κομματικοδίαιτη και ποδηγετούμενη,
κάτι τέτοιες κακοτοπιές τις αποφεύγει.
Επαναφέρω λοιπόν, 10 χρόνια μετά,
τους ίδιους προβληματισμούς, υπό το πρίσμα των νέων διατάξεων του Υπ.
Δικαιοσύνης, που ενσωματώνουν την Κοινοτική Οδηγία και θα τεθούν σε
δημόσια διαβούλευση τον Ιανουάριο.
Η διάταξη για τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων:
- Όποιος με τη χρήση κάθε μορφής βίας η απειλή βίας ή άλλων
εξαναγκαστικών μέσων ή με επιβολή ή κατάχρηση εξουσίας ή αποσπώντας την
συναίνεση με τη χρήση απατηλών μέσων ή παρασύροντας την,
εκμεταλλευόμενος την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκεται εξαναγκάζει η
εξωθεί γυναίκα να υποβληθεί σε εκτομή, αγκτηριασμό ή οποιοδήποτε άλλο
ακρωτηριασμό στο σύνολο ή σε μέρος των μεγάλων χειλέων του αιδοίου, των
μικρών χειλέων του αιδοίου ή της κλειτορίδας, τιμωρείται με ποινή
φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή αν δε συντρέχει λόγος
βαρύτερης τιμωρίας από άλλη διάταξη.
-Αν η πράξη διαπράχτηκε από μέλος της οικογένειας ή από πρόσωπο που
συνοικούσε με το θύμα ή από δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή με χρήση όπλου ή
απειλή χρήσης όπλου, ή σε βάρος ανήλικης γυναίκας ή από λόγους
εκδίκησης θεωρείται επιβαρυντική περίσταση.
-Αν κάποια από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου στις οποίες
εξαναγκάστηκε το θύμα είχε ως επακόλουθο το θάνατο ή προξένησε βαριά
σωματική βλάβη επιβάλλεται κάθειρξη.
Μετρήστε φάουλ. Το σακάτεμα των γεννητικών οργάνων και η αποστέρηση από
μια γυναίκα της σεξουαλικής απόλαυσης διά βίου, δεν θεωρούνται "βαριά
σωματική βλάβη". Θα πρέπει να συνοδεύονται π.χ. από σηψαιμία ή άλλου
είδους σοβαρές επιπλοκές ή να έχουν προκαλέσει τον θάνατο του κοριτσιού.
Αν δεν υπάρχουν αυτά, με ένα πρόστιμο και με δύο χρόνια φυλακή, που
στην πράξη θα γίνουν κανα-δυό μήνες, πατσίσαμε.
Ποιος όμως θα καθίσει
στο σκαμνί για τον ακρωτηριασμό;
Ο πατέρας; Η μάνα; Η "ξουραφίστρια";
Όλοι μαζί;
Η απάντηση, όπως προκύπτει από την ευρωπαϊκή εμπειρία, είναι:
