ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Το τελευταίο ταγκό με τις αγορές

Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

Τ​​ι έχουμε να δούμε ακόμη… Ο πολιτικός που απειλούσε τις αγορές ότι θα χορεύουν πεντοζάλη μοιάζει με άνθρωπο που πήγε από παιδί σε κάποια σχολή χορού και έμαθε να χορεύει ο ίδιος αριστοτεχνικά στον δικό τους σκοπό. Ζει και αναπνέει αγορές ο κ. Τσίπρας αυτή την περίοδο, δεν αποκλείω να έχει κάποιο τερματικό του Bloomberg στο γραφείο του και να παρακολουθεί τις τιμές των ομολόγων. Εχει ξανασυμβεί, αρκετές φορές, στο ίδιο γραφείο παλαιότερα.


Την ίδια στιγμή, η χώρα έχει την πρώτη αριστερή της κυβέρνηση η οποία εφαρμόζει στην πραγματική οικονομία, για πρώτη επίσης φορά στην Ελλάδα, ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.  


Η ευέλικτη εργασία είναι το κυρίαρχο μοντέλο, που οδηγεί μάλιστα στη μείωση της ανεργίας. Οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί σε σημείο που απλοί υπάλληλοι προτιμούν να πάνε στην Κύπρο, όπου ο βασικός μισθός είναι υψηλότερος. Στη λιανική έχουμε μια τεκτονική αλλαγή, καθώς εξαφανίζονται μικρά και μεσαία καταστήματα προς όφελος των αλυσίδων και των πολυεθνικών. Οι συντάξεις μειώθηκαν και μειώνονται βίαια, τα Ταμεία συγχωνεύονται. Στα εργασιακά, αν αλλάξει και ο συνδικαλιστικός νόμος, θα είναι ελάχιστα τα πράγματα που μπορούν να γίνουν. Τα μεγάλα περιφερειακά αεροδρόμια έχουν περάσει σε ιδιωτικά χέρια. Με άλλα λόγια, το ιδεατό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, εκτός ασφαλώς από τους εξοντωτικούς φόρους, εφαρμόζεται επιτυχώς από την πρώτη μας αριστερή κυβέρνηση.  


Παρανοϊκό, παράδοξο; 


Μπορεί. Συμβαίνει όμως χωρίς να ανοίξει μύτη. Απεργίες δεν γίνονται, η Αθήνα καίγεται επιλεκτικά, και όλα καλά.


Η κυβέρνηση επιχειρεί να εξιλεωθεί ιδεολογικά και πολιτικά εφαρμόζοντας την κακή πλευρά του σοσιαλισμού, την πλήρη ισοπέδωση δηλαδή και το χαμήλωμα του κοινού παρονομαστή όπου μπορεί. Στην Παιδεία, στο Δημόσιο, όπου την παίρνει. Δεν αντιλαμβάνεται πόσο απωθούν τους επενδυτές όλα αυτά.



Ελλοχεύει εν τω μεταξύ ένας μεγάλος κίνδυνος: 

ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Πιάστηκαν με τον… Μαδούρο στην πλάτη!

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το Μαξίμου αντιμετωπίζουν πάντοτε με ιδιαίτερη αμηχανία τις αποκαλύψεις του Ελεύθερου Τύπου και του ρεπόρτερ Ιάσωνα Πιπίνη για τις μυστικές επαφές που είχαν με αξιωματούχους του καθεστώτος της Βενεζουέλας. Εως τώρα δεν έχουν δώσει ουσιαστικές και πειστικές απαντήσεις.

Στην πρώτη αποκάλυψη του Ελεύθερου Τύπου είχαν επιχειρήσει να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα του θέματος, μιλώντας για συζητήσεις που είχαν ως αντικείμενο πιθανή εμπορική συμφωνία για αγροτικά προϊόντα και εμφάνιζαν τον έμπειρο δικηγόρο offshore εταιριών Αρτέμη Αρτεμίου που μπαινόβγαινε στο Μαξίμου ως εκπρόσωπο επενδυτών. 

Στη συνέχεια αυτοί οι αστείοι ισχυρισμοί διαψεύστηκαν από τα ρεπορτάζ της εφημερίδας. Από τότε έχουν επιλέξει να ακολουθούν την οδό της σιωπής και συγχρόνως προσπαθούν να εντάξουν τις αποκαλύψεις στις καθημερινές κόντρες ρουτίνας με την αντιπολίτευση.

ΤΑ πλήρως στοιχειοθετημένα με αδιάσειστα ντοκουμέντα-ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου και η ενοχική σιωπή του Μαξίμου επιβεβαιώνουν όσα συνέβαιναν σε αυτές τις «σκοτεινές» επαφές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Καράκας.  

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Παππάς «πιάστηκαν με τον… Μαδούρο στην πλάτη». Βρίσκονται πολιτικά εκτεθειμένοι από τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει με υπουργούς, αξιωματούχους και άλλα ισχυρά πρόσωπα της Βενεζουέλας πριν από τις εκλογές του 2015. Ουσιαστικά, διαπραγματεύονταν τη στήριξη της χώρας σε περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη.  

Παράλληλα, όμως, οι κύριοι Παππάς και Αρτεμίου συνταξίδευαν έως το Καράκας με εκπροσώπους Ελλήνων επιχειρηματιών. Την ίδια εποχή οι κύριοι Παππάς και Αρτεμίου «πέταξαν» με το τζετ αμφιλεγόμενου Λιβανέζου επιχειρηματία σε εξωτικό νησί της Καραϊβικής από τον οποίο και φιλοξενήθηκαν σε πολυτελές ξενοδοχείο.

ΟΣΟ κι αν προσπαθούν να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα και να κρυφτούν πίσω από γραφικές ανακοινώσεις, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Νίκος Παππάς στο μέλλον θα κληθούν να απαντήσουν για τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει τόσο οι ίδιοι όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ με το καθεστώς της Βενεζουέλας.

Δεν πρόκειται να αποφύγουν τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το περιβόητο plan Β’ που θα οδηγούσε τη χώρα εκτός ευρωζώνης και το οποίο τόσο από τις αποκαλύψεις του Ελεύθερου Τύπου όσο και από τις εξομολογήσεις Βαρουφάκη αποδεικνύεται πως επεξεργάζονταν με κάθε λεπτομέρεια και για πάρα πολύ καιρό.  

Τότε...

ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Η χώρα υπάρχει από θαύμα...

Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Το 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ είχε απευθυνθεί στην ημιδικτατορική τότε και δολοφονικά δικτατορική, όπως αποδεικνύεται σήμερα, κυβέρνηση Μαδούρο της Βενεζουέλας για βοήθεια.

Το "τσίρκο” που παρίστανε και συνεχίζει να παριστάνει την κυβέρνηση δεν έλαβε τίποτα καθώς μόνο μια κυβέρνηση της αριστεράς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει το "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”... όπως και το "Μακριά ο κήπος ακριβά τα λάχανα”..

Η στήλη είχε αναλύσει το καλοκαίρι του 2015 μερικούς από τους πρακτικούς λόγους πέραν της γεωπολιτικής ισχύος των εμπλεκομένων που δεν επρόκειτο να λάβουμε πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα. Οι δυο βασικότεροι λόγοι ήταν το κόστος μεταφοράς λόγω της απόστασης Ελλάδας και Βενεζουέλας και το υψηλό κόστος εξόρυξης στη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Φυσικά για τους "σκοταδιστές” της ακροαριστερής θολούρας, η γεωγραφία και η οικονομία είναι ...αστικές επιστήμες και δεν αφορούν το φανταστικό κόσμο στον οποίο διαβιούν.

Στο χθεσινό φύλλο του Ελεύθερου Τύπου, πρώην υπουργός της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, που συμμετείχε ενεργά στις συζητήσεις εκείνης της περιόδου, υποστηρίζει πως ο Αλέξης Τσίπρας πριν ακόμη γίνουν οι εκλογές του 2015 φέρεται να "μιλούσε για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη" ως επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκώντας "στήριξη από τη Βενεζουέλα, τη Ρωσία και την Κίνα".

"Ο Αλέξης Τσίπρας μας έλεγε πως το κόμμα του από την αρχή είχε σχέδιο να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ. Από τη Βενεζουέλα ζητούσε να βοηθήσουμε δίνοντας στη χώρα σας πετρέλαιο. Πίστευε πως στην περίπτωση που η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ θα μπορούσε να βρει στήριξη από τη Βενεζουέλα, τη Ρωσία και την Κίνα".

Φυσικά, ούτε η Κίνα ούτε η Ρωσία είχαν καμιά διάθεση να ρισκάρουν τα οικονομικά συμφέροντά τους με Ε.Ε. και ΗΠΑ όπου κατευθύνεται το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών τους για να αποκτήσουν το προνόμιο της εξασφάλισης των πρόωρων συντάξεων και των αργόμισθων του δημοσίου στην Ελλάδα και μέσω αυτών τη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Το "τσίρκο” αδυνατούσε να το αντιληφθεί αυτό, με αποτέλεσμα τώρα, να εξασκείται στο να παριστάνει το πιστό "κουταβάκι” της κας Μέρκελ.

Τα πλήγματα όμως για την κυβέρνηση και τον "φωτεινό φάρο” του μαρξισμού - λενινισμού που έχει στην ηγεσία δεν σταματούν στις ειδήσεις από τη Βενεζουέλα. 

Το άλλοτε "τρομερό παιδί” της κυβέρνησης Τσίπρα, ο Ταλεϊράνδος της "Κάτω Κωλοπετινίτσας” ο Γιάννης Βαρουφάκης συνεχίζει να τη δίνει "στεγνά”.

Αυτή τη φορά έδωσε στη δημοσιότητα μηνύματα μέσω τηλεφώνου που αντάλλαζε με τον πρωθυπουργό τις κρίσιμες μέρες του 2015. Από τα μηνύματα αποκαλύπτεται πως ο Σόιμπλε τους πρότεινε ευθέως το Grexit με το οποίο το "Τρίο Στούτζες” υποτίθεται πως τον εκβίαζε.

Λίγο πριν το Eurogroup της 11ης Μαίου του 2015 και ενώ οι συζητήσεις πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, ο Σόιμπλε παρουσίασε στον Γιάννη Βαρουφάκη για πρώτη φορά την ιδέα του για ένα "τάιμ άουτ" που θα έπαιρνε η Ελλάδα από την Ευρωζώνη.

Μέσα από τη συνεδρίαση ο Βαρουφάκης ενημερώνει σχετικά τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με sms:

Βαρουφάκης ,[16.21]: Ο Βόλφγκανγκ έκανε μια απίστευτη πιρουέτα στη σημερινή μας συνάντηση.
 

Τσίπρας, [16.22]: Δηλαδή;
 

Βαρουφάκης,  [16.25]: Σου στέλνει μήνυμα για time out...
 

Τσίπρας, [16.26]: Προτείνει έξοδο ή υιοθέτηση παράλληλου νομίσματος;
 

Βαρουφάκης,  [16.27]: Το πρώτο μέσω του δεύτερου: Παραδέχεται ότι το Μνημόνιο μας καταστρέφει.
 

Τσίπρας, [16.30]: Τότε πες του...

ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός: Τραγικά αστείος

Του Γιάννη Σιδέρη

«Τα όσα μας καταλογίζουν σχετικά με τα plan B και X, και τις συζητήσεις περί δραχμής, λύθηκαν με τη διάσπαση. Έκτοτε δεν υπάρχει κανένα θέμα», μου είπε στο περιθώριο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, προβεβλημένος υπουργός. 


Είναι δεδομένο ότι ο ισχυρισμός αυτός θα αποτελεί και την υπερασπιστική τους γραμμή. Σε πολιτικό επίπεδο δεν είναι καθόλου αμελητέος ισχυρισμός, με την έννοια του «προβληματιζόμασταν, συζητούσαμε, αλλά δεν πράξαμε τίποτε από αυτά». Ισχυρό επιχείρημα, αλλά παραμένει πάντα υπό διερεύνηση το ερώτημα κατά πόσο «αυτά» είχαν δυσμενή επίπτωση στην Οικονομία της χώρας, άρα στη ζωή των πολιτών της.

Τα όσα τραγελαφικά διαβάζουμε αυτές τις ημέρες καταδεικνύουν την ελαφρότητα - που άνετα θα μπορούσε να γίνει τραγωδία – της προστατευμένης εντός του αστικού θερμοκηπίου, «ριζοσπαστικής» αριστεράς των ημερών μας. Και επειδή την πολιτική την παράγουν και προωθούν τα πρόσωπα, αυτοί που ήταν υπέρ της ηρωικής ρήξης ήταν οι κατεξοχήν προστατευμένοι επαγγελματικώς από το αστικό πολιτικό σύστημα. Οι αριστεροί των ΔΕΚΟ, οι οποίοι ελάχιστα είχαν εργαστεί στους φορείς από τους οποίους πληρώνονταν με τις εισφορές των πολιτών, όντας αποσπασμένοι στα Κεντρικά Γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ (όπως άλλωστε γινόταν και στα άλλα κόμματα), κατέχοντες υψηλά κομματικά, και μετέπειτα υπουργικά πόστα.

Αυτή η ιδιότυπη αποκοπή από τους εργαζόμενους τους οποίους εκπροσωπούσαν, η ξένοιαστη ενδιαίτηση στα κομματικά γραφεία με αμπελοφιλοσοφίες, ο συγχρωτισμός με τους αιώνιους φοιτητές των ίδιων γραφείων (ονόματα δεν χρειάζονται, έχουμε το πρώτιστο παράδειγμα), οδηγούσαν σε έναν ιδιότυπο πολιτικό ιδρυματισμό, αποκομμένο εντελώς από την ζέουσα πραγματική ζωή.

Μη έχοντες κατακτήσει με επίμονη και επίπονη μόρφωση, μια ευρύτερη κουλτούρα, φαντάζονταν εαυτούς ως πρωτοπόρους αναμορφωτές μιας κοινωνίας η οποία δεν τους ζήτησε καμιά αναμόρφωση (13^η σύνταξη και κατάργηση του ΕΝΦΙΑ τους ζήτησε, και όχι επαναστατικούς κοινωνικούς μετασχηματισμούς). Γίνονταν κοινωνοί και πομποί ευκολόπεμπτων συνθημάτων, που κατέληγαν στο κεντρικό και ασαφές, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Φυσικά ήταν ένα σύνθημα όπου ο καθένας έδινε το δικό του οραματικό περιεχόμενο. 


Για τους Συριζαίους σε αυτό τον «άλλο κόσμο» η Ρωσία ήταν πάντα η φιλική ηγεμονική δύναμη, που θα μας έπαιρνε υπό την προστατευτική αιγίδα της. Οι καιροί αλλάζουν, αλλά από την εποχή των τσάρων όπου ο Μόσκοβος θα έστελνε το σεφέρι της λευτεριάς επί τουρκοκρατίας (που ποτέ δεν έστειλε), στη μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα του υπαρκτού (όπου η μόνη βοήθεια, για τους δικούς της λόγους, ήταν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό), μέχρι σήμερα, η Ρωσία του άγριου κλεπτοκρατικού καπιταλισμού, ήταν εκεί, στο εθνικό φαντασιακό (με εθνικόφρονα ή αριστερή πτυχή), να μας συνδράμει, για να τρίψουμε τη μούρη των ευρωπαίων δυναστών.

Και όμως, είχε προηγηθεί ο ΓΑΠ που είχε απευθυνθεί στους Ρώσους για βοήθεια. Ενώπιον των δημοσιογράφων ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ συνέστησε στον τότε πρωθυπουργό «να προσφύγει η Ελλάδα στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα για οικονομική βοήθεια, προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα του ελληνικού κράτους».

Αλλά ο ΓΑΠ δεν ήταν αριστερός, ενώ αυτοί φαντάζονταν πως ο Πούτιν ήταν! Δεν είναι ακόμη τσεκαρισμένο πως ο Πούτιν ζήτησε στρατιωτική βάση στη χώρα μας, προκειμένου να βοηθήσει. Είναι όμως το πιο πιθανό, γιατί το ίδιο ζήτησε από την Κύπρο, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία έστειλε τον υπουργό Μιχάλη Σαρρή να ζητήσει ένα δανειάκι 5 δις ευρώ, παρέχοντας ως εγγύηση τα μελλοντικά κέρδη των υδρογονανθράκων(!), προκειμένου να μην μπει στο μνημόνιο. Η Κύπρος αρνήθηκε να παραχωρήσει λιμάνι και αεροδρόμιο για βάσεις των Ρώσων. Ο ρώσος υπουργός Οικονομικών Αντόν Σιλουάνοφ δήλωσε «Αυτό το ξένο κράτος θα μπορέσει να επιλύσει τα οικονομικά του προβλήματα και χωρίς τη ρωσική συμμετοχή», η Κύπρος και κατέληξε στο μνημόνιο...

Στον «άλλο κόσμο» του ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα της ανθρωπότητας άνθιζε στην λατινική Αμερική. Το φάντασμα του Σιμόν Μπολιβάρ είχε αναστηθεί. Έπαιρνε σάρκα και οστά στα πρόσωπα του Βραζιλιάνου Λούλα, της Αργεντίνας Κίρχνερ, του Εκουαδορινού Κορέα (έδιωξε το ΔΝΤ, αλλά το χρέος ήταν 10 δις και η χώρα έχει άφθονο πετρέλαιο), του Βενεζουελάνου Τσάβες (η πιο αθώα εκδοχή, αν και δυσανεκτικός στην Δημοκρατία), και τώρα του εγκληματία φύλαρχου Μαδούρο (αλλά τι φταίει αυτός; Οι διαδηλωτές φταίνε που είναι όργανα της CIA!).

Στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε φτηνό πετρέλαιο από την Βενεζουέλα που λιμοκτονεί και θαρρούμε πως θα μας τα δώσει από διεθνιστική αλληλεγγύη, επειδή έτσι μας είχε μάθει να σκεπτόμαστε ο πολιτικός αγκιτάτορας και η κομματική μπροσούρα. 


Ζητάμε 5 δις από τους Ρώσους, με προκάλυμμα την προκαταβολή για τον αγωγό, όταν ο Σόιμπλε μας έδινε 50 δις να πάμε κατ’ ευχή!  


Τέτοια ρεαλιστική προσέγγιση και κατανόηση των συνθηκών!

Ο «άλλος κόσμος» του ΣΥΡΙΖΑ είναι...

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Αλέξης Τσίπρας αντιμέτωπος με το παρελθόν του

Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Σε όρους πολιτικής επικοινωνίας αυτό που επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα «άλμα προς τα εμπρός». Υπόσχεται έξοδο από τα μνημόνια «σε έναν χρόνο από τώρα», λέει πως «ό,τι έγινε, έγινε», επαναλαμβάνει ότι τα «δύσκολα είναι πίσω μας». Αυτό είναι το μοτίβο των τοποθετήσεών του την τελευταία εβδομάδα -αρχής γενομένης με τη συνέντευξη στον Guardian, για να ακολουθήσει ο Alpha, η εκδήλωση στη Λαμία και τελικά η ομιλία στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στο Μέγαρο Μουσικής την Παρασκευή. Ομως αρκεί ένα Σαββατοκύριακο για να φανταστείς τον Πρωθυπουργό σαν τον Μάικλ Κορλεόνε στον «Νονό 3» να φωνάζει: «Just when I thought I was out… they pull me back in». Πάνω που πίστεψε ότι τα είχε αφήσει όλα πίσω του, επέστρεψαν να τον στοιχειώσουν και πάλι.

Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας επιχειρεί με κάθε επικοινωνιακό μέσο να περάσει το μήνυμα της επόμενης ημέρας και έτσι να κάνει να ξεχαστεί η εθνική τραγωδία του 2015.  

Ακόμα και ο ίδιος αποφεύγει να χρησιμοποιεί πια φράσεις της πρώιμης «πρώτης φοράς Αριστεράς» που στα χρόνια τής πιο ώριμης έχουν αποκτήσει αρνητικό πρόσημο – πότε ήταν η τελευταία φορά που πρόφερε τις λέξεις «περήφανη διαπραγμάτευση»;

Εχοντας ψηφίσει δύο μνημόνια, έχοντας δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, έχοντας δεσμευτεί για περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου ως το 2020 και για υπερβολικά πλεονάσματα ως το 2060, ο κ. Τσίπρας είναι πλέον ένας darling των Βρυξελλών και -μη γελιέστε- ως τέτοιος επιχειρεί να περάσει. Πού και πού πετάει ένα «κρατήσαμε την κοινωνία όρθια», καταγγέλλει τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ για fake news (λες και «τα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία» ήταν αποστάγματα έγκυρης ενημέρωσης) και φωνάζει ότι είναι έντιμος για να δημιουργήσει την αντιδιαστολή με την «εποχή των Μαντέληδων» και να φτιάξει το προφίλ του αριστερού που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει (ειδικά συντάξεις και μισθούς κατ’ εντολήν των δανειστών).

Τι χαλάει το προφίλ του; 

Μα η ίδια του η πολιτική φύση. Αυτή που έχει τοποθετήσει στο πολιτικό γονιδίωμά του τα μπολιβαριανά όνειρα για έξοδο από το ευρώ και αλλαγή (μήπως κατάρρευση;) της Ευρώπης, αυτή που τον έκανε να ταξιδεύει στη Μόσχα ψάχνοντας πετρέλαιο και στήριξη για όταν τα σπάσει με τη Μέρκελ, αυτή που τον έκανε να διαλέγει την αφρόκρεμα της δραχμής για το υπουργικό του συμβούλιο, αυτή που τον έκανε να τσιμπήσει από τις θεωρίες του Γιάνη Βαρουφάκη και να συζητάει περί Grexit με τον Σόιμπλε. Ενα πρόσφατο παρελθόν που ναι μεν στους πυκνούς καιρούς που ζούμε θυμίζει πλέον νεανικά απωθημένα, αλλά αυτά ως τέτοια έρχονται πάντα να σε εκδικηθούν.

Τι μάθαμε λοιπόν αυτό το Σαββατοκύριακο για τον κ. Τσίπρα;

1. Οτι στην πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχε επιλέξει τουλάχιστον πέντε υπουργούς δηλωμένους οπαδούς του Grexit. Δεν λέω ότι οι υπόλοιποι ήταν τίποτα φανατικοί της παραμονής στο ευρώ, αλλά αυτοί οι πέντε (Λαφαζάνης, Βαλαβάνη, Στρατούλης, Χουντής και Ησυχος) τουλάχιστον το είχαν δηλώσει εξ αρχής: θεωρούσαν ότι η χώρα πρέπει να φύγει από την Ευρωζώνη και ως τέτοιοι πορεύτηκαν ως το τέλος – και συνεχίζουν να το κάνουν από τις πολεμίστρες της Λαϊκής Ενότητας πλέον.

2. Οτι Μάιο του 2015 αντάλασσε SMS με τον Βαρουφάκη στα οποία ο τότε υπουργός Οικονομικών -το σημαντικό «asset» για την κυβέρνηση κατά δήλωση του ιδίου του κ. Τσίπρα- του παρουσίαζε την πρόταση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για (προσωρινή, που ουδέν μονιμότερον) έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και ο Πρωθυπουργός φαινόταν να το συζητάει.

H αποκάλυψη πέρασε στα ψιλά επειδή άρχισε μετά ο καβγάς του Γιάνη με τον Παυλή τον Πολάκη, αλλά αξίζει να σταθεί κανείς σε δύο σημεία:

Πρώτον με τον Σόιμπλε να έχει κάνει αυτήν την πρόταση, εκείνος 40 ημέρες μετά προκήρυξε δημοψήφισμα για να τρίψουμε στα μούτρα του Γιούνκερ την πρότασή του και παρόλα αυτά διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ψέμα καραμπινάτο.

Δεύτερον, τα SMS και όσα ακολούθησαν ως το τρίτο μνημόνιο (και ως το τέταρτο) ξεφτιλίζουν το αφήγημα των αφελών (;) ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ότι «τουλάχιστον αυτοί διαπραγματεύτηκαν». Το μοτίβο πάει κάπως έτσι:

Τσίπρας – Βαρουφάκης: Θα μας αφήσετε να κάνουμε ό,τι θέλουμε αλλιώς θα φύγουμε από το ευρώ και θα σας διαλύσουμε.
 

Σόιμπλε: Ευχαρίστως να φύγετε από το ευρώ.
 

Τσίπρας-Βαρουφάκης: Ε, όχι και να σας κάνουμε το χατήρι. Θα σας αφήσουμε να κάνετε ό,τι θέλετε για να μη βγούμε από το ευρώ.

Αυτά για τα περί περήφανης διαπραγμάτευσης. Και σημειώστε εδώ ότι, στο λεξικό του Τριανταφυλλίδη, μία από τις ερμηνείες για τη λέξη υπερήφανος είναι: που η όλη του στάση και συμπεριφορά δείχνει πως έχει μια υπερβολική αυτοεκτίμηση, που έχει ένα ματαιόδοξο συναίσθημα ανωτερότητας απέναντι στους άλλους· υπερφίαλος, αλαζόνας, φαντασμένος.

3. Οτι...

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι άγνωστες σκοτεινές πλευρές του εθνικού μας τσαρλατάνου

Του ΘΕΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Το νέο πολιτικό ήθος περί τον Τσίπρα, όπως το μάθαμε από τον ίδιο και τον Γιάνη.
 

Το πόσο άχρηστος, ανίκανος, άσχετος και επικίνδυνος για την Ελλάδα ήταν και είναι ο Αλέξης, το λέγαμε εδώ από την αρχή, χρόνια πριν κάνει ο ίδιος κάποια ανώδυνη αναδρομική αυτοκριτική: «Δεν ξέραμε», «δεν είχαμε αίσθηση των πραγμάτων» και άλλα σαν αυτά που αναμασά τώρα τελευταία, μετά το έγκλημα. 

Από όλες τις αποκαλύψεις, όμως, που έγιναν τόσο από τον Βαρουφάκη όσο και από τον ίδιο προκύπτουν δύο-τρεις νέες εντυπωσιακές παράμετροι.
 

Η πρώτη είναι το πόσο ΑΝΕΝΤΙΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ είναι συν τοις άλλοις ο Τσίπρας, αφού αποδεικνύεται ότι γνώριζε εξαρχής και συμμετείχε ενεργά σ’ αυτούς που χαρακτηρίστηκαν «ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ». Για κάποιον λόγο μάς άφηνε τόσο καιρό να πιστεύουμε ότι ήταν μόνο οι σαλταδόροι «Λαφαζαναίοι», που ήθελαν να κάνουν ντου στο Νομισματοκοπείο και να κλέψουν τα λεφτά της ΕΚΤ. Η ωμή επιχειρηματολογία του, όπως καταγράφεται σε διάλογο που δεν διαψεύστηκε («γιατί να μην τα πάρουμε, άμα πεινάει το παιδί σου δεν θα κλέψεις ένα μπουκάλι γάλα;»), δείχνει ότι ήταν απολύτως γνώστης, αν όχι ιθύνων νους, του διπλού παράλληλου σχεδίου εκτροπής από το ευρώ. Επιπλέον, αποκαλύπτει ότι έχει μια χαλαρή αντίληψη ως προς την έννοια της ΚΛΟΠΗΣ, αφού επιχειρηματολογεί σαν τα κλεφτρόνια τους αντεξουσιαστές που μπουκάρουν στα σούπερ μάρκετ. Δηλαδή, και λιγάκι κλεφτρόνι κρύβει μέσα του. Δεν ήταν ο Λαφαζάνης, λοιπόν, ο μπουκαδόρος που θα έπαιρνε τα 16 δισ. ευρώ να τα μοιράσει στον λαό, δεν ήταν κάποιος άλλος «αριστερός» που ήθελε να τυπώσει λεφτά στη Μόσχα και να φέρει πετρέλαια από τη Βενεζουέλα, ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας - κι όμως, τα φόρτωνε ανέντιμα στους άλλους. Αφού μάλιστα έπαιξε μέχρι την τελευταία στιγμή με την έννοια του Grexit δηλώνοντας κυνικά ότι στους Ευρωπαίους θα λέμε «ναι» και θα τους κοροϊδεύουμε, ενώ συγχρόνως θα ετοιμάζουμε τα δικά μας. Τέτοια πολιτική ανεντιμότητα μπορεί να είναι μόνο παιδαριώδης ή εγκληματικής φύσεως.
 

Το δεύτερο και εξίσου συγκλονιστικό είναι το πόσο μοχθηρός, ύπουλος και κακός αποκαλύπτεται, ενώ φαίνεται να είναι στο μέσα του ο γελαστός νεαρός, που από σούπερ αριστερός θα γινόταν ντίλερ των διεθνών επενδυτών. Οικτρή και ανατριχιαστική είναι η ατάκα του που ουδέποτε διαψεύστηκε, ότι «το πρώτο που θέλω να κάνω μόλις πάρω την εξουσία είναι να μπω στην Τράπεζα της Ελλάδος, να βουτήξω τον Στουρνάρα από τον γιακά και να τον πετάξω έξω με τις κλωτσιές». Ω, τι πολιτικός πολιτισμός! Αλλά και για τους δικούς του δεν χρησιμοποιούσε καλύτερους χαρακτηρισμούς. Γιατί όταν λες για τον Σταθάκη «να πάει να ΣΑΠΙΣΕΙ στα πίσω έδρανα της Βουλής» δείχνει ότι δεν θες απλώς να τον αλλάξεις, κάτι φυσικό για πρωθυπουργό, αλλά να τον εξευτελίσεις και να τον βλέπεις να διασύρεται. Η έκφραση «να σαπίσει» προδίδει τόσο χαμηλό ήθος και μικροπρέπεια, που τύφλα να ’χουν τα γκουλάγκ του Μπέρια. Συζητιέται βέβαια εδώ και καιρό ότι είναι ένα προβληματικό άτομο, που ενδεχομένως χρήζει ειδικής αντιμετώπισης, αλλά εδώ έχουμε ενδείξεις για έναν μικρό Νέρωνα με σαδιστικά απωθημένα. Μπρρρ...
 

Το τρίτο και ακόμα πιο φρικιαστικό είναι το...

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Δραχμολάγνοι τσαρλατάνοι αγκαλιά με τον Σόιμπλε και τον Πούτιν!

Toυ ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Σκεφτόντουσαν να δώσουν στρατιωτικές βάσεις στους Ρώσους στην Κρήτη, συνομιλούσαν με τον Σόιμπλε για να «αγοράσουν» το σενάριο της εξόδου της χώρας από το ευρώ, ονειρευόντουσαν να δημιουργήσουν την Βενεζουέλα της Ευρώπης. Κι όλα αυτά επειδή τους ψήφισε ένας στους τρεις Έλληνες. Κι είχαν το απίστευτο θράσος να κατηγορούν την ίδια ώρα για προδότες τους πολιτικούς τους αντιπάλους!

Δεν μπορώ να σας πω αν υπάρχουν νομικά θέματα. Σίγουρα υπάρχουν όμως πολιτικά ζητήματα και μάλιστα πολύ σοβαρά.

  Οι χειρισμοί αυτής της κυβέρνησης κινδύνευσαν να βγάλουν την χώρα από την Ευρώπη και να ανατρέψουν πλήρως τις στρατηγικές συμμαχίες της πατρίδας μας, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. 

Δεν είχαν τέτοια εξουσιοδότηση από την ελληνικό λαό. Δεν τους έδωσε κάποιος εντολή να πάνε να διαπραγματευτούν με τον Σόιμπλε για την δραχμή ή με τους Ρώσους τις στρατηγικές μας συμμαχίες.

Αναρωτιόμαστε πως μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει μία κυβέρνηση που έφτασε στο σημείο να διαπραγματεύεται να δώσουμε στρατιωτικές βάσεις στον Πούτιν και με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια.  

Τυχοδιώκτες; 

Τσαρλατάνους της πολιτικής; 

Επικίνδυνους; 

Άραγε, μιλάμε ακόμη σοβαρά για αυτή την κυβέρνηση, όταν οι άνθρωποι έπαιξαν αποδεδειγμένα στα ζάρια το μέλλον του ελληνισμού; 

Και τι είναι αυτό που μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα επαναλάβουν σήμερα ή αύριο τις ίδιες πρακτικές;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τι έχει να πει για όλα αυτά;  

Η Ελληνική Δικαιοσύνη; 

Η αντιπολίτευση; 

 Για τον Σόιμπλε ξέρουμε πλέον πολύ καλά! Η κυβέρνηση αυτή εξυπηρετεί πλήρως τους σχεδιασμούς του. Του πρόσφερε στο πιάτο όλα εκείνα που δεν τα συζητούσαν καν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και δεν είναι μόνο το σχέδιο για την «προσωρινή» έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Είναι το Υπερταμείο, είναι ο πλήρης έλεγχος της χώρας μέχρι το 2060.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι εκείνοι που κατηγορούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους για ενδοτισμό και τους έλουζαν από το πρωί ως το βράδυ με χαρακτηρισμούς όπως γερμανοτσολιάδες, τρόικα εσωτερικού και Τσολάκογλου, ήταν τελικά εκείνοι που παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές. Που τους έκαναν όλα τα χατίρια. Που είπαν ναι σε όλα. 

Γι αυτό και είναι η πλέον αγαπητή κυβέρνηση στους δανειστές και στους … Θεσμούς. Επειδή είναι η μόνο κυβέρνηση που δεν υπολόγισε το παραμικρό, που ψήφισε τα πάντα και με μόνο αντάλλαγμα την παραμονή της στην εξουσία.

Την ίδια ώρα αποδεικνύεται πόσο αληθινό ήταν εκείνο που από την πρώτη στιγμή επισήμαναν δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Το γεγονός ότι οι επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα απείλησαν την ίδια την Δημοκρατία. Κι αυτό είναι το πιο σοβαρό θέμα απ’ όλα. Η παρέα αυτή απείλησε να αλλάξει τον χαρακτήρα του πολιτεύματος. Διότι αυτό θα σήμαινε η έξοδος της χώρας από την Ευρώπη και η ταύτισή της με τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Βενεζουέλας.

Το αίτημα των εκλογών γίνεται περισσότερο επίκαιρο τώρα, μετά από τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις. 

Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη για την χώρα. Κάθε μέρα παραμονής της στην εξουσία εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τον ελληνισμό. Ο ερασιτεχνισμός τους, οι ιδεοληψίες τους, η απίστευτη ανικανότητά τους, ο τυχοδιωκτισμός τους και η βαθιά πολιτική ανηθικότητά τους, καθιστούν αυτή την κυβέρνηση μια πραγματική ωρολογιακή βόμβα. 

Δεν θα φύγουν εύκολα και δεν υπάρχει κάποιος να μας διαβεβαιώσει ότι...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Όλα εδώ πληρώνονται

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Γατόνι ο Yanis. Εφτάψυχες οι γάτες. Εφτάψυχος ο κοριοβαρουφάκης.
 

Πρώτα τα έβγαλε όλα στη φόρα. Για να τους πάρει μαζί του στο όποιο σκοτάδι. Στο «Γουδή» ας πούμε. Για να απενοχοποιηθεί ο ίδιος. Αφού ο πρωθυπουργός ήταν αυτός που λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις. Για να τεκμηριώσει το κατηγορητήριό του ότι η «παρέα» συνιστούσε κάτι σαν «συμμορία» παρά σαν κυβερνητική ομάδα. Και για να εξισώσει με τις τελευταίες δηλώσεις, τον Τσίπρα με τον Σαμαρά και τον Στουρνάρα!

 

Η «συμβουλή» και «προτροπή» του προς τον πρώην ευεργέτη και στον πληθυντικό μάλιστα: «Ζητήστε συγγνώμη από Σαμαρά και Στουρνάρα ή σταματήστε τους προσβλητικούς πανηγυρισμούς περί εξόδου στις αγορές»!

 

Εχουμε και λέμε λοιπόν: 

Μα φυσικά η πολιτική είναι μία. 

Μα φυσικά είναι μονόδρομος η σχέση της Σωρρακώσταινας με την Ευρωζώνη!

 

Μα φυσικά «ευεργετικά» τα Μνημόνια υπό τον όρο εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων!
 

Μα φυσικά ο Τσίπρας περισσότερα έδωσε στην τρόικα απ’ όσα ο Σαμαράς. 

Μα φυσικά είναι συμφέρουσα για το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες μια αριστερή κυβέρνηση που θα ακολουθήσει πιστά τις εντολές της τρόικας!

 

Μα φυσικά έτσι, με την υποταγή της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ εννοείται, καταρρίπτεται κάθε ίχνος αντίστασης, ότι δηλαδή υπάρχει μια εναλλακτική πολιτική λύση στο πλαίσιο της Ευρωζώνης!

 

Μα φυσικά οι Ευρωπαίοι προτιμούσαν και προτιμούν Τσίπρα επειδή όλα τα μέτρα πέρασαν και εφαρμόστηκαν χωρίς να ανοίξει μύτη!

 

Μα φυσικά ο Τσίπρας ήταν και είναι το «λουκούμι» του Σόιμπλε.  

Μα φυσικά η μετάλλαξη και η στροφή του προς τα δεξιά αποτελεί ένα πρώτης τάξεως τιμωρητικό παράδειγμα προς κάθε απείθαρχη φωνή, προς κάθε άτακτο παιδί των χωρών της Ευρωζώνης!

 

Ο κοριοβαρουφάκης δεν λέει τίποτα καινούριο. Μηδέν εις το πηλίκον. Και πρέπει, την ώρα που ανοίγει το στόμα του και εκστομίζει όλη αυτή την κοινότοπη αερολογία, να αναλογιστεί ένα πράγμα. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τον πρώην ευεργέτη και αφεντικό του.
 

Οτι προκειμένου να συνετιστεί ο Τσίπρας, προκειμένου να «εξισωθεί» με τον δεξιό Σαμαρά και τον αρχιτραπεζίτη Στουρνάρα και προκειμένου η Ελλάδα να μην γκρεμιστεί οριστικά πέφτοντας στα βράχια, έπρεπε να περάσουν έξι μήνες, να πληρώσουν -κυρίως οι φτωχοί- έναν σκασμό λεφτά, να καταχρεωθεί κι άλλο η χώρα, να κλείσουν οι τράπεζες και να υποστούμε τα σκληρά μέτρα ενός τριτοτέταρτου Μνημονίου!
 

Ο κοριοβαρουφάκης, ο δεύτερος μετά τον Τσίπρα μεγαλύτερος ένοχος αυτής της «εγκληματικής» δραστηριότητας. 

Ποια η ποινή που πρέπει να υποστούν όλοι αυτοί; 

Κι όμως, αντί ποινής...

ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Αντέχεις μια επανάληψη του «η ελπίδα έρχεται»;

Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

«Σε έναν χρόνο εγκαταλείπουμε οριστικά τα μνημόνια». Το λέει και το ξαναλέει τις τελευταίες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας, το αναπαράγει ο μηχανισμός της προπαγάνδας του Μαξίμου, τα «καταναλώνουμε» οι υπόλοιποι με φρέντο και καρπουζάκι. Είναι όμως ένα ακόμη ψέμα αντίστοιχο με το σύνθημα «Η Ελπίδα έρχεται» των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015.

Γιατί άραγε είναι ψέμα αυτό που λέει ο Πρωθυπουργός;

Πρώτον, διότι έχει ήδη ψηφίσει τα μέτρα της διετίας 2019-2020, έχει αποδεχθεί δηλαδή τη βάση του νέου πλαισίου εποπτείας. Αυτό που μένει είναι το εποικοδόμημα, η μορφή και η διάρκεια του μνημονίου.

Ο ίδιος λέει ότι θα ακυρώσει τα μέτρα που ψήφισε για το 2019 και το 2020 αν δεν του δώσουν το χρέος. Κρατάει επομένως ένα χαρτί για να πάει σε ρήξη, δηλαδή σε ακόμη χειρότερο μνημόνιο μετά τη ρήξη, όπως παγίως συμβαίνει. Η άλλη επιλογή για το καλοκαίρι του 2018, αν οι Ευρωπαίοι του δώσουν αυτό που ζητάει και ξεκλειδώσουν τη λύση που έχει ήδη περιγραφεί για το χρέος, είναι να πει ότι «υπογράψαμε μεν μνημόνιο, αλλά παίρνουμε το χρέος». Χρέος χωρίς εποπτεία δεν πρόκειται να δοθεί, άρα μονά-ζυγά πάλι μνημόνιο. Φυσικά θα φταίνε πάντα (κάποιοι) άλλοι, «εμείς το παλέψαμε».

Δεύτερον, το τέταρτο μνημόνιο (λάιτ ή κανονικό) είναι αναπόφευκτο καθώς παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές με βιώσιμα επιτόκια.

Η έξοδος της περασμένης Δευτέρας ενίσχυσε αντί να αποδυναμώσει αυτή την οπτική. Η χώρα βγήκε δοκιμαστικά με πενταετή ομόλογα για ένα ποσό 3 δισ. ευρώ και πέτυχε απόδοση 4,625%. Στο Μαξίμου άνοιξαν αμέσως σαμπάνιες αφού εκ πρώτης όψεως η απόδοση ήταν λίγο χαμηλότερη σε σύγκριση με το 4,95% των πενταετών του Απριλίου του 2014 της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ομως το στοιχείο αυτό είναι παραπλανητικό καθώς εκείνο που μετράει στις αγορές είναι το spread: η διαφορά της απόδοσης με αυτή του αντίστοιχου γερμανικού ομολόγου το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς για τις συνθήκες που κάθε φορά επικρατούν. Στην περίπτωσή μας, το spread αντί να μειωθεί όπως θα περίμενε κανείς, αυξήθηκε: το 2014 η απόδοση για τα πενταετή ομόλογα της Γερμανίας ήταν 0,6%, σήμερα είναι αρνητική (-0,186%). Επομένως παρά τη μείωση της απόδοσης για τα ελληνικά ομόλογα από το 4,95% το 2014, στο 4,625% το 2017, το spread αυξήθηκε από τις 435 μονάδες βάσης το 2014 στις 481 μονάδες βάσης το 2017.

Η αντιπαραβολή των ελληνικών επιτοκίων με αυτά της Πορτογαλίας, που θεωρείται συγκρίσιμη περίπτωση, είναι αποκαλυπτική.  

Το 2014 τα πενταετή της Ελλάδας είχαν απόδοση 4,95% και της Πορτογαλίας 3,5%. Αν η σχέση παρέμενε σταθερή, σήμερα που η Πορτογαλία δανείζεται με 1,3% για τα πενταετή της ομόλογα εμείς αντί για 4,625% θα έπρεπε να δανειστούμε με 1,85%.

Παράλληλα, με βάση τις μεταβλητές που παρακολουθούν οι αγορές (δημοσιονομικά, πολιτικό ρίσκο κ.ά.) τα πράγματα θα έπρεπε να καλυτερεύουν αντί να χειροτερεύουν:

ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Η γραφικότητα του… αριστερόμετρου

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Το αγαπημένο πολιτικό παιχνίδι του Αλέξη Τσίπρα είναι οι αντιφάσεις.

Ο πρωθυπουργός και οι σύντροφοί του προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ των μαχητικών συνθημάτων που ανεβάζουν το αριστερόμετρο και της εφαρμογής των πιο επώδυνων μνημονιακών μέτρων της τελευταίας επταετίας. Βέβαια, οι εκ διαμέτρου αντίθετες φιλοσοφίες και απόψεις δεν αναλώνονται μόνο σε θέματα οικονομικής πολιτικής, αντιθέτως, διευρύνονται σε όλους τους τομείς. Και όσο περνάει ο καιρός τόσο αυτές οι αντιφάσεις αγγίζουν το όριο της γραφικότητας.

ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ για την προστασία των εργαζομένων, ενώ την ίδια ώρα ξεχνώντας τις υποτιθέμενες κόκκινες γραμμές ψηφίζει όσες αλλαγές στα εργασιακά ζητάει το ΔΝΤ.  

Πανηγυρίζει για τη μείωση της ανεργίας, ενώ η αύξηση της απασχόλησης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, προέρχεται από συμβάσεις μερικής απασχόλησης, που κατήγγελλε, και με αποδοχές των 388 ευρώ, ενώ εκείνος υποσχόταν κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. 

Προχωράει, επιτέλους, έστω και με αργούς ρυθμούς σε ιδιωτικοποιήσεις, ενώ πριν από δύο χρόνια τις χαρακτήριζε ξεπούλημα. Στο συγκεκριμένο ζήτημα κάποιοι υπουργοί του με ταλέντο στην ηθοποιία, όταν ψηφίζουν στη Βουλή, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να… δακρύζουν.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ για την έξοδο της χώρας στις αγορές, ενώ χαρακτήριζε τα ξένα funds τοκογλύφους. Για να μη θυμηθεί κανείς τις αστειότητες για νταούλια και ζουρνάδες. 

Μιλάει για έξοδο από τα Μνημόνια, ενώ έχει ήδη προνομοθετήσει μεγάλο κούρεμα στις κύριες συντάξεις και νέες επιβαρύνσεις μέσω της μείωσης του αφορολογήτου.  

Ισχυρίζεται ότι...

ΔΩΡΕΑΝ ηλεκτρονικό βιβλίο του Γιώργου Πιπερόπουλου

     Τον τίτλο  «Ηγεσία, Επικοινωνία & Δημόσιες Σχέσεις- Επικοινωνώ άρα υπάρχω» είχε ένα από τα δημοφιλή σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο μαθήματα που δίδασκα στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης που to 1990 μετονομάσθηκε σε Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από το 1987 έως το 2011 οπότε και αποχώρησα από την ενεργό παρουσία σε Ελληνικά Πανεπιστήμια.

     Κυκλοφορούσε και κυκλοφορεί στην Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη και ΗΠΑ στα ελληνικά το βιβλίο μου με τον ίδιο τίτλο. 

     Τώρα τον ίδιο τίτλο αλλά διαφοροποιημένο στο περιεχόμενό του βιβλίο μου κυκλοφορεί στην Αγγλική γλώσσα, σε παγκόσμια κλίμακα. 

     Οι φίλες και οι φίλοι που διαβάζουν το blog μπορούν να το αποκτήσουν εντελώς ΔΩΡΕΑΝ και να το «κατεβάσουν» ηλεκτρονικά ως PDF από τον παρακάτω σύνδεσμο:

phttp://bookboon.com/en/fundamentals-of-communication-p-r-and-leadership-ebook

     

 Στο πρώτο μέρος και δεύτερο μέρος του βιβλίου ερευνώνται σε βάθος τα θέματα επικοινωνίας, διαφοροποιείται η ενημέρωση από την προπαγάνδα, παρουσιάζεται η ιστορία και οι εφαρμογές των Δημοσίων Σχέσεων καθώς και θέματα «ειδικού» ενδιαφέροντος όπως η γλώσσα του σώματος.  Στο τρίτο μέρος παρουσιάζονται οι σημαντικότερες κλασικές και σύγχρονες θεωρίες ηγεσίας και οι εφαρμογές τους στο Μάνατζμεντ.

     Υπάρχουν και οι σχετικές αναφορές στα ΜΜΕ, τα οποία τόσο διεθνώς, όσο και με Aιδιαίτερη έμφαση στην Πατρίδα μας, περισσότερο συχνά από όσο επιβάλλει η σχετική δεοντολογία καταλήγουν να είναι εργαλεία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.

      Αντί επιλόγου το βιβλίο κλείνει με ανάλυση του φαινομένου της «γυάλινης οροφής» που «αποκλείει», σε παγκόσμια κλίμακα, την άνοδο των γυναικών σε υψηλές βαθμίδες της διοίκησης επιχειρήσεων και οργανισμών ιδιωτικής πρωτοβουλίας ή του Δημοσίου, στην πολιτική ζωή αλλά και στα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα.

     Το βιβλίο αυτό, που μπορείτε να αποκτήσετε ΔΩΡΕΑΝ σε μορφή PDF, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε μαθητές, φοιτητές και νέα στελέχη στον τομέα της Επικοινωνίας, στις Δημόσιες Σχέσεις και στο Μάνατζμεντ και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που σε μεγάλο ποσοστό διαθέτει tablet ή iPad για ηλεκτρονικό διάβασμα.