Η καλύτερη ερώτηση του κοινού προς την Ντορα: "Κυρία μου έχετε υπάρξει φτωχή???" -- Ακόμη ψαχνει εφημερεύον φαρμακειο για διάλυμα για... γαργάρες

Ποιο debate "αρχηγών" και παπάρια... Το "κοινό" τα σπάει! 

Ξαναλέω: ΔΕΝ εχω κολλητιλίκια με Χ""νικολάου αλλά το σημερινό video του enikos.gr ΜΗΝ το χασετε... 

(Τωρα παίζει τον Αρχικωλοτούμπα Καρατζατούμπα...)

To ΡΟΜΠΙΛΙΚΙ στο enikos.gr δεν έχει τέλος-- Νέα άπαιχτη δήλωση Καμμένου: ΘΕΤΙΚΗ για την Ελλάδα η δικαίωση της Γερμανίας για το Δίστομο στη Χαγη!!!

Χωρίς καμία διάθεση να επαινέσω το enikos.gr, το σημερινό  video του Καμμένου ΜΗΝ το χάσετε!!! Το Αλ Τσαντίρι  ΩΧΡΙΑ μπροστα στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ που αυτή τη στιγμή παίζεται στο διαδίκτυο...

Και ΡΟΜΠΑ ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ στο enikos.gr (πριν απο 3 λεπτά) : ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ...!!!

Στα μανταλάκια κρέμασαν πριν από λίγα λεπτά τον "εθνοσωτήρα" Καμμένο μια Φιλόγολος και ένας καθηγητής Μουσικής υποχρεώνοντάς τον σε ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ - ΟΝΕΙΔΟΣ: ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ...

Μπράβο λεβέντη μου! Αντε και γρήγορα Πρωθυπουργός να μας "σώσεις"!!!

Το σημερινό video της συνέντευξης  σύντομα θα τα σπάσει στο διαδίκτυο!!!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ:Πυροτεχνήματα Μαυρογιαλούρων σε αξεδιάλυτο φόντο

Της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Θα ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε έστω και έναν πολιτικό που οι λόγοι του να μην πραγματεύονται τη ριζική ανασύνταξη της κοινωνίας... (Ομως αυτή παραμένει συνήθως αναλλοίωτη, διότι τα λόγια δεν έχουν από μόνα της τη δύναμη να τη μεταμορφώσουν...).

Ο πολιτικός λόγος είναι ένας επαμφοτερίζων λόγος, αξεδιάλυτος. 

«Είναι αδιαπραγμάτευτη η επιλογή για την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας. Και αυτό σημαίνει συνεχής και συστηματική προσπάθεια μέσα από συμμαχίες, μέσα από αντιπαραθέσεις, μάχη εκ του συστάδην, για την κατοχύρωση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και τις θέσεις της χώρας για μια διαφορετική ευρωπαϊκή πορεία» (Χρήστος Παπουτσής). 

Επιστρατεύει ο λόγος αυτός πειστικά επιχειρήματα, αλλά μη επαληθεύσιμα.  

«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο προτάσεις, γιατί και ο ποταμός έχει δύο όχθες. Η μία είναι η όχθη των μικρότερων κομμάτων που ακόμα ρέπουν στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Γιατί αν είσαι σίγουρος ότι δεν θα κυβερνήσεις τάζεις λαγούς με πετραχήλια και δημαγωγείς ασύστολα. Η άλλη όχθη είναι η όχθη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας...». (Αρης Σπηλιωτόπουλος). 

Η όχθη της "σοβαρότητας", της "υπευθυνότητας" (Ν.Δ.) αντίθετα τάζει: «Θα βγάλω την κουκούλα από τους κουκουλοφόρους». «Συμμορίες ανηλίκων και στέκια ναρκωτικών θα καθαρίσουν». «Θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας και θα εμπεδώσουμε την ασφάλεια στην ύπαιθρο». Ο πολιτικός λόγος τροποποιεί εμφανώς την πραγματικότητα, καθώς γενικεύει, κάνει το όποιο πρόβλημα καθολικό. «Η ελληνική γλώσσα θα γίνει η γλώσσα μας, το κύριο εργαλείο στην εκπαίδευση...Πρέπει να τη ζωντανέψουμε στα σχολειά και στην καθημερινότητά μας. Να μιλήσουμε ελληνικά»...

Είναι εντυπωσιακό πόσο ίδιες είναι οι θέσεις αρχηγών που δηλώνουν διαμετρικά αντίθετοι. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H άλωση της Δικαιοσύνης - Δικαστικοί λειτουργοί και κομματισμος

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ (Δυστυχώς...!)

Γράφει ο Ιωάννης Παπανικολάου
Αντιπρόεδρος Αρείου Πάγου Ε.Τ.

Tο παγιωμένο στη χώρα μας φαύλο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο πρωτοστάτησε για να οδηγηθούμε σε εθνική ταπείνωση και χρεοκοπία, έτρωσε πλειστάκις το ιερό τέμενος της Δικαιοσύνης, το ύψιστο τούτο οχυρό της Δημοκρατίας, προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.

Η Δικαιοσύνη, μετά τη μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974, έβγαινε από τη δικτατορία ηθικά τραυματισμένη και με μειωμένο το κύρος και την αξιοπιστία της. Κυρίως γιατί επίορκοι δικαστικοί λειτουργοί δέχθηκαν πρόσκληση των αφρόνων πραξικοπηματιών και μετέσχον στην πρώτη κυβέρνηση της στρατιωτικής χούντας με πρωθυπουργό τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια και μέλη της τέσσερις αρεοπαγίτες, έναν εισαγγελέα εφετών, έναν ταξίαρχο και δύο συνταγματάρχες.

Η συμμετοχή των ανώτατων δικαστικών λειτουργών στην κυβέρνηση αυτή, της προσέδωσε μία νομιμοφάνεια και βοήθησε στη στερέωση και επιβολή της. Οπως εύστοχα παρατηρήθηκε: «Η τήβεννος έγινε καμουφλάζ των αδόξων σπαθιών» (Παναγιώτη Δημόπουλου, επίτιμου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου: Ο Αρειος Πάγος, ο Θεσμός και τα Πρόσωπα. Σελ. 77).

Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κατά τη συνεδρίαση της Βουλής, στις 6-12-1976, είπε: «Η Δικαιοσύνη επέρασεν από μίαν βαρείαν δοκιμασίαν κατά την διάρκειαν της δικτατορίας. Ηδη, μετά την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας, διέρχεται νέαν δοκιμασίαν...».

Πράγματι δε η πρόβλεψη αυτή του πολιτικού ανδρός, που αποκατέστησε τη Δημοκρατία στη χώρα μας, πλήρως επαληθεύτηκε, αφού η δοκιμασία της Ελληνικής Δικαιοσύνης συνεχίστηκε και μετά τη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα τραγικά φαινόμενα της αποκρυσταλλωμένης πια αρνησιδικίας ή στον εντοπισμό θυλάκων χυδαίας διαφθοράς στον χώρο της Δικαιοσύνης. Αλλά και στα «ακόμη η χούντα σ' εμένα» λόγια του αείμνηστου Προέδρου του Αρείου Πάγου Δημητρίου Μαργέλλου, που, άλλωστε, αποτελούν και προσωπικά υπηρεσιακά μου βιώματα, κατά τα οποία η σπουδαρχία, ο αριβισμός, η θεσιθηρία και ο κομματισμός εμφανίζονται συχνά ως επάρατοι νόσοι στο σώμα της Δικαιοσύνης.

Προς αντιμετώπιση θλιβερών φαινομένων αλλοτρίωσης από δικαστικούς λειτουργούς, για πολιτικούς ή κομματικούς λόγους, της λειτουργικής και προσωπικής τους ανεξαρτησίας, κατά παράβαση του άρθρου 87 παρ. 1 του Συντάγματος, το άρθρο 40 παρ. 6 του κ.ν. 1756/1988 ορίζει ότι «απαγορεύονται στους δικαστικούς λειτουργούς κάθε είδους εκδηλώσεις υπέρ πολιτικών κομμάτων».

Από την τελευταία αυτή διάταξη, σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 91 παρ. 3 περ. ζ' του ιδίου νόμου, κατά την οποία αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα και η αναξιοπρεπής ή απρεπής συμπεριφορά δικαστικού λειτουργού εντός ή εκτός υπηρεσίας, καθώς και με εκείνη της παρ. 5 περ. β' του ίδιου άρθρου 91, από την οποία «a contrario» συνάγεται ότι αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα για τον δικαστικό λειτουργό η άμεση ή έμμεση έκφραση γνώμης δημοσίως υπέρ ορισμένου κόμματος ή άλλης ορισμένης πολιτικής οργάνωσης, προκύπτει, σαφώς και ανενδοιάστως, ότι ο εν ενεργεία δικαστικός λειτουργός, ο οποίος έρχεται σε επαφή με κομματικούς πολιτικού κόμματος, εκδηλώνει σ' αυτούς την υποστήριξη του κόμματός τους, ζητά να περιληφθεί στα ψηφοδέλτιά του σε επερχόμενες εκλογές και διαπραγματεύεται, πάντοτε στο πλαίσιο μυστικής διαπραγμάτευσης, υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας, τους όρους της καθόδου του στην πολιτική υπό τα σύμβολα του συγκεκριμένου κόμματος, διαπράττει βαρύτατο πειθαρχικό παράπτωμα, δικαιολογούν την πειθαρχική ποινή της οριστικής απόλυσής του από το έντιμο δικαστικό σώμα, εν όψει και του ότι κατ' ουσίαν έθεσεν εαυτόν εκτός Δικαιοσύνης, απεκδυθείς στην πράξη την τήβεννον.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Λαοκρατία και αντι-Mνημόνιο

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

«Kαι εις την λαοκρατίαν πιστεύομεν». H φράση αυτή του αστού πολιτικού Γεωργίου Παπανδρέου που ειπώθηκε το 1944 από το μπαλκόνι ως απάντηση στο πλήθος που εκραύγαζε και απαιτούσε να δοθούν εξουσίες στο λαό, έμελλε να χρησιμοποιείται έκτοτε για να υποδηλώνει το λαοπλάνο πολιτικό που επιχειρεί να χαϊδεύει αφτιά και να ακολουθεί το ρεύμα.

Στις μέρες μας αρχίζει να γεμίζει επικίνδυνα η πολιτική σκηνή από πολιτικούς που επιδίδονται στην... κυβίστηση.

O αριστερός Γ. Δημαράς με ευκολία πήδηξε στο «άρμα» του Kαμμένου, πρώην καθηγητής και κομμουνιστής ξεσπαθώνει υπέρ της δραχμής και πορεύεται στις εκλογές με τον ευσεβή Στέλιο Παπαθεμελή, ο Aλέξης Tσίπρας πρώην κνίτης, αρχηγός σήμερα του ΣYPIZA διεκδικεί την εξουσία με δεκανίκι τους υπερδεξιούς «Aνεξάρτητους Eλληνες» του K. Mαρκόπουλου πρώην πρωτοπαλίκαρου του Aντ. Σαμαρά και νυν του Kαμμένου.

Bουλευτίνα του ΠAΣOK ευνοούμενη του Γ. Παπανδρέου που ψήφισε το Mνημόνιο εκτίθεται τώρα με τη Νέα Δημοκρατία δοκιμάζοντας την τύχη της ως υποψήφια στην ίδια με την προηγούμενη φορά εκλογική περιφέρεια με αντιμνημονιακή πλατφόρμα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δεν θα περάσει ο φασισμός?

Toυ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ Κάποτε επαιρόμασταν ότι είμαστε ο πιο πολιτικοποιημένος λαός του κόσμου. Χλευάζαμε τους άλλους δυτικούς λαούς διότι έδιναν μεγάλα ποσοστά σε φασίστες· γιαλαντζί και μη.  Τώρα ο ελληνικός λαός ετοιμάζεται να βάλει στη Βουλή ένα γνήσιο ναζιστικό κόμμα, μέλη του οποίου χαιρετούν ναζιστικά και κραυγάζουν την ακροτελεύτια υποθήκη του Γιόσεφ Γκέμπελς: «Θα επιστρέψουμε και η γη θα τρέμει». Σ’ αυτές τις εκλογές γκρεμίζεται ένας ακόμη μύθος της μεταπολίτευσης. Εκείνος που με παλμό τραγουδούσαν στις μεγάλες συναυλίες, το καλοκαίρι του 1974. Διαψεύδονται οι στίχοι του Γιάννη Νεγρεπόντη που μελωδικά τραγούδησε ο Μάνος Λοΐζος:  «Τ’ αρχινισμένο σύνθημα  πάντα μου μένει  όποτε ακούω από τότε ακορντεόν  κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει  δε θα περάσει ο φασισμός».  Οπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων αποφάσισε να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα υπερψηφίζοντας το κόμμα της Χρυσής Αυγής.  Ωραία τιμωρία! Θα καταψηφίσουν αυτούς που θεωρούν κλέφτες για να εκλέξουν τους μαχαιροβγάλτες. Είναι γνωστό ότι πολλά στελέχη αυτής της οργάνωσης έχουν καταδικαστεί ακόμη και για δολοφονίες.

ΠΑΚΙΣΤΑΝ: Αποκεφάλισαν Βρετανο γιατρό του Ερυθρού Σταυρού

Η αποκεφαλισμένη σορός του Βρετανού γιατρού που εργαζόταν για τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού και ο οποίος είχε απαχθεί στο Πακιστάν, βρέθηκε σήμερα σε δρόμο της πόλης Κουέτα στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, δήλωσαν αξιωματούχοι της αστυνομίας και της ΔΕΕΣ.

Ο 60άχρονος Χαλίλ Ρασίζντ Ντέιλ, είχε απαχθεί στις 5 Ιανουαρίου καθ' οδόν προς τον τόπο εργασίας του.

"Η ΔΕΕΣ καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο αυτή τη βάρβαρη πράξη.'Ολοι εμείς στη ΔΕΕΣ και στο βρετανικό Ερυθρό Σταυρό συμμεριζόμαστε τη θλίψη και τον αποτροπιασμό της οικογένειας και των φίλων του Χαλίλ" , δήλωσε ο γενικός διευθυντής της ΔΕΕΣ, Ιβ Ντακόρ.

Τη δολοφονία καταδίκασε και ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ουίλιαμ Χέιγκ.

"Αυτή ήταν μια παράλογη και άγρια πράξη με στόχο έναν άνθρωπο που ο ρόλος του ήταν να βοηθήσει το λαό του Πακιστάν, η οποία προκάλεσε τεράστιο πόνο σ΄αυτούς που τον γνώριζαν" , τόνισε ο Χέιγκ.

Η αστυνομία βρήκε τη σορό και το κεφάλι του Ντέιλ μέσα σε λευκή πλαστική σακκούλα πάνω στην οποία ήταν γραμμένο με μαύρο μαρκαδόρο το όνομά του.

ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ: Υποθαλάσσια σήραγγα στον Βερίγγειο Πορθμό θα συνδέσει τη Σιβηρία με την Αλάσκα!

Toυ ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Θα μπορούσε να είναι το πραγματικό τέλος του Ψυχρού Πολέμου ή απλώς η υλοποίηση μιας ιδέας που είχε συλλάβει ο μεγάλος ρώσος επιστήμονας Ντμίτρι Μεντελέγεφ στα τέλη του 19ου αιώνα και είχε δεχθεί με ενδιαφέρον ο 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν. Και αυτή δεν είναι άλλη από μια υποθαλάσσια σήραγγα 150 χιλιομέτρων, η οποία θα συνδέει την Αλάσκα με τη Σιβηρία. 

Το σχέδιο για την κατασκευή του μεγαλύτερου υποθαλάσσιου τούνελ του κόσμου ανακοίνωσε ο επικεφαλής των ρωσικών σιδηροδρόμων. Ο Βλαντίμιρ Γιακούνιν έκανε γνωστό πριν από μερικές ημέρες ότι τα έργα για το πιο εντυπωσιακό έργο κατασκευαστικής μηχανικής θα ξεκινήσουν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Για την ολοκλήρωσή του θα χρειαστούν άλλα 15 χρόνια. Αλλά όποιος έχει χρόνο και χρήμα, το 2030 θα μπορεί να διασχίσει τα θαλάσσια σύνορα που χωρίζουν τις δύο ηπείρους όχι από τα παγωμένα νερά της Αρκτικής αλλά καθισμένος μέσα σε ένα υπερσύγχρονο τρένο ή ακόμη και στο αυτοκίνητό του.

Το σχέδιο ονομάζεται «World Link». Πρόκειται για ένα δίκτυο σιδηροδρομικών γραμμών που θα ανεβαίνει από την Κωνσταντινούπολη, θα περνά από τη Βαρσοβία και μέσω του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου θα φθάνει στο άκρο της Σιβηρίας. Στο χωριό Ουέλεν η σιδηροδρομική γραμμή θα «βυθίζεται» σε 50 μέτρα βάθος, θα διασχίζει τον Βερίγγειο Πορθμό και θα αναδύεται στην άλλη πλευρά, στο Ακρωτήριο του Πρίγκιπα της Ουαλίας στην Αλάσκα. Η Ρωσική Ομοσπονδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ενωθούν με ένα υποθαλάσσιο τούνελ, δύο φορές μεγαλύτερο από το τούνελ της Μάγχης που συνδέει τη Γαλλία με τη Βρετανία. Η διάμετρος της σήραγγας θα φθάνει στα 100 μέτρα. Εκεί θα φιλοξενείται, εκτός από τη σιδηροδρομική γραμμή, και ένας αυτοκινητόδρομος διπλής κατεύθυνσης για αυτοκίνητα και φορτηγά. Από εκεί θα περνάει και ένας αγωγός που θα μεταφέρει το πετρέλαιο της Σιβηρίας, αλλά κι ένας αγωγός φυσικού αερίου για να τροφοδοτούνται 48 Πολιτείες της Βόρειας Αμερικής.

Σε εκείνο πάντως στο οποίο ποντάρει το καρτέλ των επιχειρήσεων που εμπλέκονται στο σχέδιο είναι το εμπόριο. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι από το τούνελ στον Βερίγγειο θα περνούν τουλάχιστον 100 εκατομμύρια τόνοι προϊόντα ετησίως, στέλνοντας στη... σύνταξη πλοία και αεροπλάνα που κάνουν σήμερα την ίδια δουλειά - εφόσον το επιτρέψουν τα μετεωρολογικά δελτία. 

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ: ο χαμένος πόλεμος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Τον Ιανουάριο του 1998, ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι -μαζί με τον Χένρι Κίσινγκερ, ένα από τα πιο δυνατά μυαλά της αμερικανικής γεωστρατηγικής στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου- παραχώρησε αποκαλυπτική συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό Le Nouvel Observateur. Ξεχωριστό ενδιαφέρον είχαν οι αναμνήσεις του από την παραμονή Χριστουγέννων του 1979, την ημέρα που σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Αφγανιστάν. 

Εκεί που η πλειονότητα των Αμερικανών αξιωματούχων έβλεπε τον κίνδυνο, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου αναγνώριζε την ευκαιρία. Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ έγραφε: «Μας δίνεται η δυνατότητα να δώσουμε στους Ρώσους τον δικό τους πόλεμο του Βιετνάμ». Εννέα χρόνια αργότερα, οι εισβολείς αποχωρούσαν ταπεινωμένοι από το Αφγανιστάν, προοιωνίζοντας τη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας.

Αν και η Αμερική του Ομπάμα βρίσκεται, γενικά, σε πολύ ισχυρότερη θέση από τη Σοβιετική Ενωση του Γκορμπατσόφ, στο θέμα του Αφγανιστάν μοιάζει να βαδίζει στα χνάρια της. Η δική της περιπέτεια στους ορεινούς όγκους της Κεντρικής Ασίας διανύει τον 11ο χρόνο, έχει στοιχίσει τη ζωή 3.000 στρατιωτών και είναι ήδη ο μακρύτερος πόλεμος στην αμερικανική Ιστορία. 

Την Κυριακή, 15 Απριλίου ισλαμιστές αντάρτες πραγματοποίησαν την πιο θεαματική επίθεση από την έναρξη του πολέμου. Επί 18 ώρες σφυροκοπούσαν στρατιωτικές βάσεις και κυβερνητικά κτίρια σε τέσσερις διαφορετικές επαρχίες, με αποκορύφωμα τις επιθέσεις τους μέσα στον «Ατσάλινο Δακτύλιο», την αυστηρότερα φρουρούμενη περιοχή στην καρδιά της πρωτεύουσας Καμπούλ, όπου πολιόρκησαν μέρα μεσημέρι το Κοινοβούλιο και πρεσβείες.

Στον διεθνή Τύπο η 15η Απριλίου παραλληλίστηκε με την «Επίθεση του Τετ», τις θεαματικές επιχειρήσεις των Βιετκόγκ, τον χειμώνα του 1968, που σήμαναν την αρχή του τέλους για τους Αμερικανούς. Η σκιά των γεγονότων της Καμπούλ θα πέσει βαριά στο Σικάγο, που θα φιλοξενήσει τον ερχόμενο μήνα σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, με κεντρικό θέμα την προγραμματισμένη για το 2014 αποχώρηση από το Αφγανιστάν. 

Το ερώτημα που απασχολεί τους πάντες είναι αυτονόητο: αν κοτζάμ ΝΑΤΟ, με 130.000 άνδρες και υπερσύγχρονο οπλισμό, δεν μπορεί να προστατεύσει σήμερα το κέντρο της Καμπούλ, τι τύχη θα έχουν αύριο τα στρατεύματα του προέδρου Καρζάι απέναντι στους αντάρτες, οι ηγέτες των οποίων έχουν συσσωρεύσει στρατιωτική πείρα 33 χρόνων, πολεμώντας δύο υπερδυνάμεις και αναρίθμητους εσωτερικούς ανταγωνιστές;

ΗΠΑ: O μετασχηματισμός της υπερδύναμης σε κράτος μυστικών πληροφοριών -- Παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα!!!

Του ΣΤΑΘΗ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ

Στη 16η σελίδα της «Wall Street Journal» της περασμένης Τρίτης υπάρχει, σκόπιμα χαμένη ανάμεσα σε ασήμαντα ειδησάρια, μια δίστηλη είδηση: «Οι ΗΠΑ αποκτούν μια νέα υπηρεσία παρακολούθησης: τη Μυστική Υπηρεσία Αμυνας, προϊόν του υπό πλήρη ανασυγκρότηση Πενταγώνου». Είναι φανερό ότι «κάποιοι» δεν θα ήθελαν να γίνει ευρύτατα γνωστή η δημιουργία μιας νέας μυστικής υπηρεσίας. Της 17ης!

Δεν είναι κάτι καινούργιο ο «πυρετός της παρακολούθησης» που έχει καταλάβει την Αμερική μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Ο Τζορτζ Μπους έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα, αλλά η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα με την πλήρη υποστήριξη του Κογκρέσου τον ανέβασε σε παροξυσμό. Αυτόν τον καιρό κτίζεται στο απόμακρο Μπλαφντέιλ της Γιούτα ένα οικοδόμημα πέντε και πλέον φορές μεγαλύτερο από το κολοσσιαίο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον, με (υπολογιζόμενο) κόστος 2 δισ. δολάρια, το οποίο πρόκειται να στεγάσει τα «προσωπικά δεδομένα» εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών - όχι μόνο της Αμερικής, αλλά από όλον τον κόσμο.

Ο Tom Engelhardt στο βιβλίο του «The United States of Fear», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε, δίνει συγκλονιστικά στοιχεία. 

Το «πληροφοριακό υλικό» το οποίο συγκεντρώνουν οι αμερικανικές υπηρεσίες - και το οποίο θα αποθηκευθεί σε αυτό το κτίριο - αποτελείται από «πλήρη καταγραφή των προσωπικών e-mail τα οποία ανταλλάσσουμε, θα καταχωρεί τα ιδιωτικά, προσωπικά και επαγγελματικά τηλεφωνήματα, τις αναζητήσεις που κάνουμε στο Google και σε ό,τι σχετικό, τις εντελώς προσωπικές επικοινωνίες μας, από την απόδειξη του πάρκινγκ και το δρομολόγιο των ταξιδιών μας ως τις αποδείξεις των βιβλίων και περιοδικών που αγοράζουμε, και βεβαίως τις συνομιλίες μας...».

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Wired» ο James Bamford, ειδικός και πρώην στέλεχος της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA), αποκαλύπτει ότι έχουν τοποθετηθεί απ' άκρου σε άκρο της Αμερικής «μηχανισμοί» οι οποίοι «καταγράφουν και κοσκινίζουν δισεκατομμύρια μηνύματα e-mail και τηλεφωνήματα όχι μόνο με προέλευση την Αμερική αλλά και από το εξωτερικό. Το NSA κατασκεύασε ένα σούπερ-υπερκομπιούτερ απίστευτης ταχύτητας για την αποκωδικοποίηση των εισερχομένων. (...) Τρισεκατομμύρια λέξεις, σκέψεις και ψίθυροι συλλαμβάνονται από το ηλεκτρονικό δίκτυο», το οποίο έχει απλωθεί σε όλη τη χώρα.

ΚΙΝΑ: H σκοτεινή πλευρά της οικονομικής ανόδου του Δράκου και η διαφθορα των κομμουνιστών του χαβιαριού

Tου David Ignatius 

Aρθρογράφου της Washington Post

Η υπόθεση Μπο Σιλάι είναι ενδεικτική της κινεζικής πραγματικότητας και διαφωτιστική για εκείνους που ανησυχούν μήπως η ανερχόμενη Κίνα υποκαταστήσει τις ΗΠΑ στο εγγύς μέλλον. 

Κατ’ αρχάς οι Κινέζοι γνωρίζουν ότι το εν λόγω σκάνδαλο είναι η κορυφή μόνο του παγόβουνου της διαφθοράς, που μαστίζει τη χώρα. 

Κατά δεύτερο λόγο, η ηγεσία στο Πεκίνο αντιλαμβάνεται ότι το σκάνδαλο θα ήταν πολύ πιο θορυβώδες εάν ο Λευκός Οίκος δεν είχε τηρήσει σιγήν ιχθύος τους δύο τελευταίους μήνες.

Τα όσα συνθέτουν την ιστορία του Μπο, του έκπτωτου κομματικού ηγέτη στην πόλη Τσονγκίνγκ του κινεζικού Νότου, είναι τόσο εξωφρενικά και περίπλοκα, ώστε μόνο στα αζήτητα ενός βιβλιοπωλείου θα τα έβρισκε κανείς, εφόσον γίνονταν αντικείμενο συγγραφής κατασκοπευτικού περιεχομένου. Στην υπόθεση εμπλέκονται η ραδιούργα σύζυγος του Μπο, ένας νεκρός Βρετανός, που ίσως ήταν ο εραστής της, ένας αρχηγός αστυνομίας που προσπάθησε να γλιτώσει καταφεύγοντας στο αμερικανικό προξενείο, από όπου εκδιώχθηκε, αφού «τραγουδούσε» επί 24 ώρες.

Εμπειρογνώμων επί των κινεζικών θεμάτων συνδέει τον Μπο με τον Νιουτ Γκίνγκριτς. Πρόκειται για έναν χαρισματικό, αδυσώπητα φιλόδοξο άνθρωπο, τον οποίο όλοι οι ευρισκόμενοι στα ανώτερα κλιμάκια της κινεζικής ηγεσίας ήθελαν να αναχαιτίσουν, προτού αυτός, ασκώντας τη γοητεία του, αναρριχηθεί στα ύψη της ελίτ, δηλαδή της επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του κινεζικού Κ. Κ.

Η διαφθορά που ήλθε στην επιφάνεια στην περίπτωση του Μπο δεν είναι κάτι πρωτοφανές στην Τσονγκίνγκ. Ο Κένεθ Λίμπερταλ, ειδήμων εις τα της Κίνας του Ιδρύματος Μπρούκινγκς, ισχυρίζεται πως ανάλογα δίκτυα υπάρχουν σε ολόκληρη την κινεζική επικράτεια. Ανώτεροι κομματικοί αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τους συγγενείς τους για να συλλέγουν μίζες και δωροδοκίες μέσω πληρωμών σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία ή ιδιωτικές εταιρείες, ακριβώς όπως έκανε ο Μπο και η σύζυγός του. Ακόμη και οι πλέον αξιοσέβαστοι αξιωματούχοι έχουν, ως λέγεται, συγγενείς, των οποίων η συμπεριφορά είναι ύποπτη.

«Εάν το κόμμα δεν μετασχηματιστεί από μόνο του, θα δεχτεί μοιραίο πλήγμα», λέει ο Τσενγκ Λι, άλλος εμπειρογνώμων του Μπρούκινγκς. Εάν η ηγεσία προσπαθήσει να κάνει τα στραβά μάτια, το σύστημα μπορεί να εκραγεί.

Η υπόθεση Μπο είναι μία από αυτές τις υποθέσεις που επιτρέπουν στους εκτός Κίνας να ρίξουν μια ματιά στη σκοτεινή πλευρά της κινεζικής οικονομικής ανόδου. Την ίδια αίσθηση της εσωτερικής παρατήρησης έχει κάποιος που βλέπει έναν περιφερειακό αξιωματούχο να ξοδεύει ένα εκατομμύριο δολάρια σε μία νύχτα στο καζίνο του Μακάο, λέει ένας παρατηρητής των εσώτερων της Κίνας. Πώς μπόρεσε, άραγε, ένας σχετικά νέος αξιωματούχος να έχει στη διάθεσή του τόσα χρήματα για τζόγο; Η απάντηση είναι ότι τα έκλεψε μέσω της οικογένειας και των φίλων του, λέει ο παρατηρητής.

M. BΡΕΤΑΝΙΑ: Αντιαεροπορικοί πύραυλοι σε ταράτσες του Λονδίνου ενόψει Ολυμπιακών!!!

Συστοιχίες πυραύλων εδάφους-αέρος για αντιαεροπορική άμυνα σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν σε στέγες κατοικημένων κτιρίων στο Λονδίνο οι βρετανικές αρχές για τις ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η αεροπορία έχει ήδη ενημερώσει τους συνοίκους ενός συγκροτήματος πως το κτίριό τους «εξετάζεται» για ανάπτυξη των συστημάτων -το μέχρι στιγμής πιο «ακραίο» μέτρο ασφαλείας για την κορυφαία αθλητική διοργάνωση.

Πρόκειται για το συγκρότημα Bow Quarter στο ανατολικό Λονδίνο, κοντά στο Ολυμπιακό Πάρκο. Στο φυλλάδιο με το οποίο το υπουργείο Άμυνας ενημέρωνε τους ενοίκους αναφέρεται ότι το σημείο είναι «εξαιρετικό» για επισκόπηση της γύρω περιοχής και ολόκληρου του εναέριου χώρου πάνω από το Πάρκο.

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΝΙΓΗΡΙΑ: 15 νεκροί από επίθεση σε συγκέντρωση Χριστιανών…

Ομάδα ενόπλων της ακραίας ισλαμιστικής οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ» της Νιγηρίας εισέβαλαν το πρωί της Κυριακής στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Bayero στην πόλη Κάνο, σκοτώνοντας τουλάχιστον 15 ανθρώπους – όλοι τους Χριστιανοί της περιοχής,  οι οποίοι πραγματοποιούσαν την εβδομαδιαία τους συνάθροιση…

Σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, τις πρώτες στιγές  μετά την φονική τρομοκρατική επίθεση με στόχο Χριστιανούς της Νιγηρίας, τα θύματα ήταν τουλάχιστον 15 άτομα, ενώ «για πάνω από 30 λεπτά ακούγοντας συνεχείς πυροβολισμοί και εκρήξεις από χειροβομβίδες» όπως δήλωσε στο Reuters καθηγητής στο πανεπιστήμιο  (…).

Στο χώρο του Πανεπιστημίου – όπου συγκεντρώνονται για την προσευχή της Κυριακής οι Χριστιανοί της περιοχής – έσπευσαν μετά από αρκετή ώρα δυνάμεις του Στρατού και της Αστυνομίας, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να αποτρέψουν το μακελειό, αφού οι ένοπλοι άνοιξαν πυρ «στα τυφλά», επιδιώκοντας τα περισσότερα δυνατά θύματα.

Όλοι στη Νιγηρία συμφωνούν  ότι πίσω από τις μαζικές δολοφονίες Χριστιανών της Κυριακής βρίσκεται η ένοπλη ισλαμιστική οργάνωση «Μπόκο Χαράμ» (φράση που σημαίνει «Η Δυτική κουλτούρα είναι αμαρτία»…) η οποία είχε προβεί τον περασμένο Ιανουάριο σε ακόμη μεγαλύτερης έκτασης επίθεση στην περιοχή, με τραγικό απολογισμό 186 νεκρούς (…).

ΤΟΥΡΚΙΑ: Mετατρέπει μεθοδικά την Πόλη σε διεθνές κέντρο μεταφορών και συναλλαγών. Μοχλός η ΤURKISH aIRLINES η ταχύτερα αναπτυσσόμενη αεροπορική εταιρεία στην Ευρώπη.

Αφιερωμένο στα "μπουμπούκια" που διοικούσαν την παλιά κρατική Ολυμπιακή...

Του ΝΙΚΗΤΑ ΚΟΥΡΙΔΑΚΗ

Ολο και πιο φανερή γίνεται τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια της Τουρκίας να μετατρέψει την Κωνσταντινούπολη σε κάτι αντίστοιχο με το Ντουμπάι ή τη Σιγκαπούρη, δηλαδή σε διεθνές κέντρο μεταφορών και συναλλαγών.

Σε αυτό το όραμα εντάσσονται το φαραωνικό σχέδιο Ερντογάν για μια διώρυγα που θα παρακάμπτει τα Στενά, η εκκίνηση των έργων για σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας μεταξύ της Πόλης και της Αγκυρας και η αναβάθμιση του λιμανιού και των αεροδρομίων της Κωνσταντινούπολης.

Ισως όμως η πιο σημαντική συμβολή στην προσπάθεια να είναι η ανάπτυξη των Τουρκικών Αερογραμμών (ΤΗΥ), του εθνικού αερομεταφορέα (το δημόσιο ελέγχει το 49%), που είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη αεροπορική εταιρεία στην Ευρώπη.

Οι παραλαβές καινούργιων αεροσκαφών (180 έναντι 101 το 2007) εντάσσονται στην επιθετική επέκταση του πτητικού έργου της ΤΗΥ και έκαναν την εταιρεία να παρουσιάσει ζημιές περίπου 258 εκατομμυρίων δολαρίων στο πρώτο εννιάμηνο του 2011. Ωστόσο, το μεγάλο οικονομικό άνοιγμα είναι ένα στοίχημα που βασίζεται στην ισχυρή κερδοφορία των τελευταίων ετών, 1,8 δισ. δολάρια από το 2007 έως το 2010.

Μάλιστα στο πρώτο εννιάμηνο του 2011 τα έσοδα αυξήθηκαν κατά 35% σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2010. Για το 2012, η ΤΗΥ στοχεύει σε εισπράξεις άνω των 8 δισ. δολαρίων.

Συνολικά το 2011 η εταιρεία μετέφερε 32 εκατ. επιβάτες έναντι 29 εκατ. το 2010. Εδώ και μια πενταετία, η αύξηση στην επιβατική κίνηση είναι πάνω από 10% ετησίως, ενώ αυτή που καταγράφεται στο πρώτο δίμηνο του 2012 ξεπερνάει το 20%, (5.1 εκ. επιβάτες έναντι 4.2 εκ. στο ίδιο διάστημα του 2011) και οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 38 εκατ. έως το τέλος του έτους. Την ίδια στιγμή οι ευρωπαϊκές αερομεταφορές βρίσκονται σε κρίση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο πρώτο τρίμηνο του έτους έκλεισαν η ουγγρική Malev (μετά από 66 χρόνια) η ισπανική χαμηλού κόστους Spanair, ενώ οι σχεδιαζόμενες λόγω λιτότητας απολύσεις σε προσωπικό εδάφους θα μειώσουν τις δυνατότητες παροχής υπηρεσιών από τα ιταλικά και ισπανικά αεροδρόμια.

Επιθετική πολιτική
Οι Τουρκικές Αερογραμμές ακολουθούν μια επιθετική διαφημιστική εκστρατεία, με κεντρικά πρόσωπα αθλητές σαν τον σούπερσταρ του NBA Κόμπι Μπράιαντ και την Πολωνή τενίστρια Κάρολιν Βοζνιάκι, κορυφαίους συλλόγους, όπως η Μπαρτσελόνα, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Σαχτάρ Ντόνετσκ στο ποδόσφαιρο, αλλά και το δικό μας Μαρούσι στο μπάσκετ. Επίσης, χάρη στη χορηγία της, ύψους 15 εκατ. για μια πενταετία, η ΤΗΥ έχει προσθέσει το όνομά της δίπλα σε αυτό της Ευρωλίγκας, της οποίας το Final Four φέτος γίνεται στην Κωνσταντινούπολη.Επίσης είναι χορηγός της Διεθνούς Ομοσπονδίας Τοξοβολίας και αγώνων για το παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικείου γκολφ.

Οι Τούρκοι έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους πάνω στα οικονομικά δεδομένα που διαμορφώνει η παγκοσμιοποίηση. Καθώς όλο και περισσότερο, τα στελέχη των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων χρειάζεται να ταξιδεύουν προς τα νέα βιομηχανικά κέντρα της Ασίας όπως Κίνα, Ινδία, Πακιστάν και Μπαγκλαντές, η ΤΗΥ έχει υπογράψει συμφωνίες με περισσότερες από 30 επιχειρήσεις, όπως οι ιταλικές Ducati, Benetton και Setoa. Σύμφωνα με στελέχη της, το επόμενο δίμηνο πρόκειται να υπογραφούν συμφωνίες και με τις Ferrari, Lamborghini και Maserati  για τα εκτός Ευρώπης επαγγελματικά ταξίδια τους.

Η ΤΗΥ προσεγγίζει τους εταιρικούς πελάτες της με το επιχείρημα ότι έχει εξαιρετικά άνετες οικονομικές θέσεις και σε αυτές προσφέρει ποιότητα υπηρεσιών που οι ανταγωνιστές της προσφέρουν μόνο σε θέση business - πολύ ακριβότερα δηλαδή.

ΤΟΥΡΚΙΑ: Εργάζεται ένα στα δυο παιδιά

Tης ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Ένα στα δύο παιδιά εργάζονται στην Τουρκία, την ώρα που, σύμφωνα με τα στοιχεία έκθεσης του Ινστιτούτου Ερευνών της DISK (Συνομοσπονδία Μεταρρυθμιστικών Εργατικών Συνδικάτων), σε όλο τον κόσμο εργάζονται ένα στα πέντε παιδιά. 

Ανήλικοι 5-17 ετών εργάζονται σε βαριές βιομηχανίες της γείτονος κάτω από άθλιες συνθήκες .  

Οι ανήλικοι σε όλο τον κόσμο ήταν 1δις 586εκατ. σε όλο τον κόσμο, το 2008 και από αυτούς εργάζονται τα 306 εκ.

Η παιδική εργασία δυστυχώς, αυξάνεται συνεχώς , με δυσάρεστες επιπτώσεις στην παιδεία.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

"Επίγεια σοφία"

Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε.

Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός , Νόμπελ 1953

Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.

Will Durant, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός 

Η πολιτική είναι μια πάλη συμφερόντων μεταμφιεσμένη σε αγώνα αρχών. 

Ambrose Bierce, 1842–1914, Αμερικανός συγγραφέας

Σαν σήμερα (30/4/ΧΧΧΧ)

311: H χριστιανική θρησκεία αναγνωρίζεται επίσημα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με διάταγμα του αυτοκράτορα Γαλέριου Βαλέριου Μαξιμιανού .

1803: ΟΙ ΗΠΑ αγοράζουν από τη Γαλλία την περιοχή της Λουϊζιάνας με τιμή 20 δολαρίων να τετραγωνικό μίλι. Συνολικό τίμημα 15 εκατομμυρια δολάρια

1821: Το Συνέδριο των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων στο Λάιμπαχ (σημερινή Λιουμπλιάνα) αποδοκιμάζει την ελληνική επανάσταση.

1919: Επικυρώνεται στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού η αποστολή ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, με σκοπό  να προστατεύσει τον χριστιανικό πληθυσμό στην περιοχή και να επιβάλει την τάξη .

1925: Ο Ολυμπιακός, ενάμιση μήνα μετά την ίδρυσή του, δίνει τον πρώτο αγώνα του στο ποδηλατοδρόμιο, το κατοπινό στάδιο Καραϊσκάκη. Νικά τη γαλλική ομάδα του πλοίου «Ζαν Ντ' Αρκ» με 5-0.

1915: Γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος

1883: Πεθαίνει ο γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Εντουάρ Μανέ

1945: Αυτοκτονεί ο Αδόλφος Χίτλερ  και η  Εύα Μπράουν  μία ημέρα μετά το γάμο τους.

1989: Πεθαίνει ο ιταλός σκηνοθέτης και «πατέρας» του σπαγγέτι - γουέστερν Σέρτζιο Λεόνε

Μονομαχούν πριν ξανασυνεταιριστούν

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του (πάντα σοβαρού)  Σταυρου Λυγερου

Μία εβδομάδα πριν από τις κάλπες, η ελπίδα των δύο κομμάτων εξουσίας για συσπείρωση της τελευταίας στιγμής δεν επιβεβαιώνεται. Εάν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν αθροιστικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο σχηματισμός συμμαχικής κυβέρνησης θα καταστεί μονόδρομος. Η τρόικα θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις στους ηγέτες γαλάζιων και πράσινων για να συμφωνήσουν. Το σενάριο αυτό, όμως, δεν είναι χωρίς εμπόδια.

Ο Σαμαράς διεκδικεί ρητορικά την αυτοδυναμία και απειλεί εμμέσως με νέες εκλογές για να την κατακτήσει. Το χαρτί αυτό, ωστόσο, μπορεί να το παίξει εάν αποσπάσει 35%-36%. Οχι όταν το ποσοστό του απέχει πολύ από τον στόχο κι όταν, μάλιστα, η εκλογική επιρροή του έχει καθοδική τάση. Ο πραγματικός στόχος του είναι να γίνει πρωθυπουργός.

Δεδομένου ότι το κριτήριο κυβερνητικών συμπράξεων είναι η στάση έναντι του Μνημονίου, ο δυνάμει μόνος εταίρος είναι το ΠΑΣΟΚ. Η απαίτηση Σαμαρά, όμως, να γίνει πρωθυπουργός προσκρούει σε αντιστάσεις.  

Οι πολίτες που θα ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ είναι δύο κατηγοριών: 

Μια ψήφος αδιέξοδη

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΚΑΠΟΥΛΑ

«Η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Ναι, γίνεται. Φταίει το κράτος, όχι εσύ. Άλλαξε το. Αποφάσισαν χωρίς εμάς. Προχωράμε χωρίς αυτούς. Πολίτες και όχι πελάτες. Είμαστε πολλοί και είμαστε ανεξάρτητοι. Υπεύθυνη αριστερά. Ισχυρή αντιπολίτευση. Σκέψου καθαρά».
Σκέψου, σκέψου, σκέψου. Πετάγομαι επάνω έντρομη και αναμαλλιασμένη ως άλλη Παναγιωτοπούλου, πέντε πατώματα χαμηλότερα αλλά με την ίδια απορία στο βλέμμα: Τι μέρα είναι, τι ώρα είναι, και τι χρονιά. Που πάω;

Δέκα μέρες πριν τις εκλογές και εγώ  κουβαλώ μια ψήφο που μου καίει τα χέρια μαζί με τον εγκέφαλο. Δεν ανήκω σε εκείνη την περιβόητη  στατιστική ομάδα των αναποφάσιστων που ηδονίζονται πολιτικοί, στατιστικολόγοι και δημοσιογράφοι να αναφέρουν. Ούτε σε εκείνους που απέχουν  αφήνοντας άλλους να αποφασίζουν για την τύχη τους έχοντας μετά το δικαίωμα να αγανακτούν φωνάζοντας ότι εκείνοι δεν ψήφισαν κανέναν. Αισθάνομαι συνυπεύθυνη και αυτό βαραίνει ακόμα περισσότερο τους ώμους μου.

Ανήκω σε εκείνους που δεν αποφασίζουν γιατί απλά δεν βρίσκουν επιλογή. Που δεν θέλουν να συμβιβαστούν με την παράλογη ιδέα  του μονόφθαλμου ανάμεσα στους τυφλούς για να τον κυβερνήσουν. Που όσο και να ψάχνουν πιο πιθανό είναι να ανακαλύψουν τον χαμένο δισκοπότηρο παρά κόμμα να τους εκφράζει. 

Δεν θέλω να έχω κοντή μνήμη. Ούτε να δεθώ ως άλλος Οδυσσέας στο κατάρτι για να αποφύγω τις Σειρήνες και τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα. Ψάχνω την εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό σύστημα, σε μια κοινωνία που πούλησε το περίσσευμα της.   Φταίω;  

Οι Αξιοι! Ή μια από τα ίδια;

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΥ

Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, σπανίως κρίνεσαι με βάση την αξία σου και από το αποτέλεσμα της δουλειάς σου. Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις σε όλους τους τομείς, αλλά ο κανόνας είναι η αναξιοκρατία, η (φ)αυλοκρατία, οι σχέσεις εξάρτησης και υποτέλειας.

Η πολιτική όχι μόνο δεν ανήκει στις εξαιρέσεις, αλλά αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του εθνικού καρκινώματος. Με την ευθύνη, αυτονόητα, να βαραίνει κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα – καθώς και τους ψηφοφόρους τους.

Το βλέπουμε και τώρα, με το επιχείρημα του «τρόμου», που σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις προτάσσουν πριν από τις εκλογές.

Η Νέα Δημοκρατία και (περισσότερο) το ΠαΣοΚ επιχειρούν να ενισχύσουν στον κατά παράδοση συντηρητικό (όχι με τη στενή κομματική έννοια) Ελληνα το σύνδρομο του «λιγότερο κακού».

Οι άλλες δυνάμεις, με ελάχιστες πάλι εξαιρέσεις, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον θυμό που οι περισσότεροι πολίτες αισθάνονται – και δεν έχουν πού να (τον) ξεσπάσουν: οι κάλπες είναι μια καλή ευκαιρία, λένε.

Πώς άραγε πρέπει να «ανταμειφθούν» τα δύο κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια και βαρύνονται με τη σημερινή κατάσταση της χώρας;  

Με την εκ νέου ψήφο μας;

Από ποιους θα «επιβραβευτούν» τα κόμματα της Αριστεράς, που δεν μπορούν μισό αιώνα τώρα να συνεννοηθούν στα βασικά και αρέσκονται στα «μην» και τα «δεν», αντί να παρουσιάσουν μια πρόταση διακυβέρνησης και ένα πρόγραμμα συμβατό με την εποχή και τις προκλήσεις της;

Γιατί να «πριμοδοτηθούν» οι ακραίες «λαϊκές» φωνές της Δεξιάς, που προσπαθούν να μαζέψουν όποιον να ΄ναι, απ’ όπου να’ ναι, με «βάθος» και «βιτρίνα» που προκαλούν γέλιο ή (και) αποστροφή;

Εν τέλει, τι από όλα όσα κάνουν ή λένε τα κόμματα που μετά βεβαιότητας θα συγκεντρώσουν τη συντριπτική πλειοψηφία ξεκινάει από και έχει κατάληξη το «άξιος»;

Ποιος λέει «ψηφίστε με γιατί είμαι ο καλύτερος, διότι αξίζω, διότι έχω να επιδείξω αυτό στη ζωή μου και εκείνο στην πολιτική μου καριέρα»; Οι περισσότεροι δεν τολμούν – τι να πουν; Και όσοι (πόσοι άραγε;) τους παίρνει να ξεμυτίσουν, πέφτουν πάνω στο τοίχος της οργής ή του φόβου.

Από την κληρονομική στην στατιστικά κατευθυνόμενη «Δημοκρατία» των αχρήστων και το όπλο του Άκυρου

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ 

(katsikas.george@gmail.com)

ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

 

Ώστε έτσι λοιπόν! Το άκυρο πάει στο πρώτο κόμμα! Πρέπει ντε και καλά να ψηφίσω ντενεκέδες! Πρέπει ντε και καλά να ψηφίσω τον κατά τη γνώμη μου λιγότερο άχρηστο μεταξύ αχρήστων για να μην ευνοήσω τον αχρηστότερο των αχρήστων! Όχι μόνο εγώ όλοι. Μόνο έτσι λέει θα σωθούμε. Με την διαιώνιση της λογικής που βαφτίζει το «μη χείρον» ως  «βέλτιστον». Με την δια της ψήφου επιβράβευση της μετριοκρατίας και της παρασιτοκρατίας.

 

Ώστε από εκεί θα έρθει η «σωτηρία» λοιπόν. Από τον λιγότερο ψεύτη, μεταξύ αρχιψευταράδων. Από τον λιγότερο παραμυθά μεταξύ αρχιπαραμυθάδων. Από τον λιγότερο πουλημένο μεταξύ ξεπουλημένων. Από τον λιγότερο ξεφτίλα μεταξύ ξεφτιλισμένων.

 

Πρότυπο ζωής προς επιβράβευση το πολύ η μετριότητα! Πρότυπο επιτυχίας ο συμβιβασμός και η συμβίωση μαζί της!

 

Αν την αρχίσεις στις κλωτσιές στην ανηφόρα είσαι τραμπούκος. Αν την γιαουρτώσεις είσαι φασίστας. Αν της στείλεις συστημένα μέσα στον εκλογικό φάκελο τα τρία σου είσαι αντιδημοκράτης!

 

Ισόβιοι δυνάστες σου οι ολίγιστοι με την απαίτηση να τους χειροκροτείς από πάνω!

 

Κάτι δεν έχετε καταλάβει καλά μάγκες. Εκτός από το χειροκρότημα υπάρχει και το ΦΤΥΣΙΜΟ. Με όλα τα θετικά ή αρνητικά «παρελκόμενά» του

 

Στην καθημερινή ζωή το να ΦΤΥΣΕΙΣ κάποιον μπορεί να έχει δύο βασικές συνέπειες ή συνδυασμό τους. Είτε να γίνει αυτός έστω και στοιχειωδώς καλύτερος αν έχει έστω και ψήγματα φιλότιμου και καταλάβει ότι το φτύσιμο το αξίζει, είτε να τραβιέσαι εσύ με τη δικαιοσύνη έχοντας όμως τη συνείδησή σου ήσυχη αρκεί να πιστεύεις ότι έκανες το σωστό ακόμη και αν αντικειμενικά έχεις άδικο!

 

Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική. Με μια μόνο διαφορά ως προς την νομιμότητα του εγχειρήματος!   

Το ΑΚΥΡΟ είναι το ΝΟΜΙΜΟ  ΦΤΥΣΙΜΟ  της πολιτικής παρασιτοκρατίας από τα αιώνια θύματά της. Η μοναδική ευκαιρία το θύμα να φτύσει τα παράσιτα-θύτες του με τη βούλα δικαστικού αντιπροσώπου! .    

 

Το ΑΚΥΡΟ σε αντίθεση με το λευκό που υποδηλώνει αδυναμία επιλογής είτε του καλύτερου είτε του λιγότερο ντενεκέ, είναι Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ

 

Συνεπώς ΔΕΝ είναι ντροπή, ΔΕΝ είναι αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Το ΑΚΥΡΟ είναι η έντιμη και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ αντίδραση του ασυμβίβαστου σε κάθε έκπτωση των αξιών του.

 

Χίλια συγγνώμη σας εύχομαι!

Tης ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

Ο Κώστας Καραμανλής έσπασε τη σιωπή του. Από το 2009, τα μόνα που είχε σπάσει ήταν ένα Ρόζενταλ ωραιότατο, μια πλαστική τσατσάρα και το νευρικό μας σύστημα. Τώρα έσπασε τη σιωπή του, χίλια κομμάτια την έκανε και πρόσεχε μην πατήσεις ξυπόλητος. Είπε, είπε, είπε… 

Μόνο μια συγγνώμη δεν είπε. Ενα «σόρι», ένα «ουπς», ένα κάτι τέλος πάντων… Ισα για να αποδείξει ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στη Ραφήνα και δεν ήταν μόνιμος κάτοικος Μποτσουάνας. Μια συγγνώμη, βρε αδελφέ, που από μια χαρά πολίτες μάς κατάντησε πατάκια για το παρκέ.

Αυτός κι ο επόμενος που πήρε τη σκυτάλη. Ο Παπανδρέου, που επίσης η συγγνώμη δεν συγκαταλέγεται στο λεξιλόγιό του. 

Ο Βενιζέλος τουλάχιστον την είπε. Με μισή καρδιά, με εν τέταρτον του στόματος - αλλά την είπε. Απλώς, δεν διευκρίνισε ποια από όλες εννοούσε. Γιατί συγγνώμες υπάρχουν πολλές, νουνού όμως ένα:

Συγγνώμη, έκανα λάθος!

Συγγνώμη, σας πάτησα;

Συγγνώμη,να περάσω λίγο…

Συγγνώμη, πόσο μαλάκας είσαι;

Συγγνώμη, που σ' αγάπησα πολύ…

Συγγνώμη,αυτή την τσάντα από πού την πήρατε;

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O Τζάμπας δεν την ψώνισε (και ο "λογος" του ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ!)

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Tα πάντα όλα σε μια εικόνα. Ο τζάμπας (απο πάσης πλευράς) ζει! ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ

parapolita.gr