O ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Για το μεσοδιάστημα μεταξύ της οριστικής φυγής της παλιάς χρονιάς και του ερχομού του νέου χρόνου επέλεξα να αναρτήσω ενα κείμενο που βασίζεται σε απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ που έγινε στον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης στις 31-12-1974 κατα την αλλαγή του έτους το μεσονύκτιο

Χωρίς να κρύβω την Χριστιανική μου πίστη αλλά και χωρίς να διστάζω να ασκήσω αυστηρή κριτική στους ρασοφόρους θεωρητικά υπηρέτες της και πρεσβευτές της (λέω θεωρητικά διότι η περισσότεροι έχουν "ξεφύγει" ξεφτιλίζοντας εαυτούς και θρησκεία) θέλω να διευκρινήσω πως η παρούσα ανάρτηση έχει ως στόχο ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ και σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ την κατήχηση, γι αυτό και έχω συμπεριλάβει μόνο τα κομμάτια της ομιλίας που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν περισσότερο φιλοσοφικά παρά καθαρά θεολογικά, πλην του "κλεισίματος" το οποίο είναι μόνο δύο γραμμές

Πιστεύω οτι θα την βρούν ενδιαφέρουσα και θα προβληματιστουν ΟΛΟΙ όσοι την διαβάσουν

NEO ETOΣ ανατέλλει στον ορίζοντα της ανθρωπότητος.

Tί είναι ένα έτος εν συγκρίσει με τα χρόνια που πέρασαν και τα χρόνια που θα περάσουν; Eίναι μία σταγόνα του ωκεανού.

Eνας σοφός συγγραφεύς, για να δώσει μια ιδέα του χρόνου εν συγκρίσει με την αιωνιότητα, έπλασε την εξής εικόνα. Φανταστείτε, λέει, έναν απέραντο ωκεανό και πάνω από τα νερά του να πετάει ένα πουλί. Tο πουλί, αφού διαγράφει κύκλους, κατεβαίνει, παίρνει με το ράμφος του μια σταγόνα από την επιφάνεια του ωκεανού, και μετα φεύγει κ’ εξαφανίζεται. Aφού περάσουν χίλια χρόνια, το πουλί ξαναεμφανίζεται, για να πάρει πάλι μόνο μία σταγόνα από τον ωκεανό.

Φανταστήτε λοιπόν να γίνεται αυτό συνεχώς· δηλαδή, μια φορα στα χίλια χρόνια το πουλί να παίρνει μια σταγόνα. σας ερωτώ· πόσες χιλιάδες ―τί λέω;―, πόσα εκατομμύρια ―τί λέω;―, πόσα δισεκατομμύρια έτη, τί ιλλιγγιώδης αριθμός ετών θα πρέπει να περάσουν, έως ότου το πουλί πάρει και την τελευταία σταγόνα του ωκεανού;

Φαίνεται αδύνατο αυτό; Oχι, δεν είναι. Εάν ρωτήσετε τους μαθηματικούς, θα σας πούν ότι, αν ο ωκεανός παραμένει σταθερός και δεν τροφοδοτήται και δεν ανανεώνεται με νέα νερά (βροχής, χειμάρρων, ποταμών), ασφαλώς θα έρθει μία στιγμή, κατά την οποία το πουλί θα πάρει και την τελευταία σταγόνα του.

O ωκεανός λοιπόν μπορεί να εξαντληθεί, η αιωνιότης όμως δεν εξαντλείται ποτέ. Ω αιωνιότης!

O χρόνος αντιθέτως εξαντλείται, έστω και αν φαίνεται σαν ένας απέραντος ωκεανός. Πόσο διάστημα εχει περάσει αφ’ ότου δημιουργήθηκε ο κόσμος;
Διότι είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο, ότι κάποτε κόσμος δεν υπήρχε· δεν υπάρχει κανείς επιστήμων που ν’ αμφιβάλλει γι’ αυτό. H ύλη δεν είναι αιωνία. Kάποτε εμφανίστηκε. Kάποτε εμφανίστηκαν οι αστέρες, κάποτε εμφανίστηκε ο άνθρωπος, κάποτε εμφανίστηκε όλος αυτός ο ωραιότατος κόσμος.

Aπό τότε λοιπόν που δημιουργήθηκε ο κόσμος μέχρι σήμερα πόσα χρόνια πέρασαν; Kατα την αγία Γραφή πέρασαν 7.500 περίπου χρόνια (5.500 μέχρι τή γέννησι του Xριστου + 2.000 μέχρι σήμερα). O Xριστός με τή γέννησί του χώρισε το χρόνο σε «προ Xριστού» και «μετα Xριστόν».

Aπό την εποχή που ήρθε ο Xριστός μέχρι σήμερα έχουν περάσει 2.000 περίπου χρόνια. Kαι πόσα άραγε να υπολείπωνται μέχρι της συντελείας του κόσμου; Tο σκεφτήκατε;

Mπορεί κι απόψε να σημειωθεί το τέλος του κόσμου! Πώς; Aγνωστη η ωρα του Θεού. Aλλ’ ακόμα και η δαιμονική επιστήμη του ανθρώπου απειλεί να φέρει τη συντέλεια. Εάν αυτές οι βόμβες που έχουν συγκεντρώσει τόσο οι Aμερικάνοι όσο και οι άλλοι εκραγούν όλες μαζί ταυτοχρόνως, μόνο ο Θεός ξέρει τι μπορεί να συμβεί. (...)

Tότε, αγαπητοί μου, η αιωνιότης θα χωρισθεί σε δύο μεγάλες καταστάσεις. H μία ονομάζεται αιώνιος κόλασις, και η άλλη παράδεισος, αιώνιος ζωή. (...)

Προς τα εκεί λοιπόν βαδίζουμε, αγαπητοί μου.Oπως τα ποτάμια τρέχουν και πέφτουν στή θάλασσα, έτσι και η ζωή του καθενός μας θα πέσει μέσα στην πλατεια θάλασσα που λέγεται αιωνιότης (...)

Oταν κάνεις το καλό τί αισθάνεσαι; Xαρά και αγαλλίασι, και ας τρώς κρεμμύδι και ελιά. Παράδεισο έχεις μέσα στήν ψυχή σου, βασιλιάς είσαι. Aυτό που σέ κάνει να νιώθεις χαρά είναι μια ηχώ του παραδείσου.

Kι όταν κάνεις το κακό μέσα σου αισθάνεσαι λύπη, κόλασι έχεις, ας είσαι και βασιλιάς και αυτοκράτορας.

Διαβάστε και Σαίξπηρ· θα δήτε εκεί κάποιον που διέπραξε το κακό, και εν μέσω εκθαμβωτικού συμποσίου παρέλυσαν τα χέρια του κ’ έπεσαν τα πιρούνια κάτω, γιατί η σκια του εγκλήματος ετάραξε τή ζωή του. Kάνεις, δηλαδή, το κακό και αισθάνεσαι μέσα σου λύπη. Tί είναι αυτό; Kόλασις. Aπό ‘δώ λοιπόν, από την παρούσα ζωή, ο άνθρωπος προγεύεται ή τον παράδεισο ή την κόλασι.(...)

Πρός την αιωνιότητα βαδίζουμε, αδελφοί. Kαι νά, ένα έτος πέρασε. Nέο έτος χαιρετίζουμε. Tι θα μας φέρει; Aγνωστον.
Kοντόφθαλμοι εμείς, δεν ξέρουμε αν θα ζούμε αύριο. Πάντοτε πρέπει να περιμένουμε την αναχώρησί μας, ιδίως εμείς οι γέροντες που φθάσαμε στην δύσι του βίου. Aλλα και οι νέοι. δεν γνωρίζουμε «τί τέξεται η επιούσα». Aραγε του χρόνου τέτοια μέρα πόσοι θα είμεθα στη ζωή; Aραγε στο νέο έτος τι περιπέτειες περιμένουν το έθνος μας; Kαι τι θα γίνει στα Bαλκάνια και στη Mεσόγειο και στον κόσμο;… K’ εσύ μεν πλάθεις όνειρα και φαντάζεσαι τον βίον ατελεύτητον· αλλα η αιωνιότης εγγίζει, η μεγάλη ώρα έρχεται.

Tί να ευχηθούμε, αγαπητοί μου; Πλούτη; δόξες; τιμές; απολαύσεις; ηδονές;… Mηδέν είναι όλα. «Mαταιότητης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης»

Eνα μένει. Nα πιστέψεις στο Xριστό. Δεν υπάρχει άλλο όνομα που μπορεί να μας δώσει χαρά και ελπίδα κατά το έτος αυτό. Mόνο το όνομα του Iησού Xριστού· ων, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Aμήν.

ΠΗΓΗ http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2010 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

900 χλμ. η διαφορά ανάμεσα στο αύριο και το χθες

Του Τάσου Σαραντή

Οταν οι άνθρωποι στο νησί Σαμόα, στο νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, θα ανοίγουν σαμπάνιες για να γιορτάσουν τη νέα χρονιά, στο νησί Τόγκα, μόλις 900 χλμ. δυτικά, η νέα χρονιά θα είναι ήδη μίας ημέρας.

Τα δύο νησιά έχουν ακριβώς την ίδια ώρα, αλλά διαφορετικές ημερομηνίες. Πρακτικά δηλαδή όταν στην Τόγκα είναι Παρασκευή στη Σαμόα είναι Πέμπτη. Οι κάτοικοι της Σαμόα από την άλλη πλευρά μπορούν την Παρασκευή να τηλεφωνήσουν στους φίλους τους στην Τόγκα, όπου εκεί είναι ήδη Σάββατο.

Η παγκόσμια ώρα καθορίζεται από τον μεσημβρινό του Γκρίνουιτς, κοντά στο Λονδίνο. Προς τα δυτικά η ώρα είναι πίσω, προς τα ανατολικά είναι μπροστά. Όταν είναι 11 το πρωί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο Λονδίνο, αν κάποιος κινηθεί ανατολικά, είναι μεσημέρι στο Βερολίνο, 7 το βράδυ στη Σιγκαπούρη και μεσάνυχτα στην Τόγκα, όπου η μέρα τελειώνει και αρχίζει η νέα χρονιά.
Αν πάλι κινηθεί δυτικά είναι 10 το πρωί στις Αζόρες, 6 το πρωί στη Νέα Υόρκη και 3 το πρωί στη δυτική ακτή, ενώ στη Σαμόα είναι μεσάνυχτα και η μέρα, η παραμονή της πρωτοχρονιάς, μόλις ξεκινά.

Ο Μαγκελάνος
Το θέμα της χαμένης ημέρας είχε τρομάξει το πλήρωμα του πρώτου ανθρώπου που περιέπλευσε τον κόσμο, του Φερδινάνδου Μαγκελάνου, ο οποίος είχε αποπλεύσει από τη Σεβίλλη προς τα δυτικά το 1519. Οι επιζώντες της αποστολής κράτησαν λεπτομερείς σημειώσεις και έμειναν έκπληκτοι όταν, κατά την επιστροφή τους, το 1522, διαπίστωσαν ότι είχαν χάσει μία ολόκληρη ημέρα. Ο Φιλέας Φόγκ από την άλλη, ο ήρωας του Ιουλίου Βερν, «πήρε τα πάνω του» όταν κατάλαβε ότι δεν είχε χάσει τον αγώνα του «γύρου του κόσμου σε 80 ημέρες», αλλά κέρδισε μία ημέρα ξεκινώντας προς την Ανατολή.

Αλλά και όσοι κάνουν διακοπές κοντά στη γραμμή που διαχωρίζει την ημερομηνία πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί όταν κλείνουν πτήσεις και ξενοδοχεία. Για παράδειγμα, όσοι πετούν από την Τόγκα στη Σαμόα στις 30 Δεκεμβρίου πρέπει να κλείσουν δωμάτιο στη Σαμόα στις 29 του μηνός και όσοι κάνουν την αντίστροφη διαδρομή πρέπει να κλείσουν δωμάτιο στην Τόγκα στις 31 Δεκεμβρίου.

Οι ντόπιοι έχουν εξοικειωθεί με τα θέματα που προκύπτουν από τη διαφορά της ημερομηνίας. «Υπάρχει μερικές φορές μία σύγχυση όταν τηλεφωνούμε στους συγγενείς μας στη Νέα Ζηλανδία, για να πάρουμε τις ευχές τους για τη νέα χρονιά πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους στο τηλέφωνο το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου», λέει ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σαμόα Μίσα Τελέφονι. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο αύριο και το χθες είναι ο 180ος μεσημβρινός.

Προς τα βόρεια κλίνει ανατολικά, έτσι ώστε να εμποδίσει τμήμα της Σιβηρίας να μένει μία ημέρα πίσω από την υπόλοιπη Ρωσία και λίγο πιο νότια κινείται δυτικά για να διασφαλίσει ότι οι Αλεούτιες Νήσοι, κοντά στην Αλάσκα, δεν είναι μία ημέρα μπροστά από τη μητέρα πατρίδα.


Το Κιριμπάτι
Υπάρχει βέβαια και το Κιριμπάτι. Μέχρι το 1995 η γραμμή του χρόνου διέσχιζε τη νησιωτική χώρα του Ειρηνικού, τα νησιά της οποίας είναι διασκορπισμένα σε ένα τόξο 5.000 χιλιομέτρων. Η κυβέρνηση αποφάσισε να ευθυγραμμιστεί με τα δυτικά κι έτσι το νησί Κιριμπάτι μπορεί να είναι ανατολικά της γραμμής της ημερομηνίας, αλλά σε ό,τι αφορά στο χρόνο ανήκει στο Δυτικό Ημισφαίριο και είναι 14 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς.

Οι γείτονές του υποπτεύθηκαν ότι το Κιριμπάτι έκανε την αλλαγή για να είναι η πρώτη χώρα που θα υποδεχόταν τη νέα χιλιετία. Παράλληλα, όμως, είναι το Κιριμπάτι που καθιστά εφικτό ο κόσμος να βρίσκεται σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες την ίδια στιγμή. Όταν μπαίνει η νέα χρονιά στο Κιριμπάτι, είναι μόλις 10 το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου στο Λονδίνο και 11 το βράδυ της 30ής Δεκεμβρίου στη Σαμόα.

Διδάγματα της χρονιάς που φεύγει

Εξαιρετικό άρθρο

Tου Γιωργου Παγουλατου
(αναπληρωτή καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Το φοβερό 2009, έτος παγκόσμιας ύφεσης, μας αφήνει όχι με κρότο, ούτε με λυγμό, αλλά με μια παρέλαση (προσωρινών και ενίοτε αντιφατικών) διδαγμάτων. Ορισμένα μας ήταν ήδη γνωστά. Αλλα μας φάνηκαν άγνωστα διότι τα είχαμε ξεχάσει. Αλλα πάλι γνωρίζαμε ότι τα αγνοούμε - μας ήταν γνωστά-άγνωστα. Και άλλα είναι ακόμα πολύ νωρίς να τα μάθουμε.

Γνωρίζαμε, για παράδειγμα, ότι η παγκόσμια αλληλεξάρτηση αγορών και οικονομιών είχε προχωρήσει χωρίς προηγούμενο. Αγνοούσαμε (αλλά εν γνώσει μας) τις ακριβείς διαστάσεις και δυνητικές συνέπειες αυτής της αλληλεξάρτησης: δεν ξέραμε ότι η αδυναμία των ενυπόθηκων δανειστών του Σινσινάτι και του Σακραμέντο να αποπληρώσουν τα δάνειά τους θα οδηγούσε σε ουρές καταθετών στη Σκωτία και στρατιές ανέργων στην Ισπανία. Δεν ξέραμε (αν και μπορούσαμε να το φανταστούμε) ότι η μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση του υπερφιλελεύθερου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού θα μετεξελισσόταν σχεδόν σε κρατικό καπιταλισμό, με κυβερνητικές παρεμβάσεις συνολικού παγκόσμιου ύψους 14 τρισ. δολαρίων για τη διάσωση και ενίσχυση τραπεζών.

Γνωρίζαμε ότι η παγκοσμιοποίηση των αγορών δεν συνοδεύτηκε από υπερεθνικούς κανόνες και διακυβέρνηση για το ενδεχόμενο αποτυχίας των αγορών. Ξέραμε ότι, ενώ οι αγορές είναι παγκόσμιες, η πολιτική παραμένει κυρίως τοπική σε εθνικό επίπεδο. Είχαμε όμως ξεχάσει την πολιτική οικονομία: όπως η διόγκωση του κράτους δημιουργεί ισχυρές συντεχνίες (βλέπε ΟΛΠ), έτσι και η διεθνοποίηση των αγορών διογκώνει τη δύναμη ιδιωτικών συμφερόντων, τόσο ώστε η πολιτική που τα απελευθέρωσε να μην μπορεί πια να αντιστραφεί.

Το τζίνι δεν ξαναμπαίνει στο μπουκάλι. Μάταιη η προσπάθεια να χαλιναγωγηθούν οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες. Και η κραταιά Γουόλ Στριτ οδηγεί στην αμερικανική απόρριψη της ευρωπαϊκής πρότασης για φορολόγηση των βραχυπρόθεσμων χρηματιστικών συναλλαγών (φόρος Τόμπιν), που θα χρηματοδοτούσε τις αναπτυσσόμενες χώρες και την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Τα εγχώρια συμφέροντα επηρεάζουν καθοριστικά την εξωτερική οικονομική πολιτική - αλλά κι αυτό το ξέραμε.

Η κρίση μας έμαθε (ή μας θύμισε;) πόσο σχετική είναι η επιτυχία και η αποτυχία. Ελάχιστο καιρό πριν, η Γερμανία θεωρείτο ένας βραδυκίνητος γίγαντας, η Γαλλία παρακμάζουσα χώρα, κι οι δύο εκπροσωπούσαν ό,τι παρωχημένο στον δυτικό κόσμο. Ο αγγλοαμερικανικός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός, απελευθερωμένος και ρωμαλέος, κυριαρχούσε ως πρότυπο δυναμισμού προς υιοθέτηση. Η κρίση έδειξε ότι αυτό που ονομάζαμε «εντυπωσιακή επιτυχία» ήταν τελικά μια τεράστια φούσκα, που έσκασε πέφτοντας στα κεφάλια όσων την θαύμαζαν, ενώ οι επιβάτες της διέφευγαν με χρυσά αλεξίπτωτα.

Τώρα η Αμερική ξαναζεί μέρες του ’30, ο Βρετανός υπουργός Βιομηχανίας επισκέπτεται τη Γαλλία για να μελετήσει το βιομηχανικό της μοντέλο, η Γερμανία παραμένει στο τιμόνι της ευρωπαϊκής οικονομίας και οι ελλειμματικές οικονομίες της υπερκατανάλωσης την εκλιπαρούν να χαμηλώσει λίγο τις εξαγωγές της για να μπορέσουν να βγουν από την κρίση. Ο «κελτικός τίγρης» της Ιρλανδίας είδε πλούτο δεκαετιών να εξανεμίζεται, οι βαλτικές χώρες το 2009 έχασαν 16% του ΑΕΠ τους, και η Ισλανδία του άλλοτε διαστημικού τραπεζικού συστήματος επέστρεψε ξανά στην αλιεία του μπακαλιάρου. Είναι βέβαια νωρίς για τελικά συμπεράσματα, αλλά ένα φαίνεται πιθανό: η υπέρμετρη, αγγλοαμερικανικού τύπου διόγκωση του χρηματοπιστωτικού κλάδου δεν ωφελεί παρά μόνο τα στελέχη του, σωρεύοντας τεράστια ρίσκα για το σύνολο της οικονομίας.

Ομως τα συμπεράσματα δεν είναι ούτε διαχρονικής ούτε οικουμενικής εμβέλειας. Παράδειγμα; Εδώ στην Ελλάδα έχουμε την αντίστροφη σχέση. Διεθνώς η κρίση ξεκίνησε από τις τοξικές επενδύσεις των τραπεζών, και μέσω πιστωτικής ασφυξίας επεκτάθηκε στην πραγματική οικονομία οδηγώντας σε δημοσιονομική κρίση, καθώς οι κυβερνήσεις κατέβαλαν δισεκατομμύρια για να στηρίξουν τις τράπεζες και να αναθερμάνουν την οικονομία. Ομως, η οικονομική κρίση της Ελλάδας έχει αντίστροφη φορά: είναι κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αποτέλεσμα της προϋπάρχουσας υπερχρέωσης και των ελλειμμάτων, που τώρα απειλεί να συμπαρασύρει και τις υγιείς ελληνικές τράπεζες.

Για τους άλλους, η κρίση του 2009 ήταν αποτέλεσμα αποτυχίας των τάχα αυτορρυθμιζόμενων αγορών. Για εμάς είναι το επιστέγασμα χρεοκοπίας ενός πολιτικά εκπορνευμένου κράτους. Και η διεθνής μετακίνηση του εκκρεμούς από την αγορά προς το κράτος και τη ρύθμιση, μας βρίσκει δυστυχώς με αυτό το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος.

Θυμηθήκαμε τέλος ότι η ιστορία συχνά πορεύεται με ειρωνεία. Η οικονομική κρίση παράγει παντοδυναμία του οικονομικού ντετερμινισμού, την ώρα που διεθνείς οργανισμοί, αγορές, και η ίδια η ορθόδοξη οικονομική επιστήμη (με λίγες εξαιρέσεις) αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη μεταπολεμική αποτυχία τους. Και η δική μας εξάρτηση από τις διεθνείς αγορές και τους οίκους αξιολόγησης φτάνει στο απόγειό της, την ώρα που η αξιοπιστία των τελευταίων βρίσκεται στο ναδίρ. Ομως αυτό δεν αλλάζει τίποτα από τις βαρύτατες συνέπειες της εξάρτησης: δεν επιλέγεις τους κριτές σου, ιδίως αν βρίσκεσαι σε θέση αδυναμίας. Κι αυτό το γνωρίζαμε.

Είναι πολύ νωρίς να ξέρουμε πού θα μας βγάλει αυτή η κρίση. Αλλά αν μας οπλίσει με λίγη παραπάνω αυτογνωσία, κάτι θα έχει κερδηθεί.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο ασκητής από την Καισάρεια που μεταμορφώθηκε στον «μάγο» με τα δώρα

Από τη ΒΙΚΗ ΤΣΙΩΡΟΥ

Για την ορθόδοξη παράδοση, ο Αϊ-Βασίλης που επισκέπτεται τα παιδιά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, είναι εμπνευσμένος από τη μορφή του Μεγάλου Βασίλειου από την Καππαδοκία.

Αυτός ο επιφανής θεολόγος τού 4ου μ.Χ αιώνα είχε αφιερώσει σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια των συνανθρώπων του. Οταν πέθανε την 1η Ιανουαρίου του 379, η ημέρα αυτή θεωρήθηκε ότι φέρνει καλή τύχη και ευλογία. Ωστόσο, στη δεκαετία του 50-60, φτάνει και στη χώρα μας, από την Εσπερία, ο καλός χοντρούλης άγιος με την κόκκινη στολή και το σακούλι με δώρα, εκτοπίζοντας την ασκητική μορφή του Αγίου Βασιλείου και μάλιστα χωρίς να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα.

Στον δυτικό κόσμο, πολλούς αιώνες νωρίτερα, διαμορφωνόταν, αργά αλλά σταθερά, -όχι όμως χωρίς εντάσεις και έριδες- η μορφή του Αγίου που θα γινόταν ο καλύτερος φίλος των παιδιών. Κάποιοι μάλιστα, στη Γαλλία, στις αρχές της δεκαετίας του '50, έφτασαν στο σημείο να καίνε στην πυρά ομοιώματα του Αϊ-Βασίλη.

Ολα άρχισαν τον 16ο αιώνα με τον θρύλο του Αγιου Νικόλα κάπου στη γαλλική Λορένη ή κατά άλλες εκδοχές στην Ανατολική Πρωσία ή στην Αλσατία, στο Βέλγιο ή στην Ολλανδία. Αναθεωρημένος ο μύθος τον 17ο αιώνα από τους προτεστάντες της Βόρειας Γερμανίας, έλαβε μια υβριδική μορφή, έγινε κάτι ανάμεσα σε άνθρωπο και άγιο, ένας καλοκάγαθος ανθρωπάκος: «Weihnachtsmann», στα γερμανικά. Και τότε, προκειμένου να μη δημιουργήσει νέους θρησκευτικούς πολέμους, ο καλός αυτός άνθρωπος φαίνεται πως άρχισε να ταξιδεύει... Μαζί με ολλανδούς και Γερμανούς μετανάστες έφτασε στην Αμερική και εξαπλώνεται και εκεί η λατρεία του.

Το 1809, διαβάζουμε στο περιοδικό Νουβέλ Ομπσερβατέρ, ο συγγραφέας Washington Irving περιγράφει σε κείμενό του τις εναέριες μετακινήσεις τού Santa Claus για την παραδοσιακή διανομή δώρων.

Στα 1820 γίνεται πια αμερικανός ήρωας και η δημοτικότητά του δεν σταματά να μεγαλώνει: ενσαρκώνει ένα εθνικό σύμβολο γενναιοδωρίας και υλικής επιτυχίας.

Η ιστορία λέει πως τον Δεκέμβριο του 1822, ένας αμερικανός ιερέας και καθηγητής στο Μανχάταν, ο Clement Clarke Moore, αφού είχε μοιράσει δώρα σε φίλους του στο Greenwich Village, επιστρέφει με το έλκηθρό του στο σπίτι του. Το έλκηθρο σέρνει ο οδηγός του, ένας χοντρουλός και χαρούμενος ολλανδός ονόματι Πιερ. Εμπνεόμενος από τα χαρακτηριστικά του οδηγού του, που ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και μια πίπα, ο Moore απαθανατίζει τον Santa Claus με τη μορφή ενός χοντρούλικου ξωτικού, σε ένα ποίημά του με τίτλο: «Α visit from St. Nicholas »... Το ποίημα από χρόνο σε χρόνο αναπαράγεται στις σελίδες εφημερίδων και περιοδικών σε όλη την Αμερική. Το 1830, ένας χαράκτης πραγματοποιεί την πρώτη εικονογράφηση του καλοκάγαθου ανθρωπάκου και των συντρόφων του, δηλαδή των οκτώ ταράνδων, εμπνεόμενος από το ποίημα του Moore.

Κατά το 1860, οι εικονογραφήσεις κυρίως του Thomas Nast που συνοδεύουν το ποίημα, δίνουν λίγο -πολύ τη μορφή στον Santa Claus, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Nast τον ντύνει με ένα κόκκινο κοστούμι ντουμπλαρισμένο με άσπρη γούνα, με μια φαρδιά δερμάτινη ζώνη και μπότες. Ο ίδιος πάλι το 1885, τοποθετεί την επίσημη κατοικία του Santa Claus στον Βόρειο Πόλο, σχεδιάζοντας μια ζωγραφιά, όπου δύο παιδάκια κοιτούν σε έναν χάρτη του κόσμου τη διαδρομή από τον Βόρειο Πόλο έως την Αμερική.

Γύρω στα 1920, ο Santa Claus μετατρέπεται σε ατραξιόν των μεγάλων εμπορικών καταστημάτων, προς μεγάλη χαρά των ανέργων που βρίσκουν έτσι μια προσωρινή εργασία, καθώς ο αριθμός τους αυξάνεται με την οικονομική κρίση του 1929.

Η Κόκα-Κόλα όμως ανανεώνει οριστικά την εικόνα του Santa Claus το 1931: καταργεί τα χαρακτηριστικά του καλοκάγαθου ξωτικού, καταργεί και την πίπα. Η αμερικανική εταιρεία ζητά από τον εικονογράφο Haddon Sundblom να σχεδιάσει τον Santa Claus σε XXL εκδοχή, πίνοντας Κόκα-Κόλα, υπονοώντας πως πίνοντας το συγκεκριμένο αναψυκτικό, παίρνει δυνάμεις για να μοιράσει τα δώρα σε όλον τον κόσμο. Απώτερος σκοπός της εταιρείας, να πείσει τα παιδιά, εθισμένα ήδη στην Κόκα-Κόλα στη διάρκεια του καλοκαιριού, να την πίνουν και τους χειμερινούς μήνες.

Δυστυχώς όμως για την εταιρεία, η διαφήμιση αυτή απαγορεύεται: φήμες κυκλοφορούν πως στη σύνθεση του αναψυκτικού ενδεχομένως περιέχονται φύλλα κόκας και έτσι η εταιρεία αναγκάζεται να αλλάξει τη διαφήμιση. Στη νέα της σχεδίαση, τα παιδιά είναι εκείνα που προσφέρουν στον Santa Claus Κόκα-Κόλα και όλα ξαναρχίζουν από την αρχή !

Εμπορευματοποιημένος από τους Αμερικανούς, επανεισάγεται στην Ευρώπη. Περιλαμβάνεται στο Λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας το 1932, και δώδεκα χρόνια αργότερα, κρυμμένος στους γεμάτους σοκολάτες σάκους των αμερικανών στρατιωτών συμμετέχει στην απόβαση της Νορμανδίας και κατακτά την Ευρώπη.

Ομως κάποιοι αντιδρούν και δεν είναι άλλοι από τους καθολικούς ιερείς που βλέπουν τον κοκκινοφορεμένο γεροντάκο σαν απειλή για το καθολικό ποίμνιό τους. Το παράδειγμά τους ακολουθεί και η Εκκλησία του Φράνκο αλλά ακόμα και το Ανώτατο Σοβιέτ, ενώ καταγγέλθηκε στα Ηνωμένα Εθνη από τον καναδό Brock Chilsholm. Στη Γαλλία, ο καρδινάλιος Saliege δηλώνει στους πιστούς: «Μην αναφέρεστε στον Santa Claus για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε ποτέ»!

Στην πυρά!!!

Στις 23 Δεκεμβρίου 1951, 520 χρόνια μετά το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών της με τη Ζαν ντ'Αρκ, η Εκκλησία καίει στην πυρά και τον δικό τους Αγιο Βασίλη για να υπενθυμίσει σε όσους το είχαν λησμονήσει πως μόνο ο μικρός Ιησούς φέρνει δώρα και αυτόν πρέπει να ευχαριστούν τα παιδιά.
Ενα ομοίωμα του καλοκάγαθου γεροντάκου ύψους 2,5 μέτρων από σύρμα και κόκκινο και άσπρο χαρτί καίγεται μπροστά στα μάτια περίπου 200 παιδιών απέναντι από τον καθεδρικό ναό της Ντιζόν. Ο Γάλλος Santa Claus εκτελείται ως «σφετεριστής της εξουσίας και αιρετικός».

Εκδόθηκε μάλιστα και μια ανακοίνωση, στην οποία αναφερόταν: «Ο Santa Claus κάηκε. Το ψεύδος δεν μπορεί να αφυπνίσει το θρησκευτικό συναίσθημα των παιδιών και με κανένα τρόπο δεν αποτελεί εκπαιδευτική μέθοδο».

Το γεγονός αυτό προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις σε εθνικό επίπεδο, καταλαμβάνει τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και μπροστά στη γενική αντίδραση, οι αρχές της Ντιζόν αναγκάστηκαν να αυτοσχεδιάσουν την ανάσταση του Αϊ-Βασίλη, δείχνοντάς τον σκαρφαλωμένο στη στέγη του Δημαρχείου λίγες ώρες μετά τη θυσία του.

Ο εμπνευστής της εξόντωσης του Αϊ-Βασίλη ήταν ο, 92χρονος σήμερα, Ζακ Νουρισά που αφού γύρισε όλο τον κόσμο επέστρεψε στη Ντιζόν για να τελειώσει τις μέρες του σε έναν οίκο ευγηρίας. Χάρη στην τεχνολογία επικοινωνεί με όλους όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορία του 1951 και εξηγεί τι είχε συμβεί τότε::

«Επτά ή οκτώ Αϊ-Βασίληδες βρίσκονταν μπροστά από αναπαραστάσεις των μεγάλων εμπορικών καταστημάτων της Ντιζόν. Για εμάς που ήμασταν πάμπτωχοι, ήταν πρόκληση», λέει σήμερα ο ιερέας. «Η ενορία μας ήταν η πιο φτωχή της πόλης. Πολλοί άνθρωποι έβγαιναν καταστραμμένοι από τον πόλεμο, αποδυναμωμένοι, αποδιοργανωμένοι. Γυναίκες εκπορνεύονταν για να επιβιώσουν, άντρες έβγαιναν από τις φυλακές.... Για εκείνους ο Αϊ-Βασίλης σήμαινε γενναιοδωρία, ανιδιοτέλεια, αγάπη, έννοιες που δεν προβλέπονταν από τις χριστουγεννιάτικες διαφημιστικές καμπάνιες».

Ιερέας των αποκλεισμένων, ο Νουρισά συχνά προσέφερε στέγη σε κάποιους φτωχούς ανθρώπους, συνήθως αλκοολικούς κλοσάρ. Η ιδέα για το κάψιμο του Αϊ-Βασίλη προήλθε από κάποιον από αυτούς τους «μουσαφίρηδες»: «Δεν ήταν κάποιο αστείο, αλλά μια συμβολική πράξη. Για εμάς τους χριστιανούς, η γιορτή των Χριστουγέννων πρέπει να παραμείνει η γιορτή των γενεθλίων του Σωτήρα».

Από το καλοκαίρι του 1951, η οργή εναντίον του «σφετεριστή» αγίου μεγαλώνει. Ολόκληρη η Γαλλία εμπλέκεται στην πολεμική:

Στις 19 Ιουλίου η χριστιανική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας La Croix αναφέρεται σε «μια εκστρατεία των καθολικών κινημάτων εναντίον του Αϊ Βασίλη».

Τον Νοέμβριο η εφημερίδα France Soir γράφει: «ο θρύλος των Χριστουγέννων πρέπει να εξαλειφθεί από το μυαλό των παιδιών» και από την «Aurore», ο καρδινάλιος Σαλιέζ, ο ίδιος που διαμαρτυρόταν για τις συλλήψεις των Εβραίων στο Βισύ, καταδικάζει τον Αϊ Βασίλη. Το περιοδικό Carrefour ξεκινά έναν διάλογο, με τίτλο: «Κατηγορούμενε Αϊ-Βασίλη σηκωθείτε!» Στον ρόλο του εισαγγελέα, ο καθολικός συγγραφέας Guilbert Cesbron και σε αυτόν του συνηγόρου ο Rene Barjavel, συγγραφέας τού «Εθνολογία των Χριστουγέννων». Ο Αϊ Βασίλης γίνεται και η αιτία σύγκρουσης των δύο φίλων Φρανσουά Μοριάκ και Ζαν Κοκτό.

Η πολεμική μεταξύ διανοούμενων για τον Αϊ-Βασίλη

Ο Ζαν Κοκτό προς τον Φρανσουά Μοριάκ: «Σε κατηγορώ ως υποκινητή στην υπόθεση του Αϊ-Βασίλη που ομοίωμά του κάηκε στην πυρά σε δημόσια πλατεία της Ντιζόν. Το να καίμε Αϊ-Βασίληδες είναι σαν να καίμε παιδιά, είτε πιστεύουν είτε όχι, σαν να καίμε τα όνειρά τους».

Ο Κλοντ Λεβί-Στρος στο περιοδικό Les temps Modernes το 1952: «Είναι τόσο ωραίο να πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη. Αυτή η πίστη δεν κάνει κακό σε κανέναν, τα παιδιά χαίρονται πολύ και εξασφαλίζουν ωραίες αναμνήσεις για αργότερα. Στην πραγματικότητα, εμείς οι μεγάλοι αποφεύγουμε το ερώτημα αντί να το απαντήσουμε, γιατί το θέμα δεν είναι γιατί ο Αϊ-Βασίλης αρέσει στα παιδιά, αλλά για το ποιοι είναι οι λόγοι που ώθησαν τους ενήλικες να τον επινοήσουν. Η Εκκλησία δεν έχει άδικο όταν καταγγέλλει τον Αϊ Βασίλη ως ένα ισχυρό προπύργιο του παγανισμού για τον σύγχρονο άνθρωπο. Απομένει όμως να μάθουμε, αν ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί ή όχι να υπερασπιστεί κι αυτός το δικαίωμά του να είναι παγανιστής».

Ο Guilbert Cesbron έλεγε: «Η μόνη ενοχή μου, με τη δολοφονία του Αϊ-Βασίλη, είναι ότι έτσι στερούνται το εποχιακό μεροκάματό τους οι εργαζόμενοι σαν Αϊ-Βασίληδες στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Μπορούν όμως να παίξουν κάποιο ρόλο σε "tableaux vivants" που κανένα μαγαζί δεν φρόντισε να μας προσφέρει. Είναι προτιμότερη μια ταπεινή αλήθεια από ένα φανταχτερό ψέμα».

Ο Ρενέ Μπερζαβέλ: «Υπήρξε μια εποχή, όπου στη γη κατοικούσαν διαμεσολαβητές ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό, γιατί τότε οι άνθρωποι ήταν όμοιοι με τα παιδιά. Τα παιδιά γνωρίζουν πως όλα είναι δυνατά και όλα θαυματουργά. Πως ένα βότσαλο πετά, πως τα ζώα μιλούν, πως η βρόμικη και στενή καπνοδόχος είναι ένας δρόμος προς τα αστέρια, πως με το τηλέφωνο των μεγάλων καταστημάτων επικοινωνείς με τον ουρανό και πως εκεί επάνω κάποιος γνωρίζει το καθένα παιδί προσωπικά και ασχολείται με αυτό. (...)

Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά να θαυμάζουν τον γέρο μάγο με τη γενειάδα. Εχει μια περιορισμένη και καλοπροαίρετη θέση στη ζωή μας. Το να επιτίθενται στον Αϊ-Βασίλη οι ανόητοι ψυχίατροι, οι κακοποιοί πολιτικοί, οι σοφοί που είναι πιο χαζοί από όλους, είναι φυσικό! Αλλά το να εμπλέκεται η Εκκλησία σε αυτήν την υπόθεση, είναι ό,τι πιο θλιβερό. Φοβάται τον "ανταγωνισμό"; Μήπως αυτή δεν είναι που έχει την τάση να κάνει τον ίδιο τον Θεό ένα είδος γενειοφόρου παππούλη καθισμένου πάνω σε ένα σύννεφο, έχοντας δίπλα του έναν αστυνομικό; Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Ας μείνουμε όμως στον Αϊ-Βασίλη. Ας του επιτιθέμεθα, δεν πρόκειται να πεθάνει. Και, αν κατέχει μεγάλη θέση στην καρδιά των παιδιών μας, ας μην παραπονιόμαστε γιατί είναι ένα από τα πρόσωπα της αγάπης».

Τη σκυτάλη πήραν αργότερα κι άλλες προσωπικότητες για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Στη δεκαετία του 1960, το ερώτημα ήταν, αν πρέπει να λέμε ψέματα στα παιδιά.

Η ψυχαναλύτρια, Φρανσουάζ Ντολτό, ανέλαβε η ίδια να απαντήσει, σε συμφωνία με το Γαλλικό Ταχυδρομείο, στα γράμματα παιδιών που έστελναν στον Αϊ-Βασίλη. Σε εκείνο το κείμενο διαβάζουμε: «Αγαπημένο μου παιδί, χάρηκα για το γράμμα σου. Είδες που ο ταχυδρόμος με βρήκε; Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να σου φέρω ό,τι μου ζήτησες. Θα προσπαθήσω, αλλά είμαι πολύ γέρος και πολλές φορές μπερδεύομαι. Σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις. Να είσαι φρόνιμο παιδί και να διαβάζεις. Σε φιλώ πολύ. Αγιος Βασίλης».
Η πρώτη απάντηση της Ντολτό το 1962 στάλθηκε σε 5000 αντίτυπα, αλλά το 2008 ο Αϊ-Βασίλης έλαβε 1,4 εκατομμύρια γράμματα και 200.000 ηλεκτρονικά μηνύματα. Σήμερα το Γαλλικό Ταχυδρομείο προσλαμβάνει περίπου 60 γραμματείς του Αϊ-Βασίλη σε μια ειδική υπηρεσία που έχει δημιουργηθεί για να απαντούν στα γράμματα.
Το 2009, το Γαλλικό Ταχυδρομείο ομολογεί πως οι προσπάθειές του για τη διευκόλυνση της αλληλογραφίας με τον Αϊ-Βασίλη έχει έναν στόχο: «Να δείξουν στα παιδιά την αξία του γραπτού μηνύματος, και να αποκτήσουν την συνήθεια της αλληλογραφίας. Το να πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη σημαίνει πως πιστεύεις και στο μήνυμα, στη δύναμη της γραφής για να επικοινωνήσεις αισθήματα και να μεταφέρεις παραδόσεις».

Σήμερα, αντικαπιταλιστές και άλλοι έχουν βρει στο πρόσωπο του Αϊ-Βασίλη τον ιδανικό στόχο: το σακούλι του είναι υπερβολικά φορτωμένο με παιχνίδια, κατασκευασμένα σε χώρες με φτηνά εργατικά χέρια. Μετά την Κοπεγχάγη, οι οικολόγοι θα μπορούσαν να είναι πιο επιθετικοί με τον Αγιο των Χριστουγέννων αλλά η κριτική τους παραμένει περιορισμένη.

Ωστόσο, ένας δημοσιογράφος οικολογικού ραδιοφωνικού σταθμού είχε το κουράγιο να υπολογίσει σοβαρά το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπει ο Αϊ-Βασίλης: το κόστος για τα μεταφορικά 5 δισ. κιλών δώρων από το χωριό του στη Λαπωνία, την εκπομπή μεθανίου 36 εκατομμυρίων ταράνδων (απαραίτητων για το μοίρασμα των δώρων σε όλον τον πλανήτη).... Συνολικά ο Αϊ-Βασίλης δημιουργεί ένα εκατομμύριο τόνους διοξείδιο του άνθρακα σε μια εργάσιμη ημέρα...

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αλήθεια υπάρχεις;

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη
Απο τον Βασίλη Ντέτσικα

Δεν σε έχω δει μέχρι σήμερα εκτός από κάποιες φωτογραφίες και κάποιους πλανόδιους που φορούν την κόκκινη στολή σου και την άσπρη γεννιάδα.

Το σπίτι που έμεινα τότε και τώρα δεν είχε τζάκι και ήταν αδύνατον να κατέβεις από την καμινάδα για να μου φέρεις τα δώρα.

Στο μυαλό μου υπάρχει μια εικόνα με ένα τζάκι σβηστό και μια μαύρη μπότα να προσπαθεί να ανέβει από την καμινάδα. Δεν ξέρω αν το έζησα ποτέ ή αν το έπλασε η φαντασία μου.

Αλήθεια υπάρχεις...; Το ερώτημα αυτό απασχολεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, εδώ και αρκετά χρόνια το μυαλό μου...

Μέχρι σήμερα δεν έχω δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό. Φέτος όμως νομίζω πως έδωσα μετά από τον προβληματισμό που μου εξέφρασε ο μικρός Νικόλας.

Σου ζήτησε όπως μου είπε μια παιχνιδομηχανή και περίμενε με μεγάλη καρτερικότητα και αναμονή, να του την φέρεις.

Νομίζω πως πίστεψα σε σένα. Η παιχνιδομηχανή ήρθε Ανήμερα τα Χριστούγεννα και η χαρά του ήταν πολύ μεγάλη. Δεν είχε όρεξη για τίποτα άλλο εκτός από το να ανακαλύψει ... το παιχνίδι του.

Η ικανοποίηση μου για την χαρά που πήρε ο μικρός Νικόλας ήταν μεγάλη... Μεγάλη όμως ήταν και η χαρά μου όταν σε μια συζήτηση που είχα μαζί του με ρώτησε τι δώρο θέλω φέτος από τον Άγιο Βασίλη. «Χρόνια Καλά» του απάντησα και την επόμενη ημέρα βρήκα πάνω το γράμμα που είχε γράψει ο Νικόλας σε σένα...

Χρόνια Καλά ζήτησα και αυτό περιμένω όχι μόνο για την νέα χρονιά αλλά και για όλα τα υπόλοιπα χρόνια που έρχονται...

Τελικά υπάρχεις... και περιμένω να φέρεις Χρόνια Καλά σε μένα αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Η εικόνα με το τζάκι και την μαύρη μπότα που χάνεται δεν έχει ξεθωριάσει. Παραμένει στο μυαλό μου και μάλιστα ακριβώς δίπλα από το τζάκι «βλέπω» το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Και συνεχώς προστίθενται και άλλα πράγματα γύρω τριγύρω...

Περιμένω! Να φέρεις Χρόνια Καλά σε όλους.

Καλή Χρονιά...!

ΠΗΓΗ ΣΚΑΪ

Εδώ το Πρωτοχρονιάτικο!!!

Της Ρίκας Βαγιάννη

Mέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, επιδεικνύοντας πρωτοφανή για τον χαρακτήρα μου αυτοσυγκράτηση, δεν έχω αγοράσει ούτε ένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο.

Aπό τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο παππούς και η γιαγιά με έβαζαν να τραβήξω από τις στοίβες του λαχειοπώλη το «τυχερό»: που θα ήταν πιο τυχερό επειδή θα το διάλεγαν τα παιδικά μου χεράκια. Tόσα χρόνια χαμένα κι ούτε ένα «τυχερό», γαμώ την ατυχία μου.

«Nόμιμη κλοπή» αποκαλούσε τον τζόγο, ιδιαίτερα τον κρατικό, ο αξέχαστος δάσκαλός μου, ο Tάσος Λιγνάδης, αφού δεν επιστρέφει στους «τυχερούς» παρά μόνο ένα κλάσμα των χρημάτων που παίχτηκαν.

Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην αγοράσω φέτος λαχείο (προσπάθησα κι άλλες χρονιές, αλλά δεν τα κατάφερα) δεν είναι για να διαμαρτυρηθώ: είναι να μη δαγκώσω -και φέτος- το όνειρο του «τι θα κάνω τα κερδισμένα». Eπειδή κάθε χρόνο που αγοράζω πρωτοχρονιάτικο είμαι σίγουρη ότι θα χτυπήσω την πρωτιά, ότι θα πνιγώ στο τάλιρο. «Θέλω να γεμίσω λεφτάααα», βρυχάται μέσα μου μια νέα Σαπφώ Nοταρά, καθώς διαλέγω τελετουργικά την τυχερή δεσμίδα με τα -όχι και τόσο παιδικά πλέον- χεράκια μου.

Δεν θα αγοράσω λαχείο, επειδή προσπαθώ να αποδείξω στον εαυτό μου ότι έχει ωριμάσει αρκετά και μπορεί πλέον να ονειρεύεται πιο ευγενή πράγματα από τον τυχαίο, χυδαίο πλούτο: ονειρεύομαι να γεράσω με αξιοπρέπεια, να καταφέρω κάτι στη δουλειά μου, να χορτάσω αγάπη και ταξίδια. Mεγάλωσα, έμαθα, διδάχτηκα - σιγά μην ξεπέσω στη φτήνια του «πρωτοχρονιάτικου» ονείρου... Λέμε, τώρα.

Mέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχω αγοράσει ούτε έναν λαχνό. Mέχρι την ώρα που τις διαβάζετε εσείς, όμως, δεν μπορώ να πάρω και όρκο. Hδη αισθάνομαι μέσα μου τη φωνή της Σαπφώς Nοταρά να γκαζώνει ανελέητα: «Θέλω να γεμίσω λεφτάααααα!!!».

Λέτε να μην τα καταφέρω ούτε φέτος;

πηγη ΕΘΝΟΣ

Τυχερά παιχνίδια: τα παίζεις ή σε παίζουν;

Από την ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
(BSc (Hons), MSc, σύμβουλο ψυχολόγο και συνθετική θεραπεύτρια, www.artemisantoniou.com)

Τι συμβαίνει όταν η διασκέδαση καταλήγει να γίνεται δυσάρεστη αγωνία και ένταση; Πώς το παιχνίδι μπορεί να μετατραπεί σε πρόβλημα στην πραγματική ζωή; Τι μπορείς να κάνεις γι' αυτό;

Οι άνθρωποι από τότε που οργάνωναν τις πρώτες κοινωνίες βίωναν και το παιχνίδι. Το παιχνίδι, όπως και σε πολλά ζώα -ιδίως στα θηλαστικά-, είναι συνυφασμένο και με τη φύση του ανθρώπου. Η ικανότητά του να παίζει κανείς -ειδικότερα τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι- είναι ιδιαίτερα σημαντική, ώστε πολλές φορές να αποτελεί και ένδειξη ψυχικής υγείας.

Οπως τα παιδιά, έτσι και οι μεγάλοι συχνά μέσα από το παιχνίδι τρέφονται συναισθηματικά, ξεκουράζονται, δοκιμάζονται οι ικανότητές τους, μαθαίνουν νέες δεξιότητες, σχετίζονται και συνδέονται με άλλους ανθρώπους, εκτονώνονται, ευχαριστιούνται, δημιουργούν.

Τα τυχερά παιχνίδια από τα αρχαία κιόλας χρόνια εστιάζουν περισσότερο στις λογικές - μαθηματικές δεξιότητες του ανθρώπου σε συνδυασμό με τους διάφορους αστάθμητους παράγοντες που συνήθως ονομάζονται τύχη. Αυτός ο συνδυασμός «λογικής και τύχης» φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει ευχάριστη ένταση στους παίκτες κάνοντας με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι ελκυστικότερο.

Επίσης, ρόλο φαίνεται να παίζει και το κίνητρο -αυτό δηλαδή που ωθεί τον κάθε παίκτη να θέλει να παίξει για κάτι που «αξίζει τον κόπο».

Είναι γνωστό ότι το κίνητρο στα περισσότερα τυχερά παιχνίδια είναι κυρίως διάφορα χρηματικά ποσά και γενικά υλικά αγαθά, όπως αυτοκίνητα κτλ. Η ευχάριστη ένταση σε συνδυασμό με το κίνητρο κάνει αρκετούς ανθρώπους να θέλουν να παίζουν ξανά και ξανά, ώστε να βιώσουν παρόμοια συναισθήματα.

Η έκκριση αδρεναλίνης

Ερευνες δείχνουν ότι η ένταση που βιώνει κάποιος, όταν παίζει τα τυχερά παιχνίδια που προτιμά δεν είναι τυχαία. Η ένταση του ρίσκου και η αγωνία τού πώς θα πάει το παιχνίδι «μεταφράζονται» επίσης στο σώμα με περισσότερη έκκριση αδρεναλίνης. Η αδρεναλίνη είναι η ορμόνη που μας κάνει να αισθανόμαστε πιο ζωντανοί και ενεργοποιημένοι, αφού π.χ. αυξάνονται οι παλμοί της καρδιάς και εισέρχεται περισσότερο οξυγόνο στο αίμα. (Αυτή η ορμόνη χρησίμευε στα αρχαία χρόνια για την προστασία του ανθρώπου από εξωτερικές απειλές π.χ. άγρια ζώα. Γενικά εκκρίνεται παραπάνω ποσότητα σε καταστάσεις στρες ή έντονης σωματικής άσκησης.)

Ο εθισμός

Οι λόγοι που μπορεί κανείς να εθιστεί στα τυχερά παιχνίδια είναι πολλοί και διαφορετικοί, θα έλεγα μοναδικοί για τον καθένα. Ωστόσο, ένα πρόσφατο άρθρο για τον προβληματικό τζόγο αναφέρει ότι «χαρακτηρίζεται από τη δυσκολία να περιορίσει κάποιος τα χρήματα ή/και τον χρόνο που ξοδεύει παίζοντας, παρά τις επιπτώσεις που αυτό μπορεί να έχει για τον ίδιο τον παίκτη, για τους άλλους ή για την κοινότητα» (2005). Σε αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος που το βιώνει έτσι μπορεί να χρειάζεται βοήθεια. Οταν το παιχνίδι έχει χάσει τον διασκεδαστικό του χαρακτήρα, όταν απειλείται η οικονομική, συναισθηματική, οικογενειακή, επαγγελματική ζωή κάποιου ή ακόμα και η σωματική του υγεία ή/και αν επηρεάζεται αρνητικά η ζωή των γύρω του εξαιτίας της προσήλωσής του στα τυχερά παιχνίδια, τότε χρειάζεται βοήθεια.

Οι λόγοι για τους οποίους πολλοί άνθρωποι παίζουν τυχερά παιχνίδια είναι κυρίως η ευχαρίστηση και η διασκέδαση. Τα τυχερά παιχνίδια μπορούν να είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να περάσει κανείς διασκεδαστικά κάποιο χρόνο, π.χ. μόνος ή μαζί με την παρέα του.

Για 17 χρόνια μοιράζει δώρα στα παιδιά του Αϊ-Στράτη

Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ

Ενας Αϊ-Βασίλης φορτωμένος δώρα προσγειώθηκε χθες το μεσημέρι στον ακριτικό Αϊ-Στράτη μοιράζοντας δώρα σε όλα τα παιδιά του νησιού.

Ενα έθιμο που τηρείται επί 17 ολόκληρα χρόνια από την 130 Σμηναρχία Μάχης, με τον αεροπόρο-Αϊ Βασίλη να έρχεται από τον ουρανό φορτωμένος δώρα.

Φέτος, πάντως, από τα πιο μεγάλα δώρα στο νησί ήταν και η είδηση ότι για πρώτη φορά έπειτα από πολλά πολλά χρόνια στον Αϊ-Στράτη γεννήθηκαν περισσότερα παιδιά απ' όσοι γέροντες πέθαναν.

Την τελευταία διετία στο ακριτικό νησί καταγράφηκαν 13 γεννήσεις. «Αυτό», λέει ο πρόεδρος του Αϊ-Στράτη, Χαράλαμπος Μακρής, «είναι για μας πολύ σημαντικό γιατί είχαμε 13 γεννήσεις στο νησί, είχαμε πολύ περισσότερες γεννήσεις από τους θανάτους και αυτό είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο».

Ας σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για παραμονή στο νησί νέων ανθρώπων κι όπως τονίζει ο κ. Μακρής «οι Αγιοστρατίτες έχουμε διάθεση να δημιουργήσουμε και να μείνουμε στο νησί, αρκεί η πολιτεία να φροντίσει να δώσει κίνητρα για την παραμονή των νέων. Ηδη έχουν ξεκινήσει κάποια προγράμματα, με σημαντικότερο το πρόγραμμα "Αϊ-Στράτης-Πράσινο Νησί" και πιστεύουμε ότι όλα αυτά θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας και περισσότερα κίνητρα, θα κάνουν πιο ελκυστική την παραμονή των νέων στο νησί».

Χθες τα 42 παιδάκια του ακριτικού Αϊ-Στράτη γέμισαν με τις φωνές, τα γέλια και τα τραγούδια τους την κεντρική πλατεία του χωριού. Στο καφενείο του χωριού στήθηκε μια πραγματικά μεγάλη γιορτή.

«Είναι για μας πλέον έθιμο αυτή η εκδήλωση που διοργανώνεται από την 130 Σμηναρχία Μάχης και αυτό επιβεβαιώνει αυτή την ιδιαίτερη σχέση του Αϊ-Στράτη με την αεροπορία. Είναι για μας ιδιαίτερες και πολύ χαρούμενες στιγμές», λέει ο παρών στη γιορτή, διοικητής της 130 Σμηναρχίας Μάχης, σμήναρχος Νικόλαος Γαλανός.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Οταν χαμογελά το καρφιτσάκι...

Tου Κωνσταντινου Ζουλα

Mου πρωτοχαμογέλασε πριν από 15 μέρες και έκτοτε το πρώτο πράγμα που κάνω όταν με ξυπνάει, είναι να τρέξω να αντικρίσω αυτό το χαμόγελο.

Ζητώ συγγνώμη που θα αφιερώσω σήμερα τις 250 λέξεις μου στη μόλις 94 ημερών κόρη μου. Αλλά, μέρα που ’ναι, ελπίζω θα με συγχωρήσετε. Αλλωστε, υπάρχει και λόγος. Παρατηρώντας, λοιπόν, κάθε πρωί αυτό το χαμόγελο, σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι να το περιγράψεις. Οι «μεγάλοι» έχουμε προσπαθήσει με δεκάδες λέξεις. Ειλικρινές, αυθόρμητο, ανυπόκριτο, γλυκό, απονήρευτο, αθώο. Κανένα όμως επίθετο δεν μπορεί, νομίζω, να περιγράψει την αγνότητα ενός μωρουδιακού χαμόγελου.

Η κόρη μου δεν έχει ακόμη όνομα. Με τη γυναίκα μου την αποκαλούμε «καρφιτσάκι», γιατί έτσι μας φάνηκε στο πρώτο υπερηχογράφημα.

Εχω μάλιστα την εντύπωση πως όταν το ακούει, μάς χαρίζει αυτό το χαμόγελο, ασχέτως αν ζει μέσα στις δυσάρεστες συζητήσεις που κάνουμε όλοι φέτος. «Γεννήθηκες το 2009, τη χρονιά της κρίσης», της είπα προχθές. Και της «εξήγησα» ότι είμαστε στην εντατική, τα spreads έχουν πάει στο διάολο, και οι γονείς σου τρέμουν πώς θα σε μεγαλώσουν. Και όμως, εκείνη αντί να συμπάσχει, πάλι μου χαμογέλασε.

Μήπως τελικά δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα, αναρωτήθηκα παρατηρώντας και πάλι το χαμόγελό της; Μήπως απλώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες και ποιες οι στιγμές που μας κάνουν αληθινά ευτυχισμένους;

Εκφράζοντας αυθαιρέτως τη γενιά όσων είμαστε στα μισά της διαδρομής, δηλαδή περί τα 40, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι οι γονείς μας μάς μεγάλωσαν επί χούντας. Ή ακόμη χειρότερα, ότι οι παππούδες μας, στην ίδια ηλικία, αντιμετώπισαν όχι απλώς μια οικονομική κρίση, αλλά έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Τις τελευταίες ημέρες, αρκετοί φίλοι με ρωτούν πού οφείλεται ένα διαρκές, σχεδόν βλακώδες χαμόγελο που, ως φαίνεται, έχω μονίμως ζωγραφισμένο στα χείλη μου. Μόλις το βρήκα και θέλω να το εκμυστηρευτώ μαζί σας. Δανείζομαι το χαμόγελο που μου χαρίζει κάθε πρωί το «καρφιτσάκι». Οσοι είστε γονείς ή, ίσως, όσοι οδεύετε προς τα εκεί, είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να συμμεριστείτε, έστω για λίγο, τη δυσεξήγητη αισιοδοξία μου.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά…

Το 2010 είναι εδω...Γαμώ την τρέλα μου

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Εμένα το τέλος κάθε χρονιάς με τρομάζει για δύο λόγους.

Πρώτον, επειδή βλέπω πίσω μου αυτήν τη βαθιά χαρακιά στο χώμα, τον δρόμο που διένυσα και που επιστροφή δεν έχει.

Δεύτερον, επειδή δεν βλέπω απολύτως τίποτα μπροστά μου και από μία ηλικία και μετά αυτό με φοβίζει.

Επίσης με μελαγχολεί η ανάγκη που έχουμε να σπρώξουμε τον χρόνο να πάει πιο γρήγορα. Θέλεις για να ξοφλήσεις χρέη; Μήπως για να δεις το παιδί που μεγαλώνει; Να πάρεις άδεια ή σύνταξη;

Με έναν διεστραμμένο τρόπο η ελπίδα μας σπρώχνει τον χρόνο να τρέξει, να πάμε πιο γρήγορα στο τέλος. Ηλίθιο δεν είναι;

Ξέρω αρκετούς, ανάμεσά τους και εγώ καμιά φορά, που φοβούνται να πεθάνουν, αλλά δεν τρελαίνονται να ζήσουν κιόλας. Και μην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνουν, κάθονται στην άκρη, η σκόνη του χρόνου τούς χτυπάει με βία στο πρόσωπο, ενώ κάτω από τα πόδια τους ανατέλλει η νέα χρονιά. 2010.

Μα είναι δυνατόν; Είναι. 2010. Όταν μεγαλώναμε, στα '80s, θα ήταν τίτλος από ταινία επιστημονικής φαντασίας, τόσο μακρινό που γινόταν αδιάφορο.

Τώρα είναι εδώ. Γαμώ την τρέλα μου.

Για ένα καλύτερο εξεταστικό σύστημα

Χθές δημοσίευσα μια ανοιχτή επιστολή του φοιτητή νομικής ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΔΑ που απευθυνόταν προς την κυρία Διαμαντοπούλου ζητώντας ενα εξεταστικό σύστημα που να δίνει έμφαση στην ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ και ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ

(Η επιστολή είναι ΕΔΩ)

Ο Σπύρος Παπαδάς στα πλαίσια του αγώνα του, έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια συλλογής "υπογραφών" υπέρ του λογικότατου αιτήματός του

Αν συμφωνείτε και θέλετε να τον στηρίξετε και εσεις προσυπογράψτε ψηφιακά ΕΔΩ

Χωρίς έλεγχο παραμένουν οι εισπρακτικές εταιρείες

Στα χαρτιά παραμένει ακόμη το Μητρώο Εταιρειών Ενημέρωσης Οφειλετών για Ληξιπρόθεσμες Απαιτήσεις –γνωστές ως εισπρακτικές εταιρείες– αν και θεσπίστηκε από τον περασμένο Μάιο με το σχετικό νόμο 3758/2009.

Ο νόμος προέβλεπε τη σύσταση αυτοτελούς υπηρεσίας, η οποία θα υπαγόταν στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και θα ήταν αρμόδια για τη δημιουργία και τη διαχείριση του Μητρώου.

Ωστόσο, μετά την παρέλευση επτά μηνών, το Μητρώο που αποτελεί βασικό εργαλείο για τον έλεγχο των εταιρειών δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί, διότι δεν έχει συσταθεί καν η αρμόδια υπηρεσία.

Ποιες είναι οι απαιτήσεις για τη δημιουργία της υπηρεσίας αυτής; Δύο υπάλληλοι και εξοπλισμός γραφείου, καθώς οι εταιρείες που θα υπαχθούν στο Μητρώο είναι περίπου δέκα.

Ο νέος γενικός γραμματέας Καταναλωτή, Δημήτρης Σπυράκος, υποστηρίζει ότι προωθεί τη σύσταση της υπηρεσίας. Μένει να το δούμε. Αλλιώς οι «εισπρακτικές εταιρείες», που θα έχουν αρκετή δουλειά και το 2010 θα εξακολουθούν να δρουν ανεξέλεγκτα.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΤΟ 2009 (στην Ελλάδα)

Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

1. Φρίντα Μπιούμπι, 70, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

7. Μαρία Δημητριάδη, 58, τραγουδίστρια με πολλές συνεργασίες με τους Θεοδωράκη, Μικρούτσικο, Χατζιδάκι κ.ά.

18. Δανάη Στρατηγοπούλου, 96 ή 98, κορυφαία ερμηνεύτρια του Αττίκ, τραγουδίστρια, στιχουργός, συνθέτις, συγγραφέας και μεταφράστρια.

23. Μιχάλης (Μάικ) Ροζάκης, 62, ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, μέλος ποπ συγκροτημάτων όπως οι Charms.

26. Διονύσης Αποστολάτος, 83, μαέστρος και συνθέτης, διευθυντής της «Επτανησιακής Χορωδίας και Μαντολινάτας».

27. Πάνος Τζαβέλλας, 84, συνθέτης και τραγουδιστής, που ερμήνευσε με ξεχωριστό τρόπο τα τραγούδια της Αντίστασης.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

3. Ευθύμιος Παπαγεωργίου, 85, παλαίμαχος δημοσιογράφος.

4. Αλέκα Παΐζη, 90, ηθοποιός του θεάτρου.

6. Νίκος Φλώρος, 62, αθλητικός φωτοειδησεογράφος. Ο φίλος μου!

7. Τάσος Δενέγρης, 75, ποιητής και μεταφραστής.

14. Νίκος Κάσδαγλης, 81, συγγραφέας (Κεκαρμένοι»).

ΜΑΡΤΙΟΣ

9. Χρήστος Παπουτσάκης, 75, εκδότης του περιοδικού «Αντί».

25. Γιώργος Κλαδάκης, τελευταίος Ελληνας πρέσβης στο Ανατολικό Βερολίνο. Ενας από τους μόλις τρεις διπλωματικούς που παραιτήθηκαν αρνούμενοι να υπηρετήσουν τη χούντα.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

10. Χαράλαμπος Προυκάκης, 75, επιστήμονας που συνέβαλε καθοριστικά στην εδραίωση της Ιατρικής Φυσικής και Ακτινοφυσικής στην Ελλάδα.

11. Ευάγγελος Κουλουμπής, πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ, πρώην βουλευτής και υπουργός.

20. Μπεάτα Ασημακοπούλου, 77, ηθοποιός.

29. Λεωνίδας Χρηστάκης, 81, εκδότης και συγγραφέας, προσωπικότητα του εναλλακτικού Τύπου («Ιδεοδρόμιο» κ.ά.).

ΜΑΪΟΣ

9. Θόδωρος Εξαρχος, 79, ηθοποιός, συγγραφέας του έργου «Ελληνες Ηθοποιοί».

9. Ευγένιος Σπαθάρης, 85, καλλιτέχνης του Θεάτρου Σκιών.

15. Δημήτρης Αρμακόλας, 70, γλύπτης.

22. Αλέξανδρος Αργυρίου, 88, διανοητής και κριτικός της λογοτεχνίας.

25. Μιχάλης Παπαγιαννάκης, 68, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

28. Λάμπρος Παπαντωνίου, 64, δημοσιογράφος, ανταποκριτής ελληνικών εφημερίδων στην Ουάσιγκτον.

ΙΟΥΝΙΟΣ

3. Νίκανδρος Κεπέσης, 95, πρώην βουλευτής και ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ.

27. Σπύρος Καλογήρου, 86, ηθοποιός.

ΙΟΥΛΙΟΣ

2. Αννα Παϊτατζή, 86, ηθοποιός («Μαντάμ Σουσού»).

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

31. Τάτσης Αποστολίδης, 81, διαπρεπής βιολονίστας, αρχιμουσικός και μουσικοπαιδαγωγός.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

11. Γεώργιος Παπούλιας, 82, πολιτικός και διπλωμάτης, υπουργός Εξωτερικών το 1989 και το 1990, αυτοκτονεί με όπλο.

15. Κωνσταντίνος Σέκερης, 76, καθηγητής Βιοχημείας και πρόεδρος του Δ.Σ. των Παιδικών Χωριών SOS.

29. Σπεράντζα Βρανά, 81, ηθοποιός.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

20. Παναγιώτης Κανελλάκης, 67, δικηγόρος και αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος, πρώτος πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Greenpeace.

27. Ελλη Παππά, 89, δημοσιογράφος και συγγραφέας, χήρα του Νίκου Μπελογιάννη.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

9. Νότης Περγιάλης, 89, ηθοποιός, συγγραφέας και στιχουργός.

13. Αλίκη Καραμανλή, 90, μητέρα του τέως πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή.

13. Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου, 65, ιστορικός, καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

15. Γιώργος Κοίλιαρης, 54 ετών, τραυματίστηκε θανάσιμα σε τροχαίο σε δημοσιογραφική αποστολή της ΕΡΤ στο Αφγανιστάν.

24. Βαγγέλης Παντελίδης, 65, δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη με θητεία στην ΕΤ3.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

20. Γιάννης Μόραλης, 93, εικαστικός, ένας από τους μεγαλύτερους Ελληνες ζωγράφους της λεγόμενης γενιάς του '30.

21. Χρήστος Λαμπράκης, 75, εκδότης.

28. Γαλάτεια Σαράντη, 89, συγγραφέας. Η πρώτη γυναίκα που εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 1997.

30. Νίκος Κακαουνάκης, 72, δημοσιογράφος

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αυτοί που έφυγαν το 2009 (στον κόσμο)

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

19. Αναστασία Μπαμπούροβα, 26, Ρωσίδα δημοσιογράφος. Πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ενώ ερευνούσε ένα κύκλωμα νεοναζί στη Μόσχα.

27. Τζον Απντάικ, 76, σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας, δις βραβευμένος με Πούλιτζερ, αλλά όχι με Νόμπελ, όπως του άξιζε.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

9. Ελουάνα Ενγκλάρο, 38, Ιταλίδα, σύμβολο του δικαιώματος στην ευθανασία, έπειτα από 17 χρόνια σε κώμα.

11. Βίλεμ Γιόχαν Κολφ, 97, Αμερικανός ιατρός, ολλανδικής καταγωγής, εφευρέτης του τεχνητού νεφρού.

12. Χιου Λέοναρντ, 83, Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας («Ντα»).

ΜΑΡΤΙΟΣ

16. Νίκολας Χιουζ, 47, γιος των ποιητών Σίλβια Πλαθ και Τεντ Χιουζ, αυτοκτονεί, όπως και η μητέρα του.

18. Νατάσα Ρίτσαρντσον, 45, Βρετανίδα ηθοποιός, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό της ενώ έκανε σκι.

29. Μορίς Ζαρ, 84, Γάλλος συνθέτης, βραβευμένος με Οσκαρ («Λόρενς της Αραβίας», «Δόκτωρ Ζιβάγκο»).

31. Ραούλ Αλφονσίν, 82, πρώην πρόεδρος της Αργεντινής (1983-1989), ο πρώτος μετά την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

14. Μορίς Ντριόν, 90, Γάλλος μυθιστοριογράφος και πρύτανης της Γαλλικής Ακαδημίας.

22. Ντέιβιντ Κέλερμαν, 41, Αμερικανός οικονομικός διευθυντής της Freddie Mac από το 2008, αυτοκτονεί με απαγχονισμό.

ΜΑΪΟΣ

31. Μιλβίνα Ντιν, 97, Βρετανίδα, το νεαρότερο πρόσωπο που επέβαινε στον «Τιτανικό» (9 εβδομάδων) και το τελευταίο που επέζησε της τραγωδίας.

ΙΟΥΝΙΟΣ

3. Ντέιβιντ Καραντάιν, 72, Αμερικανός ηθοποιός («Kung Fu», «Kill Bill»), από ασφυξία εξαιτίας απαγχονισμού.

20. Νέντα Αγκά Σολτάν, 27, Ιρανή φοιτήτρια, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των μετεκλογικών διαδηλώσεων στην Τεχεράνη και έγινε το σύμβολο της ιρανικής εξέγερσης.

25. Μάικλ Τζάκσον, 50, Αμερικανός μουσικός, ο αποκαλούμενος και βασιλιάς της ποπ.

25. Φάρα Φόσετ, 62, Αμερικανίδα ηθοποιός («Οι Αγγελοι του Τσάρλι»).

30. Πίνα Μπάους, 68, διεθνούς φήμης Γερμανίδα χορογράφος και χορεύτρια.

ΙΟΥΛΙΟΣ

6. Ρόμπερτ Μακναμάρα, 93, Αμερικανός επιχειρηματίας, πρώην υπουργός Αμυνας (1961-1968), αρχιτέκτονας του Πολέμου στο Βιετνάμ.

17. Γουόλτερ Κρόνκαϊτ, 92, Αμερικανός δημοσιογράφος, τηλεπαρουσιαστής και παρουσιαστής ειδήσεων, «η πιο αξιόπιστη φωνή στην Αμερική».

31. Σερ Μπόμπι Ρόμπσον, 76, Βρετανός ποδοσφαιριστής και προπονητής.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

1. Κορασόν Ακίνο, 76, η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στις Φιλιππίνες (1986-1992).

25. Εντουαρντ Κένεντι, 77, Αμερικανός γερουσιαστής της Μασαχουσέτης (1962-2009).

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

12. Νόρμαν Μπόρλογκ, 95, καθηγητής Γεωπονίας, βραβείο Νόμπελ το 1975 για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη ποικιλιών υψηλής απόδοσης και άλλες καινοτομίες που εισήχθησαν στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

14. Πάτρικ Σουέιζι, 57, Αμερικανός ηθοποιός («Dirty Dancing», «Αόρατος Εραστής»).

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

3. Φατιμά, 98, η τελευταία βασίλισσα της Λιβύης (1951-1969), χήρα του βασιλέα Ιντρίς Α'.

4. Μερσέντες Σόσα, 74, τραγουδίστρια από την Αργεντινή, γνωστή και με το προσωνύμιο «La Negra» («Η Νέγρα»).

5. Σερ Χιου Λόιντ Τζόουνς, 87, Βρετανός κλασικιστής λόγιος, καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών στην Οξφόρδη.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

15. Αντόνιο ντε Νίγκρις, 31, Μεξικανός ποδοσφαιριστής της Λάρισας, από καρδιακή προσβολή.

15. Πατριάρχης Βελιγραδίου Παύλος, 95, 44ος Πατριάρχης της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας.

30. Μίλοραντ Πάβιτς, 80, Σέρβος συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Ηταν ο γνωστότερος και περισσότερο μεταφρασμένος σύγχρονος Σέρβος συγγραφέας («Το Λεξικό των Χαζάρων»).

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

13. Πολ Σάμιουελσον, 94, διακεκριμένος Αμερικανός οικονομολόγος, βραβευμένος με Νόμπελ το 1970.

19. Αγιατολάχ Χουσεΐν Αλί Μονταζερί, 87, διαπρεπής Ιρανός θεολόγος του Ισλάμ, από τους ηγέτες της Ιρανικής Επανάστασης του 1979, αλλά και υπέρμαχος των ατομικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων των γυναικών.

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ιατρική Πρωτιά για Βαρκελώνη! Τράπεζα δωρεάς παιδιατρικών ιστών!

Αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο

Θεσσαλονίκη - Βαρκελώνη

του ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ Κ. ο οποίος σπουδάζει ιατρική στην Βαρκελώνη

Το παρακάτω ποστ αφιερώνεται σε όσους νομίζουν ότι η Βαρκελώνη είναι μόνο για διακοπές, μπάλα, γυναίκες κτλ, και ότι δεν έχει καλό επίπεδο Ιατρικής. Εκτός του ότι γενικά η Καταλωνία έχει μεγάλη Ιστορία στην Ιατρική (εμείς έχουμε σαφώς μεγαλύτερη, αλλά πλέον στις μέρες το μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων που διαπρέπουν, βρίσκονται εκτός χώρας...), η συγκεκριμένη πρωτιά δείχνει ότι το επίπεδο της Ιατρικής σε αυτή την πόλη ανεβαίνει! Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την Ευρώπη που περιλαμβάνει Σουηδία, Γερμανία,Αγγλία κτλ που είναι τεράστιες δυνάμεις τις τελευταίες δεκαετίες στον χώρο της Υγείας και της Έρευνας και προσελκύουν πολλούς επαγγελματίες υγείας!


Το αμιγώς παιδιατρικό νοσοκομείο Sant Joan de Deu - "Αη Γιάννης του Θεού" σε Ελληνική μετάφραση...:-) - σε συνεργασία με το νοσοκομείο Hospital Clinic είναι τα πρώτα στην Ευρώπη που δημιουργούν τράπεζα παιδιατρικών ιστών!

Η υπηρεσία θα βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του πρώτου, στην περιοχή Sant Boi και έχει ως αντικείμενο την αύξηση της δωρεάς παιδιατρικών ιστών αλλά και την ανταπόκριση στην αυξημένη ζήτηση, δημιουργώντας ένα δίκτυο με όλα τα ισπανικά νοσοκομεία.

Σήμερα, μόνο το 1,5 % των δωρητών ιστών βρίσκονται σε παιδική ηλικία με δεδομένο ότι οι περισσότερες οικογένειες είναι απρόθυμες να λάβουν δωρεά από έναν ανήλικο αποθανοντα. Αυτό το νούμερο δεν είναι αρκετό για να καλύψει την υπάρχουσα ανάγκη σε ιστούς, όπως για παράδειγμα στους καρδιαγγειακούς ιστούς όπου το 40% των αιτήσεων μένουν αναπάντητες σε ανήλικους την στιγμή που στους ενήλικες το ποσοστό κυμαίνεται κοντά στο 15%.

Η έλλειψη δωρεάς παιδιατρικών ιστών, οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις σε μεταμόσχευση σε παιδιά επεξεργασμένων ιστών που προέρχονται από ενήλικες, οι οποίοι όμως δεν εγγυούνται τα ίδια ποσοστά επιτυχίας.

Η Blanca Miranda, υπεύθυνη του Transplant Service Foundation, δηλώνει ότι "κάποιες φορές οι ανάγκες είναι τόσο συγκεκριμένες ώστε ένας ιστός ενηλίκου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεταμόσχευση, ενώ άλλες φορές χρησιμοποιείται, αλλά με την πάροδο των χρόνων θα πρέπει να αντικατασταθεί γιατί ένας ιστός ενήλικα αυξάνεται με πολύ μικρότερους ρυθμούς από ένα παιδί."

Η δωρεά παιδιατρικών ιστών περιλαμβάνει μία μεγάλη ποικιλία ιστών, όπως οστά, τένοντες, καρδιακές βαλβίδες, κερατοειδείς, δέρμα κ.α. που μπορούν να βοηθήσουν παιδιά με ασθένειες να αποκτήσουν ξανά μια φυσιολογική ζωή, όπως σε ένα 13χρονο όπου πριν λίγους μήνες χειρουργήθηκε για αφαίρεση καρκίνου στο οστό της αριστερής κνήμης και χρησιμοποιήθηκε τεμάχιο οστού μήκους 15 εκ. για την συγκεκριμένη εγχείριση.

Πηγή: La Vanguardia

Τα "Οσκαρ" τεχνολογίας για το 2009

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗ

Το αμερικανικό περιοδικό «Popular Science», που εδώ και ενάμιση σχεδόν αιώνα υπηρετεί την εκλαΐκευση της τεχνοεπιστήμης, προχώρησε και φέτος στον παραδοσιακό απολογισμό των σημαντικότερων τεχνολογικών καινοτομιών που πραγματοποιήθηκαν τη χρονιά που οδεύει προς το τέλος της.
Οι κριτές των φετινών «βραβείων» ξεχώρισαν 50 αντικείμενα από 10 τεχνολογικούς τομείς αιχμής: Διάστημα, Ιατρική, υπολογιστές, περιβάλλον, αυτοκίνητο, οικιακά εργαλεία, γκάτζετ, συστήματα ασφαλείας, οικιακή ψυχαγωγία, αναψυχή.

Και από αυτά επέλεξαν τα 10 πιο σημαντικά, τα οποία και παρουσιάζουμε σήμερα.

Για περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες και βίντεο, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: www.popsci.com/bown/2009

Ιατρική
Την πρώτη θέση στον κατάλογο των τεχνολογικών καινοτομιών του 2009 καταλαμβάνει, και όχι αδικαιολόγητα, το ηλεκτρονικό στηθοσκόπιο 2.0 Littman 3200, της εταιρείας 3Μ. Το πρωτοποριακό αυτό εργαλείο μεταδίδει μέσω bluetooth τον καρδιακό παλμό του ασθενούς απευθείας στον υπολογιστή του γιατρού, ο οποίος χάρη σε ένα ειδικό λογισμικό έχει αμέσως στη διάθεσή του μια γραφική παράσταση της καρδιακής λειτουργίας. Αυτό ισοδυναμεί με μια τεράστια εξοικονόμηση χρόνου κατά την πραγματοποίηση της ιατρικής διάγνωσης, γεγονός που ενδέχεται να έχει αποφασιστική σημασία για την υγεία των ασθενών. Αν μάλιστα η χρήση του στηθοσκοπίου αυτού γενικευτεί, εκτιμάται ότι θα εξοικονομηθούν περί τα 9,4 δισ. δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί σήμερα σε δαπάνες για υπερηχογραφήματα και ηλεκτροκαρδιογραφήματα. Η τιμή του ανέρχεται στα 800 δολάρια.

Διάστημα
Φετινός «νικητής» είναι το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA που τέθηκε σε τροχιά τον Μάρτιο του 2009 με αποστολή να εξερευνήσει τον Γαλαξία μας και τα 100 χιλιάδες και πλέον αστέρια που τον αποτελούν προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχουν πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη. Ο δορυφόρος, επονομαζόμενος και «κυνηγός εξωγήινων», θα παραμείνει σε τροχιά για τρία χρόνια «παρατηρώντας» με ένα ισχυρό φωτόμετρο αστέρια που απέχουν από 600 έως 3.000 έτη φωτός από τη Γη με την ελπίδα να συλλάβει ακόμη και την πιο ασθενή φωτεινή ένδειξη. Αν η ένδειξη αυτή επαναληφθεί τρεις φορές μέσα στο διάστημα της τριετίας, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα προέρχεται από κάποιον μακρινό πλανήτη. Και αν το αστέρι έχει περίπου τις ίδιες διαστάσεις με τον δικό μας Ηλιο, δεν αποκλείεται να αποτελεί το κέντρο ενός ηλιακού συστήματος πλανητών. Οι επιστήμονες μάλιστα δεν αποκλείουν ορισμένοι από αυτούς να αποδειχτούν κατοικήσιμοι.

Περιβάλλον
Το πρώτο βραβείο στον τομέα απονέμεται στη «Thiol-SAMMS», μια κοινή καθαριστική σκόνη με θαυματουργές ιδιότητες: καθαρίζει το μολυσμένο νερό από τοξικές ουσίες, όπως π.χ. ο υδράργυρος, με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από οποιαδήποτε άλλη υπαρκτή μέθοδο καθαρισμού. Πρόκειται για μια χημική ένωση με βάση το πυρίτιο, κάθε κόκκος της οποίας συμπεριφέρεται σαν σφουγγάρι που απορροφά τους μολυσματικούς παράγοντες. Εχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία για τον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων και υδάτων μολυσμένων από ανθρακωρυχεία.

Υπολογιστικά συστήματα
Ο Wolfram Alpha είναι η τελευταία λέξη στις μηχανές αναζήτησης στο Διαδίκτυο. Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές μηχανές αναζήτησης, τύπου Google, που λειτουργούν με λέξεις-κλειδιά, ο Wolfram Alpha είναι μια «σημασιολογική μηχανή»: μπορεί να απαντάει σε ερωτήσεις διατυπωμένες σε φυσική γλώσσα, λύνοντας άμεσα αρκετές από τις απορίες μας, εκτός βέβαια από τις πιο ουσιαστικές, τις υπαρξιακές ή τις μεταφυσικές.

Αυτοκίνητο
Τα υβριδικά αυτοκίνητα αποτελούν τη νέα πρόταση μιας αυτοκινητοβιομηχανίας που παράγει οχήματα λιγότερο ρυπογόνα και πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Πρόκειται για αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν δύο κινητήρες: έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης και έναν ηλεκτροκινητήρα. Για τη συνδυασμένη λειτουργία τους όμως είναι απαραίτητη η ύπαρξη μπαταριών, γεννήτριας και μετασχηματιστή, που καταλαμβάνουν μεγάλο όγκο στο όχημα. Το μοντέλο S400 Bluehybrid της Μερσεντές θεωρείται υπόδειγμα στο είδος του, καθώς καταφέρνει να συνδυάσει μέγιστη απόδοση (300 ίππων) και μειωμένη κατανάλωση, χωρίς επιπλέον να υστερεί σε κομψότητα. Ο εξαιρετικά μικρών διαστάσεων ηλεκτρικός κινητήρας του, που λειτουργεί με μπαταρίες λιθίου, και ο βενζινοκίνητος V6 «συστεγάζονται» αρμονικά κάτω από το καπό της μηχανής, αφήνοντας τελείως ελεύθερο τον χώρο των αποσκευών. Χαρακτηριστικά που φαίνεται να δικαιολογούν την ιδιαίτερα «τσουχτερή» τιμή του: 88 χιλιάδες δολάρια (περί τα 60 χιλιάδες ευρώ!).

Οικιακά εργαλεία
Για τους λάτρεις των χειροποίητων κατασκευών, η Bosch δημιούργησε μια νέα γενιά εργαλείων, που βασίζονται στην προηγμένη τεχνολογία Full Force. Τα εργαλεία αυτά έχουν το πλεονέκτημα να είναι ελαφρύτερα, πολύ πιο εύχρηστα και ταυτόχρονα ισχυρότερα και μεγαλύτερης ακρίβειας από τα παραδοσιακά.

Οικιακή ψυχαγωγία
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εικονική βράβευση, αφού το προϊόν δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη. Σύμφωνα με κάποιες αόριστες φήμες, τον Νοέμβριο του 2010 πρόκειται να κάνει την εμφάνισή της στην αγορά η νέα παιχνιδομηχανή της Microsoft, η οποία θα διαδεχθεί την κονσόλα «Xbox 360». Θα ονομάζεται Natal και θα επιτρέπει στον χρήστη απόλυτη ελευθερία κινήσεων, αφού δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιεί τηλεχειριστήριο. Μια πανίσχυρη μικροκάμερα θα καταγράφει την παραμικρή κίνηση του σώματος του παίκτη και θα την «μεταφράζει» σε ψηφιακή εικόνα. Σχετικά βίντεο με επίδειξη του προϊόντος υπάρχουν στο Youtube, πληκτρολογώντας τη λέξη-κλειδί «Project Natal».

Gadgets
Η πρόοδος στον τομέα της ψηφιακής φωτογραφίας είναι αλματώδης. Φέτος την πρώτη θέση καταλαμβάνει η φωτογραφική μηχανή «Canon EOS 5d Mark ΙΙ». Διόλου αμελητέα είναι τα τεχνικά της χαρακτηριστικά: ανάλυση στα 21 megapixel, δυνατότητα συνεχούς λήψης με ταχύτητα 3,9 καρέ/δευτ., δυνατότητα λήψης βίντεο Full HD, εικόνες jpeg, μηδέν θόρυβος, εκπληκτική εργονομία, σώμα της μηχανής από κράμα μαγνησίου. Κατέχει όμως και ακόμη μία ιστορική πρωτιά: είναι η πρώτη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που χρησιμοποιήθηκε για να τραβηχτούν οι επίσημες φωτογραφίες ηγέτη κράτους, του Αμερικανού προέδρου Ομπάμα. Στην Ελλάδα η τιμή της είναι περίπου 2.300 ευρώ.

Ασφάλεια κτιρίων
Ονομάζεται «Χ-flex» και χάρη στο κέβλαρ, ένα εξαιρετικά ανθεκτικό συνθετικό υλικό που χρησιμοποιείται και για την κατασκευή αλεξίσφαιρων γιλέκων, η αλεξίσφαιρη επένδυση τοίχου μπορεί να κρατήσει όρθιο έναν τοίχο που δέχεται μια τεράστια εξωτερική δύναμη κρούσης, όπως αυτή μιας μπάλας κατεδάφισης ή ενός πυροβόλου όπλου. Ο αμερικανικός στρατός συνεργάστηκε για τη δημιουργία της με την κατασκευάστρια εταιρεία Berry Plastics, έχοντας κατά νου να χρησιμοποιήσει αυτή την επένδυση για την προστασία των στρατιωτικών εγκαταστάσεών του στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Παράλληλα η εταιρεία ετοιμάζει ήδη μια «έκδοση» η οποία θα αρχίσει να διατίθεται και στο εμπόριο από το νέο έτος.

Αναψυχή
Το πρώτο βραβείο σε αυτό τον τομέα δόθηκε σε ένα υπερπολυτελές -και πανάκριβο- θαλάσσιο σκούτερ, το τζετ σκι «Sea-Doo GTX Limited iS 255». Διαθέτει πανίσχυρο κινητήρα, εργονομικά καθίσματα τριών θέσεων, διαδραστική οθόνη υγρών κρυστάλλων και πολλά άλλα πολυτελή αξεσουάρ. Ο σημαντικότερος όμως τεχνολογικός νεοτερισμός του, που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα θαλάσσια σκάφη, είναι τα φρένα του. Ενώ τα θαλάσσια σκάφη φρενάρουν με καθυστέρηση λόγω αδρανείας, το βραβευμένο σκούτερ έχει ενσωματωμένο υπολογιστικό σύστημα το οποίο σταματά τον κινητήρα και ενεργοποιεί ένα σύστημα πτερυγίων που επιτρέπουν στο σκούτερ να φρενάρει γρήγορα (αν τρέχει με 80 χλμ. την ώρα ακινητοποιείται στα 30 μέτρα και όχι στα 60, όπως ένα κοινό θαλάσσιο σκούτερ).

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ζωγράφος - φαινόμενο, ετών... επτά

Είναι μόλις επτά χρόνων, αλλά ζωγραφίζει σαν μεγάλος ζωγράφος. Οι εικόνες του πωλούνται από 900 λίρες και πάνω, υπάρχουν 680 άνθρωποι στη λίστα αναμονής για τα έργα του, ενώ η δεύτερη έκθεσή του ξεπούλησε σε 14 λεπτά.

Είναι ο Κίρον Γουίλιαμσον από την πόλη Χολτ στο Νόρφολκ της Αγγλίας

Οταν τον ρωτούν μερικά μυστικά για την τέχνη του, ο επτάχρονος Κίρον δεν λέει πολλά, αλλά απαντάει εύγλωττα συνεχίζοντας να ζωγραφίζει.

Η μητέρα του Μισέλ προσπαθεί να αποσπάσει κάποιες απαντήσεις για την «Γκάρντιαν»:

«Εχεις κάποια εικόνα στο μυαλό σου γι αυτό που πρόκειται να φτιάξεις;».

«Ναι», απαντάει ο Κίρον, «ένα χιονισμένο τοπίο».

«Ξέρεις πώς θα σου βγει;», συνεχίζει η μητέρα του.

«Ναι», κάνει ξανά εκείνος.

«Και βγαίνει τελικά όπως θα ήθελες;», ρωτάει η μητέρα του.

«Καμιά φορά», λέει ο Κίρον.

Συνήθως, βλέπει τις εικόνες στο Ιντερνετ, αλλά μετά τις ανασυνθέτει με τον δικό του τρόπο, συμπληρώνει ο πατέρας του, Κιθ.

Στην αρχή η τέχνη του Κίρον ήταν περίπου όπως ενός πεντάχρονου αγοριού. Ομως, ο μικρός ζωγράφος έκανε συνέχεια ερωτήσεις για τη ζωγραφική, τις οποίες οι γονείς του δεν μπορούσαν να απαντήσουν. Ετσι άρχισε μαθήματα.

Ο δάσκαλός του, Τόνι Γκάρνερ, λέει για τον Κίρον: «Δεν λέει πολλά, δεν ρωτάει πολλά, απλώς κοιτάζει. Είναι πολύ οπτικός παρατηρητής. Αν κάνω μια εικόνα, τα περισσότερα παιδιά θα την αντιγράψουν, αλλά του Κίρον είναι πάντα διαφορετική. Πρώτα θα την αντιγράψει και ύστερα θα την Κιρον-οποιήσει».

Κατά τα άλλα, ο Κίρον παίζει πολύ ποδόσφαιρο - όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει και ποδοσφαιριστής και ζωγράφος, αλλά «είμαι πρώτος στην τάξη στα Μαθηματικά, στα Αγγλικά, στη Γεωγραφία και στη Φυσική», όπως λέει ο ίδιος.

Οταν ο πατέρας του μιλάει για δημοσιεύματα που συγκρίνουν τον Κίρον με τον Πικάσο που ζωγράφισε για πρώτη φορά στα οκτώ, ο Κίρον τον διακόπτει: «Δεν θέλω να γίνω σαν τον Πικάσο. Θέλω να γίνω σαν τον Μονέ ή τον Εντουαρντ Σίγκο».

πηγη ΕΘΝΟΣ

Τα 11 πιο ακριβά μενού του κόσμου

Απο την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΑΒΑΡΑ και το REUTERS

Μια λίστα με 11 από τα ακριβότερα μενού, που μπορεί να απολαύσει κανείς σε ολόκληρο τον κόσμο, δημοσίευσε το περιοδικό «Forbes».
Χωρίς να έχει σημασία κατά πόσο τη θεωρεί κανείς αποδεκτή, έχει ως εξής:

1)Το χαβιάρι του Daniel Boulud, στη Νέα Υόρκη. Το κύριο μενού δεν είναι ιδιαιτέρως ακριβό σε σχέση με άλλα εστιατόρια του Μανχάταν, αλλά «τα σπασμένα βγαίνουν» στο χαβιάρι με την ετικέτα του Boulud. Τα πενήντα γραμμάρια κοστίζουν γύρω στα 1.300 ευρώ.

2) The French Laundry στην Κοιλάδα Νάπα της Καλιφόρνιας. Καθημερινά ο σεφ Thomas Keller και οι συνεργάτες του ετοιμάζουν δύο διαφορετικά μενού με εννιά πιάτα το καθένα στην τιμή των 360 ευρώ (το ένα) και υπόσχονται ότι κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει ούτε μισό κοινό υλικό στα δύο μενού.

3) Το χρυσό κέικ του σουλτάνου που κοστίζει γύρω στα 1.470 ευρώ μπορεί να το παραγγείλει κανείς στο ξενοδοχείο Ciragan Palace Kempinski στην Κωνσταντινούπολη. Περιέχει φρούτα μαριναρισμένα για χρόνια σε τζαμαϊκανό ρούμι, κόκκους βανίλιας από τη Γαλλική Πολυνησία και γαλλικό στάρι. Αυτό που πραγματικά κάνει τη διαφορά όμως είναι η πούδρα εδώδιμου χρυσού 24 καρατίων.

4) Ενα δείπνο που από την αρχή μέχρι το τέλος του έχει σπάνια λευκή τρούφα μπορεί να απολαύσει κανείς στο γαλλικό εστιατόριο Les Amis της Σιγκαπούρης. Οι τιμές ξεκινούν από τα 1.200 ευρώ το άτομο χωρίς το κρασί.

5) Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά το Fleur μπέργκερ του Λας Βέγκας, προϊόν της υψηλής «τέχνης» του σεφ Hubert Keller, κοστίζει 7.350 ευρώ. Περιέχει βοδινό κόμπε, τρούφες και φουά γκρα και η τιμή ανεβαίνει αν το συνοδεύσει κανείς μ' ένα Chateau Petrus του 1995.

6) Η Bellissima Pizza του Νίνο στη Νέα Υόρκη δεν διακρίνεται για τη ζύμη ή τη σάλτσα της, αλλά γιατί πάνω της μπορεί να έχει από χαβιάρι ή αστακό μέχρι σολομό ή ουασάμπι και να δικαιολογείται η τιμή των περίπου 1.500 ευρώ.

7) Το «Δείπνο στον Ουρανό» που υπόσχεται ο Βέλγος David Ghysel έχει και την έννοια του ότι φτάνει στο χώρο σας με ανυψωτικό γερανό. Βεβαίως για να φτάσει απαιτούνται προϋποθέσεις. Ετσι, αν ο χώρος σας είναι κάπου στις ΗΠΑ, η πολυτέλεια αυτή θα σας κοστίσει από 74 χιλιάδες έως και 150 χιλιάδες ευρώ.

8) Ενα πικνίκ με κοτόπουλο, μάνγκο, σαλάτα αβοκάντο, κουσκούς με λαχανικά και χυμό με ρούμι ακούγεται απλό, εκτός αν το απολαύσει κανείς στην παραλία Macaroni του ιδιωτικού νησιού Mustique στην Ινδία. Το νησί είναι ανοιχτό μόνο σε όσους διαθέτουν ιδιόκτητη βίλα.

9) Το τραπέζι του σεφ στο L' Espadon του Παρισιού περιλαμβάνει πιάτα με παϊδάκια από μοσχαράκι γάλακτος, μοναδικά φιλέτα και πουρέ πατάτας με τρούφες και κακάο. Αν ο σεφ σάς καλέσει στο τραπέζι του, λέγεται ότι θ' αποκτήσετε μυθική σχέση με την κουζίνα.

10) Ξεχάστε την κοινή έννοια του delivery και φανταστείτε μια ξεχωριστή τελετουργία για περίπου 10 καλεσμένους από τον Γάλλο σεφ Louis Pous, που σας στρώνει ένα εξαιρετικό τραπέζι για 14.700 ευρώ.

11) Με πανοραμική θέα της Σανγκάης, διαλέγετε ένα από τα πιο εξεζητημένα εστιατόρια του συγκροτήματος Three on the Bund και χρεώνεστε γύρω στα 750 ευρώ το ζευγάρι.

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Αφου υπάρχουν άνθρωποι που τ' ακουμπάνε για αέρα κοπανιστό την στιγμή που υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν απο την πείνα, τις τιμές τις βρίσκω μάλλον χαμηλες...