"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΠΑΣΟΚ-ο-ΨΩΝΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Όταν ο ταχυδρόμος κτύπησε την πόρτα του ΠΑΣΟΚ

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ
 
Ο κ. Ανδρουλάκης δε θα στηρίξει μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακόμη και αν η ΝΔ έχει 149 βουλευτές.  
 
Θα προτιμήσει, δηλαδή, να δει τη χώρα να βουλιάζει στην ακυβερνησία. Για τέτοιο προσωπικό μένος μιλάμε.  
 
Είναι υποχρεωμένο το ΠΑΣΟΚ να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ;  
 
Ασφαλώς και όχι! 
 
Είναι όμως υποχρεωμένο να ξεκαθαρίσει αν συνεχίζει να είναι ενταγμένο στο μέτωπο του «ναι» και τι θα έκανε ο κ. Ανδρουλάκης αν βρισκόταν στη θέση του κ. Βενιζέλου το 2012.

Ο κ. Ανδρουλάκης διαγράφει συστηματικά το πρόσφατο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Ή καλύτερα εκείνα τα κομμάτια που δεν του αρέσουν. «Εξαφάνισε» τους εσωκομματικούς του αντιπάλους με τις λίστες των υποψηφιοτήτων στις εθνικές εκλογές και τις οργανωμένες σταυροφορίες υπέρ των εκλεκτών του και έφτασε στο σημείο ακόμη και να εξοστρακίσει από την Βουλή τον έμπειρο Χάρη Καστανίδη

Είναι σαφές ότι ο κ. Ανδρουλάκης έχει επιλέξει την οδό ενός αυστηρά προσωποπαγούς κόμματος.

Την ίδια ώρα ο κ. Ανδρουλάκης έχει επαναφέρει στη ρητορική του Κινήματος τη στείρα αντιδεξιά ατζέντα της πρώτης Παπανδρεϊκής περιόδου και έχει διαγράψει εντέχνως όλα όσα αφορούν την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Σίγουρα δεν πρόκειται περί λάθους. Είναι στρατηγική επιλογή και πηγάζει από την πεποίθηση αρκετών στελεχών του ΠΑΣΟΚ ότι η εκλογική καθίζηση του κόμματος έχει την αφετηρία του σε εκείνη τη «λαθεμένη επιλογή». Ότι πλήρωσαν δυσανάλογο κόστος για τη σωτηρία της χώρας. Ότι έκαναν τότε αυτό το «λάθος» και ότι δε θα το επαναλάβουν.

Το θέμα είναι αν ο ελληνικός λαός τους «τιμώρησε» πράγματι για την προσφορά τους ή υπήρξε εκείνη την εποχή μια ουσιαστική μετατόπιση του κοινού που δεν την αντιληφθήκαμε έγκαιρα.  

Ο «κόσμος μας» χωρίστηκε στα δύο: Στους λαϊκιστές και στους ορθολογιστές

Το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου τάχτηκε με το μέτωπο του ορθολογισμού. Και ενώ στη συνέχεια ο λαϊκισμός ηττήθηκε, τώρα κάνει την επιλογή να μιμηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να προσπαθήσει να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ του Ανδρουλάκη στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα!

Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με ένα ανυπόμονο παιδί. Δεν έχει την υπομονή να κτίσει στο νέο περιβάλλον που δημιουργείται και έτσι αφήνει ελεύθερο το πεδίο του χώρου του ορθολογισμού στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να αδυνατεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες των καιρών, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν αρπάζει την ευκαιρία, αλλά αποφασίζει να την πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.

Και έτσι δίνει τον χρόνο και στον ΣΥΡΙΖΑ να αναδιοργανωθεί και ενδεχομένως να αναθεωρήσει τις θέσεις του και να κάνει πρώτο εκείνο αυτό που αρνείται σήμερα να κάνει το ΠΑΣΟΚ: Να εγκαταλείψει τη μάχη για τα πνευματικά δικαιώματα του Ανδρέα Παπανδρέου και να αναζητήσει λύσεις για τα σύγχρονα και πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων.

Το ΠΑΣΟΚ που δε θέλει να συγκυβερνήσει παρά μόνο με τη σκιά του είναι ένα κόμμα που δύσκολα θα πείσει τον κόσμο ότι μπορεί να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία. Ακόμη κι αν στις προσεχείς εκλογές έρθει το πολυπόθητο … ισχυρό διψήφιο.

Οι επιλογές του 2012 ήταν σωστές επειδή με αυτές σώθηκε η πατρίδα. 

Οι επιλογές του 2023...

 

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Μόνο τα κλάματα που δεν έβαλαν στην Κουμουνδούρου

 


Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Καστανίδης (ο) 
 
1. αυτός που απορρίπτεται, «είναι τόσο καστανίδης που έχει κάνει πρόταση γάμου σε 8 γυναίκες με τις οποίες είχε σχέση και όλες αρνήθηκαν», 
 
2. αυτός που δεν παίρνει καθόλου καλά την απόρριψη, «όταν η Σοφία χώρισε τον Μηνά, εκείνος, ως κλασικός καστανίδης, άρχισε να μιλάει γι’ αυτή με τα χειρότερα λόγια στους κοινούς τους φίλους», 
 
3. βετεράνος που αρνείται να δεχτεί ότι ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί, «αν ακόμα και ο καλύτερος ποδοφαιριστής πρέπει να μην είναι καστανίδης και να καταλαβαίνει πότε ήρθε η ώρα να κάτσει στον πάγκο, φαντάσου εσύ που πάντα ήσουν μέτριος».


Το πιο ενδιαφέρον στην υπόθεση του συντρόφου Χάρη Καστανίδη και στην επιλογή του συντρόφου Νίκου Ανδρουλάκη να είναι εκείνος που θα μείνει έξω από τη (διάρκειας κάτι περισσότερο της μίας ώρας) Βουλή δεν είναι η ίδια η επιλογή. Δεν είναι ούτε η, ως συνήθως βερμπαλιστική, δυσανάλογη του πολιτικού μεγέθους του αντίδραση του συντρόφου Καστανίδη.

Είναι το ότι οι μόνοι, πλην του ίδιου του παλαιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που έδειξαν να ενοχλούνται είναι οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι μόνο επίσημη ανακοίνωση δεν έβγαλαν για να στηρίξουν τον βετεράνο βουλευτή εκ Θεσσαλονίκης

Βέβαια, αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα, η αντίδρασή τους στην πραγματικότητα δεν είναι άξια απορίας. Στο κάτω κάτω, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που στην πραγματικότητα εκφράζει το παλιό παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ και λογικό είναι να αντιλαμβάνεται την απουσία κάποιου με το μέγεθος του συντρόφου Καστανίδη, ο οποίος βρίσκεται σταθερά στα πασοκικά έδρανα από το 1981, ως δικιά του απώλεια.

Σύντομα με τσιπάκι

 
Ακούγοντας τον (διαγωνιζόμενο στον μεγάλο διαγωνισμό αστείας δικαιολογίας στον οποίο συμμετέχουν τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) σύντροφο Δημήτρη Βίτσα να ξεστομίζει ότι για τη συντριβή του κόμματος πιθανόν να φταίει και ο εγκλεισμός λόγω Covid, βεβαιώθηκα ότι απέχουμε μόνο λίγες ημέρες από το «φταίει το τσιπάκι στα εμβόλια».


Επανέρχομαι στο θέμα Καστανίδη για να πω ότι ο διαμαρτυρόμενος σύντροφος στην ανακοίνωσή του ισχυρίζεται ότι η επιλογή του συντρόφου Χρηστίδη αντί του ιδίου «έχει μεγάλη σημασία στο συμβολικό και ηθικό πεδίο για λόγους που αντιλαμβάνονται μόνο όσοι διαθέτουν ιστορική συνείδηση του χώρου». Και κυρίως όσοι ξεχνούν ότι δέκα χρόνια πριν είχε εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ για τη ΔΗΜΑΡ, θα συμπλήρωνα.

Taxis και ωριμότητα:

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Άλλες 7 δικαιολογίες για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ

 

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Μετά το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» του συντρόφου Ξυδάκη και το «μπορεί να φταίει και ο εγκλεισμός την περίοδο της πανδημίας» του συντρόφου Βίτσα, είναι φανερό πως στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει ένας διαγωνισμός για την πιο αστεία και εξωφρενική δικαιολογία για την ήττα.  

Θέλοντας να βοηθήσω τους διαγωνιζόμενους συντρόφους έφτιαξα μια λίστα με δικαιολογίες που θα τους βοηθήσουν να διεκδικήσουν με αξιώσεις το πρώτο βραβείο.

Φταίνε τα εμβόλια του κόβιντ
Τα εμβόλια είχαν μέσα τσιπάκια τα οποία ήταν προγραμματισμένα να ενεργοποιηθούν την παραμονή της 21ης Μαΐου και να οδηγήσουν τους εμβολιασμένους να ψηφίσουν μαζικά Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ότι το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας είναι χαμηλότερο του ποσοστού των εμβολιασμένων οφείλεται αποκλειστικά στο ότι α)πρόκειται για τεχνολογία που ακόμα δεν έχει τελειοποιηθεί και β) πολλοί συμπολίτες δεν έκαναν την τελευταία επαναληπτική δόση.
 

Φταίει ο άστατος καιρός
Οι διαρκείς εναλλαγές του καιρού αποπροσανατολίζουν τους πολίτες οι οποίοι έχουν διαρκώς τον νου τους στο τι καιρό θα κάνει την επόμενη ώρα με αποτέλεσμα να μη μπορούν να συγκεντρωθούν στο διακύβευμα των εκλογών και να μην μπορούν να δώσουν την απαιτούμενη προσοχή στο συγκριτικά ανώτερο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
 

Φταίει το φάιναλ 4 στο μπάσκετ
Η πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό της Γιουρολίγκας δημιούργησε σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ένα επίπλαστο αίσθημα ευφορίας το οποίο παρέσυρε πολλούς ψηφοφόρους και τους δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα στην Ελλάδα πανε καλύτερα.
 

Φταίει η ώρα μετάδοσης των ενημερωτικών εκπομπών
Οι περισσότερες ενημερωτικές εκπομπές στην τηλεόραση μεταδίδονται πρωί-πρωί με αποτέλεσμα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχουν στο πάνελ (και τα οποία είναι απαλλαγμένα από τη μικροαστική-αντιδραστική συνήθεια του πρωινού ξυπνήματος) να μην μπορούν να αποδώσουν όπως θα ήθελαν αλλά να κάνουν συνεχώς λάθη τα οποία οφείλονται στο ότι δεν είχαν ξυπνήσει εντελώς.
 

Φταίνε τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας
Κλιματική αλλαγή, πόλεμοι, ξηρασία και πείνα σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, πατριαρχία, πτώχευση της Credit Suisse... τα προβλήματα του πλανήτη είναι αναρίθμητα κι οι ευαίσθητοι άνθρωποι, όπως είναι οι σύντροφοι, δεν μπορούν να μείνουν ασυγκίνητοι από τα πάθη και τους καημούς των ανθρώπων που τελειωμό δεν έχουν ποτέ. Πώς με τόση δυστυχία τριγύρω να αφιερωθούν στον προεκλογικό αγώνα; Αντιθέτως, τα άκαρδα στελέχη των άλλων κομμάτων και ειδικά της άσπλαχνης κεντροδεξιάς δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα αφού είναι κάτι αναίσθητα γαϊδούρια.
 

Φταίει ο Παναθηναϊκός που έχασε το πρωτάθλημα
Η απώλεια του πρωταθλήματος δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστο έναν φανατικό βάζελο όπως είναι ο σύντροφος μπρόεδρος Αλέκσης. Η επικράτηση της ΑΕΚ, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, τον αποδιοργάνωσε και δεν του επέτρεψε να ξεδιπλώσει εκείνα τα ηγετικά χαρακτηριστικά τα οποία θαυμάσαμε την περίοδο της πρωθυπουργίας του.
 

Φταίνε...


ΣΥΡΙΖΑίικο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αρτιμελής η Αικατερίνη, αρτιμελέστατος και ο ΣΥΡΙΖΑ



Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑΣ 

Όπως λένε «πενάλτι». 

Όπως, ενίοτε εκ της τηλεοράσεως με το μαρκούτσι ανά χείρας λένε «των άνθρωπων»
 

Και όπως κάποτε διάσημος παρουσιαστής είχε πει «ο σωρός». Δηλαδή το φέρετρο και το περιεχόμενο αυτού είναι σκουπίδια. Και πολλά άλλα μαργαριτάρια

Κάπως έτσι και με την Αικατερίνη Νοτοπούλου την μεγάλη. Εννοώ της Θεσσαλονίκης. Αν και μόλις 34 Μαίων, γοητευτική και λαμπερή. Χωρίς ίχνος ειρωνείας. Το κορίτσι που κοινοβουλευτικώς και κομματικώς κουμαντάρει το μαντρί της συμπρωτεύουσας

Το Κατερινιώ λοιπόν, σε πάνελ τηλεοπτικό, είπε περίπου «ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει αρτιμελής».  

Προφανώς επειδή αγνοεί τον ορισμό.  

Θα μου πείτε συμβαίνει. Θα σας πω, ε όχι και συμβαίνει. Μα ούτε τα στοιχειώδη; Μα ούτε τα ελληνικά;

Παιδάκι μου «αρτιμελής» σημαίνει εκείνος που έχει όλα τα μέλη. Από το «άρτιον» και το «μέλος». Το Α Βου Γου Δου. Μπας και εννοούσε πως όσοι τολμήσουν να τους ψηφίσουν, ύστερα, βγαίνοντας από το παραβάν θα αναφωνήσουν το γνωστό «καλύτερα να μου κοβόταν το χέρι»;

Μπας και εννοούσε πως όλα τα μέλη της εκλογικής επιτροπής που συγκρότησε ο Αλέξης έχουν ακέραια όλα τα μέλη του σώματός τους; 

 Ποιος ξέρει. Και το σερί καλά κρατεί. Σερί γκαφών, αμηχανιών, άλλα αντί άλλων, αντιφάσεων και άλλων τέτοιων εξαιρετικών συντροφικών χαιρετισμών και ευεργεσιών προς τον Κυριάκο που επιτέλους πρέπει επί καθημερινής βάσεως να στέλνει ανθοδέσμες, σαμπάνιες και σοκολατάκια σε όλα τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Με την επωδό «κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο»

Φοβούμαι λοιπόν πως μέχρι το Σάββατο, παραμονή των εκλογών της 25ης Ιουνίου, πλήθος μαργαριταριών θα κοσμούν τα πάνελ όλων των καναλιών. Φοβούμαι λοιπόν ότι εντός τόσων λίγων εβδομάδων, ούτε οι γκάφες θα εξαφανιστούν, ούτε τα καρούμπαλα θα έχουν θεραπευτεί, ούτε το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» θα έχει ξεχαστεί

Προφανώς ο Αλέξης τρέμοντας στην σκέψη «η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος». Προφανώς τρέμοντας σε μια στοιχειώδη μελλοντική εικόνα των μεθεπόμενων εκλογών το ΠΑΣΟΚ να επανακάμψει, ο Ανδρουλάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι μεταξύ πέντε με δέκα τοις εκατό. Και προφανώς σκεπτόμενος μια υπαρξιακή, ψυχολογική ερμηνεία που λέει «όταν εκείνος η εκείνη φύγουν, πάει έφυγε το πουλάκι»

Γι αυτούς και άλλους λόγους συγκρότησε την εκλογική επιτροπή, με αποκλειστικό σκοπό τον απόλυτο έλεγχο τόσο των στελεχών που θα εξέρχονται στα κανάλια, όσο και το περιεχόμενο των τοποθετήσεών τους. 

Ελα όμως που του ξέφυγαν τα «αρτιμελή» ελληνικά της Κατερίνας της Θεσσαλονικιάς. 

Επομένως κάτι πρέπει να κάμει. Τώρα

Είτε κάποιος εκ της επιτροπής να τους κάνει μασάζ ελληνικής γλώσσας

Είτε, ακόμα καλύτερα, ο Αλέξης...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΣΤΑΛΙΝΑΡΑΔΙΚΟ: Στα μπούνκερ της Κουμουνδούρου

 

Γράφει η Γιούλα Κουγιά

Η άποψη ότι φταίει ο λαός που ψήφισε όπως ψήφισε, διότι έχει αναπτύξει διάφορα σύνδρομα και λατρεύει τον δεσμοφύλακά του (βλέπε Μητσοτάκης), αναλύθηκε στα μπούνκερ της Κουμουνδούρου και κατέληξαν ότι έπρεπε να ληφθούν μέτρα μπας και με λίγες συνεδρίες θεραπευτεί έστω ένα μέρος των ασθενών και ξεστραβωθεί να ψηφίσει την επόμενη φορά τον γιατρό του (βλέπε Τσίπρας).

Το μέτρο που λήφθηκε και είναι πάλι ψυχιατρικής υφής ήταν να συσταθεί μια ομάδα που θα απαγορεύει την εμφάνιση στελεχών και υποψηφίων στα πάνελ των πετσοβοθροκάναλων, τα οποία προφανώς και επειδή είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία τούς καλούν πρωί βράδυ – ήταν το μοχθηρό σχέδιο της Δεξιάς να αφανίσει την Αριστερά, διότι ήξερε η Δεξιά τι ποιεί η Αριστερά όταν βρίσκεται μπροστά σε μικρόφωνο.

Τώρα τελείωσαν αυτά και όποιος δημοσιογράφος συλλαμβάνει με απόχη στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, όσες μεθόδους ανάκρισης και βασανισμού να χρησιμοποιήσει, η απάντηση που θα λαμβάνει θα είναι ονοματεπώνυμο και βαθμός στη στρατιωτική ιεραρχία – έτσι συντεταγμένα και μόνο με την ντιρεκτίβα υπό μάλης που θα εκπονείται κάθε βράδυ και θα εκφωνείται κάθε πρωί από τους λίγους εγκεκριμένους θα πάμε στις επόμενες εκλογές. 

Η μέθοδος ρεμπέτ ασκέρ και ο καθένας λέει την άποψή του ήταν ολέθρια και είχε απτά αποτελέσματα στην κάλπη, κάτι...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Ουαί τοις ηττημένοις...

Με τη διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου πάνω από το 20% δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κανενός είδους δικομματισμό. Τούτο σημαίνει πως το πιθανότερο σενάριο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει να φυλλορροεί ακόμη και πριν τις επικείμενες εκλογές...

Στα χρηματιστήρια χαρακτηρίζουμε σαν "φούσκα" μια μετοχή η οποία π.χ. ξεκινάει από τα 5 ευρώ εκτοξεύεται στα 150, στη συνέχεια πέφτει στα 50 και αναπηδά στα 100 δημιουργώντας προσδοκίες για επάνοδο στα υψηλά, αλλά στη συνέχεια καταρρέει κάτω από τα επίπεδα που ξεκίνησε και εξαφανίζεται.

Αυτό κινδυνεύει να πάθει ο ΣΥΡΙΖΑ...

Τούτο, στις αγορές συμβαίνει γιατί η προσκείμενη εταιρεία δεν είχε τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη τα οποία θα υποστηρίξουν τις τιμές στις οποίες εκτοξεύθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε  από 3-4% το 2015  στο 35%, αλλά ποτέ στην κοινωνία δεν απέκτησε ερείσματα που να ανταποκρίνονται σε αυτά ενός κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η παρουσία του στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τις φοιτητικές παρατάξεις, τους επιστημονικούς συλλόγους, δεν ανταποκρινόταν στην επιρροή που αναλογεί σε κόμμα που έχει 30%...

Είναι όμως το πλέγμα όλων αυτών των θεσμών που εμπεδώνει την ισχύ μιας παράταξης στην κοινωνία  και καθιστά την αποκαθήλωσή της αργή και δύσκολη.

Η μετεωρική άνοδος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε στις ευκαιριακές και υπέρμετρες προσδοκίες που δημιούργησε η κρίση εμπιστοσύνης που προκάλεσε στο πολιτικό σύστημα η χρεοκοπία του 2010.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας χρηματιστηριακής "φούσκας" η οποία έσκασε μετά το καλοκαίρι του 2015, αναπήδησε το 2019 και κατέρρευσε το 2023.


Αν για τις επικείμενες επαναληπτικές εκλογές είχαμε νέα ψηφοδέλτια και σταυροδοσία θα είχαμε ήδη και επιθετικές μεταγραφές προς τους αναδυόμενους ανταγωνιστές στην αριστερά και την κεντροαριστερά...

Αυτό γιατί οι περισσότεροι των ενασχολούμενων με την πολιτική βιοπορίζονται από αυτήν και νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια να συμπορεύονται με ένα ρεύμα που "φουσκώνει" παρά με αυτό που "ξεφουσκώνει".

Στις προσεχείς εκλογές τα σενάρια είναι δυο

Το καλό σενάριο είναι πως το ισοζύγιο εισροών εκροών για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι θετικό και επανακάμπτει περί το 25%.  

Το κακό σενάριο είναι πως το ισοζύγιο είναι αρνητικό και πέφτει κάτω από το 20%...

Σε αμφότερα τα σενάρια η περαιτέρω συρρίκνωση είναι θέμα χρόνου. Αυτό γιατί στο τέλος της επόμενης τετραετίας δύσκολα θα μπορέσει να επανέλθει ως διεκδικητής της εξουσίας.

Ο κ. Τσίπρας μέλει να "σταυρωθεί" πολιτικά γιατί όπως ακριβώς επανέλαβε πριν από λίγες μέρες, η νίκη έχει πολλούς πατεράδες ενώ η ήττα μόνο έναν.  Τον ίδιο.

Αργά ή γρήγορα θα του ζητηθεί ο λογαριασμός. Σε αυτές τις περιπτώσεις αυτοί που τον "δόξασαν" περισσότερο θα είναι αυτοί που θα τον επικρίνουν.

Παρατηρήστε τα τελευταία χρόνια ποιοι ήταν οι άνθρωποι που άσκησαν την αιχμηρότερη κριτική στον κ. Τσίπρα. Δεν ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Νίκος Ανδρουλάκης με τον Κουτσούμπα και τον Βελόπουλο.

Ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Αλέκος Αλαβάνος κ.ά. Δηλαδή ήταν όλοι αυτοί τους οποίους χρησιμοποίησε και  πρόδωσε.

Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα, λέει μια παλιά παροιμία...

Τα στελέχη που ανέδειξε από το πουθενά στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως συνέβη με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ την περασμένη δεκαετία, είναι αυτά που θα του εκσφενδονίσουν τις μεγαλύτερες πέτρες.

Οι παλιότεροι θυμούνται τι έλεγαν οι "Κουρουμπλήδες" και "Τζουμάκες" για το ΠΑΣΟΚ όταν μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ και έπρεπε να αποδείξουν την υποταγή στο νέο καθεστώς...


"Το ΠΑΣΟΚ έβλαψε τη χώρα. Σιλάνς…" φώναζε πριν λίγες μέρες ο Στέφανος Τζουμάκας σε ένα νεαρό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, όταν ο ίδιος ως υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου εκτόξευε το χρέος (και χρεοκοπούσε τη χώρα) ήταν νήπιο...

Η αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση του κ. Τσίπρα ξεκίνησε από το 2016 όταν πέρασε στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων και των εκλογικών αναμετρήσεων και έκτοτε δεν ανέκαμψε ποτέ...

Κατά τα λοιπά...

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΨΩΝΑΡΑΔΙΚΟ: Ο επικός κουβάς Τσίπρα και λοιπών ζαίων κατσαπλιάδων που βάζαν στοίχημα για νίκη με διαφορά

 

ΣΥΡΙΖΑίων σουργελο-σταλινο-ξεφτιλαράδων κωμωδία

 
 


 

 











 

 
 
 

ΣΥΡΙΖΑίων σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία

 


 

 



 

 

 
 
 

ΣΥΡΙΖΑίων γιαλαντζί "κομμουνιστοφάγων" κωμωδία

 





 
 

ΠΑΣΟΚων σουργελο-ψωναρο-ξεφτιλαράδων κωμωδία

 


 

 


 
 

 

 



 

 

Σαν σήμερα (31/5/ΧΧΧΧ)

 

1907: Το πρώτο ταξί κάνει την εμφάνισή του στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

1915: Ο Βενιζέλος στις εκλογές λαμβάνει τις 185 από τις 316 έδρες της Βουλής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Οι ψηφοφόροι τάσσονται με τη θέση του Βενιζέλου για έξοδο στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ».

1952: Ο Νικόλαος Πλαστήρας αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1987: Βγαίνει στον αέρα ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός. Πρόκειται για τον«Αθήνα 9|84».

1930: Γεννιέται ο Κλιντ Ίστγουντ

1809: Πεθαίνει ο αυστριακός συνθέτης Γιόζεφ Χάιδν

1905: Δολοφονείται κατά την προσέλευσή του στη Βουλή από τον χαρτοπαίκτη και λεσχειάρχη Αντώνη Κωσταγερακάρη ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Αιτία, η απόφαση του Δηλιγιάννη να κλείσει τις χαρτοπαικτικές λέσχες.

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Ο «παρτάκιας» λαός και ο παραπλανημένος ΣΥΡΙΖΑ

 


Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΥ

Το να κατηγορείς τον λαό γιατί ψήφισε όπως ψήφισε, πολύ περισσότερο όταν έχει καταψηφίσει εσένα, θυμίζει το ανέκδοτο με τον οδηγό στην Πανεπιστημίου. Εκείνον που οδηγούσε κόντρα στο ρεύμα, ακούει στο ραδιόφωνο «προσοχή, ένας τρελός οδηγεί αντίθετα στην Πανεπιστημίου», και αναφωνεί: «Τι ένας, χιλιάδες!». 

Εκτός από αστείο, δεν είναι έξυπνο (αφού σε κανέναν δεν αρέσει να τον «βρίζουν» για την επιλογή του), δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό, δείχνει ότι συνεχίζεις να ζεις στον δικό σου κόσμο και να μην έχεις επαφή με την πραγματικότητα.  

Είναι ασφαλώς και άκοπο, αφού δεν προϋποθέτει να κάνεις κάτι, να βάλεις τον πισινό σου κάτω, να αναλύσεις τα αποτελέσματα, να δεις πού (πρωτο)έκανες λάθος και να αναζητήσεις τους δρόμους και το μονοπάτια που θα ακολουθήσεις για να το μαζέψεις, να ανασυνταχθείς σταδιακά και να διεκδικήσεις την επιστροφή. Ολα αυτά, δηλαδή, που θέλουν χρόνο, θέλουν κόπο, θέλουν και χρήμα (να αποταθείς στους ειδικούς, να γίνουν οι έρευνες, να πάρεις τις εκτιμήσεις και τις προτάσεις τους), πρωτίστως θέλουν γνώση του «πώς γίνεται η δουλειά» και απαιτούν διαρκή και σταθερή αποφασιστικότητα. 

Για όλους όσοι εκτίθενται ατομικά ή επιχειρηματικά στην ελεύθερη αγορά, τα παραπάνω είναι «πρώτη δημοτικού». Δεν βρίζεις τον πελάτη σου που δεν σε αγοράζει, δεν λες «δεν με κατάλαβαν», γιατί και αυτό ακόμη δική σου ευθύνη είναι. Κοιτάς να δεις τι κάνεις λάθος, να το αλλάξεις (δύσκολο, αλλά πιο εύκολο από το να «αλλάξεις» τον πελάτη), να βελτιώσεις το προϊόν και την υπηρεσία, μπας και «γυρίσει». Και αν δεν τα καταφέρεις, πτωχεύεις και πάμε για άλλα.  

Δεν μπορώ να προδικάσω προς τα πού θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και σχεδόν μία εβδομάδα μετά τις εκλογές τα σημάδια παραμένουν μακριά από την κατεύθυνση της λογικής και της ενσυναίσθησης. 

Το πιο ανησυχητικό για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι, παρότι βρέθηκε τέσσερα γεμάτα χρόνια στην κυβέρνηση και πάνω από επτά στην αξιωματική αντιπολίτευση, δείχνει να μη θέλει να αποδεχθεί τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν οι Ελληνες, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος.  

Μιλούν και κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ σαν να μην έχουν κατανοήσει ούτε γιατί νίκησαν το 2015 (τότε ήταν «σωστός» ο λαός και οι «ηλίθιοι» ήταν «έξυπνοι»;) ούτε γιατί από τότε χάνουν από τα αποδυτήρια. 

Ούτε παραπλανημένος ούτε «μαγεμένος» είναι ο ψηφοφόρος.

 Αν υπάρχει μια λέξη που τον χαρακτηρίζει (και ΔΕΝ μπορούν να πουν οι πολιτικοί) είναι: «παρτάκιας»

Είναι «παρτάκιας» ο λαός, τι να κάνουμε… «Παρτάκιας» και κυνικός. Κοιτάζει την πάρτη του, την τσέπη του, το στενά ατομικό, άντε οικογενειακό, συμφέρον. Μεταξύ «δικαιοσύνης παντού» και χρημάτων «παντού», θα επιλέξει το δεύτερο. Και αν έρθεις εσύ μετά να πλειοδοτήσεις, απλώς είσαι δεύτερος. 

Το ανέκδοτο δεν μας λέει αν ο οδηγός τράκαρε ή κατάφερε να γλιτώσει.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ανεξέλικτα μοντέλα (Ισως φταίει ο Καρανίκας που έφυγε απ’ τον στρατηγικό σχεδιασμό και άφησε το κόμμα στο έλεος)

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

Μιλάνε για συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. 

Λάθος. Και αυτό το ποσοστό που πήρε είναι πολύ μεγάλο – κανονικά, και με αυτά που λέει, κάνει, κι έχει πει, θα έπρεπε ήδη να έχει επιστρέψει στο 3% – 5%. Αυτή είναι η λογική κατάληξη – αλλά ο κόσμος επέδειξε γενναιοδωρία για μια έσχατη ίσως φορά. Μπερεκέτ.

Οπότε, σιγά σιγά έρχεται και το τέλος της αναίδειας. Και κανείς δεν ανέχεται τους άσχετους που θέλουνε να κάνουνε πολιτική, ενώ δεν ξέρουνε καν πότε βγαίνουν οι φορολογικές δηλώσεις.  

Βάλαμε μυαλό;  

Μάλλον. Εξάλλου αυτό φάνηκε σχετικά νωρίς, πριν από την ψηφοφορία, με το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στον Διονύση Σαββόπουλο – κάτι πρωτοφανές. Θα πεις: το να είσαι Νιόνιος και να δέχεσαι επιθέσεις από κατινάμπλ αφρόλουτρα και από τρακτεροκουδουνόβλαχους είναι μια απόλαυση διότι ενισχύουν το προφίλ σου. Συν το διασκεδαστικό του πράγματος που θυμίζει την αρχαία ρήση: «Ενεστι και μύρμηκι χολή». Δηλαδή, ακόμα και τα μυρμήγκια διαθέτουν κακία, χολή.

Εβλεπες, λοιπόν, στο πλαίσιο του θράσους και των ιδεών μεγαλείου που διαθέτουν σε επάρκεια κουφόνοες τινές, έβλεπες κι άκουγες ανθρώπους φτιαγμένους από τα πιο ελαφρά υλικά, να υβρίζουν τον Νιόνιο σαν να ήταν ίσος προς ίσον – πίστεψαν ότι έχουν το δικαίωμα να πιάνουνε αφορολόγητα στο στόμα τους αναστήματα σαν του Διονύση Σαββόπουλου, χωρίς συστολή και χωρίς καν να έχουνε κάνει προηγουμένως γαργάρες με πιράνχας.

Η γνωστή παιδαριώδης αναίδεια. Η έλλειψη αγωγής που επιτρέπει στον κάθε τενεκετζή και στην κάθε πανηγυρτζού να εξομοιώνουν τον εαυτό τους με τους πραματευτάδες. Ισως είναι και η μοχθηρία, το παλιό μίσος για τους κορυφαίους που οδηγεί την κάθε πνευματικώς ραχητική περίπτωση να επιτίθεται στους ανέγγιχτους. Διότι ο Νιόνιος είναι πλέον ανέγγιχτος, όπως και ο Τσιτσάνης και ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης και ο Σεφέρης. Είναι ήδη και εν ζωή τόσο ψηλά από άποψη έργου και προσφοράς, που δεν μπορεί να τον αγγίξει καμιά μιζέρια. Αλλά κάποιοι πάντα και ματαίως επιμένουν.  

Μήπως δεν έχουνε βγάλει αναδρομικά και εκ των υστέρων «εθνικιστές» τον Ελύτη και τον Σεφέρη, μήπως δεν λοιδορούν διάφοροι ακόμα και τον Παπαδιαμάντη;  

Μήπως δεν βγάλανε με το ζόρι αριστερό τον Καρυωτάκη, που ιδεολογικά ήταν το εντελώς αντίθετο, μήπως δεν πάσκισαν να τον οικειοποιηθούν με το στανιό; (Σε λίγο ίσως βγάλουνε κομουνιστή και τον Πάουντ – μπορεί να ήτανε κι εκείνος ένας παραπλανημένος, σαν τους ψηφοφόρους της ΧΑ.)

Ποτέ δεν σκέφτηκαν πως μάλλον οι ίδιοι είναι οι παραπλανημένοι. Κι ούτε μετά από τις είκοσι μονάδες διαφορά θα το αναρωτηθούν – εδώ ο Ζαχαριάδης συνετρίβη στον Εμφύλιο και συνέχισε επί επτά ολόκληρα χρόνια να είναι αρχηγός, σαν να μη συνέβη τίποτε. Κι αν δεν πέθαινε ο Στάλιν το 1953, ο Ζαχαριάδης θα συνέχιζε το ίδιο βιολί διά βίου, βρέξει – χιονίσει. Αυτή η αντίληψη συνεχίζει να υπάρχει – το δε χειρότερο με τον Σαββόπουλο είναι ότι, επιπλέον, επιτέθηκαν και στο καλλιτεχνικό του έργο, αν και το έργο, τελικά, δεν μπορεί ποτέ να πολεμηθεί (βλέπε την περίπτωση Στάλιν – Σοστακόβιτς). Και τι θα κάνανε;

Αν νικούσαν θα απαγόρευαν τους δίσκους του Νιόνιου; (Μερικοί σίγουρα το ονειρεύτηκαν.)  

Ε, και; Ετσι θα του έδιναν μεγαλύτερο φωτοστέφανο – όλα αυτά σημαίνουν πώς τόσα χρόνια δεν κατάλαβαν γρυ από Σαββόπουλο, αφού τον ερμήνευαν και τον δέχονταν μόνο στη βάση της «ιδεολογίας». Παρότι ο ίδιος πολλαπλώς είχε σατιρίσει την κομματίλα, τον ιδεοκαταναγκασμό, τον πολιτικό αυτισμό, τη μονοκαλλιέργεια, την τυφλότητα.  

Τον άκουγαν και δεν καταλάβαιναν τίποτα; 

Ναι, τίποτα. Ούτε όταν τραγουδούσε «δεν είμαι Πασόκα, δεν είμαι Κουκουέ, είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι τραγουδώ για σε».  

Τι άλλο, πιο ξεκάθαρο, να σου πει ο άνθρωπος;

Επιπλέον απειλούσαν ευθέως (φάτε τους, τηγανίστε τους) πως θέλανε να μας μαντρώσουν όλους και από κάθε άποψη – μέχρι κι ο Κατρούγκαλος δεν άντεξε και ξεφούρνισε τον νέο οικονομικό κατσαπλιαδισμό. Ο κόσμος, πια, το κατάλαβε – αυτή είναι η απλή αλήθεια. Βάλαμε μυαλό. Αλλά εκείνοι συνέχιζαν: η αναίδεια, η άγνοια, οι τερατολογίες, οι παλινδρομήσεις, η χωρίς όριο αναλγησία και ο τυχοδιωκτισμός, το κάθε μέρα άλλο τροπάρι, η μοχθηρία, η προπέτεια εναντίον προσώπων πίστεψαν πως είναι αντιπολίτευση.  

Τους άκουγες και αναρωτιόσουν γιατί αυτοί οι άνθρωποι ασχολούνται με την πολιτική ενώ δεν έχουν ιδέα απ’ αυτήν – απορίας άξιον. Και αυτή η ασχετίλα είναι που φέρνει το θράσος – πώς το έλεγαν οι αρχαίοι: τίποτε τολμηρότερο της άγνοιας. Ναι, αλλά η φούσκα, κάποτε, όταν παραμεγαλώσει, σκάει, τελικά, και με θεαματικό τρόπο, όπερ και συνέβη.

Η νέα απάτη που θα προκύψει είναι...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Κουβέντες στο δοκιμαστήριο πεισματικά αλάνθαστων σταλινοκατσαπλιάδων

Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

Η συζήτηση για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε τους λόγους της παταγώδους ήττας του στις εκλογές της 21ης Μαΐου θυμίζει λιγάκι τις κουβέντες στο δοκιμαστήριο ρούχων: όσα επιχειρήματα κι αν παρατεθούν σχετικά με την καταλληλότητα ή μη του δοκιμαζόμενου ρούχου, στο τέλος αυτός που δοκιμάζει το ρούχο είναι που θα αποφασίσει τι του ταιριάζει. Αν το ρούχο τού αρέσει, θα το αγοράσει ό,τι κι αν λένε αυτοί που βγήκαν μαζί του για ψώνια. 

Αυτές τις μέρες, ένας σημαντικός αριθμός ατόμων έχει βαλθεί να εξηγήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση την ακαταλληλότητα του δικού της πολιτικού ρούχου: «Πολιτεύεστε εχθροπαθώς!», «έχετε δηλητηριάσει την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα», «σταματήστε τις προσωπικές επιθέσεις και δοκιμάστε ένα μετριοπαθέστερο, πραγματιστικό μοντέλο πολιτικής». Οι αγανακτισμένοι με το ήθος του ΣΥΡΙΖΑ καλά κάνουν και το καταγγέλλουν, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ενδιαφέρεται για παραινέσεις τέτοιου είδους· δεν είναι ότι δεν τις καταλαβαίνει, είναι ότι τον αφήνουν αδιάφορο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτός που είναι, δεν θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχουν εναλλακτικοί εαυτοί, δεν υπάρχουν άλλα στυλ, υπάρχει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέρουμε, ο οποίος αγαπάει πολύ το ρούχο του και δεν σκοπεύει να το βγάλει.

Μια παράταξη που θεωρεί ότι δεν κάνει ποτέ λάθη, που αντιλαμβάνεται ως εχθρούς τους διαφωνούντες και βλέπει παντού συνωμοσίες εις βάρος της, δεν πιστεύει ότι η αποτυχία της είναι δικό της πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι των άλλων! Η δήλωση, άλλωστε, του Αλέξη Τσίπρα πως το αποτέλεσμα των εκλογών είναι οδυνηρό για την κοινωνία (δηλαδή για το ίδιο σώμα το οποίο ευθύνεται για το αποτέλεσμα!) είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει την πραγματικότητα και την αυτοκριτική: Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ενσάρκωση του ηθικού πλεονεκτήματος, αποκλείεται να έχει κάνει κάποιο σφάλμα· φταίνε οι πολίτες που παρασύρθηκαν, που έπεσαν θύματα προπαγάνδας, που δωροδοκήθηκαν· φταίει ο Μητσοτάκης που τους ξεγέλασε· φταίνε τα αριστερά κόμματα που απέρριψαν το σχέδιο της προοδευτικής διακυβέρνησης. 

Αν πρέπει οπωσδήποτε το κόμμα να αναγνωρίσει κάτι αρνητικό στον εαυτό του, τότε αυτό θα πρέπει να διαβάζεται και ως κολακεία: «Δεν εκπέμψαμε με ισχυρό τρόπο τη θετική μας ατζέντα», είπε η Ολγα Γεροβασίλη. Αυτό, μάλιστα. Ανάληψη ευθύνης με λίγο αποσυμπιεστικό ακκισμό.

Για να μπορέσει, όμως, κανείς να «εκπέμψει θετική ατζέντα», πρέπει να έχει κιόλας.  

Θετική ατζέντα, βέβαια, δεν είναι απλώς η ατζέντα που εμπνέει θετικά συναισθήματα· αυτή την επιστράτευσε και με το παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ, πότε τάζοντας στους πολίτες μη κοστολογημένες παροχές (οι αριθμοί δεν μετρούν, άλλωστε), πότε ταΐζοντάς τους με το τζανκ φουντ της συνωμοσιολογίας, του λαϊκισμού και του αντιμητσοτακισμού. Σε κάθε περίπτωση, τα αυτιά χαϊδεύτηκαν· οι ψηφοφόροι άκουσαν αυτά που (ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ότι) ήθελαν να ακούσουν. Ως εργαλείο έμπνευσης και κοινωνικής ανάτασης, ωστόσο, το θετικό μήνυμα σημαίνει κάτι παραπάνω: όραμα αντί εμμονής, ιδέες αντί ιδεοληψιών, υπέρβαση αντί καθήλωσης. 

Για να δουν οι πολίτες τον ΣΥΡΙΖΑ σοβαρά, δεν αρκεί να κάνει με χαμόγελο όσα κάνει ήδη, θυμωμένος· δεν αρκεί να ενοφθαλμίσει ευγένεια στο Facebook του Πολάκη και της Ακρίτα.  

Πρέπει να πείσει ότι τον ενδιαφέρει το καλό των πολιτών περισσότερο απ’ ό,τι τον ενδιαφέρει να πλήξει τον Μητσοτάκη και ότι κατέχει τη γνώση και τα μέσα να το επιτύχει.

Μια παράταξη που κατατρύχεται αδιάκοπα από ριζοσπαστικούς ιδεασμούς δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για τη συλλογική και προσωπική σταθερότητα· δεν είναι μέσα στο DNA της να το κάνει· ο ριζοσπαστισμός είναι εχθρός της ρουτίνας, ακόμη και της πιο ευτυχισμένης (και η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά, όπως είχε πει η Εφη Αχτσιόγλου σε μια σπάνια στιγμή ανεπίγνωστης ειλικρίνειας).  

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέτυχε να «αφουγκραστεί τις ανάγκες της κοινωνίας»· απέτυχε να αναγνωρίσει ότι...