ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο διοικητής κι ο καψιμιτζής

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Κάθε ηγέτης είναι οι επιλογές του. Και ο ηγέτης πρωτίστως οφείλει να... ηγείται.  

Ο Τσίπρας, αυτή ήταν η επιλογή του λαού, είναι πρωθυπουργός της χώρας. 

Εως τώρα πληρώσαμε ακριβά, εσχάτως 40 δισ., τους δισταγμούς του και την απουσία επίγνωσης των συσχετισμών και της όλης πραγματικότητας. Κι οι επιλογές του σε πρόσωπα και στρατηγική αποδείχθηκαν αποσταθεροποιητικοί παράγοντες για τη χώρα. 

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που έχει κόψει καπίστρι, και ο Γ. Βαρουφάκης, που πλέον βγάζει κακία και πολλαπλάσιο ψώνιο, είναι δύο ενδεικτικές περιπτώσεις.

Οι δε της Αριστερής Πλατφόρμας είναι χαμένοι βαθιά στα μαρξιστικά παραισθησιογόνα ενός και λίγου αστείου αριστερισμού, με τραγικά όμως αποτελέσματα.
 

Η χώρα και ο πολύπαθος λαός χρειάζονται ταχύ καταδρομικό βήμα. Δεν μπορούν να πορεύονται με ρυθμούς βοϊδάμαξας και ενίοτε να μας παίρνει πίσω η ανηφόρα. Ούτε επιτρέπεται κάθε τόσο να γίνεται κεντρικό ζήτημα στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό η κάθε παλαβομάρα που ξεστομίζουν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Σόιμπλε.  

Διότι τελικά οι αληθινοί «γερμανοτσολιάδες» είναι αυτοί που ευθυγραμμίζονται με την καταστροφική εναλλακτική «επιλογή» που μας προσέφερε με σαρδόνιο χαμόγελο ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ για «προσωρινό» Grexit. Αλλωστε, ο πολύς Λαπαβίτσας, ο οποίος με ευκολία από το Λονδίνο προτείνει για μας τους ιθαγενείς βαλκάνιους Μάου Μάου δελτίο σε τρόφιμα και καύσιμα, το είπε καθαρά, απαντώντας στον Αλέξη: Η εναλλακτική στο τρίτο Μνημόνιο είναι να αποδεχθούμε την πρόταση Σόιμπλε!
Και ξέρετε, η «προσωρινή» έξοδος από την ευρωζώνη θα ήταν σαν αυτό που λένε μερικές γκόμενες και το χάφτει κανένα χάπατο:  

«Θέλω να μείνουμε για λίγο χώρια, να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας και να βρω τον εαυτό μου». Σε κάποιο άλλο κρεβάτι τής έπεσε ο εαυτός της, φίλε, και, άμα την ξαναδείς, σφύρα μου λίγο Στάθη Δρογώση, ο οποίος ζήτησε και συγγνώμη για τη διάδοση απατηλών συριζαίικων υποσχέσεων. Αυτός μάλλον δεν μίλησε με τον γέροντα Εφραίμ από την Αριζόνα, που ώθησε την Ξουλίδου στο «ναι». Μνημονιακή η μονή στην Αριζόνα; Ρε, τι μαθαίνει κανείς!

Ο Τσίπρας, μετά την προσγείωσή του απότομα στην ανελέητη πραγματικότητα, δεν έχει πολλές επιλογές.
 

Η «πολυφωνία» του ΣΥΡΙΖΑ/Και-«ναι»-και-«όχι» είναι πλέον βλαπτική οχλαχωγία. Η κουτοπονηριά «υπογράφουμε συμφωνία με την πρόθεση να μην την εφαρμόσουμε πλήρως» δεν παίζει πλέον. Αν αποδειχθούμε πάλι ανακόλουθοι και μαχαλόμαγκες, η χώρα θα φάει χώμα και ο λαός θα υποφέρει πολύ περισσότερο, διότι θα έρθει η ολική έκπτωση.

Ο Τσίπρας ή θα γίνει αρχηγός ή θα συνεχίσει την ταχεία πορεία του να γίνει βαρίδι για την Ελλάδα. 

Ή θα προχωρήσει γοργά και αποφασιστικά σε μεταρρυθμίσεις, προσέλκυση επενδύσεων, εξορθολογισμό του κράτους ή θα πάρει κεφάλια ή θα φάει το δικό του, θα ζημιώσει κι άλλο τη χώρα και θα κάτσει στο σκαμνί. 

 Ηδη έχει τραυματιστεί με τις αυταπάτες που υπηρέτησε με σθένος επί έξι μήνες και γονάτισε τη χώρα. 

Ευθύνη σίγουρα έχει και ο Βαρουφάκης, που τον έπεισε για τις ύποπτων προθέσεων μπλόφες του, όμως όταν η μονάδα έχει διοικητή, δεν φταίει ο καψιμιτζής.