ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το σπίτι των τεράτων και οι... "Δομές"!

Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

«Ελπίζω να μην μας εκθέσετε γιατί κι εμείς… δημόσια υπηρεσία ήμαστε». Νομίζω η φωνή της έτρεμε πιο πολύ σε αυτό το σημείο παρά στο δράμα των παιδιών.  

Εδώ συνοψίζεται το αληθινό «τέρας». Και μην ανοίγετε τις εύκολες βεντάλιες «τοπική κοινωνία». Τοπική κοινωνία είναι και η θεία, που έδωσε αγώνα. Και επιτέλους αποκαλύφθηκε η ιστορία. Τέσσερα παιδιά. Είκοσι πέντε ετών ο μεγάλος… «Εχει φύγει από το σπίτι». Φεύγεις ποτέ από το σπίτι; Δεκαοκτώ το επόμενο παιδί, 14 το άλλο με τεράστια προβλήματα και 10 το μικρό.

«Απ’ ό,τι φαίνεται το μικρό είναι τυχερό. Δεν έχει πάθει τίποτα». Τυχερό; Δεν έχει πάθει τίποτα; Πόσο τραγικά ανυποψίαστοι! Πόσο εγκληματικά ανυποψίαστοι! Πόσο ηλίθια, πόσο άλαλες κούκλες θεωρούμε τα παιδιά;

Οκτώ μήνες πριν –προσέξτε το «8 μήνες πριν»– τα τελευταία γεγονότα που συντάραξαν, το κορίτσι οδηγείται στο Νοσοκομείο Παίδων. Εχει ήδη αποκαλύψει ότι οι γονείς του το εξαναγκάζουν να τους παρακολουθεί να κάνουν σεξ. Εχει στείλει SOS. Πόση δύναμη θα χρειάστηκε; Πόσο θάρρος; Χαμπάρι; Ο Δήμαρχος λέει ότι οδηγήθηκε και στο Χαμόγελο του Παιδιού. Τίποτα;

Επιστρέφει στην εστία. Εστία των τεράτων. Παραδίδεται στην «Νέα δομή». Κέντρο Κοινότητας ονομάζεται. Κοινωνική Λειτουργός και Ψυχολόγος. Η πρώτη είδε το κορίτσι μια-δυο φορές. «Τι να καταλάβω;». Η δεύτερη; «Πόσα να κάνεις με παρακολούθηση ανά 15 μέρες;» λέει μια γυναίκα που την υπερασπίζεται.  

Τι λες;

Πόσο χρόνο θέλει η επιστήμη για να καταλάβει;  

«Το παιδί δεν έδειχνε κάτι» λέει η ειδική.

Ακούω καλά; Το ζω αυτό που ζω; 

 Καημένο παιδί! Τίποτα πιο θλιβερά τραγικό από τους συναγερμούς που χτυπάει η ψυχή σου και δεν σ’ ακούει κανένας. 

Κυρίως κανένας «ειδικός».  

Πήγαινε στη θέση του να επιστρέφει στην εστία; «Από την ώρα που γύρισε μας έλεγε ότι είχε άγχος με το σχολείο».

«Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι το παιδί κατάφερνε να σας κοροϊδεύει; Είναι αυτό άλλοθι επιστημόνων ανθρώπων; Μα οι άνθρωποι της ψυχικής υγείας δεν στηρίζονται, στο τι λέει το παιδί… Δεν πρόδιδαν οι ζωγραφιές του; Η ανάσα του; Οι κινήσεις; Το βλέμμα; Οι λέξεις πίσω από τις λέξεις;».

«Τίποτα σας λέω!». Τίποτα μου λέει.

«Σ’ εμένα το έφεραν η μητέρα και ο πατέρας. Το είχαν μέσα στο αυτοκίνητο. Το είδα καταπτοημένο. Εγώ τους είπα να πάνε στο νοσοκομείο». Πνιγμένο στο αίμα. Καταπτοημένο το είδαν.

«Ελπίζω να μην μας εκθέσετε γιατί κι εμείς… δημόσια υπηρεσία ήμαστε». Μια οικογένεια τεράτων. Μια κοινωνία τεράτων. Οχι. Δεν συμβαίνουν τέτοια κάθε μέρα. Αλλά...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι ασυνείδητοι είναι στη ΛΕΑ, η Τροχαία πού είναι;

Tης ΛΙΛΑΣ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ

Τις τελευταίες μέρες έχει κυκλοφορήσει ένα βίντεο από τη Θεσσαλονίκη, τραβηγμένο μέσα από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, που δείχνει με πόση δυσκολία καταφέρνει το όχημα να προχωρήσει στη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης στη συμβολή του Περιφερειακού με την Εγνατία, εξαιτίας των ανεγκέφαλων που την έχουν καταλάβει.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που οδηγοί καταλαμβάνουν τη ΛΕΑ, είναι όμως πρώτη φορά (τουλάχιστον εγώ δεν θυμάμαι κάτι αντίστοιχο), που έχουμε βίντεο μέσα από ένα ασθενοφόρο που πασχίζει να προχωρήσει. Το βλέπεις και είναι λες και παρακολουθείς ταινία περιπέτειας. Πιάνεται η καρδιά σου και ανεβαίνει η αδρεναλίνη σου, καθώς πλέκεις με το μυαλό σου υποθέσεις: Αυτός που πάνε να παραλάβουν έχει αναπνευστικό πρόβλημα. Φαντάσου να είναι ο άνθρωπος μεταξύ ζωής και θανάτου. Θα τον προλάβουν;…

Τέτοια σκέφτεσαι και η αγωνία σου χτυπάει κόκκινο, μαζί με τα νεύρα σου: θες να πας στους εξυπνάκηδες που έχουν κλείσει τη ΛΕΑ και να τους φτύσεις στα μούτρα, το λιγότερο.

Στις 30 Ιουνίου του 2017 ένα αυτοκίνητο πήρε φωτιά στην Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης – Νέων Μουδανιών και ένας άνδρας απανθρακώθηκε. Η Πυροσβεστική προσπάθησε να προσεγγίσει το σημείο, αλλά έφτασε με καθυστέρηση. Ηταν, βλέπεις, Παρασκευή και όλοι πήγαιναν Χαλκιδική. Φυσικά είχε μποτιλιάρισμα και φυσικά η ΛΕΑ ήταν πιασμένη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, ο άνδρας δεν θα σωζόταν έτσι κι αλλιώς, αλλά σε κάποια άλλη περίπτωση που θα μπορούσε, που θα ήταν δυνατόν να τον προλάβουν; Θα τον προλάβαιναν με τη ΛΕΑ γεμάτη εμπόδια;

Αραγε πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη μάχη με τον χρόνο, μετά από κάποιο ατύχημα ή παθολογικό πρόβλημα, επειδή η ασυνείδητη οδική συμπεριφορά των Ελλήνων εμποδίζει ένα ασθενοφόρο να τους προσεγγίσει; 

 Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια στατιστική έρευνα που να δείχνει, για παράδειγμα, πόσοι θάνατοι προκλήθηκαν επειδή η ΛΕΑ ήταν κατειλημμένη και χάθηκε πολύτιμος χρόνος.

Μετά τη δημοσίευση του βίντεο, η Ελληνική Αστυνομία ανήρτησε τουίτ, στο οποίο υπενθυμίζει πότε πρέπει να χρησιμοποιείται η ΛΕΑ.

Μάλιστα, καλά έκανε και μας το υπενθύμισε, αλλά τώρα τι;  

Θα δούμε οι Έλληνες το τουίτ και θα σταματήσουμε να μπαίνουμε παράνομα στη ΛΕΑ; 

Θα γίνει ξαφνικά ένα κλικ στο μυαλό μας και θα αποκτήσουμε οδική συνείδηση;

Ολοι ξέρουμε τη συνέχεια της ιστορίας:  

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης στη χώρα των ελληνόφωνων κατσαπλιάδων

Του ΣΠΥΡΟΥ ΒΛΕΤΣΑ

Το βίντεο, που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι γυρισμένο από διασώστες του ΕΚΑΒ μέσα από το ασθενοφόρο. Τα αυτοκίνητα στην εξωτερική περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης είναι ακινητοποιημένα λόγω διαμαρτυρίας προσφύγων και μεταναστών για τις συνθήκες διαβίωσης στη δομή φιλοξενίας των Διαβατών.

Το πλήρωμα του ασθενοφόρου έχει κληθεί να παραλάβει ασθενή που αντιμετώπιζε σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα στην περιοχή της Νέας Μεσημβρίας. 

Η Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης, που έχει προβλεφθεί για αυτές τις περιπτώσεις, έχει καταληφθεί από αυτοκίνητα και το ασθενοφόρο παραμένει αποκλεισμένο. Η κατάληψη της ΛΕΑ από αυτοκίνητα ακύρωσε τη λειτουργία της και εξέθεσε τον άνθρωπο που χρειαζόταν την βοήθεια του ΕΚΑΒ σε μεγάλο κίνδυνο. 

Το περιστατικό της Θεσσαλονίκης δεν είναι η εξαίρεση. Πολύ συχνά ακούμε στο ραδιόφωνο για ατυχήματα που έχουν συμβεί στην εθνική οδό και η κυκλοφορία διακόπτεται για ώρες επειδή τα συνεργεία διάσωσης δεν μπορούν να προσεγγίσουν το σημείο του ατυχήματος, λόγω της  κατάληψης της ΛΕΑ από άλλα οχήματα.

Οι οδηγοί μπαίνουν στη ΛΕΑ για να αποφύγουν το μποτιλιάρισμα που προκαλεί το ατύχημα, χρησιμοποιώντας τη λωρίδα η οποία έχει προβλεφθεί για να φτάσει η βοήθεια σε όσους τη χρειάζονται και να περάσουν εκείνοι που θα ανοίξουν τον δρόμο. Όσοι αποκλείουν τη ΛΕΑ δυσκολεύουν τη δουλειά των διασωστών, αλλά δεν διευκολύνουν τους εαυτούς τους. Αν δεν φτάσουν η Πυροσβεστική και η Αστυνομία, δεν θα ανοίξει ο δρόμος και θα συνεχίσουν να βρίσκονται ακινητοποιημένοι.

Αν με την είσοδο στην ΛΕΑ οι οδηγοί έβρισκαν διέξοδο από το μποτιλιάρισμα, θα μιλούσαμε για μια ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά. Θα λέγαμε ότι προκειμένου να λύσουν το πρόβλημά τους ατομικά, οι οδηγοί αυτοί αδιαφορούν για τις συνέπειες που θα έχει η πράξη τους στους άλλους, ακόμη και σε εκείνους που μπορεί να κινδυνεύει η ζωή τους. Όμως εδώ δεν έχουμε ζημιά για τους άλλους και κέρδος για τον εαυτό τους, έχουμε ζημιά για όλους. Η κατάληψη της ΛΕΑ είμαι μια πράξη επιθετικότητας και μαζί μια πράξη αυτοπαγίδευσης. Είναι τόσο ισχυρή η επιθυμία να ξεφύγει ο οδηγός από το πρόβλημα, ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί αν η πράξη του τον ωφελεί ή όχι.

Υπάρχει μια τάση να ερμηνεύονται τέτοιες συμπεριφορές με αναφορές σε γενικά χαρακτηριστικά της φυλής των Ελλήνων. Οι ερμηνείες αυτές βρίσκονται στον αντίποδα των ισχυρισμών περί ανωτερότητας των Ελλήνων, που δίδαξαν στους άλλους τον πολιτισμό και ξεχωρίζουν για την ανθρωπιά και το φιλότιμό τους.

Τέτοιες θεωρήσεις...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΕΠΟΙΚΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Εάλω η Πόλις των Αθηνών...

Οι Τούρκοι φαίνονται και μπορείς να τους πολεμήσεις. Την παρακμή δεν την αντιλαμβάνεσαι εύκολα για να ξεσηκωθείς

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Προχθές συμπληρώθηκαν 565 χρόνια από την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους. 

Προχθές , σήμερα, αύριο και μεθαύριο, η πρωτεύουσα του ελληνόφωνου κράτους, η Αθήνα, θα φαίνεται και θα είναι αλωμένη από το πιο βαθύ σκοτάδι της βαρβαρότητας. 

Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα πάλαι ποτέ όμορφο, κομψό, επιβλητικό κτίριο, που κατάντησε τσαντίρ μαχαλάς, παράπηγμα: Είναι η… Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Πειραιώς! Η κατάντια, της κατάντιας, ω αισθητική της χωματερής!

Χωματερή η Αθήνα, σαν την ψυχή των κυβερνώντων. Η πόλη μας βρομάει και ζέχνει. Στα πεζοδρόμια, στάμπες από τα στρώματα βρόμας που έχουν κατακάτσει το ένα πάνω στο άλλο και αφηγούνται τα διαδοχικά στάδια της ήττας των Ελλήνων. Οι λεροί δρόμοι, γεμάτοι με στρωματσάδες αστέγων, Ελλήνων που δεν είχαν την «τύχη» να γεννηθούν αλλού και να έλθουν λαθραία στην πατρίδα μας για να αξιώσουν στέγη, φαγητό χαλάλ, ασύρματο δωρεάν δίκτυο για το ίντερνετ, επιδόματα και προνομιακή πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας υγείας.

 

Πιο πέρα από τις στρωματσάδες και τους ανθρώπους με τα μαλλιά που έχουν κολλήσει από την αλουσιά, οι πάγκοι των πωλητών λαθραίων, οι οποίοι στήνονται μπροστά από τα νόμιμα καταστήματα, που ετοιμάζονται να κλείσουν. 

Η εισβολή του χάους ήταν αργή, αλλά τώρα κλιμακώνεται, επιταχύνεται, σαν τους ρυθμούς της ασφυξίας σ’ ένα τούνελ που σφραγίστηκε λόγω κατολίσθησης.

 

Oπου υπάρχουν λάμψη και ισχύς, πίσω τους κρύβεται μια αναξιότητα, ένας δόλος ή και τα δύο μαζί. Μπροστά από τηλεοπτικούς προβολείς, δίπλα σε πάνοπλες φρουρές, μέσα σε θωρακισμένα οχήματα, σε επαύλεις και σε Κοινοβούλια, τα σκουπιδιάρικα των συνειδήσεων μαζεύουν χρήμα, ψήφους και εντυπώσεις. 

Προχθες ήταν η μνήμη της Aλωσης της Πόλης. Σήμερα...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΝΑΡΧΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο Ρουβίκωνας παράγει μιθριδατισμό

Του Λέανδρου Τ. Ρακιντζή

Αρεοπαγίτη ε.τ.

Η λέξη μιθριδατισμός προέρχεται από τον βασιλέα του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ, που επειδή φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν έπαιρνε ο ίδιος περιοδικά μικρές δόσεις δηλητηρίου, ώστε να αποκτήσει ανοσία στα δηλητήρια. 

  Σήμερα, όταν μιλάμε για μιθριδατισμό εννοούμε ότι σταδιακά εξοικειωνόμαστε για κάθε λογής ανεπιθύμητη ή επικίνδυνη κατάσταση και παύουμε να αντιδρούμε σε αυτή.

Οι κοινωνίες με την πάροδο του χρόνου υφίστανται διάφορες επιδράσεις, που ανεπαισθήτως και σταδιακά τις αφομοιώνουν ολικά ή μερικά ή τις αποκρούουν καμιά φορά και βίαια. Αυτά αποτελούν κοινωνικά φαινόμενα, που έχουν μελετηθεί και μελετώνται συνεχώς, εξάγονται συμπεράσματα άλλοτε ειλικρινή και επιστημονικά τεκμηριωμένα και άλλοτε μη, αλλά κατάλληλα για πολιτική εκμετάλλευση και σε κάθε περίπτωση ανάγονται στην εξέλιξη των κοινωνιών.

Το ερώτημα είναι εάν οι επιδράσεις αυτές πηγάζουν αυθόρμητα μέσα στο κοινωνικώς γίγνεσθαι ή είναι στοχευόμενες πολιτικές δράσεις, που καλύπτονται, χρηματοδοτούνται και καθοδηγούνται από κάποιο πολιτικό κόμμα ή κίνημα ή κέντρο εξουσίας εγχώριο ή ξένο, οπότε η εύκολη λύση είναι να καταφύγουμε σε θεωρίες συνωμοσίας με μόνη την ένδειξη ποιος ωφελείται, αλλά υπάρχει και η περίπτωση της προβοκάτσιας, όπως λένε ορισμένοι τον agent provocateur. 

Τα τελευταία χρόνια έχομε κορεσθεί από τέτοιες ιστορίες συνωμοσίας, επεμβάσεων ξένων κέντρων, ραντίσματος από αεροπλάνα κλπ, που και σ’ αυτό το θέμα έχει επικρατήσει ο μιθριδατισμός, γιατί μολονότι ακούγονται πολλά κανείς δεν δίνει σημασία και τα αντιμετωπίζει με απάθεια.

Η δράση Ρουβίκωνας φαίνεται, ότι είναι μετεξέλιξη του κινήματος των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, που εξαφανίσθηκαν από το προσκήνιο της πολιτικής ζωής όχι βεβαίως γιατί έγιναν όλοι ευτυχισμένοι με την πολιτική αλλαγή και έπαυσαν να υπάρχουν πλέον οι λόγοι της διαμαρτυρίας τους -αφού όλα τα προβλήματα τους λύθηκαν δια μαγείας και οι προοπτικές της χώρας έγιναν άριστες- αλλά γιατί έληξε ο ρόλος τους. Τη σκυτάλη ανέλαβε ο Ρουβίκωνας με διαφορετική όμως κατεύθυνση και στόχους, γιατί οι αγανακτισμένοι στρέφονταν κατά της τότε κυβερνήσεως και των παλαιών πολιτικών κομμάτων, ενώ ο Ρουβίκωνας βάλλει ηπίως μεν αλλά συστηματικά κατά των θεσμών του Κράτους, των στηριγμάτων της αστικής τάξεως κυρίως των συμβολαιογράφων και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα προσωπείο εκδικητή εναντίον των εχθρών του λαού και υπερασπιστή των κοινωνικών αδικιών. 

Ταυτόχρονα να δημιουργήσει μια εικόνα, ότι όλα επιτρέπονται, ότι δεν υπάρχει νόμος και έννομη τάξη, ότι η δικαιοσύνη είναι ανίσχυρη και ότι μπορεί να παρεμβαίνει παντού ατιμωρητί.

Το μήνυμα αυτό το περνάει στο υποσυνείδητο των πολιτών που λόγω της ανοχής της κυβερνήσεως και των διωκτικών οργάνων, των ατυχών δηλώσεων του αρμοδίου υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Τόσκα, που απενοχοποιούν τους παραβάτες, της συμπαραστάσεως κάποιων πολιτικών προσώπων και της γραφικότητας κάποιων παρεμβάσεων, δεν αντιδρούν ενεργητικά, αλλά υπομένουν παθητικά την ανομία και την έλλειψη κοινωνικής ειρήνης. Έτσι οι πολίτες σταδιακά και ανεπαίσθητα γίνονται εσωστρεφείς και υποκύπτοντας στο μιθριδατισμό καθίστανται παθητικοί και ανέχονται χωρίς αντίδραση οποιαδήποτε παρανομία, ενώ προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τα κοινά... 

Είναι γεγονός ότι δια της εκουσίας η ακουσίας πρακτικής του μιθριδατισμού έχουν γίνει ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν αποδεκτές από την κοινωνία πολλές καταστάσεις που παλαιότερα θεωρούνταν παράνομες, ανήθικες και ασυμβίβαστες προς τα χρηστά ήθη, πάντοτε όμως με σφοδρές κοινωνικές και θρησκευτικές αντιδράσεις. 

Σαφώς όμως υπάρχουν πολλές εστίες παραβατικότητας, όπως το άβατο των Εξαρχείων με τους αντιεξουσιαστές, τα άβατα των Ρομά στο Μενίδι και αλλού, τα hot-spots και άλλα σημεία των μεταναστών, όπου μπορεί απουσιάζει η κρατική εξουσία, αλλά υπάρχει μια εσωτερική ιεραρχία με δικούς της κανόνες. Οι περιοχές αυτές παράγουν ανομία και επικινδυνότητα αλλά όχι μιθριδατισμό, καθόσον ελέγχονται περιμετρικά από την αστυνομία για να μην επεκταθούν, αλλά η πολιτεία αδιαφορεί, εάν έχει γίνει η ζωή των εκεί κατοίκων και περιοίκων, που δεν μπόρεσαν να μετακομίσουν, αφόρητη και που διαμαρτύρονται ματαίως. 

Η περίπτωση του Ρουβίκωνα γεννά στην κοινή γνώμη πολλά εύλογα ερωτήματα για τα οποία δεν υπάρχουν απαντήσεις, αλλά μόνο εικασίες και ισχυρές ενδείξεις, όπως η περίεργη ανοχή που δείχνει η κυβέρνηση στις παράνομες δραστηριότητες του Ρουβίκωνα με τις χλιαρές φραστικές καταδίκες, ενώ η δήλωση του κ. Δραγασάκη -είναι δικά μας παιδιά- υποδηλώνει τουλάχιστον μια ιδεολογική συγγένεια μεταξύ τους.

  Μεταξύ των εύλογων ερωτημάτων είναι τα εξής: 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΜΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Συμπάσχοντας με τον Κουφοντίνα...

Γράφει ο ΑΛΚΗΣ Ο ΑΔΕΙΟΥΧΟΣ

Κανονικά πριν πάρει άδεια o Κουφοντίνας, θα έπρεπε πρώτα να πάρουν άδεια οι εξής, που έχουν να τους δουν οι δικοί τους από τις αντίστοιχες ημερομηνίες:

 

Ο Ρίτσαρντ Γουέλς, Σταθμάρχης της CIA (23.12.1975)
 

Ο Ευάγγελος Μάλλιος, απόκτακτος αστυνομικός (14.12.1976)
 

Ο Αστυνόμος Παντελής Πέτρου και ο αστυφύλακας οδηγός του Σωτήρης Σταμούλης (16.01.1980)
 

Ο Τζορτζ Τσάντες (αμερικανός διπλωμάτης)
 

Ο οδηγός του Νίκος Βελούτσος (15.11.1983)
 

Ο αστυφύλακας Χρήστος Μάτης (24.12.1984)
 

Ο εκδότης της «Απογευματινής» Νίκος Μομφερράτος και ο οδηγός του Σ. Ρουσέτης (21.2.1985)
 

Ο αρχιφύλακας Νίκος Γεωργακόπουλος (26.11.1985)
 

Ο βιομήχανος Δημήτρης Αγγελόπουλος (8.4.1986)
 

Ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης (1.5.1988)
 

Ο ναυτικός ακόλουθος των ΗΠΑ Γουίλιαμ Νορντίν (28.6.1988)
 

Ο εισαγγελέας Κώστας Ανδρουλιδάκης (10.1.1989)
 

Ο δημοσιογράφος και βουλευτής Παύλος Μπακογιάννης (26.9.1989)
 

Ο Αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ (12.5.1991)
 

Ο αστυφύλακας Γιάννης Βαρής (02.11.1991)
 

Ο Τούρκος διπλωμάτης Γιοργκού Τσετίν (7.10.1992)
 

Ο φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν (14.7.1992)
 

Ο...

ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Κουράγιο Χαλανδριώτες! Η "λύση" από την Περιφέρεια δυο τσαντίρια δρόμος!

ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ευρωβενεζουέλα ολιστική και λάιτ

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Το μεταφράζω όπως ακριβώς το διαβάζω από το θαυμάσιο «Book of isms» του Τζον Αντριους (εκδόσεις «The Economist», 2010):

«Ολισμός. Η φιλοσοφική θεωρία ότι τα μέρη ενός συνόλου δεν μπορούν να κατανοηθούν χωρίς την αναφορά τους στο όλον. Τον όρο, προερχόμενο από το ελληνικόν “όλος”, εισήγαγε ο Νοτιοαφρικανός πολιτικός και στρατιωτικός Γιαν Σματς (1870-1950), ο οποίος σε ένα βιβλίο του 1926 σημειώνει την “τάση της φύσης να σχηματίζει σύνολα, που είναι μεγαλύτερα από το άθροισμα των συστατικών τους, μέσω της δημιουργικής εξέλιξης”. Ομως η ιδέα πηγαίνει πίσω τουλάχιστον στον Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.), που κηρύττει: “Το όλον είναι περισσότερο από το άθροισμα των μερών”. Ο ολισμός έχει αποκτήσει αξία για τη σύγχρονη Ιατρική, με την ολιστική προσέγγιση να εξετάζει και τους πνευματικούς και τους κοινωνικούς παράγοντες στον ασθενή, μαζί με τα σωματικά συμπτώματα».

Στα καθ’ ημάς τώρα.  

Ολιστικό, ιδίως όταν συντάσσεται με τη λέξη «σχέδιο», σημαίνει προεκλογικό. Είναι η τάση της αριστερής διανόησης να εντυπωσιάζει, χρησιμοποιώντας κατά βούληση όρους με χροιά επιστημονική ή τεχνοκρατική, που υποτίθεται ότι εκφράζουν τη νεωτερικότητα και την πρόοδο. Εν ολίγοις, το φαινόμενο που αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως «haute paparologie». (Εχει ενδιαφέρον ότι, μολονότι στη διεθνή επιστημονική κοινότητα υπερτερεί για προφανείς λόγους η αγγλική γλώσσα, επιλέγεται η γαλλική προκειμένου να ονομαστεί το συγκεκριμένο φαινόμενο. Ισως επειδή η γαλλική διανόηση φέρει ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης...)

Το φαινόμενο δεν είναι αθώο, δεν πρόκειται μόνο για απλό αρχοντοχωριατισμό ημιμαθών κουλτουριάρηδων. Η «paparologie» (haute ou basse) φθείρει τη σχέση των λέξεων με τα πράγματα, έτσι συμβάλλει ουσιαστικά στην απώλεια επαφής με την πραγματικότητα (π.χ., θα μας πληρώσουν για να μη τους χρεοκοπήσουμε) και διευκολύνει τη δουλειά του λαϊκισμού. Αυτή η απόσπαση των λέξεων από τα πράγματα είναι που επιτρέπει, ώστε να νοείται ως «ακτιβισμός» η συγκεκριμένη μορφή τρομοκρατίας την οποία ασκεί ο «Ρουβίκωνας», στρεφόμενος ακόμη και κατά της Δικαιοσύνης ή του αρχηγού της αντιπολίτευσης προσωπικά. Πολλοί, οι περισσότεροι μάλλον, εσωτερικεύουν ατομικά αυτή τη διαδικασία και, σιγά σιγά, αρχίζουν να βλέπουν την πραγματικότητα διαφορετικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά καθηγήτρια του Παντείου, η οποία αφού ευπειθώς εδέχθη μπουγέλο με κόκκινη μπογιά, που της κατέστρεψε τα ρούχα, αργότερα χαρακτήρισε «κοινωνική παρέμβαση» τον εξευτελισμό της και μόνον ικανοποιημένη δεν δήλωσε ότι ήταν. (Ισως να μην ήταν και τόσο, γιατί δεν τους είπε ένα ευχαριστώ...)

Το «ολιστικό» χρησιμοποιεί τον στόμφο για να κρύψει τον πραγματικό στόχο του σχεδίου, που είναι η αναπαλαίωση με σοσιαλιστικό χρώμα. Εκσυγχρονίζουν, υποτίθεται, τη γλώσσα και, στην πραγματικότητα, σκεπάζουν ένα όραμα –γιατί οικονομικό σχέδιο δεν το λες με τίποτα– για μια Ευρωβενεζουέλα λάιτ. Το ότι παρουσίασαν αυτό το πράγμα στην Ευρώπη ως αναπτυξιακό σχέδιο νομίζω ότι δεν πρέπει να έχει αφήσει αμφιβολίες στο εξωτερικό ότι η κυβέρνηση κινείται προς εκλογές. Κινείται με τον τρόπο που ξέρουμε, καιροσκοπικά· προς τα εκεί όμως κατευθύνεται.

Ενα υστερόγραφο ιστορικού χαρακτήρα δεν μπορώ να το αποφύγω, αφού η αφορμή για τα παραπάνω ήταν μία λέξη:

ΔΙΕΘΝΗ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ραντεβού στα παλιατζίδικα!

Σπουδαία η πρωτοβουλία του Τσίπρα να συναντήσει τον Μπουτάρη. Είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να καμαρώσουμε το γραφείο του δεύτερου...

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Σήμερον το μενού περιλαμβάνει έδεσμα εξωτικό, σχεδόν άγνωστο για τους διαμορφωτές αριστερής απόψεως: την αισθητική. 

Η ελληνόφωνη Αριστερά, επειδή δεν τα καταφέρνει πολύ σε αυτό τον τομέα, επιδίδεται μετά μανίας στον μοντερνισμό. Η μοντέρνα τέχνη είναι κάργα ευρύχωρη. Οποιοσδήποτε δεν μπορεί να ζωγραφίσει ούτε πατάτα δύναται να ισχυριστεί ότι μια καλικατζούρα του είναι ισάξια με έργο του Ρούμπενς και οι άλλοι τον πιστεύουν επειδή έτσι γράφουν οι κολλητοί του καλλιτέχνη στις σάπιες εφημερίδες και το αυτό μεταδίδουν στα χρεοκοπημένα κανάλια. Ο Γιάννης Μπουτάρης, υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ, απέδειξε περιτράνως, με την κατάσταση που επικρατεί στο γραφείο του, ότι ανήκει σε αυτή την τιμημένη (από τον εαυτό της, μόνο) παράταξη.

 

Ο Παναγιώτης Δούμας, αρθρογράφος στη «δημοκρατία», έγραψε για την οπτική πανώλη, που μπορεί να επιμολύνει την αισθητική όποιου αντικρίσει τη φωτογραφία από τη συνάντηση Τσίπρα - Μπουτάρη στο γραφείο του δεύτερου: «Ριχτάρι στην πολυθρόνα, βουδιστικά φυλαχτά, μάσκες καρναβαλιού, αρχαιοελληνική προτομή, κοράκι-φυλαχτό, banner “Je Suis”, χαλί τσαλακωμένο. Η εικόνα του γραφείου του “εκσυγχρονιστή” δημάρχου Θεσσαλονίκης θυμίζει τσαντίρι και δείχνει τη διανοητική του σύγχυση (έχει και μίνι ανεμόμυλο στη γλάστρα για να μη χαλάνε τα λουλούδια τα κοράκια)». 

Το εύρος της φωτογραφίας που είχε στη διάθεσή του ο κ. Δούμας δεν περιελάμβανε τον Σπάιντερμαν με τη φραπεδιά ούτε το βάζο με τα λέλουδα και το τασάκι στο τραπεζάκι ούτε την πιατουλιά στον τοίχο ούτε ένα σωρό άλλα διακοσμητικά στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα του απόλυτου γιουσουρούμ. Αυτή η γωνιά στο γραφείο Μπουτάρη είναι...

ΔΙΕΘΝΗ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: O άοκνος αγώνας για τα εθνικά δίκαια συνεχίζεται από το στρατηγικής σημασίας πριγκιπάτο του Μονακό.

Γράφει ο Άλκης ο Μονεγάσκος

Με ζωγραφισμένη την αγωνία στα πρόσωπά τους για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς και τη διαπραγμάτευση για το σκοπιανό, το ζεύγος Καμμένου συνεχίζει τον άοκνο αγώνα για τα εθνικά δίκαια από το στρατηγικής σημασίας πριγκιπάτο του Μονακό.
 

Εδώ στη φώτο ασκούν αποτελεσματικό λόμπινγκ στο Μονεγάσκο πρίγκιπα, πείθοντάς τον για τα δίκαια των ελληνικών θέσεων.
 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι...

ΔΙΕΘΝΗ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ο μοναδικός Πάνος Καμμένος

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Οι ζωές των περισσότερων ανθρώπων δεν είναι ούτε ένα Σαββατοκύριακο του Πάνου Καμμένου. Αυτό δεν είναι κακό και, ας μην κοροϊδευόμαστε, ούτε άδικο. Μπορεί ο Πάνος Καμμένος να μην έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, καθώς από τα 28 του υπηρετεί τον ελληνικό λαό, πλην όμως ο πατέρας του ήταν ένας ευκατάστατος άνθρωπος. Επίσης και η σύζυγος του, γνωστή δικηγόρος, διακρίθηκε στον επαγγελματικό στίβο, κατακτώντας τον σεβασμό των συναδέλφων της.

Το ζεύγος Καμμένου διένειμε στον Τύπο φωτογραφικό υλικό από την επίσκεψη του στο Μονακό όπου και παρακολούθησε, συμμετέχοντας στη συντροφιά του πρίγκιπα Αλβέρτου, το γκραν πρι. Η επίσκεψη ήταν, προφανώς, ιδιωτική. Ενας υπουργός Αμυνας δεν έχει να συζητήσει τίποτα με ευρωπαίο πρίγκιπα. Εχει πολλά να συζητήσει με σαουδάραβες πρίγκιπες, στους οποίους ενίοτε επιχειρεί να πωλήσει αμυντικό υλικό, πάντα για λόγους εθνικού συμφέροντος. Ο ιδιωτικός χαρακτήρας της επίσκεψης επέτρεψε στον υπουργό να συνοδεύεται από τη συμβία του, όπως άλλωστε επιγράφεται και στη σχετική πρόσκληση που, το ζεύγος Καμμένου, φρόντισε να δούμε.

Όχι, δεν θα τοποθετήσω την φωτογραφία του Καμμένου με τον Αλβέρτο δίπλα στα αποσπάσματα από τις ομιλίες του στη Βουλή, στα χρόνια του αντιμνημονιακού αγώνα. Άλλωστε η αντιπαραβολή του σημερινού lifestyle των κυβερνώντων με τα λεγόμενα παρελθόντων ετών θεωρείται λαϊκισμός -θυμίζω ότι εκείνοι δεν λαϊκιζαν, είχαν αυταπάτες. 

Δεν με ενοχλεί που ο Πάνος Καμμένος πηγαίνει στο Μονακό, ενώ πριν από τρία χρόνια σπάραζε για τα παιδιά που λιποθυμούν και τους ενήλικες που αυτοκτονούν. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται γελοίο, μπορεί να δείχνει προσβλητικό, αλλά είναι, κατά κάποιον τρόπο, η δουλειά του. Φέρνει καλά λεφτά στο σπίτι και εξασφαλίζει σέλφι με τον Αλβέρτο.

Ωστόσο έχω μία μεγάλη απορία. Για ποιο λόγο μας τα επιδεικνύουν όλα αυτά; Γιατί ο υπουργός Εθνικής Αμυνας και η συμβία του μας δείχνουν πόσο καλά πέρασαν στο Μονακό; 

Μην είναι η έπαρση που φέρνει ο νεοπλουτισμός και η ξιπασιά της εξουσίας;  

Όχι, δεν το πιστεύω. Το ζεύγος Καμμένου διαθέτει συγκρότηση καλών σπουδών και λεπτούς τρόπους αστικής ευγένειας. Η επίδειξη, άλλωστε, είναι στοιχείο μικροαστικού απωθημένου που έμεινε και επιπλέει στο ποτήρι της σαμπάνιας. 

Νεόπλουτοι, ξιπασμένοι μικροαστοί με απωθημένα; 

 Μπορώ να σας δείξω πολλούς, αλλά όχι το ζεύγος Καμμένου ανάμεσά τους.

Τότε γιατί το κάνουν; Γιατί μία πετυχημένη γυναίκα σαν τη Ελένη Τζούλη φτάνει ως τις παρυφές του duck face στη σέλφι με τον πρίγκιπα Αλβέρτο; Και γιατί ένας ισχυρός άνδρας, όπως ο Πάνος Καμμένος αισθάνεται την ανάγκη να φωτογραφηθεί την ώρα που η ματιά του μετρά κατάρτια και μήκη σκαφών; 

Νομίζω πως είναι...

ΔΙΕΘΝΗ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: «Φλαμπέ» α Μονακό (Μετάφραση: Ο Καμμένος στο Μονακό)

Του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Οι επτά φωτογραφίες από την «εισβολή» του Πάνου Καμμένου, της συζύγου του και όσων αυτοί εκπροσωπούν, στο παλάτι των Μονεγάσκων, όπου βρέθηκαν προσκελημένοι του πρίγκιπα Αλβέρτου είναι ενδεικτικές. Θυμίζουν εκείνες τις τουριστικές πόζες επαρχιωτών που ποζάρουν σαν γύφτικα σερπάνια δίπλα στα αξιοθέατα πόλεων του εξωτερικού. Με μοναδικό σκοπό να τις δείξουν όταν επιστρέψουν στην γειτονίτσα και να κάνουν τους άλλους να ζηλέψουν τα μεγαλεία τους.

Είναι προφανές ότι ο Πάνος Καμμένος και η σύζυγός του, λαχταρούν αυτού του είδους τις επιδείξεις. Γιατί καλό είναι να βρίσκεσαι στο κατώτατο σημείο της πολιτικής ηθικής, να «πυραυλώνεις» τα πλήθη των φανατικών οπαδών σου, να προτρέπεις τους φανατικούς να λιντσάρουν, να ουρλιάζεις «στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα» μέσα στη Βουλή, να συνωμοσιολογείς, να απειλείς και να μηνύεις, να κάνεις γιαλαντζί τσαμπουκάδες και να πουλάς όπλα στην Σαουδική Αραβία. Αλλά άλλη είναι η γλύκα του τζετ-σετ…

Και αυτή τη φορά ο Πάνος Καμμένος αφού εντρύφησε στις στολές στρατιωτικού τύπου αποφάσισε να μεταμφιεστεί σε κάτι εντελώς καινούργιο: σε κοσμοπολίτη. Και επειδή –πολύ λογικά – φαντάζεται ότι δεν θα το πιστέψουμε πως βρέθηκε στο Παλάτι του Μονακό φροντίζει να φωτογραφίσει και την πρόσκληση. Για «να σκάσουν οι οχτροί του» (όπως λένε και στην γειτονίτσα), που θα δουν το «Monsieur et Madamme Panos Kammenos». Ότι «μεγαλοπιάστηκε» δηλαδή. Άσε που στο Μονακό έχει και Καζίνο…

Εννοείται φυσικά ότι τόσο η γλώσσα του σώματος όσο και οι λεπτομέρειες στις φωτογραφίες αγγίζουν τα όρια του κωμικού. Στο κάτω-κάτω όσο περισσότερο ένας Πάνος Καμμένος απομακρύνεται από το φυσικό του περιβάλλον (δηλαδή τον Τέρενς Κουίκ, τον Δημήτρη Καμμένο και τους υπόλοιπους ΑΝΕΛ), τόσο πιο Πάνος Καμμένος φαίνεται. Και μπορεί εδώ να μην έχει το δουλικό ύφος που είχε πάρει όταν περίμενε στην ουρά μαζί με το πλήθος να σφίξει το χέρι του Ντόναλντ Τραμπ όταν έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά το δέος του, (καμουφλαρισμένο με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο) όταν κοιτάζει τη μαρίνα των σκαφών στο Μονακό δεν κρύβεται. Ούτε πίσω από τα αεροπορικά γυαλιά του.   

Γι’ αυτό και το άλμπουμ με τίτλο «Μας είχε καλεσμένους ο Αλβέρτος στο Παλάτι» διαθέτει όλες εκείνες τις σατανικές λεπτομέρειες που «ξεφεύγουν» από το παραμύθι. Και που ακριβώς γι’ αυτό το κάνουν σπαρταριστό. 

 Εξάλλου κωμωδία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που νομίζεις ότι είσαι και σε αυτό που είσαι στην πραγματικότητα.

Ένας εμβρόντητος Αλβέρτος – που φοράει γραβάτα με εικόνες formula 1 λόγω της ημέρας – αναρωτιέται ποιός είναι ο κύριος που τον κοιτάζει τόσο έντονα στα μάτια. Και τι είναι αυτά που του λέει…

 

 

… και τελικά ο Πρίγκηπας, ασυνήθιστος στην δοκιμασία να συνομιλεί με τον Πάνο Καμμένο, κλείνει τα μάτια και εύχεται όταν τα ξανανοίξει ο συνομιλητής του να έχει φύγει.

 

 

Όπως φαίνεται οι υψηλοί προσκεκλημένοι του παλατιού, βλέπουν το Γραν Πρι από μια καρέκλα επισκέπτη μπροστά σε ένα γραφείο. Με την τηλεόραση να αντανακλά το φως από το παράθυρο. Χωρίς ούτε έναν καφέ. Και με κάμερες (πάνω δεξιά) μη σουφρώσουν κανένα τασάκι

 

Ο Πάνος Καμμένος στο μπαλκόνι του παλατιού με φόντο το λιμάνι και χαμόγελο του τύπου...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητα ψεκασμένου τσαρλατανισμού κωμωδία

ΣΥΡΙΖΑίικου τσαρλατανισμού κωμωδία

Σαν σήμερα (31/5/ΧΧΧΧ)

1907: Το πρώτο ταξί κάνει την εμφάνισή του στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

1915: Ο Βενιζέλος στις εκλογές λαμβάνει τις 185 από τις 316 έδρες της Βουλής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Οι ψηφοφόροι τάσσονται με τη θέση του Βενιζέλου για έξοδο στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ».

1952: Ο Νικόλαος Πλαστήρας αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1987: Βγαίνει στον αέρα ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός. Πρόκειται για τον«Αθήνα 9|84».

1930: Γεννιέται ο Κλιντ Ίστγουντ

1809: Πεθαίνει ο αυστριακός συνθέτης Γιόζεφ Χάιδν

1905: Δολοφονείται κατά την προσέλευσή του στη Βουλή από τον χαρτοπαίκτη και λεσχειάρχη Αντώνη Κωσταγερακάρη ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Αιτία, η απόφαση του Δηλιγιάννη να κλείσει τις χαρτοπαικτικές λέσχες.

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΟΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα κανάλια

Tης ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ


Όταν ο κόσμος που περιγράφουν τα κυβερνητικά κανάλια διαφέρει τόσο ριζικά από τον κόσμο που περιγράφουν τα ΜΜΕ της αντιπολίτευσης, η αλήθεια δεν είναι, όπως συνηθίζουμε να λέμε, «κάπου στη μέση». Η αλήθεια δεν είναι πουθενά.  


Όπως συνήθως, αντιγράφουμε τα χειρότερα παραδείγματα: τα ιδιωτικά κανάλια, που ιδρύθηκαν χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις –παλιά ιστορία αυτή, την έχουμε ξεχάσει– αντέγραψαν στην αρχή το κιτς της RAΙ και στη συνέχεια, καθώς η παγκοσμιοποίηση εξελισσόταν, τα πιο δύσοσμα κατακάθια της αμερικανικής τηλεόρασης.  


Έχουμε μείνει πίσω όπως σε όλα: παντού η τηλεόραση έχει απογειωθεί καλλιτεχνικά· τα reality shows απευθύνονται πια μόνο σε υπέργηρους, αναλφάβητους και λούμπεν· δεν συνιστούν το κύριο σώμα των τηλεοπτικών προγραμμάτων. 


Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι μόνο αισθητικό μιας και ποτέ δεν είναι «μόνο» αισθητικό: σήμερα, τα ιδιωτικά κανάλια –ως προέκταση και προϊόν μίμησης των ηλεκτρονικών μέσων– απαντούν στα κρατικά με τη θεαματικότερη μεροληψία όλων των εποχών· δεν μεταδίδουν ειδήσεις· μεταδίδουν γνώμες, σχόλια και κουτσομπολιά τα οποία εκφέρονται με σπουδαιοφάνεια και εντάσσονται στα δελτία ειδήσεων.


Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πολλοί από μας το επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά, συνετέλεσε στην κακιστοκρατία σε όλους τους τομείς· και ανέδειξε για μια ακόμα φορά τον αδιόρθωτο Νεοέλληνα. Δημοσιογράφος πλέον μπορεί να γίνει ο κάθε αγράμματος, ο κάθε αήθης, ο κάθε ξεπουλημένος σε κομματικά και οικονομικά συμφέροντα – όχι, δεν ήταν πάντοτε έτσι· ούτε τα αντιπολιτευόμενα τηλεοπτικά κανάλια ήταν in-your-face φερέφωνα των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.  


Εδώ έχουμε συμπυκνωμένη εικόνα media bias: ρεπορτάζ όπου υποτιμώνται ή υπερτονίζονται ειδήσεις (συχνά με σκανδαλώδη τρόπο, χωρίς ίχνος διακριτικότητας: δεν χρειάζονται πια προσχήματα)· ειδήσεις όπου ο σχολιασμός του παρουσιαστή βαραίνει απείρως περισσότερο από τα γεγονότα που περιγράφει· διαρκής επανάληψη ιδεών και προσλήψεων που θεωρούνται mainstream (να μην αιφνιδιάσουμε το κοινό μας, να μην ταράξουμε την comfort zone)· λαϊκισμός της ίδιας ακριβώς ποιότητας και έντασης με εκείνον της κυβέρνησης· κιτρινισμός. 


Όλα τούτα συμβαίνουν με γλαφυρή και ευτελή γλώσσα, με πλήθος κλισέ, υπερβολών, μεταφορών, παρομοιώσεων, γραμματικών σφαλμάτων και συντακτικών βαρβαροτήτων: δεν είναι λίγοι οι δημοσιογράφοι που ποζάρουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων αραδιάζοντας κοινοτοπίες. 


Η κυβέρνηση πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες –για να το θέσουμε ηπίως– αλλά, επειδή εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε το τέρας που είμαστε, το ίδιο κάνει και η μιντιακή της αντιπολίτευση.


Αν ένας Ευρωπαίος παρακολουθήσει τη Fox News στις ΗΠΑ θα εκπλαγεί από την αμετροέπεια, τη χονδροειδή αγένεια, τον φανατισμό και την προφανή ψευδολογία εναντίον των liberals: η Fox News βγάζει αφρούς· κι αν ίσχυαν στην Αμερική οι ευρωπαϊκοί νόμοι περιορισμού της ελευθερίας του λόγου, θα τους καταπατούσε όλους. Νομίζω όμως ότι ένας Έλληνας, ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες εμπειρίες μας, δεν θα εντυπωσιαζόταν: έχουμε συνηθίσει σε περιβάλλον προπαγάνδας· το ρεπορτάζ συγχέεται εδώ και πολλά χρόνια με το opinion making, με την αρθρογραφία γνώμης που αποτελεί μια εντελώς διαφορετική επαγγελματική λειτουργία και έχει διαφορετικές αξιώσεις.


Καθώς περνάει ο καιρός, η ποιότητα φθείρεται σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους· όταν η παιδεία καταρρέει, ακολουθεί η κατάρρευση όλων. Η δημοσιογραφία είναι το άριστο παράδειγμα του πώς η αγραμματοσύνη μπορεί να αποβεί πολύ επικίνδυνη, ιδιαίτερα σε χώρες χωρίς ιστορικές δημοσιογραφικές σχολές, χωρίς ισχυρούς θεσμούς επαλήθευσης, χωρίς watchdog groups που να επαγρυπνούν έναντι της παραπληροφόρησης και να αποκαλύπτουν τα ψέματα, τις παραπλανητικές υπερβολές, τις συκοφαντίες, τις διαστρεβλώσεις.  


Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ηθικής φύσεως, δηλαδή το ότι η αντιπολίτευση πρέπει να είναι σοβαρή, δίκαιη, ισορροπημένη· το πρόβλημα είναι επίσης...