ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Στον καθρέφτη της Πόρσε

Toυ ΣΠΥΡΟΥ ΒΛΕΤΣΑ

Δεν σκοτώνουν μόνο οι Πόρσε και δεν σκοτώνουν μόνο οι πλούσιοι. Όμως όποιος ζει στην Ελλάδα γνωρίζει ότι δυστυχήματα προκαλούν όλα τα οχήματα που κυκλοφορούν στους δρόμους, από τις νταλίκες μέχρι τα παπάκια. Πριν από λίγα χρόνια μια αρχαιολόγος σκοτώθηκε από μηχανάκι στον πεζόδρομο ανάμεσα στο Μουσείο και το Πολυτεχνείο. Ακόμη δεν είναι σπάνιο ποδηλάτες να τρέχουν σαν τρελοί σε πεζοδρόμους και πεζοδρόμια.

Όποιος κυκλοφορεί πεζός θα έχει διαπιστώσει ότι η πιο απλή κοινωνική σύμβαση, να σταματούν τα αυτοκίνητα στο κόκκινο φανάρι για να περάσουν οι πεζοί, δεν ισχύει πλέον.  

Στην Αθήνα ακόμη και τα λεωφορεία των αστικών συγκοινωνιών παραβιάζουν συστηματικά τους σηματοδότες.

Το ότι δεν σκοτώνουν μόνο οι πλούσιοι δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κοινωνική διαφοροποίηση ανάμεσα στους οδηγούς που προκαλούν σοβαρά δυστυχήματα. Σε μια παλιότερη έρευνα ο καθηγητής και πρώην συντονιστής του ΕΚΑΒ για τα τροχαία ατυχήματα Ιωάννης Παπαδόπουλος διαπίστωσε ότι η εμπλοκή οδηγών ακριβών αυτοκινήτων σε θανατηφόρα δυστυχήματα ήταν πολλαπλάσια από αυτή των οδηγών φθηνών αυτοκινήτων.

Επειδή, προφανώς, δεν ευθύνονται τα άψυχα οχήματα, η εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι η μεγάλη επιθυμία κάποιου να καταξιωθεί μέσα από την αγορά και τη χρήση ενός ακριβού αυτοκινήτου τον κάνει επικίνδυνο όταν το αποκτήσει. Αφού αγοράστηκε το ακριβό και γρήγορο αυτοκίνητο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί στα όρια των επιδόσεών του για να μεταφερθεί η αξία από το αντικείμενο στο πρόσωπο.

Έτσι πολλοί οδηγοί ακριβών αυτοκινήτων –όχι, φυσικά, όλοι– όταν οδηγούν το αμάξι των ονείρων τους δεν υπολογίζουν την ασφάλεια των υπόλοιπων ανθρώπων. Τους άλλους τους χρειάζονται μόνο για θεατές και θαυμαστές του αποκτήματός τους.

Στην Ελλάδα συνηθίσαμε να αποδίδουμε τα τροχαία ατυχήματα στην κατάσταση των δρόμων. Όμως ένας κακός δρόμος απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή λόγω της επικινδυνότητας του. 

  Στην Ελλάδα περιφρονούνται πολύ συχνά οι κανόνες ασφαλείας. Η παράβλεψη του κινδύνου θεωρείται μαγκιά και εξυπνάδα, αντί για ανοησία.

Πάνω από όλα, τα τροχαία ατυχήματα οφείλονται στη διάχυτη επιθετικότητα. Στην έλλειψη σεβασμού στις ανάγκες των άλλων, σε μια μοντέρνα αστική αγένεια. Στη διάχυτη επιδίωξη επιβολής πάνω στους άλλους. Στην ίδια αιτία οφείλεται η κακοποίηση του δημόσιου χώρου και της ξένης περιουσίας . 

Τα τροχαία ατυχήματα είναι ένας καθρέφτης που δείχνει το πώς αντιμετωπίζει την κατανάλωση η ελληνική κοινωνία. Η κατανάλωση μπορεί να προσφέρει δυνατότητες απόλαυσης και ανάπτυξης της προσωπικότητας στους σύγχρονους ανθρώπους. Δεν πρόκειται για μέσο εκμαυλισμού, όπως την αντιμετωπίζουν ορισμένοι στο όνομα ενός επινοημένου παρελθόντος αγνότητας, εξιδανικεύοντας τη στέρηση.

Από την άλλη, η κατανάλωση απαιτεί ευθύνη. Ευθύνη απέναντι στους άλλους, απέναντι στην κοινωνική συμβίωση, απέναντι στο περιβάλλον. Στην Ελλάδα, παρότι μας αρέσει να μιλάμε για την  καλή μας καρδιά και το φιλότιμο, πολλοί ασκούν την κατανάλωση χωρίς κανένα σεβασμό σε ό,τι ξεφεύγει από τον εγωκεντρικό μικρόκοσμό τους. Ρυπαίνουμε τις πόλεις, τις θάλασσες, τις εθνικές οδούς. Από την ίδια νοοτροπία ξεκινά και η επιθετική οδήγηση που καταλήγει στα θανατηφόρα δυστυχήματα.

Στην ανεπτυγμένη Δύση, όμως, φαίνεται ότι οι κοινωνίες είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Εμείς τους αντιλαμβανόμαστε σαν γκρίζους ανθρώπους χωρίς συναίσθημα, όμως η πλειονότητα του πληθυσμού μπορεί να καταναλώνει χωρίς να βρομίζει τη χώρα του και χωρίς να σκοτώνει τους συμπολίτες του. Εμείς αγαπάμε τόσο πολύ την πατρίδα μας, ώστε θέλουμε να την καταστρέφουμε μόνοι μας.

Το χειρότερο είναι ότι...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το χολυγουντιανό τροχαίο που θ΄αφήσει εκ νέου άναυδη την εγκεφαλική κοινή γνώμη - 30 Aμυράδες με κολάν δίνουν ραντεβού στη παραλιακή με την δαιμονισμένη νταλίκα - ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝΕΙ ?

Το χολυγουντιανών διαστάσεων αιματοκύλισμα με την Πόρσε σκέπασε τα δεκάδες άλλα τροχαία-πολλά επίσης θανατηφόρα- που προκάλεσε ο ηλίθιος λαός στην διάρκεια του τριημέρου.

Ως γνωστόν η κοινή γνώμη είναι σοκαρισμένη από το συμβάν με την Πόρσε.

Σοκαρισμένοι δηλώνουν και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, όσοι τουλάχιστο δεν κρύβονται ψευδόμενοι ότι τάχα δεν ψήφισαν αυτό το μπουλούκι κατσιαπλιάδων που διαδέχτηκε τους πράσινους και γαλάζιους κλεφτοκοτάδες.

Απο τον KillBill

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιμένουμε το επόμενο χολυγουντιανό τροχαίο που θ΄αφήσει εκ νέου άναυδη την εγκεφαλική κοινή γνώμη.

Ρίχνουμε μια ιδέα για το πως θα μπορούσε να είναι το επόμενο ακόμη πιο συναρπαστικό τροχαίο.

Κατ΄αρχήν θα πρέπει να λάβει χώρα στη παραλιακή.

Αν όχι στην ευθεία που ενώνει την Γλυφάδα με την Βουλιαγμένη, τουλάχιστο στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, ώστε στη συνέχεια τα τηλεοπτικά συνεργεία να έχουν στην διάθεσή τους εντυπωσιακά πλάνα από ελικόπτερα και σκάφη του λιμενικού που θα περισυλλέγουν πτώματα σε ζωντανή σύνδεση.

Για τεχνικούς λόγους καλό θα ήτο το συμβάν να λάβει χώρα σαββατοκύριακο ώστε η αγαπημένη παρουσιάστρια ειδήσεων του Λάμπη Ταγματάρχη στην ΕΡΤ να συνδεθεί με τον αστυνομικό ρεπόρτερ Γεραφέντη με τ΄όνομα.

Ο Γεραφέντης είναι άξιος αντικαταστάστης του Πάνου Σόμπολου στο βουκολικό ρεπορτάζ. Πάμε παρακάτω…

Ποιοι θα μπορούσαν να εμπλακούν στο επόμενο κινηματογραφικό τροχαίο; 

 Επειδή η Πόρσε του Βακάκη εξήντλησε τα εντυπωσιακά πλάνα θα πρέπει να αναλάβει δράση μια εντυπωσιακή νταλίκα TIR.

Mια γαμάτη νταλίκα με ωραία χρώματα, πορτοκαλί ή κίτρινη θα μπορούσε να είναι εντυπωσιακό φόντο για σκηνές σπλάτερ με το κόκκινο αίμα να κάνει αντίθεση στο κίτρινο του ΚΚΕ.

Η νταλίκα στην ξέφρενη πορεία της και πριν βουτήξει από τα Λιμανάκια στα βράχια κι από εκεί στη θάλασσα θα έχει στο μεταξύ προλάβει να παρασύρει τουλάχιστο 30 ηλίθιους ποδηλάτες-δημοσίους υπαλλήλους. Ηδη το υλικό, η πρώτη ύλη, υπάρχει.

Εννοούμε ότι τουλάχιστο 30 ηλίθιοι ποδηλάτες κινούνται καθημερινά σχεδόν σ΄αυτό το ρεύμα της παραλιακής στο ύψος της Βουλιαγμένης. Αυτοί οι 30 που βλέπουμε καθημερινά δεν μπορεί παρά να είναι κηφήνες δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν βάλει κάποιον άλλο να χτυπήσει κάρτα κι αυτοί αποφάσισαν να επιβληθούν με το στανιό σε ένα δρόμο υψηλής επικινδυνότητας.

Τέτοια άτομα που κάνουν ποδήλατο-30 μαζί-στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης μόνο δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν  να είναι.

Οπως βλέπετε τα υποψήφια δήθεν αθώα θύματα υπάρχουν. Λείπει ο τολμηρός νταλικιέρης και η νταλίκα που θα τρέχει με δαιμονισμένοι ταχύτητα και θα παρασύρει στο θάνατο τους 30 αθώους Αμυράδες οι οποίοι αντί να πάνε στις Αλυκές Αναβύσσου για παράδειγμα και να κάνουν ποδήλατο κυκλοφορούν ανέμελοι στη παραλιακή με μια σέλα στο κώλο.

Δεν υπάρχει πιο γελοίο θέαμα από το να βλέπεις άνδρα ποδηλάτη-αλλά ο καθείς με τις ορέξεις του.

Οι 30 Αμυράδες λοιπόν περιμένουν με αγωνία τον νταλικιέρη που θα δώσει νόημα στην χαμένη τους ζωή-γιατί πρέπει να είναι κανείς πολύ μακάκας ώστε να κάνει ποδηλατάδα στη παραλιακή και στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης.

Στην κατηγορία του πολύ μαλάκα Ελληνα-του χειρότερου λαού όπως λέει και ο Ιαβέρης-ανήκουν...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: 3 video περί οδικής ασφάλειας με τον Τ. Ιαβέρη που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ - Και όταν οδηγείτε να θυμάστε πως "Ο ηλίθιος δεν καταλαβαίνει ότι είναι ηλίθιος γιατί είναι ηλίθιος..."

Αν κάποιοι ΔΕΝ ξέρουν ποιός είναι ο Τάσος "Ιαβέρης" Μαρκουίζος, ας δουν το ακόλουθο 4ο VIDEO:

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Δεν φταίει η Porsche !

Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Κανένας δεν το επιθυμούσε. Ομως εδώ, όντως, το σύμπαν συνωμότησε. Ενα κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα ή νωρίτερα. Μία ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού στο τιμόνι ή του ποδιού στο γκάζι. Είναι τόσα πολλά, που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σαν ένα πλεκτό από χαοτικές εξισώσεις. Αν έφευγαν πέντε λεπτά αργότερα ή νωρίτερα…

Ναι, αυτές οι τραγωδίες φτιάχνονται με τρόπο που σε κάνει να σταυρώνεις τα χέρια, να γέρνεις το κεφάλι σαν απορημένο κουτάβι και να στοχάζεσαι από την έννοια του τυχαίου ως την υφή του μεταφυσικού.

Η οικογένεια στο Honda. 

Πόσο πιθανό είναι, αλήθεια, να σου συμβεί κάτι τέτοιο;  

Αν το γυρίσεις εντελώς ανάποδα και κρατήσεις μόνο τις πιθανότητες, κερδίζεις τζακ ποτ. Είναι τόσο ασύλληπτο που ακόμα και οι έννοιες αλλάζουν περιεχόμενο. 

Να, ο άνδρας που πήγε στην τουαλέτα. 

Αν απομονώσεις το χρονικό πλαίσιο στις στιγμές της σύγκρουσης, μπορεί να τον θεωρήσεις ως και τυχερό, επειδή ζει. 

Αν, όμως, απομακρυνθείς και δεις όλη την υπόλοιπη ζωή του, δεν υπάρχει δράμα αντάξιο της μοίρας του.

Οι δύο στην Porsche. 

Ο 24χρονος που οδηγεί. Και ο φίλος από δίπλα. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη, δεν έμεινε τίποτα πέρα από στάχτη. Τώρα η χώρα σοκαρισμένη συζητά για το πλουσιόπαιδο που καβάλησε το ακριβό αυτοκίνητο και πήρε και άλλους μαζί του στον Αδη. 

Α, ναι, ακούγονται και αυτά που, ανομολόγητα, μπορεί να ψιθυρίζετε και εσείς τώρα. Είναι, άραγε, σωστό να οδηγεί Porsche ένα παιδί 24 χρονών; Μην ήταν η τραγωδία που ήρθε ως αναπόφευκτη τιμωρία στην ύβρι και στην έπαρση;  

Οχι, δεν πάει έτσι. Διότι κάθε μέρα στη χώρα σκοτώνονται πέντε άνθρωποι στο δρόμο. Και οι τρεις είναι κάτω των 30 ετών. Και δεν βρίσκονται μέσα σε Porsche.

Δεν έχει να κάνει με το αυτοκίνητο. Εχει να κάνει με τον τρόπο που οδηγείς. Και, εδώ που τα λέμε, αν είσαι ένας οδηγός που τρέχει με εγκληματικές ταχύτητες, είναι καλύτερο να το κάνεις με Porsche. Ναι, βέβαια, είναι και το αυτοκίνητο που συχνά σε προκαλεί να το «πατήσεις», όμως μην έχετε αμφιβολίες ότι, συνήθως, αν πας την Porsche κοντά στα 300 χιλιόμετρα την ώρα, θα σανιδώσεις και το συμβατικό αυτοκίνητο με προορισμό τα 200.  

Αν δεν προκαλέσεις ένα δυστύχημα σαν και αυτό που είδαμε, έχεις αυξημένες πιθανότητες να προκαλέσεις κάποιο άλλο. Δεν αποκλείεται το αυτοκίνητο να έβγαλε πρόβλημα. Ομως η ταχύτητα με την οποία κινείτο ήταν υπερβολική, απαγορευτική.

Οσο και αν μας σοκάρει η τραγωδία, είναι κομμάτι της καθημερινότητας των δρόμων μας:

 Μέσα σε εξήντα χρόνια έχουν σκοτωθεί σχεδόν 140.000 άνθρωποι, αριθμός διπλάσιος από τις στρατιωτικές μας απώλειες σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Και όσο και αν αποδώσεις ευθύνες στην κατάσταση των παλιών δρόμων και μηχανών, τα περισσότερα λάθη ματώνουν τα χέρια που κρατούν το τιμόνι.

Φταίει, φυσικά, η ανεπάρκεια της παιδείας και ο βαλκανικού τύπου τσαμπουκάς με τον οποίο οι άνδρες βγαίνουν στο δρόμο ως οδηγοί. 

Φταίει και η ατιμωρησία των παραβατών. Υπάρχουν παραβάσεις για τις οποίες η άδεια οδήγησης έπρεπε να αφαιρείται δια βίου.

Και  είναι να απορείς για ποιο λόγο η οδική ασφάλεια...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο «Μολώχ» της ασφάλτου και άλλα παραμύθια (Αρθρο διαχρονικής αξίας του "αόρατου" Κώστα Καββαθά)

Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

(1η δημοσίευση 4ΤΡΟΧΟΙ  τευχος 410 Νοέμβριος  2004)

ΕΛΕΓΑ να μην ασχοληθώ ξανά με το θέμα. Ύστερα από σαράντα χρόνια και περισσότερα από 20.000 άρθρα για τις αιτίες που προξενούν το θάνατο στους ελληνικούς δρόμους, πήρα την απόφαση, επειδή δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση, κόμμα, υπουργός, ακόμα και πρωθυπουργός που να μην έχει «συνδέσει» το γράφοντα και τους 4Τ, προφανώς επειδή τα περίεργα αυτά άτομα πίστευαν (και πιστεύουν) ότι είμαστε οι τελευταίοι που «δικαιούμεθα δια να ομιλούμε» για θέματα οδικής ασφάλειας.

Και, αν ήταν μόνο τα κείμενα μιας ολόκληρης ζωής, μικρό το κακό. Αυτό που με κάνει έξω φρενών είναι ότι το περιοδικό δε θεωρητικολογεί, αλλά στηρίζει τις προτάσεις με μεγάλες επενδύσεις και πρακτικές λύσεις.

Πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ διατέθηκαν για την ίδρυση και ανάπτυξη της θυγατρικής μας εταιρείας Safetrack A.E., που, εδώ και ένα χρόνο, λειτουργεί (με πιστοποιητικό ISO 9001-2002) στο αυτοκινητοδρόμιο Μεγάρων.

Πάνω από 6.000 οδηγοί, κυρίως εργαζόμενοι σε μεγάλες και καλά οργανωμένες εταιρείες, έχουν παρακολουθήσει τα σεμινάρια ασφαλούς οδήγησης και οι περισσότεροι δήλωσαν ότι έζησαν μια ανεκτίμητη εμπειρία, που τους βοήθησε να μειώσουν σημαντικά τις πιθανότητες εμπλοκής τους σε τροχαίο. Αυτήν τη στιγμή, η εταιρεία βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της επανέκδοσης των σχετικών αδειών, για να προχωρήσει στην κατασκευή ενός μοναδικού για την ελληνική πραγματικότητα Κέντρου Οδικής Ασφάλειας, στην ιδιόκτητη έκταση των 125.000 μ2 που βρίσκεται στο 62ο χιλιόμετρο της Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας. Εκεί, το περιοδικό και οι άνθρωποί του θα προχωρήσουν σε ερευνητικά προγράμματα, σε συνεργασία με ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια και πολυτεχνεία.

Στην ειδικά εξοπλισμένη πίστα θα μελετηθεί η συμπεριφορά οδηγών κάτω από την επήρεια του αλκοόλ, των φαρμάκων που τυχόν λαβαίνουν, την κούραση, την υπνηλία, αλλά και την παντελή άγνοια της «τέχνης» της οδήγησης που χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειονότητα των οδηγών στην Ελλάδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παραπάνω και άλλα παρεμφερή έχουν υποβληθεί, σε μελέτες που έχουν γίνει με ίδια κεφάλαια, σε όλους τους υπουργούς Μεταφορών και στα γραφεία τουλάχιστον τριών πρωθυπουργών, χωρίς κανείς να απαντήσει. Επειδή πιστεύω ότι η 35χρονη παρουσία και προσφορά των 4Τ (και του γράφοντος;) σε θέματα οδικής ασφάλειας αγνοείται από τα κομματικά στελέχη που τοποθετούνται στο πιο δύσκολο και ευαίσθητο (μετά το Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών) υπουργείο της χώρας, από εδώ και πέρα, οι εν λόγω κύριοι θα αναφέρονται με όνομα και επώνυμο, για να ξέρει το κοινό ποιον ψηφίζει και ποιος προσφέρει ή αφαιρεί κομμάτια απ’ το σώμα της χώρας.

Το πιο ωραίο είναι ότι οι προτάσεις αυτές δε γίνονταν επειδή η εταιρεία, το περιοδικό και ο γράφων πίστευαν ότι θα... έσωζαν την Ελλάδα, αλλά ύστερα από απαίτηση των αρμοδίων! Οι προτάσεις που υποβλήθηκαν στους υπουργούς Πάγκαλο, Μαντέλη, Βερελή και Λιάππη αναπαύονται στα αρχεία μου, όπως και εκείνες παλαιότερων ετών σε άλλα «αστέρια» της πράσινης και της γαλάζιας ιεραρχίας.

Μα, καλά, μου λένε φίλοι και αναγνώστες. Είναι δυνατόν να μην ακούν τους ειδικούς; Όχι απλώς είναι, αλλά αυτό είναι το διαχρονικό, διακομματικό και διακυβερνητικό καθεστώς! Αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις Κουρή και Σπηλιωτόπουλου, που ανάφερα στο «Εν Λευκώ» Οκτωβρίου, κανένα Ουργκ δε μας έδωσε σημασία.

Τα δυστυχήματα με το Chinook και το λεωφορείο στο «πέταλο του θανάτου», στο Μαλιακό, έκαναν πολλούς συναδέλφους να με καλέσουν στις εκπομπές τους, για να «πω τη γνώμη μου». Και που την είπα, τι έγινε; Τίποτα! Έχω, μάλιστα, την υποψία ότι οι θέσεις που εξέφρασα ενόχλησαν τους «αρμοδίους», που, ως άσχετοι (;), αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα τοποθετώντας φωτογραφικές κάμερες!

Παρά τις καλές μου προθέσεις, δεν έχω το χρόνο να ανατρέξω στα τεύχη των 35 ετών και να δημοσιεύσω (πάλι) τα στοιχεία που σε όλο το παρανοϊκό μεγαλείο παρουσιάζουν την εικόνα των τροχαίων στην Ελλάδα. Ούτε ξέρω πόσες φορές έχω γράψει και πει ότι από το 1970 έως και το 2003 περισσότεροι από 50.000 (!) άνθρωποι άφησαν τη τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο!

Χάρηκα, λοιπόν, βλέποντας το ρεπορτάζ των Mανώλη Σταυρακάκη και Aιμίλιου Nέγκη, στον «Kόσμο του Eπενδυτή» (2-3/10/2004). Παραθέτω τις πιο χαρακτηριστικές επισημάνσεις, για να δείτε (πάλι) το μέγεθος του προβλήματος, που δε λύνεται μόνο με αστυνομικά μέτρα, όπως θα δούμε παρακάτω.

- Kάθε μέρα χάνεται μια πενταμελής οικογένεια ή μια ομάδα μπάσκετ.

- Kάθε δεύτερη μέρα μια ποδοσφαιρική ομάδα θυσιάζεται στην άσφαλτο.

- Kάθε εβδομάδα μια διμοιρία των MAT ή ένα λεωφορείο 35 θέσεων.

- Kάθε μήνα ένας λόχος στρατιωτών.

- Περίπου έξι-δέκα παιδιά ηλικίας έως 15 ετών πέφτουν θύματα τροχαίων ως πεζοί ή επιβάτες κάθε εβδομάδα. Δηλαδή, κάθε μήνα χάνεται μια σχολική τάξη!

- Συνολικά, από το 1975 μέχρι σήμερα, δηλαδή στα 30 χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου, αφανίστηκε από το χάρτη της Eλλάδας μια επαρχιακή πόλη των 50.000 κατοίκων.

- O αριθμός νεκρών και τραυματιών στη χώρα μας από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, τους Bαλκανικούς κι εκείνον της Kύπρου, είναι μικρότερος από το συνολικό αριθμό των νεκρών και των τραυματιών που προέκυψαν από τα τροχαία ατυχήματα τη χρονική περίοδο από το 1964 έως το 2000.

- Σε 15 χρόνια είχαμε συνολικά 460.000 τραυματίες, από τους οποίους περίπου 45.000 έμειναν ανάπηροι. Δηλαδή, όσο πληθυσμό έχει η πόλη του Aγρινίου!

- Kάθε χρόνο, από τους 30.000 τραυματίες των τροχαίων, περίπου 3.000 αποκτούν μόνιμες αναπηρίες.

- Σε κάθε τρία θανατηφόρα τροχαία, το ένα αφορά εμπλοκή φορτηγού αυτοκινήτου. H μεγάλη συχνότητα των τροχαίων με φορτηγά είναι δυσανάλογη με τον αριθμό τους (1.100.000 επί συνόλου 5.500.000 οχημάτων).

- Σύμφωνα με έρευνα του νοσοκομείου Eυαγγελισμός, έξι μήνες μετά το τροχαίο, πεθαίνουν, με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, οι έξι στους δέκα τραυματίες. Δύο μένουν «φυτά» ή βαριά ανάπηροι! Mόλις ένας καταφέρνει να επανέλθει...

- Tα μισά παιδιά που σκοτώνονται σε τροχαία θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αν ήταν σωστά προσδεδεμένα σε παιδικό κάθισμα.

- Ένας στους πέντε Έλληνες δε θα σκοτωνόταν, αν ήταν δεμένος στο αυτοκίνητό του με τη ζώνη ασφαλείας. Aκριβώς το ίδιο θα συνέβαινε, αν οι μοτοσικλετιστές, την ώρα του ατυχήματος, φορούσαν κράνος.

- Διακόσιοι Έλληνες κάθε χρόνο θα ήταν ακόμη μαζί μας, αν οι οδηγοί των αυτοκινήτων δεν είχαν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ πριν μπουν στο αυτοκίνητό τους.

- Tα τροχαία ατυχήματα εξακολουθούν να αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου για παιδιά ηλικίας 5-14 ετών και τη δεύτερη για παιδιά κάτω των 5 ετών.

- Tο ποσοστό χρήσης του παιδικού καθίσματος στην Eλλάδα είναι μόλις 15%!

- Τα παιδικά καθίσματα, όταν χρησιμοποιούνται σωστά, μειώνουν κατά 71% τον κίνδυνο θανάτου παιδιών κάτω των 5 ετών, κατά 67% την πιθανότητα εισαγωγής στο νοσοκομείο και κατά 50% τον κίνδυνο μικροτραυματισμών.

- Tο 91% των παιδιών ηλικίας έως 11 ετών μετακινείται χωρίς παιδικό κάθισμα και, από αυτά, το 3,5% είναι επιβάτες μπροστινού καθίσματος!

- Παιδικά καθίσματα αγοράζει μόνο το 58% των γονιών που μένουν στην Aθήνα και ακόμα λιγότερο (32%) στην επαρχία...

- Mόνο το 0,5%-1% των γονιών αγοράζει τελευταίων προδιαγραφών κάθισμα ασφαλείας, που είναι ειδικό για το βάρος, την ηλικία, το ύψος του παιδιού και παρέχει ικανοποιητική προστασία.

- Στο ποσό των 3 δισ. ευρώ ανέρχεται η ετήσια επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας από τα τροχαία ατυχήματα.

- Κάθε χρόνο πληρώνουμε τόσα χρήματα για τα τροχαία, που θα μπορούσαμε να διοργανώνουμε Oλυμπιακούς Aγώνες κάθε τρία χρόνια!

- Tο κόστος των τροχαίων αντιπροσωπεύει περίπου το 2,7%-2,9% του Aκαθάριστου Eθνικού Προϊόντος!

- Περισσότερα ενεργά χρόνια χάνονται από τα τροχαία παρά από τον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά προβλήματα μαζί...

Μετά τα παραπάνω, ένας τρόπος υπάρχει για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα: 

 Οι αυστηρές εξετάσεις από επαγγελματίες και όχι από δημόσιους υπάλληλους, που κληρώνονται για τη περίσταση, η σωστή εκπαίδευση των υποψήφιων οδηγών σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους και σε συνθήκες πραγματικής κυκλοφορίας και ο αμείλικτος και επαγγελματικός τρόπος επανεξέτασης όσων έχουν εμπλακεί σε δυστύχημα με βαρύ τραυματισμό ή θάνατο.

Μπορεί κάποιοι αναγνώστες να «βαρέθηκαν» τις επαναλήψεις, αλλά θα ξαναπώ ότι...

YΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Δολοφονία και αυτοκτονία μαζί

Toυ ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


Αν είναι λίγα πράγματα στη ζωή που δεν έχουν όρια,  ανάμεσά τους είναι και αυτά που αφορούν τον  θάνατο.  Έχουν τον τρόπο να δημιουργούν νέες και ταυτόχρονα να  ξεπερνούν όλες τις αποθηκευμένες πληροφορίες που έχουν οι άνθρωποι για τους τρόπους με τους  οποίους ο θάνατος συμβαίνει. 


Όσο πιο αρχέγονα είναι αυτά που κινητοποιεί η εικόνα του θανάτου τόσο πιο αυτόματες είναι αντιδράσεις. Το δυστύχημα στην εθνική οδό έχει και αυτά αλλά και αρκετά άλλα για να εξεγερθεί ο κοινωνιολογισμός του καθενός.  Να πατήσουν γκάζι οι αυτοματισμοί και οι γενικεύσεις και να παρασύρουν συλλογικές στάσεις και συμπεριφορές.


Στο εξωφρενικό βίντεο που –ασχέτως από την άστοχη και κίτρινη διαδικτυακή δημοσιογραφική προβολή– η τραγωδία των λίγων δευτερολέπτων φαίνεται να ξεπερνά κάθετι που θυμόμαστε να έχουμε δει σε ελληνικό δρόμο. Μόνο που αυτά τα φρικιαστικά δευτερόλεπτα αποτυπώνουν την κορυφή του παγόβουνου. Όλο το υπόλοιπο, τη βάση πάνω στην οποία κορυφώνεται η ανείπωτη τραγωδία δεν φαίνεται. Και με τη διαφορά ότι κάθε τραγωδία έχει τη δική της μοναδικότητα.


Πέρα από τους αυτονόητους διδακτισμούς, μια τεράστια, συμπαγής και άθραυστη νοοτροπία στήνει καθημερινά τέτοια σκηνικά συμφορών.  


Οι βολίδες που σκοτώνουν στους δρόμους έχουν οδηγούς, ανθρώπους δηλαδή. Πολύπλοκους μηχανισμούς που δεν φύτρωσαν ούτε παρήχθησαν σε εργαστήρια. Γεννήθηκαν, μεγάλωσαν σε οικογένειες, έμπαιναν στα αυτοκίνητα των γονιών τους, πήγαν σχολεία, έβλεπαν τηλεόραση, έπαιζαν παιχνίδια, διάβαζαν εφημερίδες , ποτίζονταν με συγκεκριμένες συνήθειες, συμπεριφορές, κανόνες. Με δυο λόγια, έχουν συνειδήσεις που καλλιεργούνται με όλες τις εξωτερικές και εσωτερικές διαδικασίες που γνωρίζουμε ή πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε.


Πέρα επίσης και από τους ανέξοδους ισχυρισμούς  «ο γιος του πλούσιου με την Πόρσε», ας σκεφτούμε...

YΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Μέσα σ' ένα χρόνο, 1.600 νεκροί και 20.000 τραυματίες σε τροχαία. Φταίνε μόνο οι "καλομαθημένοι με τις Πόρσε"; - Ο Ιαβέρης ξεσπά στην τηλεόραση: «Είμαστε ο χειρότερος λαός!»

  

Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ

Ήταν κινηματογραφικό το δυστύχημα, και υπήρξε και βίντεο και ήταν και τραγική η ιστορία. Νομίζω όμως ότι είναι νωρίς, χωρίς να ξέρουμε γιατί ξέφυγε έτσι η Πόρσε, να ρίχνουμε όλα τα προβλήματα της ελληνικής οδήγησης "στα πλουσιόπαιδα". Ανασύροντας μια παλιότερη συνέντευξη του Ιαβέρη, του ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του για να προωθεί την ασφαλή οδήγηση, μαθαίνω ότι μέσα σε ένα χρόνο είχαμε 1.600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες σε τροχαία ατυχήματα. (Είναι σαν να πέφτει κάθε μέρα σε μια κατοικημένη περιοχή, ένα μικρό αεροσκάφος της αεροπλοΐας με 20 επιβάτες.) Ενώ σε όλες τις χώρες έχουν μειωθεί τα τροχαία από 20% μέχρι και 99,5% (πχ. στη Σουηδία), στην Ελλάδα είχαμε αύξηση ως και 60%! Τα πιο πολλά τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κάτω από 45 χλμ την ώρα. Και τα περισσότερα θύματα που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, είναι κάτω των 30 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία στοιχεία, το 60 με 70% των θυμάτων από τροχαία ατυχήματα, είναι ηλικίας 15 – 29.  

Αιτία; 

Οι τραγικοί δρόμοι και οι επικίνδυνοι οδηγοί που σε συνδυασμό με την άγνοια και την αδιαφορία οδηγούν σε ένα εγκληματικό αποτέλεσμα, όπως εξήγησε ο Ιαβέρης.

 «Τον καρκίνο του δρόμου στη χώρα μας τον αντιμετωπίζουμε με παυσίπονο αντί χειρουργείου», είπε και έφερε ως παράδειγμα το γεγονός ότι, ενώ σε όλες τις χώρες έχουν μειωθεί τα τροχαία από 20% μέχρι και 99,5% (πχ. στη Σουηδία), στην Ελλάδα είχαμε αύξηση ως και 60%! 

«Το αυτοκίνητο γίνεται όπλο, όταν μπαίνει ένα βλήμα» είπε χαρακτηριστικά ο Ιαβέρης και εξήγησε: «Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, στην Ελλάδα που πέρασε και δύο πολέμους, έχασαν την ζωή τους σε ώρα μάχης 70.000 ελληνόπουλα. Στα 60 τελευταία χρόνια με το αυτοκίνητο έχασαν τη ζωή τους 140.000 άνθρωποι, δηλαδή τα θύματα ήταν τετραπλάσια, ενώ 350.000 έμειναν ανάπηροι». «Αν θέλουμε άμεσα να μειώσουμε το οδικό έγκλημα, κάθε πρωί ας κοντοσταθούμε και ας σκεφτούμε πόσες αγκαλιές μας περιμένουν το απόγευμα»  

Ο Ιαβέρης έθεσε και μια άλλη σημαντική παράμετρο, την οικονομική καθώς όπως είπε, «το 40% του κόστους στην υγεία, είναι από τροχαία. Τα τροχαία ατυχήματα κοστίζουν 12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Στα 50 χρόνια σημαίνει 600 δισ. ευρώ πεταμένα ματωμένα, στην άσφαλτο. Και μετά λέμε πώς να εξοικονομήσουμε λεφτά και βάζουμε ισοδύναμα, όταν όλα αυτά τα χρήματα πετιούνται άδικα στο δρόμο».  

Μόνο αν ληφθεί πρωτοβουλία σε υψηλό πολιτικό επίπεδο, μπορεί το εθνικό αυτό πρόβλημα να πάρει σοβαρές διαστάσεις: «Για να σταματήσει το έγκλημα και η γενοκτονία που συντελείται καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους, πρέπει η Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας να πάει στο Μαξίμου και να ζητήσει από τον πρωθυπουργό να το πάρει πάνω του γιατί είναι μέγα εθνικό και πολιτικό ζήτημα», τόνισε και η πρόταση του αυτή έδειξε να έχει θετική αποδοχή από την Επιτροπή. 

 Ο Ιαβέρης έχει δώσει μια χρήσιμη συμβουλή σε όλους τους οδηγούς λέγοντας χαρακτηριστικά:

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: «Κουτσαβάκηδες» και «Λεωνίδες»: Οι προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο οδηγούν σε “θερμό επεισόδιο”

Γράφει ο Νίκος Μελέτης 

Θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο και γενικά αποδεκτό σε όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας αλλά και στον τελευταίο πολίτη της, ότι μια κλιμακούμενη ένταση με την Τουρκία που ενδεχομένως θα κατέληγε σε ένα θερμό επεισόδιο, θα προκαλέσει μη υπολογίσιμη ζημιά στην χώρα και είναι το τελευταίο που θα χρειαζόταν η Ελλάδα μετα από μια οικονομική και κοινωνική κρίση επτά ετών…  

Συνεπώς ο γνώμονας στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και της χάραξης μιας σοβαρής αμυντικής στρατηγικής θα πρέπει να κινηθεί στο δίπολο: ανυποχώρητη στάση στα θέματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και αποφυγή θερμού επεισοδίου.  

Η έμφαση στην αποφυγή θερμού επεισοδίου δεν εχει να κάνει μόνο με το αυστηρά στρατιωτικό σκέλος. Εάν δηλαδή οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι σε θέση να απαντήσουν και να επιφέρουν εάν ισχυρό πλήγμα που θα επιτύχει τουλάχιστον ισοδύναμα αποτελέσματα στην τουρκική πλευρά. Ούτε βεβαίως αναφερόμαστε στο εάν υπάρχει ενδεχόμενο το θερμό επεισόδιο να οδηγήσει σε γενική σύγκρουση μεταξύ των δυο χωρών. Όλο και πιο συχνά τελευταία και κυρίως μετα το πογκρόμ που εξαπέλυσε ο κ. Ερντογάν μετα την απόπειρα πραξικοπήματος, ακούγεται η θεωρία οτι οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι αποδυναμωμένες καθώς ένα σημαντικός αριθμός αξιωματικών κυρίως από την Αεροπορία και το Ναυτικό έχουν συλληφθεί ή αποστρατευθεί. Όλο αυτό το κυνήγι των μαγισσών εχει επιφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στο αξιόμαχο των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. 

Συνεπάγεται όμως αυτό, ότι η κατάσταση των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι τόσο τραγική που θα εμπόδιζε την Άγκυρα να εκβιάσει, εκ του ασφαλούς και με κίνδυνο μικρών απωλειών, ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, εάν θεωρήσει ότι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι πολύ ισχυρότερο και πολιτικά και επικοινωνιακά, από την εικόνα με τα πέντε ή έξι φέρετρα, χαμένων κομάντος της;  

Το θερμό επεισόδιο θα εξελιχθεί εκ των πράγματων όχι στην Άγκυρα ή στην Κωνσταντινούπολη αλλά το πιθανότερο σε κάποιο σημείο του Αιγαίου. Ακριβώς δηλαδή εκεί που ξετυλίγεται καθημερινά όλη η διεκδικητική ατζέντα της Τουρκίας. Η οποιαδήποτε μεσολάβηση απεμπλοκής και αποκλιμάκωσης της έντασης δεν θα εχει κανένα άλλο αντικείμενο αλλά την συζήτηση επι κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Η εμπειρία των Ιμίων είναι τραυματική, καθώς όχι μόνο η συμφωνία απεμπλοκής (no troops, no flags, no ships) πέρασε τις δυο βραχονησίδες σε ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου πλέον η ελληνική κυριαρχία δεν ασκείται επι του εδάφους τους, αλλά ξεδιπλώθηκε η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και άνοιξε επίσης ο δρόμος για την Συμφωνία της Μαδρίτης. Με την συμφωνία αυτή η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προβεί σε μονομερείς ενέργειες (επέκταση χωρικών υδάτων, ανακήρυξη θαλάσσιων ζωνών κλπ) και συγχρόνως αναγνώρισε «ζωτικά και νόμιμα» δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο.  

Οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησής και της ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι έτοιμες και ισχυρές να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε απειλή. Το θέμα είναι όμως εάν μια σοβαρή κλιμάκωση της κρίσης στο Αιγαίο, δεν κριθεί τελικά σε στρατιωτικό, αλλά σε πολιτικό -διπλωματικό επίπεδο, όπου στο τραπέζι θα βρεθούν οι τουρκικές αξιώσεις, με την Ελλάδα να «αμύνεται» ώστε να μην επιβληθεί μέσω της πολιτικής των ίσων αποστάσεων εκ μέρους των μεσολαβητών, νέο τετελεσμένο στο Αιγαίο.  

Σε αυτό το περιβάλλον δεν μπορεί να μην προκαλεί προβληματισμό η ρητορική αντιπαράθεση στα όρια της βεντέτας μεταξύ κορυφαίων υπουργών των δυο πλευρών και κυρίως μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας. Ο «διάλογος» και η ανταλλαγή βαριών εκφράσεων δίνει την αίσθηση ότι ένα κρίσιμο ζήτημα όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αντιμετωπίζεται με όρους «κοκορομαχίας» και σχολικού καυγά… Η υπόθεση των οκτώ τούρκων φυγάδων εχει δηλητηριάσει την σχέση μεταξύ των ηγετών των δυο χωρών, καθώς ο κ. Ερντογάν δικαιολογημένα ή μη, θεωρεί ότι ο κ. Τσίπρας αθέτησε την «υπόσχεση» που του έδωσε για παράδοση των οκτώ αξιωματικών. Ετσι υποχρεωτικώς ο ρόλος για την διατήρηση διαύλων επικοινωνίας, συνεννόησης και αποφυγής εντάσεων πέφτει στους υπουργούς εξωτερικών και άμυνας. 

Ο κ. Καμμένος στις 8 Δεκεμβρίου σε συνέντευξη του (Real FM και στον Γιώργο Τραγκα) εξαπέλυσε μια πρωτοφανή σε οξύτητα επίθεση στον Ταγίπ Ερντογαν: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα ακραία στοιχεία αναπάντητα όπως και τον Ερντογάν ο οποίος έχει μετατραπεί σε έναν στυγνό δικτάτορα, αυτή τη στιγμή, να απειλεί το σπίτι μας. Όταν θα πάνε να απειλήσουν την πατρίδα μας θα ακούσουν την απάντηση και θα ξέρουν ότι εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι στο όνομα της διπλωματίας να κάνουμε πίσω σε αυτά που αποτελούν εθνική κυριαρχία», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Καμμένος και συγχρόνως σε μια τουλάχιστον παράξενη για υπουργό άμυνας κίνηση, δήλωσε υποτιμητικά ότι «οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι διαλυμένες και συνεπώς δεν συνιστούν απειλή..». 

Ακολουθήσε μια οξύτατη απάντηση του Τουρκικού ΥΠΕΞ με...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Τα Ίμια είναι πειρασμός όταν πολιτικές καριέρες βρίσκονται σε κίνδυνο

Toυ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ

Συμφωνώ απόλυτα ότι η δήλωση του Μεβλούτ Τσαβούσογλου «Αν θέλαμε να ανεβούμε στα Ιμια θα μπορούσαμε» όπως είπε ο Πάνος Καμμένος έγινε για εσωτερική κατανάλωση.  

Όπως για τους ίδιους λόγους έγινε η δήλωση του Καμμένου «Να δω πώς θα φύγουν από εκεί αν πατήσουν το πόδι τους». 

Αμφότερα τα μηνύματα έγιναν δημόσια, δεν συνοδευόντουσαν από πράξεις και ήταν στην χουλιγκάνικη νοοτροπία «Ό,τι ώρα θέλουμε ερχόμαστε στο γήπεδο σας», «ελάτε άμα σας κοτάει». 

Στο ερώτημα αν η Ελλάδα έπρεπε να απαντήσει στην τουρκική πρόκληση, η απάντηση είναι «Ναι αλλά όχι έτσι».

Κατά πρώτον όταν μίλησε ο Πάνος Καμμένος η ελληνική κυβέρνηση είχε απαντήσει στον Τσαβούσογλου. Η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών ανάμεσα σε άλλα λέει ότι δηλώσεις σαν του Τσαβούσογλου «…δεν προάγουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και είναι ξένες στον δυτικό πολιτισμό μας» ήταν υπεραρκετή. Αρκετά πολιτισμένη ώστε να μην δείχνει ότι η Ελλάδα ψάχνεται για θερμό επεισόδιο αλλά και αρκετά δηκτική με το να λέει ότι η Τουρκία δεν αντιλαμβάνεται το δυτικό τρόπο σκέψης.

Ο Καμμένος όμως δεν άντεξε να αφήσει τέτοια ευκαιρία επίδειξης μαγκιάς να πάει χαμένη. Όπως με όλους τους μεγάλους performers η τελευταία ατάκα έπρεπε να είναι δική του. Εκτός αν δεν είναι η τελευταία...

Το θέμα δεν είναι αν αυτός που πει την τελευταία - εσωτερικής κατανάλωσης - ατάκα θα είναι ο Καμμένος ή ο Τσαβούσογλου, αλλά μια πολιτική πρακτική του Πάνου Καμμένου που εξελίσσεται τελευταία:

  Βλέποντας την αποδυνάμωση στις δημοσκοπήσεις και το φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ο Καμμένος σκέφτεται την επόμενη μέρα. Για τον Καμμένο η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για τον Φώτη Κουβέλη, που το μόνο που δεν έχει πει είναι ότι είχε αφίσα του Τσίπρα στο παιδικό του δωμάτιο, είναι διδακτική. Εάν ο αριστερός Κουβέλης αντιμετώπισε αυτή τη συμπεριφορά, ο δεξιός και εκτός Βουλής Καμμένος θα ξαναγίνει σε ένα λεπτό ο σούπερ Μπούλης, που συνάντησε ο Τσίπρας στην Νίσυρο. Ακόμα περισσότερο αν οι αναφορές για τα εξοπλιστικά γίνονται από τον Φίλη ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και με θέμα Τσίπρα να τίθεται, οι αριστερές φωνές για σκάνδαλα θα πολλαπλασιαστούν. Και ο Καμμένος δεν είναι για τέτοια.

Προτού λοιπόν συμβεί η ανάποδη ο Καμμένος πρέπει να δημιουργήσει ένα νέο δεξιό χαρακτήρα. Ακολούθώντας ένα μοντέλο που είναι αποκλειστικότητα της αριστεράς. Τον αγωνιστή που χτυπάει το σύστημα «από τα μέσα». Ελπίζοντας να περάσει σαν ο «δεξιός  που συγκράτησε την λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ μπλοκάροντας τα αντεθνικά σχέδια της κυβέρνησης».

Οι δηλώσεις ότι ο Νίκος Φίλης φαγώθηκε επειδή «Ήρθε σε σύγκρουση με τον ποντιακό ελληνισμό και με την Εκκλησία» το «Εμείς θα μπλοκάρουμε όποιον κύριο Φίλη ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές» είναι στην νέα γραμμή Καμμένου που θα υπενθυμίζει ότι παλεύει ανάμεσα σε άθεους, μηδενιστές και μειοδότες. Η μαγκίτικη δήλωση στον Τσαβούσογλου, του «ηρωικού» Καμμένου που αν χρειαστεί θα φορέσει το flying jacket για να αντιμετωπίσει τα τουρκικά μαχητικά. Τα οποία άλλωστε μόνο αυτόν φοβούνται αφού όπως είχε πει είχαν σηκωθεί απειλητικά στην πρώτη πτήση που είχε κάνει σαν υπουργός.

Όσο ο Τσίπρας από τον φόβο ότι θα χάσει την εξουσία δεν αντιδρά και η κυβέρνηση πλησιάζει στο τέλος της θα συμβαίνουν δύο τινά:

ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Το μπουρδέλο στα τέσσερα (μνημόνια)

Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

«Δεν βλέπω την Ελλάδα να αποκτά πρόσβαση στις αγορές τον επόμενο χρόνο» είπε ο κύπριος νομπελίστας Χριστόφορος Πισσαρίδης. Ομως δεν χρειάζεται να έχεις Νομπέλ για να προβλέψεις ότι η χώρα οδεύει προς τέταρτο μνημόνιο. Αρκεί η απλή λογική.

Σήμερα το κόστος δανεισμού από τις αγορές είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το ύψος που είχε στην περίοδο Σαμαρά-Βενιζέλου. Γλιτώσαμε, βέβαια, το mail Χαρδούβελη και κερδίσαμε αξιοπρέπεια. Ομως απομακρυνθήκαμε από αυτό που σηματοδοτεί το τέλος της κρίσης: από την έξοδο στις αγορές.

Η κρίση γεννήθηκε και έσυρε μαζί της τα μνημόνια όταν οι αγορές, οι ιδιώτες δηλαδή, σταμάτησαν να δανείζουν τη χώρα μας. Τότε υποχρεωθήκαμε να καταφύγουμε στο ΔΝΤ και στους εταίρους προκειμένου να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία. Το μνημόνιο μπορεί να έχει ημερομηνία λήξεως, αλλά, στην πραγματικότητα, θα τελειώσει όταν η χώρα μπορεί να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της από τις αγορές.  

Αυτό, φυσικά, είναι απίθανο να συμβεί του χρόνου. Τα επιτόκια θα παραμείνουν απαγορευτικά αφού η επένδυση στο ελληνικό χρέος θεωρείται επισφαλής -ποιος να επενδύσει και για ποιο λόγο στην Ελλάδα;

Το τέταρτο μνημόνιο δείχνει αναπόφευκτο. Αν βγουν από τη μέση τα παράλογα περί Grexit, η χώρα θα εμφανιστεί ενώπιον των εταίρων της, ζητώντας χρόνο και χρήμα. Το ΔΝΤ δεν πρόκειται καν να κάτσει στο τραπέζι. Το επόμενο μνημόνιο θα είναι μία αυστηρά ευρωπαϊκή υπόθεση. Από αυτό το σημείο και μετά το σενάριο ανοίγει σαν βεντάλια. Δεν ξέρουμε πολλά και, κυρίως, δεν γνωρίζουμε ποιοι θα βρίσκονται στα πράγματα, όχι μόνο εδώ, αλλά στις χώρες των δανειστών μας. Αν, ας πούμε, κερδίσει ο ακροδεξιός Βίλντερς στην Ολλανδία, «Ντάισελμπλουμ» θα λέμε και θα κλαίμε.

Ομως, ανεξαρτήτως των πολιτικών συσχετισμών, υπάρχει πλέον ένα ιστορικό δεδομένο που τείνει να παγιοποιηθεί:  

"Eπίγεια ΣΥΡΙΖΑίικη κωμωδία"

Σαν σήμερα (28/2/ΧΧΧΧ)

1854: Ιδρύεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ

1904: Ιδρύεται στη Λισαβόνα η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπενφίκα

1935: Ο δρ. Γουάλας Κράδερς εφευρίσκει το νάιλον.

1901: Γεννιέται ο αμερικανός χημικός Λίνους Καρλ Πόλινγκ, αμερικανός χημικός ο οποίος τιμήθηκε με Νόμπελ Χημείας το 1954 και Νόμπελ Ειρήνης το 1962. Αυτός και η Μαρία Κιουρί είναι οι μοναδικοί κάτοχοι δύο βραβείων Νόμπελ στην ιστορία του θεσμού.

1942: Γεννιέται ο Μπράιαν Τζόουνς, ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones.

1986: Δολοφονείται ο σουηδός πρωθυπουργός Ούλοφ Πάλμε