ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο Άρης Βελουχιώτης το 2016

Toυ ΣΠΥΡΟΥ ΒΛΕΤΣΑ

Δεν χρειάζονται οι επέτειοι, γέννησης ή θανάτου, για να φέρνουν τον Άρη Βελουχιώτη στην επικαιρότητα. Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναρτήσει πορτραίτα του στα γραφεία τους, ενώ σε μια κορυφαία στιγμή του ελληνικού αριστερού κιτς ο αναπληρωτής υπουργός υγείας Παύλος Πολάκης γιόρτασε τα γενέθλιά του στο υπουργείο με μια τούρτα και δύο σαμπάνιες μπροστά στη φωτογραφία του καπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Η παρουσία της εικόνας του Βελουχιώτη στα υπουργεία δεν αποτελεί απόδοση φόρου τιμής. Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εργαλειοποιήσει τα πάντα και δεν σταματούν πουθενά. Χρησιμοποιούν την εικόνα ενός θρύλου του κομμουνιστικού κινήματος για να δείξουν ότι παρότι έχουν υπογράψει και εφαρμόζουν το δικό τους μνημόνιο, η καρδιά τους παραμένει αφοσιωμένη στα κομμουνιστικά ιδεώδη. Ότι η ριμάδα η ζωή μπορεί να τους αναγκάζει να περικόπτουν τις συντάξεις, αλλά οι ίδιοι κατά βάθος παραμένουν επαναστάτες. Γι’ αυτό και τόσο κλάμα.

Η στάση των υπουργών αυτών δείχνει κάπως γελοία, αλλά είναι απολύτως σύμφωνη με τις κεντρικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θέλει να πει ότι δεν έχει σημασία ποια πολιτική εφαρμόζεται αλλά ποιος είναι στην κυβέρνηση. Εφόσον η ηθικολογία έχει υποκαταστήσει την πολιτική, αρκεί οι καλοί αριστεροί να βρίσκονται στην εξουσία και τα πράγματα γίνονται αυτομάτως καλά.

Πέρα από την χρήση που κάνουν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, ο θρύλος του Άρη Βελουχιώτη παραμένει ισχυρός σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Και δεν είναι η συμμετοχή του στην αντίσταση κατά των Γερμανών που τροφοδοτεί τον θρύλο. Δεκάδες οπλαρχηγοί, από πολλές πλευρές, διακρίθηκαν στην αντίσταση χωρίς κανείς σήμερα να αναφέρεται σε εκείνους. Αυτό που κάνει τον Βελουχιώτη να ξεχωρίζει είναι ότι πέρασε στην ιστορία με το φωτοστέφανο του ασυμβίβαστου.

Οι κατήγοροι του Βελουχιώτη του προσάπτουν τη συμμετοχή του στην προσπάθεια εξόντωσης των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων μέσα στην κατοχή, την υπερβολική βιαιότητα, την συνοπτική απόδοση «δικαιοσύνης» και τις εκτελέσεις που αποφάσιζε. Στο παρόν κείμενο δεν χρειάζεται να μπούμε σε πεδία που ορισμένοι μπορεί να αμφισβητούν. Θα περιοριστούμε σε πράγματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, όπως η πίστη του Βελουχιώτη στην επιβολή μιας κομμουνιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα δια των όπλων και η αφοσίωσή του στην υπόθεση αυτή.

Ο Άρης Βελουχιώτης αγωνίστηκε για να γίνει η Ελλάδα μια χώρα σαν την Αλβανία ή τη Βουλγαρία των χρόνων του κομμουνισμού. Μια χώρα χωρίς ελευθερίες όπου το ποιος θα ζήσει, θα φυλακιστεί ή θα πεθάνει θα αποφασιζόταν στα κλειστά δωμάτια της κομματικής ηγεσίας. Χωρίς διαφορετικές απόψεις, χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς μη κομματικές εφημερίδες, με ελεγχόμενες την τέχνη, την επιστήμη και κάθε πτυχή της προσωπικής και κοινωνικής ζωής των πολιτών. Γι’ αυτή την Ελλάδα αγωνίστηκε ο Βελουχιώτης.

Ο Άρης Βελουχιώτης υπήρξε ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος στην επιδίωξη της κατάληψης της εξουσίας με τη βία των όπλων. Η δικτατορία που αγωνίστηκε να εγκαθιδρύσει θα καταργούσε τις ελεύθερες εκλογές και θα χρειαζόταν αιματοχυσία για να αλλάξει η κυβέρνηση. Η ιστορία των γειτονικών μας βαλκανικών χωρών, αλλά και κάθε άλλου κομμουνιστικού καθεστώτος -χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση- δεν αφήνει περιθώρια για να πιστεύει κανείς ότι μια κομμουνιστική Ελλάδα θα είχε καλύτερη τύχη.

Το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα ήταν δομημένο με τα ίδια υλικά που οδήγησαν τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης στον εφιάλτη του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο βίαιος τρόπος που αντιμετωπίστηκαν και εξοντώθηκαν όχι μόνο πολιτικοί αντίπαλοι αλλά και μέλη του κόμματος που διαφωνούσαν, δείχνει το τι θα ακολουθούσε μια νίκη των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο.

Η Ελλάδα είχε την τύχη να αποφύγει την πορεία των βορείων γειτόνων της και κατόρθωσε -παρ' όλα της προβλήματα- να περιλαμβάνεται στις πιο ευημερούσες και δημοκρατικές χώρες του κόσμου. Και ενώ το ζητούμενο ήταν και παραμένει να γίνουμε θεσμικά και παραγωγικά μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, τμήμα των πολιτών επέλεξε να γοητεύεται από τις παραδόσεις του εμφυλίου πολέμου. 

 «Βάρκιζα τέλος» έλεγε το σύνθημα που εμφανίστηκε στους τοίχους της Αθήνας κατά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008. Τότε, στο απόγειο της παραφουσκωμένης ευημερίας, κάποιοι φαντασιώνονταν τη ρεβάνς της ήττας του εμφυλίου.

Τα χρόνια πριν την κρίση, αρκετοί, παράλληλα με την απόλαυση των επιτευγμάτων της κατανάλωσης, υιοθέτησαν ένα είδος επαναστατικού lifestyle. Βλέποντας τη ζωή σαν ένα πεδίο παρεχόμενης ευμάρειας -είτε από την οικογένεια είτε από κράτος- δεν εκτιμούσαν την στέρεη ευημερία που φέρνει η παραγωγική δουλειά. Παράλληλα υποτιμούσαν την αξία των ελευθεριών, της δημοκρατίας και των θεσμών.

Σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση αμφισβητεί τις βεβαιότητες του ανεπτυγμένου κόσμου, εδώ αρκετοί διάλεξαν να κοιτάξουν τον κόσμο μέσα από τις «αγωνιστικές παραδόσεις του λαού». Όλα αυτά συνέβαιναν σε εποχές ευμάρειας και συνεχούς αύξησης των εισοδημάτων. Όταν με κρίση κατέρρευσε το μοντέλο της ευημερίας που τροφοδοτούσε ο υπερδανεισμός του κράτους, πάλι η πραγματικότητα έγινε αντιληπτή μέσω των... αγωνιστικών παραδόσεων.

Ενώ το πρόβλημα ήταν ότι το κράτος ξόδευε πολύ περισσότερα από όσα εισέπραττε και η κοινωνία κατανάλωνε πολύ περισσότερα από όσα παρήγαγε, εδώ η κρίση αναγνωρίστηκε σαν μια προσπάθεια επιβολής της λιτότητας από τους ξένους. Απέναντι σε αυτή την επιβολή χρειαζόταν αντίσταση και ο Βελουχιώτης ήταν...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Αντηχεί ο Γράμμος τα τραγούδια» ( Εθνικό εμβατήριο). Η διαχείριση της μνήμης του Εμφυλίου

Του Σάκη Μουμτζή

Στις 10 η ώρα το πρωί της 30ης Αυγούστου 1949 και ο τελευταίος κομμουνιστής αντάρτης εγκατέλειπε το Ελληνικό έδαφος. Σε αυτό παρέμειναν μόνον αποκομμένες ομάδες  και η 7η Μεραρχία στην Θράκη που προφύλαγε τα Βουλγαρικά σύνορα, στο πλαίσιο των διεθνιστικών καθηκόντων του ΚΚΕ. Άρχιζε μια περίοδος ανασυγκρότησης για την Ελλάδα και ένας Γολγοθάς για τους 60.000 περίπου κομμουνιστές στις χώρες του «σοσιαλιστικού παραδείσου». Πλήρωναν το τίμημα να στρέψουν τα όπλα κατά της πατρίδας τους.

Είναι γεγονός πως την Ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές. Και δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Γι΄αυτό υπάρχει καταγεγραμμένη από το 390 π.Χ. η φράση του αρχηγού των Γαλατών, Βρένου, «vae victis» (ουαί τοις ηττημένοις), που υποδηλώνει την πλήρη κυριαρχία, σε όλα τα μέτωπα, των νικητών. Γιατί πάνω απ΄όλα, οι νικητές διαχειρίζονται την μνήμη και την λήθη αυτής της περιόδου. Αυτοί αποφασίζουν τι πρέπει να θυμάται ο λαός και πως πρέπει να το θυμάται. 

 Και η νικητές ενδιαφέρονται κυρίως για την μνήμη, γιατί μέσω αυτής επιβάλλουν την κυριαρχία τους στο πολιτικό, στο ιδεολογικό και στο κοινωνικό πεδίο.

Απεναντίας, οι ηττημένοι προσπαθούν να περιμαζέψουν τις σάρκες τους, να διαχειρισθούν τις συνέπειες της ήττας τους και μέσω της λήθης να προσπαθήσουν να επανακαθορίσουν την σχέση τους με το παρόν. Συνεπώς και αυτοί εμπλέκονται στην επεξεργασία της μνήμης και της λήθης, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην τελευταία.

Αυτό ακριβώς έγινε και με τον Ελληνικό Εμφύλιο πόλεμο. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, οι νικητές, που εξέφραζαν το 85% του Ελληνικού λαού, για μια γενιά, συνέγραψαν αυτές την Ιστορία της αναμέτρησης κατά τρόπο κυρίαρχο και αδιαμφισβήτητο. Εκατοντάδες έργα, τα περισσότερα με αυτοέκδοση, εξιστορούσαν τις προσωπικές περιπέτειες και τα ανδραγαθήματα των συγγραφέων στον αγώνα κατά των κομμουνιστών. Ήταν η εποχή που κυριαρχούσε στην κοινωνία η γενιά που βίωσε και πρωταγωνίστησε στον Εμφύλιο πόλεμο. Και κατέθεται την μαρτυρία της. Ήταν η εποχή που κυριαρχούσε ο «βιωμένος αντικομμουνισμός», ως ένα κίνημα που αναδυόταν από την βάση της Ελληνικής κοινωνίας.

Υπολογίζεται πως τα θύματα των κομμουνιστών (νεκροί, τραυματίες, άνθρωποι που τους κατέστρεψαν τις περιουσίες, που κρατήθηκαν όμηροι και φυλακισμένοι, οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους)αγγίζουν  τις 700.000.Πολύ σημαντικός αριθμός σε μια χώρα 6.500.000 κατοίκων. Κανένας πολιτικός δεν μπορούσε να τον αγνοήσει. Και αν ο βιωμένος αντικομμουνισμός πήγαζε από την βάση της κοινωνίας, στην κορυφή της κτίστηκαν καριέρες, περιουσίες και ένα πλέγμα εξουσίας.

Αυτή η ηγεμονία του λόγου των νικητών, έληξε ουσιαστικά την 21η Απριλίου 1967, όταν ανήλθαν στην εξουσία πραξικοπηματικά τα πιο ακραία στοιχεία τους, που είχαν μετατρέψει τον αντικομουνισμό τους  σε ψύχωση.  

Η συνέχεια είναι γνωστή:

  Μέσα από τον εξαγνισμό τους  στον αντιδικτατορικό αγώνα, οι θύτες του Ελληνικού Εμφυλίου έγιναν τα θύματα του. Άρχιζε η επανασυγγραφή της Ιστορίας, από τους ηττημένους αυτήν την φορά.  

Αυτοί αποφάσιζαν τι θα θυμούμαστε και τι πρέπει να ξεχάσουμε. Αυτοί προσδιόριζαν ποιες είναι οι «γιορτές του μίσους», ποια η επίσημη ονομασία του στρατού των ανταρτών, ποιες οι οικονομικές απολαβές αυτών που στασίασαν, που πολέμησαν για τον διαμελισμό της χώρας. Η Εθνική Συμφιλίωση έγινε με τους όρους που αυτοί έθεσαν.

Οι υπόλοιποι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε  είναι... 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O Εμφύλιος ως ντροπή, πληγή, «γιορτή» και, μίσος

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Τον Έλληνα μπορείς να τον κατηγορήσεις για πολλά πράγματα. Το σημαντικότερο όμως είναι η ανωριμότητα που τον διέπει. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι για τα σύγχρονα δεδομένα είναι ένα νεαρό έθνος. Ένα από τα χαρακτηριστικά της ανωριμότητας είναι μεταξύ άλλων η αδιόρθωτη συνήθειά του να μην λύνει προβλήματα αλλά να τα βάζει κάτω από το χαλί, προίκα για τις επόμενες γενεές.

Προχθες είχαμε 29 Αυγούστου. Πέραν των τελευταίων ημερών του καλοκαιριού είναι και η επέτειος λήξης του Εμφυλίου Πολέμου. Συνοπτικά, το Βίτσι «πέφτει» στις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού από τους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού» (ΔΣΕ) που το υπερασπίζονται. Οι κομμουνιστές παραδίδονται και η Ελλάδα ξεκινά την διαδικασία επούλωσης των πληγών του πολέμου, της Κατοχής και του εμφυλίου σπαραγμού.

Τα πρώτα δύο τοποθετήθηκαν στο πάνθεον της ελληνικής ιστορίας ως γεγονότα που αποδεικνύουν την γενναιότητα και το σθένος αυτού του λαού. Ο εμφύλιος από την άλλη δεν έχει τίποτα το γενναίο για να υπερηφανευτεί κανείς. Ποια υπερηφάνεια υπάρχει στο να σφάζεις τον αδερφό σου με κονσερβοκούτι; Ή να υπερηφανεύεσαι μπροστά από κομμένα κεφάλια ανταρτών; Ή να σφάζεις ολόκληρα χωριά; Ή να θέλεις να πετσοκόψεις την χώρα σου δημιουργώντας «ανεξάρτητες Μακεδονίες»…

Ο κατάλογος της ντροπής είναι μεγάλος και αυτό το ξέρουμε όλοι μας. Ωστόσο ίσως είναι τόσο μεγάλος που ακόμα δεν έχουμε τελειώσει την ανάγνωση. Ο εμφύλιος -δεν θα πω υφίσταται ακόμα όπως λένε ορισμένοι- έχει αφήσει πληγές στην ελληνική κοινωνία που δεν έχουν επουλωθεί. Το βλέπουμε και σήμερα από τον εμφυλιοπολεμικό λόγο στις πορείες, στις καθημερινές συζητήσεις μέχρι και στην Βουλή που ακούμε για… γουναράδικα.

Η ελευθερία ωστόσο που έχουμε για να συζητάμε για τον εμφύλιο οφείλεται σε ένα πράγμα: Στην νίκη του Εθνικού Στρατού ο οποίος με αυταπάρνηση έσωσε όχι μόνο την Δημοκρατία στην Ελλάδα αλλά και την εδαφική ακεραιότητα και συνοχή του έθνους μας. 

Η νίκη του Εθνικού Στρατού είναι αυτή που επέτρεψε στην Ελλάδα να σταθεί αντάξια δίπλα στα μεγάλα έθνη της Ευρώπης, να μπει στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να διαδραματίσει ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις. 

Η νίκη του Εθνικού Στρατού επέτρεψε στην Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί, να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο, να μην γίνει Αλβανία και να ακολουθήσει τις πολιτιστικές, πολιτισμικές και τεχνολογικές εξελίξεις που απολαμβάνει η ανθρωπότητα τον τελευταίο μισό αιώνα.

Ναι για την Ελλάδα το τίμημα ήταν και είναι βαρύ τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και στην ψυχοσύνθεση του λαού. Ναι ίσως και τα λάθη ήταν αρκετά, αλλά αυτή είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας -της αυθεντικής όχι της κατ’ όνομα- να γίνονται λάθη και να μαθαίνει από αυτά για να μην τα επαναλάβει στο μέλλον. 

Στο πλαίσιο αυτό...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Και με μουσακά, χημικές τουαλέτες, ράντζα και γερά πορτοφόλια πάντως γράφεται Ιστορία

Της Μαρίας Χούκλη

Όταν προσγειώθηκαν στη χερσόνησο της Κριμαίας, ο Ρούσβελτ και ο Τσώρτσιλ δεν είχαν ιδέα τι τους περίμενε. 

Ο στόλος των αυτοκινήτων που θα μετέφερε τους ηγέτες της Δύσης στη Γιάλτα, χρειάστηκε οκτώ ώρες για να φθάσει στον τόπο συνάντηση των Μεγάλων Τριών, οι οποίοι -κατά το κοινώς λεγόμενο- μοίρασαν τον μεταπολεμικό κόσμο.

Οι περιοχές από τις οποίες πέρασαν οι ξένες αντιπροσωπείες έμοιαζαν με πίνακα που θα μπορούσε να είχε ζωγραφίσει ο Ιερώνυμος Μπος. Βομβαρδισμένα κτήρια, ανατιναγμένες δεξαμενές, σαπισμένα κουφάρια ζώων, κατεστραμμένες σιδηροδρομικές γραμμές, ούτε ίχνος από πράσινο χορτάρι. Πίνοντας μια γουλιά από το αγαπημένο του μπράντι, ο Βρετανός πρωθυπουργός φέρεται να είπε στον γραμματέα του: «Δέκα χρόνια να ψάχναμε, δεν θα βρίσκαμε χειρότερο μέρος».

Ο Στάλιν, όμως, φρόντισε να τους αποζημιώσει με την περιποίηση και τη φιλοξενία, τουλάχιστον σε επίπεδο υλικών αγαθών και ανέσεων. 

Πρώτα, προς τιμήν του βαριά άρρωστου Αμερικανού προέδρου, ονόμασε τον αναπάντεχα -για μήνα Φεβρουάριο- καλό καιρό «Roosevelt weather».

Είχε φροντίσει να δημιουργήσει περιβάλλον χλιδής: επιστρατεύθηκαν σεφ και εργαζόμενοι, πιάτα και μαχαιροπήρουνα από το άλλοτε πολυτελές ξενοδοχείο Livadia Palace, χτίστηκε ένα αρτοποιείο και μονάδα αλιείας, Ρουμάνοι αιχμάλωτοι πολέμου ξαναφυτέψαν τον κήπο του οικήματος, ακριβή επίπλωση συγκεντρώθηκε από όλη την επικράτεια για τα δωμάτια και τους κοινοχρήστους χώρους.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην κουζίνα. Το δείπνο της άφιξης περιλάμβανε εξαιρετικά ψάρια, αρμένικο κεμπάπ και κυνήγι. Γλυκά και φρέσκα φρούτα. Φυσικά άφθονο χαβιάρι, το οποίο -αξίζει να το αναφέρουμε- όφειλε την ύπαρξή του στον πόλεμο κατά τραγική ειρωνεία. Οι σοβιετικοί από την δεκαετία του '30 σχεδίαζαν να χτίσουν ένα φράγμα στο Βόλγα που θα εμπόδιζε τους οξύρρυγχους να κατέβουν στην Κασπία για να γεννήσουν τα αυγά. Με την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, το φράγμα δεν έγινε και το πολύτιμο ψάρι πήρε παράταση ζωής.

Στα δείπνα της Γιάλτας σερβιρίστηκαν μερικά από τα καλύτερα κρασιά, από το διάσημο οινοποιείο Massandra. Πάλι εξαιτίας του πολέμου. Προέρχονταν από την συλλογή του τελευταίου Ρώσου τσάρου και ήταν πλέον εθνικός θησαυρός. Όταν άρχισαν να πλησιάζουν τα στρατεύματα της Βέρμαχτ στη Μόσχα, οι επιτελείς του Στάλιν τα φυγάδευσαν στην φίλη Κριμαία και τα έσωσαν. Έτσι, Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ είχαν την ευκαιρία να γευθούν σπάνιες ποικιλίες ρωσικού οίνου και βότκας που εξίσου έρεε άφθονη.

Για να μην μείνει ανικανοποίητη καμία επιθυμία των δυτικών, γράφτηκε ότι ο Στάλιν είχε «φυτέψει» κοριούς στις κρεβατοκάμαρες των ξένων ηγετών ώστε να μαθαίνει τι θέλουν και να το προσφέρει πριν καν το ζητήσουν. Οι σοβιετικοί φυσικά το αρνούνται, αλλά ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι ένα βράδυ κάποιος επισκέπτης του παραπονέθηκε ότι δεν υπήρχαν τα λεμόνια για το κοκτέιλ του. «Την επομένη» έγραψε ο βρετανός πρωθυπουργός «μια λεμονιά γεμάτη λεμόνια εμφανίστηκε στο διαμέρισμά του». Κάποιο άλλο βράδυ, συνεργάτης του Τσώρτσιλ, που βρισκόταν μέχρι αργά στο δωμάτιο του πρωθυπουργού, παρατήρησε ότι δεν υπήρχαν ψάρια στη δεξαμενή του κτήματος και το άλλο πρωί, το ενυδρείο ήταν γεμάτο χρυσόψαρα!

Τι θέλω να πω:

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: «Θέλω κι εγώ να ένα κανάλι. Μερσί εκ των προτέρων»... Μια γυναίκα γελοιοποίησε την παρωδία του διαγωνισμού

Aπό το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Yποτίθεται πως στην πόρτα του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης, όπου βρίσκονται “ταμπουρωμένοι” οι εκπρόσωποι των οκτώ εταιριών που διεκδικούν τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες δεν θα μπορούσε να πλησιάσει κανείς εξαιτίας των αυστηρών μέτρων ασφαλείας.

Αλλά τα κατάφερε μια πολίτης. Κρατούσε στα χέρια της έναν φάκελο. Και είχε μόνο ένα αίτημα: να δώσουν και σε εκείνη ένα κανάλι! Καλύτεροι είναι οι άλλοι δηλαδή;

«Ζήτησα...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο μυστηριώδης αριθμός τέσσερα

Toυ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

(Χθες άρχισε) η δημοπρασία τεσσάρων αδειών για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, με ένα σόου τύπου Big Brother που έστησε ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς.  

Ουδείς γνωρίζει γιατί οι άδειες είναι τέσσερις και όχι πέντε ή τρεις· δεν το κατάλαβαν ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης που κατά καιρούς μιλούσαν για πέντε άδειες, μέχρι να ξανακάτσει η μπίλια στον μυστηριώδη αριθμό τέσσερα.
Στην αρχή μάς είπαν ότι αυτές είναι οι τεχνολογικές δυνατότητες και γι’ αυτόν τον λόγο εμφάνισαν ένα προχειρογράφημα του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας («Προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη», τιτλοφορείται), το οποίο όμως αναφέρει ότι «οι τέσσερις εθνικοί πολυπλέκτες... θα μπορέσουν να μεταφέρουν 12 εθνικά προγράμματα HDTV με την τρέχουσα τεχνολογία και μέχρι 72 προγράμματα HDTV με μελλοντικές τεχνολογίες που έχουν ήδη προγραμματιστεί για διανομή». 

Τίθεται βεβαίως ένα ερώτημα. Πώς και με ποια διαδικασία επελέγη το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας για αυτήν την «προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη»;  

Δεν θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιλεγεί το MIT MediaLab του οποίου ο Ελληνας διευθυντής κ. Μιχάλης Μπλέτσας λέει ότι χωρούν 16 κανάλια;  

Τέλος πάντων και με δεδομένο το θρυλικό «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς θα προσποιηθούμε πως δεν υπάρχει τίποτα ύποπτο πίσω από αυτήν την απευθείας ανάθεση.
 

Μετά μάς είπαν ότι, ασχέτως από τις τεχνολογικές δυνατότητες, τόσα κανάλια χωράει η αγορά. Εκαναν έναν λογαριασμό του τύπου «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι...», διαίρεσαν τη διαφημιστική δαπάνη με ένα αυθαίρετο νούμερο ετήσιων λειτουργικών εξόδων ενός καναλιού και βουαλά!... Ξαναβγήκε ο μαγικός αριθμός τέσσερα, τον οποίο είχε προαναγγείλει ο κ. Παππάς από τον Μάιο του 2015 στη Βουλή, χωρίς να υπάρχουν εμπειρογνωμοσύνες κ.λπ.  

Το πρώτο ερώτημα, με βάση αυτήν την προσέγγιση, είναι το εξής: Επρεπε να γίνει «προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη» για να διαιρεθούν τα 200 εκατ. της διαφημιστικής δαπάνης με τα 50 εκατ. των λειτουργικών εξόδων; Δηλαδή, αν η εμπειρογνωμοσύνη κόστισε 20.000 ευρώ, όπως είπε ο κ. Παππάς στη Βουλή (8.3.2016), τότε πρέπει να μιλάμε για την πιο ακριβή αριθμητική πράξη στην παγκόσμια ιστορία.
 

Βεβαίως το αγαπημένο αφήγημα των απανταχού ΣΥΡΙΖΑίων είναι η διαπλοκή, αυτή που τους αναγκάζει να ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια της για να την καταπολεμήσουν.  

Το ερώτημα εδώ για το υπαρκτό αυτό πρόβλημα είναι...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Τότε Γεωργαλάς, σήμερα Παππάς…

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΛΟΥΧΟΥ


Εμφανώς εκνευρισμένος εμφανίστηκε (προ)χθες στη Βουλή ο κατά τεκμήριο ήρεμος υπουργός Παππάς. Κύριο ζήτημα της ομιλίας του υπήρξε κάτι λίαν ακατανόητο: η διαρκής έκκλησή του προς τη… Ν.Δ. να αλλάξει τη θέση που έχει λάβει για τον διαγωνισμό – παρωδία τον οποίο διεξάγει η κυβέρνηση για τις τηλεοπτικές άδειες, με συνθήκες που θυμίζουν πολύ περισσότερο Βόρεια Κορέα παρά χώρα της σύγχρονης Ευρώπης - και αυτό γιατί, πέρα από όλα τα άλλα εξόφθαλμα διάτρητα, το κυριότερο είναι ότι η κυβέρνηση, με αυτό το διαγωνισμό, έχει εξαρχής παραβιάσει ωμά το Σύνταγμα που αναθέτει την εν λόγω αρμοδιότητα στην υφιστάμενη ανεξάρτητη αρχή.


Τι ανησυχεί όμως ο κ. Παππάς για το τι λέει η δεν λέει η Ν.Δ. για τον διαγωνισμό του, ο οποίος, σύμφωνα με την άλλη υπουργό Γεροβασίλη, θα οδηγήσει στην απώλεια δικαιώματος εκπομπής μέσα σε 90 ημέρες όποιων δεν λάβουν αυτές τις άδειες; 


 - Άλλο στοιχείο Βόρειας Κορέας: που άκουσαν αυτοί οι άνθρωποι να κλείνουν τηλεοπτικοί σταθμοί ή άλλα μέσα ενημέρωσης στον δυτικό κόσμο με αποφάσεις μιας κυβέρνησης;


Προφανώς, ο κ. Παππάς ανησυχεί γιατί έχει αρχίσει και συνειδητοποιεί ότι η απόφαση της κυβέρνησης να ελέγξει την ενημέρωση με τόσο χοντροκομμένο τρόπο όχι απλώς θα πέσει στο κενό, αλλά, τελικά, θα γυρίσει και μπούμερανγκ εναντίον της, από την ώρα που θα χρειαστεί να στείλει τα ΜΑΤ για να την επιβάλλει στην πράξη: γιατί είναι το μόνο που θα της μείνει να κάνει σε λίγο καιρό. Και αυτό, θα διαπιστώσει στην πράξη, τι συνέπειες έχει.


Όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να φέρουν στο μυαλό την ιστορία ενός άλλου αριστερού που εξελίχθηκε σε ιδεολόγο και υπηρέτη χούντας, ο οποίος μάλιστα ίσως να είχε και λιγότερη αλλεργία στην ελεύθερη ενημέρωση από ότι ο σημερινός υπουργός ο οποίος ξεκίνησε με νοσφισμό αρμοδιοτήτων εις βάρος του Συντάγματος, συνέχισε με εξώδικα και απειλές προληπτικής λογοκρισίας κατά Μέσων Ενημέρωσης, για να εξελιχθεί ήδη σε νευρικό πολέμιο κάθε ενός που δεν αποδέχεται τις πράξεις του και να απαιτεί την ευθυγράμμιση με τα όσα εκείνος πιστεύει – και μάλιστα μέσα από φαιδρές στημένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες όπως ήταν η (προ)χθεσινή παράσταση.   


Κι αφού πήρε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο ο μέχρι πρότινος «αριστερός» κ. Παππάς, ας θυμηθεί τι έλεγε, χρόνια μετά τη χούντα, ο Γεωργαλάς για τον Παπαδόπουλο. Ισως του χρειαστεί η ιδέα – μπορεί κάποτε να λέει κι εκείνος τα ίδια για τον δικό του αρχηγό: 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Δεν το κουνάνε με τίποτε

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Ο Νίκος Παππάς έχει τον τρόπο του να κάνει τα πράγματα. Εχει από φυσικού του τη λεπτότητα του μπολσεβίκου όταν χυμάει στα θερινά ανάκτορα ή ενός χασάπη όταν κόβει τα μπριζολάκια με τον μπαλτά. Γι’ αυτό και έθεσε το ζήτημα με τρόπο τόσο συγκεκαλυμμένο, ώστε τρομάξαμε μέχρι να καταλάβουμε τι εννοούσε! Κατηγόρησε, συγκεκριμένα, τη Ν.Δ. ότι αρνείται να υπερασπισθεί «την ημιτελή προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή εναντίον των νταβατζήδων». 

Αν εννοεί με αυτό ότι ο ίδιος, με την κομμουνιστική φαρσοκωμωδία του διαγωνισμού του για τις τηλεοπτικές άδειες, συνεχίζει την «ημιτελή του Καραμανλή» και την ολοκληρώνει, όπως ο Ντέρικ Κουκ ολοκλήρωσε τη 10η του Μάλερ, τότε μάλλον δικαιώνει την αδιαφορία της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό τον εκθέτει προσωπικά διά της σύγκρισης.

Είναι μεν το φυσικό του και οι αριστεροί περηφανεύονται για τη φυσικότητά τους, όμως ο Παππάς έχει λόγους να γίνεται κραυγαλέος και μπρούτος, όταν επιχειρεί συγκρίσεις της κυβέρνησης Τσίπρα με εκείνη του Καραμανλή. 

Κατ’ αρχάς, ενσπείρει δαιμόνια στη Ν.Δ. - ή, τέλος πάντων, αυτή είναι η επιδίωξή του. 

Επειτα, προβάλλει το θέμα του αγώνα κατά της διαπλοκής, κάτι που τους είναι απαραίτητο, αφού ο αντιμνημονιακός αγώνας εφθάρη ακόμη και ως αστείο.  

Αισθάνεσαι τον πειρασμό να αναρωτηθείς, μήπως τέτοιες αμετροέπειες εντάσσονται σε ένα σχέδιο προετοιμασίας για εκλογές. Το λένε πολλοί αυτό και δικαιολογημένα, γιατί είναι αρκετές οι σχετικές ενδείξεις και έρχονται πανταχόθεν. Ακόμη και η δίωξη του Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ αυτό τον χαρακτήρα έχει. Από τη μία πλευρά, τιμωρούν τον δήθεν υπεύθυνο για το Μνημόνιο (μια και ο αντιμνημονιακός αγώνας πάπαλα...), από την άλλη επιχειρούν να διχάσουν την αντιπολίτευση.

Την ίδια σκοπιμότητα, της προετοιμασίας του εδάφους για εκλογές, μπορεί να εξυπηρετούν και άλλες πρωτοβουλίες, όπως τα όσα ακούγονται για νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο θα διευκολύνει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων στους δήμους. Ηταν μόλις την περασμένη εβδομάδα, υπενθυμίζω, που η κυβέρνηση θυμήθηκε ξαφνικά κάποιους αδιόριστους επιτυχόντες του ΑΣΕΠ από το 1998 και αποφάσισε την πρόσληψή τους. 

 Τέτοιες κινήσεις αποσκοπούν εμφανώς στην προσέλκυση εκλογικής πελατείας. Θα ήταν αφύσικο, επομένως, να μην υποψιάζεται κανείς τις εκλογές. Ιδίως, μάλιστα, όταν ο Τσίπρας χορεύει τσάμικο στις διακοπές του και υμνεί την «αυθεντική, περήφανη Ελλάδα» των Τζουμέρκων...

Ακόμη και οι ανοησίες και οι γραφικότητες που εξακοντίζονται urbi et orbi από τους κυβερνητικούς, ίσως να μην είναι τόσο αθώες. 

Η Χαρά Καφαντάρη, λ.χ., που δεν θα ήξερα ότι έχει εκλεγεί στη Βουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν έβγαινε τις προάλλες να αποφανθεί ότι «τελείωσε το “είμαι αφεντικό του εαυτού μου”» και να μιλήσει για την ανάγκη «νέων μορφών συνεργατικότητας στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας». Επίσης, ο Νίκος Φίλης (που έχει πράσινα ματάκια...), ο οποίος υπαινίσσεται ή, μάλλον, απειλεί ότι στην ύλη των σχολικών βιβλίων Ιστορίας θα πρέπει να προστεθεί και ένα κεφάλαιο για τον Εμφύλιο. Δεν ξέρω αν τον απασχολεί ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι και αφορμή για ένα νέο Εμφύλιο, ούτε βέβαια αν η κ. Καφαντάρη συνειδητοποιεί πόσο γελοίο είναι να ονειρεύεσαι τα σοβιέτ εν έτει 2016. Σημασία έχει ότι παρόμοιες αρλούμπες ηχούν σαν μουσική στα ώτα των αριστερών ψηφοφόρων τους. Είναι η επιβεβαίωση ότι...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Χριστινακειάδα ΙΙ»: Το σκάνδαλο του νεποτισμού συνεχίζεται ακωλύτως

Τηλεγράφημα δικηγόρου σε πελάτη μετά το πέρας της δίκης:
«Η δικαιοσύνη εθριάμβευσεν!»
Απάντηση πελάτη μέσω τηλεγραφήματος:
«Ασκήσατε έφεσιν.»

Γράφει ο Σωτήρης Μητραλέξης  Επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη / Ερευνητικός Εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Winchester

Θυμάστε την «Χριστινακειάδα», ήτοι το γεγονός ότι στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είχαν βρεθεί καθηγητές ο πατέρας, η μητέρα, η κόρη και ο γαμπρός, ενώ εκπονούσαν διδακτορικά και άλλα τέκνα της οικογενείας; 

Θυμάστε που έγινε τόσος ντόρος, ώστε έφτασε να ακυρωθεί η εκλογή της κόρης, να εκπέσει;

Μην ανησυχείτε! Κανείς δεν πάει χαμένος: η κόρη, κ. Ειρήνη Χριστινάκη-Γλάρου, επέστρεψε κανονικότατα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, απλώς πλέον είναι Επίκουρη Καθηγήτρια και όχι ακόμα Τακτική (ο σύζυγος φυσικά καθηγείται ακόμη, οι δε γεννήτορες συνταξιοδοτήθηκαν). Η δικαιοσύνη απεδόθη!

Ποιo είναι το ιστορικό;

Στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ήταν καθηγητές ο κ. Παναγιώτης Χριστινάκης και η κ. Ελένη Χριστινάκη. Η κόρη του ζεύγους, Ειρήνη Χριστινάκη, ολοκληρώνει το 2002 το μεταπτυχιακό της (με την εργασία «Το εκκλησιαστικό έγκλημα της εισαγωγής κτήνους σε ιερό ναό») και λαμβάνει διδακτορικό τίτλο από το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας το 2004, με επιβλέποντα τον πατέρα της Παναγιώτη Χριστινάκη. 

 Τότε η βαθμίδα του λέκτορα αποτελούσε το πρώτο βήμα μιας ακαδημαϊκής καριέρας, αλλά η κ. Ειρήνη Χριστινάκη εκλέγεται απ' ευθείας επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα των γονέων της, κάτι το οποίο ο νόμος προέβλεπε για «επιστήμονες διεθνούς κύρους» (sic).  

Ακολούθως εκλέγεται Τακτική Καθηγήτρια το 2008, πάλι ως επιστήμων διεθνούς κύρους, χωρίς να διέλθει από την βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. 

Ενδιαμέσως στο τμήμα έχει εκλεγεί καθηγητής ο σύζυγος της κόρης και γαμπρός των γονέων, κ. Αθανάσιος Γλάρος (πλέον είναι μονιμοποιημένος Επίκουρος), ενώ είχαν δοθεί θέματα εργασιών μάστερ και διδακτορικών του τμήματος σε διάφορα άλλα μέλη της οικογενείας--όπου, επί παραδείγματι, η μία αδελφή επέβλεπε την εκπόνηση της εργασίας της άλλης, και διάφορα άλλα. 

Όλα αυτά αποτυπώνονται γλαφυρώς και με εκνευριστική τεκμηρίωση στον τύπο της εποχής, με τίτλους όπως «Θύελλα για τη "Δυναστεία Χριστινάκη"» (Καθημερινή, 18/02/2016) ¹--αφ' ότου, φυσικά, το θέμα πρωτοανακινήθηκε ².

Στα τέλη του 2009, και ενώ είχαν ήδη δημοσιευθεί πληροφορίες για τον τρόπο εκλογής και εξέλιξης των μελών της οικογένειας ³, η εκλογή της κόρης της οικογενείας Ειρήνης Χριστινάκη κρίθηκε, εν τέλει, άκυρη (ΦΕΚ 1040/Γ). «Η εκλογή κρίθηκε μη νόμιμη ύστερα από διοικητικό έλεγχο που διενεργήθηκε κατά παραγγελία του υφυπουργού Παιδείας Γιάννη Πανάρετου, με το σκεπτικό ότι διαπιστώθηκαν πλημμέλειες στη διαδικασία εκλογής όπως αυτές διατυπώνονται στην 313/2009 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Α΄ Τμήμα Διακοπών, Συνεδρίαση 31-7-2009) οι οποίες καθιστούν άκυρη την εκλογή και την πράξη διορισμού της. Η παρέμβαση του υπουργείου κρίθηκε απαραίτητη καθότι η εκλογή αυτή, σύμφωνα με τον υφυπουργό Παιδείας Γιάννη Πανάρετο, δεν έπασχε μόνο δεοντολογικά, αλλά και νομικά». ⁴ Στο πόρισμα που εξέδωσε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους «γίνεται λόγος για μεροληψία στη σύνθεση επιτροπών επίβλεψης διπλωματικών εργασιών και διδακτορικών διατριβών, αλλά και μη νόμιμες διαδικασίες στη σύνθεση του εκλεκτορικών σωμάτων για την εκλογή μελών ΔΕΠ» ⁴.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι, βέβαια, πως το ίδιο άρθρο του 2009 βεβαιώνει ότι «η ακύρωση του διορισμού της Ειρήνης Χριστινάκη είναι το τελευταίο επεισόδιο της πολυτάραχης υπόθεσης Χριστινάκη που αναστατώνει τόσο την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και τους εκκλησιαστικούς κύκλους». Τις ίδιες ψευδαισθήσεις βλέπουμε στο σύνολο του τότε τύπου: «Ξεκινάει η διαδικασία επούλωσης μιας βαθιάς "πληγής" που κινδύνευε να κακοφορμίσει στα σπλάχνα του Πανεπιστημίου Αθηνών ("Μοίραζαν στην οικογένειά τους διδακτορικά και καθηγητικές έδρες", Καθημερινή 23/06/2010)»⁵.

Αμ δε! Όπως σημειώσαμε στην αρχή του άρθρου, «κανείς δεν πάει χαμένος»: όπως διαπιστώνουμε στο ΦΕΚ 341/Γ, 11/04/2016, η κ. Ειρήνη Χριστινάκη επανήλθε κανονικά ως επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα των γονέων και του συζύγου της:

«Με την 371/28−3−2016 πράξη του Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που εκδόθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του αρθ. 25 παρ. 1 Ν. 3549/2007 και άρθ. 20 παρ. 1 του Ν. 4009/2011 μονιμοποιείται η Ειρήνη Χριστινάκη − Γλάρου του Παναγιώτη σε θέση καθηγητή της βαθμίδας του επίκουρου καθηγητή του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής, επειδή έχει τα νόμιμα προσόντα» ⁶.

Δηλαδή, δεδομένου του ότι και ο σύζυγος παραμένει και η σύζυγος επανήλθε, ενώ αμφότεροι οι γονείς συνταξιοδοτήθηκαν, δεν άλλαξε απολύτως τίποτα ουσιαστικό πλην της βαθμίδος της κόρης--με την επίσειση, πάντοτε, του βουλγαράκειου επιχειρήματος «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».

Ας σημειωθεί εν παρόδω ότι...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΚΗΦΗΝΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πελάτες μας συγνώμη (αριστερό) λάθος! - ΞΕΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ !!! Στέλνουν πίσω στα σχολεία χιλιάδες καθηγητές που είχαν ζητήσει σύνταξη με εξόφθαλμη ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ εξαίρεση που εμπνεύστηκαν τα στελέχη της κυβέρνησης για να παρακάμψουν το νόμο του συντρόφου τους Κατρούγκαλου!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΙΚΟΥ

Γκάφα της κυβέρνησης που δεν έχει προηγούμενο στα «ασφαλιστικά χρονικά» στέλνει πίσω στα σχολεία χιλιάδες εκπαιδευτικούς που παραιτήθηκαν, αλλιώς δεν θα πάρουν σύνταξη!

Οι διατάξεις δύο άρθρων (του 33 στο ν. 4386 και του 239 στο ν. 4389) που η κυβέρνηση ψήφισε με σκοπό να απαλλάξει τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα αποχωρούσαν φέτος από τις μειώσεις συντάξεων που προκαλεί ο νόμος Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό δεν θα ισχύσουν και όσοι δεν ανακαλέσουν τις παραιτήσεις τους μέχρι σήμερα 31/8/2016 κινδυνεύουν να μην πάρουν σύνταξη, πόσο μάλλον και ψαλιδισμένη!

Η κυβερνητική γκάφα αποκαλύπτεται στο εσωτερικό έγγραφο που απέστειλε στις 25 Αυγούστου στις περιφερειακές διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ο αρμόδιος υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης, υποδεικνύοντας στους εκπαιδευτικούς που παραιτήθηκαν να ανακαλέσουν τις παραιτήσεις τους ως τις 31/8/2016  επικαλούμενοι «λόγους ουσιώδους πλάνης»!  

Το εσωτερικό έγγραφο που φέρνει στη δημοσιότητα ο Ελεύθερος Τύπος λέει ότι όσοι εκπαιδευτικοί παραιτήθηκαν μέχρι τις 12 Μαΐου αλλά συμπληρώνουν τις συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις μετά τις 13 Μαΐου θα πρέπει να ανακαλέσουν τις παραιτήσεις τους γιατί το διάστημα μετά τις 13 Μαΐου δεν θεωρείται συντάξιμος χρόνος και ως εκ τούτου αν δεν γυρίσουν στα σχολεία θα θεωρούνται ότι αποχώρησαν χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησής τους!

Με τις διατάξεις αυτές -τις οποίες παίρνει πίσω η κυβέρνηση- προβλέφθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να υποβάλουν παραιτήσεις μέχρι και τις 12 Μαΐου και ταυτόχρονα τους αναγνωρίστηκε ως συντάξιμος ο χρόνος υπηρεσίας που τους υπολείπεται για να συνταξιοδοτηθούν και συμπληρώνεται μετά τις 13 Μαΐου μέχρι και τέλος Αυγούστου. Με τον τρόπο αυτό, χιλιάδες εκπαιδευτικοί θα είχαν τις προϋποθέσεις για να συνταξιοδοτηθούν μετά τις 13 Μαΐου που ισχύει ο κόφτης στις νέες συντάξεις, αλλά ο υπολογισμός των συντάξεων θα γινόταν με το παλιό καθεστώς (χωρίς μειώσεις) επειδή θα είχαν παραιτηθεί πριν από τις 13 Μαΐου.

Αυτή η… εξόφθαλμη εξαίρεση που εμπνεύστηκαν τα στελέχη της κυβέρνησης για να… παρακάμψουν το νόμο του… συντρόφου τους Κατρούγκαλου που κόβει οριζόντια όλες τις συντάξεις για όσους αποχωρούν από 13/5/2016 και μετά δεν πέρασε από το Ελεγκτικό Συνέδριο ούτε μπορούσε να εφαρμοστεί από το Γενικό Λογιστήριο. 

Την εμπλοκή είχε αποκαλύψει στις 24 Ιουνίου με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ ο Ελεύθερος Τύπος και σήμερα επιβεβαιώνεται μέχρι κεραίας από τις αποφάσεις της κυβέρνησης, καθώς η απαλλαγή που έταξαν στους εκπαιδευτικούς ακυρώθηκε για λόγους… «ουσιώδους πλάνης»!

Για το λόγο αυτό το έγγραφο του υπουργού τους λέει ότι «ξεπαραιτηθείτε» επειδή εκ των υστέρων ανακάλυψαν ότι η διάταξη που τους έδινε δωρεάν χρόνο για σύνταξη χωρίς μειώσεις είναι πρακτικά αντισυνταγματική.
 

Στην παγίδα έπεσαν πάνω από...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΚΗΦΗΝΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μόνιμοι οι συμβασιούχοι στους ΟΤΑ - To κρατικοδίαιτο κηφηναρι παραμένει ανίκητο !!!

Της ΤΑΝΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η γραμμή της προστασίας των δημοσίων υπαλλήλων με κάθε τρόπο, την οποία ακολουθεί η κυβέρνηση, εντοπίζεται και στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, «Ρυθμίσεις θεμάτων δημοσίων υπαλλήλων, προσωπικού ΟΤΑ και νομικών προσώπων», το οποίο βρίσκεται στη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης.
 

Σε δύο άρθρα (20 και 31) εξασφαλίζεται ότι όποιος κατάφερε να «τρουπώσει» σε έναν δήμο «τρούπωσε για τα καλά», στο πνεύμα της γνωστής ατάκας του Κώστα Βουτσά στην ταινία ένα «Εξυπνο, έξυπνο μούτρο». Με τις ρυθμίσεις που προβλέπονται, οι συμβασιούχοι υπάλληλοι των δήμων και των περιφερειών αλλά και όσοι υπηρετούν σε οργανισμούς των ΟΤΑ οι οποίοι καταργούνται θα διατηρήσουν την εργασία τους.
 

Με το άρθρο 20 του νομοσχεδίου καθορίζεται ότι εφόσον υπάρχουν πρωτόδικες αποφάσεις που επιβάλλουν να παραμείνει ή να επανέλθει ένας δημοτικός υπάλληλος στην υπηρεσία του, ο δήμος μπορεί να παραιτηθεί από την προσφυγή εναντίον αυτών των αποφάσεων, με την προϋπόθεση ότι έχει εξασφαλιστεί ότι υπάρχουν τα σχετικά κονδύλια στον προϋπολογισμό του δήμου. 

Αναφέρεται ότι «οι ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού και τα πάσης φύσεως νομικά πρόσωπα αυτών μπορούν να μην ασκήσουν ή να παραιτηθούν από ήδη ασκηθέντα ένδικα μέσα κατά αποφάσεων με τις οποίες διατάσσεται η παραμονή ή η επάνοδος εργαζομένων στην εργασία τους, εφόσον οι ως άνω εργαζόμενοι έχουν παραιτηθεί από οποιαδήποτε χρηματική αξίωση κατά των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού και των νομικών προσώπων αυτών». Μάλιστα η διάταξη μπορεί να ισχύσει και για προηγούμενες αποφάσεις εναντίον των οποίων ο δήμος έχει ήδη προσφύγει.
 

Πολλοί συμβασιούχοι δημοτικοί υπάλληλοι μετά τη λήξη της σύμβασής τους με τον δήμο στον οποίο έχουν προσληφθεί με σύμβαση ορισμένου χρόνου καταφεύγουν στη Δικαιοσύνη, διεκδικώντας τη μονιμοποίησή τους με την αιτιολογία ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. 

Εως τώρα οι δήμοι, εφόσον η πρωτόδικη απόφαση ήταν υπέρ του εργαζομένου, είχαν την υποχρέωση από τον νόμο να ασκήσουν έφεση «υπερασπιζόμενοι το συμφέρον του δήμου». 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η Δικαιοσύνη αποφάσισε: Ο Σώρρας τα έχει τα λεφτά! Κι εγώ ενεχυριάζω τον θησαυρό του Αλί Μπαμπά και ζητώ από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να με δανείσει για να αγοράσω το Mega, τον ΔΟΛ και την ΕΡΤ μαζί! Αμ πως!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Δεν πιστεύετε ότι ο Αρτέμης Σώρρας έχει 600 δισεκατομμύρια ευρώ. 

Το Πρωτοδικείο Αθηνών αποφάσισε το 2013 ότι τα… λεφτά υπάρχουν, αφού έκρινε ότι δεν απέδειξε κάποιος ότι… δεν υπάρχουν. 

  Είναι οριστικό και με την βούλα της Δικαιοσύνης: Ποιος Γκέιτς, ποιος Σόρος;  Ο Αρτέμης Σώρρας είναι ο νέος μεγιστάνας και θέλει να μας σώσει.

Τα πράγματα έχουν ως εξής: Ο Άδωνις Γεωργιάδης έκανε μηνυτήρια αναφορά στον Άρειο Πάγο μετά από την επιστολή του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, το οποίο και υποστήριζε ότι τα λεφτά του Σώρρα δεν υπάρχουν  και έτσι φτάσαμε σε δίκη. Στο Δικαστήριο δεν κλήθηκε ο Άδωνις να καταθέσει και η απόφαση βγήκε υπέρ του κ. Σώρρα. Το σκεπτικό της απόφασης είναι το ακόλουθο και αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς:

«ουδέποτε υπήρξε πρόθεση των κατηγορουμένων να προκαλέσουν σύγχυση στην κοινή γνώμη, παρά τούτοι κινήθηκαν, αποκλειστικά από αγαθά κίνητρα και, συγκεκριμένα, ωθούμενοι από την επιθυμία τους να βοηθήσουν το κράτος να εξέλθει από τη δεινή οικονομική κρίση, στη οποία έχει περιέλθει. Δεδομένου δε ότι όσα παρουσίασαν κατά την εν λόγω εκδήλωση ήταν αληθή και στόχευαν αποκλειστικά στην ενημέρωση του κοινού ούτε αμέλεια μπορεί να τους αποδοθεί ως προς την τέλεση του αδικήματος. Επομένως, από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε η πλήρωση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του αδικήματος και για το λόγο αυτό αμφότεροι οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν αθώοι. Επειδή, ωστόσο, από την ακροαματική διαδικασία και τα αναγνωσθέντα έγγραφα δημιουργήθηκαν στο Δικαστήριο υπόνοιες για την τέλεση αδικημάτων από τρίτα πρόσωπα, πρέπει η δικογραφία κατ’ άρθρο 38 ΚΠοινΔ, να διαβιβαστεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών για να διερευνήσει την τυχόν τέλεση αυτεπαγγέλτως διωκόμενων αδικημάτων, ιδίως αυτών της ψευδούς καταμηνύσεως και της ψευδούς ανώμοτης κατάθεσης».

και σε άλλο σημείο:
«Από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκε η αναλήθεια όσων υποστηρίζουν οι κατηγορούμενοι. Ειδικότερα, ουδόλως αποδείχθηκε η ανυπαρξία του ανωτέρου χρηματικού ποσού ή η πλαστότητα των τίτλων που το ενσωματώνουν».

Ο Άρειος Πάγος έκρινε τότε (στις μέρες της προφυλάκισης των μελών της Χρυσής Αυγής) ότι δεν υπήρχε λόγος να ζητήσει αναίρεση της υπόθεσης. Και το ελληνικό δημόσιο έκρινε επίσης ότι δεν υπήρχε λόγος να κάνει έφεση. Κι έτσι ο κ. Σώρρας νομιμοποιείται με αυτή την απόφαση να δηλώνει ότι έχει 600 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μα είναι δυνατόν; Τι κάνει ο κ. Τσίπρας; Γιατί δεν καλεί στο Μέγαρο Μαξίμου τον μέλλοντα εθνικό ευεργέτη για να δεχτεί την δωρεά του; 

Γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα γυρίζει την πλάτη του απέναντι σε έναν συμπολίτη μας που επιθυμεί διακαώς να μας πληρώσει το χρέος; 

Γιατί να πληρώνουμε φόρους, ΕΝΦΙΑ και ΦΠΑ στον Θεό όταν υπάρχει ο Αρτέμης; 

Γιατί να δουλεύουμε και να μην έχουμε την τύχη των υπηκόων της Σαουδικής Αραβίας, όταν ο Αρτέμης έχει περισσότερα λεφτά απ’ όλους τους πρίγκιπες μαζί;  

Προδότες!

Θεωρεί η κυβέρνηση ότι δεν υπάρχουν τα λεφτά; 

Συκοφαντίες! Υπάρχει δικαστική απόφαση! Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει αποφανθεί ότι τα λεφτά υπάρχουν, αφού δεν μπόρεσε κανείς να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν. Δηλαδή, θα μας τρελάνουν όλους!  

Από χτες ψάχνω... 

"Eπίγεια ΣΥΡΙΖΑίικη κωμωδία"