"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια


Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

 Αυτό ήταν το όραμα του Ντε Γκωλ και της ευρωαριστεράς: μια Ευρώπη απαλλαγμένη από την κηδεμονία –από την προστασία θα έλεγα εγώ– των ΗΠΑ.  

Μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων αυτό το όραμα είχε όλες τις αντικειμενικές προϋποθέσεις για να υλοποιηθεί. Και όμως, σταμάτησε στα σύνορα της Πολωνίας, δεν προχώρησε πιο ανατολικά.

Είναι γνωστό πως η Ευρωπαϊκή Ενωση, πέραν των οικονομικών προϋποθέσεων που θέτει για να δεχθεί ένα κράτος στους κόλπους της, απαιτεί τα υποψήφια μέλη να έχουν ένα δημοκρατικό πολίτευμα που να πληροί πολύ συγκεκριμένα κριτήρια για την ποιότητα της δημοκρατίας. Μάλιστα, αυτή η προϋπόθεση είναι πολύ πιο καθοριστικής σημασίας από τις οικονομικές επιδόσεις τής προς ένταξη χώρας.

Η ποιότητα της δημοκρατίας φανερώνει και την πολιτισμική σύγκλιση των κοινωνιών. Δεν είναι τυχαίο που δύο πρώην κομμουνιστικές χώρες, οι οποίες εντάχθηκαν στην Ε.Ε., αντιμετωπίζουν προβλήματα διότι στην πορεία η ποιότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος υπέστη ουσιαστικές εκπτώσεις.

Η Ρωσία θα μπορούσε να ενταχθεί στην Ε.Ε.; Αυτό είναι το ένα ερώτημα.  

Το άλλο, αυτό που μπαίνει στην καρδιά του προβλήματος, είναι αν η Ρωσία ήθελε να ενταχθεί στην Ε.Ε. Αν δηλαδή το πολιτικό σύστημά της και αυτοί που το εκπροσωπούσαν ήταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τις αυταρχικές συμπεριφορές και να συγκλίνουν προς το ευρωπαϊκό πρότυπο οργάνωσης της πολιτικής ζωής.

Είναι σαφές νομίζω πως με την εκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν η Ρωσία απώλεσε την ευκαιρία να βαδίσει στον δρόμο που θα την έφερνε κοντά στις αρχές της Ε.Ε. Συνεπώς, αποδεικνύονται άστοχες όλες οι κριτικές που ασκούνται στη Δύση ότι δήθεν απομάκρυνε τη Ρωσία από την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η ίδια η Ρωσία, είτε γιατί δεν ήθελε είτε γιατί δεν μπορούσε να αποκτήσει ένα σύγχρονο δημοκρατικό πολίτευμα, κράτησε τις αποστάσεις της από τη Δύση. Και σήμερα εμφάνισε και το απεχθές πρόσωπο του επεκτατισμού με την εισβολή στην Ουκρανία. Στα αυταρχικά καθεστώτα ο επεκτατισμός είναι εγγενές χαρακτηριστικό και αποτελεί μέρος της ταυτότητάς τους.

Νομίζω πως η ομαλοποίηση των σχέσεων του δυτικού κόσμου με τη Ρωσία προϋποθέτει...

 

 δομικές αλλαγές στο πολιτικό της σύστημα και στις συμπεριφορές των ηγεσιών της.



Δεν υπάρχουν σχόλια: