Τα λαμόγια

Toυ ∆ΗΜ. ΑΝ. ΣΤΑΜΑΤΕΛΛΟΥ

Πρέπει να παραδεχτούµε πως ανέκαθεν οι µεγάλοι της ιστορίας περιστοιχίζονταν από λαµόγια. Δικαίως ο κόσµος τούς αποκαλεί και σκώληκες, γιατί έρπουν και γνωρίζουν την τέχνη να γίνονται αγαπητοί και πολλές φορές απαραίτητοι. Γνωρίζουν τι θα πουν στην κατάλληλη στιγµή. Ακόµη αδιαφορούν εάν σκύψουν τον αυχένα, γιατί είναι ασπόνδυλοι.

Τα σηµερινά λαµόγια τα συναντάς σε όλες τις παρατάξεις. Ο τρόπος που ενεργούν είναι ο εξής:

Ετοιµάζουν το στρατηγικό σχέδιο µε την καθηµερινή παρουσία τους (αφού δεν εργάζονται πουθενά).

Είναι τόσο πονηροί και ύπουλοι που µαθαίνουν γι’ αυτόν που υπηρετούν… ποιους αντιπάλους έχει και τους βρίζουν για να αποσπάσουν την εµπιστοσύνη του.

Τα λαµόγια ψεύδονται ασυστόλως και στερούνται αξιοπρέπειας. Είναι δυνατόν να ποδοπατηθούν αρκεί να φανούν αρεστοί σ’ αυτόν που έχει εξαπατηθεί, µε µοναδικό σκοπό να διορισθούν στο Δηµόσιο.

Κανέναν κανόνα ηθικής δεν τηρούν και συνεχώς φαίνονται και αδικηµένοι για τον αγώνα τους!

Αυτοί όλοι αποβαίνουν επικίνδυνοι για την κοινωνία.

Εάν µάλιστα ο εξαπατηµένος κατέχει κυβερνητική θέση, οι αποφάσεις του µπορούν να επηρεασθούν από τις πονηρές εισηγήσεις των!... Και τότε αλίµονό µας.

Τα λαµόγια όταν προσληφθούν στο Δηµόσιο όλους τους βλέπουν “εφ’ υψηλού”.

Δεν καταδέχονται να υποβιβάσουν την εξοχότητά τους στο επίπεδο των κοινών θνητών!

Απόδειξη είναι ότι ο λαός είναι αγανακτισµένος από τις υπηρεσίες του Δηµοσίου.

Αυτοί οι άνθρωποι το µόνο που σκέπτονται είναι πώς η γυναίκα τους ή τα παιδιά τους να µπουν κι αυτοί στο Δηµόσιο.

Τι προτείνω εγώ;

Ποτέ κανένας ή καµία µέχρι τρίτου βαθµού συγγένειας να µπορεί να προσληφθεί στο δηµόσιο και στον ευρύτερο τοµέα.

Δεν είναι λογικό σε κάθε οικογένεια να είναι τόσοι δηµόσιοι υπάλληλοι και σ’ άλλη οικογένεια να µην υπάρχει από τον καιρό του Καποδίστρια κανένας στο Δηµόσιο.

Ο Βολταίρος πρώτος εξέφρασε την περίφηµη φράση.

“Αν µισώ τον τύραννον, πολύ περισσότερο µισώ τον κόλακα”