ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Γιατί ασυλία και γιατί μονοπώλιο

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Οποιος χάνει την επαφή με την πραγματικότητα (βαρύ ψυχικό νόσημα) βολεύεται με ετικέτες. Oι ετικέτες υποκαθιστούν το πραγματικό με το επιθυμητό χτίζοντας παντοδύναμη την ψευδαίσθηση.

Στο μεταπρατικό ελλαδικό μας κράτος, από την ίδρυσή του, όλα ήταν εισαγόμενα – θεσμοί, με τις ονομασίες τους άψογα ελληνοποιημένες. Kαι ήταν εισαγόμενα όλα, όχι για να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ανάγκες μας, αλλά για να τραφεί με ψευδαισθήσεις η ξιπασιά μας, να βαυκαλιζόμαστε ότι γινόμαστε, με τα εισαγόμενα δάνεια, «ευρωπαίγοι».

Συνέβη λοιπόν αυτό και με τις ονομασίες των θεσμών: Eισαγόμενα τα σημαίνοντα, αλλά τα εν Eλλάδι σημαινόμενα καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά. Aρνηθήκαμε ως πυρήνα πολιτικού βίου την αυτοδιαχειριζόμενη «κοινότητα» (συνέχεια της «εκκλησίας του δήμου», του κοινού αθλήματος για την πραγμάτωση «πόλεως») και βαλθήκαμε να πιθηκίζουμε το «αντιπροσωπευτικό» σύστημα, να φτιάξουμε «κόμματα». 

Oμως η λέξη «κόμμα» σήμαινε για μας κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που εννοούσαν στην Eσπερία ως partie, party, Partei. Για μας σήμαινε (το προσδιόρισε ο Pοΐδης, το 1875) «ομάδα ανθρώπων μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν, διά παντός μέσου, εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».

Aποκτήσαμε λοιπόν και εμείς «κόμματα», επομένως έπρεπε να διαθέτουμε και τις ανάλογες με την Eυρώπη ιδεολογικές διαφοροποιήσεις – να έχουμε κι εμείς «Δεξιά», «Aριστερά» και «Kέντρο». Oμως στην Eλλάδα δεν υπήρχε ούτε ίχνος δυνατότητας για «συσσώρευση κεφαλαίου», μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, απρόσωπη εργασία τυποποιημένης επανάληψης, άρα προλεταριάτο, «πάλη των τάξεων», αχαλίνωτη Δεξιά, θυματοποιημένη Aριστερά, εξισορροπητικό Kέντρο. Mέχρι που εμφανίστηκε το φαινόμενο της «διαπλοκής» των κομματανθρώπων με τους οικονομικά ισχυρούς, οι πετυχημένοι επιχειρηματίες στην Eλλάδα ήταν κατά κανόνα αυτοδημιούργητοι και η επιτυχία είχε διάρκεια μιας ή δύο γενεών, δυστυχώς. Oι ελάχιστες μεγαλοαστικές οικογένειες με διάρκεια είχαν αναδειχθεί εκτός ελλαδικού χώρου – γι’ αυτό και συντηρούσαν τη συνείδηση ότι ο πλούτος είναι ταυτόσημος με την κοινωνική υποχρέωση.

Στην πολύ πρώτη φάση του κρατικού μας βίου, τα κόμματα δεν φιλοδόξησαν να υποκαταστήσουν, με ψευδαισθητικές ετικέτες, την απουσία κοινωνικού αντικρίσματος της Δεξιάς, της Aριστεράς, του Kέντρου. Eίχαν την ειλικρίνεια να δηλώνουν με το όνομά τους ποιο «πεφωτισμένο της Eσπερίας έθνος» προτιμούσαν για αφεντικό, ποιο εμπιστεύονταν ότι θα βοηθήσει την Eλλάδα – ονομάστηκαν λοιπόν: το «Aγγλικόν», το «Γαλλικόν», το «Pωσικόν» κόμμα. Aλλά πολύ σύντομα το κυρίαρχο κλίμα μιμητισμού και μεταπρατισμού απαίτησε την πρόσληψη και των επωνυμιών που κυκλοφορούσαν στη Δύση.

Tο γεγονός ότι οι ονομασίες των κομμάτων ήταν nomina nuda (δεν διαφοροποιούσαν κοινωνικές στοχεύσεις και επιτελικούς πολιτικούς σχεδιασμούς) πρέπει να συνετέλεσε στον προσωποπαγή χαρακτήρα που είχαν και έχουν τα κόμματα στην Eλλάδα. Mόνο στην περίπτωση του λεγόμενου «εθνικού διχασμού», της φανατισμένης αντιμαχίας «Λαϊκού Kόμματος» και «Kόμματος των Φιλελευθέρων», θα μπορούσε κανείς, ίσως, να διαγνώσει σύγκρουση των «ελληνοκεντρικών» (των απαξιωτικά λεγόμενων «συντηρητικών») και των «φιλοδυτικών» Eλλήνων – τη μοναδική σύγκρουση σε επίπεδο λαϊκού φρονήματος και όχι κομματικής συνθηματολογίας (μοναδική, μετά τις θρυλικές, στην κυριολεξία, δεκατρείς λαϊκές εξεγέρσεις ενάντια στον βίαιο εκδυτικισμό, στα είκοσι χρόνια της Bαυαροκρατίας).

Eδώ και αρκετά χρόνια (κυρίως μετά την απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση της πολιτικής, την υποταγή της στους νόμους της αγοράς, στη λογική της διαφήμισης) οι ονομασίες των κομμάτων είναι απολύτως και μόνο διακοσμητικές, διαφημιστικές: «Πολιτική Aνοιξη», «Aνεξάρτητοι Eλληνες», «Nέα Δημοκρατία», «Συνασπισμός της Aριστεράς και της Προόδου» κ.λπ. Aναπόφευκτα ενισχύθηκε (σχεδόν απολυτοποιήθηκε) ο προσωποπαγής χαρακτήρας των κομμάτων – τα περισσότερα αποδείχτηκαν κόμματα «μιας χρήσεως»: όταν εξέλιπε ο ιδρυτής τους εμφάνισαν και τα δημιουργήματά του όλα τα συμπτώματα ιστορικού τέλους. Δεν είχαν ποτέ ούτε κοινωνικές στοχεύσεις ούτε πολιτικό πρόγραμμα επιτελικά σχεδιασμένο – ήταν επικαιρικά μορφώματα φτιαγμένα αποκλειστικά και μόνο για να παίξει το ατομικό του παιχνίδι εξουσίας ο ταλαντούχος παίκτης - ιδρυτής τους, όχι για να «αντιπροσωπεύσουν» κοινωνικές τάξεις ή ανάγκες. Oύτε καν ιδεολογίες. 

Oλα τα κόμματα σήμερα έχουν αυτόν τον χαρακτήρα: υπάρχουν, ως μέσο-εργαλείο, για να παίξει το δικό του παιχνίδι εξουσίας όποιος καταφέρει να γίνει αρχηγός.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μουντρούχα Αριστερά

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Αξίζει να σημειωθεί ότι ελάχιστοι Ελληνες νιώθουν την υποχρέωση να αισθάνονται άσχημα για χιλιετίες επειδή η χώρα μας δεν κατάντησε Αλβανία το '49.

Αν τους ακούγαμε όλους αυτούς τους «σκοτώστρες της χαράς», που τυγχάνει να ανήκουν οι περισσότεροι στην «Αριστερά», και προσαρμόζαμε τις ζωές μας κατά τα γούστα τους, η καθημερινότητά μας θα γινόταν κάπως ασυνάρτητη. Θα πηγαίναμε Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή σε καφετέριες να συζητάμε για την «επανάσταση» (ένας θεσμός που πάντα ξεκινάει από τους... άλλους). Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο θα μαζευόμασταν να δούμε ταινίες για το «χαμένο αντάρτικο» και τους κρυμμένους ασυρμάτους των κατασκόπων της KGB - τα χαρτομάντιλα δώρο από την τοπική οργάνωση. Κυριακή αντιρατσιστικό φεστιβάλ και ανάγνωση Νετσάγιεφ, Μαρξ, Μπογιόπουλου (για τους πιο τρέντι), Γκράμσι και Στίρνερ. Θα μιλούσαμε συνοφρυωμένοι για την «απελευθέρωση», τον μηδενισμό, τον μύθο του έθνους, την ανυπαρξία του Θεού, τον «φασισμό» που συνιστά η γλώσσα (ναι, ναι, το έχουν πει κι αυτό), την καταπίεση της οικογένειας, τον αντιρατσισμό και την κατάργηση: 

α) του Στρατού, 

β) της Εκκλησίας, 

γ) της βαθμολόγησης των μαθητών, 

δ) της έπαρσης της σημαίας, 

ε) της ποπ μουσικής. 

Η ύψιστη εκδήλωση «ξεσαλώματος» θα ήταν καμιά πληκτική βραδιά σε μουσική σκηνή με έντεχνη αποπληξία και αφειδώλευτη κλάψα.

Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να το κοιτάξουν το σύνδρομό τους. Μην το αφήνουν έτσι. Μια ζωή την έχουν και δεν αξίζει να την περνάνε στη μίρλα. 

Αν δεν έχουν διάθεση να δαπανήσουν χρήματα για να επισκεφθούν έναν ειδικό, ο οποίος θα μπορέσει να τους καθοδηγήσει να επουλώσουν τα τραύματά τους, μπορούν να κλείσουν ένα ωραίο πακέτο διακοπών στη Βόρειο Κορέα για να καμαρώσουν εκ του σύνεγγυς μια ρεαλιστική αποτύπωση της ιδεολογίας τους. 

Δυστυχώς, στις μέρες μας δεν είναι διαθέσιμος ο σοσιαλιστικός παράδεισος της ΕΣΣΔ και το ξεκουβάλημα ως την πατρίδα του Κιμ Γιονγκ Ουν καθίσταται υποχρεωτικό - μια και η Κούβα έχει χάσει τον αψύ σοσιαλιστικό χαρακτήρα της και λίγο απέχουν (οι σκληροπυρηνικοί βαρεμένοι) από το να χαρακτηρίσουν τον Φιντέλ αμερικανόφιλο.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τελικά ήταν ο καπιταλισμός ηλίθιε?

Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Ένα κόμμα που έχει σαν πολιτικό αίτημα κατώτατο μισθό στα 1.500 ευρώ και απολύει από την εφημερίδα του, δημοσιογράφο που αρνείται να υπογράψει ατομική σύμβαση με 800 ευρώ είναι ένα φερέγγυος φορέας;
 
Ένα κόμμα που δεν εφαρμόζει στον εαυτό του αυτά που ζητά για την κοινωνία είναι ένα κόμμα που λέει συνειδητά  ψέματα ή δεν αντιλαμβάνεται πως αυτά που λέει είναι αέρας κοπανιστός για ψηφοθηρία...
 
Στο καθεστώς της αστικής δημοκρατίας θα  μπορούσαν να τον απολύσουν μόνο και να τον στείλουν σπίτι του. Σε ένα σοβιετικό καθεστώς ποια θα ήταν η τύχη κάποιου που δεν υπέγραφε ό,τι του εμφανίζει μπροστά το κόμμα;
 
Η δημόσια διαπόμπευση πως είναι πράκτορας του εχθρού θα ήταν το λιγότερο. Ξεσκολισμένο πράκτορα των Άγγλων είχε χαρακτηρίσει ο Ζαχαριάδης τον προκάτοχό του Γ.Γ. Σιάντο...
 
Ο τρόπος που μεταχειρίζονται η άκρα αριστερά και η δεξιά τα στελέχη τους είναι χαρακτηριστικός του ολοκληρωτικού ζόφου  που αντιπροσωπεύουν. Πλουμπίδης, Βελουχιώτης, Ζαχαριάδης και πολλοί άλλοι απομονώθηκαν και ουσιαστικά εξοντώθηκαν...
 
Στους ναζί ο επικεφαλής των SA, Ρεμς εκτελέσθηκε στο κρεβάτι του  και οι άντρες του εξοντώθηκαν...
 
Ούτε το ένα σύστημα, ούτε το άλλο αντέχει τη διαφωνία, τη διαφορετική προσέγγιση, την αμφισβήτηση του αλάθητου του εκάστοτε κομματικού ιερατείου.

 Κι όμως στην οικονομία η «διαφωνία» είναι η βάση της καινοτομίας και της δημιουργικής καταστροφής που ανανεώνει τις δομές και οδηγεί στην πρόοδο.
 
Το ψέμα όμως αποτελεί βασικό συστατικό όχι της αριστεράς στην Ελλάδα αλλά του συνόλου του πολιτικού κόσμου.
 
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστηρίζει πως με ένα άρθρο και ένα νόμο να επαναφέρει τους μισθούς εκεί που ήταν στο αποκορύφωμα της «φούσκα» της ευημερίας με δανεικά.
 
Το κόμμα που κυβερνά κέρδισε τις εκλογές με αίτημα τη σκληρή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, με αιχμή του δόρατος άλλο μείγμα πολιτικής με λιγότερη λιτότητα και λιγότερους φόρους, με 18 ισοδύναμα και άλλα πολλά και διάφορα...
 
Το μείγμα άλλαξε, αλλά με περισσότερη λιτότητα για τους πολλούς και πάση θυσία προσπάθεια να διασωθούν οι πελάτες της κομματοκρατίας στο δημόσιο και τις συντεχνίες.
 
Οι Έλληνες μοιάζουν με λαό «ζόμπι» που αγαπά τα ψέματα και το δούλεμα και απεχθάνεται όπως ο διάβολος το λιβάνι την αλήθεια.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Στο Μεσαίωνα του ΚΚΕ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Στα... “μαλακά” έπεσε ο συνάδελφος Νίκος Μπογιόπουλος: από το ΚΚΕ απλώς τον απέλυσαν. Δεν τον έκαψαν λ.χ. στην πυρά, όπως θα έκανε η Ιερά Εξέταση για το ίδιο ακριβώς “αμάρτημα” στο Μεσαίωνα.  

Και γιατί τον απέλυσαν; 

Αιτία αλλά και αφορμή μαζί είναι ότι δεν δέχθηκε να υπογράψει αυτό που το ίδιο το Κόμμα διαρκώς καταγγέλει για τους άλλους, αλλά, ταυτόχρονα, εκείνο εφαρμόζει: τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Υπήρξε συνεπής. Επρεπε λοιπόν να πληρώσει...

Η βαθύτερη αιτία όμως είναι ότι έγραψε βιβλίο χωρίς να τους πάρει την άδεια! Και όχι απλώς έγραψε βιβλίο χωρίς να τους ρωτήσει, αλλά, το χειρότερο, το βιβλίο πέτυχε: έγινε ένα από τα πιο δυνατά μπεστ σέλερ της μνημονιακής εποχής. Αγοράστηκε, διαβάστηκε και συζητήθηκε όσο λίγα στα νέα μαύρα ελληνικά χρόνια.  

Και, ας σημειωθεί για όσους ίσως δεν το έχουν διαβάσει ακόμα, ότι δεν πρόκειται για κανένα “αιρετικό” βιβλίο που ερχόταν σε αντίθεση με αυτά που (λέει ότι) πιστεύει ο Περισσός. Κάθε άλλο μάλιστα: έδινε, αντιθέτως, σε όλα αυτά μια γερή και φρέσκια ματιά. Εγκλημα...

Μόνον τους ψήφους αυτών που πήγαν στο βιβλιοπωλείο, πλήρωσαν και αγόρασαν το “Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε” του Μπογιόπουλου (εκδόσεις Λιβάνη) να έπαιρνε το ΚΚΕ στις περασμένες εκλογές, θα ήταν, σε απόλυτους αριθμούς, τουλάχιστον μία μονάδα πάνω. Πόσο μάλλον να του επέτρεπαν λ.χ, να βγει στην τηλεόραση να μιλήσει από την οποία έχει όλο αυτό το διάστημα “χαθεί”:  ήταν μακράν ο πιο ουσιαστικός, επικοινωνιακός, πειστικός στρατευμένος κουμμουνιστής του Περισσού. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: My name is Bond, Theodoros Bond !!!

 Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΡΩΣΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ: Το πλαίσιο μιας διμερούς σχέσης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Η παρουσία στην Αθήνα του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Λαβρόφ, θέτει για ακόμη μια φορά σε πρώτο πλάνο τη δυναμική των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας. 

Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μέχρι και σήμερα η ακραία αισιοδοξία για Ειδική Σχέση μεταξύ των δύο χωρών εναλλάσσεται με την ακραία απαισιοδοξία και τις διαπιστώσεις για ρήγμα...

Παρόμοιους κλυδωνισμούς και εναλλαγές δεν είχε γνωρίσει η διμερής σχέση ούτε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και μάλιστα μετά το 1974 βρισκόταν σε σταθερή πορεία βελτίωσης.

Σήμερα η καρδιά του προβλήματος είναι η πρωτοφανής στα ιστορικά χρονικά ρευστότητα των σχέσεων Ουάσιγκτον - Μόσχας πολύ πιο ασταθής και απρόβλεπτη από το ξεκάθαρο και στατικό τοπίο της διμερούς αντιπαράθεσης ΗΠΑ-ΕΣΣΔ.

Συντηρητική από παράδοση η σοβιετική διπλωματία ουδέποτε αμφισβήτησε την διαχωριστική γραμμή της Γιάλτας, ουδέποτε επεδίωξε να ωθήσει χώρα του ΝΑΤΟ σε ανατροπή συμμαχιών, απλά εκμεταλλευόταν στο έπακρον τις όποιες δυνατότητες βελτίωσης στο δεδομένο πλαίσιο.

Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 η σύγχυση κυριάρχησε: Σε Ειδική Σχέση με το ΝΑΤΟ η Ρωσία βρέθηκε σε μετωπική σύγκρουση με τις ΗΠΑ για την πρώην ΕΣΣΔ και για τη μεταφορά ενέργειας από την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο στη διεθνή αγορά. Ετσι τα όποια βήματα αναβάθμισης της διμερούς σχέσης Αθήνας-Μόσχας αποδείχθηκαν για την ελληνική πλευρά μια επιλογή υψηλού κόστους και κινδύνου, καθώς εγγραφόταν σε μια αντιπαράθεση πιο απρόβλεπτη από την ψυχροπολεμική αντιπαλότητα.

Σήμερα το τοπίο φαίνεται να αλλάζει: Είναι αδύνατο να φαντασθούμε ότι η εντυπωσιακή προσέγγιση ΗΠΑ και Ρωσίας στη Συρία και στο Ιράν που αυτονόητα αφορά την Ευρύτερη Μέση Ανατολή δεν θα οδηγήσει στην με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρβαση της αντιπαλότητας στη μεταφορά ενέργειας, αλλά και σε μια αποδεκτή από την Ουάσιγκτον επιρροή και παρουσία της Μόσχας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Μέσα στην παραπάνω προοπτική υπάρχει ο ορίζοντας της ολόπλευρης ανάπτυξης των σχέσεων Αθήνας-Μόσχας ως κίνηση συμπληρωματική των βασικών ευρωατλαντικών επιλογών της Αθήνας και σε καμιά περίπτωση ως εναλλακτικής στρατηγικής επιλογής ή ανατροπής συμμαχιών.

Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα η Αθήνα πλήρωνε υψηλό κόστος πρώτα από την αντιπαράθεση Βρετανίας-Ρωσίας και στη συνέχεια ΗΠΑ-ΕΣΣΔ και Ρωσίας: 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ιστορία και Θρησκεία στην υπηρεσία της ρωσικής διπλωματίας

Του Κώστα Ράπτη

Ο Sergey Lavrov ο οποίος συναντήθηκε  στην Αθήνα με την ελληνική πολιτική ηγεσία θεωρείται ευρέως ως ο εμπειρότερος και (όπως δείχνουν οι τελευταίες διεθνείς εξελίξεις) ο αποτελεσματικότερος υπουργός Εξωτερικών στην παγκόσμια σκηνή. 

Το επιβεβαιώνει αυτό η εποπτεία του των θεμάτων, η ικανότητά του να είναι ταυτοχρόνως ολιγόλογος και αιχμηρός, η επιβεβαίωση των εκτιμήσεών του για τη συριακή κρίση και κυρίως η επιδεξιότητα με την οποία προσέλκυσε την Ουάσιγκτον σε μία εφ΄ όλης της ύλης συνεννόηση για τα θέματα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Ωστόσο, υστερεί κατά πολύ σε έναν τομέα –έστω και αν αυτό δεν οφείλεται σε προσωπικά του μειονεκτήματα. Η ρωσική διπλωματία πάσχει από σοβαρό “πρόβλημα εικόνας” στα διεθνή (βλ. Δυτικά) μέσα ενημέρωσης. Σε πλήρη αντίθεση λ.χ. με τις ΗΠΑ που διαθέτουν ακόμη την ικανότητα παγκόσμιας προβολής του πολιτικού και πολιτιστικού τους προτύπου, η Ρωσία βρίσκεται μονίμως αντιμέτωπη με βαθιά ριζωμένες ψυχροπολεμικές προκαταλήψεις.

Ο κατάλογος είναι μακρύς: οι ολιγάρχες Berezhovsky και Khodorkovsky ως “μάρτυρες της ελευθερίας”. Η σύγκρουση του 2008 για την Νότια Οσσετία ως “επιθετικός πόλεμος” απέναντι στην ανυπεράσπιστη Γεωργία. Η “γενοκτονία” του τσετσενικού λαού. Η “δολοφονία” του Litvinenko από τις ρωσικές υπηρεσίες με... πολώνιο (το οποίο πιθανότατα ο ίδιος διακινούσε λαθραίως με την ανοχή των βρετανικών αρχών). Ο “εκβιασμός” της ευρωπαϊκής αγοράς μέσω της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης για το φυσικό αέριο. Οι “νόθες” εκλογές που επανέφεραν τον Putin στο Κρεμλίνο και η “λευκή επανάσταση” των απογοητευμένων μεσοστρωμάτων στην Πλατεία Μπαλότναγια. Ο εθνικιστής μπλόγκερ Alexei Navalny ως “νέος Sakharov”. Oι πανκ φεμινίστριες Pussy Riot που εισέβαλαν στον Ναό του Σωτήρος ως “κρατούμενες συνείδησης”. Η “επονείδιστη” στήριξη της Μόσχας στον σφαγέα Assad κ.ο.κ., κ.ο.κ.

Για όλα τα παραπάνω, παραθεωρούνται κρίσιμες αποχρώσεις, αν δεν υιοθετούνται και χονδροειδείς διαστρεβλώσεις. Το αποκορύφωμα υπήρξε η δημοσιοποίηση τον Σεπτέμβριο του 2004 της “ανοιχτής επιστολής” 115 προσωπικοτήτων (μεταξύ των οποίων και ο “δικός μας” Alex Rondos), όπου κατηγορούνταν η Ρωσία ως ο πραγματικός υπεύθυνος της σφαγής στο σχολείο του Beslan, η οποία “χρησιμοποιήθηκε” από τον Putin για τον “περαιτέρω περιορισμό της δημοκρατίας”...

Με αυτή την έννοια, δεν είναι τυχαίο ότι η Μόσχα επιστρατεύει (όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα) ένα από τα λίγα χαρτιά της στον τομέα της soft power: την ιδεολογική χρήση της Ιστορίας και την θρησκευτική διπλωματία.

Η επίσκεψη Lavrov στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστική από αυτή την άποψη εφόσον ως αφορμή έχει την συμπλήρωση 185 ετών από την σύναψη ελληνορωσικών διπλωματικών σχέσεων και την διεξαγωγή τελετών και συνεδρίου στη μνήμη του Ιωάννη Καποδίστρια, υπουργού Εξωτερικών του τσάρου και μετέπειτα πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας.

ΠΡΟΣΩΠΑ - Forbes: Πιο ισχυρός άνθρωπος στον κόσμο ο Πούτιν

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είναι «ο πιο ισχυρός άνθρωπος του κόσμου», σύμφωνα με την λίστα που δημοσιεύει κάθε χρόνο το περιοδικό Forbes.

Ο Πούτιν είναι σύμφωνα με το περιοδικό πιο ισχυρός από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα επειδή «εδραίωσε τον έλεγχό του σε όλη τη Ρωσία», ενώ ο Αμερικανός ομόλογός του φαίνεται να έχει επαναπαυτεί στη θέση του «νωρίτερα απ' ό,τι συνηθίζουν οι πρόεδροι που διανύουν τη δεύτερη θητεία τους», σημειώνει το περιοδικό, παραθέτοντας ως κακό παράδειγμα, το πρόσφατο πολιτικό θρίλερ με το λουκέτο στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Είναι η πρώτη φορά που ο Πούτιν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας, ενώ αντίθετα ο Ομπάμα βρισκόταν στην πρώτη θέση κάθε χρόνο από το 2009, με εξαίρεση το 2010, όταν ως ο πιο ισχυρός άνδρας στον κόσμο κατατάχθηκε ο κινέζος πρόεδρος Χου Τζιντάο.

Το περιοδικό Forbes χαρακτηρίζει τον Ρώσο πρόεδρο «πανίσχυρο επικεφαλής μιας καταρρέουσας υπερδύναμης» που όμως «διατηρεί την ζωτικότητά της».

Ο Ομπάμα από την άλλη πλευρά χαρακτηρίζεται «ο σιδηροδέσμιος επικεφαλής» της πιο ισχυρής χώρας στον κόσμο.

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ: Η NSA παρακολυθούσε και τον Πάπα, σύμφωνα με το περιοδικό Panorama

Και ο Πάπας Φραγκίσκος παρακολουθείτο από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, σύμφωνα με δημοσίευμα του ιταλικού εβδομαδιαίου περιοδικού Panorama.
Όπως αναφέρεται σε προδημοσίευση του περιοδικού -το οποίο κυκλοφορεί την Πέμπτη-, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ φέρεται ότι κατέγραφε τηλεφωνήματα προς και από το Βατικανό μέχρι και τις κρίσιμες ημέρες του Κονκλάβιου τον περασμένο Μάρτιο που ολοκληρώθηκε με την εκλογή του αργεντινού ποντίφικα.
Αυτό σημαίνει, κατά το δημοσίευμα, ότι πιθανόν ετέθη υπό παρακολούθηση και ο ξενώνας των ανώτατων κληρικών Σάντα Μάρτα, στον οποίο διαμένουν κατά παράδοση οι καρδινάλιοι κατά την διάρκεια του Kονκλάβιου.
Εκεί ακριβώς επέλεξε να μείνει ο Πάπας Φραγκίσκος, αρνούμενος να μετακομίσει στην ειδική παπική κατοικία.
«Δεν προκύπτει να έγιναν παρακολουθήσεις και σε κάθε περίπτωση, δεν ανησυχούμε» περιορίστηκε να δηλώσει ο εκπρόσωπος Τύπου του Βατικανού, πατέρας Φεντερίκο Λομπάρντι.
Σύμφωνα με το ιταλικό περιοδικό, ο Πάπας Φραγκίσκος είχε τεθεί υπό παρακολούθηση από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ήδη από το 2005, όταν ήταν καθολικός αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.
Ο ιταλικός τύπος αναφέρει ότι στην αμερικανική πρεσβεία της Ρώμης υπάρχει ένα ειδικό δωμάτιο με τεχνικό εξοπλισμό που χρησιμοποιείται από την CIA και της NSA για τις παρακολουθήσεις.
Ο ιταλός πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα αναμένεται να μιλήσει εντός του Νοεμβρίου στο Κοινοβούλιο της χώρας σχετικά με τις διαστάσεις του σκανδάλου που αφορούν την Ιταλία.
Την ίδια ώρα σε δημοσίευμά του το γερμανικό περιοδικό Stern που κυκλοφορεί την Πέμπτη, αναφέρει ότι περίπου 30 αμερικανικές εταιρείες ενεπλάκησαν σε κατασκοπεία στο έδαφος της Γερμανίας. Σύμφωνα με το περιοδικό, οι εταιρείες αυτές βοήθησαν στην εκπαίδευση στρατιωτικών σε τεχνικές κατασκοπείας.
Πιθανόν συμμετείχαν, επίσης, στον συντονισμό των επιχειρήσεων των τηλεκατευθυνόμενων μη επανδρωμένων αεροσκαφών των ΗΠΑ στην Αφρική, από τη Στουτγάρδη, όπου βρίσκεται η έδρα της διοίκησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για την Αφρική.
Το Stern αναφέρεται ιδιαίτερα σε δύο εταιρείες, την Booz Allen Hamilton και την Incadence Strategic Solutions.

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ: Η NSA είχε πρόσβαση σε δεδομένα χρηστών της Google και της Yahoo!

Η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ έχει αποκτήσει πρόσβαση στα κυκλώματα που συνδέουν τα κέντρα δεδομένων της Yahoo! και της Google με το Διαδίκτυο, αποκτώντας έτσι πρόσβαση στους λογαριασμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών, μεταξύ των οποίων και Αμερικανών, αποκαλύπτει η αμερικανική εφημερίδα Washington Post.

Επικαλούμενη έγγραφα που της παρέδωσε ο πρώην αναλυτής της NSA Έντουαρντ Σνόουντεν, η Ουάσινγκτον Ποστ αποκάλυψε ότι εκατομμύρια αρχεία υπεκλάπησαν και εστάλησαν από τα δίκτυα της Yahoo! και της Google στα κεντρικά γραφεία της NSA.

Το πρόγραμμα αυτό, το οποίο ήταν γνωστό με την ονομασία MUSCULAR, είναι διακριτό από το πρόγραμμα παρακολούθησης το οποίο είναι γνωστό με την ονομασία PRISM, η αποκάλυψη του οποίου νωρίτερα φέτος είχε προκαλέσει οργή όσον αφορά τις δραστηριότητες της NSA.

Το MUSCULAR, το οποίο λειτουργούσε η NSA μαζί με την βρετανική αντίστοιχή της, την GCHQ, επιτρέπει στις δύο υπηρεσίες πληροφοριών να υποκλέπτουν δεδομένα από τις οπτικές ίνες που χρησιμοποιούν οι δύο μεγάλες εταιρείες του Ίντερνετ, σύμφωνα με τα έγγραφα που επικαλείται η Ποστ, τα οποία εξασφάλισε από τον Σνόουντεν.

TOYΡΚΙΑ: Επεσε το ρεύμα την πρώτη ημέρα της σήραγγας του Βοσπόρου

Δεν έλειψαν τα προβλήματα από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της υποθαλάσσιας σιδηροδρομικής σύνδεσης του Βοσπόρου: Την επομένη των μεγαλειωδών εγκαινίων, το Marmaray σταμάτησε ήδη το πρωί για λίγη ώρα επειδή έπεσε το ρεύμα. 
Την Τετάρτη, το ενδιαφέρον των κατοίκων της πόλης να κάνουν ένα μικρό ταξίδι στο μοναδικό τούνελ του κόσμου που συνδέει σιδηροδρομικά δύο ηπείρους ήταν, όπως αναμενόταν, τεράστιο.
Κοντά στις οκτώ το πρωί όμως, το ρεύμα έπεσε στη σήραγγα και τα δρομολόγια σταμάτησαν. Το ρεύμα αποκαταστάθηκε σχετικά σύντομα, όπως αναφέρει η Hurriyet.
Το Marmaray, «έργο του αιώνα» όπως το χαρακτηρίζουν οι τουρκικές αρχές, είναι μια σήραγγα μήκους 14 χιλιομέτρων, ένα τμήμα της οποίας, μήκους 1.400 μέτρων, περνά κάτω από τον Βόσπορο και συνδέει πλέον την ασιατική με την ευρωπαϊκή Τουρκία μέσα σε μόλις 4 λεπτά.
To έργο εγκαινιάστηκε την Τρίτη, ώστε το «κόψιμο της κορδέλας» να συμπίπτει με την 90η επέτειο της γέννησης της Τουρκικής Δημοκρατίας. 

"Επίγεια σοφία"

Όταν έχεις να ανέβεις ένα βουνό, μη νομίζεις ότι θα γίνει μικρότερο αν περιμένεις. 

H. Jackson Brown, Jr., Αμερικανός συγγραφέας

Αυτός που περιμένει πολύ, δεν πρέπει να περιμένει πολλά.

Gabriel Garcia Marquez, Κολομβιανός συγγραφέας, (Νόμπελ 1982)

Όταν αναβάλλει κανείς κάτι για αργότερα, αυτό το αργότερα γίνεται συχνά πολύ αργά. 

Grégoire Lacroix, Γάλλος ποιητής

Σαν σήμερα (31/10/ΧΧΧΧ)

1882: Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δημοσιεύει τις «Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς».

1922: Αρχίζει η Δίκη των «6» (Γούναρης, Στράτος, Πρωτοπαπαδάκης, Θεοτόκης, Μπαλτατζής, Χατζανέστης), που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη μικρασιατική καταστροφή.

1948: Γίνεται η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου - θρύλος «Αβέρωφ»... «Συνήθης εν όρμω υπηρεσία. Κινήσεις συμφώνως τω πίνακι. Έκτακτον ουδέν» γράφει και περνά στην ιστορία.

1984: Φεύγει απ τη ζωή η Ίντιρα Γκάντι, ινδή πολιτικός.

1993: Πεθαίνει ο Φεντερίκο Φελίνι, ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου

1985: Πεθαίνει ο Νίκος Εγγονόπουλος, ζωγράφος και ποιητής, ο κυριότερος εκφραστής του σουρεαλισμού στη χώρα μας. [γεν. 21/10/1907]

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: 10 αστικοί «μύθοι» που είναι μεγάλες αλήθειες

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Με λύπη μου διαπιστώνω πως ο σκεπτικισμός είναι διάχυτος ανάμεσα στους συμπατριώτες μου. Το 66% των Ελλήνων δεν πιστεύει πως μας ψεκάζουν και σίγουρα υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό που δεν πιστεύει στις προφητείες του γέροντα του Παΐσιου, του γέροντα του Σωφρόνιου, του γέροντα του Βαρουφάκη και της Ελένης της Λουκά. Γενικά διανύουμε μια περίοδο στην οποία η πίστη υποχωρεί και δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να αμφισβητηθεί μέχρι και η εντιμότητα του Άκη του Τσοχατσόπουλου.  

Κατά συνέπεια, θεωρώ ιερό μου χρεός να υποστηρίξω κάποιες αλήθειες τις οποίες πολλοί συμπολίτες μου θεωρούν μύθους και να αποδείξω την ισχύ τους προκειμένου να ενδυναμώσω την πίστη σε αξίες, ιδανικά και άλλες ωραίες λέξεις πασπαρτού.

(1) O Αντώνης ο Σαμαράς έχει σώας τα φρένας – Θα σας φανεί απίστευτο αλλά υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αμφισβητούν την πνευματική και ψυχική ισορροπία του πρωθυπουργού. Ελπίζω να καταλαβαίνουν αυτοί οι ανόητοι πως στην πραγματικότητα υβρίζουν τον ίδιο τον Ύψιστο και διαπράτουν μια βλασφημία του αισχίστου είδους. ‘Ολοι εμείς οι πιστοί χριστιανοί καταλαβαίνουμε πως ο Θεός ποτέ δεν θα διάλεγε για συνομιλητή του κάποιον που δεν είναι καλά στα μυαλά του.

Ο Θεός είναι παντού! Εδώ, ο Αντώνης ο Σαμαράς τον βρίσκει σε ένα μπαούλο και σκύβει να του πει δυο κουβέντες

(2) Ο Αλέξης ο Τσίπρας είναι σύγχρονος πολιτικός – Αν εξαιρέσω το ότι δεν ξέρει ξένες γλώσσες και δεν έχει ιδέα τι είναι το Μάτριξ, αν ξεχάσω πως κάθε του ομιλία είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι στο σπίτι του παππού μου, με την ασπρόμαυρη τηλεόραση να παίζει δυνατά τις ομιλίες του Αντρέα του Παπαντρέου στη Βουλή και αν εξαιρέσουμε πως οι πολιτικές που λέει πως θέλει να ακολουθήσει, πρωτοτέθηκαν σε εφαρμογή πριν ακόμα γεννηθεί η Ζωή η Λάσκαρη, είναι ολοφάνερο πως έχουμε να κάνουμε με έναν εντελώς σύγχρονο πολιτικό ο οποίος - όπως και όλοι οι πολλοί άλλοι πραγματικά σύγχρονοι πολιτικοί – έχει ως ευαγγέλιο τη θεωρία ενός ανθρώπου ο οποίος πέθανε με τη βεβαιότητα πως η πρωτη προλεταριακή επανάσταση θα λάβει χώρα στην Αγγλία.

(3) Ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος είναι ευφυής – Κάποιοι εχθροί του σοσιαλισμού ισχυρίζονται πως στην περίπτωση του Ευάγγελου του Βενιζέλου γίνεται σύγχυση ανάμεσα στην ευφυία και την ευφράδια. Οι ίδιοι ισχυρίζονται πως η πολιτική σταδιοδρομία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ πάει από αποτυχία σε γκάφα και το αντίστροφο. Προφανείς ανοησίες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως και στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα είναι και πάλι στη Βουλή. Μια επιτυχία η οποία δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στις ξεχωριστές πνευματικές ικανότητες του ηγέτη του.

Όπως παρατηρείτε στιν φωτογραφία ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα 2 χέρια για πράγματα που άλλοι άνθρωποι κάνουν μόνο με το ένα. Είναι αμφιδέξιος, ένα χαρακτηριστικό πολύ συνηθισμένο στους εξαιρετικά ευφυείς ανθρώπους

(4) Ο Μικης ο Θεοδωράκης είναι αριστερός – Για αρχή το δηλώνει ο ίδιος και είναι πολύ μεγάλος για να λέει ψέματα. Κατά δεύτερον ήταν υπουργός άνευ αντικειμένου στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου του Μητσοτάκη. Και αν αυτά δεν είναι αρκετά για να πειστείτε για τις προοδευτικές του πεποιθήσεις, να σας θυμίσω πως δε χάνει ευκαιρία να επιτεθεί στους Εβραίους – οι οποίοι, όπως όλοι ξέρουμε, φταίνε για την κρίση, τους σεισμούς, τις ανίατες ασθένειες και τις αποτυχίες στις τελευταίες τις Γιουρο τις Βίζιον. Μια αλήθεια για την οποία λίγοι τολμούν να μιλήσουν και να δώσουν λύση (αν εξαιρέσουμε την προ 70ετίας προσπάθεια). Αν και αυτό δεν σας είναι αρκετό, να θυμίσω επίσης πως πρόσφατα πρότεινε να εξορισθεί η Μαρία η Ρεπούση επειδή οι απόψεις της στερούνται την εθνικοφροσύνη που οι απόψεις και οι σκέψεις κάθε πραγματικού Έλληνα πρέπει να έχουν. Δηλαδή τι άλλο να κάνει ο άνθρωπος για να πείσει, ακόμα και τον πιο δύσπιστο, πως είναι αριστερός.

(5) Το πανελλήνιο συγκλονίζεται και σοκάρεται συνεχώς - Αυτό δεν χρειάζεται να το αποδείξω. Το λένε οι ειδήσεις. Φασίστες που δολοφονούν, αστυνομικοί που πουλούν προστασία, τσιγγάνοι που παρανομούν, πολιτικοί που χρηματίζονται και άλλα καινοφανή, κάνουν το πανελλήνιο να κάνει τη διαδρομή σύνεφα – έδαφος τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Οι ανόητοι που ενδεχομένως να αμφιβάλουν για την αλήθεια της συγκεκριμένης φράσης μάλλον δεν έχουν συναντήσει ποτέ αρχισυντάκτη δελτίου ειδήσεων. Αν το είχαν κάνει θα μάθαιναν πως το πανελλήνιο αποτελείται κυρίως από ηλικιωμένους συμπολίτες μας οι οποίοι δεν μπορούν να πανε ούτε μεχρι το dvd club της γειτονιάς τους και να νοικιάσουν μια ταινία προκειμένου να δουν κάτι ενδιαφέρον από τις 7 μέχρι τις 9 το βράδυ.

Η συγκλονιστική εικόνα ενός μικρού κοριτσιού που χορεύει σόκαρε πολλές ελληνικές οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους στο πιάνο και το μπαλέτο

---

(6) Δεν είναι όλοι η ψηφοφόροι της Χρυσής της Αυγής φασίστες και ναζί – Εδώ, νομίζω, έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικότητα πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Όντως, οι άνθρωποι που ψηφίζουν ένα κόμμα του οποίου οι βουλευτές παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και πλακώνουν στο ξύλο όποιον δεν γουστάρουν ή όποιον έχει το θράσος να τους αμφισβητήσει και να τους εκνευρίσει, οι άνθρωποι που εξοργίζονται όταν καίνε τη σημαία οι αναρχικοί αλλά ψηφίζουν ανθρώπους που έχουν τατουάζ με σβάστικες, δεν είναι όλοι φασίστες και ναζί. Είναι βέβαιο πως ανάμεσά τους υπάρχουν και πάρα πολλοί άνθρωποι που η πνευματική τους κατάσταση είναι τέτοια που προκειμένου να παραμείνουν στη ζωή χρειάζεται να έχουν μονίμως στο αυτί τους ένα ακουστικό το οποίο είναι συνδεδεμένο με συσκευή αναπαραγωγής ήχου η οποία επαναλαμβάνει το ηχογραφημένο μήνυμα: «εισπνοή... εκπνοή.. εισπνοή...εκπνοή...»

Φυσικά υπάρχουν και οι ανόητοι παραλληλισμοί των πονηρών εθνοπροδοτών που κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν (από τη σελίδα της ραδιοφωνικής εκπομπής «Ό,τι να ‘ναι - ΣΚΑΙ 100,3» στο face το book)

(7) Ο Γιάννης ο Σμαραγδής είναι σκηνοθέτης – Οι αμφιβολίες που ενδεχομένως να δημιουργήσει σε κάποιους κακόπιστους η θέαση κάποιας ταινίας του, διαλύονται όταν διαβάσουμε το βιογραφικό του: «μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασε σκηνοθεσία στην Αθήνα και το Παρίσι». Κατά συνέπεια δεν μπορεί παρά να είναι σκηνοθέτης, ακόμα και αν οι ταινίες του δείχνουν το αντίθετο. Στο κάτω κάτω και ο Αντώνης ο Σαμαράς, την ώρα που σκούπιζε τα σάλια που του είχε αφήσει το ωραίο γλείψιμο του Γιάννη του Σμαραγδή, σκηνοθέτη τον αποκάλεσε. Δε νομίζω πως κοτζάμ συνομιλητής του Θεού μπορεί να λέει παλαβομάρες.

Ο Αντώνης ο Σαμαράς παραδίδει πιστοποιητικό σκηνοθετικής ικανότητας στον Γιάννη τον Σμαραγδή

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τρία ερωτήματα για δύο μύθους

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Ερώτημα πρώτο: Ηταν το έπος του ’40 η «πρώτη αντιφασιστική νίκη της Ευρώπης που αφύπνισε την τότε Ευρώπη που κοιμόταν μέσα στους συμβιβασμούς του Μονάχου του 1938»; 

Είναι το πρώτο ερώτημα αυτό και το απαντώ αμέσως. Συγγνώμη αν θίγω τη μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, αλλά δεν ήταν. Είχε προηγηθεί η μάχη της Αγγλίας (το καλοκαίρι του 1940), όπου η αποτυχία της Λούφτβαφε να κυριαρχήσει στους ουρανούς της Βρετανίας οδήγησε και στη ματαίωση της εισβολής που σχεδίαζε ο Χίτλερ. Οσο για τους «συμβιβασμούς του Μονάχου», αυτούς τους κατήγγειλαν εκείνοι που τους είχαν υπογράψει, όταν λίγους μήνες μετά την κατάληψη της Σουδητίας (της γερμανόφωνης βορειοδυτικής Τσεχοσλοβακίας) ο Χίτλερ, κατά παράβαση της Συμφωνίας του Μονάχου, κατέλαβε και την υπόλοιπη Τσεχοσλοβακία για να την κάνει προτεκτοράτο του Ράιχ. Συνεπώς, δεν περίμεναν εμάς για να αφυπνισθούν οι Ευρωπαίοι.

Ερώτημα δεύτερο: Είναι αλήθεια ότι «ο ελληνικός λαός έδωσε αυτό που μπορούσε για να ξεπεραστεί η κρίση» και ότι τώρα «αυτό πρέπει να εκτιμηθεί από την Ευρώπη». 

Φοβάμαι ότι και πάλι θα σας απογοητεύσω. Διότι, πράγματι, κάποιοι έδωσαν αυτό που μπορούσαν και θα εξακολουθούν να δίνουν αυτό που δεν μπορούν. Είναι κατά κύριο λόγο οι ιδιοκτήτες ακινήτων, ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας και η μέση τάξη γενικότερα. Και τα έδωσαν για να διασώσουν ένα πολυδάπανο κράτος το οποίο η Ελλάδα ακόμη επιμένει να συντηρεί. Τα έδωσαν για να μειώσουν τα ελλείμματα της λειτουργίας του. Επομένως, τι είναι αυτό που πρέπει να εκτιμηθεί από την Ευρώπη και, κατά συνέπεια, να αναγνωρισθεί στην Ελλάδα; Προφανώς, το δικαίωμά της να παράγει ελλείμματα. Εστω· τότε όμως γιατί θα πρέπει να θεωρούμε απαιτούμε από τους άλλους -λες και είναι υποχρέωσή τους- να πληρώσουν το κόστος αυτού του δικαιώματός μας; Αφού δικά μας είναι τα ελλείμματα και εκείνοι μας πιέζουν για να τα εξαλείψουμε, όχι για να τα διατηρήσουμε ή να τα διευρύνουμε.

Ερώτημα τρίτο: Είναι αλήθεια ότι «ο ελληνικός λαός ποτέ δεν υπέκυψε σε εκβιασμούς»; 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το "εθνος" ως απαγορευμένη λέξη σε ένα μπουρδέλο όπου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ούτε καν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν τόλμησε να προφέρει την απαγορευμένη λέξη «έθνος» στην παρέμβασή του επί τη επετείω της 28ης Οκτωβρίου. Ως απεδείχθη, βέβαια, τον απασχολούσε περισσότερο η αποπληρωμή των δανεικών από το Τεπελένι, ως εκ τούτου μίλησε για τον ελληνικό «λαό» που αντιστάθηκε στον κατακτητή και που συνεχίζει να αντιστέκεται και σήμερα σε όποιον τολμήσει να τον θίξει. «Λαός» ο λατρεμένος, πανταχού παρών στην Ιστορία μας, στα άγια των αγίων της σκέψης παντός πολιτευομένου, είτε ο λαός βρίσκεται στην εξουσία είτε ο λαός αντιστέκεται στην εξουσία, είτε πάσχει, υποφέρει, στενάζει και βαρυγκομάει. Παραγνωρίζοντας δε το γεγονός ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον το σημαντικότερο και ανθεκτικότερο μέσα στον χρόνο προϊόν του περιούσιου λαού είναι ο «λαϊκισμός» των ταγών του.

Κι όμως η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, του «Οχι» ή του «alors c’est la guerre» αξίζει ως επέτειος επειδή ακριβώς τότε, για τελευταία φορά, ή μήπως για μοναδική φορά, στη σύγχρονη Ιστορία του το ελληνικό έθνος συμπεριφέρθηκε ως έθνος. Ξέχασε τις πολιτικές και κοινωνικές διαφορές, έκλεισε στην παρένθεση του παρελθόντος τους διχασμούς, και πήρε τον δρόμο για το μέτωπο, τους ακρωτηριασμούς, τα κρυοπαγήματα, τον θάνατο. Για φαντασθείτε τι θα γινόταν αν τότε τσακώνονταν ποιος το είπε το «Οχι», αν το είπε ο λαός ή ο Μεταξάς, και ποια ήταν η σημασία του «Οχι», αν ήταν αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική ή απλώς θέμα εθνικής αξιοπρέπειας.  

Σε πείσμα όσων μας δίδασκαν στο σχολείο η Ελλάδα ηττήθηκε, ακολούθησε η κατοχή και η πανωλεθρία του έθνους, ο εμφύλιος. Σημασία, όμως, έχει ότι με τον πόλεμο στα βουνά της Αλβανίας το έθνος έδωσε και κέρδισε μια μεγάλη υπαρξιακή μάχη: χωρίς τις φαντασιώσεις που το οδήγησαν στην καταστροφή του ’22, χωρίς τις ιδεοληψίες που το έκαναν να μοιάζει με φάντασμα, παραμερίζοντας τη μικροψυχία του ίδιου του κρατικού μηχανισμού του απέδειξε πως είναι ζωντανό. Κι αυτή την υπόσταση μας κληροδότησε.

Ταυτίζεται το έθνος με τον εθνικισμό; 

Για πολλούς σίγουρα ναι. Και δεν εννοώ μόνον τους ανεγκέφαλους της Χρυσής Αυγής που τον επικαλούνται για να κρύψουν τα άπλυτά τους. Αναφέρομαι και στον προοδευτικό λυρισμό, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τη θριαμβεύουσα Αριστερά της μεταπολίτευσης, αλλά δεν περιορίζεται στα όριά της. Η δημοκρατία έστειλε την έννοια του έθνους στην παρανομία μαζί με τη χούντα που την καταχράστηκε και τη διέσυρε. Είναι δυνατόν να αποκατασταθεί;  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ένας αγανακτισμένος πρόεδρος Δημοκρατίας

Toυ ΦΩΤΗ ΓΕΩΡΓΕΛΕ

Το ’χει ξανακάνει. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να το σταματήσει. Γιατί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι ένας σεβάσμιος, συμπαθητικός ηλικιωμένος που μπορεί να λέει και μια κουβέντα παραπάνω. Είναι ο ανώτατος πολιτειακός άρχων, είναι η φωνή της Ελλάδας στον έξω κόσμο. «Ο ελληνικός λαός ό,τι μπορούσε να δώσει για την κρίση το έδωσε» είπε ο πρόεδρος. «Αν νομίζουν οι Ευρωπαίοι ότι μπορούν να μας εκβιάσουν είναι γελασμένοι. Αυτός ο λαός δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς».

Έτσι με μια φράση, ο πρόεδρος συνόψισε όλη την αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα που παραπλανεί τον ελληνικό λαό. Δεν μας δανείζουν οι ευρωπαίοι σύμμαχοί μας, εμείς τους δίνουμε. Δεν μας ζητάνε μετά από 4 χρόνια κρίσης να ισοσκελίσουμε το κόστος του κράτους μας να μην τους ζητάμε κι άλλα δανεικά, μας εκβιάζουν. Κανονικά έπρεπε να μας δίνουν συνέχεια λεφτά, κάθε χρόνο λεφτά. Αν δεν μας δίνουν είναι εκβιαστές. Και όποτε μαζεύονται πολλά, να σκίζουμε τα μνημόνια, να διαγράφουμε τα χρέη και να ξαναρχίζουμε απ’ την αρχή. Και να περνάμε εμείς καλά κι αυτοί να πληρώνουν.

Έτσι, λοιπόν, δεν φταίει το κράτος του κύριου Παπούλια που ξοδεύει περισσότερα από όσα έχει. Δεν φταίει το κόμμα του κύριου Παπούλια και τα άλλα κόμματα που ασυλλόγιστα ξοδεύουν λεφτά που δεν έχουν και χρεώνουν τα παιδιά τους. Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι που δεν μας δίνουνε, συνεχώς, αδιαλείπτως και χωρίς όρους. Γι’ αυτό ανήμερα της εθνικής εορτής του μεγάλου Όχι, θα πούμε κι εμείς το καινούργιο όχι. Ναι στα λεφτά σας, όχι στους όρους του δανείου. Δεν απορρίπτουμε τη δανειακή σύμβαση, που λέει και ο άλλος, τα μνημόνια σκίζουμε.

Αν ήταν ένας άλλος αρχηγός κράτους που έλεγε αυτά τα πράγματα, σήμερα η Ευρώπη θα ήταν ανάστατη, όλοι οι πρωθυπουργοί και των 27 χωρών θα ήταν οργισμένοι, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα το θεωρούσε απίστευτη προσβολή.

4 χρόνια τώρα, κουτσά στραβά, χρηματοδοτούν πάντως την Ελλάδα και ο πρόεδρός της τους αποκαλεί «εκβιαστές». Υιοθετεί δηλαδή την ψεκασμένη, αντιευρωπαϊκή ρητορική της παράνοιας. Αλλά δεν δίνει κανένας σημασία, κι αυτό είναι το χειρότερο. Το ’χουν πάρει απόφαση, η Ελλάδα είναι απροσάρμοστη χώρα, ανεπίδεκτη, παράλογη, κουτοπόνηρη. Ό,τι θέλουν λένε, αρκεί να τρέχουν τα δανεικά.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Στα αζήτητα 400 εκατ. από την εκκαθάριση ληξιπρόθεσμων χρεών των δήμων

Της Τανιας Γεωργιοπουλου

Τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ ζητούν παραλήπτη... Πολλοί δήμοι της χώρας αδυνατούν να καταβάλουν τους μισθούς στους υπαλλήλους τους, λόγω έλλειψης ρευστότητας. Ωστόσο, τουλάχιστον 400 εκατ. ευρώ από το πρόγραμμα για την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων χρεών των δήμων προς ιδιώτες παραμένουν αδιάθετα, καθώς πολλοί ΟΤΑ δεν έχουν υποβάλει σχετικά αιτήματα. 

Οι βασικότεροι λόγοι για τη μη απορρόφηση των κονδυλίων είναι δύο:

Πρώτον, οι δήμοι που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα διαπίστωσαν ότι σταμάτησαν –χωρίς μάλιστα καμία ενημέρωση– να λαμβάνουν τμήμα της κρατικής επιχορήγησης από το υπουργείο Εσωτερικών, όρος που δεν προβλεπόταν στην αρχική σύμβαση. Ενστάσεις διατυπώνονται για το σύννομο της περικοπής, για την οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Οικονομικών δεν είναι ενήμερο.

Δεύτερον, οι δήμοι έχουν πολλές ατιμολόγητες οφειλές προς τρίτους, τις οποίες μάλιστα δεν έχουν εγγράψει στους προϋπολογισμούς τους, με αποτέλεσμα να μη διαθέτουν τα νόμιμα παραστατικά που θα δικαιολογούσαν την αποπληρωμή τους διά της θεσμικής οδού. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει στέλεχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, «πολλές δουλειές κλείνονταν στο μιλητό, οπότε σήμερα δεν υπάρχουν νόμιμα παραστατικά που να μπορούν να περάσουν από το Ελεγκτικό Συνέδριο για να εγκριθεί η αποπληρωμή».

Το συνολικό προϋπολογισθέν ποσό του προγράμματος για την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων (έως το 2011) χρεών των δήμων προς τρίτους είναι 1,1 δισ. ευρώ και έως τώρα έχουν δοθεί περίπου 600 εκατ., αφού 196 δήμοι (σε σύνολο 325) έχουν υποβάλει αιτήματα επιδότησης. Τα περιθώρια στενεύουν, καθώς τα αιτήματα χρηματοδότησης θα πρέπει να έχουν κατατεθεί έως το τέλος του χρόνου και τουλάχιστον 100 δήμοι που έχουν σημαντικές οφειλές προς τρίτους δεν έχουν υποβάλει αίτημα χρηματοδότησης.

Καθώς τα χρέη των δήμων προς τρίτους, εφόσον δεν αποπληρωθούν, εγγράφονται στο δημόσιο χρέος, στο υπουργείο Οικονομικών πραγματοποιήθηκε σύσκεψη με στόχο την επίλυση του θέματος και συνακολούθως την άμεση απορρόφηση των κονδυλίων. Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ζητηθεί άμεσα ενημέρωση από το υπουργείο Εσωτερικών για τους λόγους που το πρόγραμμα δεν προχωράει.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Ταΐζουμε» 14 δισ. ευρώ τον Μινώταυρο της γραφειοκρατίας!

Του Ηλία Μπενέκου

Πριν από περίπου ένα χρόνο, υπουργός - ένθερμος υποστηρικτής της ψηφιακής υπογραφής στο Δημόσιο, ζήτησε να προχωρήσει ηλεκτρονικά η σύμβαση για προμήθεια χαρτιού με γνωστή ιδιωτική εταιρεία. Είχε ήδη εξασφαλίσει ότι το προσωπικό στο υπουργείο του, μπορούσε σε πιλοτικό επίπεδο να εφαρμόζει το καθεστώς τη ψηφιακής υπογραφής. Η δε σχετική δαπάνη για το χαρτί, δεν θα επιβάρυνε μάλιστα καθόλου το ελληνικό δημόσιο, καθώς θα προερχόταν από κοινοτικά κονδύλια. Η εταιρεία, ωστόσο, εξέφρασε έντονες επιφυλάξεις, λόγω και του θολού θεσμικού πλαισίου, αντιπροτείνοντας τον... παραδοσιακό τρόπο.

Το θέμα «κόλλησε» για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι «διαπραγματεύσεις» συνεχίζονταν επί μακρόν. Το αποτέλεσμα τελικώς, ήταν να εκπνεύσει η προβλεπόμενη προθεσμία και να χαθεί το κονδύλι! Κάποιοι μάλιστα στο υπουργείο έσπευσαν να σχολιάσουν καυστικά, ότι δεν είναι δυνατό μέσα σε μια μέρα «από το κάρο, να σου ζητήσουν να μετακινηθείς με  διαστημόπλοιο»! 

Και όμως όσο και αν ακούγεται απίστευτη η ιστορία, είναι ενδεικτική του ότι ο γραφειοκρατικός κυκεώνας έχει πλέον μετατραπεί σε καθημερινή συνήθεια για πολιτικούς και πολίτες, την οποία δύσκολα θα μπορέσουν να αποτινάξουν.

Το 2007 σε μία κοινή απόφαση των μελών της ΕΕ, συμφωνήθηκε πως τα λεγόμενα «διοικητικά βάρη», δηλαδή το κόστος της γραφειοκρατίας, θα έπρεπε να μειωθούν σε όλες τις χώρες κατά 25%. Η απόφαση αυτή, είναι γεγονός, ότι στη χώρα μας, όπου βασίλευε η γραφειοκρατία σε κάθε έκφανση της δημόσιας διοίκησης, ήχησε μάλλον περίεργα, και όπως ήταν φυσικό παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες, καθώς ουδείς είχε τη διάθεση να ασχοληθεί με το θέμα και να συγκρουσθεί με παγιωμένα συμφέροντα που κρύβονταν πίσω από το ... χαρτοβασίλειο.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο όρος «διοικητικά βάρη» επανήλθε στα γραφεία των ιθυνόντων, αυτή τη φορά μέσα από το κείμενο του πρώτου μνημονίου. Προφανώς δεν είχε γίνει καμία ουσιαστική ενέργεια, για περιορισμό τους τα έτη που πέρασαν και η χώρα εγκαλείτο να πράξει όσα είχε αμελήσει. Για μία ακόμη φορά όμως το πρόβλημα μπήκε κάτω από το χαλί. Ο λόγος, μάλλον απλός. «Οποιαδήποτε μνημονιακή υποχρέωση δεν ήταν συνδεδεμένη με την δανειακή σύμβαση και δεν εξαρτάτο από αυτή η εκταμίευση της δόσης, απλά την πετούσαμε στα σκουπίδια» εξηγούν με σχεδόν ... κυνική απλότητα, στελέχη της Διοίκησης. 

Πόσο όμως κοστίζει στη χώρα αυτή η κατάσταση; 

Ακούγεται σχεδόν απίστευτο, σε καιρούς δημοσιονομικά χαλεπούς, αλλά το γραφειοκρατικό βάρος εκτιμάται στο 7,23% του ΑΕΠ του 2012, ήτοι, περίπου στα 14 δισ. ευρώ!

Αρκεί να αναφέρουμε ότι έχουν καταμετρηθεί 23.142 αρμοδιότητες της διοίκησης σε χιλιάδες νομοθετικές και κανονιστικές ρυθμίσεις, οι οποίες βεβαίως «ταλαιπωρούν» τον πολίτη που προσπαθεί να φέρει εις πέρας μία υπόθεσή του μέσα από τις δαιδαλώδεις διαδρομές του γραφειοκρατικού λαβυρίνθου, κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα, απασχολούν χωρίς σημαντικό λόγο χιλιάδες υπαλλήλους και το σημαντικότερο πλήττουν επικίνδυνα την επιχειρηματικότητα. Από αυτές οι περισσότερες (10.765) είναι επιτελικές και ακολουθούν οι υποστηρικτικές (9.816), οι ελεγκτικές (1.563) και οι σχετιζόμενες με την παροχή υπηρεσιών. Το άνευ λόγου χάος το οποίο επικρατεί στο δημόσιο, μπορεί να συμπληρώσει η πληροφορία ότι το 60% των υποστηρικτικών διαδικασιών στην κεντρική διοίκηση αφορά την εσωτερική επικοινωνία των υπηρεσιών.

Είναι δε ενδεικτικό, ότι μόνο από τον περιορισμό της χρήσης χαρτιού και την ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων, υπολογίζεται ότι, σε ετήσια βάση, θα εξοικονομηθεί ποσό της τάξης των 500.000.000 ευρώ! Για το σκοπό αυτό μάλιστα, προ ημερών η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Εύη Χριστοφιλοπούλου ανέλαβε πρωτοβουλία για τον συντονισμό των ενεργειών και την επιτάχυνση των διαδικασιών για την εφαρμογή των Ψηφιακών Υπογραφών σε όλο το Δημόσιο. Στο πλαίσιο των χρονοδιαγραμμάτων που τέθηκαν θα πρέπει οι κεντρικές υπηρεσίες των Υπουργείων μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου να έχουν ολοκληρώσει την εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακίνησης εγγράφων στις διαδικασίες - υπηρεσίες που έχουν επιλεγεί κατά προτεραιότητα, ενώ μέχρι τις 30 Ιουνίου 2014 θα πρέπει να έχουν προβεί στην εφαρμογή των Ψηφιακών Υπογραφών σε όλο το δημόσιο τομέα.

Σε κάθε περίπτωση, στην παρούσα φάση ο περιορισμός των διοικητικών βαρών, δείχνει να αποτελεί προτεραιότητα για το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Δεκάδες δημόσιοι λειτουργοί, εθνικοί εμπειρογνώμονες και ανώτατα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και φορείς και οργανώσεις του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας, συνεργάζονται στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς χαρτογράφησης της νομοθεσίας με τελικό στόχο τη μείωση των διοικητικών βαρών που λειτουργούν ανασταλτικά για την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, ενώ ενισχύουν τα φαινόμενα διαφθοράς.

Ήδη έχουν καταγραφεί 4.600 διοικητικά βάρη, και οριστικοποιείται ο εντοπισμός του 20% των υποχρεώσεων που έχουν το μεγαλύτερο διοικητικό κόστος και δημιουργούν την υψηλότερη όχληση. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλωστε έχει δηλώσει ότι «η μεταρρυθμιστική ατζέντα δεν περιορίζεται μόνο στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας απέναντι στους πιστωτές», ενώ επαφές για το θέμα είχε πρόσφατα στο Παρίσι με εκπροσώπους του ΟΟΣΑ που συνδράμει την προσπάθεια, μεταξύ των οποίων και τον Γενικό Γραμματέα του οργανισμού, Ανχελ Γκουρία. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα, ο ΟΟΣΑ θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει έως τον Ιανουάριο του 2014 την εργασία, με την οποία θα έχουν εντοπισθεί αλλά και κοστολογηθεί τα διοικητικά βάρη. Παράλληλα, θα κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για το 20% των σημαντικότερων βαρών ώστε να περιορισθούν ή να απαλειφθούν.

ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ... ΤΑ ΞΕΡΟΧΟΡΤΑ Σε δέκα φορείς η αρμοδιότητα του καθαρισμού της βλάστησης!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μετ’ αποδοχών η απεργία των διοικητικών στα ΑΕΙ

Του Αποστολου Λακασα

Απεργούν μεν, πληρώνονται δε. Οι διοικητικοί υπάλληλοι των δύο ιστορικότερων ΑΕΙ της χώρας, του Πανεπιστημίου Αθηνών και του ΕΜΠ, αποφάσισαν να συνεχίσουν για όγδοη εβδομάδα, δηλαδή έως την επόμενη Παρασκευή, την απεργία τους κατά της διαθεσιμότητας συνολικά 1.349 υπαλλήλων από οκτώ ΑΕΙ, εκ των οποίων οι 897 ανήκουν στα δύο ιδρύματα της Αθήνας. Παράλληλα, όμως, οι διοικητικοί υπάλληλοι συνεχίζουν να αμείβονται κανονικά, επικαλούμενοι το γεγονός ότι οι αρμόδιες Διευθύνσεις Προσωπικού είναι κλειστές και έτσι δεν μπορούν να στείλουν στοιχεία για την απεργία. 

Μείζον θέμα αναδεικνύεται και από τη στάση των πανεπιστημιακών και ιδίως του ΕΜΠ. Εδώ και έξι εβδομάδες, ο σύλλογός τους έχει αποφασίσει απεργία, όμως και αυτοί πληρώθηκαν κανονικά.  

Πόσοι τελικά απεργούν; Πόσοι θα επικαλεστούν τις καταλήψεις των φοιτητών για τα χαμένα μαθήματα; 

Για το θέμα έχει ενημερωθεί και το υπουργείο Παιδείας και οι αρμόδιοι εισαγγελείς Πρωτοδικών.

Την ίδια στιγμή, οι ηγεσίες των δύο ιδρυμάτων ετοιμάζουν εναλλακτικά σχέδια (π.χ. μείωση του διαστήματος διακοπής μεταξύ χειμερινού - εαρινού εξαμήνου) για να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο των μαθημάτων. Σαφής είναι η διαβεβαίωση ότι το εξάμηνο δεν θα χαθεί. Δεν ισχύει το ίδιο για την εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Εξαίρεση θα γίνει για τους επί πτυχίω φοιτητές.

Ειδικότερα, καθολικό κλείσιμο όλων των κτιρίων του Πανεπιστημίου Αθηνών αποφάσισε ο σύλλογος διοικητικού προσωπικού του ιδρύματος, εμποδίζοντας τη δυνατότητα να γίνουν μαθήματα. Αντιθέτως, γίνονται μαθήματα σε άλλα πανεπιστήμια (π.χ. Πατρών, ΑΠΘ) που επίσης «προσφέρουν» στη διαθεσιμότητα. Κλειστό είναι και το ΕΜΠ, όπου, πλην των διοικητικών, απεργούν και οι πανεπιστημιακοί. Ομως, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Φραγκίσκος Βορτελίνος, «η μείωση των αποδοχών λόγω της απεργίας των επτά εβδομάδων θα γίνει μόλις επαναλειτουργήσει η Διεύθυνση Προσωπικού».

Οπως ανέφεραν στην «Κ» στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, «για τον Οκτώβριο δεν έγινε περικοπή διότι η μισθοδοσία κάθε μήνα προκαταβάλλεται στις 15 του προηγουμένου». Αρα, εγείρεται το ερώτημα εάν η μισθοδοσία Νοεμβρίου θα καταβληθεί κανονικά. Οι Διευθύνσεις Διοικητικού έστειλαν στοιχεία στον αρμόδιο εκκαθαριστή; Ποιος κρατάει το απεργιακό δελτίο;  

Προς το παρόν, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δηλώνουν ότι η συμμετοχή στην απεργία είναι καθολική. Βέβαια, υπήρξαν καταγγελίες ότι κατά διαστήματα δεν απεργούν κάθε μέρα όλοι οι διοικητικοί υπάλληλοι, αλλά μόνο ένα μέρος «εκ περιτροπής», ώστε να μειωθούν οι μισθολογικές τους απώλειες λόγω της απεργίας των 50 ημερών. Οι υπόλοιποι βρίσκονται στα γραφεία, αλλά πραγματοποιούν «λευκή» απεργία. Οι καταγγελίες διαψεύδονται από τους διοικητικούς υπαλλήλους, όμως πρόκειται για πρακτική που έχει υιοθετηθεί και σε άλλες πρόσφατες απεργίες (π.χ. στα μέσα μαζικής μεταφοράς).

Από την άλλη, η παράταση της απεργίας ευνοεί και ένα... κατενάτσιο εκ μέρους των ΑΕΙ. Και αυτό διότι, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», αναμένονται εξελίξεις από το Συμβούλιο της Επικρατείας επί των προσφυγών που κατέθεσαν οι ηγεσίες των ΑΕΙ κατά της υπουργικής απόφασης της διαθεσιμότητας των διοικητικών. Κατά της διαδικασίας θα προσφύγουν και οι διοικητικοί όταν θα «ονομαστικοποιηθούν» οι 1.349. Ηδη, από τους 1.968 διοικητικούς εκ των οποίων θα επιλεγούν οι 1.349, απεγράφησαν για να μοριοδοτηθούν από το ΑΣΕΠ οι 1.700. Οι υπόλοιποι 268, επειδή δεν απεγράφησαν θα τεθούν σε αργία με το ερώτημα της απόλυσης.

20.000 υπογραφές