ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Από τη βόμβα του Κορδελιού, στη «βόμβα» Φίλη.

Tου ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Τρία επιγραμματικά σχόλια για τρία ισάριθμα θέματα της επικαιρότητας, τα οποία μπορεί να συνδέονται μεταξύ τους.

Όταν οι ποδοσφαιρικές σου ομάδες δεν παίζουν καλά, οι καλλιτέχνες σου είναι είδος εν ανεπαρκεία, οι διανοούμενοί σου δεν υπάρχουν και οι πολιτικοί σου είναι, απλώς, «νούμερα» που δεν προσελκύουν θεατές, τότε η συνηθισμένη πράξη της απομάκρυνσης μιας βόμβας του Β! Π.Π., παίρνει χαρακτηριστικά λαϊκής επιθεώρησης.

Το τι επισκεψιμότητα είχαν τα ιστολόγια που εστίασαν στο θέμα αυτό, δεν λέγεται. Οι αριθμοί τους ανέβηκαν στα ύψη.

Μακάρι να επιβεβαιωθεί η ψευδαίσθηση ότι η όλη επιχείρηση με τη βόμβα κρύβει άλλες σκέψεις, όπως για παράδειγμα, μια άσκηση ετοιμότητας για την εκκένωση μιας περιοχής. Διότι αν δεν συμβαίνει αυτό και, απλώς, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό για μια συνηθισμένη ημιστρατιωτικής φύσεως ενέργεια, τότε οι κάθε μορφής ηγήτορές μας είναι για τα πανηγύρια. Και καλόν είναι να αναζητήσουμε άλλους.

Με τη βόμβα, κατά κάποιον τρόπο, συνδέεται και ο κ. Φίλης, ο οποίος προσπαθεί να εξαπολύσει ανάλογες στο εσωκομματικό ακροατήριο αναζητώντας την κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο περι ου ο λόγος, αφού αποδέχθηκε την υποστήριξη των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» και απήλαυσε την εξουσιομανία του ως υπουργού, τώρα, εκτός υπουργικού θώκου μιλά για απουσία κυβερνητικής νομιμοποίησης του Συριζα, με την συνεργασία των «Ανεξάρτητων Ελλήνων».

Ο κ. Φίλης θα ήταν πειστικός, και άξιος εκτίμησης, αν δεν αποδεχόταν τον υπουργικό θώκο όταν του προτάθηκε και όχι, τώρα, που αφού τα θαλάσσωσε, αντικαταστάθηκε.  Διότι, τι θέλει να μας πει;  

Πως η υποστήριξη των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» είναι εξαγνισμένη και αποδεκτή όταν ικανοποιούνται οι προσωπικές μας φιλοδοξίες και απονομιμοποιείται όταν περιοριζόμαστε στα βουλευτικά έδρανα;  

Τώρα αναζητά τις «αρχές» του ο κ. Φίλης;

Αλλά ποιες αρχές του;  Τις δημαγωγικές διακηρύξεις του ηγέτης του;

Μια απεχθής, από κάθε άποψη, πολιτική των τελευταίων ετών που, χωρίς αιδώ,  αυτοαποκαλείται αριστερή, οδηγεί σε ένα δημοσκοπικό βατερλό.  Η συνήθης αντίδραση σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι πως οι δημοσκοπήσεις είναι αποτυχημένες. Αλλά, όλοι, ως απλοί πολίτες έχουμε μια καθημερινή αίσθηση της εκτίμησης που απολαύει η κυβερνητική παράταξη στον ελληνικό λαό. Και αυτή δεν αφίσταται των δημοσκοπήσεων.

Δυστυχώς, όμως, παρά τα λαϊκά μηνύματα, η σημερινή κυβερνητική εξουσία, δεν πρόκειται να ζητήσει τη λαϊκή βούληση πριν ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο.

Η χώρα χρειάζεται τις εκλογές, αλλά, προς Θεού, μην επαναλάβουμε κλασικά διαχρονικά σφάλματά μας. Οι αυτοδυναμίες κυριάρχησαν στον δημόσιο βίο της χώρας από τη μεταπολίτευση μέχρι την κρίση. Και το αποτέλεσμά τους ήταν καταστροφικό.

Δεν χρειάζεται να την ξαναδώσουμε σε κανένα κόμμα.

Και όσοι υποστηρίξουν πως απαιτείται για να εφαρμόσουν τα κόμματα το πρόγραμμά τους, είναι, απλώς, λαοπλάνοι. Διότι τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν έχουν κανένα πρόγραμμα να εφαρμόσουν. Εντολές υλοποιούν.  

Το θέμα είναι...

 η μίξη των πολιτικών που θα υλοποιήσουν και η εμπιστοσύνη που απολαμβάνουν στη διεθνή κοινότητα. Σήμερα, πάντως, βρισκόμαστε στο ναδίρ