ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πανηλίθιοι

Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Μια λεπτομέρεια. Δημοσιευμένη στον χτεσινό Τύπο και στις χτεσινές ιστοσελίδες.
 

Δηλαδή οκτώ δήμαρχοι, ανά την επικράτεια-αδιάφορο ποιοι-καταγγέλουν ότι οι εξαγγελίες περι ανεξαρτησίας, κορδωμένων υποψήφιων δημάρχων ήταν μπλόφα προς κοροιδία και άγρα ψήφων. 

Ελα!

Ανάμεσά τους οι δύο πιο γνωστοί. Ο Καμίνης της πρωτεύουσας και ο Μπουτάρης της συμπρωτεύουσας. 

Ελα! Ο κόσμος το χει τούμπανο κι εκείνοι κρυφό καμάρι!

Μάλιστα, οι ίδιοι οκτώ δήμαρχοι, αποκαλύπτουν τα εξής χαριτωμένα και εντελώς νεολληνικά και πονηρά:

 Οτι ο μεν Μπουτάρης κυκλοφορούσε σε κύκλους «πράσινων» λέγοντας, κορδωμένος φυσικά, ότι είναι πιο πασόκος από τους πασόκους. 

Ελα! Δεν σε πιστεύω. 

Και ο δε Καμίνης χυπούσε κομματικές πόρτες εκλιπαρώντας να διοχετευτούν δικά του ψηφοδέλτια μέσω γνωστών μηχανισμών. 

Ελα!

Βάζω στοίχημα ότι έχω και δεν έχω ότι ο Μπουτάρης, καθώς και πολλοί άλλοι, τάχα μου «ανεξάρτητοι» θα παρίστανε τον κομμουνιστή στους κομμουνιστές, τον ριζοσπάστη στους Αλεξικούς, τον μεταρρυθμιστή στους νεοδημοκράτες και τον ανανεωτή στους ποταμίσιους. Ξέχασα κανέναν;

Βάζω το ίδιο στοίχημα ότι πάνω κάτω και ο Καμίνης το ίδιο θα έπραξε. Με το επιχείρημα ότι η κουρελού της πέτσινης ανεξαρτησίας του, αποτελείται από μπαλώματα γαλάζια, πράσινα, κόκκινα και ροζ. Λίγο απ όλα. Και μάλιστα, διόλου απίθανο, να έλεγε, πάντα κορδωμένος, ότι όλοι μα όλοι έχουν τα δίκια τους. Και όλα αυτά «για την Ελλάδα ρε γαμώτο»!

Πρώτο λοιπόν. 

Εντελώς παραπλανητική η έννοια της «ανεξαρτησίας». Οποιος το ισχυρίζεται είναι δύο πράγματα. Είτε παμπόνηρος αρουραίος είτε βλάκας με πατέντα!

Δεύτερο λοιπόν. 

Ουδείς ανεξάρτητος. Ούτε καν τα έθνη, τα κράτη και οι λαοί. Πόσο μάλλον οι πολίτες και οι πολιτικοί. Ακόμα και οι βιομήχανοι εξαρτημένοι κι αυτοί. Από τους εργάτες, από την Αγορά, τους καταναλωτές και τις τιμές των πρώτων υλών

Τρίτο λοιπόν. 

Ολοι στην κάλπη κάποιο κόμμα ψηφίζουμε. Επομένως αυτό το κόμμα πιστεύουμε. Ακόμα κι αυτός ο κουφιοκεφαλάκης και ο άσχετος που σε κάθε εκλογικήαναμέτρηση αλλάζει κόμμα σαν τα πουκάμισα, ακόμα κι αυτός είναι εξαρτημένος από την βλακεία του

Και τέταρτο και τελευταίο. 

Ο Μπουτάρης και ο Καμίνης-αλλά και όσοι ισχυρίστηκαν και κέρδισαν ως τάχα μου «ανεξάρτητοι»-έπραξαν άριστα. Αφού σου λέει τα κοθώνια σ αυτόν τον τόπο περισσεύουν, ε τότε κι εμείς θα το παίξουμε ανεξάρτητοι. Για την καρέκλα μας ρε γαμώτο!

Θα μου πεις, εσύ ο παραπλανημένος, «μα δεν ήξερα». Ωραία. Αφού δεν ήξερες, ας ρώταγες. Πολιτικό που θα σε κυβερνήσει ψήφιζες, όχι ζαχαροπλαστείο για την καλύτερη μπουγάτσα.  

Ελεος!

Το συμπέρασμα γνωστό: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οταν και τα γραπτά πετούν...

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Κ​​ουίζ: Ποιος πολιτικός έχει γράψει τα παρακάτω; 

«Στο πολιτικό πεδίο, το μέλλον της χώρας θα κριθεί αν αναδειχθούν ηγεσίες με κύρος και βούληση να συγκρουστούν ευθέως με τις κακοδαιμονίες μας... Χωρίς τη συντριβή των δυνάμεων της καθήλωσης και της οπισθοδρόμησης, η χώρα δύσκολα θα απεγκλωβιστεί. Είναι αλήθεια ότι η τριετία 2009-2012 έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθούν νέοι πολιτικοί με δυνατότητες διαχείρισης μειζόνων κρίσεων. Κι αυτό θα έπρεπε να οδηγήσει εκ των πραγμάτων στην περιθωριοποίηση του πολιτικού, που μόνα του εφόδια ήταν η δημαγωγία και η δεξιότητα στη διανομή των κρατικών λάφυρων μετά τις εκλογικές νίκες. Ομως αυτοί οι πολιτικοί (με δυνατότητες διαχείρισης μειζόνων κρίσεων) είναι λίγοι σε κάθε κυβέρνηση. Οι περισσότεροι προσπαθούν απλώς να κερδίσουν χρόνο».
 

Ο πολιτικός που θέλει τη «συντριβή των δυνάμεων της καθήλωσης και της οπισθοδρόμησης» είναι ο υπουργός που αύξησε τις αργίες στα σχολεία, εκείνες που περιέκοψε ο προκάτοχός του. Οχι μόνο πήγε μια βδομάδα πίσω το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβριο, αλλά επανέφερε τον εκκλησιασμό άνευ μαθήματος στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. 

Ο συγγραφέας που ήλπιζε «στην περιθωριοποίηση του πολιτικού, που μόνα του εφόδια ήταν η δημαγωγία» είναι ο υπουργός που επανέφερε τον θεσμό των μετεγγραφών στα ΑΕΙ παρά τον κώδωνα κινδύνου που κρούουν οι ηγεσίες των πανεπιστημίων και ΤΕΙ Αθήνας, Θεσσαλονίκης.  

Ο θεωρητικός που λυπόταν ότι «οι πολιτικοί (με δυνατότητες διαχείρισης μειζόνων κρίσεων) είναι λίγοι σε κάθε κυβέρνηση. Οι περισσότεροι προσπαθούν απλώς να κερδίσουν χρόνο» είναι ο υπουργός που ζήτησε χρόνο -πολύ χρόνο, μέχρι τον Σεπτέμβριο, τουλάχιστον- για να μελετήσει καλύτερα το θέμα της διαθεσιμότητας στα ΑΕΙ.


 
Το αστείο είναι ότι ο ίδιος συγγραφέας επισημαίνει ότι «τη βασική ευθύνη για την αποτυχία του κράτους να αντεπεξέλθει στο έργο του φέρει ιστορικά η πολιτική τάξη... Με σημαντικές βεβαίως εξαιρέσεις, οι Ελληνες πολιτικοί στερήθηκαν την πολιτική τους αυτονομία, την επιμονή, την αποτελεσματικότητα, τον πολιτικό ορθολογισμό και, κυρίως, τη διάθεση να εξασφαλίσουν την πολιτική και διοικητική συνέχεια του κράτους, όπως έκαναν συνάδελφοί τους σε άλλα κράτη. Εγκλωβίστηκαν στον παραδοσιακό ρόλο του συνηγόρου στενά πελατειακών συμφερόντων», λέει ο υπουργός που εξήγγειλε την «αυτόματη διαδικασία μετεγγραφής, χωρίς την υποβολή σχετικής αίτησης για υποψήφιους φοιτητές, που είναι παιδιά πολύτεκνων και τρίτεκνων οικογενειών».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τετραπέρατε Ελληνα ειναι δυνατό να σε σώσει ένας απερίγραπτος τύπος που μεγάλωσε με το κανάκεμα της Αριστεράς του χαβιαριού και δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή του?

Από το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

H απορία είναι κοινής λήψεως. Ακόμη και ορκισμένοι συριζαίοι την διατυπώνουν:

-Γιατί δεν "τραβάει" ο Αλέξης;

Μήπως φταίνε τα Αγγλικά του; 

Μήπως το γεγονός ότι είναι αναιδής απέναντι στην Μέρκελ; 

Μήπως επειδή τον πολεμάνε τα συμφέροντα;

Ποιο τέλος πάντων είναι το πρόβλημα του Αλέξη κι αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται στο 45% βολοδέρνει στο 25%;

Κι όμως η απάντηση είναι απλή:

 To πρόβλημα του Τσίπρα είναι ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή του. Οτι κατέκτησε όλα όσα κατέκτησε και ανέβηκε την πολιτική ιεραρχία στον Συνασπισμό αρχικά και στον ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια χάρη στις καταλήψεις και στον σκάουτερ Αλέκο Αλαβάνο.

Εάν ο Τσίπρας είχε ζήσει την κόλαση του ιδιωτικού τομέα, την ανασφάλεια, την ανεργία, το σφίξιμο του στομαχιού, δεν θάδινε δεκάρα για τους διπλοθεσίτες της ΕΡΤ με τους παχυλούς μισθούς. Δεν θάδινε δεκάρα για τους Φωτόπουλους, τους Ρίζους Ρίζους, τους Καλφαγιάννηδες.

Δεν μπορείς να δηλώνεις αριστερός και να υπερασπίζεσαι τα κηφηναριά του Δημοσίου (φυσικά υπάρχουν και οι πολλές εξαιρέσεις των εξαιρετικών δημοσίων υπαλλήλων), λες και όσοι δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα και βρίσκονται στον δρόμο δεν αξίζουν της προσοχής του.

Αλλά δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα για τους οποίους αδιαφορεί ο ΣΥΡΙΖΑ:

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μην κλάψεις για την Αργεντινή Αλέξη...

Του Κώστα Στούπα

Η δεύτερη χρεοκοπία της Αργεντινής αποτελεί μάθημα για εμάς τους Έλληνες πως η στάση πληρωμών δεν συνιστά πανάκεια, όπως νομίζουν ή διαφημίζουν στην Ελλάδα διάφοροι αριστεροί και δεξιοί δημαγωγοί.
Περίπου αυτό που μας έλεγαν στην Ελλάδα οι αντιμνημονιακοί δημαγωγοί, ήταν πως αρκεί να πούμε «στάση πληρωμών» και το χρέος θα διαγραφόταν ως δια μαγείας, το κοντέρ θα μηδενιζόταν και οι «τρισκατάρατες» αγορές θα συνέχιζαν να τροφοδοτούν την ευημερία μα δανεικά. 
Η δεύτερη χρεοκοπία της Αργεντινής σε 13 χρόνια αποδεικνύει πως οι συνέπειες μιας στάσης πληρωμών συνεχίζουν να βασανίζουν μια χώρα για δεκαετίες.

«Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», τόλμησε να αναφωνήσει, από άγνοια ίσως, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα στη Βουλή. Η άγνοια στην πολιτική και την οικονομία όμως συνήθως έχει δυσβάστακτο κόστος.
Οι συνέπειες μιας στάσης πληρωμών για την Ελλάδα το 2010  θα ήταν πολύ χειρότερες από αυτές της Αργεντινής, γιατί η Ελλάδα ήταν και είναι μια χώρα που δεν έχει να εξάγει τις πρώτες ύλες που εξάγει η Αργεντινή. Η Αργεντινή είναι ο μεγαλύτερο παραγωγός σόγιας στον κόσμο, ενώ το εμπορικό ισοζύγιο τροφίμων είναι θετικό. Κι όμως η Αργεντινή με θετικό εμπορικό  ισοζύγιο στα τρόφιμα πείνασε. Τι θα πάθαινε η Ελλάδα με αρνητικό ισοζύγιο τροφίμων και καύσιμων αν είχε κηρύξει στάση πληρωμών το 2010;
Οι εξελίξεις στην Αργεντινή υποχρεώνουν, όσους έχουν πολιτική αξιοπρέπεια και τιμή να ζητήσουν έστω και εκ των υστέρων συγνώμη για την άγνοιά τους. 
Το πρόβλημα

H Αργεντινή χρεοκοπεί για δεύτερη φορά σε 13 χρόνια. Η αλήθεια είναι πως η Αργεντινή δεν εξήλθε ποτέ από την κατάσταση χρεοκοπίας των άρχων του 2000. 
Η χρεοκοπία της Αργεντινής ξεκίνησε το 1998-99 όταν οι τιμές των πρώτων υλών έπεσαν πολύ χαμηλά. 
Η στάση πληρωμών το 2001 εν μέσω χειροκροτημάτων στο Κοινοβούλιο προκάλεσε ένα σοκ στην κοινωνία με τις ελλείψεις στα ράφια και την «εξάτμιση» των καταθέσεων των φτωχών, αλλά στη συνέχεια η ραγδαία άνοδος των τιμών των πρώτων υλών εξομάλυνε την κατάσταση. 
Η εξομάλυνση αυτή θεωρήθηκε σαν αποτέλεσμα της  αριστερής πολιτικής των κυβερνήσεων των λαϊκιστών που ακολούθησαν. Μετά 12 χρόνια ενώ οι τιμές της σόγιας και του πετρελαίου παραμένουν στα ύψη η Αργεντινή έχει καταφέρει να έχει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, πληθωρισμό «επίσημο» κοντά στο 10% ενώ ανεπίσημα υπολογίζεται σε 20-40%.

Τι σημαίνει επίσημος πληθωρισμός 10% και ανεπίσημος 20-40%;  

Είναι απλό, σημαίνει πως ο συνταξιούχος ή ο  μισθωτός χάνουν  κάθε χρόνο όσα έχασαν οι Έλληνες σε τέσσερα χρονιά χρεοκοπίας.  Κάθε χρόνο απώλεια εισοδήματος σημαίνει εκμηδενισμό της αξίας της σύνταξης και του μισθού σε 3-5 χρόνια. 
Ο μισθωτός και ο συνταξιούχος συνέχισαν να εισπράττουν «τούβλα» από χαρτονομίσματα  από Πέσος με αριθμούς με πολλά μηδενικά, αλλά με αγοραστική αξία που μειώνεται διαρκώς. 
Η Αργεντινή έχει υψηλή φορολογία και έλεγχο συναλλάγματος. 

Παρά την υψηλή φορολογία εν ονόματι της αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των φτωχότερων, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης. Παρά την υψηλή φορολογία ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού ζει σε συνθήκες χλιδής. 
Η υψηλή φορολογία φέρνει υψηλή φοροδιαφυγή από την οποία πλουτίζουν και οι κρατικοί και οι κομματικοί υπάλληλοι.  Σε καμιά περίπτωση δεν έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ο έλεγχος του συναλλάγματος (που ονειρεύονται εδώ και οι ΛαφαζανοΣτρατούληδες) έχει σαν συνέπεια την άνθιση της μαύρης αγοράς δολαρίων.  Αποτέλεσμα είναι να ευνοείται μια μερίδα κρατικών υπαλλήλων και μαυραγοριτών σε βάρος των ανθρώπων της εργασίας και του υγιούς επιχειρείν. 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η υποκρισία για Γάζα και το συμφέρον της Ελλάδας

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Από τη δεκαετία του 1970 οι κύριες δυνάμεις των Φενταγίν και η ηγεσία της PLO ήταν εγκατεστημένες στον Λίβανο. Συχνά εξαπέλυαν επιθέσεις με ρουκέτες ή καταδρομικές επιχειρήσεις στο ισραηλινό έδαφος. Το 1982 με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας του Ισραηλινού πρεσβευτή στο Λονδίνο, το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο και σε λίγες μέρες κύκλωσε την πρωτεύουσά του. Η πολιορκία της Βηρυτού διήρκεσε από τις 12 Ιουνίου έως τις 21 Αυγούστου, όταν υπό την επίβλεψη αμερικανικών, γαλλικών και ιταλικών στρατευμάτων, κατόπιν συμφωνίας εκεχειρίας, οι μαχητές της Φατάχ, περίπου 11.000 στο σύνολο, έφυγαν για το εξωτερικό. Οκτώμισι χιλιάδες από αυτούς, μαζί με τον Αραφάτ, έφυγαν κυρίως με ελληνικά πλοία και νέα κεντρική βάση τους έγινε η Τύνιδα.

Εκείνο το καλοκαίρι η ελληνική κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί και φυσικά, κατά την υγιή αντίδραση του ελληνικού φιλότιμου, ήταν με τον αδύναμο, με τους Παλαιστινίους. 

Ενας από τους λίγες χιλιάδες (!) Ελληνες που πήγαν στα τότε γραφεία της PLO, Βασιλίσσης Σοφίας 25, και συμπλήρωσε αίτηση να πολεμήσει ως εθελοντής με τους Φενταγίν ήταν κι ένας μαθητής που μόλις είχε τελειώσει τη δευτέρα λυκείου, η αφεντιά μου. Ισως η αίτηση του εθελοντή να υπάρχει στο αρχείο της διπλωματικής αντιπροσωπίας της Παλαιστιανικής Αρχής. Ολα τέλειωσαν σε λίγες εβδομάδες και οι Φενταγίν δεν χρειάστηκαν ανήλικους και στρατιωτικά ανεκπαίδευτους ξένους εθελοντές.

Οι Παλαιστινίοι τότε ήταν αδικημένοι, εξ αυτού και η εφηβική, ρομαντική πρόθεσή μου. Πάντα όμως αναγνώριζα στο Ισραήλ ρωμαλέα αποφασιστικότητα, στον λαό του την οργάνωση και τις θυσίες του. Θυμίζω: Τρία χρόνια στρατιωτική θητεία οι άνδρες, δύο χρόνια οι γυναίκες κι όλη η άμυνά τους στηριγμένη στην Εφεδρεία. Η δε πολιτική ηγεσία τους όλοι διακεκριμένοι πολεμιστές. Οπως ξαναέγραψα, τους κυβερνούν τα λιοντάρια τους κι όχι τα βόδια τους. 

Ποτέ δεν δέχθηκα ως πολιτικό στόχο την εξαφάνιση του Ισραήλ. Επρεπε να βρεθεί τρόπος και τόπος συνύπαρξης των δύο αρχαίων λαών. Στην πορεία του χρόνου και το Ισραήλ και η PLO το αποδέχθηκαν.
 

Η Φατάχ, η PLO, όμως, στην πρόοδο του χρόνου μπήκαν στο περιθώριο. Τα «κοσμικού προσανατολισμού» στελέχη τους, ορισμένοι ήταν χριστιανοί, περιθωριοποιήθηκαν, αρκετοί δολοφονήθηκαν στην ισλαμοφασιστική επέλαση της Χαμάς, η οποία απαγόρευσε ακόμη και τις κούκλες στις βιτρίνες για να μην... ερεθίζονται οι πιστοί.

Η Χαμάς δεν είναι μια γενναία εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση. Είναι μια τρομοκρατική ισλαμοφασιστική συμμορία. Το λένε και Αραβες, όχι εγώ. Χρησιμοποιεί αμάχους και κυρίως γυναικόπαιδα σε σχολεία, νοσοκομεία και σπίτια ως ανθρώπινη ασπίδα του οπλισμού της κατά του Ισραήλ. Τα δε θύματα τα χρησιμοποιεί, πολύ επιτυχώς, ως προπαγανδιστικά όπλα.

Ποια χώρα θα ανεχόταν για πάντα την εκτόξευση εκατοντάδων πυραύλων σε τυφλές επιθέσεις κατά του πληθυσμού της; 

Η χαμηλή τεχνολογία των πυραύλων της Χαμάς, η εξαπόλυσή τους στον «γάμο του Καραγκιόζη» και η εξαίρετη ισραηλινή αντιπυραυλική αεράμυνα, που κοστίζει δισεκατομμύρια ετησίως, δεν αποτελούν άλλοθι για να συνεχίζονται οι επιθέσεις. Το Ισραήλ, όμως, έχει ηττηθεί επικοινωνιακά. Λέει την αλήθεια, αλλά η εικόνα των σκοτωμένων παιδιών κυριαρχεί στα συναισθήματα της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
 

Θέλω, όμως, να γράψω για τη δική μας ενδεδειγμένη στάση κι η προσωπική αναφορά του προλόγου είναι για τα γατάκια της εξαρχειώτικης αλληλεγγύης, που φορώντας ένα παλαιστινιακό μαντίλι, παίζοντας με τα συναισθήματα του κόσμου, αγνοούν τα ελληνικά συμφέροντα.

Οι ισλομαφασίστες της Χαμάς υποδέχθηκαν τον Ερντογάν με πανό, ευθεία προσβολή στον Ελληνισμό: «Καλώς ήλθες, νέε πορθητή». Ο Νταβούτογλου είπε για τη Γάζα, «είναι δικοί μας τόποι».
 

Θλίβομαι για τους νεκρούς αμάχους στη Γάζα, όπως και για τους δολοφονημένους από τη Χαμάς Ισραηλινούς, όμως, όταν τρεις Ισραηλινοί δολοφόνησαν έναν Παλαιστίνιο έφηβο, συνελήφθησαν αμέσως κι είναι ήδη φυλακή. Στη Γάζα όμως οι ισλαμοφασίστες δολοφόνοι των τριών απαχθέντων Εβραίων εφήβων είναι εξουσία.
 

Και σίγουρα δεν πάει ποσοτικά. Οποιος σκοτώνει λιγότερους δεν έχει δίκιο.
 

Το Ισραήλ κήρυξε τέσσερις φορές εκεχειρία αυτές τις μέρες. Η Χαμάς την αρνήθηκε και την παραβίασε όλες τις φορές.
 

Τα σκοτωμένα παιδιά δεν μπορούν όμως να κρύψουν το απεχθές πρόσωπο της Χαμάς.
 

Τα εθνικά μας συμφέροντα υποδεικνύουν την ενίσχυση της συνεργασίας μας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που κι εκείνη είναι αντίθετη στις πρακτικές της Χαμάς. Δεν μπορούμε να είμαστε παλαιστινιακότεροι των Αράβων. Δεν μπορούμε να προτάσσουμε ξένα συμφέροντα των δικών μας ούτε να ευθυγραμμιζόμαστε με την Αγκυρα στις επιδιώξεις της.

Το Ισραήλ σε ό,τι συνεργαστήκαμε είναι ένας αξιόπιστος εταίρος, ένα σοβαρό, συγκροτημένο κράτος. 

Ποιος θα ήταν ο εταίρος μας από την άλλη πλευρά; 

Η Χαμάς; 

Μήπως αύριο το Ισλαμικό Χαλιφάτο των αποκεφαλιστών στη Συρία και στο Ιράκ; 

Μήπως στην Αφρική η Μπόκο Χαράμ;
 

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το αλβανικό Βατερλώ της κυβέρνησης

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Σε Βατερλώ εξελίσσεται το θέμα της Αλβανίας για την κυβέρνηση. Συγκεκριμένα για τον αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών Β. Βενιζέλο που είχε αναλάβει τους χειρισμούς, αλλά και τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δεν έδειξε καμία διάθεση παρέμβασης όλο αυτό το διάστημα, καθώς τα Τίρανα, αφού εξασφάλισαν τις ευλογίες της Αθήνας για την αναγνώριση της Αλβανίας ως υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ, επέμειναν στη σκληρή ατζέντα τους εναντίον της Ελλάδας.
 

Αποκορύφωμα βεβαίως είναι η διοικητική διαίρεση της Αλβανίας, με την οποία επιχειρείται να αλλοιωθεί ο εθνικός χαρακτήρας σημαντικών μειονοτικών περιοχών με πρώτη εκείνη της Χιμάρας, που αποτέλεσε σύμβολο της ελληνικής παρουσίας στην Αλβανία ακόμη και κατά τη διάρκεια της επικράτησης του κομμουνιστικού καθεστώτος.
 
Η Χιμάρα βρίσκεται διαχρονικά στο στόχαστρο του αλβανικού εθνικισμού, καθώς ακόμη είναι ζωντανή η μνήμη του στρατηγού Σπυρομήλιου, η απελευθέρωση της περιοχής στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και η αυτονομία της προσωρινής κυβέρνησης της Β. Ηπείρου, η διατήρηση της αυτονομίας της Χιμάρας μέχρι το 1924, οι εξεγέρσεις που πνίγηκαν στο αίμα από τον βασιλιά Ζώγου και η τελευταία απελευθέρωση της Χιμάρας από τον Ελληνικό Στρατό το 1940.
 
Η νέα διοικητική διαίρεση της Αλβανίας, που προωθείται από την κυβέρνηση Ράμα, επιφέρει παρεμβάσεις σε αρκετές περιοχές που ζει η μειονότητα, αλλά κυρίως στη Χιμάρα επιχειρεί να αλλοιώσει τη σύνθεση του πληθυσμού καθώς συνενώνει τον Δήμο Χιμάρας με την επαρχία του Βρανίστι, με την οποία η Χιμάρα δεν έχει ούτε ιστορική, ούτε εθνική, ούτε θρησκευτική ούτε και γλωσσική σχέση.
 
Σε μια από τις σπάνιες συναντήσεις όλων των μειονοτικών αιρετών με κάθε κόμμα και παράταξη, που έγινε στους Αγίους Σαράντα, συμμετείχαν έπαρχοι και βουλευτές από την ΟΜΟΝΟΙΑ, το ΚΕΑΔ, το ΜΕΓΑ, ενώ στο πλευρό τους είχαν και μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Δημοκρατικού Κόμματος.
 
Στη συνάντηση αυτή κατήγγειλαν «ως σκόπιμη αλλοίωση των ελληνικών μειονοτικών επαρχιών, την απόσπαση ελληνικών μειονοτικών κοινοτήτων από τις παραδοσιακές ελληνικές μειονοτικές επαρχίες και την ένωσή τους με αλβανικούς δήμους». 

Πέραν της Χιμάρας, καταγγέλθηκαν και άλλα περιστατικά, όπως η απόσπαση της κοινότητας Ευαγγελάτες και η ένωσή της με τον νέο Δήμο Τσαμουριάς με κέντρο την Κονίσπολη, όπως επίσης την απόσπαση των ελληνικών μειονοτικών κοινοτήτων του Γαρδικίου και του Μαυρόπουλου και την ένωσή τους με τον Δήμο Δελβίνου, της κοινότητας Τσούκας και την ένωσή της με τον Δήμο Αγίων Σαράντα κ.ά.
 
Η Αθήνα αντέδρασε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση στα σχέδια αυτά της αλβανικής κυβέρνησης, παρά τις εκκλήσεις των μειονοτικών. Έτσι, μόλις τον Ιούνιο ο κ. Βενιζέλος, λίγες ημέρες πριν δώσει τη συγκατάθεσή του για την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας, έστειλε επιστολή στον αλβανό ομόλογό του εγείροντας το ζήτημα αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Αλβανοί πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων την επιστολή, συνέχισαν κανονικά τα σχέδιά τους, παίζοντας σίγουρο παιγνίδι, μια και σωστά διέβλεψαν ότι ο κ. Βενιζέλος, ό,τι κι αν συνέβαινε στις διμερείς σχέσεις, ήταν αποφασισμένος να μην εμποδίσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας τους.
 
Εξάλλου, ο τρόπος με τον οποίο η Αλβανία αντιμετώπισε την Ελλάδα και προσωπικά τον κ. Βενιζέλο αντικατοπτρίζεται στις υποσχέσεις που του έδιναν κάθε φορά, είτε ο ίδιος ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός Έντι Ράμα είτε ο υπουργός Εξωτερικών, ότι θα... ρυθμιστεί το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών. Το αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά η αλβανική κυβέρνηση έσπευσε να κάνει διάβημα διαμαρτυρίας όταν ανακοινώθηκαν από την Ελλάδα τα «οικόπεδα» ερευνών για υδρογονάνθρακες στην περιοχή βορείως της Κέρκυρας, θεωρώντας ότι καλύπτει και δικές τους περιοχές, τις οποίες φυσικά αποφεύγει να οριοθετήσει.

 

Σχέδιο εξόντωσης της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Το αλβανικό δημογραφικό έγκλημα κατά της Ελλάδος

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Δικαίως διαμαρτύρονται οι Βορειοηπειρώτες καθώς και ο μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας για τις λαθροχειρίες των Αλβανών εναντίον του Ελληνισμού. Με πρόσχημα τη νέα διοικητική ανακατάταξη της γείτονος χώρας και τη θέσπιση νέων δήμων (κάτι σαν τον δικό μας «Καλλικράτη») η κυβέρνηση των σοσιαλιστών του Εντι Ράμα προετοιμάζει δημογραφικό έγκλημα κατά της ελληνικής εθνικής κοινότητας.

Συγκεκριμένα, τον ιστορικό Δήμο της αδούλωτης Χειμάρρας, στον οποίο κατοικούν κατά πλειοψηφία Ελληνες, θέλουν να τον ενώσουν με τον αλβανικό δήμο Βρανίστι, ώστε να μην ξαναεκλεγεί δήμαρχος ελληνικής καταγωγής. 

Τον υπό ίδρυση Δήμο Κονίσπολης σχεδιάζουν να τον ονομάσουν Δήμο Τσαμουριάς ώστε να θυμίζει τη διεκδίκηση των Αλβανών επί της ελληνικής Θεσπρωτίας, όπου έδρασαν ως συνεργάτες των κατακτητών οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες (1941-1944). Και στην περιοχή της Κορυτσάς προγραμματίζουν να εντάξουν σε αμιγώς αλβανικούς δήμους περιοχές με ελληνοβλαχικό πληθυσμό.  

Είναι η τιμωρία των βλαχόφωνων Ελλήνων για την επιμονή τους να δηλώνουν Ελληνες σε κάθε απογραφή του αλβανικού κράτους.

Είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι η «ελληνοαλβανική φιλία» είναι ένα ανέκδοτο όπως και η «ελληνοτουρκική φιλία». Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να δράσουμε ακαριαία: Στις 31 Ιουλίου -εκτός απροόπτου- θα συζητηθεί και θα ψηφισθεί στο αλβανικό Κοινοβούλιο ο νόμος για τη διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας και τη δημιουργία των νέων δήμων- τερατουργημάτων. Αν δεν δώσουμε αυστηρό και σαφές μήνυμα στην Αλβανία, θα είμαστε υπεύθυνοι για τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.  

Οφείλουμε να ασκήσουμε κάθε πίεση, τώρα μάλιστα που τα Τίρανα έχουν πάρει την υπόσχεση από την Ευρ. Ενωση ότι θα αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, με απροσδιόριστο πάντως χρονικό ορίζοντα. Η αλβανική κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι η οποιαδήποτε οικονομική στήριξη ή άλλη σχέση της με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς θα αξιολογείται με κριτήριο τη συμπεριφορά της προς την Ελλάδα και την ελληνική εθνική κοινότητα που ζει στη Βόρειο Ηπειρο και σε άλλα σημεία της Αλβανίας.

Με την ευκαιρία αυτή είναι χρήσιμο να χαράξουμε μία σαφή, μακροχρόνια και ρεαλιστική στρατηγική για τη στήριξη των βλαχόφωνων Ελλήνων της Βαλκανικής. Στη Βόρειο Ηπειρο, που ανήκει σήμερα στην Αλβανία, και στη νότια ζώνη του κράτους των Σκοπίων (Μοναστήρι, Ρέσνα, Μορίχοβο) κατοικούν περισσότεροι από 300.000 Ελληνόβλαχοι, οι οποίοι υπέστησαν διωγμούς και από κομμουνιστικές και από «δημοκρατικές» κυβερνήσεις. Ο αλυτρωτικός εθνικισμός αποτελεί σήμερα θεμελιώδη αρχή όλων των κυβερνήσεων στα Τίρανα και στα Σκόπια. Αν δεν ασχοληθούμε σοβαρά με την προστασία των ελληνικών κοινοτήτων στα βόρεια σύνορά μας, θα θρηνούμε σε λίγα χρόνια για τον πλήρη αφελληνισμό ιστορικών ελληνικών κοινοτήτων. Εάν μάλιστα ξαναθυμηθούν οι Ρουμάνοι την παλαιότερη διεκδίκησή τους για τους Ελληνες Βλάχους της Βαλκανικής, τότε η επίσημη Ελλάς θα πρέπει να δράσει πολύ οργανωμένα και με αίσθηση ιστορικής ευθύνης και διπλωματικών ισορροπιών.

Δεν ζούμε σε όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο. Ορισμένοι εκ των γειτόνων μας θέτουν θέματα ανύπαρκτων μειονοτήτων εις βάρος μας. Αλλοι διαστρεβλώνουν την Ιστορία, σφετερίζονται ονόματα, ξαναχαράσσουν τα σύνορα. Η ελληνική αντεπίθεση θα βασισθεί σε μία δυναμική εξωτερική πολιτική, η οποία θα σέβεται τα υπάρχοντα σύνορα, αλλά θα εξασφαλίζει την ασφάλεια, την εθνική και θρησκευτική ελευθερία και την ευημερία των ομοεθνών μας που ζουν στην ευρύτερη Βαλκανική. Ουδείς γείτονας ή σύμμαχος δεν θα μας λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν, αν αφήνουμε στην τύχη τους τις ελληνικές κοινότητες εκτός συνόρων.
 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Θέμα τσαμουριάς πάλι στην επικαιρότητα

Του ΙΩΑΝΝΗ ΑΣΛΑΝΙΔΗ

Αφορμή για το παρόν κείμενο απετέλεσε  το γεγονός ότι, πάλι επιδιώκουν να φέρουν στο προσκήνιο το θέμα των Τσάμηδων και της Τσαμουριάς κύκλοι του εξωτερικού, υπό το κάλυμμα φιλειρηνικών οργανώσεων και τινές εκ του προοδευτικού χώρου του εσωτερικού. Όπως επίσης παρατηρούμε ότι επανήλθε στο θέμα των Τσάμιδων και η Ακαδημία της Αλβανίας. 

Δεν πρέπει να λησμονούμε βέβαια ότι μεταξύ άλλων, πρότινος ανάγκασαν τον Πρόεδρό μας κ. Παπούλια να ματαιώσει επίσημη συνάντηση του με τον Αλβανό ομόλογό του, στους Αγίους Σαράντα και να επιστρέψει από το Αργυρόκαστρο άπρακτος.

Οι Λέξεις Τσάμηδες και Τσαμουριά που τόσο συχνά ανακινούν οι Αλβανοί, είναι ελληνικές φθαρμένες λέξεις. Ο Σημερινός ποτ. Καλαμάς  ελέγετο Τσιάμης ή Θύαμις και στις εκβολές του οποίου η περιοχή ελέγετο Θυαμυρία. Έτσι από τις λέξεις Τσιάμης και Θυαμυρία έχουμε την παράφραση Τσιαμυρία-Τσαμουριά και οι κάτοικοι αυτής Τσάμιδες. Η περιοχή αυτή της Ηπείρου, από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά και σήμερα ονομάζεται Θεσπρωτία, από τους Αρχαιοέλληνες κατοίκους  τους Θεσπρωτούς.     

Πρόσφατα στην Αμερική και αλλαχού κυκλοφόρησε ένα κείμενο, το οποίο αναφέρεται στο ενδιαφέρον των Μουσουλμάνων Τσάμηδων να επανέλθουν στην «Τσαμουριά», αλλά με ειρηνικά μέσα. Πρόκειται για κείμενο στην αγγλική γλώσσα ενός «Οργανισμού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Τσαμουργιά», Thameria Human Richits Association (CHRA), με έδρα την Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. και με πέντε άλλα τμήματα (παραρτήματα): Βοστόνη, Ντιτρόιτ, Νιού Τζέρσεϋ, Φιλαδέλφεια και Σικάγο.

Ο σκοπός του οργανισμού αυτού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Τσάμηδων είναι, όπως αυτοί τον παρουσιάζουν και όπως αυτοί εξιστορούν τα γεγονότα, η ενδυνάμωση των φιλικών δεσμών μεταξύ των Αμερικανών και των Αλβανών γενικά και μεταξύ Αμερικανών και Τσάμηδων ειδικότερα. Κυριότερος σκοπός είναι η αναγνώριση και η περαιτέρω πρόοδος των δικαιωμάτων των Τσάμηδων, όπως:

Πρώτον: Δικαίωμα επιστροφής στην Ελλάδα στα σπίτια τους, για να ζήσουν εκεί, ειρηνικά με τους Έλληνες αδελφούς τους.

Δεύτερον: Περιουσιακά δικαιώματα: Η Διαβεβαίωση αναγνώρισης και εφαρμογής του Δικαιώματος των διωγμένων Τσάμηδων, να ζήσουν στα σπίτια τους, εμπορικά κτίρια και κτηματικές περιουσίες στην Β-Δυτική Ελλάδα.

Τρίτον: Νομικά δικαιώματα: Σκοπεύει να σιγουρεύσει στους Τσάμηδες όλα τα νομικά και μειονοτικά δικαιώματα, που απορρέουν από το Ελληνικό Σύνταγμα και τις συνθήκες και τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τέταρτον: Η Διατήρηση και γνωστοποίηση της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία αυτή την στιγμή κάνει αγώνα για να επιβιώσει.

Πέμπτον: Μεθοδολογία: Ο Οργανισμός αυτός των δικαιωμάτων των Τσάμηδων, απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή βίας και διατηρεί ως αυτοσκοπό το πνεύμα της πραγματικής αδελφοσύνης με τους Έλληνες.

Έκτον: Η Ιστορία των προσφάτων γεγονότων όπως παρουσιάζεται, βέβαια από τον οργανισμό αυτό των Δικαιωμάτων των Τσάμηδων:

Το 1913 η Τσαμουριά προσαρτήθηκε στην Ελλάδα. 

Το 1923 οι Τσάμηδες δεν συμπεριελήφθησαν στην Συνθήκης της Λοζάνης για την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμού μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας, αφού αναγνωρίσθηκε αυτή ως Εθνική Αλβανική Μειονότητα. 

Το 1944 δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι Τσάμηδες απελάθησαν από την Ελλάδα, παρά την θέλησή των, με συνέπεια να εγκατασταθούν στην Αλβανία.

 Το 1987, παρά την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος – Αλβανίας, τους αρνήθηκε το δικαίωμα επιστροφής στην Τσαμουργιά. Πολλοί Αμερικανοί πολίτες Τσάμηδες έφθασαν στις ακτές αυτές για να ξεφύγουν από το κυνηγητό τους στην Ελλάδα και Αλβανία.

Ο Οργανισμός αυτός ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Τσάμηδων και ο Κανονισμός λειτουργίας του, ασφαλώς σύμφωνα με την Αμερικάνικη Νομοθεσία, παραβλέπουν και αποκρύπτουν σκοπίμως την αλήθεια,   ότι οι Μουσουλμάνοι αυτοί Τσάμηδες:

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Ελλάδα και Κύπρος σε διπλωματική ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί

Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Οσα συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας, από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι την Ουκρανία, μας αφορούν και μας επηρεάζουν, διότι εμπλέκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και το Ισραήλ, χώρες με τις οποίες η Ελλάδα και η Κύπρος συνεργάζονται, διατηρούν καλές σχέσεις και σε μεγάλο βαθμό τις έχουν ανάγκη. 

Η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν αναπτύξει αναβαθμισμένες σχέσεις με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, χωρίς να επηρεαστεί (ακόμα) η σχέση με τη Μόσχα, η οποία -στην περίπτωση της Κύπρου- ανήκει και στο «κλαμπ» των δανειστών, ενώ συνεχίζει να την εξυπηρετεί στον ΟΗΕ.

 

Η παραπάνω πραγματικότητα αναγκάζει την ελληνική και την κυπριακή διπλωματία να «περπατήσουν» σε τεντωμένο σχοινί, ώστε να μη διακινδυνεύσουν την προεργασία που έχει γίνει μέχρι τώρα και η οποία είναι ελπιδοφόρα, κυρίως σε οικονομικό επίπεδο.

 

Στην κρίση της Ουκρανίας η Ελλάδα και η Κύπρος ακολουθούν κατά βήμα τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. 

Ενώ αποτελεί «σοφή κίνηση», από την άλλη -και έχοντας να αντιμετωπίσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν που δεν χαρίζεται- το τεντωμένο σχοινί μπορεί να σπάσει. 

Αυτή η εξέλιξη θα είναι έντονα αρνητική για τη Λευκωσία, διότι οι Ρώσοι θα μπορούσαν να απαιτήσουν τα δανεικά και κάλλιστα θα μπορούσαν να τη «σταυρώσουν» στο ΣΑ του ΟΗΕ. Ειδικά η κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη πρέπει να ασκήσει πολιτική με περισσή προσοχή και είμαι βέβαιος πως λαμβάνει τα μηνύματα από τη ρωσική πρεσβεία και ανταποκρίνεται.

 

Στον πόλεμο του Ισραήλ με τη Χαμάς η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν μεγάλα συμφέροντα με το εβραϊκό κράτος και ευελπιστούν ότι θα αποτελέσουν βασικούς κρίκους της ενεργειακής στρατηγικής που αναπτύσσεται στη Μεσόγειο το τελευταίο διάστημα. Οπωσδήποτε τα συμφέροντα είναι μεγάλα και οι συμμαχίες αλλάζουν κάθε στιγμή. Η Τουρκία βρίσκεται σε μόνιμη πορεία σύγκρουσης με το Ισραήλ και σε κρίση με τις ΗΠΑ, ενώ πόνταρε όλα τα λεφτά της στον ισλαμικό κόσμο. 

Από αυτές τις κρίσεις θα αναδειχθούν σίγουρα νικητές και ηττημένοι.

Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να προστατεύσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να μην κλείνουν τα μάτια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Oι επιχειρήσεις του Iσραήλ στη Γάζα ως θείο δώρο για τη Xαμάς

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Tο Iσραήλ δεν θέλει και δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος μιας νέας κατοχής στη Γάζα, και παρά τη σκληρή γλώσσα Nετανιάχου μπορεί μόνο να μειώσει και όχι να εξαλείψει τις πυραυλικές επιθέσεις της Xαμάς και επιπλέον γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο διαρκούν οι επιχειρήσεις τόσο η ηγεσία της Xάμας επισκιάζει την κυβέρνηση Aμπάς στη Pαμάλα.

Tο Iσραήλ στοχεύει στην αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας, αλλά δεν επιθυμεί να τη διαπραγματευθεί απευθείας με τη Xαμάς, ενώ η εσωστρεφής Aίγυπτος του Σίσι δεν θέλει και δεν μπορεί να αναλάβει το ρίσκο μιας εμπλοκής στη διευθέτηση της σύγκρουσης.

Mένουν οι HΠA με τον Kέρι να χρειάζεται και αυτός ενδιαμέσους, καθώς δεν μπορεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τη Xαμάς και οι επιλογές του δεν είναι και πολλές:

  Oι κύριοι υποστηρικτές της Γάζας, η Tουρκία του Eρντογάν και ο Eμίρης του Kατάρ, αλλά και το Iράν του Pουχανί, τρεις περιφερειακοί παίκτες που ο καθένας έχει τον δικό του λόγο να φανεί πρόθυμος να βοηθήσει την Oυάσιγκτον, με ακριβό βεβαίως αντίτιμο την έμμεση αλλά ουσιαστική κατοχύρωση παρουσίας και λόγου στη συνολική διαπραγμάτευση της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης.

Σήμερα το Iσραήλ δεν έχει συνομιλητή ούτε στο Kάιρο λόγω εσωστρέφειας, ούτε στη Δαμασκό λόγω εμφύλιας σύγκρουσης, ούτε στη Pαμάλα, καθώς με την πολιτική της αύξησης των εποικισμών ο Nετανιάχου αποσάθρωσε ότι είχε μείνει από το κύρος και την πάλαι ποτέ αγωνιστική αίγλη της Φατάχ.

Oι επιχειρήσεις του Iσραήλ στη Γάζα ήταν θείο δώρο για τη Xαμάς -η οποία πριν από δύο μήνες είχε αναγκασθεί να συμφωνήσει τη συγκρότηση ενιαίας κυβέρνησης με τον Aμπάς- και τον ηγέτη της Xανίγιε, που είχαν αρχίσει μετά από επτά χρόνια αυταρχικής εξουσίας να απαξιώνονται από τους πολίτες. Eτσι η Xαμάς βγαίνει από το αδιέξοδο και την απομόνωση στην οποία βρέθηκε μετά την ανατροπή του Mόρσι στην Aίγυπτο, μιλά για λογαριασμό όλων των Παλαιστινίων χάρη στο φωτοστέφανο του μάρτυρα που της χαρίζει ο Nετανιάχου.

Aκόμη στη Γάζα σημειώνεται η πρώτη μετά την πτώση του Mόρσι εντυπωσιακή επανεμφάνιση του Πολιτικού Iσλάμ, του στίγματος της Mουσουλμανικής Aδελφότητας της Aιγύπτου και του κυβερνώντος κόμματος AKP στην Tουρκία, σε ένα σκηνικό που κλέβει την παράσταση από τους υποστηριζόμενους από τη Σαουδική Aραβία Tζιχαντιστές της ISIS στο Iράκ και στη Συρία: Oι πρώτοι πλήττουν με πυραύλους το Iσραήλ χωρίς να φοβούνται αντίποινα και οι δεύτεροι σφάζουν Aραβες και Mουσουλμάνους.

Oσο παρατείνεται η σύγκρουση τόσο το καλύτερο για τη Xαμάς, καθώς κάθε μέρα που περνά η παρενόχληση για τις HΠA θα γίνεται μεγαλύτερη και η αντίστασή τους στις καλές υπηρεσίες διαμεσολάβησης που θα προσφέρουν η Άγκυρα, η Nτόχα και η Tεχεράνη θα γίνονται μικρότερες.

Συνειδητά ή ασυνείδητα το Iσραήλ έχει εκ των πραγμάτων αναγορεύσει τη Xαμάς σε κύριο αντίπαλο και έχει επιτρέψει στην Tουρκία, το Kατάρ και το Iράν όχι μόνον να επιδιώκουν κατοχύρωση παρουσίας στην κεντρική σκηνή του Mεσανατολικού, αλλά να συνδυάζουν τον ελιγμό αυτό με διευκόλυνση της αμερικανικής μεσολάβησης!

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ: Η ισραηλινή πρεσβεία στην Ιρλανδία έκανε «τζιχαντιστές» τη Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι και τον Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγελου θέλοντας προφανώς να καταγγείλει την δράση της ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς !!!

Έκπληξη προκάλεσε η ατυχής έμπνευση της ισραηλινής πρεσβείας στην Ιρλανδία να ανεβάσει στο διαδίκτυο φωτομοντάζ στα οποία εμφάνιζε μνημεία και διάσημα έργα τέχνης- μεταξύ αυτών την Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου- ως…τζιχαντιστές.

Η διάσημη Τζοκόντα (ή Μόνα Λίζα) με ισλαμική μαντίλα να κρατά στο χέρι μια ρουκέτα. Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου ζωσμένος με εκρηκτικά. Η μικρή γοργόνα της Κοπεγχάγης με τουφέκι και η Μόλι Μαλόν, σύμβολο της Ιρλανδίας, με μπούρκα.

Τα φωτομοντάζ που ανέβασε στον λογαριασμό της στο twitter η ισραηλινή πρεσβεία στην Ιρλανδία με λεζάντες όπως «Το Ισραήλ είναι το τελευταίο σύνορο του ελεύθερου κόσμου» και «Τώρα το Ισραήλ- Στη συνέχεια το Δουβλίνο - Το Παρίσι- Η Ιταλία- Η Δανία» θέλοντας προφανώς να καταγγείλει την δράση της ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς, εξέπληξαν αρνητικά, κυρίως επειδή ανέβηκαν σε επίσημο λογαριασμό.

«Αυτός ο φανατισμός και ο ρατσισμός ενάντια στους άραβες και τους μουσουλμάνους είναι κατακριτέος, καθώς προέρχεται από διπλωματική πηγή». 

«Τι αποδείξεις διαθέτει το Ισραήλ ώστε να γνωρίζει ότι η Χαμάς έχει σχέδια για την Ευρώπη;» ήταν μερικές μόνο από τις αντιδράσεις στο διαδίκτυο.

Αρχικά η ισραηλινή πρεσβεία δεν σχολίασε τις αναρτήσεις, εν τέλει όμως έδωσε την εξής εξήγηση μέσω ανακοίνωσής της:

"Επίγεια σοφία"

Το κενό και το τίποτα είναι το μέτρο χρησιμότητας κάθε ενέργειάς μας.

Λάο Τσε, 6ος αιώνας π.χ., Κινέζος φιλόσοφος

Συνειδητοποιούμε το κενό και το τίποτα καθώς τα γεμίζουμε.

Antonio Porchia, 1885-1968, Aργεντινός ποιητής

Οι μεγάλες υποκρισίες δεν υπάρχουν για να κρύψουμε την ασχήμια και το κακό που έχουμε μέσα μας, αλλά την κενότητά μας. Το πιο δύσκολο πράγμα να κρυφτεί είναι κάτι που δεν υπάρχει. 

Eric Hoffer, 1902-1983, Αμερικανός συγγραφέας

Σαν σήμερα (31/7/ΧΧΧΧ)

904: Οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.

1922: Ο 18χρονος Ραλφ Σάμουελσον είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που κάνει θαλάσσιο σκι.

1976: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της ΔΟΕ, λόρδο Κιλάνιν, προτείνει τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

1992: Ο Πύρρος Δήμας κατακτά το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Συμμετέχει στην κατηγορία των 82,5 κιλών και σηκώνει 370 κιλά στο σύνολο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πού και πώς θα περάσουν το καλοκαίρι οι πολιτικοί αρχηγοί

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

O Αντώνης ο Σαμαράς θα επισκεφθεί μέρη που το άρωμα της ορθοδοξίας, και κατά συνέπεια του χοιρινού που ψήνεται στα σχετικά πανηγύρια, είναι ακόμα δυνατό, προκειμένου να μπορεί να συνομιλήσει με το μόνο ον που έχει στ’ αλήθεια την υπομονή να τον ακούσει: τον Θεό.  

Ο Θεός, ο οποίος είναι πολύ καλός φίλος του πρωθυπουργού, κυρίως επειδή η φιλία με τον Θεό είναι μια φιλία που φέρνει αρκετές ψήφους.  

Κάποιοι ισχυρίζονται πως πρόκειται για ένα φίλο φανταστικό (με την έννοια που έχει η λέξη στη φράση «χτες ήμουν μόνος μου και έκανα φανταστικό σεξ» και όχι με την έννοια που έχει η λέξη στη φράση «χτες ήμουν με την Ελένη και έκανα φανταστικό σεξ»), αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι πρόβλημα για τον επικεφαλής μια κυβέρνησης που με τρόπο φανταστικό (βλ. το πρώτο παράδειγμα) έχει σώσει ολόκληρη χώρα. Κατά συνέπεια θα πάει σε μονές, εκκλησίες και ιερούς τόπους για να καταλήξει τον 15αύγουστο στην Τήνο, όπου φημολογείται πως θα πάρει μέρος στις παραδοσιακές Γριοδρομίες. Για όσους δεν το ξέρουν να πω πως οι Γριοδρομίες είναι οι αγώνες ταχύτητας που διεξάγονται μια φορά τον χρόνο στον νησί της Μεγαλόχαρης, όπου διάφορες ηλικιωμένες κυρίες πεσμένες στα τέσσερα (με τη θρησκευτική έννοια του όρου) συναγωνίζονται για το ποια θα φτάσει πιο γρήγορα στην είσοδο του ναού της Παναγίας. Πρόκειται για ένα σπουδαίο αθλητικό γεγονός που συγκεντρώνει πολλούς θεατές και στο οποίο στοιχηματίζονται τεράστια ποσά. Μετά τον τερματισμό ο πρωθυπουργός και ηγέτης του γαλάζιου ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να τάξει στην Παναγία κάποιο υπουργείο, αν και μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό η κυβέρνηση είναι φουλ από θεότητες.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ηγέτης του κόκκινου ΠΑΣΟΚ, ο Αντρέας ο Τσίπρας, πάντα συνεπής στις αρχές του Παπανδρεϊσμού, αφού είπε πως αυτό το καλοκαίρι δεν έχει μπάνια για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, έφυγε και πήγε στη Νάξο για μπάνια. Αυτό έγινε κάπου στα μέσα Ιουλίου, αλλά οι διακοπές του δεν θα τελειώσουν εκεί. Τον Αύγουστο θα πάρει τη γυναικούλα του και θα πάνε σε κάποιο άλλο νησάκι να κάνουν μπανάκια, να φάνε σε ταβερνούλες, να πιούνε κρασάκι με καλή παρεΐτσα, να πάνε κανένα σινεμαδάκι και ίσως και να βγουν και για κανένα ποτάκι σε κάποιο μπαράκι πάντα παρεούλα με κάποιο φιλαράκι με το οποίο η κουβεντούλα θα αφορά, προφανώς, την επανάσταση και τη ριζοσπαστικοποίηση των μικροαστών. 

Όλα αυτά, φυσικά, φορώντας παλαιστινιακή μαντίλα: Ένα μοδάτο αξεσουάρ που είναι εξίσου ωφέλιμο με τα εικονίσματα που φιλάει ο Αντώνης ο Σαμαράς, αν και όχι τόσο αποτελεσματικό όσο ήταν την εποχή που ο Αντρέας ο Παπανδρέου το περιέφερε στην πλήρη-συλλεκτική έκδοση η οποία περιελάμβανα και τον Γιάσερ τον Αραφάτ.

Για τον Ευάγγελο τον Βενιζέλο, τον ηγέτη του ορίτζιναλ ΠΑΣΟΚ, αυτό το καλοκαίρι θα έχει πολλή δουλειά καθώς ως υπουργός Εξωτερικών θα πρέπει να αναλάβει δράση σε πολλά μέτωπα, αν και το παλαιστινιακό μοιάζει τελικά να λύνεται χάρη στους αποτελεσματικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ που μάλλον δεν θα αφήσουν κανέναν Παλαιστίνιο να προβληματίζεται για τα ασήμαντα της μάταιης επίγειας ζωής. Η πιο δύσκολη, όμως, δουλειά που θα έχει να κάνει είναι στο εσωτερικό μέτωπο όπου θα πρέπει να συζητήσει με τον κυρ-Φώτη τον Κουβέλη για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς και άλλα, ακόμα πιο σημαντικά ζητήματα, όπως το τι σκέφτεται μια μύγα όταν στέκεται ακίνητη στο ταβάνι ή το ζήτημα της πορείας της Σάμροκ Ρόβερς στο ιρλανδικό πρωτάθλημα. 

Ο ηγέτης των 7 στελεχών που έχουν απομείνει στη ΔΗΜΑΡ, εκτός από τις τρομερά ενδιαφέρουσες αυτές συνομιλίες, θα ασχοληθεί και με την αυτοβιογραφία του που θα έχει τίτλο «Εγώ, το Υπνοστεντόν».

Ο Νικόλας ο Μιχαλολιάκος είναι ο μόνος που ξέρουμε εδώ και καιρό πού θα περάσει τις διακοπές του καλοκαιριού, που για την περίπτωσή του κάποιοι προδότες του έθνους το λένε Ναζιστοκαίρι: Στον γραφικό Κορυδαλλό, όπου βρίσκεται έγκλειστος επειδή διώκεται για τις ιδέες του, που πάνω-κάτω είναι οι ιδέες του Αδόλφου του Χίτλερ σε διασκευή για ορχήστρα με μπουζούκια και μπαγλαμάδες και άλλα λαϊκά όργανα. Μόνο που δεν θα είναι μόνος του, αλλά θα έχει μαζί του και καλούς φίλους οι οποίοι είναι πολύ πιθανόν να συνεχίσουν να πληθαίνουν. Εκτός αν οι δικαστές βάλουν μυαλό και σταματήσουν να απαγορεύουν στους βουλευτές της Χρυσής της Αυγής την έξοδο από τη χώρα, μια απαγόρευση που σκοτώνει τη μικρή ελπίδα πως η Ελλάδα μπορεί να γίνει καλύτερη χώρα.

Ο Σταύρος ο Θεοδώρακης:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: "Είμαστε όλοι καθαρίστριες"

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Σ​​τη Δημοκρατία μας υπάρχουν θεσμοί που είναι πιο δημοκρατικοί από τους υπόλοιπους. 

Είναι οι θεσμοί οι οποίοι στηρίζονται στα λεγόμενα ιερά δικαιώματα. Το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν, για παράδειγμα, θεωρείται ιερό. Οπως και το δικαίωμα στη συναυλία. Αν μάλιστα συνδυάζονται και τα δύο, το ένα ενισχύει το άλλο με αποτέλεσμα να έχουμε ένα ιερότατο δικαίωμα στην απεργία μετά μουσικής. Μια συναυλία μπορεί να δικαιώσει μιαν απεργία στην οποία δεν συμμετέχουν παρά ελάχιστοι εργαζόμενοι αφού το δικαίωμα στη συναυλία είναι ιερό, ενώ ο θεσμός της πλειοψηφίας είναι ακόμη ένας θεσμός ανάμεσα στους άλλους, όπως είναι η Αστυνομία, η Πυροσβεστική και ο πρόεδρος της Βουλής.
Η κατοχύρωση του ιερού δικαιώματος στη συναυλία, όπως τα πάντα σ’ αυτόν τον τόπο, έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Οταν έπεσε η δικτατορία, θυμάμαι μια μεγάλη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο στάδιο Καραϊσκάκη. Η συναυλία είχε διοργανωθεί για να εορτασθεί η απελευθέρωση της μουσικής του μεγάλου συνθέτη, που στα χρόνια της χούντας ήταν απαγορευμένη. Ομως η ένταση και η ποιότητα της ευφορίας που προκλήθηκε από τη δημόσια εκτέλεση των αγαπημένων τραγουδιών ανέτρεψαν τις ισορροπίες της λογικής και τη σχέση αιτίου αιτιατού. Φεύγοντας από εκεί μέσα, όλοι νομίζαμε πως έχουμε ρίξει για ακόμη μια φορά τη χούντα, με αποτέλεσμα έκτοτε να καθιερωθεί η άποψη πως δεν έγιναν οι συναυλίες επειδή έπεσε η χούντα, αλλά έπεσε η χούντα επειδή έγιναν οι συναυλίες. 

Εκτοτε, όποτε αντιμετωπίζαμε κάποιο εθνικό πρόβλημα, διοργανώναμε συναυλίες. 

Πόσες φορές λύθηκε το Κυπριακό χάρη στις συναυλίες, απόδειξη η αποτυχία του σχεδίου Ανάν, για χάρη του οποίου δεν ακούστηκε ούτε μια νότα. 

Με τι ηρωισμό αντιμετωπίσαμε το κουρδικό ζήτημα ως Ελληνες χάρη στη συναυλία της πλατείας Συντάγματος, μάλλον στον συνδυασμό λυρικής και κωμικής παράδοσης αφού εκεί συμμετείχε και ο κύριος Λαζόπουλος. 

Ακόμη και στη διεθνή πολιτική αφιερώσαμε τραγούδια και φωνές, τα οποία συνόδευσαν τη δίκη και καταδίκη του ενόχου Μπιλ Κλίντον από τον διάδοχο του Τερτσέτη Κώστα Καζάκο. 

Ως εκ τούτου δεν αντιλαμβάνομαι τα ειρωνικά σχόλια και τις εν γένει απαξιωτικές αναφορές στην προχθεσινή συναυλία την οποία η κυρία Χάρις Αλεξίου αφιέρωσε στις 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών.
Κατ’ αρχάς όλα έγιναν σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμα του αγωνιζόμενου λαού. Η κ. Αλεξίου δήλωσε μόλις ανέβηκε επί σκηνής πως «είμαστε όλοι καθαρίστριες» – η ασυμφωνία του γένους του «όλοι» με τις «καθαρίστριες» δείχνει πως μπροστά στις ανάγκες του αγώνα, η γλώσσα υποκλίνεται ακόμη κι όταν τρώει σφαλιάρες. Η κ. Αλεξίου τραγούδησε φορώντας ένα κόκκινο πλαστικό γάντι, σαν αυτό που φορούν οι καθαρίστριες όταν εργάζονται, ενώ κόκκινα πλαστικά γάντια φορούσαν και τα μέλη της χορωδίας των καθαριστριών που ανέβηκαν επί σκηνής για να τη συνοδεύσουν. Ανάμεσα στα πλήθη που συνέρρευσαν από όλη την Ελλάδα, ήσαν και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καμία διμοιρία των ΜΑΤ δεν τόλμησε να αποπειραθεί να συλλάβει την κυρία Κωνσταντοπούλου, ενώ σε διάφορα σημεία συγκεντρώνονταν και φάρμακα για τη Γάζα. Γενικά ήταν πολύ ωραία και οφείλουμε όλοι να συμπαρασταθούμε στην κυρία Αλεξίου για τις δύσκολες ώρες που περνούν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών.
Υπήρξαν και διάφοροι, οι γνωστοί κακόβουλοι, οι οποίοι αναρωτήθηκαν γιατί δεν διοργανώθηκε καμία συναυλία για τους άνεργους οι οποίοι υπερβαίνουν το εκατομμύριο:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Tίποτα !!!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος λοιπόν. 

Δεν έχω τίποτα εναντίον του. Αντιθέτως. Εχω ακούσει ότι είναι αξιοπρεπής και συγκροτημένος. Ασε το άλλο. Οτι δηλαδή διαπρέπει ως γητευτής θηλυκών που πάσχουν από το λεγόμενο «πατρικό σύνδρομο». Αλλά και γητευτής κυριων. Κάποιας ηλικίας.

Ομως εκτός από το παράστημά του και το χαμηλόφωνο τόνοτων παρεμβάσεών του, για ένα πράγμα έγινε γνωστός. Οταν πριν από πολλά χρόνια αποφάσισε να ηγηθεί μιας παράταξης με την επωνυμία «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών». Με την αποχώρησή του από την γαλάζια στρούγκα τάραξε τα νερά. Αποτέλεσμα; Να περιφέρεται, επί 24ωρου βάσεως, σε όλα τα κανάλια τα τηλεοπτικά. Σε όλα τα talk shows. Ολων των παρουσιαστών!

Ετερο αποτέλεσμα; 

Να το σπρώχνει το σύστημα το καθεστωτικό. Με χέρια και με πόδια. Ετσι το ΚΕΠ εκτινάχθηκε στα ύψη τα δημοσκοπικά. Κάτι σαν βεγγαλικό. Κι έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα το ίδιο ΚΕΠ και ο ίδιος ο Αβραμόπουλος καθηλώθηκαν και προσγειώθηκαν στα ίδια περίπου ποσοστά μ αυτά που απέσπασε προσφάτως στις ευρωεκλογές το κόμμα του κυρ Φώτη του Κουβέλη

Τελευταίο αποτέλεσμα; 

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, παρέα με το ευσταλές παράστημά του, με το μπλέιζερ και με το χαμηλόφωνο, κεντροδεξιό του προφίλ, να επιστρέψουν στην στρούγκα της Νέας Δημοκρατίας. 

Ολα αυτά για μια κατάληξη που θυμίζει «μια τρύπα στο νερό»!

Κάπου εκεί δικαίωσε την αθάνατη ρήση του Θεόδωρου του Πάγκαλου «ο κύριος τίποτα». Αν και διαφωνώ. Διότι στην κρίσιμη μονομαχία Ντόρας-Αντώνη, εκείνος προέβλεψε την τελική κατάληξη και ακολούθησε, ως τελετάρχης και αυτοδιόριστος υποστράτηγος, τον επικρατέστερο «στρατηγό» Αντώνη Σαμαρά

Τι σημαίνουν όλα αυτά;  

Μα είναι ηλίου φαεινότερο. Τα πολιτικά παιχνίδια φυσικά. 

Με την φούσκα του ΚΕΠ κατάφερε να εξασφαλίσει τραπέζι πίστα στο κόμμα το νεοδημοκρατικό. Αφού πρώτα τους έτριξε τα δόντια στην συνέχεια επανήλθε στην οικογένεια. Ως παρασιτεμένος και παραχαιδεμένος υιός

Με την ανοικτή υποστήριξη προς τον Αντώνη Σαμαρά εξασφαλίζει θέση επιτρόπου στην Ευρωπαική Ενωση. Κάτι σαν προίκα. Σαν ανταμοιβή των «πολύτιμων υπηρεσιών» του. Σαν ανταπόδοση. Σαν δήλωση «εγώ Μητσάρα μου δεν ξεχνώ τους φίλους μου». Κάτι τέτοιο

Ετσι από τον ερχόμενο Νοέμβριο θα σουλατσάρει στα σαλόνια τα ευρωπαικά. Θα ανταλλάσσει απόψεις με πρωτοκλασάτους, ευρωπαίους συμμάχους. Θα εξασφαλίσει μια πρώτης τάξεως μηνιαία αποζημίωση. Και επί μια ολόκληρη πενταετία θα βλέπει και θα καγχάζει εκ του μακρόθεν, με τους κανιβαλισμούς και τον ορυμαγδό της πολιτικής σκηνής στην Ψωροκώσταινα!

Και η δουλειά; Και η παρουσία η ελληνική; 

Σιγά τα δύσκολα. Σάμπως ο Χρήστος Παπουτσής έκανε κάτι; Σάμπως θυμάται το όνομα Papoutsis έστω και ένας αξιωματούχος των Βρυξελών; Ούτε μισός!

Ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». 

Εγώ συμπληρώνω: