Είναι αναμφίβολο ότι για να λειτουργήσει μια Χώρα εύρυθμα, με τα όποια εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της, χρειάζεται ένα μηχανισμό τήρησης και επιβολής νόμων και κανόνων. Επίσης μια Χώρα χρήζει μηχανισμού για την παροχή κάποιων απαραίτητων υπηρεσιών στους πολίτες της, όπως η βασική παιδεία, η βασική υγεία και πρόνοια, η προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της (άμυνα & διπλωματία), η τήρηση της τάξεως στο εσωτερικό της, η απονομή της Δικαιοσύνης, και η συλλογή των πόρων από την Κοινωνία για τη χρηματοδότηση των λειτουργιών του μηχανισμού αυτού. Ο μηχανισμός που τηρεί, επιβάλει και λειτουργεί τα παραπάνω ονομάζεται “Κράτος”.
Πρωταρχικός και μοναδικός σκοπός του Κράτους στα Δημοκρατικά Πολιτεύματα, όπως και στο δικό μας, είναι η βελτίωση της διαβίωσης των Πολιτών του, και όχι η καταδυνάστευσή τους προς όφελος των κρατικών υπαλλήλων.
Ακόμη και το βαθιά λαβωμένο από τις παρεμβάσεις πολιτικών νάνων Σύνταγμά μας ορίζει ότι: “Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.” (Μέρος Πρώτο, Τμήμα Α’, Άρθρο 1ο, Παράγραφος 3).
Δυστυχώς στην Ελλάδα από το 1974 ως σήμερα, στη διάρκεια της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, το Κράτος παρερμήνευσε τον Σκοπό ύπαρξής του, και με ευθύνη πρωτίστως των Πολιτών που επέλεξαν τους πολιτικούς που το κυβέρνησαν, το Κράτος φαντασιώθηκε ότι εκείνο είναι η Χώρα, εκείνο είναι η Κοινωνία, εκείνο είναι η Οικονομία. Έτσι το Κράτος λειτούργησε αποκλειστικά υπέρ εαυτού και εις βάρος του Πολίτη ως να ήταν κάποιο απολυταρχικό καθεστώς η Δημοκρατία των Ελλήνων. Λάθος! Το Κράτος υφίσταται για να υπηρετεί τον Πολίτη, και όχι το αντίστροφο που ισχύει σήμερα.
Στη διάρκεια αυτών των 36 χρόνων το Κράτος της Ελλάδας γιγαντώθηκε. Με την σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων Πολιτών, οι πολιτικοί συγκέντρωσαν στον κρατικό μηχανισμό λειτουργίες που καμία δουλειά δεν έχει το Κράτος να εκτελεί. Με την ίδρυση κρατικών οργανισμών για την εκτέλεση αυτών των λειτουργιών, οι πολιτικοί νάνοι που κυβέρνησαν την Ελλάδα, προσέλαβαν τους ψηφοφόρους τους δημιουργώντας και καλλιεργώντας μια αρρωστημένη οικονομική εξάρτηση ψηφοφόρου-πολιτικού, όπου όμως η χρηματοδότησή της γίνεται με πόρους που αφαιρούνται από την κοινωνία και τους υπόλοιπους Πολίτες που δεν συμμετέχουν στο φαγοπότι των κομματικών στρατών.
Η υπαλληλοποίηση των ψηφοφόρων, σε συνδυασμό με την διαφθορά που εξέθρεψε αυτή η νοσηρή σχέση ψηφοφόρων-πολιτικών, και οι συνεπακόλουθες λεηλασίες του δημοσίου ταμείου από αμφότερους, έφεραν τη Χώρα στη σημερινή στενωπό. Η Ελληνική Κοινωνία δεν μπορεί να σηκώσει στους ώμους της τόσο μεγάλο μέγεθος Κράτους, και ακόμα κι αν μπορούσε δεν θέλει!
Οποία η λογική, να εκ-βιάζεται η Κοινωνία σε απώλεια 500.000 θέσεων εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα αποκλειστικά, στον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ενόσω οι δημόσιοι υπάλληλοι τελούν σε καθεστώς ασυλίας. Το Κράτος, ο βασικός υπαίτιος της σημερινής οικονομικής κρίσης, συνεχίζει να μισθοδοτεί τους υπαλλήλους του σε οργανισμούς ανύπαρκτους ή κυρίως άχρηστους; Οποία η λογική της μισθοδοσίας 40 κηπουρών στον Ευαγγελισμό, ένα νοσοκομείο που δεν έχει κήπο;
Για ποιόν λόγο να πρέπει το Κράτος να παράγει βενζίνη, να παράγει ηλεκτρικό, να παράγει ζάχαρη, να παράγει χαλιά; Μα φυσικά προκειμένου να διορίζει τους ψηφοφόρους του το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, και να διασφαλίζει την επανεκλογή του! Σε συνδυασμό με τον διορισμό κομματικών Ταλιμπάν σε θέσεις συνδικαλιστικών ηγεσιών τα κόμματα εξουσίας κατάφερναν να κατευθύνουν τις συμπεριφορές των διορισμένων ψηφοφόρων τους προσφέροντάς τους παράλογα προνόμια, και νομική ασυλία σε κάθε παραβατική, ληστρική και διεφθαρμένη πράξη των συχνά αναλφάβητων δημοσιοϋπαλληλικών τους λακέδων δια της διαφυγής με Ένορκη Διοικητική Εξέταση με την προστασία των συνδικαλιστών.
Από τσομπανόσκυλα, όμως, οι κομματικοί συνδικαλιστές μετετράπησαν σε απειλητικές αρκούδες, εκβιάζοντας ολοένα και μεγαλύτερες απολαβές για τα ασκέρια τους, απολαβές που αρχικά το Κράτος δανειζόταν στο όνομα της Κοινωνίας για να τους παρέχει, ενώ τώρα πια με την καραντίνα από τις αγορές πίνει το αίμα του Πολίτη με υπερφορολόγηση για να συνεχίζει να τους παρέχει.
Ο κυρίαρχος Λαός που ευαγγελίζεται το Σύνταγμά μας λέει ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να κουβαλάει στην πλάτη του τον γιγαντιαίο κρατικό μηχανισμό που εξέθρεψε το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, της ρεμούλας, και των επιτροπών κρατικών προμηθειών που απαρτίζονται από συνδικαλιστές! Με ποια τεχνογνωσία αποφασίζει ο συνδικαλισμένος κομματικός υπάλληλος του γκισέ εισιτηρίων για την επιλογή προμηθευτή βαγονιών αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ; Μήπως με αυτήν της μίζας; Αποκλειστικά;
Γιαυτό φτάσαμε εδώ! Οι έννοιες δημόσιος υπάλληλος και συνδικαλισμός είναι ασύμβατες.
Εξηγώ: ο δημόσιος υπάλληλος εργάζεται για το Κράτος. Το Κράτος προφυλάσσει τα συμφέροντα των Πολιτών του, άρα και των δημοσίων υπαλλήλων. Άρα ο συνδικαλισμός είναι άχρηστος για κρατικούς υπαλλήλους, εκτός αν θέλουν να εκβιάσουν προνόμια πέραν των όσων δικαιούνται στα πλαίσια του δημοσίου συμφέροντος. Μήπως το πρώτο βήμα εξυγίανσης του Κράτους πρέπει να είναι η κατάργηση του συνδικαλισμού στο δημόσιο τομέα, βάσει του ως τώρα ανέντιμου βίου του;
Το Κράτος στη σημερινή του παραμορφωμένη Καφκική εκδοχή, μαστίζεται από τερατώδη γραφειοκρατία. Αυτή πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί, διότι κατασπαράσσει την υγιή δραστηριοποίηση και την παραγωγικότητα. Στην απέλπιδα προσπάθειά τους τα κόμματα που διόρισαν ασκέρια ψηφοφόρων τους, νομοθέτησαν διαδικασίες και σφραγίδες επί εγκρίσεων εις τη νιοστή, ταλαιπωρώντας αφόρητα τον Πολίτη, προκειμένου να δώσουν στους υπαλληλοποιημένους ψηφοφόρους τους τρόπους συναλλαγής και απόσπασης λύτρων από εκείνον.
Η Ελλάδα ήδη δεσπόζει ως η πλέον διεφθαρμένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη θέση 78 της λίστας χωρών του Δείκτη Διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας, κάτω από το Βουνουάτου και στην ίδια κατάταξη με την Κολομβία των βαρώνων της κοκαΐνης! Είμαστε 22 (εικοσιδύο) θέσεις χαμηλότερα από την Τουρκία, και 50 (πενήντα) ολόκληρες θέσεις κάτω από την Κύπρο! Μητέρα της διαφθοράς είναι η γραφειοκρατία, που τόσο έντεχνα αποφεύγουμε να μειώσουμε ως Κράτος.
Όμως, από την κίβδηλη ευαγγελισθείσα το 2004 “Επανίδρυση του Κράτους” της προηγούμενης κυβέρνησης ως σήμερα, όχι μόνο δεν μειώνεται η παρεμβατικότητα των δημοσίων υπαλλήλων στην καθημερινότητα του Έλληνα Πολίτη, αλλά έχει αυξηθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα την κατρακύλα της Χώρας στο Δείκτη Διαφθοράς από την 42η θέση το 2001 στη σημερινή κατάντια της 78ης θέσεως το 2010.
Η λειτουργία του Κράτους πρέπει να εξορθολογιστεί άμεσα. Η αλόγιστη συλλογή δικαιολογητικών για να βγάλουν άλλα δικαιολογητικά που θα χρησιμεύσουν για την έκδοση αδειών, μόνο μετά την υπογραφή από τον υπάλληλο-κλειδί που θα εισπράξει τα λύτρα από τον Πολίτη, πρέπει να καταργηθεί! Πρέπει να καταργηθεί άμεσα!
Σε πολιτισμένες χώρες ο Πολίτης δεν χρειάζεται την άδεια του Κράτους για να βάψει τη μάντρα του σπιτιού του, ούτε για να βάλει πισίνα στον κήπο του! Στη Χώρα μας, όπου η βαριά βιομηχανία μας είναι ο Τουρισμός και οι καλοκαιρινές διακοπές, οι πισίνες αναβαθμίζουν την ποιότητα των τουριστικών καταλυμάτων και βελτιώνουν την εμπειρία των διακοπών των τουριστικών επισκεπτών της Ελλάδος. Οι πισίνες λοιπόν στη Χώρα του ήλιου και της θάλασσας είναι είδος που κοντρολάρεται ασφυκτικά από πλειάδα κρατικών κανονισμών (πολεοδομία, δήμοι, ΔΟΥ) και υπόκειται φοροκυνηγητό με τη βοήθεια δορυφορικών φωτογραφιών!
Το Κράτος εμποδίζει την Κοινωνία να επενδύσει στη βελτίωσή της εισπράττοντας λύτρα από τις πισίνες, αντί να τις επιδοτεί στα πλαίσια της αναβάθμισης του Εθνικού Τουριστικού Προϊόντος μας όπως απαιτεί πλέον η διεθνής τουριστική αγορά, και όλοι οι ανταγωνιστές μας προσφέρουν στο προϊόν τους. Τραβεστί οικονομία μας έχουν καταντήσει οι σφουγγοκωλάριοι των συνδικαλιστών. Και εμείς το ανεχόμαστε ακόμα.
Άει στην ευχή πια με την παρεμβατικότητα των δημοσιοϋπάλληλων δυναστών μας! Άει στην ευχή! Σε λίγο θα ζητάνε να πάρουμε και άδεια για να πάμε στο μπάνιο!
Τι δουλειά έχει το Κράτος τόσο βαθιά εμπλεκόμενο μέσα στην καθημερινότητά μας; Πως το αφήσαμε να εκτραπεί τόσο πολύ; Ποιος ωφελείται από τη γραφειοκρατία;
Πέραν των βασικών λειτουργιών που είναι απολύτως απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία της Χώρας, το Κράτος πρέπει να συρρικνωθεί δραστικά και άμεσα, αξιοποιώντας τις διαδικτυακές νέες τεχνολογίες, αλλά κυρίως καταργώντας τη Βυζαντινο-Σοβιετική νοοτροπία ότι για να κανείς οτιδήποτε σε αυτή τη Χώρα πρέπει να πάρεις άδεια από ένα δημόσιο υπάλληλο που σφραγιδοφόρος θα σου αποσπάσει όσα περισσότερα λύτρα μπορεί, επειδή ο πολιτικός νάνος που τον διόρισε φρόντισε να τον θωρακίσει απέναντι στη Δικαιοσύνη.
Ω, ναι. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι πολιτικοί έχουν ψηφίσει νόμο που, άκουσον-άκουσον, απαγορεύει στον Δικαστή να ακούσει ή να δει ηχογραφημένα και βιντεοσκοπημένα ντοκουμέντα που να αποδεικνύουν παρανομίες που διαπράττουν πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί καταχραζόμενοι τις εξουσίες που ασκούν στο όνομα του Ελληνικού Λαού. Ω, ναι. Ο κατάπτυστος αυτός νόμος που ψηφίστηκε για να φιμώσει το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και άλλους αποκαλυπτικούς δημοσιογράφους ισχύει ακόμα και σήμερα που πλέον ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Χώρας ευαγγελίζεται ότι "δήθεν" θέλει να πατάξει τη διαφθορά. Αν ήθελε να ξεκινήσει να τον πιστεύει ο Πολίτης θα καταργούσε πρώτο αυτό το νόμο, όμως δεν το κάνει. Γιατί άραγε;
Γιατί μάλιστα στο Φ.Ε.Κ. τεύχος Α Νο. 97 της 29-4-2011, Νόμος 3961, Άρθρο 5 (σελίδα 2154) νομοθετήθηκε* ότι: “3. Κατά Υπουργού, εν ενεργεία ή μη, δεν επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής, σύλληψης και προσωρινής κράτησης.”; Μα αυτό απαγορεύει στα όργανα της τάξεως και τους Δικαστές να διατάξουν την σύλληψη οποιουδήποτε εν ενεργεία ή πρώην υπουργού, ακόμα και αν πιαστεί επ’ αυτοφόρω να διαπράττει έγκλημα, βιασμό ή ακόμη και ανθρωποκτονία. Αυτή είναι η περίφημη ισονομία των Ελλήνων πολιτικών, ή μήπως είναι η σύγχρονη Ελληνική εκδοχή της “Φάρμας των Ζώων” του George Orwell;
Επί της ουσίας, το Ελληνικό Κράτος των 1.200.000 δημοσίων υπαλλήλων που κάνουν αβίωτο τον βίο των υπολοίπων δέκα εκατομμυρίων, πρέπει να συρρικνωθεί δραστικά. Μια μικρή αρχή θα είναι η αποκρατικοποίηση των ζημιογόνων ΔΕΚΟ.
Όμως δεν φτάνει αυτό. Πρέπει να μειωθεί και το μέγεθος του "Βαθέως Κράτους". Με τις προσφάτως μετεγκατασταθείσες πολεοδομίες στα νύχια της τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορεί ο καθένας να φανταστεί τι φαγοπότι έχει να γίνει. Λες και ο μεσαιωνικός πολεοδομικός κώδικας που μηχανεύτηκε ο αλήστου μνήμης Α. Τρίτσης δεν έχει κρατήσει αρκετές δεκαετίες πίσω την ανάπτυξη της Χώρας, και θέλουμε τώρα να πάει αιώνες πίσω. Ο εκτός ΑΣΕΠ, προσληφθέντας αρχικά στην υπηρεσία καθαριότητος του Δήμου υπάλληλος, θα έχει ισχυρότερη γνώμη για την ιδιοκτησία του Πολίτη από τον ίδιον, και για να μην την επιβάλει θα πρέπει να εισπράξει λύτρα με τις πλάτες των πολιτικών και των δημάρχων. Ρε ουστ!
Το λογικό μέγεθος του κρατικού μηχανισμού για μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους 300 χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους, αν εξορθολογιστεί η γραφειοκρατία και η παρεμβατικότητα του Κράτους σε επίπεδα πολιτισμένης χώρας, και αξιοποιηθούν οι διαδικτυακές νέες τεχνολογίες.
Οι υπόλοιποι περισσεύουν και σιγά σιγά πρέπει να φεύγουν. Όμως κανένας από τους σημερινούς πολιτικούς δεν έχει "γόνατα" για να μειώσει τον αριθμό τους, ή την δημιουργικότητα για να το κάνει αναίμακτα.
Ευρύτατη παραφιλολογία για τη δήθεν επιδείνωση του οικονομικού κλίματος και της κατανάλωσης, αν μειωθούν οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο, είναι απλά προ-φασιστικά δόγματα για τη διατήρηση του μοντέρνου στρατού κατοχής της Χώρας μας.
Δεδομένου ότι εξ ορισμού ο δημόσιος υπάλληλος δεν παράγει πρωτογενή προστιθέμενη αξία στην οικονομία, οι αμοιβές του αφαιρούνται από την τσέπη του Πολίτη, εφόσον πλέον δεν μπορεί η Χώρα να δανειστεί για να πληρώσει μισθούς για τον Οργανισμό Αποξήρανσης Λίμνης Κωπαΐδας! Άρα ό,τι καταναλώνει ο δημόσιος υπάλληλος έχει αφαιρεθεί από την τσέπη του Πολίτη, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να τα καταναλώσει ή να τα επενδύσει ο ίδιος αν δεν του αφαιρούσαν αυτούς τους πόρους βίαια.
Έχει μάλιστα αφαιρεθεί με βίαιο και εκβιαστικό τρόπο, με εκβιαστικές περαιώσεις και έκτακτες εισφορές, και προκαταβολή του 80% της φορολογίας της επόμενης χρονιάς, υπολογίζοντας ότι ο μικρομεσαίος θα έχει του χρόνου την ίδια κερδοφορία με φέτος, εν μέσω της δυσμενέστερης οικονομικής κρίσεως της Νεότερης Ελλάδος εν καιρώ ειρήνης.
Αποτέλεσμα αυτών είναι η απώλεια των 500.000 θέσεων εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας μας, ενώ ο δημόσιος υπάλληλος εξοφλείται τον τρέχοντα μήνα στις 2 του μηνός, ως να εισέπραττε ενοίκιο ακινήτου.
Αν μειωθεί ο στενός δημόσιος τομέας έστω και κατά 250.000 θέσεις εργασίας μόνον (δηλαδή να παραμείνει τελικά στο μισό εκατομμύριο), ο ιδιωτικός τομέας θα δημιουργήσει τουλάχιστον ισάριθμες από την διαθεσιμότητα χρήματος που σήμερα σιτίζει τους κομματικούς κατοχικούς στρατούς για μηδενική παραγωγή υπεραξίας, όπως γινόταν και επί Γερμανικής Κατοχής στο Β´ΠΠ. Η ανάγκη αυτής της μείωσης είναι επιτακτική όχι μόνο για να αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου στην Κοινωνία, αλλά και για να δώσει αναπτυξιακή ανάσα στην οικονομία.
Πριν από αυτά όμως πρέπει απαραίτητα να γίνει κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου στη Χώρα, ώστε να πιαστούν οι φοροφυγάδες και οι διεφθαρμένοι, και να πληρώσουν. Χωρίς το τραπεζικό απόρρητο, η Εφορία θα μπορεί να φορολογήσει το αποτέλεσμα, και αν δεν μπορεί κάποιος να δείξει πώς έβγαλε τα χρήματα που έχει στην τράπεζα, απλά θα τα χάνει! Ας δούμε τότε ποιοι και πόσοι υπάλληλοι της πολεοδομίας Κυκλάδων (ή όποιων άλλων Δήμων) έχουν καταθέσεις 10.000.000€!
Η ευκαιρία της αποδέσμευσης 250.000 υπεράριθμων εργαζομένων από το Κράτος μπορεί με τα σωστά μέτρα να δημιουργήσει τεράστιο αναπτυξιακό δυναμικό. Πώς;
Απλούστατα, δεν θα γίνουν απολύσεις ή εθελουσία έξοδος πριν, πρωτίστως, μεταβληθεί το μισθολόγιο του δημοσίου ώστε να μην είναι πλέον προτιμητέα η εργασία στο δημόσιο. Ξεκινώντας από μισθό εισόδου 700€ το μήνα όπως ακριβώς στον ιδιωτικό τομέα, με πλαφόν τα 2.000€ το μήνα, ενώ αντίστοιχα πρέπει να μειωθούν και οι συντάξεις του δημοσίου, οι περίφημες εισφορές των οποίων αποτελούν απλά εγγραφές μελανιού σε χαρτί, διότι ποτέ το δημόσιο δεν έχει καταθέσει πουθενά τα χρήματα αυτά.
Σε δεύτερη φάση θα πρέπει να ορισθεί μια εθελουσία έξοδος, όπου η αποζημίωση θα είναι σε καλλιεργήσιμη Ελληνική γη.
Αν το δημόσιο προσφέρει ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας 10-30 στρέμματα αποζημίωση, με εναλλακτική επιλογή την πιθανότητα (αν δεν εμφανιστούν στην εθελουσία οι 250.000 που χρειάζεται να φύγουν) για κατευθείαν απόλυση με δικαιώματα επακριβώς όπως στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή 12 μήνες επίδομα Ο.Α.Ε.Δ. των 450€ μηνιαίως.
Συνδυαστικά μέτρα εξασφάλισης τρία χρόνια εισόδημα 600€ σε καθέναν που θα φύγει οικειοθελώς, συν μηδενική φορολογία για πέντε χρόνια σε οποία δραστηριότητα ξεκινήσει από τους εθελοντές που θα αποχωρήσουν, η Χώρα θα βιώσει μια από τις ισχυρότερες παραγωγικές της εξάρσεις. Αν δε, τους φροντίσει και με προτίμηση σε απόδοση παραγωγικών ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, τότε αντί το Κράτος να ξεπουλήσει σε ξένους τη γη του για να πληρώσει αργο-μισθούς, θα επενδύσει τη γη αυτή στους Έλληνες, με προνομιακή φορολογική μεταχείριση για μια πενταετία, για να μείνει και σε ελληνικά χέρια!
Αντί γης θα μπορούσε σε κάποιους να δώσει την αποζημίωση σε μετοχές των προς ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, σε συνδυασμό με απόδοση της διοίκησης σε στρατηγικούς επενδυτές, που όμως θα κατέχουν λιγότερο από 20% των εταιριών αυτών αλλά θα ασκούν τη διοίκηση. Έτσι όχι μόνο θα παραμείνουν ελληνικές οι σημερινές ΔΕΚΟ, αλλά και τα μελλοντικά τους μερίσματα θα παραμείνουν εντός της Χώρας και θα καταναλωθούν ή θα αποταμιευθούν στην Ελλάδα, αντί να εξαχθούν ως λάφυρα στο εξωτερικό με αποικιοκρατικές διαδικασίες!
Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: αποκρατικοποιήσεις και μείωση του στενού δημοσίου τομέως με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση του υδροκέφαλου κράτους που μας κατασπαράσσει εδώ και δεκαετίες. Ταυτόχρονα με τη μείωση του κόστους, μια τεράστια ώθηση στην πρωτογενή παραγωγή της Χώρας, από τη στόχευση των αποζημιώσεων των εθελοντών, θα εκτινάξει τις εξαγωγές και θα μειώσει, αν μη τι άλλο, το ένα εκατομμύριο τόνους καλαμπόκι που εισάγουμε ενώ κάποτε το παράγαμε, συν ποιος ξέρει πόσους τόνους οπωροκηπευτικών, και χιλιάδες άλλων προϊόντων που η Χώρα μας μπορεί να φτιάξει.
Επιπλέον, η μείωση της υπερφορολόγησης σε ανθρώπινα επίπεδα θα φέρει πρόσθετη ανάπτυξη στην οικονομία.
Ο μόνος μονόδρομος που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα είναι η επιστροφή της κοινής λογικής και του μέτρου.
Σύντομα θα δούμε αν οι πολιτικοί μας διαθέτουν κάποιο από αυτά δύο, η απλά θα είναι τελικά περαστικοί από την πολιτική σκηνή της Χώρας.
*Φ.Ε.Κ. τεύχος Α’, Αριθ. 97 της 29-4-2011, Νόμος 3961, Άρθρο 5, σελίδα 2154
