ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Βουλευτές πιγκουίνοι

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

Το εντόπισε η Λίνα Γιάνναρου, η δημοσιογράφος της Καθημερινής. Ένα κείμενο-έκκληση στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιεύτηκε στην Αυγή, που τους καλεί να υπερψηφίζουν τα σκληρά μέτρα εκ περιτροπής, και μετά από κλήρωση μεταξύ τους για να εξασφαλιστούν τα αναγκαία ΝΑΙ, έτσι ώστε και τα μέτρα να περάσουν από τη Βουλή και οι ίδιοι να διατηρήσουν την ιδεολογική τους καθαρότητα. Το υπογράφει η κ. Χρύσα Κουλουφάκου, θεατρική σκηνοθέτις και βιολόγος, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα η κ. Κουλουφάκου επικαλείται τις πυκνές ομάδες των πιγκουίνων, που κινούνται συνέχεια εκ του συστάδην ώστε να ζεσταίνονται ισότιμα και να μην υπάρχουν προνομιούχοι στο κέντρο της μάζας και αδικημένοι στην περιφέρεια, ως παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν και οι βουλευτές, ώστε να μην υπάρχουν προνομιούχοι στη σίγουρη ζεστασιά του ΟΧΙ και αριστερομάρτυρες που θυσιάζονται για το ΝΑΙ. Αλλά να ισομοιράζονται την κακουχία (μας λέει πάντα η ίδια) όπως έκαναν οι παλιοί εξόριστοι αριστεροί, που συντροφικά μοιράζονταν το δέμα από το σπίτι.

Μοιάζει με το αυγό του Κολόμβου. Θα έχουμε Μνημόνιο χωρίς να υπάρχουν αριστεροί μνημονιακοί βουλευτές, κωλοτούμπα χωρίς βουλευτές που καταπάτησαν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Θα υπάρχουν μόνο πιστοί στρατιώτες στη γραμμή του κόμματος, ή καλύτερα σωματοφύλακες, όπως εύστοχα τους παρομοιάζει η Γιάνναρου, με το δόγμα «ένας για όλους όλοι για έναν». Σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για την αποθέωση της συντροφικότητας, της αριστερής συλλογικότητας και της απρόσωπης συνευθύνης.

Ας παρακάμψουμε την ανάγκη αρκετών αριστερών να επικαλούνται συνεχώς χωρίς σοβαρό λόγο τα ηρωικά χρόνια- ακόμα και στις σχολικές εκδρομές τα παιδιά μοιράζονται τους κεφτέδες. Δεν ξέρω αν κάποιοι λειτουργούν καλύτερα σε συνθήκες φαντασιακού διωγμού και γι' αυτό έχουν πάντα ευχερή σε καιρό ειρήνης την προβολή σε περιόδους ανελευθερίας και πραγματικών αγώνων (η κ. Κωνσταντοπούλου το κάνει κατά κόρον), αλλά σίγουρα αυτή η δραματοποίηση δεν βοηθά τη νηφάλια κρίση. Επίσης ας παραβλέψουμε ότι φαίνεται λίγο παράδοξο να ζητά κανείς ευθέως από βουλευτές να ακολουθήσουν αγελαία συμπεριφορά (εκτός από τους πιγκουίνους η ενστικτώδης αλληλεγγύη συναντάται σε αγέλες και άλλων ειδών), και ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε τον πυρήνα της πρότασης.

΄Ισως υπάρχουν ορισμένοι αριστεροί που δεν έχουν καταλάβει ότι ζούμε σε πολίτευμα κοινοβουλευτικής αστικής Δημοκρατίας και οι περισσότερο Έλληνες είμαστε περήφανοι γι' αυτό. Ακόμα και να μην είναι κάποιοι περήφανοι, το Σύνταγμα της χώρας τούς υποχρεώνει να σεβαστούν τις αρχές της. Θεμελειώδεις λοιπόν αξίες στην Δημοκρατία μας είναι η ατομική ευθύνη, η ελευθερία βούλησης και έκφρασης και η ψήφος κατά συνείδηση. Τα βασικά αυτά δικαιώματα-υποχρεώσεις πολλαπλασιάζονται όταν πρόκειται για βουλευτές, οι οποίοι εκπροσωπούν το έθνος και τους πολίτες που τους ψήφισαν και όχι την Κεντρική Επιτροπή κανενός κόμματος. 

Επομένως:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μονοκομματική Δημοκρατία

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αν κατάλαβα καλά, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθούν να ψηφίσουν δημοκρατικά εάν ο πρωθυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαπραγματευθεί με τους εταίρους.  

Αν κατάλαβα καλά, αυτό που θα αποφασίσουν τα περίπου 30.000 μέλη του κυβερνώντος κόμματος θα βαρύνει περισσότερο από αυτό που αποφάσισε η Βουλή των Ελλήνων με εντυπωσιακή πλειοψηφία μερικές εβδομάδες πριν.  

Και εάν μεν η γνώμη τους συμπέσει με τη γνώμη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, τότε η δημοκρατία μας μπορεί να συνεχίσει ακάθεκτη τον δρόμο της. Εάν όμως δεν συμπέσει, τότε τι γίνεται;

Τότε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή είναι κόμμα δημοκρατικό και σέβεται την πολυφωνία, θα προχωρήσει σε έκτακτο συνέδριο, το οποίο έκτακτο συνέδριο θα κρίνει αν συμφωνεί με την πλειοψηφία των 30.000, ή αν συμφωνεί με όσα ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων. 

Αν αποφασίσει ότι συμφωνεί με την πλειοψηφία των 30.000 μελών τότε, δημοκρατικότατα, θα προχωρήσουμε στη διάλυση της Βουλής και στην προκήρυξη εκλογών. Λογικό. Ενδέχεται δε, επειδή έχουμε δημοκρατία, μετά τις εκλογές να ακολουθήσει και ένα άλλο δημοψήφισμα, γενικό αυτήν τη φορά, για να οπλίσουμε την κυβέρνηση που θα προκύψει με μια νωπή εντολή, νωποτέρα της προηγουμένης, η οποία θα τονώσει το ηθικό της εν όψει των διαπραγματεύσεων. Αν και όποτε γίνουν.

Αν κατάλαβα καλά. Και μη μου πείτε ότι θα γίνει «εσωτερικό δημοψήφισμα» ως εναλλακτική του έκτακτου συνεδρίου, γιατί αυτά είναι λεπτομέρειες που μόνον επαναστατικά μυαλά σαν του κ. Ρινάλντι μπορούν να τα καταλάβουν.  

Αν με ρωτήσετε ποιος είναι ο κ. Ρινάλντι, δεν θα σας απαντήσω διότι δεν τον γνωρίζω. Ξέρω μόνον ότι είναι επαγγελματίας επαναστάτης και παραιτήθηκε χθες από την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ διότι διεφώνησε με αυτό που είπε ο κ. Τσίπρας, ότι δεν υπάρχουν περισσότερο και λιγότερο επαναστάτες. «Και όμως υπάρχουν» είπε, παραφράζοντας τον Γαλιλαίο και έκλεισε πίσω του την πόρτα.

Συμπέρασμα πρώτον. 
Προκειμένου να ξεχάσουμε ότι τα τεχνικά κλιμάκια είναι εδώ, κι αφού τους πρότειναν διάφορα all inclusive προγράμματα για να μην τους βλέπουμε, το ρίχνουν στα δημοψηφίσματα.  

Συμπέρασμα δεύτερον: 
Προκειμένου να μην πάρει δυσμενείς για τη δημοφιλία τους αποφάσεις, ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του είναι διατεθειμένοι να κάνουν δημοψήφισμα ακόμη και για την τιμή των αυγών Τουρκίας. 

Συμπέρασμα τρίτον:  

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παραιτηθείτε και κάντε όσα συνέδρια αριστερής ψυχοθεραπείας θέλετε. Έχουμε και δουλειές να κάνουμε

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Αλέξη Τσίπρα, δεν παραιτείσαι καλύτερα εσύ και όλοι οι υπόλοιποι, να βρούμε μια άλλη κυβέρνηση κανονική που να κυβερνά και να λύνει τα προβλήματα και να πάτε εσείς με το Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα και όλους τους συντρόφους σας να συζητήσετε τα δικά σας και όταν με το καλό τελειώσετε τις συζητήσεις σας, σε καμμιά εικοσαετία, ελάτε πάλι να διεκδικήσετε την ψήφο του λαού?  

Άλλη λύση δεν βλέπω διότι όπως αποδεικνύεται η "αριστερά" το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ομφαλοσκόπηση, ατέρμονη και φυσικά εντελώς επιφανειακή. Τίποτα παραπάνω από αυτό.

Τι μας ενδιαφέρει εμάς, αν είσαστε αριστεροί, αν είσαστε κομμουνιστές, αν είσαστε ρεύμα, ή τάση ή συνιστώσα, εμάς μας ενδιαφέρει να αποφύγουμε την ολοκληρωτική καταστροφή από την οποία μας φέρατε σε απόσταση αναπνοής και να δούμε πώς θα ξαναφτιαχτεί το κράτος που διαλύσατε.

Ποσώς μας ενδιαφέρει αν θα διαλυθείτε ησύχως ή ατάκτως, επιθυμούμε βέβαια πολύ να διαλυθείτε στα κομμάτια σας και τις συνιστώσες σας αφού ούτως ή αλλως κόμμα δεν είστε, σε τίποτα δεν συμφωνείτε μεταξύ σας, το μόνο στο οποίο συμφωνήσατε είναι να φτιιάξετε ένα καταστατικό που σας δεσμεύει όλους για να μη μπορεί κανείς να κάνει οτιδήποτε αν δεν συμφωνήσουν όλοι, πράγμα που αποκλείεται.

Συμφωνήσατε επίσης να κερδίσετε τις εκλογές λέγοντας ασύστολα ψέμματα στους πολίτες για να γίνετε κυβέρνηση. 

Αφού γίνατε, διαλύσατε τα πάντα μέσα σε πέντε μήνες, φέρατε την Ελλάδα στην απόλυτη οικονομική καταστροφή και τελευταία στιγμή οι μισοί από σας συνθηκολόγησαν με τον ρεαλισμό για να μην πτωχεύσιε η χώρα και κυρίως - μη το ξεχνάτε αυτό, το ξέρετε πολύ καλά - για να μη σας λυντσάρουν στους δρόμους οι πρώην φανατικοί οπαδοί σας. 

Οι άλλοι μισοί, που δεν συμφώνησαν, δηλαδή ο Λαφαζάνης και οι λοιποί, θέλουν να ολοκληρώσουν την καταστροφή και να στείλουν τη χώρα εκτός Ευρώ, εκτός Ευρώπης και εκτός ΝΑΤΟ για να δικαιώσουν την κομουνιστική τους ταυτότητα. 

Όλοι και οι ίδιοι φυσικά, γνωρίζουν οτι αυτό ο λαός δεν το θέλει και δεν θα το αφήσει να συμβεί.  

Δεν θα το επιτρέψουν ούτε οι Έλληνες, ούτε οι ξένοι. 

 Το τέλος αυτής της ιστορίας θα είναι τραγικό για όλους σας και ελπίζουμε να μη συμπαρασύρετε και τη χώρα σε αυτό το τέλος. 

Αν μπορούσατε να διαγράψετε τους διαφωνούντες θα μπορούσατε ίσως να παραμείνετε στην κυβέρνηση και με τη βοήθεια των άλλων κομμάτων να προσπαθήσετε να σώσετε τη χώρα από την καταστροφή που εσείς οι ίδιοι προκαλέσατε.Τώρα όμως, ξεκινάτε ένα αβέβαιο συνέδριο το οποίο από πριν οι διαφωνούντες θεωρούν "άκυρο" και ούτως ή άλλως δεν θα δεχτούν τις αποφάσεις του αν είναι υπέρ σας. Αν είναι εναντίον σας πάλι χάσατε.

Γιατί τα κάνετε όλα αυτά; 

Ουδείς γνωρίζει. 

Γιατί κάνατε όλα όσα κάνατε στη χώρα;  

Ουδείς γνωρίζει. 

Γιατί γίνατε εσείς Πρωθυπουργός και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση, τελικά ουδείς γνωρίζει.

Είχατε σχέδιο εξόδου από την Ευρώπη και από το Ευρώ;  

Αν ναι, πώς; Ακόμη και το σχέδιο εξόδου από το Ευρώ δεν το είχατε έτοιμο. Σας το έφτιαξε και αυτό η Ευρωπαική Επιτροπή, σας το έκανε δώρο ο Γιούνκερ, ένα σχέδιο 150 σελίδων που περιγράφει πώς θα πάτε με σχετική ασφάλεια τη χώρα στη Δραχμή χωρίς να διαλυθεί. Τόσο ανίκανοι είστε που ούτε αυτό δεν μπορέσατε να φτιάξετε.

Παραιτηθείτε λοιπόν όλοι μαζί, μην ξανακατεβείτε για μερικές εκλογικές αναμετρήσεις στις εκλογές για να ανασάνει η χώρα και καθήστε στα καφενεία και στα μπαράκια να συζητάτε όσο θέλετε για το τι είναι η "αριστερά". 

Και να σας πώ και τη γνώμη μου, για την "αριστερά" όπως διαμορφώθηκε μετά την διακυβέρνηση της, γνωρίζοντας ασφαλώς οτι η γνώμη μου δεν έχει καμμία σημασία:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τα πειραματόζωα των τσαμπουκαλεμένων γραφικών του ΣΥΡΙΖΑ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ

petrakisgeorge@hotmail.com

Δόθηκαν πολλές απαντήσεις χθες. Είναι κρίμα που η παράσταση στον Κεραμεικό δεν μεταδόθηκε απευθείας τηλεοπτικά. Οπως εκείνα τα Υπουργικά Συμβούλια που συγκαλούσε ο Γιώργος Παπανδρέου με guest stars, χαρίζοντας ευχάριστο δωρεάν ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Χθες όσοι από διαστροφή παρακολούθησαν τις τοποθετήσεις των μελών της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα έβγαλαν έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης.

Με αυτόν τον συρφετό εκκεντρικών και περιθωριακών, την πόλωση, την έχθρα και τη διάθεση αλληλοεξόντωσης, την ιδεολογική ακαμψία, την απόλυτη έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα, εάν τη γλιτώσουμε με ένα μόνο Μνημόνιο, θα είμαστε τυχεροί. 

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα δεν έκρυβε εκπλήξεις. Εξάλλου δεν θα μπορούσε να είναι και πολύ ευρηματικός, καθώς την ίδια ώρα τα μισά κανάλια είχαν «ακροβολίσει» κάμερες και ρεπόρτερ στο αεροδρόμιο, στο Χίλτον, στο υπουργείο Οικονομικών για να καταγράψουν την άφιξη της Ντέλια Βελκουλέσκου.

Τι να πει μια αντιμνημονιακή αριστερή κυβέρνηση; 

Οτι η «σκληρή» του ΔΝΤ ήρθε για διακοπές καλοκαιριάτικα στην Αθήνα ή είχε καμιά σκασίλα να γνωρίσει από κοντά τον Τσακαλώτο και τον Κατρούγκαλο; 

Δεν υπήρχαν εκπλήξεις από κανέναν χθες. Απλώς ήταν η βίαιη συνειδητοποίηση του πόσο μακριά από την κοινωνία είναι οι διακόσιοι ένας της ΚΕ που συνέχιζαν τη συζήτηση περί του φύλου των Αγγέλων, στης Ελλάδας την ολόμαυρη ράχη... Ο Λαφαζάνης, η Ζωή και άλλοι κατήγγειλαν την κατάλυση της Δημοκρατίας. Από την κυβέρνηση την οποία υπηρέτησαν και στήριξαν μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Παρεμπιπτόντως η Ζωή στήριξε και τη μαμά της στην επίθεση που δέχθηκε από τον μπαμπά του Παππά.

Ακόμη πιο σοκαριστική ήταν η ειλικρίνεια με την οποία ο κ. Δραγασάκης κατέρριψε το δικό τους αστείο επιχείρημα περί εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης. Παραδέχτηκε ο πάντοτε ειλικρινής κ. Δραγασάκης ότι :
«Aπό παντού (σ.σ.: Πεκίνο, Μόσχα, Μπραζίλια, Καράκας κ.λπ.) η υπόδειξη ήταν"κλείστε τη συμφωνία πρώτα"».

Ομως μας τρόμαξε ακόμη περισσότερο η δήλωση του κ. Δραγασάκη για το διακύβευμα.  

Για τον λόγο που πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει στην κυβέρνηση... 

Νομίζαμε ότι ήταν η... σωτηρία της χώρας. Λάθος: 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δύο θεατρίνοι στο ίδιο έργο…

Toυ ΠΕΤΡΟΥ ΜΑΚΡΗ

Την ώρα που μεγιστοποιούνται οι φήμες για οριστική ρήξη, στα μέτωπα προεδρικών και αριστερής πλατφόρμας, στο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ο Αλ. Τσίπρας, όσο και ο Παν. Λαφαζάνης, για τους πιο ψύχραιμους παρατηρητές δεν παύουν να δίνουν την εντύπωση, ότι παίζουν το «τελευταίο χαρτί» της κοινής διάσωσής τους. Και αυτό, εν όψει της επερχόμενης λαίλαπας των νέων μέτρων θανάσιμης οικονομικής αφαίμαξης της μικρομεσαίας εισοδηματικής τάξης, που είναι και η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας οικονομίας.

Μιλάμε, με άλλα λόγια, για δύο ρόλους στο ίδιο, ανοήτως σκηνοθετημένο έργο, για τη συγκράτηση του 32% των «κοψοχέρηδων» ψηφοφόρων, που σαν το προζύμι φούσκωσαν και εκτίναξαν το βασικό 4% της βασικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, στο 36%.

Αυτοί ακριβώς οι «κοψοχέρηδες…», που καλή τη πίστει τσίμπησαν το δόλωμα της «τιμωρίας» των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και του σκισίματος των μνημονίων και της μονομερούς καταγγελίας του χρέους μας. Αυτοί ακριβώς οι σιωπηροί βιοπαλαιστές της ουράς στα τραπεζικά ΑΤΜ, που μοιάζουν με το ήρεμο βαθύ ποτάμι, που όμως με τις πρώτες νεροποντές φουσκώνει σαν τον ατάραχο Νείλο και σαρώνει στο πέρασμά του τα πάντα…

Θ’ ακολουθήσουν άραγε την πορεία του σωτήριου κατακλυσμού, όλοι αυτοί οι μη προνομιούχοι της ουράς στα ΑΤΜ, ή θα βαλτώσουν για τα καλά, μετατρέποντας την ταλαίπωρη πατρίδα μας σ’ ένα απέραντο τέναγος;

Ο γράφων-και πρέπει να ξεκαθαριστεί αυτό-διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις, ως προς την ειλικρίνεια των αντιμνημονιακών «εξεγέρσεων» της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ίδιο επιφυλακτικός θα ήμουν και έναντι της προεδρικής φρουράς του Αλ. Τσίπρα, που μάλλον μας… παραμυθιάζει με τις φοβέρες κατά των αντιφρονούντων.

Και οι μεν και οι δε προσπαθούν να περισώσουν την πολύχρωμη μισοδιαλυμένη «κουρελού» του «αριστερο»-ακροδεξιού μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι βεβαίως για τη σωτηρία της πατρίδος. Αλλά για την, έστω και με διαπομπευτικούς αυτοδιασυρμούς, συμπλήρωση της κυβερνητικής τετραετίας, με την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και τα αντιδημοκρατικά προνόμια της ασυλίας και των ατελειών.

Πότε πάλι είχαν στη ζωή τους την ευκαιρία να ξεκολλήσουν από την κοινωνικοπολιτική και επαγγελματική αεργία και αφάνεια και να γαντζωθούν στον κρατικό προϋπολογισμό, βολεύοντας ταυτοχρόνως, στο παρασιτικό τους σύστημα, χιλιάδες αργόμισθους; (Πάνω από 200 άτομα στη Βουλή και εκατοντάδες ημιμαθείς και άσχετους «επιστημονικούς» συμβούλους, που όχι μόνον δεν εμφανίζονται ποτέ στους χώρους εργασίας, αλλά εισπράττουν και on line τα παχυλά δεκαπενθήμερα)…

Όσο για τον κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, ή τον «κύριο 12%», το απανταχού της Ελλάδος δυναμικό των επίορκων δημόσιων υπαλλήλων και λειτουργών είναι βέβαιο, ότι ήδη τον έχει ανακηρύξει υψηλό προστάτη του, με τις contra legem και contra bonos mores (παράνομες και εναντίον των χρηστών ηθών) επαναπροσλήψεις τους.  

Αν όλα αυτά εναρμονίζονται με τα αριστερά χρηστά ήθη, ε λοιπόν, τότε μάλλον ζούμε σε άλλο πλανήτη…

Κοντολογίς: 

Το θέατρο της εξαπάτησης της κοινής γνώμης, με τα καθημερινά σκετς της υψωμένης γροθιάς (κακέκτυπα του Σάκο και Βαντσέτι) ή των λυκοφιλικών ασπασμών Αλέξη-Ζωής ή η παρωδία του ύμνου της Τρίτης Διεθνούς, από αυτόκλητα «αριστερά» κανάλια, είναι αδύνατον να νεκραναστήσουν κάποιες επικές περιόδους και μάλιστα με μαγικά ραβδιά αλχημιστών ή σύγχρονων τσαρλατάνων.

«Το κάθε πράγμα στον καιρό του». Και επιπλέον, οι νεοσταλινικής-νεοζαχαριαδικής κοπής αυτόκλητοι θεματοφύλακες της πάλαι ποτέ εσταυρωμένης Αριστεράς στον Γολγοθά του ολιγαρχικού μαρτυρίου, ας πάψουν λοιπόν οι κάθε παραχαράκτες αυτού του είδους, να τυμβωρυχούν σ’ ένα παρελθόν που δεν τους ταιριάζει. Διότι, τόσο την ουγγρική επανάσταση 23/10-10/11/1956 (με επικεφαλής τον Ίμρε Νάγκι), όσο και την Άνοιξη της Πράγας του 1968 (με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ) τις μεταβάπτισαν σε «αντιδραστική αντεπανάσταση». Ενώ και οι δύο εξεγέρσεις ήταν επικές και δραματικές επαναστάσεις, με αίτημα τον «Σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».

Ας αφήσουμε λοιπόν οι του εγχώριου αριστερού (ευωνύμου) κέρατος την σε στυλ ξελιγωμένης τζαζ κακοποίηση της Τρίτης Διεθνούς και οι «αριστερο»-ακροδεξιοί του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις απελπισμένες περιοδείες τους στα κάθε λογής πολιτικά μαγειρεία. Και ας πάψουν να επιστρατεύουν παιδαρέλια για… προσηλυτισμό γερόντων στα … ιδεώδη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε για την …ρήξη στα δύο στρατόπεδα θα θρηνήσουμε, αλλά ούτε και θα πανηγυρίσουμε για οποιαδήποτε κλαυσίγελη επανένωσή τους. Διότι είναι ηλίου φαεινότερον: 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Κι αυτός καμαρώνει...

Του ΕΡΡΙΚΟΥ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Διάβασα τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον κομματικό του ραδιοσταθμό. Είναι, λέει, περήφανος για το πεντάμηνο της διαπραγμάτευσης. Και φυσικά ο εκτελών χρέη δημοσιογράφου συνομιλητής του δεν μπήκε στον κόπο να τον ρωτήσει «πώς» και «γιατί».  

Τα έχει αυτά η «αριστερή δημοσιογραφία». Ρωτάει μόνο αυτά που θέλει ο ερωτώμενος. Ποτέ αυτά που μπορεί να τον ενοχλήσουν. Κι έτσι δεν μάθαμε ποιοι είναι οι λόγοι που τον κάνουν να καμαρώνει για το διάστημα αυτό της πρωθυπουργίας του.

 

Προς στιγμήν μου πέρασε από το μυαλό πως μπορεί να θεωρεί ότι η κατάστασή μας έχει βελτιωθεί σε σχέση με τον περασμένο Δεκέμβριο. Αλλά το απέρριψα. Τέτοια μεγαλοστομία ούτε κι αυτός δεν θα την αποτολμούσε. Μοιραία, λοιπόν, σκέφτηκα και τη διαπραγμάτευση, στον τρόπο που από κοινού με τον Βαρουφάκη τη χειρίστηκε και στα κωμικοτραγικά αποτελέσματα που οι προσπάθειές τους απέδωσαν.

 

Λέτε αυτήν να εννοούσε; Αλλά κι εκεί τι να βρήκε για να καμαρώσει; Τα δώδεκα «όπου να 'ναι υπογράφεται η συμφωνία» που μας πλασάριζε, τα οκτώ «γράφεται το τελικό κείμενο» που συνολικά μας διαμήνυε, τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε αλλά ποτέ δεν τηρήθηκαν ή μήπως τον εξευτελισμό στον οποίο υποβλήθηκε από τους εταίρους όταν ανέλαβε την υποχρέωση να ψηφιστούν τα προαπαιτούμενα σε συγκεκριμένη μέρα και μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια με αποτέλεσμα να καταντήσει η όλη διαδικασία κακόγουστο επιθεωρησιακό νούμερο;

 

Μια τρίτη εκδοχή ήταν το παραχθέν από την κυβέρνησή του νομοθετικό έργο. Μάλιστα κάπου τον άκουσα να το συγκεκριμενοποιεί στις επαναπροσλήψεις των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων καθώς και στην επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Α, ναι, και στις 100 δόσεις, αν και αυτές είχαν νομοθετηθεί και από τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και υπάρχει και η εκκρεμούσα καταγγελία για λαμογιά προκειμένου να βολευτούν συγκεκριμένοι μεγαλοοφειλέτες. Υπάρχει κανείς που παίρνει στα σοβαρά έναν τέτοιο απολογισμό;

 

Και μοιραία καταλήγουμε: 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι αριθμοί των συντάξεων

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ

Γράφει ο  Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος  

Δικηγόρος και διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου 

(Ιστολογεί στο anamorfosis.net/blog)

Αρχή σοφίας αριθμών επίσκεψις. Αν θέλουμε να καταλάβουμε πέντε πράγματα για το ασφαλιστικό, πρέπει να βάλουμε κάτω τους αριθμούς. Που δεν είναι ίσως πάνω από τους ανθρώπους, αλλά πίσω από αυτούς πάντως κρύβονται άνθρωποι.

Το ασφαλιστικό μας πρόβλημα είναι ένας γρίφος μέσα σε ένα αίνιγμα που είναι τυλιγμένα όλα μαζί στην ομίχλη. Κεκτημένα δικαιώματα, εκτιμήσεις διαγενεακής δικαιοσύνης, αποφάσεις του ΣτΕ που κρίνουν αντισυνταγματικές τις περικοπές, νομολογία του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, κεφαλαιοποιητικό εναντίον αναδιανεμητικού συστήματος, πλασματικές εισφορές, πρόωρες συντάξεις, άγαμες θυγατέρες, βαρέα και ανθυγιεινά, προσδόκιμο επιβίωσης, αναλογιστικές μελέτες συνθέτουν ένα ψηφιδωτό που φέρνει πονοκέφαλο.

Να επικεντρώσουμε λοιπόν σε μερικές από αυτές τις ψηφίδες, χρησιμοποιώντας τα τελευταία δημοσιευμένα στοιχεία του προγράμματος Ήλιος για τον Μάρτιο 2015:

Οι συνταξιούχοι 51-60 ετών είναι 283.000, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται με μηνιαίο κόστος 291 εκ. Ευρώ, ήτοι 3,5 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Αυτές οι πρόωρες συντάξεις έχουν λοιπόν ετήσιο δημοσιονομικό κόστος ανώτερο του λαομίσητου ΕΝΦΙΑ, που για το 2014 προϋπολογίστηκε στα 2,65 δισεκατομμύρια ευρώ. Ας διαλέξουμε λοιπόν σαν κοινωνία: πρόωρες συντάξεις των ολίγων ή βαρύ φόρο ακινήτων των πάντων;

Ασφαλώς, δεν είναι όλες οι πρόωρες συντάξεις άδικες ή, έστω, πολυτελείς στους δύσκολους καιρούς μας. Εκείνες που μας πονάνε πιο πολύ είναι οι συντάξεις δήθεν γήρατος, που καταβάλλονται σε μεσήλικες. Για να τις μετρήσουμε λοιπόν:

Οι συντάξεις γήρατος σε δικαιούχους κάτω των 60 ετών στοιχίζουν πάνω από 260 εκ. ευρώ τον μήνα, ήτοι πάνω από 3 δισ. ευρώ ετησίως. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι, ενώ συνολικά καταβάλλονται μηνιαίως 358 εκ. συντάξεις σε άτομα κάτω των 60, εξ αυτών τα 260 εκατομμύρια, ήτοι ποσοστό σχεδόν 73%, είναι συντάξεις γήρατος.

Με άλλα λόγια, το δεδομένο της αντικειμενικής πραγματικότητας είναι ότι 3 στις 4 συντάξεις που χορηγούνται σε δικαιούχους κάτω των 60 ετών αυτοαποκαλούνται συντάξεις γήρατος. Το δε συνολικό δημοσιονομικό τους κόστος συγκρίνεται ευθέως με τον διαβόητο ΕΝΦΙΑ, εξαιτίας του οποίου πέσανε κυβερνήσεις. Αλλά για τις συντάξεις των μεσηλίκων δεν τρέχει κάστανο. Όλα αυτά όμως είναι λεφτά που αφαιρούνται μέσω της φορολογίας από την πραγματική οικονομία, από τον κόσμο της δουλειάς, για να γίνουν χαρτζιλίκια για τους άνεργους νέους βλαστούς των μεσήλικων συνταξιούχων. Των άνεργων νέων βλαστών που είναι άνεργοι ακριβώς εξαιτίας της κρατικής απομύζησης κάθε ικμάδας στη δημιουργική οικονομία χάριν των μεσηλίκων συνταξιούχων γονέων τους. Και κανείς τους δεν οσμίζεται καν την αιτιώδη συνάφεια.

Το σύστημα λοιπόν δεν λειτουργεί στα όριά του, αλλά τα έχει ξεπεράσει προ πολλού.

Οι συντάξεις κάτω των 65 στοιχίζουν πάνω από 8,5 δισ. ευρώ ετησίως (στη Γερμανία το όριο για πλήρη σύνταξη βρίσκεται στο 67ο έτος).  

Είναι στα αλήθεια αδύνατον να περιοριστεί αυτό το συγκλονιστικό ποσόν; 

Δεν έχουμε πουθενά καλύτερη χρήση αυτού του πακτωλού χρημάτων; Δεν έχουμε 1,3 εκατομμύριο ανέργους, ας πούμε;

Κάποιος που συνταξιοδοτείται στα 55, ακόμη και με 35 έτη πραγματικών εισφορών, έχει μπροστά του πάνω από 25 συντάξιμα έτη κατά μέσο όρο, δεδομένου ότι το προσδόκιμο επιβίωσης είναι περίπου 79 έτη για τους Έλληνες και 83 για τις Ελληνίδες. Πώς γίνεται όμως τα 35 έτη εισφορών να χρηματοδοτήσουν 25 έτη σύνταξης; 

Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο: 

OIKONOMIA στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το αφανές κόστος της «επανάστασης» των τσαμπουκαλεμένων γραφικών

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ανάμεσα σ’ αυτούς που χόρευαν και πανηγύριζαν το βράδυ του δημοψηφίσματος (5.7.2015) στο Σύνταγμα δεν ήταν κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών της δυτικής Αθήνας. Κι αυτό διότι τα γέλια θα τους βγουν ξινά. Οχι μόνο επειδή η κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» τούς πότιζε επί έναν μήνα τοξικά του Ασπρόπυργου, χωρίς να κάνει το παραμικρό. Θα έχουν κι άλλες επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους από τη «μεγαλοπρεπή διαπραγμάτευση» του κ. Γιάνη Βαρουφάκη και την «αριστερή αντίσταση» του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. Το μετρό, για παράδειγμα, ένα έργο πνοής για την πρωτεύουσα και σωτήριο για τα χαμηλά βαλάντια, μπαίνει στο χρονοντούλαπο της τραπεζικής αργίας, που τόσο αφρόνως και ηρωικώς προέκρινε η κυβέρνηση.
«Στην επέκταση του μετρό προς Πειραιά, τα εργοτάξια είναι πλέον ‘‘νεκρά’’... Ο έλεγχος των συναλλαγών με το εξωτερικό έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα (και) στην κατασκευαστική κοινοπραξία, που αδυνατεί να εισάγει τα απαραίτητα ανταλλακτικά για τα μηχανήματα. Ως αποτέλεσμα, η εξέλιξη του έργου, που άρχισε να επιβραδύνεται από τη στιγμή που ανέκυψε το πρόβλημα με τον ΦΠΑ, σταμάτησε πλέον εντελώς. Επισήμως δεν έχει γίνει διακοπή εργασιών, ωστόσο η πλειονότητα των περίπου 800 εργαζομένων είναι πλέον σε άδεια. Οι μόνες εργασίες που συνεχίζονται είναι οι αρχαιολογικές στα φρέατα στις περιοχές Πανεπιστήμιο και Ρολόι στο κέντρο του Πειραιά» («Η Καθημερινή» 24.7.2015)
Εχουν τεράστιο κόστος στην οικονομία και στην καθημερινότητά μας οι επαναστατικές μαγκιές των παντός είδους Λαφαζάνηδων. Μέρος του κόστους είναι άμεσα ορατό· το πληρώνουν επιχειρήσεις που κλείνουν και εργαζόμενοι που απολύονται ή τίθενται σε αναγκαστική αργία. Αλλο κομμάτι του κόστους εμφανίζεται σε καθυστερήσεις έργων πνοής και λογαριασμούς προς τους φορολογούμενους που δεν τους περίμενε κανείς:  

«Οι συνέπειες από την άτυπη διακοπή εργασιών στο μετρό είναι δύο», έγραφε ο συνάδελφος Γ. Λιάλιος «κατ’ αρχάς, θα επιβαρυνθεί το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου. Επιπλέον, ο ανάδοχος είναι δεδομένο ότι θα ζητήσει να καλύψει το Δημόσιο το κόστος επανεκκίνησης του έργου, το οποίο δεν θα είναι ευκαταφρόνητο» («Η Καθημερινή» 24.7.2015)
Oι επαναστατικές ανοησίες που λένε οι της «Αριστερής Πλατφόρμας», της «Ρόζας», της «ΚΟΤΑ» (ναι, υπάρχει και τέτοια συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ) και άλλων παλαβών σχηματισμών δεν είναι μόνο γραφικές, ούτε είναι δωρεάν. Το κακό είναι ότι: 

OIKONOMIA στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η χώρα είναι οι αγορές της

Toυ ΤΑΣΟΥ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ

«Μα είναι δυνατόν να καταρρέει μια διαπραγμάτευση επειδή δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε στην τιμή του γάλακτος;» αναρωτιόταν ο καλός συνάδελφος πριν από 14 μήνες, στην τελευταία πετυχημένη αξιολόγηση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά. 

Ναι είναι.

Και να γιατί: η άμυνα απέναντι σε συγκεκριμένα μέτρα ανοίγματος αγορών και επαγγελμάτων συνιστά την αντιπαράθεση δύο φιλοσοφιών για την εσωτερική υποτίμηση. 

Η πρώτη θέλει να «υποτιμηθούν» μόνο οι αμοιβές της εξαρτημένης εργασίας 

H άλλη όλες οι αμοιβές και οι τιμές ώστε να εξασφαλισθεί η νομιμοποίηση του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης, να γίνει η χώρα συνολικά φθηνότερη. 

Τι συμβαίνει όμως πολιτικά όταν η πλειοψηφία των εργαζόμενων της χώρας απασχολείται σε κλειστούς «κλάδους», όπως συνέβαινε στην Ελλάδα το 2010;

Σε κλάδους δηλαδή που οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών ορίζονται με ΦΕΚ ή με εναρμονισμένες πρακτικές;  

Δεν υπάρχουν αυτά στη χώρα; Και όμως, αν προσπαθήσετε να κάνετε μια έξωση για ακίνητο που βρίσκεται στην περιφέρεια του ειρηνοδικείου ενός νησιού θα δώσετε ίσως μερικές εκατοντάδες ευρώ στον δικηγόρο που θα το αναλάβει και 1.200 ευρώ σε έναν από τους 2-3 δικαστικούς επιμελητές του νησιού. Γιατί; 

Μα «επειδή το γράφει το ΦΕΚ» (λόγια του επιμελητή). 

Έτσι όμως δυσκολεύεται η «διαρκής κίνηση» που είναι η πεμπτουσία της λειτουργίας της οικονομίας και ακριβαίνει μια απλή διοικητική υλοποίηση μιας δικαστικής απόφασης. Συνεπώς θα χρειασθούν αλλαγές που να στοχεύουν σε ανοίγματα συγκεκριμένων επαγγελμάτων και αγορών. Έτσι όμως θα θιγούν οργανωμένες επαγγελματικές ομάδες με πρόσβαση στη Βουλή και τα κόμματα.

Από την άλλη, θα χρειασθεί εκτός από φόρους να περικοπούν και δαπάνες. 

Από τους 600.000 υπαλλήλους του ελληνικού κράτους, οι 370.000 υπηρετούν στον στρατό, την αστυνομία και τα σχολεία .Εκεί χρειάζονται επεμβάσεις με βάση τις ανάγκες κάθε μονάδας –όχι οριζόντια. Από το 2011 εκκρεμούν σχέδια συγχώνευσης στρατοπέδων, νοσοκομείων, σχολείων. Η υλοποίηση τους συνεπάγεται εξοικονόμηση μέχρι και 1.5 δισ. ευρώ.

Το κράτος μας είναι ακόμα πολύ μεγάλο για το ΑΕΠ που παράγουμε. Δεν χρειάζεται να το πουν οι δανειστές αυτό. 

Οι περισσότερες υπηρεσίες είναι «αποθήκες ανθρώπων» με ένα μικρό μέρος υπαλλήλων να τα δίνουν όλα για τη φανέλα. 

Το κράτος πρέπει να ξαναστηθεί. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να «σβήσει»το παλιό.

Τέλος, η αγορά εργασίας: 

"Επίγεια σοφία" + ΣΥΡΙΖΑικη κωμωδία...

Το παράθυρο στον κόσμο μπορεί κάποιες φορές να καλυφθεί από μια εφημερίδα.

Stanislaw Jerzy Lec,  Πολωνός γνωμικογράφος

Οι πολιτικοί που τους ενοχλούν τα Μέσα Ενημέρωσης είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα.

Enoch Powell, Βρετανός πολιτικός

H δημοσιογραφία σε οδηγεί παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως.

Μπενίτο Μουσσολίνι,Ιταλός δικτάτορας

Σαν σήμερα (31/7/ΧΧΧΧ)

904: Οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.

1922: Ο 18χρονος Ραλφ Σάμουελσον είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που κάνει θαλάσσιο σκι.

1976: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της ΔΟΕ, λόρδο Κιλάνιν, προτείνει τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

1992: Ο Πύρρος Δήμας κατακτά το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Συμμετέχει στην κατηγορία των 82,5 κιλών και σηκώνει 370 κιλά στο σύνολο

ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μάρτυς φυγής ο αγορεύων Περικλής

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ

Στην πρώτη εσωτερική σελίδα βλέπουμε τη λεζάντα της εικόνας να εξηγεί σε κεφαλαία ελληνικά και αγγλικά «Ο Περικλής αγορεύων από της Πνυκός - Perikles makes a speech in Pnyka», δηλαδή κάπου τον 5ο αιώνα π.Χ. 

 Ακολουθούν πέντε σελίδες στις οποίες αναγράφονται τα στοιχεία του κατόχου και διάφορα άλλα γραφειοκρατικά δεδομένα και ακολουθούν οι σελίδες των θεωρήσεων, στις οποίες ανά δύο σελίδες παρουσιάζεται μία εικόνα.

Η πρώτη εικόνα είναι τρία Κυκλαδικά Ειδώλια - Cycladic Figurines, όπως μεταφράζεται. Δηλαδή μνημεία από τον Κυκλαδικό πολιτισμό, που ήκμασε την ίδια περίοδο με τους πρόωρους αιγυπτιακούς και μεσοποτάμιους πολιτισμούς (τη χιλιετία 3.000 - 2.000 π.Χ.).

Κατόπιν περνάμε σε μία εικόνα του ανακτόρου της Κνωσού -Knossos-, τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης τα οποία ανάγονται στη νεολιθική εποχή (7.000-3.000 π.Χ.). Ο Δίσκος της Φαιστού -thε Phaistos Disc- ακολουθεί (χρονολογείται πιθανώς στον 17ο αιώνα π.Χ.) και η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας (Lighting of the Olympic Flame). Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία το 776 π.Χ. 

Στο επόμενο δισέλιδο παρουσιάζεται μία Αθηναϊκή Τριήρης (Athenian Trireme).

Για όσους απορούν πώς και δεν έχει εμφανιστεί στις πρώτες σελίδες, ιδού: 

Στις σελίδες 16 και 17 εικονίζεται ο Παρθενώνας -The Parthenon- σε θέση τιμητική καθώς είναι στη μέση του εντύπου, εκεί όπου εμφανίζεται και η γαλανόλευκη κλωστή που δένει τα φύλλα.

Παρακάτω εμφανίζονται το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (Epidaurus), το μνημείο των Δελφών (Delphi), κατόπιν η χρυσή λάρνακα του τάφου του Φιλίππου Β΄ (μονολεκτική η λεζάντα: Βεργίνα - Vergina) και μετά ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων (The Antikythera Mechanism) που χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ.

Τα επόμενα δισέλιδα φιλοτεχνούνται με τρεις φωτογραφίες από μετά Χριστόν ελληνικά μνημεία: 

Η μονή Σίμωνος Πέτρας (The Monastery of Simonos Petra), που άρχισε να χτίζεται το 1257 στο Αγιον Ορος, κατόπιν η Αγία Σοφία του Μυστρά (Agia Sophia-Mystras), η οποία ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα και τέλος σε πρώτο πλάνο το Γεφύρι της Αρτας που για τους αγγλομαθείς μεταφράζεται σε The Bridge of Arta.

Το έντυπο είναι: 

Tο ελληνικό διαβατήριο, που πολλοί σήμερα σπεύδουν να το αποκτήσουν ή να ανανεώσουν για να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή. 

Το διαβατήριο που μας θυμίζει στο εξώφυλλό του ότι η Ελληνική Δημοκρατία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. 

 Καμία εικόνα από πρόσφατα ελληνικά επιτεύγματα ακόμα, κανένας σπουδαίος σύγχρονος Ελληνας. Μόνο αρχαίες μνήμες.

«Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια / που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω / πού να τ’ ακουμπήσω» έγραφε ο Γιώργιος Σεφέρης. 

Το αρχαίο κλέος μας, λοιπόν:

ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Υπερηφάνια και αξιοπρέπεια όπως την ξέρω εγώ

Γράφει ο  Περικής Γκόγκας 

Αναπληρωτής Καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης - Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Να σου εξηγήσω λίγο τι είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ γιατί δεν έχεις ιδέα νεοέλληνα:

Ο πατέρας μου εργαζότανε στα χωράφια και τα καπνά από τα 5 του. Ξεκίνησε μόνος του από το χωρίο στα 14 και ήρθε Θεσσαλονίκη για να δουλέψει για ένα καλύτερο μέλλον. Έγινε εργάτης: σε διάφορες δουλειές στην αρχή, οικοδομές, κλπ, τσαγκάρης στην συνέχεια σε μαγαζάκι στους Αμπελόκηπους και μετά εργάτης σε βιομηχανία λιπασμάτων στην Σίνδο. Φόρτωνε σακιά με λιπάσματα των 50 κιλών στα φορτηγά. Από τότε έχει πρόβλημα με την μέση του. Εργατικός, με βάρδιες όλο το 24ωρο, σαββατοκύριακα, αργίες, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα ήταν συνήθως εκεί. Μέσα στα χημικά, σε ανθυγιεινές συνθήκες αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε για κούραση. Ποτέ δεν μίλησε άσχημα για την δουλειά του. Αυτή του έδινε την δυνατότητα να κάνει όσα ήθελε και ονειρεύτηκε για αυτόν και την οικογένειά του.

Ήταν δίπλα στην οικογένεια με τα 3 παιδιά χαμογελαστός και έτοιμος να κάνει τα πάντα για να είμαστε ασφαλείς και χαρούμενοι. Δούλευε 16ωρα, Σαββατοκύριακα, όλες τις γιορτές και τις αργίες αγόγγυστα.  

Ποτέ δεν καταλάβαινα πόσο δύσκολη και επικίνδυνη ήταν η δουλειά του μέσα στα χημικά. Έκοψε το δάχτυλό του σε αυτήν και δεν παραπονέθηκε ποτέ. 

Όταν στο λύκειο 2 καλοκαίρια δούλεψα για 1-2 μήνες εκεί για να μαζέψω μερικά χρήματα γιατί δεν ήθελα να ζητάω από τους γονείς μου, κατάλαβα πόσο δύσκολη είναι αυτή η δουλειά και ότι εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να την κάνω. Έτσι στράφηκε το ενδιαφέρον μου περισσότερο στην γνώση και την επιστήμη από αδυναμία και ανικανότητα να κάνω κάτι αντίστοιχο όπως ο πατέρας μου.

Δεν μας έλλειψε ποτέ τίποτα σημαντικό: αγάπη, ενδιαφέρον, προσοχή, φροντίδα.  

Στο σχολείο δεν είχα Timberland παπούτσια και μπλουζάκια Lacoste (πολύ της μόδας τότε) και τα συναφή, αλλά τα πήρα στο πανεπιστήμιο όταν δούλευα ως παιδί για όλες τις δουλειές (κλητήρας) σε εταιρία με κατεψυγμένα ψάρια σε όλη την διάρκεια των σπουδών μου. 

Ο πατέρας μου λοιπόν, μάζεψε χρήματα με πολύ κόπο και πόνο και αγόρασε και ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο το FIAT 1100 βάζοντας γραμμάτια για να μας πηγαίνει βόλτες για πικνίκ στην Θέρμη και το Πανόραμα, ταβέρνες και διακοπές το καλοκαίρι. Έβαλε πάλι γραμμάτια για να αγοράσει σπίτι. Από ότι κατάλαβα πολλά χρόνια αργότερα, στερήθηκε και αυτός και η μητέρα μου πολλά για να τα καταφέρουν αυτά. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας από τους δύο. Είτε έφευγε ο πατέρας μου στις 5 το πρωί για την δουλειά και τον συναντούσα εγώ στην πολυκατοικία ενώ γυρνούσα από έξοδο, είτε μεσημέρι στη 1, είτε το βράδυ στις 9, ήταν χαμογελαστός, γεμάτος ενέργεια και αποχαιρετούσε την μητέρα μου με ένα φιλί.

Ξεπλήρωσε το δάνειό του για το σπίτι, σπουδάσαμε και τα 3 αδέρφια με εμένα σε Καναδά και Αμερική με ό,τι έξοδα συνεπάγεται αυτό ακόμα και για ένα εισιτήριο τότε που ισοδυναμούσε με 1-2 μισθούς του πατέρα μου.

Συνειδητά ή όχι, μου δίδαξε ο πατέρας μου και η μητέρα μου πολλά πράγματα για την ζωή:  

KOINΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τρεις μύθοι για τη δημοκρατία

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

"Κ​​​​αι αυτός ο δημοκρατικός πατριωτισμός της εποχής εκείνης είναι και σήμερα οδηγός στους αγώνες του λαού μας για να επιστρέψει στον τόπο μας η κυριαρχία, η κυριαρχία και η ανεξαρτησία που χάσαμε εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης".  
Αυτά δήλωσε ο κ. Τσίπρας στο Πάρκο Ελευθερίας, στην τελετή που είχε οργανωθεί για την αντίσταση κατά της δικτατορίας. 

Λογικό χάσμα; Ή μήπως κάτι παραπάνω; 

  Πάντως, κάτι γίνεται με τη λογική όταν ένας πρωθυπουργός εκλεγμένης κυβέρνησης θεωρεί ότι ηγείται μιας χώρας η οποία έχει χάσει την ανεξαρτησία της και την κυριαρχία της. Ακόμη κι αν αποδώσουμε τη διαστροφή στη σεμνή παρουσία της προέδρου της Βουλής την ημέρα εκείνη, κάτι δεν πάει καλά.

Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τις λογικές υπερβάσεις, που στο κάτω κάτω συνθέτουν την πολιτική ρουτίνα της χώρας. Θα πρότεινα να αφήσουμε κατά μέρος και την ανιστόρητη σύγκριση του τότε με το τώρα.
Συνιστά τουλάχιστον ασέβεια προς την ιστορική μνήμη να παραβάλλεις την Ελλάδα του 2015 με την Ελλάδα των συνταγματαρχών, τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ ΕΣΑ με τα βασανιστήρια στις Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.  

Θα μου πείτε, εδώ, με το που ανέλαβε, προσκύνησε τον τόπο εκτέλεσης στην Καισαριανή, λες και η εκλογή του αποτελούσε δικαίωση για τα θύματα της Κατοχής. 

Κι ο κουκουλοφόρος που τρώει μια σφαλιάρα από τον αστυνομικό νομίζει πως είναι ήρωας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και καίει την Αθήνα, όπως ο δύσμορφος χρυσαυγίτης ταυτίζεται με τον Λεωνίδα και τους τριακόσιους του. Στο κάτω κάτω, ο κ. Τσίπρας δεν έζησε τη δικτατορία, οπότε δικαιούται να την φαντάζεται όπως του την δίδαξαν στο μεγάλο σχολείο της ΚΝΕ.

Τα προσπερνάω όλ’ αυτά για να φτάσω στον πυρήνα του ανιστόρητου λόγου, στο «πρώτο κινούν», στον συστατικό μύθο της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Κι αυτόν τον άγγιξε ο κ. Τσίπρας αναφερόμενος στον «δημοκρατικό πατριωτισμό της εποχής εκείνης». Κοινώς στα δημοκρατικά αισθήματα του ελληνικού λαού, στην παλλαϊκή αντίσταση κατά της δικτατορίας, που οδήγησε στην πτώση της.

Ιστορικός δεν είμαι, όμως δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός για να ξέρεις πως η «παλλαϊκή» αντίσταση ήταν ένας συλλογικός μύθος που φτιάξαμε για τους εαυτούς μας, για να τους εξιλεώσουμε για μια ακόμη φορά και να τους απαλλάξουμε από τις ευθύνες τους. Η δικτατορία μπορεί να μην επέβαλε την ιδεολογία της στον πληθυσμό, αν και άγγιξε τα ελληνοχριστιανικά του αισθήματα, όμως κράτησε μια ολόκληρη επταετία, διότι είχε την ανοχή του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων. Οι πυρήνες της αντίστασης ήταν λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Γι’ αυτό και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αντιμετωπίσθηκαν στην αρχή με καχυποψία από το σύνολο σχεδόν των παλαιών δημοκρατικών δυνάμεων και χρειάστηκε η επέμβαση των τεθωρακισμένων για να προκληθεί η συμπαράσταση του πληθυσμού.

Τη χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο ούτε η «παλλαϊκή αντίσταση». Κατέρρευσε διότι απέτυχε το πραξικόπημα στην Κύπρο, το οποίο, μαζί με την αποτυχημένη επιστράτευση, απέδειξε πως οι μηχανισμοί που την στήριζαν είχαν αποσαθρωθεί. Το ένα εκατομμύριο κόσμου που υποδέχθηκε τον Κων. Καραμανλή στις 24 Ιουλίου μέχρι την παραμονή ήταν αδρανές.  

Μύθος η «παλλαϊκή αντίσταση» κατά της δικτατορίας, που γέννησε τους άλλους δύο μύθους της δημοκρατίας.  

Αφού ο ελληνικός λαός έπασχε από βαθύ δημοκρατικό πατριωτισμό, την κατάλυση της δημοκρατίας αποκλείεται να την απεργάστηκαν Ελληνες, εξ ορισμού δημοκράτες. Οθεν συνάγεται ότι οι πραξικοπηματίες δεν μπορεί παρά να είναι ξενόφερτα ενεργούμενα, πράκτορες και τα συμπαρομαρτούντα.

Δύο μύθοι κι ένα παραμυθάκι. 

Το παραμυθάκι της δημοκρατίας είναι λίγο σαν τον λύκο που ντύθηκε γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας: 

KOINΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Αλέξης, ο εθνικός μας κανακάρης

Toυ ΚΩΣΤΑ ΛΟΓΑΡΑ

Μόνο το «σύνδρομο της Ελληνίδας μάνας» μπορεί να ερμηνεύσει την εντυπωσιακή αποδοχή του πρωθυπουργού απ' το 62% των ψηφοφόρων. Εκείνη τη μάνα εννοώ, που δικαιολογεί στον κανακάρη της τα πάντα και βγάζει νύχια να τον προστατέψει. Που κλείνει μάτια και αυτιά στην ξεροκεφαλιά του, στις αυτοκαταστροφικές επιλογές του, στη μετριότητα και στις εξόφθαλμες αδυναμίες του. Ας λέει ο καθένας ό,τι θέλει, αυτή πιστεύει ότι το κυνηγάνε το παιδί θεοί και δαίμονες. Αν μάλιστα τον έχει και μοναχογιό, πέφτει επάνω του να τον προφυλάξει από την κακογλωσσιά του κόσμου. Ταγμένη στη φαντασιακή εικόνα που έχει πλάσει στο μυαλό για τον ομορφονιό της, αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα.  


Αυτή είναι, ίσως, μια εξήγηση της θεαματικής αποδοχής του Τσίπρα απ' το ποσοστό του 62%. Μόνο που η εθελοτυφλία και η αυταπάτη στην πολιτική ζωή είναι ολέθρια για όλους και κοστίζει ακριβά σε βάθος χρόνου. Η άρνηση να δει κανείς την ανικανότητα ενός πρωθυπουργού να επιλέγει συνεργάτες τον κάνει να ερμηνεύει την αβουλία του σαν τακτική• την ακρισία του σαν πανέξυπνο ελιγμό• την ξεροκεφαλιά του σαν τον δυναμισμό ενός ηγέτη. Ακόμα και την τραγική ομολογία του πρωθυπουργού ότι πέντε μήνες είχε λανθασμένη αντίληψη και βολοδέρναμε σαν την ανεμοδούρα, την εκλαμβάνει όποιος εθελοτυφλεί για ντομπροσύνη και ανάληψη ευθύνης. 


Αρκεί μονάχα ο ευειδής πολιτικός να παρουσιαστεί στις τηλεοπτικές οθόνες καταβεβλημένος, ταλαιπωρημένος μ’ έναν έρπητα στα χείλη του (αν δεν πρόκειται για τέχνασμα επικοινωνιακό) για να του συγχωρήσουνε τα πάντα• ή, με εκείνο το αμήχανο γέλιο το εφηβικό, της αθωότητας, που τον κάνει συμπαθή (αν και υποψιάζομαι ότι είναι χαμόγελο της άγνοιας). 


Ναι, αλλά -θα πει κάποιος-  αναλαμβάνει τις βαριές, βαρύτατες ευθύνες του. Ποιος άλλος από τους πολιτικούς το κάνει, παρά μονάχα αυτός; Και είναι αλήθεια.

Μα αντί αυτή η ομολογία του, που σου στοιχίζει δισ. και άλγος ψυχικό ανυπολόγιστο, να σε κάνει  τουλάχιστον επιφυλακτικό απέναντί του, εσύ τον επικροτείς για την ευθύτητά του – ενώ οι άλλοι κουκουλώναν τις πομπές τους.  


Ποια είναι η διαφορά; 


Καμία. Κι οι δυο πετυχαίνουνε τον ίδιο στόχο: να σε τουμπάρουνε και να σ' εξαπατήσουν.  


Οι μεν αποκρύπτοντας τα λάθη τους, ο δε ομολογώντάς τα για να μηδενίζει το κοντέρ και να προβεί στην επόμενη,  εξίσου καταστροφική κι αψυχολόγητη, κίνηση. 


Άρα, το πρόβλημα είσαι εσύ: