ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος;

Του Θεοδόση Μπουντουράκη

Κουίζ: Ποιος είναι ο αρχικός εμπνευστής της κίνησης "δεν πληρώνω";

Αν απαντήσατε ότι είναι ο πάντα ειλικρινής και απολύτως αξιόπιστος πρωθυπουργός μας, πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός, χάσατε! 

Η ανατρεπτική αυτή προτροπή στην οποία αγελαία τσίμπησαν πολλοί αφελείς κρυπτομπαταχτσήδες συμπολίτες μας, με αποτέλεσμα να τον βγάλουν πρωθυπουργό, δεν ελέχθη αρχικά απ’ αυτόν. Πρώτος την διακήρυξε κατά την δεκαετία του 1960 ο Αμερικανός γλωσσολόγος και φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι.

Ο Νόαμ Τσόμσκι είναι μια εξαιρετικά σημαντική πνευματική και επιστημονική μορφή του 20ου αιώνα. Για μας όμως -τον εξυπνότερο λαό του κόσμου- νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ένα μικρό μέρος του έργου του, αυτό που αφορά την κρατική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ, καθώς και συγκεκριμένες τεχνικές χειραγώγησης των μαζών και της σκέψης του κοινού.

Ο Τσόμσκι πρεσβεύει ότι όταν τα ΜΜΕ τελούν υπό τον έλεγχο των λάθος ανθρώπων, ή ολοκληρωτικών καθεστώτων, αυτό μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εργαλείο καταστολής των μαζών και εξυπηρέτησης των συμφερόντων μιας κυρίαρχης κάστας η κυβερνητικής ομάδας

Μας θυμίζει τίποτα αυτό σε σχέση με την σημερινή νεοσταλινική Ελλάδα; 

Αναλύει επίσης ο Τσόμσκι τις τεχνικές χειραγώγησης των μαζών τις οποίες συνοψίζει σε συγκεκριμένες στρατηγικές και τις οποίες στερεοτύπως εφαρμόζουν οι ακραιφνείς λαϊκιστές και λαοπλάνοι πολιτικοί και τα απολυταρχικά καθεστώτα.  

Παραθέτω ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα τρόπων χειραγώγησης των μαζών κατά Τσόμσκι, που νομίζω ότι μας αφορούν άμεσα:

Η στρατηγική της αναβολής
Για να γίνει αποδεκτή μια απόφαση που συγκρούεται με το "λαϊκό αίσθημα" και με τον κρατούντα λαϊκισμό την παρουσιάζουμε ως οδυνηρή αλλά αναγκαία. Στη συγκεκριμένη ελληνική περίπτωση βάζουμε και μερικούς υπουργούς να δακρύζουν και να κόπτονται διότι δυστυχώς, παρά την θέληση τους, είναι αναγκασμένοι να υποστηρίξουν τα συμφωνημένα και ψηφισμένα μνημονιακά μέτρα.

Η τεχνική της ενθάρρυνσης του κοινού να αρέσκεται στη μετριότητα
Και να συκοφαντείς την αριστεία και τη διάκριση, θα πρόσθεταν ορισμένοι πρωτοκλασάτοι υπουργοί και ιδεολογικοί Ηρακλείς του πάντα ειλικρινούς και αξιόπιστου πρωθυπουργού μας.

Η μετριότητα ευδοκιμεί εκεί όπου απουσιάζει ο ανταγωνισμός και η αξιολόγηση, έννοιες που προκαλούν ιδεολογική αλλεργία σε εμμονικούς σταλινόφρονες,  που ναι μεν δεν τελείωσαν το Πανεπιστήμιο, πλην όμως κανοναρχούν τα της Παιδείας στη χώρα μας. 

Η στρατηγική της επίκλησης του συναισθήματος του κοινού παρά της λογικής
Κλασική τεχνική όλων των μεγάλων λαϊκιστών και καταστροφικών πολιτικών ανδρών!

Η σύγχρονη ελληνική Ιστορία έχει πολλά τέτοια παραδείγματα να επιδείξει, με πλέον πρόσφατο τον άκρατο λαϊκισμό του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η λογική και η αναζήτηση της αλήθειας  προϋποθέτουν πνευματική ωριμότητα και ερευνητική διάθεση. Σε υποχρεώνουν να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα, να αποδεχθείς τις δικές σου ευθύνες και να συγκρουστείς με τη νοοτροπία του μαζικού βολέματος και της μετριοκρατίας. Πράγματα που αποτελούν κατάρα για πολλούς συμπολίτες μας.

Αν μάλιστα πασπαλίσεις τη συνθηματολογία που απεθύνεται  στο  συναίσθημα, με μερικούς διανουμενίστικους νεολογισμούς, τότε ακούγεσαι πιο πειστικός και βαρύγδουπος στον μέσο ψηφοφόρο. Αυτός εντυπωσιάζεται από λέξεις που δεν κατανοεί, και αισθάνεται το δέος που εμπνέει η κάθε μορφής αυθεντία προς τον απλό απαίδευτο άνθρωπο.

Διερωτώμαι πόσες φορές συναντάται σε όλη την ελληνική γραμματεία ο όρος "αριστερό πρόταγμα", ή ο όρος "προοδευτικό επίδικο". Και ναι μεν οι  φοιτητοπατέρες που τους επινόησαν μπορεί να  παρέμειναν αιώνιοι φοιτητές, αλλά οι πιο ταλαντούχοι στην τέχνη της αριστερίστικης γλωσσοπλασίας θα μπορούσαν να συντάξουν το "Νεοελληνικό Λεξικό της Ακατάσχετης Μπουρδολογίας", ώστε να βγάλουν και το σχετικό χαρτζιλίκι, μέχρι να ενταχθούν στο φιλόξενο ψηφοδέλτιο του επόμενου ριζοσπαστικού κομματικού εξαμβλώματος. 

Επανερχόμενος στον Νόαμ Τσόμσκι, προσωπικά διαφωνώ με τις πολιτικές θέσεις του οι οποίες προωθούν μεταξύ άλλων αυτό που οι κριτικοί του αποκάλεσαν "μόνιμη αντίρρηση" και ενθάρρυνση του ακραίου "αναρχοσυνδικαλισμού".  Όμως ο Τσόμσκι από επιστημονικής πλευράς θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης γλωσσολογίας, γιαυτό και διετέλεσε καθηγητής στο περίφημο αμερικανικό πανεπιστήμιο ΜΙΤ για πάνω από 50 χρόνια! 

Παρά το γεγονός ότι συχνά στράφηκε εναντίον του ίδιου του Πανεπιστημίου, αυτό ουδέποτε διανοήθηκε να τον απομακρύνει, ακόμα και όταν το ζήτησε ο πρόεδρος Νίξον. Εκεί βλέπετε λειτουργούν αλλιώς τα πανεπιστήμια. Δεν έχουν ακόμη οι δυστυχείς ανακαλύψει την μαγική συριζαϊκή φόρμουλα  του μαζικού εκδημοκρατισμού!

Βέβαια...

σε σχέση με τις ιδεολογικές θέσεις του Τσόμσκι, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι εκείνη την εποχή η Αμερική είχε εμπλακεί στον τραγικό πόλεμο του Βιετνάμ, γεγονός που είχε -de facto- δημιουργήσει ακραία ρήγματα στην αμερικανική κοινωνία και κυρίως στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Και τότε ήταν που ο Τσόμσκι αντέδρασε με το "δεν πληρώνω", αναφερόμενος στον φόρο που του αναλογούσε, με σκοπό να καταδείξει την αντίθεση του στον πόλεμο.

Τελικά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιες επιρροές δέχθηκαν οι κυβερνώντες προκειμένου να διαμορφώσουν το νεοσταλινικό ιδεολογικό τους προφίλ, το οποίο σήμερα συρρικνώνεται σε μια άκρατη εξουσιολαγνεία και αδίστακτη παλαιοκομματική υποσχεσιολογία. 

Έστω και αν για να απολαύσουν την εξουσία, στηρίχτηκαν χωρίς την παραμικρή ιδεολογική αιδώ,  στις πατερίτσες του άλλου ιδεολογικού γίγαντα με τον οποίον επέλεξαν να συγκυβερνήσουν.

Αλλά μπρος στα εξουσιαστικά κάλλη, τι είναι ο ιδεολογικός πόνος;