Για μια εθνική πολιτική τού συν-.

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ

Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής. Ένας απλός πολίτης είμαι. Πολιτικά ευαίσθητος και λογικά –με τον κοινό νου– σκεπτόμενος. Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα εντός και εκτός Ελλάδος. Διαβάζω, ακούω, ενημερώνομαι, μιλώ με συμπολίτες –μη πολιτικούς επίσης. Κι αισθάνομαι –με τον Σεφέρη– ότι «είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια, γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά». Κι αυτή τη φορά είναι η χώρα μας που «κάνει πανιά», έτοιμη –αν δεν ορθοφρονήσουμε– να εξοκείλει στην πρώτη ξέρα…

Σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες για τη χώρα πολιτικοί και πολίτες, κόμματα και άτομα, Έλληνες όλοι, δεν μπορούμε –έστω και τώρα, έστω για μία φορά, τώρα που βρισκόμαστε κοντά στο χείλος τού οικονομικού γκρεμού και τής επαπειλουμένης εξαθλίωσης– να ενστερνιστούμε την «εθνική ιδεολογία τού συν»; Να περάσουμε σε συν-εννόηση, συν-αίνεση, συν-ευθύνη. Πάνω απ’ όλα σε συν-αντίληψη. Που θα πει να συν-αγωνιστούμε (κυριολεκτικά) για την αντιμετώπιση τής κρίσης. 

Ο λαός έχει εκλέξει δημοκρατικά μια κυβέρνηση και εξίσου δημοκρατικά έχει εκλέξει μιαν αντιπολίτευση από περισσότερα κόμματα. Το νιώθουμε πια όλοι ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση, διαχρονικά και συγχρονικά, περισσότερο ή λιγότερο, άμεσα ή έμμεσα, οι άνθρωποι που εμείς εκλέξαμε δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τις αποφάσεις που πήραν, όπως άμοιροι ευθυνών δεν είμαστε κι όλοι εμείς οι πολίτες που με την ψήφο μας τους αναθέσαμε αυτή την ευθύνη. Εμείς οι πολίτες, που εξακολουθούμε να κρατούμε στα χέρια μας τις τύχες μας, να κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις με την ψήφο μας, να υψώνουμε τη φωνή μας, για την οποία ισχύει πάντα η ρήση «φωνή λαού, οργή θεού» με ό, τι αυτό μπορεί πολιτικά να σημαίνει.

Τι είναι αυτό που ζούμε σε πολιτικό επίπεδο σήμερα; Μάς εγκατέλειψε –πολιτικούς και πολίτες– η σύν-εση που εξασφαλίζει ο κοινός νους ιδίως σε τέτοιες ώρες; Δεν έχουμε συν-αίσθηση πού οδηγούμεθα με την αλαζονεία, το πείσμα και τις μικροφιλοδοξίες; Δεν αισθανόμαστε το μερίδιο ευθύνης –μεγαλύτερης ή μικρότερης, αλλά υπαρκτής για όλους μας– για κόμματα και πολίτες; Δεν αισθανόμαστε ως πολίτες συν-ενοχή με πράξεις ή παραλείψεις, που συντήρησαν την ανευθυνότητα, ανέχθηκαν τη διαφθορά, υποβάθμισαν την παιδεία, υπέθαλψαν την αναξιοκρατία, υπηρέτησαν μεγάλα ή μικρά συμφέροντα, υιοθέτησαν το βόλεμα, βυθίστηκαν στην υπερκατανάλωση, θεσμοποίησαν το ατομικό συμφέρον ; Χάσαμε την ψυχή μας ; Δεν υπάρχει συλλογική συν-είδηση ; Αίσθηση συν-υπευθυνότητας και διάθεση συν-εργασίας για να βρούμε λύσεις και διεξόδους από την πρωτοφανή αυτή κρίση δεν υπάρχουν ;

Μπροστά στη συν-τριβή που απειλεί τη χώρα, την υπόστασή μας και, κυρίως, το μέλλον των νέων και των παιδιών, το οποίο πάμε να υπονομεύσουμε για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν, δεν μπορούμε να συν-ενωθούμε σε μια εθνική συν-έγερση, σ’ έναν συν-αγερμό συνειδήσεων και προσπαθειών, σε μια σύν-θεση δυνάμεων και απόψεων με τη συν-δρομή όλων και μια πανεθνική συ-στράστευση ;

Μιλώ για μια πολιτική τού συν-, για μια καθολική συ-σπείρωση, έναν εθνικό συν-ασπισμό όλων των πολιτικών δυνάμεων που βρίσκονται μέσα και έξω από τη Βουλή, με αξιοποίηση και εξωκοινοβουλευτικών προσώπων με ειδικές γνώσεις και ικανότητες. Αγνοώντας ή καταχρώμενοι κάθε έννοια τού συν- (συν-άντηση, συμ-φωνία, συγ-κατάβαση, συν-ύπαρξη) στήσαμε ένα οικοδόμημα όπου επικρατεί πλήρης σύγ-χυση, ένα συν-ονθύλευμα απερισκεψίας και μωροφιλοδοξιών, έναν συν-εταιρισμό συμ-φερόντων, έναν αποπροσανατολισμένο και αποπροσανατολιστικό συν-δικαλισμό με στρεβλώσεις, έναν συν-ωστισμό αρχολίπαρων με όραμα τη συν-αλλαγή. Προδώσαμε τη συν-τροφικότητα και πληρώνουμε με μοναξιά. Η συν-έργεια και η συν-ζήτηση τής ουσίας τής ζωής εκφυλίστηκαν σε ταπεινωτικές συν-ευρέσεις και προκλητικές συν-ουσίες αρχών, κανόνων και αξιών.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ήρθε η συν-τέλεια τού κόσμου ούτε αποδέχομαι διάφορα σενάρια συν-ωμοσίας. Πολλές φορές αυτή η χώρα στάθηκε στα πόδια της, όρθωσε το ανάστημά της και βγήκε μπροστά. Αυτό επιβάλλεται να γίνει και τώρα. Γιατί καραδοκούν διάφοροι αυτόκλητοι σωτήρες… Αν η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα –πράγμα που έχει αποδειχθεί ότι ισχύει– τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος για όσους έχουν αυτή τη στιγμή στα χέρια τους την τύχη τής χώρας από μια έντιμη, ισότιμη, δημιουργική συν-εργασία, συν-ένωση και συν-αντίληψη. Υπάρχουν ακόμη μεγάλα περιθώρια για ουσιαστική και τίμια πολιτική συνεννόηση όλων των εκλεγμένων κομμάτων με λογικούς όρους και, πάνω απ’ όλα, με συν-αίσθηση και συν-είδηση τού τι χρωστάνε σ’ αυτή την πατρίδα και στους απλούς ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν τη δική τους ζωή και το μέλλον των παιδιών τους.

Κι ένα τελευταίο : Ας μη υποτιμά κανείς τη σύν-αξη στο Σύν-ταγμα και τον πρωτόγνωρο και εκκωφαντικό συμ-βολισμό της, που αν κατανοηθεί και αξιοποιηθεί σωστά μπορεί να συν-αποτελέσει καίρια συμ-βολή στην επίλυση τού εθνικού μας προβλήματος.

Έθνος τρακαδόρος...!

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Άκουσα τον πρωθυπουργό από το βήμα της Βουλής να λέει ότι η Ελλάδα απορροφά το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Ήταν μια χρήσιμη αναφορά, έτσι, για να κατανοούν μερικοί ότι τα «μολών λαβέ» και τα περί ηρωισμού των Ελλήνων είναι για μαθητούδια ή αφελείς. Ομοίως και τα γλυκανάλατα για τους ήρωες που πολεμούν σαν Έλληνες και άλλα κλισέ από εκείνα που εκστομίζουν οι ηγέτες για να κολακεύουν ιθαγενείς. Το εθνικό μας μότο είναι πλέον άλλο: «Ποτέ τόσο λίγοι δεν δανείστηκαν τόσο πολλά από τόσο πολλούς». Και το σημειώνω επειδή έχουμε αναγνώστες με εθνικές και ιστορικές ευαισθησίες. 

Ποτέ μα ποτέ στην ιστορία του ανθρώπου ένα έθνος δεν έκανε τόσο μεγάλη τράκα σε άλλα έθνη. Μην έχετε καμία αμφιβολία για τον επαναπροσδιορισμό της διεθνούς εικόνας του Έλληνα. Στον πρώιμο 19ο αιώνα τα απόνερα του Διαφωτισμού έδωσαν στους ελληνόφωνους με τις φουστανέλες τίτλους ιδιοκτησίας του Παρθενώνα και του αρχαίου πολιτισμού. Εκατό χρόνια μετά, με τις αστοχίες της Μεγάλης Ιδέας, η Ελλάδα αντιμετωπίστηκε με απαξίωση. Θυμηθείτε πως τότε οι Έλληνες έφευγαν μετανάστες, έγιναν μαυροκέφαλοι και τσιμπούρια για μισό αιώνα. Η Ελλάδα ξανάγινε μόδα στα ’60s, όταν το κίνημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης επένδυε με styling τους ημιάγριους τσομπάνηδες και τα καμάκια. Είχες, τέλος πάντων, να πουλήσεις Μελίνα, Μούσχουρη, Ντέμη Ρούσσο, Χατζιδάκι και Μίκη. 

Τώρα η Ελλάδα απαξιώνεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Φιλοξενεί και πάλι ένα έθνος διεφθαρμένων τεμπέληδων, που ζουν παρασιτικά εις βάρος των εργατικών Ευρωπαίων. Ένα έθνος που πίνει το αίμα των άλλων για να συντηρήσει τον ξιπασμένο δημόσιο τομέα του. Μια χώρα που αν καταρρεύσει θα πέσει πάνω στα πήλινα ποδάρια των άλλων, θα τους πάρει μαζί της στον βούρκο. Πράγματι, η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί σε μια χώρα-δράκουλα. Αυτό είναι το αξιοπρεπές σενάριο. Το αναξιοπρεπές σενάριο τη θέλει να είναι εκείνο το ποντίκι που έφερε πρώτο την πανούκλα στην Ευρώπη.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η ιστορία, η πόρνη κατά τους στίχους του Τριπολίτη, μπορεί και να είναι γενναιόδωρη με τον Βενιζέλο. Ο Βενιζέλος ανέλαβε να κάνει την τσατσά σε οίκο ανοχής όταν όλες οι άλλες γυναίκες έκλεισαν τα πόδια τους. Κανείς δεν έχει σε υπόληψη μια πόρνη, αλλά συχνά πολλοί την έχουν ανάγκη. Για να το θέσω πιο ευγενικά και ευπρεπώς, ζούμε σε μια συγκυρία κατά την οποία η Ελλάδα γίνεται το δοχείο με τον φονικό ιό: Το σιχαίνονται όλοι, αλλά κανείς δεν θέλει να σπάσει. Είναι η απλούστατη παραδοχή πάνω στην οποία οικοδομείται το νέο σχέδιο στρατηγικής απέναντι στους εταίρους μας. Θα σας πουν ότι το επιβάλλει ο Βενιζέλος. Μην το πιστεύετε. Θα σας πουν ότι και οι 67 που δεν αυτοκτόνησαν σώθηκαν έπειτα από παρέμβαση του Βενιζέλου. Το επιβάλλουν οι συνθήκες. 

Ο καπιταλισμός είναι τόσο παράλογα αντιφατικός, που θυμίζει λαβύρινθο με καθρέφτες. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Από τη δική μας ανικανότητα να μαζέψουμε δαπάνες και έσοδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο κίνδυνος της αναδιάρθρωσης και της χρεοκοπίας αρχίζει να γίνεται μια μεγάλη σκιά στον μπερντέ μας. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως το γαλλικό τραπεζικό σύστημα θα κολλήσει κάτι σαν θανατηφόρα σύφιλη που θα τη μεταδώσει παντού. Φοβούνται ότι θα γονατίσουμε και ότι θα τους τραβήξουμε από τον λαιμό.  

Οικονομικά θα μας σώσουν. Ιστορικά θα μας μισήσουν...

Η πεταλούδα και τα ζάρια

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Ολο και πιο συχνά αυτές τις ταραγμένες μέρες, που η Ελλάδα απασχολεί καθημερινά τα δελτία ειδήσεων των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών και φόβοι εκφράζονται για ένα πιθανό ντόμινο στην Ευρωζώνη και εκτός αυτής, παραλληλίζεται η διεθνής οικονομική κατάσταση με ένα χαοτικό σύστημα και η Ελλάδα με την «πεταλούδα» του Εντουαρντ Λόρεντζ, που θα χτυπήσει τα φτερά της στο νότιο άκρο της Βαλκανικής και θα ξεσπάσει οικονομικός τυφώνας στην Ασία ή την Αμερική. 

Οι κανόνες που διέπουν τα χαοτικά συστήματα σαγηνεύουν όλο και περισσότερο -πλην των επιστημόνων, που θεωρούν τη θεωρία του χάους την τρίτη επανάσταση μετά τη θεωρία της σχετικότητας και της κβαντοφυσικής- τους απλούς ανθρώπους. Ελκει βαθιά το φαινόμενο, οι μικρές, επιφανειακά ασήμαντες αλλαγές να μπορούν να προκαλέσουν τεράστιες αποκλίσεις στην εξέλιξη των πραγμάτων, πλάθοντας μια εντελώς νέα πραγματικότητα. Δημιουργεί δέος η δυνατότητα, μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων να οδηγεί, έπειτα από άγνωστο χρόνο, σε καταιγιστικές εξελίξεις στην κοινωνία, δραματικά διαφορετικές από εκείνες που θα συνέβαιναν, αν δεν είχε επιτελεστεί η αλλαγή.

Από τη μια είναι η τραγικότητα της πεταλούδας, του Ελληνα, που όχι μόνο πέφτει ο ίδιος στην άβυσσο υπό το βάρος ενός «προπατορικού» αμαρτήματος, αλλά και συμπαρασύρει στο χάος τους υπολοίπους. Από την άλλη είναι όλο το μυστήριο της «Ειμαρμένης» και το αγωνιώδες ερώτημα του ποιος -πλην του Θεού - ρίχνει τα ζάρια.  

Οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να εξηγήσουν πώς απλά πράγματα, μέσα από απλές αλληλεπιδράσεις οδηγούν σε πολύπλοκα φαινόμενα. Τα χαοτικά συστήματα, όπου δεν γίνεται να προβλεφθούν τα μελλούμενα, το είδος, το μέγεθος και ο χρόνος εμφάνισης των συμβάντων, αλλά ούτε και να αποτραπούν, δείχνουν να προσομοιάζουν με τις άγνωστες μεταπτώσεις, τις επερχόμενες διακυμάνσεις της ζωής, την πτώση στο τυχαίο, τον ανοιχτό ανεξερεύτητο χρόνο, την ανθρώπινη περιπέτεια με τα πάθη, τις τρέλες, τις εκλάμψεις της.

Το πρόβλημα είναι ότι η έννοια του χάους παρερμηνεύεται. Στην καθομιλουμένη υποδηλώνει την παντελή έλλειψη τάξης. Στην επιστήμη σημαίνει ένα αιτιοκρατικό σύστημα, που δεν περιέχει τυχαίες παραμέτρους και είναι καλώς ορισμένοι οι όροι εξέλιξής του. Δηλαδή ένα σύστημα με τάξη και όχι κατ’ ανάγκη με δυσμενή έκβαση. Στα πολύπλοκα συστήματα, λένε οι ειδικοί, η αστάθεια μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά. Ωστόσο, και η ελάχιστη ακόμη έλλειψη ακρίβειας είναι καθοριστική.

Οπως και να ’χει, η αποδοχή του χάους και της μη προβλεψιμότητας ανατρέπει κάθε προσπάθεια για απλή και ενιαία εξήγηση του κόσμου. Τα πολύπλοκα κοινωνικά προβλήματα δεν μπορούν να έχουν γραμμικές (π. χ. οριζόντιες περικοπές) και απλοϊκές λύσεις (π. χ. διαρκής λιτότητα).

Ο πατέρας των φράκταλς, μαθηματικός Μπενουά Μπάντελμπροτ σε συνέντευξή του δήλωνε σοκαρισμένος από το ότι ένα τόσο περίπλοκο σύστημα όπως η κοινωνία περιγράφεται με απλουστευτικές μεθόδους. Γι’ αυτόν, απρόβλεπτα γεγονότα μπορούν οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιαδήποτε κλίμακα να χτυπούν την οικονομική δραστηριότητα. Και αναρωτιόταν: «Αν μπορούμε να χαρτογραφήσουμε το ανθρώπινο γονιδίωμα, γιατί να μη χαρτογραφήσουμε και τις οδούς μέσω των οποίων ένας άνθρωπος μπορεί να μη χάσει τα προς το ζην;».

Greece: The Souvlaki Conspiracy

By KOSTAS KAVVATHAS / http://kavvathas.wordpress.com/

Αυτό, και άλλα άρθρα που θα ακολουθήσουν, γράφτηκε Αγγλικά για να μπορούν να το διαβάσουν και άλλοι εκτός των τειχών

Hundreds of fully armed policemen fully “gassed” some 20.000 Athenians who were peacefully demonstrating for the 30th day against the so called “austerity measures” imposed by the “troika” and the Greek Socialist government. 

Most of the “international community” news networks presented the demonstration as a threat to Democracy because about not more than one hundred hooded youngsters started throwing rocks broken away from the beautiful Constitution Square (Platia Syntagmatos) marble structures. It so proved by mobile telephone video that, Greeks and foreign tourist eating “souvlaki” at Monastiraki, about 1 kilometer from Syntagma where also “a threat to Democracy” because they were gassed too!

In simple terms, last night and today we had an overdose of police “protection” for the thousands of peaceful people from 16 to 76 of who took, and continue to take, part in the protests. Independent TV footage shows the ugly face of blanket gas attacks against innocent people in order to protect them from the 100 “leftists” and “anarchists” from which quite a few where under “friendly” police protection!

I presume that, anybody reading these lines will ask if the “violence” of the demonstrations is a sign of more civil unrest that might lead, as the impressive (in size) Vice President Theodoros Pagalos, to “tanks protecting the banks from the attacks of an angry mob”. 

Allow me to say, with the experience of 48 years in active journalism, that this is nothing but a vicious and morbid attack to Common Sense and Democracy. Greeks have lived a similar situation for 7 years with the April 1967 junta and they are not prepared to live it again. The demonstrations against the, so called austerity measures, the troika and the IMF are a direct result of decisions and policies imposed to the Greek people by the six Presidents elected from the fall of the junta in 1975 to the present day

Those leaders (two are in heaven) had the power and the opportunity to take the necessary decisions and impose the policies requested in order to transform Greece in a fully fledged “European” country. Instead the have done the opposite. They have chosen the persons who created party armies (in the style of the late central European socialist bloc countries), who took over the State by storm. The party “armies” destroyed all existing infrastructure, ravaged assets and sky rocketed, under the directions of PM’s, ministers and party civil servants, the national debt in order to win the next elections

Today, these same politicians are asking the Greek people to pay for their “mistakes” and irresponsibility and, rightly so, they protest, I repeat peacefully.

Θυμωμένοι, πια

Tης ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Υπάρχουν ημέρες, ώρες και στιγμές που σημαδεύουν την πορεία ενός κράτους, των πολιτών του και της κυβέρνησής του.

ΜΙΑ τέτοια ημέρα ήταν και η χθεσινή.

ΣΤΟ ελληνικό Κοινοβούλιο η Ελλάδα επωλήθη με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που είναι πλέον νόμος του κράτους.

ΔΗΜΟΣΙΑ περιουσία βγαίνει στο σφυρί και περιμένει τους απανταχού «επενδυτές», ενώ οι πολίτες θα βρεθούν και πάλι μπροστά σε δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα μακράς διαρκείας.

ΕΙΝΑΙ γνωστό σε όλους πλέον ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας της κυβέρνησης σε δύο βασικούς τομείς: στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ επιμένει να μη δημιουργεί τον αποτελεσματικό μηχανισμό αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, ενώ παράλληλα διατηρεί κρατικές δαπάνες που δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει. Επιμένει όμως σταθερά στις «εύκολες» λύσεις επιβολής απεχθών φοροεισπρακτικών μέτρων, που είναι αμφίβολο αν θα αποδώσουν.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ σ' αυτήν την αλλοπρόσαλλη πολιτική της, οι πολίτες αντιδρούν. Και η κυβέρνηση κάνει ότι δεν «το καταλαβαίνει».

ΟΙ πολίτες αντιδρούν επιμόνως, αυθορμήτως, χωρίς «καθοδήγηση». Ειρηνικά και σταθερά.

ΟΠΩΣ και όλο τον τελευταίο μήνα, αυτό έπραξαν και χθες, ημέρα ψήφισης του Μεσοπροθέσμου.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, που θέλει να είναι ευρωπαϊκή και σοσιαλιστική, είχε καθήκον απέναντι στους δεινοπαθούντες πολίτες της να προστατεύσει αυτή την ογκώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Οι αστυνομικές δυνάμεις θα έπρεπε να είχαν εντολές να προστατεύσουν τους αποδεδειγμένα ειρηνικούς διαδηλωτές και να απομονώσουν, με βάση τα επιτελικά σχέδιά τους, εκείνα τα στοιχεία που θα επιχειρούσαν να δυναμιτίσουν το κλίμα και να ξεστρατίσουν από το σταθερό στόχο της διαμαρτυρίας.

ΕΓΙΝΕ ακριβώς το αντίθετο. Η κυβέρνηση, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης («Προστασίας του Πολίτη» κατά τα άλλα...) έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαλύσουν το φιλειρηνικό μεγάλο πλήθος των «αγανακτισμένων». Αν υπήρχε επεξεργασμένο σχέδιο «προστασίας» των διαδηλωτών από τα «ακραία στοιχεία» και απέτυχε, οι υπεύθυνοι, σε όλες τις βαθμίδες, οφείλουν πάραυτα να παραιτηθούν.

ΑΥΤΟ είναι το εύκολο σενάριο.

ΤΑ χθεσινά γεγονότα, με την αλόγιστη και πρωτοφανή βιαιότητα σε βάρος των ειρηνικών διαδηλωτών, ελάχιστες αμφιβολίες αφήνουν ότι το σχέδιο του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» ήταν ακριβώς να διαλύσει το κίνημα των «αγανακτισμένων»,ώστε να μπορέσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα να κυλήσει «ομαλώς».

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ περί ανεγκέφαλης απόφασης και εκτέλεσης «σχεδίου».

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εφάρμοσε χθες σχέδιο κρατικής τρομοκρατίας σε βάρος των «αγανακτισμένων».

ΑΥΤΟ που κατάφερε, είναι οι «αγανακτισμένοι» να γίνουν, πια, «θυμωμένοι».

Παράταση πήραμε, όχι σωτηρία από τη χρεοκοπία...

Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με μια επιχείρηση που αν χρεοκοπήσει μπορεί να σταματήσει να υπάρχει, μια χώρα δεν μπορεί να σταματήσει να υπάρχει.

Μια χώρα που χρεοκοπεί όμως σταματά να υπάρχει για τις αγορές. Σπάνια κράτη και επιχειρήσεις χρεοκοπούν ανεξέλεγκτα.

Για να συνεχίσει να υπάρχει ένα κράτος όμως πρέπει να προβεί σε ορισμένες ρυθμίσεις που μοιάζουν με αυτές που μπαίνουν οι επιχειρήσεις όταν χρεοκοπούν, αλλά οι εργαζόμενοι και οι πιστωτές επειδή έχουν συμφέρον να συνεχίσει να υπάρχει αποδέχονται ένα συμβιβασμό.

Είναι η διαδικασία που στην ελληνική νομοθεσία προβλέπεται από το άρθρο 99 και στην αμερικάνικη από το άρθρο 11.

Οι εργαζόμενοι συμβιβάζονται με μικρότερες αμοιβές, οι πολίτες με λιγότερες κοινωνικές παροχές και οι δανειστές με λιγότερες απολαβές.

Στη διαδικασία αυτή σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις, μια ομάδα ειδικών που αντιπροσωπεύουν όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές εξετάζουν σενάρια αναμόρφωσης της εταιρείας που θα την καταστήσουν βιώσιμη.

Το πρώτο πράγμα που γίνεται είναι πως η επιχείρηση προστατεύεται από τους πιστωτές αλλά και όσους έχουν έννομα συμφέροντα απέναντί της.

Τα βασικά οικονομικά μεγέθη του ελληνικού κράτους είναι τα έσοδα που φτάνουν τα 50 δισ. ευρώ και τα έξοδα που φτάνουν τα 75 δισ. ευρώ.

Στο σημείο αυτό η διάσωση ενός κράτους μοιάζει με τη διάσωση μιας επιχείρησης. Ξεκινάς από δυνητικά έσοδα που μπορεί αυτή να έχει και σχεδιάζεις τις λειτουργίες που μπορεί να διατηρήσει και τα δάνεια που μπορεί να αποπληρώσει.

Στην περίπτωση της Ελλάδας η λογική αυτή διαδικασία εμποδίζεται από το σύστημα πολιτικών-συνδικαλιστών και πελατών ψηφοφόρων που αμείβεται από το κράτος σε βάρος της κοινωνίας.

Η αγωνία του πολιτικού προσωπικού της χώρας να επιβιώσει μετά την καταιγίδα της χρεοκοπίας το αναγκάζει να προσπαθεί με αύξηση φόρων να μπαλώσει το κουρελιασμένο κουστούμι που ράψαμε για δεκαετίες με δανεικά. Αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Είναι θέμα χρόνου η πραγματικότητα να μας επιβάλει την δική της αδιαπραγμάτευτη λογική.

Να ξεκινήσουμε δηλ. να επανασχεδιάζουμε ένα βιώσιμο κράτος από τα έσοδα που μπορεί αυτό να εισπράττει, δηλ. τα 50 δισ. το χρόνο, όσο ακόμη θα τα εισπράττουμε...

Οι έχοντες έννομο συμφέρον έναντι του ελληνικού κράτους (πιστωτές, εργαζόμενοι στο δημόσιο, συνταξιούχοι, πολίτες) θα πρέπει να ξεχάσουν τα εργασιακά, κοινωνικά και δανειστικά συμβόλαια που είχαν και να συμβιβαστούν σε ό,τι θα προκύψει από έναν νέο σχεδιασμό των εξόδων...

Η άποψη της στήλης από πέρυσι ήταν πως πρώτα πρέπει να φτάσουμε εμείς σε πρωτογενές πλεόνασμα και μετά να διαπραγματευτούμε ένα σχέδιο βιωσιμότητας του χρέους με τους δανειστές.

Όταν δανειστής από τη μια πλευρά έχει τον κίνδυνο της ολικής απώλειας και από την άλλη την εγγύηση πως μια ρύθμιση που του προτείνεται, στηρίζεται σε βιώσιμα μεγέθη, πείθεται πιο εύκολα...

Όταν εμφανίζεσαι με πρωτογενές έλλειμμα ίσο με το 20% των εσόδων σου, γιατί να ρισκάρει σε ένα φιλικό συμβιβασμό που είναι βέβαιο πως θα ακολουθηθεί και από άλλους;

Πέρυσι πληρώσαμε 12 δισ. για τόκους και 40-45 δισ. για δαπάνες που αφορούσαν μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, συν συντάξεις του ιδιωτικού τομέα τις οποίες εγγυάται το κράτος επειδή διαχειρίζεται τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν προσθέσουμε και τις λειτουργικές δαπάνες που χρειάζεται μια κοινωνία, φτάνουμε στα 75 δισ. ευρώ κρατικές δαπάνες...

Μοιραία σε μικρό χρονικό διάστημα από σήμερα κάποιος υπουργός οικονομικών της Ελλάδας θα βρεθεί μπροστά στην πραγματικότητα τις δαπάνες των 40-45 δισ. που πάνε για μισθούς και συντάξεις να τις περιορίσει κοντά στο μισό...

Φυσικά οι επιχορηγήσεις σε ΔΕΚΟ θα εκμηδενιστούν, αλλά πάλι οι αμοιβές και συντάξεις του στενού δημόσιου τομέα που αθροίζουν 23,8 συν 16,6 επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων ίσον με 40,4 δισ. ευρώ είναι απαγορευτικά πολλές.

Αυτό δεν μας αρέσει καθώς δεν συμφέρει κανένα, ούτε σε αυτούς που πληρώνονται από τα 40-45 δισ. ευρώ, ούτε σε αυτούς του ιδιωτικού τομέα που πουλάνε προϊόντα και υπηρεσίες σε αυτούς τους ανθρώπους.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος προφήτης για να καταλάβει τι θα συμβεί με αυτούς που εργάζονται στο δημόσιο και με τις συντάξεις όλων μας...

Όσο καθυστερούμε να πάρουμε τα μέτρα μείωσης του κράτους, τόσο πιο βαθιά θα πέφτουμε στο πηγάδι του χρέους.

Λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο

Προσέξτε αυτό το άρθρο. Λέτε η "ανταλλάξιμη περιουσία" να έχει την ίδια τυχη με τα χρήματα των πυρόπληκτων?

Του ιστορικού Βλαση Αγτζιδη

Oι πρόσφατες εξελίξεις έφεραν στο προσκήνιο τη συζήτηση για τη δημόσια περιουσία και την αξιοποίησή της, είτε με εκποίηση είτε με διάφορους άλλους τρόπους. Εχουν καταγραφεί περίπου 72.000 δημόσια ακίνητα, ενώ σε 41.000 υπολογίζονται τα «ανταλλάξιμα κτήματα».

Ομως δεν αναφέρθηκε στη συζήτηση ένα στοιχείο που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα όρια αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και ειδικά όσων ανήκουν στην κατηγορία «ανταλλαξίμων κτημάτων». Ειδικά στις Νέες Χώρες (Μακεδονία, Θράκη, Ηπειρος), στην Κρήτη και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας ανήκει στην κατηγορία αυτή. Το συγκεκριμένο ζήτημα σχετίζεται απολύτως με τη μεγάλη καταστροφή του 1922 και την έλευση εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στα εναπομείναντα ελληνικά εδάφη.

«Ανταλλάξιμη περιουσία» ονομάσθηκε η περιουσία των μουσουλμάνων που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και αντιστοιχούσε μόλις στο ένα δέκατο των περιουσιών που εγκατέλειψαν υποχρεωτικά οι Ελληνες στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Ανατολική Θράκη και στην Καππαδοκία. Στη συνδιάσκεψη της Λωζάννης αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών, εξαιρώντας την ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, Ιμβρου και Τενέδου και τη μουσουλμανική της Δυτικής Θράκης. Στο άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάννης -μιας από τις ισχυρότερες διεθνείς συνθήκες- δηλωνόταν ξεκάθαρα ο στόχος: πλήρης αποκατάσταση όλων των προσφύγων και πλήρης αποζημίωση για τις περιουσίες που εγκαταλείφθηκαν.

Με την ελληνοτουρκική συμφωνία της Αγκυρας στις 10 Ιουνίου 1930, η ελληνική πλευρά σε συμφωνία με την τουρκική μετέτρεψε εαυτόν σε κυρίαρχο επί των ιδιοκτησιών και συναίνεσε στην εξίσωση των περιουσιών των δύο ανταλλαχθέντων πληθυσμών.

Η διαχείριση της «ανταλλάξιμης περιουσίας» ανατέθηκε αρχικά στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος (ΕΤΕ). Από το 1939 το έργο ανατέθηκε στην Υπηρεσία Διαχειρίσεως Ανταλλάξιμων Μουσουλμανικών Κτημάτων (ΥΔΑΜΚ). Στη συνέχεια, η διαχείριση της «ανταλλάξιμης περιουσίας» θα ανατεθεί με νόμο του 1957 στο ΝΠΔΔ με τον τίτλο Ταμείο Ανταλλαξίμου Περιουσίας Αστών Προσφύγων (ΤΑΠΑΠ). Στη συνέχεια -μετά την κατάργηση του ΤΑΠΑΠ από την κυβέρνηση Σημίτη- στην Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου (ΚΕΔ). Αρμόδιο πλέον από πλευράς υπουργείου Οικονομικών έγινε το Τμήμα Ανταλλαξίμων Κτημάτων της Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας.

Τη στιγμή της διάλυσης του ΤΑΠΑΠ (Νοέμβριος 1998) στον ειδικό του λογαριασμό υπήρχαν 7,5 δισ. δραχμές. Εκτοτε, τα έσοδα από την εκποίηση της «ανταλλάξιμης περιουσίας» εισπράττονται υπέρ του Δημοσίου στον κωδικό αριθμό εσόδων 3827. Παρ' όλες όμως τις αυθαίρετες πράξεις παραχώρησης «ανταλλάξιμης περιουσίας» ή εκποίησης με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους σε καταπατητές, το υπουργείο Οικονομικών τυπικά διεκήρυττε τη συμμόρφωσή του προς τους διεθνείς κανόνες που επέβαλλαν στην Ελλάδα την αποκλειστική χρήση για την προσφυγική αποκατάσταση. Ετσι, σε απόφαση του υπουργείου Οικονομικών του 1997, αναγράφεται: «Σε ό,τι αφορά την «ανταλλάξιμη περιουσία», σας υπενθυμίζουμε ότι ο μοναδικός σκοπός της είναι να ρευστοποιηθεί και από το προϊόν να αποκατασταθούν οι αναποκατάστατοι αστοί πρόσφυγες».

Η χρήση των εσόδων από την «ανταλλάξιμη περιουσία» δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να διασπαθιστεί και να διοχετευθεί προς αλλότριους σκοπούς απ' αυτούς που ορίζονται τόσο στη Συνθήκη της Λωζάννης όσο και αυτή της Αγκυρας. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πλέον ριζικά το ζήτημα με τη δημιουργία συγκεκριμένου φορέα διαχείρισης, στον οποίο θα συμμετέχουν συμβουλευτικά και οι προσφυγικές οργανώσεις. Θα πρέπει επίσης να εκπονηθεί μια αναλογιστική μελέτη και να συνταχθεί άμεσα ένας νέος νόμος, με τον οποίο θα επιλύονται οι αδικίες του παρελθόντος και θα αποκαθίστανται οι αναποκατάστατοι πρόσφυγες.

America's debt ceiling: The mother of all tail risks

The Economist

Το χρέος των ΗΠΑ υποτίθεται ότι είναι η πλέον ασφαλής επένδυση. Χάριν, όμως, σε μία νομική ρήτρα, οι συζητήσεις για μια χρεοκοπία δεν περιορίζονται στην ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού. 

Αντίθετα με άλλες χώρες, στις ΗΠΑ απαιτούνται δύο νομικά βήματα για να γίνει αποδεκτή μια αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. 

Το πρώτο δεν είναι άλλο από την ψήφιση του προϋπολογισμού. 

Το δεύτερο αφορά τον δανεισμό της χώρας. Το Κογκρέσο ορίζει ένα πλαφόν, δηλαδή ένα ανώτατο όριο για την άντληση κεφαλαίων από τις αγορές. Στο παρελθόν, το πλαφόν αυτό αυξανόταν πριν εξαντλήσει το υπουργείο Οικονομικών τους διαθέσιμους πόρους του κράτους.  

Αυτή η διαδικασία έχει ακολουθηθεί 16 φορές μόνον από το 1993. Πάντα, όμως, συνοδευόταν από συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις. Φέτος, οι Ρεπουμπλικανοί, οι οποίοι κατάφεραν να ανακτήσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, επιμένουν στην αποδοχή ιδιαίτερα αυστηρών όρων από τους Δημοκρατικούς. Με το χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα να βρίσκονται ήδη στο υψηλότερο επίπεδο 60ετίας, οι Ρεπουμπλικανοί ασκούν πιέσεις για περικοπές δαπανών τουλάχιστον 2 τρισ. δολαρίων την επόμενη δεκαετία, χωρίς καμία αύξηση της φορολογίας.

Εάν οι δύο πλευρές δεν καταλήξουν σε συμφωνία μέχρι τις 2 Αυγούστου, το υπουργείο Οικονομικών θα αναγκασθεί να κηρύξει στάση πληρωμών. Το υπουργείο δεν έχει ακόμη διευκρινίσει τις δαπάνες που θα διακόψει πρώτα. Μπορεί να μην καταβληθούν συντάξεις πριν αποφασίσει να μην καταβάλει τους τόκους του χρέους. Δεν μπορεί να αποκλειστεί, όμως, και μια πλήρης χρεοκοπία.  

Τι θα γίνει όμως στον κόσμο εάν το πιο αξιόπιστο κράτος δεν εξυπηρετήσει το χρέος του;

Η πιθανότητα αυτή δεν έχει περάσει απαρατήρητη. Στην αγορά των Credit Default Swaps έχει παρατηρηθεί αυξημένη δραστηριότητα, με τις τιμές των συμβολαίων που προστατεύουν τους επενδυτές από τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας θα παρουσιάζουν άνοδο. Τα συμβόλαια στα ετήσια γραμμάτια εμφανίζουν ανάλογες αποδόσεις με τα συμβόλαια για τα πενταετή. Σημειώνεται ότι οι μεγαλύτερες πληρωμές κουπονιών από τις ΗΠΑ θα πρέπει να γίνουν τη 15η ημέρα του Αυγούστου, Νοεμβρίου, Φεβρουαρίου και Μαΐου.

Μια πτώχευση, τώρα, θα μπορούσε να προσελκύσει μεγαλύτερη προσοχή, να επηρεάσει περισσότερους κατόχους ομολόγων και να φτάσει πολύ βαθύτερα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Περισσότερο από το 50% των χρέους του αμερικανικού Δημοσίου βρίσκεται σε ξένα χέρια, κυρίως σε κεντρικές τράπεζες του εξωτερικού. Οι εν λόγω επενδυτές θα ήταν απίθανο να πουλήσουν από τη μία μέρα στην άλλη, δεδομένου ότι έχουν ελάχιστες εναλλακτικές στη διάθεσή τους. Ωστόσο, θα ήταν απρόθυμοι να κρατήσουν στο μέλλον ανάλογα επίπεδα αμερικανικού χρέους, με ορισμένες χώρες, όπως η Κίνα, να έχουν ήδη ξεκινήσει να διαφοροποιούν τα αποθεματικά τους.

Ακόμα και σε περίπτωση που το Κογκρέσο αποφάσιζε να αντιμετωπίσει τις αναταραχές με μια ταχύτατη άρση του ανωτάτου ορίου χρέους, ο «λεκές» θα χρειαζόταν κάποιο διάστημα για να σβηστεί. «Κατά το παρελθόν, θεωρούσαμε ως δεδομένο την καταβολή των τόκων στην ώρα τους», αναφέρει ο Στίβεν Χες του οίκου Moody’s, o οποίος προειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι έστω και μια σύντομη πτώχευση θα μπορούσε να τους στοιχίσει την κορυφαία αξιολόγηση Αaa. «Εάν δεν καταβληθεί μία πληρωμή τόκων, ποιος μας εγγυάται ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί; Εάν το συγκεκριμένο σενάριο συγκεντρώνει πιθανότητες, τότε αυτό δεν είναι συμβατό με την αξιολόγηση Αaa».  

Αυτές οι προειδοποιήσεις δείχνουν προς το παρόν να έχουν αποτέλεσμα. Στις 19 Ιουνίου, ο ηγέτης των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία, Μιτς Μακόνελ, άνοιξε τον δρόμο για μια βραχυπρόθεσμη αύξηση του ανώτατου ορίου χρέους, προς απογοήτευση μελών του κόμματός του. Μπορεί να μην το δείχνουν, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί, όπως και οι Δημοκρατικοί, φοβούνται μια πτώχευση των ΗΠΑ.

Το όραμα ξεθώριασε

Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Ο Νόρμπερτ Σβάιγκερ έζησε μεγάλες στιγμές στα 34 χρόνια που υπηρέτησε στις Βρυξέλλες, μέχρι το 2003 οπότε συνταξιοδοτήθηκε από τη θέση του γραμματέα Τύπου. Ο γερμανός διπλωμάτης βρέθηκε δίπλα σε μεγάλες φυσιογνωμίες όπως ο Ντελόρ, ο Κολ, ο Μιτεράν και η Θάτσερ και έζησε ομηρικούς καβγάδες με τη Βρετανία για οικονομικά ζητήματα. Παίζονταν σπουδαία πράγματα τότε, και το πιο σπουδαίο απ' όλα ήταν η ασφάλεια και η ειρήνη στην Ευρώπη.

Εχοντας πατήσει πια τα 70, ο Σβάιγκερ επέστρεψε την περασμένη εβδομάδα στη βελγική πρωτεύουσα για να δει πώς είναι μια σημερινή Σύνοδος Κορυφής. Και δεν έκρυψε την απογοήτευσή του. «Η ιστορική ιδέα έχει ξεθωριάσει», είπε στην Ομπζέρβερ.  

Αντί για υψηλά ιδανικά και περισσότερη Ευρώπη, οι ηγέτες συζητούσαν για την επιβίωση του ευρωπαϊκού σχεδίου. Αντί για ανάπτυξη, περιορίζονταν στη σταθερότητα. Φταίει βέβαια η αγωνία για την έκβαση της ελληνικής κρίσης, ή μάλλον της ευρωπαϊκής κρίσης του χρέους. Για τον Σβάιγκερ, όμως, υπάρχει και ένας άλλος παράγων: το μεταπολεμικό αίσθημα ενοχής των Γερμανών, που τροφοδότησε σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκό σχέδιο, δεν οδηγεί πια τους νέους Γερμανούς να αντιμετωπίζουν την Ευρώπη όπως την αντιμετώπιζαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους. «Η νέα γενιά, που μόλις τελείωσε το σχολείο, δεν έχει τέτοιες μνήμες. Με τη χώρα τους να είναι ενωμένη και τον κομμουνισμό να ανήκει στο παρελθόν, οι Γερμανοί δεν φοβούνται πια το ξέσπασμα ενός πολέμου. Και όπως το αρχικό raison d'être της Ευρώπης έχει εξαφανιστεί, η Γερμανία είναι όλο και πιο απρόθυμη να αποτελεί τον ταμία της Ευρώπης».

Ο βετεράνος γερμανός διπλωμάτης δεν είναι, βέβαια, ο μόνος που βλέπει με θλίψη το ευρωπαϊκό όνειρο να σβήνει. «Η Ευρωπαϊκή Ενωση τελειώνει», δήλωσε πρόσφατα ο Σερ Στίβεν Ουόλ, πρώην πρεσβευτής της Βρετανίας επί Τζον Μέιτζορ και Τόνι Μπλερ και ένθερμος ευρωπαϊστής. «Στο κάτω κάτω, λίγοι θεσμοί ζουν για πάντα». 

Οι εξελίξεις στο μέτωπο του ευρώ είναι ασφαλώς οι πιο δραματικές. Εξίσου ισχυρές ενδείξεις της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης παρατηρούνται όμως και σε άλλα μέτωπα. Η Ιταλία ζήτησε πριν από μερικές ημέρες κατάπαυση των εχθροπραξιών στη Λιβύη προκειμένου να δημιουργηθούν ανθρωπιστικοί διάδρομοι (στην πραγματικότητα, όμως, για να αναζητηθεί μια διέξοδος στο στρατιωτικό αδιέξοδο). Το δανικό Κοινοβούλιο ετοιμάζεται να ψηφίσει την επιστροφή των μεθοριακών ελέγχων, να καταργήσει δηλαδή στην πράξη τη Συνθήκη Σένγκεν.

Η εθνικιστική Δεξιά και οι παγκόσμιες αγορές ομολόγων νίκησαν, έγραφε τις προάλλες ο Μάρτιν Κετλ στην Γκάρντιαν. Οι διεθνιστές Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες έχασαν.  

Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν προσπαθούν μόνο να αποτρέψουν μια χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά και μια χρεοκοπία ολόκληρου του ευρωπαϊκού οράματος. Και αν είναι να γίνει, τουλάχιστον να γίνει συγκροτημένα και οργανωμένα.

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Ανοδος της μεσαίας τάξης

Reuters, AP

Η οικονομική ανάπτυξη της Βραζιλίας έχει σημαντικά οφέλη για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της. Την περίοδο 2003 - 2011 η κοινωνική κινητικότητα μετατόπισε 39,5 εκατομμύρια Βραζιλιάνους από τη φτώχεια στη μεσαία τάξη, η οποία αποτελεί και την ατμομηχανή της εθνικής οικονομίας. Σε έναν πληθυσμό 190 εκατομμυρίων, τα 100 εκατομμύρια ανήκουν πλέον στη συγκεκριμένη τάξη. Η εξέλιξη αυτή, αποτέλεσμα της πολιτικής του πρώην προέδρου Λούλα ντα Σίλβα για την καταπολέμηση της φτώχειας, μεταφράζεται σε αύξηση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Αυτό αποτυπώνεται αφενός στη μεγάλη ώθηση των πωλήσεων στα πολυτελή είδη -ειδικά για τα υψηλά εισοδήματα των αστών της Βραζιλίας- και αφετέρου στην επέκταση της παρουσίας κολοσσών του λιανεμπορίου.

Ο γαλλικός όμιλος της Carrefour κατόρθωσε να εξασφαλίσει μία συμμαχία με τον κορυφαίο όμιλο λιανεμπορίου της Βραζιλίας Grupo Pao de Acucar (GPA), μέσω μιας σύνθετης συμφωνίας. Η GPA συμφώνησε να εξαγοραστεί από την ομάδα επενδυτών Gama στο πλαίσιο σχεδίου, το οποίο, όταν ολοκληρωθεί, θα συνενώσει την πρώτη με την Carrefour. Η νέα εταιρεία θα ελέγχει μερίδιο 27% της βραζιλιάνικης αγοράς. Η συμφωνία είναι η τελευταία προς το παρόν πράξη μιας σφοδρής διαμάχης της, επίσης γαλλικής, Casino, ιδιοκτήτριας της Grupo Pao de Acucar, με τον Βραζιλιάνο επιχειρηματία, συνεταίρο της και πρόεδρο της GPA, Αμπίλιο Ντινίζ. H Casino στράφηκε εναντίον του κ. Ντινίζ όταν ο τελευταίος προσεταιρίστηκε την Carrefour για να συζητήσει πιθανή συμμαχία, χωρίς να έχει τη δικαιοδοσία να το πράξει. Σε ανακοίνωσή της η Casino θεωρεί την πρόταση της Gama «ως μία επί μακρόν σχεδιαζόμενη παράνομη συναλλαγή μεταξύ του Αμπίλιο Ντινίζ και της Carrefour». Αν και η Gama ενημέρωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters ότι δεν έχει σχέση με τον Βραζιλιάνο επιχειρηματία, άλλες πηγές τον φέρουν ενορχηστρωτή της πρότασης. Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί πως ο Αμπίλιο Ντινίζ και η Carrefour διαθέτουν, ούτως ή άλλως, ένα ισχυρό χαρτί έναντι της Casino, και αυτό είναι η πολιτική και οικονομική στήριξη της κυβέρνησης της χώρας, η οποία επιθυμεί οι -εδραιωμένοι στην εγχώρια αγορά- κολοσσοί σε στρατηγικούς τομείς να παραμένουν σε Βραζιλιάνους.

China and the EU: The longest of marches

THE GUARDIAN

(...) Η Κίνα δεν διστάζει να χρησιμοποιεί την αυξανόμενη οικονομική της επιρροή.

Μια συμφωνία για την αγορά αεροσκαφών Airbus αξίας δισεκατομμυρίων από εταιρεία του Χονγκ Κονγκ έχει παγώσει, διότι η κινεζική κυβέρνηση δεν είναι ευχαριστημένη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις εκπομπές άνθρακα. Θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις, καθώς οι δύο επιχειρηματικές κουλτούρες θα συγκρούονται. (...) 

Ο Κινέζος πρωθυπουργός Ουέν Τζιαμπάο δήλωσε ότι η Κίνα δεν θα ανεχτεί κηρύγματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι η Βρετανία και η Κίνα θα πρέπει να σέβονται η μία την άλλη ως ίσες. Τα τακτικά κύματα καταστολής εναντίον ακτιβιστών και δικηγόρων, με τη μορφή συλλήψεων κι εξωδικαστικών εξαφανίσεων, είναι ένα από τα πολλά συμπτώματα του πόσο ανώμαλη είναι η διαδικασία της εσωτερικής μεταρρύθμισης της Κίνας. (...) Εάν, όπως μας λένε συνεχώς, οι ετήσιοι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας δεν μπορούν να συντηρηθούν (...) τότε η Κίνα έχει ξεκάθαρο συμφέρον να αναζητήσει την ευρωπαϊκή υψηλή τεχνολογία και τεχνογνωσία στη μεταμόρφωση της οικονομίας της. Μια οικονομία που επιδιώκει να γίνει πράσινη, νεοτεριστική και αειφόρος θα πρέπει να αντλήσει δυνάμεις κι από τους δικούς της οικολόγους, δικηγόρους και την κοινωνία των πολιτών. Η αμοιβαία οικονομική εξάρτηση (Κίνας-Ε.Ε.) είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης αλλά ο διάλογος δεν πρέπει να σταματήσει εκεί.

ΡΩΣΙΑ: Διέκοψε την παροχή ηλεκτρισμού στη Λευκορωσία

ΜΟΣΧΑ. Τις εξαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος προς τη Λευκορωσία ανέστειλε χθες η Ρωσία, κλιμακώνοντας τις πιέσεις της κατά του προέδρου Αλεξάντρ Λουκασένκο, που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που βίωσε η χώρα στη διάρκεια των 17 χρόνων της διακυβέρνησής του.

Η ρωσική εταιρεία εξαγωγών ενέργειας, InterRAO, διευκρίνισε, με ανακοίνωσή της, ότι από την Τρίτη τα μεσάνυχτα διεκόπησαν οι παροχές ρεύματος προς τη Λευκορωσία εξαιτίας απλήρωτου χρέους ύψους 1,2 δισ. ρουβλίων (42,48 εκατ. δολαρίων) που εκκρεμεί για το τρίμηνο Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου. Αξιωματούχος της κεντρικής τράπεζας της Λευκορωσίας, ο οποίος ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, φέρεται να δήλωσε στο ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax ότι το Μινσκ πρόκειται να αποπληρώσει το χρέος του άμεσα.

Ωστόσο, ο εκπρόσωπος της τράπεζας, Ανατόλι Ντροζντόφ, το διέψευσε. Την Τρίτη, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας, Ιγκόρ Σέτσιν, στενός σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν, επέμεινε ότι η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τις διαφορές Μόσχας και Μινσκ στο θέμα του ηλεκτρικού ρεύματος. Ωστόσο, η Μόσχα ασκεί πιέσεις στον Λουκασένκο, που κυβερνά από το 1994, να πωλήσει κρατική περιουσία που διεκδικούν μερικοί από τους πλέον ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους της Ρωσίας. Οι εισαγωγές ρωσικού ηλεκτρικού ρεύματος, σημειωτέον, καλύπτουν το 10% των ενεργειακών αναγκών της Λευκορωσίας.

Στο Κίεβο, στο μεταξύ, παρουσιάστηκε χθες ενώπιον της Δικαιοσύνης η πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Γιούλια Τιμοσένκο. Η γνωστή άλλοτε ως «πριγκίπισσα του φυσικού αερίου» κατηγορείται σήμερα για κατάχρηση εξουσίας. Επειτα από λογομαχία μιας ώρας, η δίκη αναβλήθηκε τελικά για τη Δευτέρα 4 Ιουλίου. Η Γιούλια Τιμοσένκο, 50 ετών, η οποία καταγγέλλει ότι διώκεται για πολιτικούς λόγους στο πλαίσιο αντιποίνων του φιλορώσου προέδρου της χώρας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, αρνήθηκε να συνεργαστεί με το δικαστήριο. Κληθείσα από τον δικαστή να πει το όνομά της, απάντησε: «Σας έδωσα το διαβατήριό μου, διαβάστε το μόνος σας».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Β. ΚΟΡΕΑ: O ψυχοπαθής Κιμ Γιονγκ Ιλ κλείνει πανεπιστήμια και στέλνει φοιτητές στα... χωράφια

Αλέκα τα έμαθες τα νέα?

Λουκέτο για τους επόμενους δέκα μήνες βάζει στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα το καθεστώς της Πιονγιάνγκ στέλνοντας τα "μυαλά της χώρας" σε εργοστάσια, χωράφια και δημόσια έργα ώστε η οικονομία να ανακάμψει το 2012, επέτειο 100 ετών από τη γέννηση του ιδρυτή του κράτους, Κιμ Ιλ Σουνγκ (πατέρα του σημερινού ηγέτη).

Οπως αποκαλύπτει χθεσινό δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας "Τέλεγκραφ", σε μία προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, η κυβέρνηση διεμήνυσε στους πολίτες της ότι στόχος της κίνησής της είναι να καταστεί η χώρα ένα μεγάλο και οικονομικά ισχυρό έθνος.

Σύμφωνα με πηγές της Νοτίου Κορέας, η κυβέρνηση της Πιονγιάνγκ έδωσε εντολή σε όλα τα πανεπιστήμια να ακυρώσουν τα μαθήματα έως τον Απρίλιο του 2012. Υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις όπως οι φοιτητές που είναι στους τελευταίους μήνες των σπουδών τους και οι φοιτητές από το εξωτερικό που είναι τυχεροί και δεν θα αναγκαστούν να δουλέψουν στα έργα.

Το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι Βορειοκορεάτες φοιτητές θα συμμετάσχουν σε κατασκευαστικά έργα μεγάλων πόλεων της χώρας, ενώ όσοι απορροφηθούν σε αγροτικές περιοχές, θα βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση όσων έχουν πληγεί πρόσφατα σπό κυκλώνες.

Τα τελευταία χρόνια είναι έντονη η φημολογία ότι ο ανώτατος ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ιλ, είναι σοβαρά άρρωστος. Ο Βορειοκορεάτης ηγέτης σβήνει 70 κεράκια τον Φεβρουάριο του 2012 και σύμφωνα με τα ΜΜΕ της χώρας θεωρεί πως είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή για να μεταβιβάσει την εξουσία στον γιο του, Κιμ Γιονγκ Ουν (η κληρονομικότητα στη διαδοχή είναι επίσημα θεσμοθετημένη στη Β. Κορέα). Μέχρι τότε ευελπιστεί ότι η χώρα του θα έχει ενισχυθεί οικονομικά.

Από την πλευρά του, ο Ιάπωνας Τοσιμίτσου Σιγκεμούρα, καθηγητής στο Γουέισντα του Πανεπιστήμιο του Τόκιο, πιστεύει πως η πράξη αυτή της κυβέρνησης γίνεται υπό τον φόβο εξέγερσης των φοιτητών.

ΕΘΝΟΣ

AIΓΥΠΤΟΣ: (Ξανα)φλέγεται!

Σε πεδίο μάχης μετατράπηκε η Πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο πέντε μήνες μετά την ανατροπή του αιγύπτιου προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ κι ενώ ο στρατός εμφανίζεται διστακτικός στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και αδύναμος στη διατήρηση της τάξης. Από τις συγκρούσεις, που ξεκίνησαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης και συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση χθες, τραυματίστηκαν περισσότερα από 1.000 άτομα. 

Τα επεισόδια ξεκίνησαν έξω από το υπουργείο Εσωτερικών όπου είχαν συγκεντρωθεί συγγενείς θυμάτων της εξέγερσης κατά του καθεστώτος Μουμπάρακ προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τους αργούς ρυθμούς απονομής δικαιοσύνης στους αστυνομικούς που κατηγορούνται για τους θανάτους πολιτών. Το πεδίο των συγκρούσεων μεταφέρθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών στην Πλατεία Ταχρίρ. Οι διαδηλωτές, νεαροί στην πλειοψηφία τους, πετούσαν πέτρες στις αστυνομικές δυνάμεις οι οποίοι απάντησαν με δακρυγόνα. Ο επίσημος απολογισμός του υπουργείου Υγείας της χώρας είναι 1.036 τραυματίες, εκ των οποίων οι 40 είναι αστυνομικοί. Οι περισσότεροι από τους τραυματίες παρουσίαζαν αναπνευστικά προβλήματα από την εκτεταμένη χρήση χημικών, ενώ υπήρχαν και κάποιοι που έφεραν τραύματα στο κεφάλι.

Το κυβερνών Στρατιωτικό Συμβούλιο ανάρτησε ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του στο facebook για να σχολιάσει τις χειρότερες συγκρούσεις των τελευταίων εβδομάδων στην Αίγυπτο. «Πρόθεση αυτών που υποκινούν τα επεισόδια είναι να εκμεταλλευτούν το αίμα των μαρτύρων της επανάστασης για να δείξουν ότι υπάρχει διχασμός ανάμεσα στον λαό και τον μηχανισμό ασφαλείας» αναφέρουν οι στρατιωτικοί κάνοντας λόγο για «οργανωμένο σχέδιο». Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν επιβεβαιώθηκαν επισήμως, οι δυνάμεις ασφαλείας συνέβαλαν περισσότερα από 40 άτομα, μεταξύ των οποίων ένας αμερικανός κι ένας βρετανός πολίτης. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον στρατιωτικό εισαγγελέα.

Τα επεισόδια φαίνεται να διχάζουν πάντως την κοινή γνώμη στην Αίγυπτο. Αλλοι υποστηρίζουν ότι σκοπός των διαδηλωτών είναι να συγκρουστούν με την αστυνομία και άλλοι ότι η αστυνομία προκαλεί τους διαδηλωτές με τη στάση της. 

«Ο κόσμος είναι οργισμένος επειδή οι δίκες εναντίον των ανώτερων αξιωματούχων καθυστερούν» δήλωνε στα διεθνή πρακτορεία ένας 26χρονος υπάλληλος. Νωρίς χθες το απόγευμα στην Πλατεία Ταχρίρ είχαν απομείνει οκτώ ασθενοφόρα ενώ οι δυνάμεις της τάξης είχαν απομακρυνθεί. Εχοντας τυλιγμένες τις μπλούζες τους στα κεφάλια τους, δεκάδες νεαροί πετούσαν πέτρες εμποδίζοντας την κυκλοφορία. «Είμαι εδώ σήμερα γιατί άκουσα για τη βία που χρησιμοποίησε η αστυνομία το βράδυ» ανέφερε ένας διαδηλωτής. «Οι λεπτομέρειες των συμβάντων δεν είναι γνωστές» τόνιζε ο πολιτικός αναλυτής Χασάν Ναφάα. «Το σίγουρο είναι ότι οι Αιγύπτιοι βρίσκονται σε μια κατάσταση έντασης και η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι καθυστερούν οι δίκες του Μουμπάρακ και των ανθρώπων του».

ΤΑ ΝΕΑ

ΙΡΑΝ : Πυρηνικός πυρετός για την Τεχεράνη

Της ΜΙΝΑΣ ΑΓΓΕΛΙΝΗ

Το Ιράν εξοργίζει τη Δύση πραγματοποιώντας δοκιμές εξελιγμένων ραντάρ και βαλλιστικών πυραύλων, κάποιοι από τους οποίους, όπως καταγγέλλει η Βρετανία, μπορούν να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές. Η Τεχεράνη, πάντως, αρνείται ότι οι πύραυλοί της έχουν αυτές τις δυνατότητες.

Ο Βρετανός ΥΠΕΞ Ουίλιαμ Χέιγκ, μιλώντας χθες στο βρετανικό κοινοβούλιο, υποστήριξε ότι το Ιράν πραγματοποιεί μυστικές δοκιμές με βαλλιστικά όπλα που μπορούν να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές, γεγονός που συνιστά σαφή παραβίαση της απόφασης 1929 του ΟΗΕ. "Κανένας από τους πυραύλους που δοκιμάστηκαν από το Ιράν δεν είναι ικανός να φέρει πυρηνική κεφαλή", διευκρίνισε από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του ιρανικού ΥΠΕΞ Ραμίν Μεχμανπαράστ.

Κατά την τρίτη ημέρα των 10μερων στρατιωτικών γυμνασίων, με την ονομασία "Μεγάλος Προφήτης 6", που διεξάγει από τη Δευτέρα το καθεστώς του Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ, πραγματοποιήθηκε η δοκιμή ενός εξελιγμένου συστήματος ραντάρ που ονομάζεται "Γαντίρ".

"Το ''Γαντίρ'' έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για να εντοπίζει εναέριους στόχους, αεροσκάφη με τεχνολογία αποφυγής ραντάρ, πυραύλους κρουζ, βαλλιστικούς πυραύλους και δορυφόρους χαμηλής τροχιάς", δήλωσε ο ο Αμίρ Αλί Χατζιζαντέχ, επικεφαλής της υπηρεσίας αεροδιαστήματος των Φρουρών της Επανάστασης. Το ραντάρ έχει ακτίνα δράσης 1.100 χιλιομέτρων και μπορεί να εντοπίζει στόχους σε ύψος 300 χιλιομέτρων, πρόσθεσε.

Τις προηγούμενες μέρες έγινε δοκιμή πυραύλων εδάφους-εδάφους με μέγιστο βεληνεκές δύο χιλιομέτρων, αρκετό για να πλήξει το Ισραήλ και να φτάσει στις παρυφές της Ευρώπης, αλλά και σε αμερικανικές βάσεις στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.

ΕΘΝΟΣ

ΤΟΥΡΚΙΑ: Εκθεση - Κόλαφος του State Department για το ΤΡΑΦΙΚΙΝΓΚ

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Καταπέλτης για την Τουρκία είναι η ετήσια έκθεση του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για το Εμπόριο Ανθρώπων (Τράφικινγκ).

Η τουρκική κυβέρνηση κατηγορείται για μη τήρηση ακόμα και των ελαχίστων προϋποθέσεων για τον περιορισμό αυτής της παράνομης δραστηριότητας.

Οι γυναίκες και τα παιδιά στην Τουρκία πιέζονται για να επιδοθούν στην πορνεία.Θύματα αυτού του απάνθρωπου εμπορίου είναι κυρίως γυναίκες που προέρχονται από τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Ανατολικής Ευρώπης.

Επίσης, η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα για να προστατεύσει τα παιδιά από τα ναρκωτικά και την πορνεία. Στο τέλος της έκθεσης συστήνουν στην Άγκυρα τα εξής:

-Να λάβει ριζικά μέτρα για τον περιορισμό της πορνείας των γυναικών και των παιδιών .

-Να δικάζονται και να τιμωρούνται όσοι μετέχουν στην παράνομη μετακίνηση ανθρώπων.

-Να διεξαχθεί μια έρευνα για να διαπιστωθεί ,γιατί οι εμπλεκόμενοι σε θέματα λαθρομετανάστευσης και εκμετάλλευσης ανθρώπων αθωώνονται από τα Δικαστήρια.

-Να διαθέσει κονδύλια για τη φιλοξενία λαθρομεταναστών από εξειδικευμένα μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων.

-Να αυξηθούν οι έλεγχοι για τον περιορισμό της πορνείας, της διακίνησης ναρκωτικών και του λαθρεμπορίου.

-Να ληφθούν μέτρα για την προστασία των παιδιών και των νεαρών ανδρών από την πορνεία.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Τουλάχιστον 11 ενεργά πετρελαϊκά κοιτάσματα υπάρχουν στην Ελλάδα

Του Θαναση Τσιγγανα

Τουλάχιστον 11 ενεργά πετρελαϊκά κοιτάσματα υπάρχουν στη χώρα και κυρίως στη Δυτική Ελλάδα και στην Ανατολική Θράκη, αλλά το ισχύον θεσμικό πλαίσιο είναι αποτρεπτικό για τους επενδυτές.

Ειδικοί που μίλησαν σε ημερίδα που πραγματοποίησε το ΤΕΕ/τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη μετέφεραν ενθαρρυντικά μηνύματα για την ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφος και τις θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας, αλλά τόνισαν ότι η χώρα εξακολουθεί ερευνητικά να είναι ανενεργή. 

Η Ελλάδα, ανέφεραν, δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει Σαουδική Αραβία, Αλάσκα ή Βενεζουέλα.

«Το γεγονός ότι η Ιταλία, η Κροατία και η Αλβανία έχουν ανάλογα συστήματα επιβεβαιώνει το ενδεχόμενο ύπαρξης κοιτασμάτων και στη χώρα μας», ανέφερε ο τεχνικός συμβουλος της Ενεργειακής Αιγαίου δρ Κων. Νικολάου.

«Ελληνικό Πετρέλαιο και Φυσικό Αέριο: Αλήθεια ή Μύθος» ήταν το θέμα της εκδήλωσης και η απάντηση για την υπαρξη ή μη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι «κατηγορηματικά θετική» ανέφερε ο κ. Νικολάου. Ο ίδιος υποστήριξε ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ανεξερεύνητη χώρα αφού έχουν γίνει μόλις 175 γεωτρήσεις, εκ των οποίων οι 22 με σύγχρονες προδιαγραφές, ενώ στα κοιτάσματα του Πρίνου και σε εμβαδόν 450 τ. χλμ. έχουν γίνει 25.

Με εξαίρεση μάλιστα τον Πρίνο και τη Νότια Καβάλα τα τελευταία 15 χρόνια κάθε σχετική κίνηση για την έρευνα του πετρελαίου έχει ουσιαστικά διακοπεί, τόνισε ο διευθυντής Ερευνας και Παραγωγής Υδρογονανθράκων του ομίλων των ΕΛΠΕ κ. Ι. Γρηγορίου. Ο κ. Γρηγορίου τόνισε ότι η χώρα διαθέτει πολλές ανεξερεύνητες περιοχές. «Υπάρχουν γεωλογικοί πετρελαιοπιθανοί στόχοι σε βάθος άνω των 4.000 μ. που δεν έχουν ερευνηθεί μέχρι σήμερα, καθώς και σε βάθη νερού άνω των 500 μ. ενώ μηδενική είναι ή έρευνα για το φυσικό αέριο και το shale gas (αέριο αργιλικού σχιστόλιθου). Ενδεικτικό της αδράνειας είναι το ότι με βάση έρευνα της HIS PEPS η Ελλάδα κατατάσσεται 75η μεταξύ 115 χωρών από άποψη έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

"Επίγεια σοφία"

Χρόνια Πολλά Λίνα.

Σαν σήμερα (30/6/ΧΧΧΧ)

1912: Παγκόσμιο ρεκόρ για τον υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο. Με το υδροπλάνο «Δαίδαλος» πετά με μέση ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα

1934: «Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Ο Χιτλερ επιβάλλεται,στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας σκοτώνοντας 77 στελέχη του κόμματος ή κατ' άλλους 400

1936: Εκδίδεται το ιστορικό ερωτικό μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ «Όσα Παίρνει ο Άνεμος»,

1993: Ο Αντώνης Σαμαράς προχωρά στην ανακοίνωση της ιδρυτικής διακήρυξης της «Πολιτικής Άνοιξης».

1997: Το Χονγκ Κονγκ ενώνεται με την Κίνα.

1958: Γεννιέται η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου