ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ενας Θησέας που τον έλεγαν Προκόπη (και ο νεοφιλελέυθερος Μινώταυρος)

Γράφει η "ΒΑΒΕΛ" του Protagon

Η ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας (σ.σ.: δηλαδή του προέδρου όλων των Ελλήνων πλην των νεοφιλελεύθερων) στην τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να διδάσκεται από μόνη της ως ύψιστο παράδειγμα.

Διότι ο Προκόπης Παυλόπουλος έδειξε σε όλους πώς μπορείς να πάρεις τον απλοϊκό λόγο ενός συριζαϊκού troll των social media (σ.σ.: αυτούς που δίνουν σε όποιον ή ό,τι δε γουστάρουν το προσωνύμιο «νεοφιλελέ» και καθαρίζουν απλά και τσίφτικα, μαζεύοντας like από τους συντρόφους τους) και να τον κάνεις να φαίνεται σαν σοβαρή τοποθέτηση.

Είναι άγνωστο αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να συγγράψει τον λόγο του ζήτησε τη βοήθεια του Στέλιου Παππά (σ.σ.: πατέρα του Βουλευτή Επικρατείας και ιδεολογικού ταγού του κυβερνώντος κόμματος) ή κάποιου αρθρογράφου της Αυγής και διαπύρσιου πολέμιου του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να δημοσιευθεί στο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ ή να έχει εκφωνηθεί από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Είπε λοιπόν ο Πρόεδρος όλων των Ελλήνων πλην Νεοφιλελεύθερων ότι «ολοένα και περισσότερο η οικονομία, θυμίζει το μυθικό Λαβύρινθο, με την έννοια ότι η είσοδος είναι ορατή, αλλά η έξοδος μακρινή, δαιδαλώδης και αδιευκρίνιστη». 

 Και ποιος είναι ο Μινώταυρος σε αυτόν τον λαβύρινθο της σύγχρονης οικονομίας; 

Μα είναι σαφές (σ.σ.: πες τα Πρόεδρε…): «Αυτός ο οικονομικός Λαβύρινθος που έχει το δικό του Μινώταυρο, ως αρχιτέκτονα αλλά και ως αμείλικτο φύλακα της εφιαλτικής χαοτικότητάς του, είναι το γνήσιο τέκνο, της νεοφιλελεύθερης οικονομικής αντίληψης». 

Καταλάβατε τώρα; 

Ο Εχθρός βρέθηκε! Τον βρήκε ο Πρόεδρος για την ακρίβεια. Και ήταν απλό να βρεθεί. Αρκεί να διαβάζει κανείς την Αυγή.

Και ο Πρόεδρος συνέχισε: «Μέσα σ’ αυτόν τον οικονομικό Λαβύρινθο κι αντιμέτωπος με το νεοφιλελεύθερο Μινώταυρο, ο θεσμικός Θησέας (σ.σ.: εκεί θα ξερόβηξε λίγο, αφήνοντας τους ακροατές του να πιάσουν το υπονοούμενο ότι εννοεί τον εαυτό του…) καλείται, υπό όρους που παραπέμπουν στην ιστορία του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ, να φέρει σε πέρας την αποστολή του», είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και συνέχισε: 

 

«Την επανίδρυση ενός κανονιστικού εποικοδομήματος (σ.σ.: πιθανότατα να εννοούσε την κατάργηση του ΑΣΕΠ και τις «γαλάζιες» προσλήψεις στο Δημόσιο με τη μέθοδο της «γαλάζιας» συνέντευξης), το οποίο θα μπορέσει να υπερασπισθεί τον Ανθρωπο (σ.σ.: εντάξει όταν λέμε «Ανθρωπο» δεν εννοούμε τον Νεοφιλελεύθερο αλλά τον άλλον τον καλό…) και το κοινωνικό σύνολο κυρίως δια της αποκατάστασης του κανόνα δικαίου (σ.σ. κι άλλες προσλήψεις…) και της έννομης τάξης στον θεσμικό τους θρόνο που πρέπει επιπλέον να στηρίζεται πάνω σε δημοκρατικό βάθρο (σ.σ.: δηλαδή σε δανεικά και στη φορολόγηση των νεοφιλελεύθερων).

Την καλύτερη απάντηση (σ.σ.: πάντα στα πλαίσια του ευγενούς «σπορ» του τρολαρίσματος) στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (σ.σ.: και του Καραμανλισμού) έδωσε ο ίδιος ο πρόεδρος του Εβραϊκού Πανεπιστημίου Μπεν Σασόν Μεναχέμ. Ο οποίος...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ημέρες ηρωισμού. Ο Πάκης κι ο Μινώταυρος

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Ο Άη Γιώργης πάνω στ΄ άλογο πολεμάει  τον διάβολο και ο Πάκης τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού.  

Αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας κι όχι οι παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη. Ο νεοφιλελευθερισμός διόρισε την μισή Ελλάδα στο δημόσιο επί υπουργίας Πάκη και ο νεοφιλελευθερισμός  έκαψε την Αθήνα το 2008. Ο Πάκης τα γνωρίζει καλά αυτά. Ήταν κι αυτός εκεί…

Αν θεωρείτε ότι «δεν υπάρχει ελπίδα», εμείς μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι έχετε 100% δίκιο! Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος έκανε μία ομιλία κατά την τελετή αναγόρευσή τους σε επίτιμο διδάκτορα του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ. Στην ομιλία του αυτή, λοιπόν, ανακάλυψε τον νέο εχθρό, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού!

Κι ύστερα ξεδιπλώθηκε όλο το σκεπτικό του πολιτικού ανδρός: «Μέσα σ' αυτόν τον οικονομικό Λαβύρινθο κι αντιμέτωπος με το νεοφιλελεύθερο Μινώταυρο, ο θεσμικός Θησέας καλείται, υπό όρους που παραπέμπουν στην ιστορία του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ, να φέρει σε πέρας την αποστολή του».

Αναρωτιέστε ποια είναι αυτή η αποστολή;  

Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε:

«Την επανίδρυση ενός κανονιστικού εποικοδομήματος, το οποίο θα μπορέσει να υπερασπισθεί τον Άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο κυρίως δια της αποκατάστασης του κανόνα δικαίου και της έννομης τάξης στον θεσμικό τους θρόνο, που πρέπει επιπλέον να στηρίζεται πάνω σε δημοκρατικό βάθρο. Τελικώς δε δια της αποκατάστασης του κράτους δικαίου μ' έμφαση στον ανθρωπιστικό πυρήνα του, το κοινωνικό κράτος δικαίου».

Δηλαδή, πρόεδρε, όταν ήσασταν εσείς υπουργός επί κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεώτερου υπήρχε κράτος δικαίου; 

Να υποθέσω ότι η απάντησή σας πρέπει να είναι θετική. Ότι υπήρχε κράτος δικαίου ή ότι υπήρχε ένα κράτος δικαιότερο από το σημερινό.  

Και τι μεσολάβησε, κύριε πρόεδρε, και φτάσαμε σήμερα στα σημερινά μας χάλια; Τα μνημόνια;  

Ας συμφωνήσουμε για την οικονομία της συζήτησης. Τα οποία, όμως, πως προέκυψαν; Εσείς δεν είχατε την παραμικρή ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας;  

Ποιος υπέγραψε τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις που έγιναν στο δημόσιο επί των ημερών σας;  

Εκτός κι αν δεν κυβερνούσατε εσείς, αλλά ένα μυστικό ιερατείο φανατικών νεοφιλελεύθερων που σας υποχρέωσε να πάρετε όλες αυτές τις επώδυνες αποφάσεις ως υπουργός, έτσι ώστε να καταρρεύσει το κράτος δικαίου που είχατε εγκαθιδρύσει στην χώρα…

Αλλά δεν τελείωσε εδώ. Υπάρχει και συνέχεια: 

ΙΣΛΑΜΟΛΑΘΡΟΛΑΓΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ: Ενα μαχαίρι...

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο

ένα μικρό αφρικανικόν ατσάλινο μαχαίρι

– όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι Αραπάδες – 

που από ένα γέρον έμπορο τ’ αγόρασα στ’ Αλγέρι.

Σήμερα μπορώ να φανταστώ τι θα έκανε τον Νίκο Καββαδία, αγαπημένο ποιητή των ναυτικών, να κουβαλάει μαζί του ένα μαχαίρι, ιδιαίτερα αν επρόκειτο ν’ αράξει σε προβλήτες του Πειραιά κατά την διάρκεια συμπλοκής λαθρομεταναστών.  

Η αίσθηση της ανάγκης για δυνατότητα αυτοάμυνας αρχίζει να αναπτύσσεται στον μέσο φιλήσυχο Έλληνα πολίτη, μολονότι ακόμη αρνείται να πιστέψει τον εφιάλτη που βλέπουν τα μάτια του: τον αναίσθητο δηλαδή, αδιάφορο και αδιάντροπο τρόπο με τον οποίο οι βαρκάρηδες γεμίζουν το σαπιοκάραβο που κατάντησαν την Ελλάδα με το αφροασιανό λεφούσι που επελαύνει ακάθεκτο για να μας κατακλύσει.

Με την Ευρώπη να θωρακίζεται από την έλευση των μουσώνων, του χαμσίν, του σιμούν και της αφρικανικής σκόνης, χρησιμοποιώντας σαν φίλτρο κατακράτησής τους την ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛΑΔΑ, και την Τουρκία να παίρνει τους ευρω-παράδες για να μας τους στέλνει στα νησιά μας, ο χορός των ντοπαρισμένων δερβίσηδων καλά κρατεί. Η «ισλαμ»-οποίηση και «σαλαμ»-οποίηση της πατρίδας («σαλάμ αλέϊκουμ»: «ειρήνη υμίν» - εμένα μου λες, σαλάμι θα μας κάνουν) συνεχίζεται ακάθεκτη.

Σε μερικούς μήνες, κάτω από την ψευδαίσθηση μιας υποτιθέμενης ευρω-τουρκο-συμφωνίας επαναπροώθησης των λαθρο-εισβολέων, που στην ουσία επιδιώκει την χαλάρωση των ανακλαστικών του ελληνικού πληθυσμού απέναντι στην φυλετική επιμειξία που επιχειρείται εις βάρος του, το καζάνι θα ξεχειλίσει. Κι όταν εδώ θα γίνουμε γης μαδιάμ, τα τσογλάνια που ευθύνονται για τον κατήφορο που μας οδηγούν είναι πολύ αμφίβολο αν θα συνεχίσουν να χαίρουν της λαϊκής επιδοκιμασίας. Ίσως δε να γίνουν και αποδέκτες της λαϊκής οργής, με ότι αυτό συνεπάγεται για όσους και όσες λιάζονται ανάσκελα, χασκογελούν ανέμελα ή σούρνονται ως ανθρωπιστές-γρυλασπάλακες στα λασπόνερα των «Νταχάου». Γι’ αυτό ίσως...

ΙΣΛΑΜΟΛΑΘΡΟΛΑΓΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ: Nέα μεγάλη "επιτυχία" της "Δημοκρατίας" χθες στο κέντρο της πόλης που την γέννησε - Φορώντας μαντήλες βροντοφώναξε "fuck the borders" - Το ξεφραγο αμπέλι σε μεγάλα πολυπολιτισμικά κέφια!

ΙΣΛΑΜΟΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ  ΑΘΗΝΑ 2016

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

ΙΣΛΑΜΟΛΑΘΡΟΛΑΓΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ: Οι k@vles των "μαχμουτοεπενδυτών" πονοκέφαλος για την ΕΛ.ΑΣ. - Ενώ κοροϊδεύουμε τον ιερέα που φοβόταν για την μοναχική καλόγρια σε μοναστήρι της περιοχής του, η ΕΛ. ΑΣ βγάζει διαταγή για προστασία γυναικών προσφύγων από βιασμούς

Toυ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΛΑΦΑΤΗ

Μέτρα για την αντιμετώπιση των περιστατικών βιασμών, σεξουαλικής παρενόχλησης και κάθε μορφής βίας σε βάρος των γυναικών προσφύγων λαμβάνει η ΕΛ.ΑΣ., ύστερα από τη διαπίστωση ότι αυξάνονται τα κρούσματα βίας με θύματα ανυπεράσπιστες γυναίκες που εγκατέλειψαν μόνες τους ή με τα παιδιά τους τις χώρες καταγωγής τους. 

 

Αυτό αποκαλύπτει διαταγή του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. που δημοσιεύει ο «Ε.Τ.», η οποία εκδόθηκε στις 22 Μαρτίου 2016 και έχει θέμα την «ετοιμότητα για την προστασία των γυναικών μεταναστριών και προσφύγων». 

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, καθώς αξιωματικοί της Αστυνομίας και μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων συγκλίνουν στο ότι...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το πάθαμε το "κακό"! - Απλήρωτες επί οκτώ μήνες οι καθαρίστριες-πελάτισσες του ΣΥΡΙΖΑ! - Χαρούλα κάνε μια ακόμη συναυλία για την πάρτη τους...

Οι καθαρίστριες, που αποτέλεσαν για τον ΣΥΡΙΖΑ σύμβολο δικαιοσύνης και αποκατάστασης των καταπατημένων εργασιακών δικαιωμάτων προεκλογικά, παραμένουν απλήρωτες για οκτώ μήνες.
 

Ο υπ. Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος προχώρησε το Σεπτέμβριο του 2015 στην πρόσληψη στο υπουργείο Εργασίας, καθαριστριών. Την ίδια ώρα όπως καταγγέλλουν, μέχρι τώρα δουλεύουν χωρίς να έχουν πάρει ούτε ένα μισθό.
 

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα» αυτό συμβαίνει καθώς η πρόσληψή τους έγινε απευθείας από το υπουργείο με σύμβαση έργου, χωρίς όμως να υπάρξει διαγωνισμός και έτσι η μισθοδοσία τους δεν έχει εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
 

Πρόκειται για ένα πρόβλημα διοικητικής  φύσης, το οποί ο εκτιμάται ότι δεν είναι εύκολο να λυθεί, καθώς για να ξεμπλοκάρουν οι πληρωμές θα πρέπει να παρακαμφθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο, που υποστηρίζει ότι οι διαδικασίες πρόσληψης δεν είναι σύννομες.
 

Ετσι, για να βγει με κάποιοι τρόπο θετική γνωμοδότηση θα πρέπει: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οργή Καμμένου για τη βελγική σημαία που ύψωσε στο Ηρώδειο ο Γιαν Φαμπρ

Του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

«Ή ο Φαμπρ ή εγώ». Με αυτή τη φράση αντέδρασε ο Πάνος Καμμένος ύστερα από τη δημοσίευση της φωτογραφίας του νέου διευθυντή του Βελγικού Φεστιβάλ Αθηνών μπροστά στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Αιτία της αντίδρασης του υπουργού Εθνικής Αμυνας ήταν η βελγική σημαία που ύψωσε ο Γιαν Φαμπρ έξω από το ρωμαϊκό θέατρο όπου βρέθηκε συνοδευόμενος από τον Αριστείδη Μπαλτά για να ελέγξει τον χώρο.

Προφανώς ο αντισυμβατικός φλαμανδός καλλιτέχνης θέλησε με τον τρόπο αυτό να υπογραμμίσει τη νέα ταυτότητα του Φεστιβάλ και να αισθανθεί μεγαλύτερη «οικειότητα» με τον χώρο καθώς εκεί θα φιλοξενηθούν τα επόμενα τρία χρόνια έργα δικά του (την πρώτη χρονιά), έργα Βέλγων που έχουν συνεργαστεί μαζί του (τη δεύτερη χρονιά) και παραγωγές σκηνοθετημένες από τον ίδιο (την τρίτη χρονιά).

Ομως η εικόνα της βελγικής σημαίας στο σημείο όπου πριν από λίγο κυμάτιζε η γαλανόλευκη εξόργισε τον Πάνο Καμμένο. Μάλιστα, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας μίλησε για πράξη «εθνομηδενισμού» που δεν θα περάσει ατιμώρητη και ζήτησε από τον Πρωθυπουργό να παρέμβει.

Σε μια προσπάθεια μάλιστα να παρέμβει δυναμικά ο Πάνος Καμμένος πήγε στο Ηρώδειο και προσπάθησε να κατεβάσει τη βελγική σημαία χωρίς επιτυχία όμως, καθώς δεν μπόρεσε να λύσει τον κόμπο στον ιστό χωρίς παρουσία στρατιωτικής μπάντας.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ελληνική εθνική ξεφτίλα με Βέλγικο ονοματεπώνυμο...

Το αίσχος έχει ονοματεπώνυμο και είναι διορισμένο στο Ελληνικό Δημόσιο. Ονομάζεται Γιαν Φαμπρ και... προτιμήθηκε από τον εχθρό της αριστείας και υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά για να διευθύνει τον ιστορικό θεσμό του «Ελληνικού Φεστιβάλ», που διαχειρίζεται, μεταξύ άλλων, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και το Ηρώδειο.

Ο Φαμπρ μετονόμασε το «Ελληνικό Φεστιβάλ» σε Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, αφαιρώντας τη λέξη «Ελληνικό» από τον τίτλο - για προφανείς λόγους...  

Οπως έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία» (21/02/2016), ο Φαμπρ έχει εγγράψει στο μητρώο του μια σαδιστική ενέργεια απερίγραπτης βαρβαρότητας:

Το 2012 συνεργάτες του, ως «ατραξιόν» ενός θεατρικού που ανέβαζε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, πετούσαν γάτες ψηλά στον αέρα, ώστε οι θεατές του έργου να ακούν τις φωνές των βασανισμένων τετραπόδων!  

Αυτό είχε προκαλέσει σάλο στο Βέλγιο και ο Φαμπρ, που είχε τρομάξει από τις αντιδράσεις των φυσιολογικών συμπολιτών του, ετέθη υπό αστυνομική προστασία.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Φαμπρ, προκαλώντας ξεδιάντροπα το δημόσιο αίσθημα, αφενός δήλωσε ότι...  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Mετά τη γάτα ιμαλαίων οι εθνικοί μας τσαρλατάνοι σκίζουν και τη γάτα της... τέχνης (Ο κ. Σπινόζα στην Ανατολή)

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η σχέση μου με τη σύγχρονη τέχνη είναι κακή, κάκιστη, χείριστη, ανύπαρκτη. Οι «εγκαταστάσεις» με αφήνουν παντελώς αδιάφορο, συνήθως ψάχνω κάπου στο βάθος να δω πού κρύβεται το έργο. Και δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να ανακαλύψω το σώμα μου και να βρω τον εαυτό μου μετρώντας φακές. Πέστε το διαστροφή, πέστε το αναπηρία, πέστε το συντηρητισμό, πέστε το ό,τι θέλετε. Προτιμώ τους δημιουργούς και τις δημιουργίες από τους περιφερόμενους από μουσείο σε μουσείο curators που εξηγούν με πολυσέλιδα κείμενα το νόημα του σφουγγαρόπανου. Ισως επειδή πιστεύω πως η σύγχρονη τέχνη η οποία στηρίζεται στη σύλληψη, στο ευφυολόγημα, και αδιαφορεί για την πράξη της δημιουργίας, είναι ένα από τα συμπτώματα της πολιτισμικής μας αμηχανίας. Μαζί με το πολιτικώς ορθό και την ενιαία σκέψη του προοδευτικού λυρισμού.

«Και τώρα για μας εδώ να πούμε». Χθες διάβασα όσα περίπου είπε ο νέος διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ –αν και ο ίδιος αρνείται τον τίτλο του «διευθυντή»– Γιαν Φαμπρ.  


Δεν γνωρίζω το έργο του και δεν ανυπομονώ να το γνωρίσω. Το όνομά του μου ήταν γνωστό, κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα σαν κάτι πολύ σπουδαίο, μια αυθεντία των καιρών μας. Το επιβεβαίωσε χθες και ο υπουργός Πολιτισμού, που όλο και περισσότερο μου θυμίζει κάτι σαν αποτυχημένο βιβλικό προφήτη, ο οποίος και τον αποκάλεσε Σπινόζα. Φαντάζομαι, βάσει των διακρατικών συμφωνιών, ο κ. Μπαλτάς όταν πάει στο Βέλγιο θα αποκληθεί Αριστοτέλης.  

Αν θυμάμαι καλά, ένα από τα γνωστά έργα του κ. Σπινόζα συνίστατο σε τραμπολίνο με γατάκια. Τα πετούσε ψηλά και τα άφηνε μετά τα πέσουν στο τσιμέντο.


Διάβασα και το σχέδιό του για το Φεστιβάλ. Αφού μας είπε πως φέτος το ελληνικό κοινό θα έχει την τιμή, τη χαρά, την ευτυχία και ό,τι άλλο προαιρείσθε να γνωριστεί με τον σύγχρονο φλαμανδικό πολιτισμό, κάτι είπε για του χρόνου που μου διαφεύγει και προανήγγειλε θριαμβευτικά την παράδοση της σκυτάλης τον παράχρονο στους εγχώριους καλλιτέχνες. 


Bon pour l’Orient? Γιατί όχι; Αν ο κ. Μπαλτάς και η παρέα του καταφέρουν να μας πετάξουν από την Ευρώπη, ο φλαμανδικός πολιτισμός θα μας φαίνεται και εξωτικός και θα μας είναι απαραίτητος.


Οι περισσότερες αντιδράσεις αφορούσαν τον «αφελληνισμό» του Φεστιβάλ. Το δε κύριο επιχείρημα ήταν «πώς είναι δυνατόν με τέτοια κρίση να μη δίνεται η ευκαιρία στους Ελληνες καλλιτέχνες να βγάλουν κι αυτοί το κατιτίς τους;».  


Λυπάμαι αλλά δεν συμφωνώ. Αν το Φεστιβάλ υπάρχει για να καλύπτει τα κενά της θεατρικής πιάτσας, τότε είναι καταδικασμένο εξαρχής. Μια από τις προφανείς συνέπειες αυτής της νοοτροπίας είναι ότι το ωραιότερο θέατρο του αρχαίου κόσμου, η Επίδαυρος, δεν κατάφερε να ανταγωνιστεί το Μπαϊρόιτ για παράδειγμα, ως διεθνής θεσμός του αρχαίου δράματος. Από τις πιο πειραματικές παραστάσεις ώς τις πιο συμβατικές.


Το πρόβλημα είναι ότι...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Φάμπρα κατάμπρα φεσι-βαλ

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Αν αγαπάς την Ελλάδα και τον πολιτισμό της και θέλεις να αποφύγεις να σκαρφαλώσει η αρτηριακή πίεσή σου στο 25, πρέπει είτε να μη διαβάζεις ειδήσεις είτε να είσαι μοναχός στο Αγιο Ορος και η επικοινωνία σου με τον Θεό να σε γαληνεύει.  

Αν επιμένεις να ασχολείσαι με τα τρέχοντα, πρέπει να ενημερωθείς ότι ο νέος διευθυντής του «Ελληνικού Φεστιβάλ» είναι ένας Βέλγος, μα τι Βέλγος.  Ονομάζεται Γιαν Φαμπρ και στα... δημιουργήματά του, όπως τα έχει περιγράψει η «κυριακάτικη δημοκρατία» (21/2/2016), περιλαμβάνονται: «έργα ζωγραφικής φτιαγμένα από το αίμα και τα σωματικά υγρά του, θεατρικές παραστάσεις που απαιτούν από τους συμμετέχοντες να παραμένουν στις θέσεις τους για 24 ώρες αλλά και εικαστικές εγκαταστάσεις με... σκαθάρια, έντομα, τα οποία, όπως ο ίδιος έχει πει, αποτελούν για εκείνον... πηγή έμπνευσης! 

[...] Για τις ανάγκες μιας περφόρμανς στην Αμβέρσα οι συνεργάτες του πέταξαν γάτες στον αέρα με στόχο να "σκάσουν" στο έδαφος».

Σίχαμα

Αυτός ο τύπος έδωσε συνέντευξη Τύπου προχθες και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δείξει στους δημοσιογράφους φωτογραφία της εθνικής ομάδας του Βελγίου, την οποία χαρακτήρισε «πολυπολιτισμική», υποσχόμενος ότι επί των ημερών του θα προσπαθήσει να κάνει έτσι αυτό που ανέλαβε. 

Μούλτι κούλτι η Επίδαυρος άμα λάχει.  

Στη συνέχεια το προχώρησε το θέμα του αφελληνισμού, ξεκινώντας από τα βασικά, την ονομασία του θεσμού: τέλος το «Ελληνικό Φεστιβάλ». Θα ονομάζεται πλέον Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Η λέξη «ελληνικό», καπούτ.  

Τέτοιους τύπους προφανώς τους ενοχλεί ακόμα και ο... ήχος του έθνους μας. Φυσικά, όπως ήδη έχει ανακοινωθεί επίσημα, το πρόγραμμα του φετινού καλοκαιριού του πάλαι ποτέ «Ελληνικού Φεστιβάλ» θα είναι αφιερωμένο στο Βέλγιο (!!!), την πατρίδα αυτού του απίθανου που μας φόρεσαν κατακέφαλα οι Μπαλτάδες, που βρέθηκαν ένεκα καλπών στον δρόμο μας!

 

Φυσικά, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ - Δημήτρης Μάρδας: Ο μύθος μπροστά από τον άνθρωπο

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Όλοι θαυμάσαμε τη σπουδαία ιδέα του Δημήτρη του Μάρδα με τους πρόσφυγες επενδυτές και όλοι γελάσ... εεε.. ζητώ συγνώμη... και όλοι προβληματιστήκαμε γόνιμα και λίγο στεναχωρηθήκαμε που τόσο μεγάλες μα... ξαναζητώ συγνώμη... που τόσο σπουδαίες ιδέες δεν ακούγονται πιο συχνά. 

Πολλοί εξεπλάγησαν καθώς δεν περίμεναν, ακόμα και σ’ αυτή την κυβέρνηση που έχει μέσα της μυαλά όπως ο Φίλης, ο Κατρούγκαλος, η κυρα Θεανώ, ο Καμμένος ή ο Κουρουμπλής, να υπάρχει κάποιος τόσο μεγάλος όσο ο Δημήτρης ο Μαρδας. 

Κακώς.  

Πρώτον γιατί όσο ανίκανος είναι ως πρωθυπουργός ο Αλέξης ο Φούιτ τόσο ταλαντούχος είναι ως κυνηγός κωμικών ταλέντων 

Δεύτερον διότι ο Δημήτρης ο Μάρδας έχει δώσει σημάδια του μεγαλείου του στο παρελθόν . Διότι ο Δημήτρης ο Μάρδας είναι αυτός που:

1. Βρίσκει εκατοντάδες εκατομμύρια με μια βόλτα στο γραφείο του

Κάποιοι μπορεί να μην το θυμούνται και κάποιοι να προσπαθούν να το ξεχάσουν, αλλά στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης του Αλέξη του Φούιτ ο Μάρδας μεγαλουργούσε στο υπουργείο των Οικονομικών. Μια μέρα, εκεί που μεγαλουργούσε, συνειδητοποίησε πως του έλειπαν «350 με 400 εκατομμύρια». Μη έχοντας άλλη επιλογή έκανε ό,τι κάθε υπεύθυνος υπουργός μιας υπεύθυνης κυβέρνησης θα έκανε: Το είπε στα κανάλια. Η αναστάτωση ήταν μεγάλη, αλλά – όπως αποδείχτηκε - εντελώς αδικαιολόγητη. Μιάμιση ώρα αργότερα ο Δημήτρης ο Μάρδας ξαναβγήκε στα κανάλια και είπε πως τα λεφτά βρέθηκαν. Όταν με δέος οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον μεγάλο αυτό οικονομολόγο πώς τα κατάφερε, εκείνος, με την άνεση που χαρακτηρίζει τους πραγματικά μεγάλους απάντησε: «πριν μιάμιση ώρα ήμουν σπίτι μου, τώρα είμαι στο γραφείο μου»  

Τόσο μαρδ... εεε ... τόσο μεγάλος. Δυστυχώς, παρά τις προτροπές, ποτέ δεν επανέλαβε την ίδια διαδρομή για το γραφείο του και έτσι χάθηκε η ευκαιρία να λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.

   Ένας θρησκευτικός ηγέτης κι ένας Θεός

2. Κερδίζει το βραβείο Προνοητικού Πατέρα της Δεκαετίας.

Στους ίδιους πρώτους μήνες που ο Δημήτρης ο Μάρδας με μια βόλτα μέχρι το γραφείο του μπορούσε να βρει εκατοντάδες εκατομμύρια, κυκλοφορεί η είδηση πως κυβερνητικό στέλεχος, λίγες μέρες πριν τη νίκη της παράταξης του, είχε βγάλει στο εξωτερικό λεφτά. Το κυβερνητικό στέλεχος δεν είναι άλλο από τον Δημήτρη τον Μάρδα, αν και το ποσό - όπως δηλώνει ο ίδιος «δεν είναι σημαντικό.. 30.000 – 40.000 ευρώ». Ψίχουλα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα ήταν και ψίχουλα που είχαν βγει στο εξωτερικό για να κάνει το μεταπτυχιακό της η κορούλα του. Προφανώς ο Μάρδας περίμενε το χάος που θα φέρει η κυβέρνηση του Αλέξη του Φούιτ στην οικονομία και προφανώς δεν θα ήθελε το παιδί του να σπουδάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο που έχει προϊστάμενο τον Μπαλτά ή τον Φίλη και καθηγητή τον ίδιο. Κανείς δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο για το παιδί του. Μέχρι εδώ τίποτα το ιδιαίτερο. Το μεγαλείο του Μάρδα ξεδιπλώθηκε όταν ερωτήθη αν η κόρη του έφυγε για το εξωτερικό και απάντησε: «Η κόρη μου δεν πέρασε τις εξετάσεις όπως περιμέναμε, αλλά θα φύγει τους επόμενους μήνες».

Δυστυχώς οι σπουδαίοι Έλληνες δημοσιογράφοι που φιλοξένησαν και φιλοξενούν τον Δημήτρη τον Μάρδα στις εκπομπές τους, είναι πολύ διακριτικοί και έτσι ακόμα δεν έχουμε μάθει τι απέγιναν οι σπουδές της κόρης και αν τα χρήματα έπιασαν τόπο ή υποφέρουν μόνα τους στην ξενιτιά. 

Σε κάθε περίπτωση, η προνοητικότητα του Δημήτρη του Μάρδα πρέπει να γίνει παράδειγμα για κάθε πατέρα που θέλει να γλιτώσει το παιδί του από το χάος που ο ίδιος και η παρέα του δημιουργούν.

  Ανταλλάσσοντας απόψεις με συναδέλφους

3. Έχει όραμα για την Τέχνη και τη Φιλοσοφία και τη Σίρλει Μπάσεϊ

Εδώ δεν μπορώ να προσθέσω τίποτα. Θα αφήσω να μιλήσει μόνη της η σκέψη του Μάρδα:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: TEDx Ειδομένη!

Aπό τον aNameToCome 

«Φιλαράκι, έχεις €250.000 να πάρω μια άδεια παραμονής;» με ρώτησε πριν από λίγο κάποιος έξω από το λιμάνι του Πειραιά όπου κατά χιλιάδες συρρέουν πλέον οι μετανάστες επενδυτές μετά τις εκπληκτικές δηλώσεις του υπουργού κυρίου Μάρδα ότι μεταξύ των δύστυχων προσφύγων που κοιμούνται στις λάσπες και ζητιανεύουν για ένα πιάτο φαί, υπάρχουν επενδυτές που σκέφτονται να διαθέσουν διακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ για να αγοράσουν κατοικία στην χώρα μας και να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. 

Πέρα από το αριστερό της δήλωσης, ανοίγονται νέοι ορίζοντες αφού με χρήμα θα μπορείς πλέον να αγοράζεις τα πάντα, για παράδειγμα εξετάζεται το ενδεχόμενο όποιος από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επενδύσει στην Ελλάδα τα λεφτά που έβγαλε εξωτερικό πριν τα capital control, να γίνεται αυτομάτως υπουργός. 

Με πρόχειρους υπολογισμούς αν εμφανιστούν 45.000 πρόσφυγες με €250.000 για επένδυση η κυβέρνηση θα μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και να προσλάβει και 800.000 δημοσίους υπαλλήλους που όσο να'ναι τους ψιλοχρειαζόμαστε. 

Εγώ πάντως βρίσκω λογικό να προσφέρεται άσυλο σε όποιον επενδύσει σε μια χώρα που αυξάνει τη φορολογία, μισεί τις επιχειρήσεις και έχει τις τράπεζες κλειστές, αφού ένας τέτοιος υποψήφιος επενδυτής είναι τέρμα ηλίθιος και θα πρέπει να λαμβάνει τη μέριμνα του κράτους όπως όλοι οι συνάνθρωποι μας με βαριά αναπηρία. 

Τουλάχιστον απαντήθηκε το ερώτημα που πήγαιναν οι μετανάστες αφού λιαζόντουσαν στην Ομόνοια:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο Δημήτρης Μάρδας παρουσίασε τον πρώτο Σύριο πρόσφυγα επενδυτή!

Toυ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Με υπερηφάνεια ο υφυπουργός Εξωτερικών αποστομώνει όσους τον λοιδόρησαν για την αναφορά του στους πλούσιους πρόσφυγες που περιμένουν την κατάλληλη συγκυρία για να επενδύσουν στη χώρα μας.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Δημήτρη Μάρδα ο συγκεκριμένος επενδυτής τον βρήκε μέσω Google. Πρόκειται για τον άνθρωπο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα ενός ομίλου με προσφυγικά funds, καθώς οι πρόσφυγες που συμμετέχουν σε αυτόν επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι για να μην τους κοιτάζουν περίεργα οι υπόλοιποι στα hot-spots.

Ο εν λόγω εκπρόσωπος μάλιστα υποσχέθηκε ότι...

"Επίγεια ΣΥΡΙΖΑίικη κωμωδία"

Σαν σήμερα (31/3/ΧΧΧΧ)

1821: Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.

1946: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές.

1958: Ο Τσακ Μπέρι κυκλοφορεί τη μεγάλη επιτυχία του «Johnny B. Goode».

1982: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαρ για τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».

1980: Πεθαίνει ο Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί αρείας φυλής. 

 

 

 

 

 

 

2014: Πεθαίνει η ηθοποιός Μαργαρίτα Γεράρδου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: "Λίρα και φόρος" υπερ υπεράριθμου κρατικοδίαιτου συριζαίικου κηφηναριού

Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Δια του ν.δ. 1247/1942 θεσπίσθηκε θανατική ποινή για κάθε συναλλαγή σε χρυσές λίρες.  

Υπό το παραλήρημα του κατοχικού πληθωρισμού το “αδίκημα” διαπράττετο παγκοίνως. Παραδίδεται στιγμιότυπο χαρακτηριστικό: Αφελής απολογήθηκε ότι: …«… χάλασα δύο λίρες ώστε να πάρω κονσέρβες ...»… Το δικαστήριο αθώωσε λόγω … αμφιβολιών (!).

 

 Οι σημερινοί άρχοντες έπρεπε να έχουν πληροφορηθεί τα διατρέξαντα. Έτσι θα είχαν συνειδητοποιήσει το ανεφάρμοστο της εξοντωτικής φορολογίας (!). Ο ελεύθερος επαγγελματίας για να μορφώσει δύο παιδιά τα εγγράφει σε ιδιωτικό σχολείο. Έτσι ανεβαίνει σε επίπεδο δημοσιονομικής επιβάρυνσης δημευτικό. Ο φόρος εισοδήματος τείνει στο ύψος του 50%, επί πλέον 23% του ΦΠΑ που δεν θ’ αποδόσουν οι πελάτες. Πλέον 75% ως προείσπραξη για προκαταβολή φόρου επομένου έτους. Και ακολουθεί κοινωνικοασφαλιστική κράτηση ποσοστιαία μέχρι και 27% επί του ήδη κατακρεουργημένου εισοδήματος.

Ανάλογη η φορολόγηση και επί ακινήτων. Φορολογούνται το 2016 με ανύπαρκτες – πλέον – αξίες του 2007 (!!!).

Ο Σύριζα, ως δύναμη αριστερή, άρα ταξική, αναδιπλώνεται στους πυρήνες ισχύος του. Η δημευτική φορολογία είναι αντιπαραγωγική. Αυτό όμως γενικώς. Αντιθέτως έχει το ζήτημα για τους υπεράριθμους του δημοσίου. Εκείνοι ψηφίζουν με φανατισμό Σύριζα. Ελπίζουν πως, αναλώμασι του ορθολογισμού, θα διατηρήσουν την μισθοδοσία τους (!).

Ζήτημα, βέβαια, είναι ότι την ταξική αντίληψη Σύριζα δεν αποδέχονται οι Εταίροι. Ο Σύριζα μάχεται υπέρ του μεγάλου κράτους. Ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Το μεγάλο κράτος γεννά ελλείμματα. Ο Σύριζα, για να τα καλύψει, προτείνει “ως ισοδύναμα” εξοντωτική φορολογία. Οι εταίροι, όμως, διαπιστώνουν αδύνατη την είσπραξη δημευτικών φόρων.  

Συνακόλουθα, θεωρούν τον λογαριασμό ελλειμματικό.Άρα η αξιολόγηση δεν κλείνει. Η αβεβαιότητα παρατείνεται. Η χώρα βυθίζεται (!). Οι κυβερνώντες στερούνται παραστάσεων ν’ αντιληφθούν (και) τα απλούστερα. Ό,τι συνέβη με την Βουλγαρία είναι εντυπωσιακό. Δημοσιεύθηκε πως πολλές επιχειρήσεις μετεγκαθίστανται εκεί. Επενέβη η κυβέρνηση, διευκρινιστικά, εξήγησε με ύψος θριαμβευτικό. Είπε ότι οι περισσότερες εκεί εγκαταστάσεις στερούνται προσωπικού. Ξέφυγε (από την αφελή θριαμβολογία) το ουσιώδες. Ότι, δηλαδή, οι εταιρείες στην Βουλγαρία δικαιούνται και άνευ υπαλλήλων να διατηρούν τραπεζικές καταθέσεις. Πόρους άρα, που νομίμως αρνούνται να εμπιστευθούν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα (!!!).

Η κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει ότι μέτρα δημευτικά νοούνται αποκλειστικά σε ερμητικά κλειστές κοινωνίες τύπου Βορ. Κορέας. 

Η Εν. Ευρώπη είναι ανοικτή κοινωνία πολιτών. Άρα πρέπει κάθε κράτος της να βολεύει τις ανάγκες του με μέσαανάλογα. Άλλως φεύγουν οι πολίτες (!). Απαξιώνονται τα ντουβάρια. Παραλύουν οι θεσμοί. Σ’ εμάς αυτό έχει, ήδη, συμβεί με τον θεσμό του χρηματιστηρίου, αλλά και με την αξία των ακινήτων. Τέλος και με στρατιές ικανών Ελλήνων που εκπατρίζονται.

Η στήλη έχει κατ’ επανάληψη τονίσει: άμεσος κίνδυνος δεν είναι η έξοδος από το “ευρώ”. Είναι...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Όπως ο Καλιγούλας και ο Νέρων…

Γράφει ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

Οι βασικές αρχές του φορολογικού δικαίου –οι αρχές της αναλογικότητας και της προσφορότητας– αποτελούν σχετικά νέα κατάκτηση. Συνδέονται με τη θέσπιση συνταγματικών χαρτών στα κράτη που κάπως γενικευτικά αποκαλούμε "Δύση" και είναι απόρροια της γενικότερης πίστης των πατέρων του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού στη δύναμη της ανθρώπινης λογικής. 

Η αρχή της αναλογικότητας συνδέει το ύψος των φορολογικών επιβαρύνσεων των πολιτών με το ύψος των εισοδημάτων τους. Κάθε φορολογική επιβάρυνση που υπερβαίνει ένα ορισμένο ύψος, ουσιαστικά κάθε επιβάρυνση που απειλεί τη διατήρηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής, δικαιολογεί την "ανάκτηση" των "φυσικών δικαιωμάτων", και αυτόχρημα καθιστά την εξουσία "τυραννική", σύμφωνα με το σχετικό σκεπτικό του John Locke. 

Εξάλλου, η αρχή της προσφορότητας συνδέει τον προσδιορισμό του ύψους του φόρου αφενός με την επίτευξη ενός ορισμένου ύψους δημοσίων εσόδων που επιτρέπουν την απρόσκοπτη λειτουργία του κράτους και, αφετέρου, με τη βιωσιμότητα του ίδιου του φορολογικού συστήματος.

Προϋπόθεση της εφαρμογής αμφοτέρων των αρχών, όπως άλλωστε και κάθε συστήματος φορολογίας, είναι η παραγωγή και η ύπαρξη πλούτου – διαφορετικά ισχύει η "μενίππειος ένσταση" ("Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος") και δεν τίθεται καν θέμα επιστροφής στη "φυσική κατάσταση". 

Φαινόμενα μηδενικής παραγωγής πλούτου παρατηρούνται σε failed states, στα οποία – σύμφωνα με τον σχετικό τεχνικό όρο του διεθνούς δικαίου – δεν γίνεται καν λόγος για συντεταγμένες κρατικές δομές αλλά μόνο για "πραγματικό έλεγχο επί του εδάφους", συνήθως από μη κρατικούς φορείς.

Υποτίθεται – αν κάνω λάθος διορθώστε με – ότι η παρούσα κυβέρνηση διαδέχθηκε την προηγούμενη πρωτίστως διότι η προκάτοχός της επέβαλε φόρους που υπερέβαιναν τη φοροδοτική ικανότητα του λαού και συνεπώς παραβίαζαν τις δύο προαναφερθείσες αρχές και απονομιμοποιούσαν την εξουσία η οποία τους θέσπισε αξιώνοντάς την καταβολή τους.  

Κανένας σοβαρός παρατηρητής δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τη διαπίστωση αυτή. Όταν, φερ’ ειπείν, η πτώση των πραγματικών τιμών των ακινήτων λόγω ύφεσης είναι τέτοια ώστε οι αντικειμενικές τιμές να υπερβαίνουν την εμπορική τους αξία και η κυβέρνηση παριστάνει την ανήξερη και επιβάλλει φορολογία βασισμένη στις πλασματικές τιμές, τότε, η απονομιμοποίηση και αυτονόητη είναι και έτι επηυξημένη από την ύφεση και τις συνέπειες της ύφεσης στα εισοδήματα. 

Δείτε όμως τι συμβαίνει τώρα. 

Η νυν κυβέρνηση, επικαλούμενη την υπερψήφισή της κατά τις δεύτερες εκλογές του 2015, όχι μόνο διατηρεί τους παράλογους φόρους που επέβαλε η προκάτοχός της, αλλά τους επαυξάνει. Σύμφωνα με όσα μετ’ επιτάσεως δημοσιεύονται στον Τύπο, συνήθως μέσω διαρροών, αναμένεται μεγάλη αύξηση της φορολογίας σε κάθε κινητό και ακίνητο περιουσιακό στοιχείο. Και τούτο μάλιστα υπό συνθήκες περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων, τόσο μέσω περικοπών μισθών και συντάξεων όσο και μέσω της μείωσης των αφορολογήτων ορίων και της αναδιαμόρφωσης των φορολογικών συντελεστών με στόχο τα μέχρι πρότινος θεωρούμενα "χαμηλά εισοδήματα". 

Το γεγονός δεν πρέπει να μας ξενίζει:  

Για τις ελληνικές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης το βασικό ζητούμενο δεν υπήρξε ποτέ η αύξηση του πλούτου – τον οποίο άλλωστε, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, και πάντως ανάλογα και με τις ιδεολογικές τους αναγνώσεις, δαιμονοποιούσαν – αλλά η διατήρηση των παρασιτικών δομών που ευθέως αντιστρατεύονται κάθε έννοια δημιουργίας πλούτου. 

Επί δεκαετίες, προβαλλόταν το επιχείρημα ότι ο μόνος δυνατός, αξιόπιστος, δίκαιος, "φιλολαϊκός" μοχλός ανάπτυξης είναι το κράτος. 

Ένα κράτος, όμως, που με όποια οικονομική δραστηριότητα και αν καταπιάστηκε παρήγαγε μόνο ζημίες, ελλείμματα και νέα προβλήματα. 

Ένα κράτος που διαρκώς επεκτεινόταν χωρίς καμία ισχυρή, πρόσφορη, βιώσιμη οικονομική βάση που να δικαιολογεί αυτή την επέκταση.

Ένα δανειζόμενο και διαρκώς ενισχυόμενο κράτος, το οποίο λειτουργούσε με βάση την "αφελή" αρχή ότι όσα δανείζεται θα τα κάνει μισθούς και συντάξεις και αυτά πάλι θα ανακυκλώνονται μέσω της κατανάλωσης και θα υποστηρίζουν αενάως μια οικονομία υπηρεσιών, στο πλαίσιο της οποίας όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι και ο δανεισμός και οι ενισχύσεις θα συνεχίζονταν αενάως. Ουδείς απασχολήθηκε, τουλάχιστον δημοσίως, με το ενδεχόμενο αυτός ο "κύκλος" να μην είναι ενάρετος αλλά φαύλος και η αδυναμία παραγωγής πραγματικού, απτού πλούτου να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή.

Όταν το κόστος δανεισμού άρχισε να αυξάνεται και να φθάνει σε μη διαχειρίσιμα επίπεδα, το ίδιο αυτό κράτος επιχείρησε – σποραδικά, σπασμωδικά και με αποκλειστικό γνώμονα τις διάφορες εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες – να εφαρμόσει περιοριστικές πολιτικές οι οποίες, αν και μόλις απέδιδαν κάτι, αμέσως εγκαταλείπονταν έως την επόμενη στροφή του δρόμου και τον επόμενο μεγάλο ή μικρό εκτροχιασμό. Κάθε ευκαιρία που δόθηκε στη χώρα, ακόμη και ο ιδιαίτερα φθηνός δανεισμός των πρώτων χρόνων της συμμετοχής στη ζώνη του ευρώ, σπαταλήθηκε στην περίφημη "σύγκλιση".  

Θυμάστε τη χρήση του όρου επί των κυβερνήσεων Σημίτη; Περίπου ταυτιζόταν με τη μισθολογική σύγκλιση με τις χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ. Ούτε κουβέντα βέβαια για παραγωγική, διοικητική, τεχνολογική, θεσμική, ολοκληρωμένη σύγκλιση. Η ανεύθυνη και "ευδαίμων" διαχείριση των δανεικών έως και το 2009 έφερε τη χρεοκοπία. 

Η περίφημη εποχή των "Μνημονίων" αποτέλεσε την τελευταία χαμένη ευκαιρία. Οι λεγόμενες "μνημονιακές κυβερνήσεις" (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο όσο το δυνατόν πιο ουδέτερο) ερμήνευσαν την έννοια της "προσαρμογής" εντελώς μονοδιάστατα – κάτι που αποδεικνύεται πρωτίστως από τις πράξεις, όχι από τους λόγους τους. 

Η συνεχής διόγκωση της φορολογίας αποτέλεσε το μοναδικό μέσο προσαρμογής. Η "άλλη επιλογή", της πραγματικής μείωσης των δαπανών, απλώς συγκαλύφθηκε πίσω από την επιβολή οριζόντιων μειώσεων μισθών και συντάξεων. Ταυτόχρονα, όμως, η διατήρηση της δομής του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα ως είχαν, επιβαρυνόμενη περαιτέρω από τις μαζικές και "γενναιόδωρες" πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, εξανέμιζαν το όποιο μικρό – ούτως ή άλλως – δημοσιονομικό όφελος των οριζόντιων περικοπών. 

Χιλιάδες δημόσιοι οργανισμοί παραγωγής αργομισθιών παρέμειναν άθικτοι. 

Οι δημόσιες αναθέσεις παρέμειναν άθικτες. 

Η τεχνολογική καθυστέρηση αποτέλεσε συνειδητή επιλογή. 

Ακόμη και σήμερα το κράτος δεν γνωρίζει στο σύνολό του τον αριθμό των διάφορων "φορέων" που τελούν υπό τον άμεσο ή τον έμμεσο έλεγχό του. Καμία σοβαρή απογραφή, καμία σοβαρή προσπάθεια εξορθολογισμού, κινήσεις μόνο για τα μάτια και προς καθησυχασμό των δανειστών, αδράνεια και παραλυσία υπό συνθήκες τέλους χρόνου.  

Οπότε τι; 

Η φορολογία.

Δείτε ένα επίκαιρο παράδειγμα: