ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το καλό σουβλάκι είναι το καλά κρυμμένο μυστικό…

Του ΜΑΝΟΛΗ ΔΗΜΕΛΛΑ

Ηλεκτρονικές σελίδες καρφιτσώνουν αστέρια και βραβεία, ανεβάζουν ψαγμένες φωτογραφίες και προτείνουν τα καλυτερότερα γκουρμέ μεζεκλίκια, όμως σαν το ανώνυμο σουβλάκι της γειτονιάς δεν υπάρχει τίποτα.

Μάλλον θα φταίει εκείνη η μυστική καυτερή σάλτσα, η κληρονομιά, από τον μακαρίτη πρώτο ιδιοκτήτη!

Σε ένα τέτοιο, μικρό και ταπεινό μαγαζάκι, δίχως φωτεινή ταμπέλα, συναντάς σχεδόν τη μισή κοινωνία.

Καλησπερίζει ο Βαγγέλης και απαντά ένας τουρίστας μπουκωμένος, ενώ το τσίλι κάνει τα μάτια της διπλανής κυρίας να γουρλώνουν και να θυμίζουν ξάγρυπνη κουκουβάγια.

Σε ένα τοίχο καρφωμένη μια παραμελημένη τηλεόραση αναστενάζει μοναχή, παλεύει να γρατσουνίσει μάτια και αυτιά. Σχεδόν κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά, ούτε που της δίνουν σημασία.

Με τα στόματα γεμάτα, τις κοιλιές χορτάτες, και πολύ πριν από τη χώνεψη, η μνήμη παίζει τόμπολα με το παρελθόν και επιτέλους το νικά. Είναι από τις λιγοστές στιγμές τις μέρας, που οι αλήθειες δεν δείχνουν να πονάνε και ταξιδεύουν μακριά από το άγχος της φτώχειας.

Ποιος έπαψε να κάνει όνειρα από τούτη την άγνωστη παρέα;

Πάλι καλοκαίρι, ξανά σκέψεις για παραλίες και φιδίσια ηλιοκαμμένα κορμάκια.

Κοιτάω τις τελευταίες μπουκιές από το σουβλάκι, μοιάζει πια με μαδημένο γαρύφαλλο! Ξαφνικά το μίσησα και φταίνε οι άκλαφτες-άκαφτες θερμίδες του. Αυτές δεν έκρυβαν απόλαυση, μόνο νεύρο λαιμαργίας και ύπουλης συνήθειας. Ε, το τιμώρησα λοιπόν! Το κατάπια σχεδόν αμάσητο!

Στις θάλασσες, εκεί θα κρύψουμε το παραπανίσσιο λίπος, τα ψάρια δεν κάνουν φιλικό μπούλινγκ, το θέμα είναι πως θα μπαινοβγαίνεις στο νερό!

Κάπου εκεί βγήκαν στη φόρα προτάσεις και γυαλιστερά διαφημιστικά φυλλάδια. Κάποιοι δείχνουν μακρινούς παράδεισους και άλλοι κοιτούν τις κοντινούς κρυφούς προορισμούς και κλείνουν το μάτι.

Όπως το μεγάλο ξενοδοχείο δίπλα στην Αθήνα, που κάνει προσφορά, ξαπλωστρές-γυμναστήρια-πετσέτες και πάρκινγκ μόνο 2.500 ευρώ το κεφάλι, και για όλη τη χρονιά.

Φυσικά και υπάρχει αρκετός κόσμος που διαθέτει το ρευστό, αλλιώς δεν θα γινόταν ετούτη η προσφορά. Και μάλλον η εταιρία δεν ψάχνει πελάτες μέσα στο πειραιώτικο σουβλατζίδικο.

Η τουριστική επιχείρηση απευθύνεται σε άλλες κοινωνικές ομάδες, όμως όλο το ξεχνάμε, δεν ξεκινάμε όλοι από την ίδια αφετηρία, ούτε και τερματίζουμε όλοι παρέα και αγκαλιά.

Προσπαθούν να μας πείσουν για το «κοινό καλό», για τις ανάγκες, που ωστόσο δεν ήταν ποτέ ίδιες. Και δικαιολογούν κάθε πολιτική κίνηση, κάθε σκέψη εξουσίας και νομοθετική πράξη, πίσω από τις ανάγκες του συνόλου.

Πιο σύνολο; ποιος έψαξε εκείνους που πηδούν μπαλκόνια, τις σκιές, που σιωπηλά ξεπούλησαν τα σπασμένα κομμάτια από τις ζωές τους ή τους ανώνυμους μετανάστες, που πνίγηκαν πριν πατήσουν στην Ελλάδα; Για αυτούς γίνονται όλα;

Αν υποψιαστείς ανικανότητες και πολιτικά παιγνίδια μισαλλοδοξίας, τότε...

 μιλούν αόριστα, κρύβουν τις παλιές κομματικές ταυτότητες και δείχνουν προς το φθονερό αόρατο «σύστημα», είναι ο καπιταλισμός βρε κουτέ, σου λένε και ξεμπέρδεψαν.

Δεν βαριέσαι, μυστικό ηθικολόγων και αναρχικών, των πλούσιων και των φτωχών είναι ένα καλό σουβλάκι. Και από αυτά έχουμε μπόλικα…