ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αυτή η Αριστερά δεν έχει μέλλον

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

 Τις προάλλες αναφέρθηκα στην απόπειρα οικειοποίησης του Οργουελ από τον Τσίπρα. Ασχέτως αγραμματοσύνης του ανδρός, την απέδωσα στην ένδεια της αριστερής διανόησης. Εξαντλημένη από την κατάχρηση εξουσίας στον πνευματικό κόσμο εδώ και δεκαετίες, ψάχνει τώρα αποκούμπι σε όποιον διανοητή διατηρεί την ακτινοβολία του. 

Θα μου πείτε η τέχνη είναι δοκιμασμένη. Η γενιά μου μεγάλωσε με την ιδέα ότι Σεφέρης και Ελύτης ήσαν αριστεροί. Επειδή τους μελοποίησε ο Θεοδωράκης. Η ηλίθια Δεξιά του καιρού εκείνου εννοείται δεν έκανε τίποτε για να περισώσει την πολιτική τους τιμή. Οι περισσότεροι τους αντιμετώπιζαν ως συνοδοιπόρους επειδή τους μελοποίησε ο Θεοδωράκης. Ειδικά την περίοδο της δικτατορίας. Η ίδια η δικτατορία έκανε δώρο την αντίσταση στην Αριστερά. Τέχνη βαθιά ριζωμένη στη νοοτροπία της αριστερής διανόησης, που είχε τη μανία να ανακαλύπτει προδρόμους του Μαρξ πριν από τον Μαρξ. Οπως οι χριστιανοί ανακάλυπταν χριστιανούς πριν από τον Χριστό. Ο Λούκατς ανακαλύπτει στον Μπαλζάκ μια προμαρξιστική σκέψη επειδή περιγράφει με την ακρίβεια του μεγάλου συγγραφέα τις κοινωνικές σχέσεις του καιρού του. Οταν μπορείς να δεις τόσο καθαρά την κοινωνία δεν μπορεί παρά να είσαι μαρξιστής, κι ας είσαι βασιλόφρων, όπως ο Μπαλζάκ.
 
Δεν πέρασαν δυο μέρες από τα «Οργουελιανά» και κάποιος άλλος είπε πως η Αριστερά έχει αφομοιώσει τις περισσότερες από τις φιλελεύθερες ιδέες. «Εξάλλου και στα νιάτα του ο Μαρξ ήταν φιλελεύθερος». Μάλλον θα το άκουσε σε κάποιο από τα φιλοσοφικά συμπόσια της Κουμουνδούρου. Και επειδή ο ίδιος δεν ξέρει καλύτερα τον Μαρξ ή τον φιλελευθερισμό από τους ακροατές του, το πέταξε εκ του ασφαλούς. Για να τραβήξει μάλιστα την προσοχή πέταξε κι ένα για τη σημερινή «κ@λ@δεξιά». Θα το ξεχνούσα. Είναι ο Νίκος ο Ξυδάκης, όχι ο κανονικός ο μουσικός, ο άλλος.
 
Οντως, τα περισσότερα από τα δικαιώματα που διεκδικεί σήμερα η Αριστερά τα έχει κατακτήσει ο φιλελευθερισμός για λογαριασμό της δυτικής κοινωνίας. Απ’ την ισότητα των δύο φύλων έως την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. 

Με μία διαφορά. Εκεί που η φιλελεύθερη σκέψη αναζητούσε τον μετασχηματισμό, και τον επέτυχε σε μεγάλο μέρος, η Αριστερά...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: 888 πλήγματα στη Δημοκρατία

 Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Δικηγόροι και νομικοί, 888 στον αριθμό, ζητούν από την κυβέρνηση «να μην επιμείνει στην αδιάλλακτη στάση της», τασσόμενοι ουσιαστικά με το αίτημα του Κουφοντίνα.  

Κατ’ αρχάς, να σημειώσω πως εκπροσωπούν περίπου το 2,5% των δικηγόρων της Ελλάδας. Ασήμαντο ποσοστό μεν, όμως επειδή πρόκειται περί νομικών που αποφαίνονται επί ενός νομικού ζητήματος, η παρέμβασή τους έχει ενδιαφέρον. 

Λοιπόν, οι 888 τι προτείνουν στην κυβέρνηση όταν την καλούν να μην επιμείνει στην αδιαλλαξία της;  

Προφανώς να ικανοποιήσει το αίτημα του κατά συρροή δολοφόνου να επανέλθει στις φυλακές Κορυδαλλού. Γιατί το αντικείμενο της απεργίας πείνας αυτό είναι. 

Παρακάμπτω τη θέση των 888 νομικών, πως μια εκλεγμένη κυβέρνηση πρέπει να υποκύψει στον εκβιασμό ενός αμετανόητου εγκληματία. Αυτοί οι νομικοί και δικηγόροι δεν γνωρίζουν πως από το 2018 –επί υπουργίας Κοντονή– οι φυλακές Κορυδαλλού έγιναν κέντρο κράτησης υποδίκων;  

Θέλω να πιστεύω πως το γνωρίζουν. Αλίμονο αν δεν το γνώριζαν. Τότε πώς ζητούν την ικανοποίηση της απαίτησης του Κουφοντίνα; Για δημιουργία εντυπώσεων; Για την άσκηση κομματικού καθήκοντος;  

Και αν –σύμφωνα με τη λογική τους– και οι δύο βιαστές και δολοφόνοι της Τοπαλούδη κατέφευγαν και αυτοί σε απεργία πείνας για την ικανοποίηση κάποιου δικού τους αιτήματος, θα έτρεχαν να τους συμπαρασταθούν;  

Προφανώς όχι. Γιατί όμως;  

Γιατί οι δύο δολοφόνοι είχαν ευτελή, ποταπά κίνητρα, ενώ ο Κουφοντίνας σκότωνε για ιδανικά, σύμφωνα με τα όσα έχουν υποστηρίξει στελέχη της Αριστεράς.  

Εδώ ακριβώς βρίσκεται η νοσηρή στάση των 888 και όλων όσοι τού συμπαραστέκονται. Επειδή ακριβώς πιστεύουν πως τα εγκλήματά του είχαν ευγενή κίνητρα, τον θεωρούν πολιτικό κρατούμενο, που θα πρέπει να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης, όπως γινόταν επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. 

Αλλωστε, στην ανακοίνωση των 888 υπάρχει η εξής προβληματική πρόταση: «Οποια και αν ήταν η άποψή μας για τα όσα προηγήθηκαν, πλέον μετριόμαστε με μοναδικό ζύγι τη διατήρηση της ζωής». 

Τι σημαίνει αυτό το «όποια και αν ήταν η άποψή μας για τα όσα προηγήθηκαν»; 

Ποια είναι αυτά που προηγήθηκαν; 

Γιατί δεν τα κατονομάζουν; 

Γιατί δεν μας λένε ποια είναι η άποψή τους; 

Και ...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Oι Δημοκρατίες ΔΕΝ εκβιάζονται καθαρματολάγνοι σύντροφοι...

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

(...) Το άλλο θέμα των ημερών, είναι η υπόθεση Κουφοντίνα. Οπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση διασταυρώνουν τα ξίφη τους για τον λεβέντη αυτόν, που με το πιστόλι στο χέρι σκότωσε 11 ανθρώπους και με τη συνδρομή του οι ημίτρελοι της 17 Νοέμβρη σκότωσαν άλλους 14. 

Για ένα άτομο δηλαδή που όχι μόνο αμετανόητο είναι, αλλά και προκάλεσε τεράστια ζημιά στον τόπο, σχεδόν επί τρεις δεκαετίες, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνουν να ομονοήσουν. Για το τι είναι ο Κουφοντίνας και ποιο ακριβώς είναι το αίτημα για το οποίο εκβιάζει τη συντεταγμένη πολιτεία με την απεργία πείνας του.

Επειδή λοιπόν θεωρώ ότι λίγο-πολύ έχει χαθεί η μπάλα, θα αναφέρω μερικά πράγματα, για να καταλάβουμε όλοι περί τίνος πρόκειται. Σύμφωνοι; Σύμφωνοι. 

Ο Κουφοντίνας λοιπόν είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος στο όνομα μιας ιδεοληψίας την οποία υπηρετούσε αυτός και μερικοί άλλοι βλαμμένοι σαν κι αυτόν, σκότωσε αθώους ανθρώπους. Δικάστηκε και καταδικάστηκε.  

Τώρα κάνει απεργία πείνας γιατί δεν θέλει να είναι φυλακισμένος στις φυλακές του Δομοκού, αλλά στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου είναι φυλακισμένοι και οι φίλοι του. 

Και ερχόμαστε στο επίμαχο: Υπάρχει χώρα στον κόσμο (όχι πολλές, μία να μου αναφέρει κάποιος) όπου καταδικασμένος και μάλιστα για ειδεχθή, κατά συρροή, εγκλήματα, έχει το δικαίωμα να διαλέξει τη φυλακή που κρατείται; Την ποιότητα του κελιού του; Το στρώμα στο οποίο θα κοιμάται;  

ΔΕΝ υπάρχει.

Μόνο στην Ελλάδα αναπτύσσονται αυτές οι γελοίες θεωρίες. 

Διάβασα ας πούμε, τη δήλωση 888 (τι αριθμός!) νομικών, που τάσσονται υπέρ του αιτήματος Κουφοντίνα. Μπορεί κάποιος από τους δικηγόρους αυτούς να μας υποδείξει έναν πελάτη του, που πήγε φυλακή, αλλά πριν οδηγηθεί σε αυτή να εξέφρασε προτίμηση για το πού θέλει να πάει; Εναν, όχι πολλούς. 

Τι παραμύθια είναι αυτά. Και σε ποιους τα λένε; Γιατί πρέπει να μας περνάνε για βλάκες για να λένε κάτι τέτοια..

Προσωπικά θέλω να ελπίζω ότι η πολιτεία θα κάνει αυτό που πρέπει, και αυτό που πρέπει υπαγορεύεται από τους νόμους – κανείς δεν μπορεί να εκβιάζει με την ίδια του τη ζωή. Κανείς. Και κανείς επίσης δεν μπορεί να μιλάει για λογαριασμό του. Ούτε προς τη μια ούτε προς την άλλη πλευρά. Γιατί άκουσα, πως μια ορισμένη πλευρά, συστήνει στον Κουφοντίνα να επιμείνει «ως το τέλος», διότι με τον τρόπο αυτόν, οι άλλοι θα κάνουν πίσω, και άρα αυτός θα μεταβληθεί σε «γνήσιο λαϊκό ηγέτη».

Υπάρχουν και κάποιοι ακόμη πιο ιταμοί: που παρακαλάνε να πεθάνει ο Κουφοντίνας εμμένοντας στην άθλια επιλογή του, για να καεί η Αθήνα από τους μπαχαλάκηδες – προκειμένου να τιμηθεί ο «ήρωας» -, να παρέμβει η Αστυνομία για να αποτρέψει τις καταστροφές, και μέσα από το μπάχαλο που θα προκληθεί να έχουμε κάτι αντίστοιχο με τα «Δεκεμβριανά» του 2008. Οι άρρωστοι αυτοί, που έχουν γνωστή πολιτική ταυτότητα, δεν διστάζουν να εξωτερικεύσουν τις αναλύσεις τους για να αποδείξουν πόσο ευάλωτο είναι το πολιτικό κλίμα, και η καταγραφόμενη από τις δημοσκοπήσεις κυριαρχία Μητσοτάκη.

Πρώην κυβερνητικό στέλεχος, που «τίμησε» με την παρουσία του τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε σχετικά σε κολλητό μου ότι «αν κάνει το λάθος η κυβέρνηση και αφήσει τον Κουφοντίνα να πεθάνει, θα προκληθεί τέτοιος σεισμός που θα πάνε περίπατο και το προβάδισμα της ΝουΔου και η ηγεσία Μητσοτάκη».

Υπενθυμίζω και σε αυτόν, και σε όσους σκέφτονται ανάλογα, ότι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η ιερή υποχρέωση των παιδιών των παλαιών αριστερών απέναντι στον οχετό του ΣΥΡΙΖΑ

Του Κώστα Κούρκουλου

Όσοι κάποια στιγμή στη ζωή τους έγιναν αριστεροί, μπορούν να αντιμετωπίσουν όπως θέλουν τον σημερινό οχετό, στον οποίο έχουν μετατρέψει την Αριστερά ο Τσίπρας με τον προσωπικό του "Κουρή" και τους συν αυτώ.

Άλλωστε, δεν υπάρχει τρόπος να προστατεύσεις κάποιον από τον αυτοεξευτελισμό.

Όσοι όμως "γεννηθήκαμε" αριστεροί, με την έννοια ότι είμαστε παιδιά αριστερών, έχουμε μία ΙΕΡΗ - πρώτη φορά χρησιμοποιώ αυτήν τη λέξη - υποχρέωση, να προστατεύσουμε την μνήμη των γονιών μας.

Διότι, μπορεί να κάνανε τα μεγαλύτερα λάθη. (Σε μια εποχή των μεγάλων ουτοπιών που περιφρονούσαν την πραγματικότητα, πώς να μην κάνεις λάθη;). Μπορεί έτσι να μετείχαν σε έναν καταστροφικό εμφύλιο. Μπορεί να τυφλώθηκαν από ιδεολογίες. Όμως, ποτέ δεν μπέρδεψαν την πολιτική με τον οχετό. Γι' αυτό κέρδισαν την εκτίμηση των αντιπάλων τους.  

Και αυτό που λέγαμε "ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς", το οποίο επίσης εξευτέλισαν οι ριζοσπάστες σταλινικοί από την στιγμή που το επικαλέστηκαν για τον εαυτό τους, ήταν υπαρκτό. 

Το απένειμαν στους γονείς μας οι ίδιοι οι αντίπαλοί τους. Με τους οποίους τελικά τους ένωσε το κοινό αίμα που έχυσαν, γι' αυτό που ο καθένας πίστευε. 

Και σήμερα, έρχεται ο εσμός του ΣΥΡΙΖΑ να...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το ρίσκο και η επιλογή του Τσίπρα να πάρει θέση υπέρ Κουφοντίνα!

 Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Ο Αλέξης Τσίπρας καθυστέρησε, αλλά πήρε θέση υπέρ Κουφοντίνα. Προφανώς εκτίμησε ότι το θυμικό της κομματικής βάσης απαιτούσε κάτι τέτοιο.  

Πρόκειται για μία απόφαση με ρίσκο, όσον αφορά την αντανάκλασή της στο κεντρώο ακροατήριο που, υποτίθεται, απευθύνεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διότι μπορεί οι «κυρ Παντελήδες» να είναι, στα social, αρμοδιότητα των τρολ, στις εκλογές, όμως, ο πρόεδρος καλείται να συνομιλήσει μαζί τους. Τώρα μπορεί να λέει ότι συντάσσεται με το κράτος δικαίου, υποχρεωτικά όμως ταυτίζεται και με εκείνους που απειλούν ότι θα κάψουν την Αθήνα.  

Από την άλλη, είναι και οι κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης (σε υψηλά ποσοστά) δεν ασχολείται ουσιαστικά με το θέμα και αν ερωτηθεί σχετικά, τάσσεται υπέρ της τάσης που τηρεί η κυβέρνηση. Όταν όμως ο κομματικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ κινητοποιείται και επενδύει πάνω στον Κουφοντίνα, ο αρχηγός δεν μπορεί να παραμένει στη σιωπή.

 Ο Μητσοτάκης απάντησε, λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητά παραβίαση της έννομης τάξης, υπενθυμίζοντας ότι ο Κουφοντίνας μπορεί πάντα να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. 

Ασφαλώς ο Κουφοντίνας δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο. (Για να το κάνει, χρειάζεται και κάτι έγγραφα που δεν του παραδίδονται.) Θα επιμείνει στη στάση του. Και οι γιατροί, όπως ανακοίνωσαν, θα προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον κρατήσουν στη ζωή. (Τα περί βασανιστηρίων δεν ισχύουν όταν ο απεργός πείνας είναι στην έξοδο της ζωής, εκεί οι γιατροί τηρούν τον όρκο τους).  

Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Τσίπρας έκανε τη δήλωση υπέρ Κουφοντίνα, είναι υποχρεωμένος και να την υπερασπιστεί, αλλά και να συσπειρώσει το ακροατήριο του γύρω από αυτή. Οφείλει, δηλαδή, να δείξει ότι είναι μεγάλο το κομμάτι της κοινωνίας που συμφωνεί μαζί του και αξιολογεί αντίστοιχα την υπόθεση Κουφοντίνα. Συνεπώς, ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στο νοσοκομείο της Λαμίας, το θέμα θα τεθεί με μεγαλύτερη ένταση στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης.  

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα βρει μπροστά της ένα σημείο έντασης από το οποίο θα μπορούσε πολύ εύκολα να απαλλαγεί εν τη γενέσει του, αρκεί να έστελνε εξ αρχής και χωρίς θόρυβο τον Κουφοντίνα στο γνωστό υπόγειο στον Κορυδαλλό, αφήνοντας τον να μετατραπεί σε απολίθωμα. Τώρα έγινε σύνθημα σε τοίχους και αν πεθάνει, θα θυμόμαστε, θέλοντας και μη, την επέτειο θανάτου του, ενώ η χώρα θα αποκτήσει νεκρό απεργό πείνας.  

Βέβαια απ’ ότι φαίνεται, η διαχείριση του θέματος Κουφοντίνα αγγίζει ένα υπαρξιακό κομμάτι της κυβέρνησης. Ανεξάρτητα και πέρα από αυτά που, ούτως ή άλλως, δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά ότι, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, οποιαδήποτε υποχώρηση θα αντιστοιχεί σε πολιτικό κόστος έναντι του κομματικού της ακροατηρίου. Όπως ο Τσίπρας ακούει τον κομματικό πυρήνα, έτσι και ο Μητσοτάκης αναγνωρίζει τα αντανακλαστικά της κομματικής του βάσης. 

Ο Μητσοτάκης έχει και το θεσμικό μειονέκτημα, αν υποχωρήσει τώρα, θα γίνει ένας Πρωθυπουργός που δέχθηκε πίεση από έναν καταδικασμένο τρομοκράτη -δεν είναι αμελητέο αυτό.  

Φαίνεται, λοιπόν, ότι στο άμεσο μέλλον...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Καθαρμάτων ενδιαφέροντα!

Γράφει ο Άλκης ο (επιλεκτικά) Ενδιαφερόμενος

 

 

✔️Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για τη γονική μέριμνα του παιδιού της Ρούπα και του Μαζιώτη.

✔️Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για την αποφυλάκιση των Ξηρών.

✔️Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για το ευ ζην του Κουφοντίνα, τις άδειές του και τη διαμονή του σε βουκολικό περιβάλλον.

✔️Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για την ικανοποίηση ΚΑΘΕ αιτήματος του Κουφοντίνα.

Γνωρίζουμε, επακριβώς, λοιπόν, για τι ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
 

Γνωρίζουμε, όμως, και για τι δεν ενδιαφέρεται:
 

Δεν ενδιαφέρεται και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ

✔️για τα θύματα των τρομοκρατών,

✔️για τα θύματα της MARFIN,

✔️για το πώς αισθάνονται οι οικείοι των δολοφονηθέντων, όταν π.χ. πρώην πρόεδρος της Βουλής απευθύνει διαπρύσια υπεράσπιση του αρχιτρομοκράτη από του βήματος της Βουλής και ο γιος του περιφέρεται ως ημιπιτσιρικάς και πετάει τρικάκια υπέρ του από εδώ και από εκεί.

Προσωπικά, θλίβομαι για την κατάντια τους αλλά και παράλληλα χαίρομαι για τη στάση τους αυτή, διότι εκτίθενται και αποκαλύπτουν το πραγματικό τους είναι:

Ένα περιθωριακό συνονθύλευμα ακραίων, φιλοτρομοκρατών, μπαχαλάκηδων και περιφερόμενων πρώην παλαιοπασόκων, που δεν αντιπροσωπεύουν παραπάνω από το 3-5% της κοινωνίας μας.

Θέλω να πιστεύω ότι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Κατα συρροή δολοφόνος με φουστάνια

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Δημήτρης Κουφοντίνας.  Σας βεβαιώ. Με όσους έχω μιλήσει. Και είναι κάμποσοι. Ολοι με μια φωνή απαντούν «σιγά που θα λυπηθώ αν κάτι πάθει ο Κουφοντίνας.  Δολοφόνησε τόσους ανυποψίαστους. Και τους δολοφόνησε πισώπλατα, ψυχρά, ανελέητα, μπαμπέσικα. Κατά συρροή δολοφόνος. Ούτε συζήτηση»
 

Η συντριπτική πλειοψηφία είναι εναντίον του. Ουδείς ενδιαφέρεται για τους νόμους.  

Ουδείς, εξ αυτών δίνει δεκάρα τσακιστή για την απεργία πείνας του Κουφοντίνα. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και όσοι ενδιαφέρονται, διαμαρτύρονται και επικαλούνται τους νόμους να ξέρουν ένα πράγμα. Ο κόσμος είτε αδιαφορεί, είτε  χασκογελάει, είτε  σχολιάζει, είτε χλευάζει. Και η Αριστερά όλο και πόντους χάνει. Ολο και ταυτίζεται με την τρομοκρατία

Ακόμα χειρότερα για τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτός ο θόρυβος υπέρ Κουφοντίνα του χαλάει το συστημικό του προφίλ και τον ταυτίζει με 17 Νοέμβρη και τρομοκρατία.

Δηλαδή αν είσαι πατέρας ενός 17χρονου, όπως ο Θάνος Αξαρλιάς και άκουγες τον Κουφοντίνα να «απολογείται» για την πράξη του ως «παράπλευρη απώλεια» τι θα έκανες; Αν ας πούμε στη θέση του αθώου Αξαρλιάν ήταν το παιδί του Τσίπρα; Το δικό σου; Το δικό μου;

Για πες μου ακριβώς ποια θα ήταν η αντίδρασή σου;  Για να μας πουν όλοι αυτοί που επικαλούνται τον ουμανισμό μας τι ακριβώς θα έκαναν; Πως θα αντιδρούσαν; Θα το κατάπιναν; Θα αδιαφορούσαν; Θα τον περίμεναν στη γωνία να του φυτέψουν μία; Θα συγχωρούσαν;  Εγώ πάντως όχι. Ποτέ των ποτών

Και κάτι ακόμα. Η 17η Νοέμβρη με όλα τα παρελκόμενα. Με τις δολοφονίες. Με τις «παράπλευρες απώλειες».  Με τις εν  ψυχρώ εκτελέσεις. Ο χειρότερος εχθρός της Αριστεράς. Η συκοφαντία της. Ο  διασυρμός της. Η διαπόμπευσή της

Οποιος υποστηρίζει Κουφοντίνα, αυτός καμία σχέση με Αριστερά.  Αντιθέτως είναι ο εχθρός της. Να τελειώνουμε μ αυτή την ιστορία. Οριστικά και αμετάκλητα. Και κάτι ακόμα

Οι δολοφονικές κυνικές πρακτικές του Κουφοντίνα, είναι μέρος του πολιτικού του αγώνα. Ετσι λέει. Αυτά διακηρύσσει. Αρα η βία, η ψυχρή, η ανελέητη, η κατά συρροή δολοφονική του μανία  είναι δικαιολογημένη. Και για τα δικά του ιδεολογικά «όνειρα» δικαιωμένη. Ετσι δεν είναι; Σκοτώνω εν ψυχρώ κάθε ταξικό μου εχθρό.  Αυτά λέει

Επομένως μπροστά σ αυτές τις ξεδιάντροπες δηλώσεις του και σ αυτές τις ανατριχιαστικές δολοφονικές πρακτικές  του, με τις παράπλευρες απώλειες, η δική του απεργία πείνας φαντάζει σαν το τίποτα. Σαν ανέκδοτο. Σαν αέρας κοπανιστός.

Εκείνος δηλαδή με βάση τις προσωπικές  του πεποιθήσεις, παραμένει πιστός στις πρακτικές του «αγώνα» του. Επομένως όχι μόνο κατά συρροή δολοφόνος ανελέητος και κυνικός αλλά και στην πραγματικότητα δειλός.

Πισώπλατα  δολοφονούσε τα ανυποψίαστα θύματά του.  Και τώρα με θρασύτητα επικαλείται την επιείκεια  ενός συστήματος που ο ίδιος επιθυμούσε να γκρεμίσει. 

Δεν έχει το στοιχειώδες, το μικροσκοπικό  ανάστημα να...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η Τζιχάντ ενος καθάρματος

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Μπορεί ο απεργός να θέλει να γίνει μάρτυρας. Στην εγκληματική του καριέρα έδρεψε τις ζωές των θυμάτων του, χύνοντας το αίμα τους ως προπαγανδιστικό μέσο. Τώρα, μην μπορώντας πια να βλάψει τους άλλους, διακινδυνεύει τον δικό του θάνατο, για τους ίδιους σκοπούς. Το διάβημά του εκπορεύεται από τον ομόλογο φανατισμό που εμπνέει τις επιθέσεις αυτοκτονίας άλλων αιρέσεων: Ο τζιχαντιστής επιδιώκει όχι μόνο το άμεσο πλήγμα του, αλλά και την αιματηρή παρακαταθήκη του στους ομοδόξους του.

Ούτε τα κίνητρα του απεργού ούτε τα κίνητρα των ακολούθων του, που συχνά τυλίγουν τους αντιδημοκρατικούς ιδεασμούς τους μέσα στο ασημόχαρτο ενός προσχηματικού δικαιωματισμού, δεν (πρέπει να) ενδιαφέρουν την πολιτεία. 

 Από την άποψη του δικαίου, το δίλημμα Κουφοντίνα δεν είναι δίλημμα. Η δημοκρατική πολιτεία υπάρχει για να προστατεύει τη ζωή –την κάθε ζωή– χωρίς να ζητάει ποινικό μητρώο. Υπάρχει για να μεταβολίζει σε ένα σύστημα απροσωπόληπτης δικαιοσύνης την ανεκρίζωτη ροπή μας προς την εκδίκηση.

Το δίλημμα Κουφοντίνα, όμως, δεν είναι μόνο δίλημμα φιλοσοφίας του δικαίου. Ζυμώνεται τις τελευταίες ημέρες και ως πολιτικό ερώτημα ιστορικών διαστάσεων. Στα μάτια των πολλών, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι έθεσε η ίδια σε κίνδυνο τη ζωή του απεργού πείνας. Η απόφαση ήταν δική του. Με αφετηρία αυτήν τη διαπίστωση, κάποιοι επιχειρούν να ζυγίσουν τον αντίκτυπο που θα είχε μιαν ανυποχώρητη στάση της πολιτείας.

Οι απαντήσεις που δίνονται είναι, χονδρικά, δύο: 

Οι διαλλακτικοί πιστεύουν ότι υπάρχει κίνδυνος αναζωπύρωσης των θυλάκων πολιτικής βίας, σε μια περίοδο που το φαινόμενο βρίσκεται σε ύφεση. Εκφράζονται φόβοι για αλυσιδωτές αντιδράσεις, που μπορεί να απειλήσουν ακόμη και την επάνοδο στη μεταπανδημική κανονικότητα – αν όχι και να δημιουργήσουν συνθήκες εκκόλαψης μιας νέας γενιάς τρομοκρατίας.

Η δεύτερη απάντηση θεωρεί υπερβολικές τις εκτιμήσεις για το βεληνεκές του περιθωρίου. Η αντιπαράθεση εκθέτει ήδη, λένε, τους απολογητές της βίας. Και θα τους εκθέτει περισσότερο, όσο η συνηγορία τους γίνεται δραστικότερη. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης δεν θα ανεχόταν να δει τη χώρα να πυρπολείται για χάρη ενός αμεταμέλητου δολοφόνου.

Η αδιαλλαξία, όμως, δεν είναι προϊόν μόνο βραχέος πολιτικού υπολογισμού. Για ορισμένους είναι και θέμα αρχών. Σύμφωνα με αυτούς, επί 47 χρόνια η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία αντιδρά ενοχικά απέναντι σε έναν κλάδο των εχθρών της.  

Τώρα, πρέπει...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Απειλούν την Δημοκρατία, «κτίζουν» το κράτος του Κουφοντίνα!

 

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Τα τάγματα εφόδου της επαναστατικής αριστεράς ασκούν καθημερινά βία στο όνομα του δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα και μάλιστα με την απόλυτη πολιτική κάλυψη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι οι ίδιοι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα δύο πολιτικά άκρα όταν θέλουν να επιτεθούν στη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει η Ζανέτ Τσίπρα και ο Παύλος Πολάκης. Κάνουν ασκήσεις στο πεζοδρόμιο, όπως έκαναν και το 2008. Είναι επικίνδυνοι.

Υπάρχει σοβαρό πολιτικό θέμα και ο πολιτικός κόσμος αρνείται να τοποθετηθεί. Όπως και το 2015 στη συντριπτική τους  πλειοψηφία οι πολιτικοί μας παραμένουν κρυμμένοι πίσω από το δάκτυλό τους, φοβούμενοι μην τυχόν και «εκτεθούν». Πρώτοι μόνο στον αγώνα για την κάλυψη των κυβερνητικών θέσεων. Σε αυτό η αριστερά έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα.

Αν τα τάγματα εφόδου μπορούν να φτάνουν μέχρι το σπίτι της Προέδρου της Δημοκρατίας και το γεγονός αυτό περνάει απαρατήρητο για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τότε κάτι δεν πάει καλά με το κόμμα αυτό. Αν και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν έχουμε ισχυρά δείγματα γραφής. Να μην ξεχνάμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να επισκεφτεί το θύμα της τρομοκρατίας πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.

Το 2015 υπήρχε άλλοθι για αυτούς που έστειλαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση: Δεν τον ήξεραν!  

Τώρα ξέρουν και δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να επιβάλλει μία ατζέντα που θέλει τον Κουφοντίνα «λαϊκό αγωνιστή» και την 17Ν μία «επαναστατική ανθρωπιστική οργάνωση». Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε μία μη κανονική χώρα. Δίνει μάχη χαρακωμάτων για να θυμίζει η Ελλάδα Λίβανο ή Βενεζουέλα.

Η σφοδρότητα της «αντιπαράθεσης» δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Μια Πολιτεία που δεν υποχωρεί!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Δούβλης  

Εγκληματολόγος, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας της Αστυνόμευσης.


Ζόφος. Κυριολεκτικά ο όρος αναφέρεται στο "πυκνό σκοτάδι του κάτω κόσμου". Μεταφορικά το χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε ένα πολύ βαρύ κλίμα που ενέχει στοιχεία τρόμου και φόβου.

Αυτό ακριβώς ζούμε τις τελευταίες μέρες με τις (όντως) ζοφερές αποκαλύψεις που άπτονται περιπτώσεων παρενόχλησης, βιασμών και άλλων εγκληματικών πράξεων που επί χρόνια έμεναν ατιμώρητες υπό τον μανδύα του φόβου και του καθωσπρεπισμού. Μαζί με αυτά όμως έχουμε και μια νέα πραγματικότητα στον τομέα της ασφαλείας και της ευνομίας, που δυστυχώς περνάει στα ψιλά.

Το αστικό κράτος, η κορωνίδα της σύγχρονης δημοκρατίας επιστρέφει αργά, αθόρυβα και σταθερά στην προτεραία κατάστασή του. Αυτή της κυριαρχίας.

Αναφέρομαι στην υπόθεση Κουφοντίνα και την αλλαγή στάσης της οργανωμένης πολιτείας απέναντι στην απόπειρα διάβρωσης της.

Το κράτος επί σειρά ετών, υπήρξε (όπως έχω αναφέρει πολλάκις) ένας "αμελής σπιτονοικοκύρης". Ο διεθνής όρος είναι absentee landloard, ένας δηλαδή ιδιοκτήτης περιουσίας που είναι "απτών". Που παραμελεί τα του οίκου του. Που έχει εκχωρήσει την εξουσία του σε άλλους.   

Όχι πια.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη δουλεύει εδώ και 20 μήνες με μια αξιοθαύμαστη μεθοδικότητα και επαγγελματισμό. Κόντρα όχι μόνο σε αντιπάλους αλλά και σε... φίλους. Σε αυτούς που πίστευαν ότι η αποκατάσταση της τάξης είναι ζήτημα μερικών εβδομάδων.

Μάταια φωνάζαν πολλοί εξ ημών ότι η Ελλάδα είναι ανομική χώρα με βαθιά ριζωμένες αντιεξουσιαστικές απόψεις καθώς και με μια κοινή γνώμη που – ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης– έδειχνε μια παράξενη συμπάθεια σε όσους ενδύονται τον επαναστατικό μανδύα.

Ευτυχώς η πολιτική ηγεσία του ΥΠΡΟΠΟ είχε και γνώση και σχέδιο. Γι' αυτό και κινήθηκε μεθοδικά και έχει αρχίσει να "ξεδοντιάζει" το τέρας της ανομίας. Δόντι, δόντι. Με σχεδόν αναίμακτες "εξαγωγές". Με τόλμη αλλά και την απαιτούμενη ψυχραιμία.

Τι χρειάζεται να κάνει ένας σπιτονοικοκύρης που θέλει να επαναδιεκδικήσει την απολεσθείσα εξουσία του απέναντι σε μια ζοφερή (νάτο πάλι...) πραγματικότητα που μάλιστα έχει παγιωθεί, άρα έχει αποκτήσει χαρακτήρα κανονικότητας;

Η λυσσασμένη αντεπίθεση είναι μια ενστικτώδης κίνηση, καταδικασμένη όμως να αποτύχει και να χάσει "το δίκιο της". Αντιθέτως, πρέπει να σηκώσει σταδιακά το ανάστημα του. Αρχικά, σταματά να υποχωρεί υπό το κράτος του φόβου.

Κρατικός μηχανισμός που υποχωρεί, απαξιώνεται στα μάτια των πολιτών και χάνει κάθε ψήγμα σεβασμού. Αυτό έκανε το κράτος δικαίου στα Εξάρχεια, σε αρχικό στάδιο. Η αστυνομία σταμάτησε να υποχωρεί και να αποχωρεί! Πέρασε άμεσα το μήνυμα "είμαι εδώ, αυτοί οι δρόμοι είναι δικοί μου και δεν εκχωρώ την εξουσία μου"! Έπειτα, άρχισε να "απωθεί". Να θέτει τα όρια του. Να λέει "Ως εδώ"! Αυτό ήταν το δεύτερο μήνυμα: "Πλέον αρχίζω να αντιδρώ".

Χρησιμοποιώ την εκ του νόμου εξουσία μου, το μονοπώλιο της βίας και αρχίζω να τιμώ τον όρκο που έχω δώσει να τηρώ το Σύνταγμα και τους Νόμους.

Το τρίτο μήνυμα είναι "ανακαταλαμβάνω". Τους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τις πλατείες, τις γειτονιές. Ανακαταλαμβάνω τους χώρους που εκχώρησα στην παρανομία, στο περιθώριο και στους εχθρούς της δημοκρατίας από φόβο και χαμηλό ηθικό. Είμαι πλέον απαλλαγμένος από ενοχές και αγκυλώσεις που ανήκουν σε άλλες εποχές.

Όσο μια μικρή μειοψηφία βλέπει "αστυνομικό κράτος" και "χουντικές πρακτικές", εγώ μειδιώ και απλώς κάνω το καθήκον μου. Διότι εγώ είμαι το σύγχρονο αστικό κράτος του 21ου αιώνα που προασπίζω την ελευθερία, την ευταξία, την ομαλή κοινωνική λειτουργία.

Είμαι ο θεματοφύλακας της ζωής και της περιουσίας. Υπερηφανεύομαι για την προστασία της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας. Αντιλαμβάνομαι ότι αν θέλω ανάπτυξη πρέπει να διασφαλίσω την τάξη.  

Θεωρώ την τήρηση του Νόμου ιερή υποχρέωση. Δεν εκδικούμαι, αλλά προστατεύομαι από όσους θέλουν να με καταλύσουν.  

Δεν επιτρέπω σε καταδικασμένους δολοφόνους να μου επιβάλλουν την ατζέντα τους. Που...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Δεν είναι η δημοκρατία, είναι το κράτος

Toυ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες πολύ μελάνι χύνεται, που λέει ο λόγος, και πολλά πληκτρολόγια έχουν πάρει φωτιά, που θα έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας, για την τάχα απάνθρωπη μεταχείριση του Δημήτρη Κουφοντίνα. 

Ο ίδιος έχει ως γνωστόν κηρύξει απεργία πείνας, ζητώντας επί της ουσίας να έχει επιλογή του χώρου κράτησης του, για όσο χρόνο θα παραμείνει ακόμη στη φυλακή.  

Έχει ενδιαφέρον ως προς αυτά, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και διαφόρων άλλων, επιστημόνων, διανοουμένων και αυθεντιών κάθε είδους. Οι μεν ανάγουν το ζήτημα σε εξετάσεις δημοκρατικότητας, οι δε δηλώνουν ότι αν πεθάνει ο Κουφοντίνας, έστω και κατ’ επιλογή του, θα υπάρχει κάποιου είδους πρόβλημα.  

Τι ακριβώς σημαίνουν αυτά; Και τι πρόβλημα θα υπάρξει; Θα αντιδράσουν κάποιοι και πώς; Θα κάψουν την Αθήνα; Θα αναστηθεί η 17Ν; Είναι αυτά ανησυχίες ή μήπως απειλές κάποιου είδους; 

Από την άλλη πλευρά μία πτυχή του θέματος εντοπίζεται σε μία λεπτομέρεια. Η οποία διατρέχει σχεδόν όλες τις επίσημες, δημόσιες δηλώσεις ή σχόλια.

 «Η δημοκρατία δεν εκδικείται», υποστηρίζουν οι κάθε είδους συμπαραστάτες του Κουφοντίνα σε αυτή τη φάση. Φυσικά και δεν εκδικείται. Αν ήθελε να εκδικηθεί, θα το είχε κάνει όταν ο πιστολέρο της 17Ν δικάστηκε και καταδικάστηκε για τις 11 δολοφονίες που διέπραξε. 

«Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται», επαναλαμβάνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και άλλοι, αρμόδιοι ή αναρμόδιοι για το θέμα, επιχειρηματολογώντας στη συνέχεια για τους λόγους που δεν θα πρέπει να υπάρξει υποχώρηση στο αίτημα του τρομοκράτη-δολοφόνου.  

Ειδικώς στην απόκριση των κυβερνητικών υπάρχει ένα πρόβλημα. Και αφορά την αντίληψη και εμπέδωση μερικών πραγμάτων. Η δημοκρατία, πράγματι δεν εκβιάζεται, αν και αυτό φαίνεται ότι δεν είναι αξιωματικό, αφού βλέπουμε ότι κάποιοι θεωρούν ότι τελικά εκβιάζεται, όταν ανησυχούν (ή απειλούν;) ότι αν ο Κουφοντίνας πεθάνει, επειδή ο ίδιος έτσι επέλεξε, θα υπάρχει θέμα. 

Δεν είναι όμως η δημοκρατία που δεν εκβιάζεται. Είναι το κράτος. Αυτό έχει υπόσταση νομική, μέσα επιβολής και τήρησης κανόνων και έναντι αυτού στρέφονται οι συγκεκαλυμμένες απειλές. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουν διάφοροι ή να διαπιστώσουν άλλοι. Το κράτος είναι αυτό που δεν υποχωρεί (ή οφείλει να μην υποχωρεί) σε εκβιασμούς και αυτό είναι υπεύθυνο, δια των μηχανισμών και θεσμών του, για την διαφύλαξη της δημοκρατίας, του Δικαίου και των αρχών που διέπουν όλα αυτά. Είτε προληπτικά, είτε κατασταλτικά.  

Αυτό σημαίνει κράτος. Ετυμολογικά, ο όρος είναι ταυτόσημος με την ισχύ, τη δύναμη. Η οποία, εφόσον υπάρχει, κάποια στιγμή ασκείται.  

Η αποφυγή χρήσης του όρου στην ελληνική πολιτική αργκό φανερώνει κάποια φοβικά σύνδρομα, κάποιες ενοχές ριζωμένες στο παρελθόν και κάποιες αντιλήψεις με ελληνική ιδιαιτερότητα, με αναφορές στον εμφύλιο, τη χούντα ή μεταγενέστερες περιόδους, κατά τις οποίες επικράτησε η άποψη ότι δημοκρατία σημαίνει ξεχαρβαλωμένο κράτος και ότι ισχυρό κράτος είναι κάτι ισοδύναμο με τον φασισμό. 

Ελληνικές στρεβλωτικές παθογένειες. Αυτό ακριβώς πρέπει να ανατραπεί. 

Είναι το κράτος που δεν συνδιαλέγεται με κανέναν για την τήρηση της νομιμότητας, ειδικώς και κυρίως όταν...

 

Υπαρκτού αριστεροξεφτιλαροπληκτου ελληνισμού κωμωδία

 

 

Σαν σήμερα (28/2/ΧΧΧΧ)

 

1854: Ιδρύεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ

1904: Ιδρύεται στη Λισαβόνα η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπενφίκα

1935: Ο δρ. Γουάλας Κράδερς εφευρίσκει το νάιλον.

1901: Γεννιέται ο αμερικανός χημικός Λίνους Καρλ Πόλινγκ, αμερικανός χημικός ο οποίος τιμήθηκε με Νόμπελ Χημείας το 1954 και Νόμπελ Ειρήνης το 1962. Αυτός και η Μαρία Κιουρί είναι οι μοναδικοί κάτοχοι δύο βραβείων Νόμπελ στην ιστορία του θεσμού.

1942: Γεννιέται ο Μπράιαν Τζόουνς, ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones.

1986: Δολοφονείται ο σουηδός πρωθυπουργός Ούλοφ Πάλμε

 

 

 

 

 

 

2020 Πεθαίνει στα 97 της χρόνια η συγγραφέας Άλκη Ζέη. 

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αριστερή διανόηση απέναντι στην κακοήθεια

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η Αριστερά δεν διαθέτει μόνον το ηθικό πλεονέκτημα. Διαθέτει και το διανοητικό πλεονέκτημα. Στις τάξεις της φύονται πνευματικοί άνθρωποι σαν τις παπαρούνες την άνοιξη. 

Πανεπιστημιακοί, όπως ο Γαβρόγλου, ο Τσουκαλάς και εκατοντάδες άλλοι έτοιμοι να αναδείξουν τις αξίες της με το κύρος τους. 

Συγγραφείς, όπως ο Βασιλικός, η Μάρω Δούκα ή η Ρέα Γαλανάκη. 

Ποιητές όπως ο Νίκος Ξυδάκης και ο Τάσος Κουράκης. 

Σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μουσικοί ων ουκ έστι αριθμός. 

Εκδότες, βιβλιοπώλες, δημοσιογράφοι.  

Ολοι αυτοί, ασχέτως ταλέντου, δεν φροντίζουν μόνον για την παραγωγή των ιδεών και την επανανακάλυψη της Αμερικής διορθώνοντας τα λάθη του Κολόμβου. 

Φροντίζουν και για τη διακίνησή τους. Υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου όταν η αυταρχική Δεξιά προσπαθεί να το ορίσει. Δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν Κνίτες απαγόρευσαν στον Στεφάν Κουρτουά, εκ των συγγραφέων της Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού, να μιλήσει στο Αριστοτέλειο. Ούτε όταν μερικοί αλήτες μπαχαλάκηδες τραμπούκισαν στην Πάτρα τον βιολόγο Γουότσον, τον νομπελίστα που ανακάλυψε το DNA. Δεν αναφέρομαι στους εντοιχισμούς καθηγητών ή στον προπηλακισμό του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Δεν φθείρουν τα επιχειρήματά τους μες στην πολλή συνάφεια. Τα κρατούν για τα ουσιώδη, τον νόμο Κεραμέως, την απεργία πείνας του Κουφοντίνα, και τον Λιγνάδη.

Βιάζομαι, θα μου πείτε, όμως περιμένω εδώ και μέρες κάποιους εξ αυτών να πουν κάτι για την κακοήθεια. Πώς «διαβάζουν» την ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας με την παιδεραστία; Ή μήπως είναι υπεράνω Διαδικτύου; 

 Εκτός κι αν αρκούνται στη χθεσινή αποστροφή του Τσίπρα περί καταδίκης της κακοήθειας. Την άφησε να κυκλοφορήσει με την άνεσή της, να μολύνει ό,τι βρήκε στον δρόμο της, προσπάθησε να την εκμεταλλευθεί πολιτικά, απέτυχε και την καταδίκασε. Και χθες, στη Βουλή, κατάντησε να ζητιανεύει την παραίτηση της Μενδώνη, το ξεροκόμματο απ’ το πολιτικό γεύμα που ετοιμαζόταν να απολαύσει.

Η κακοήθεια που διαχέεται σαν τον κορωνοϊό στον δημόσιο βίο δεν είναι κομματικό ζήτημα. Δεν είναι καν πολιτικό. Ή μάλλον είναι πολιτικό διότι χτυπάει την ίδια μας τη συνύπαρξη. 

Πριν από μερικά χρόνια η μια Ελλάδα κατηγορούσε την άλλη για δωσιλογισμό. Χαμηλά, πιο χαμηλά.  

Σήμερα προσπαθούν να κατοχυρώσουν τον διαχωρισμό της διαστροφής. Πόσο πιο χαμηλά. 

Περιμένω στις επόμενες ημέρες...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο βιαστής, λαμπρός νέος, με τη βοήθεια του κόμματος διοριζόταν σε θέσεις-κλειδιά (Γιατί τον έβαλαν- επί του παρόντος φυσικά- στα αζήτητα)

 

Από το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Ήμασταν δυο φιλενάδες, συμφοιτήτριες κοντά στο πτυχίο… (Η μια Νομική η άλλη Πολιτικό της Νομικής)

Συχνά διαβάζαμε μαζί και αραιά βγαίναμε για κανένα ποτό μαζί ή με παρέα.

Η φίλη μου, πιο αγχωμένη –πάντα έτσι ήταν – ζήτησε τη βοήθεια κάποιου «ειδικού» στη μελέτη των πτυχιακών.

Υπήρχαν τότε πολλά φροντιστήρια γύρω από τη Νομική και το δικό του εθεωρείτο το καλύτερο.

Ένα μεσημέρι και ενώ όδευε προς την κομματική οργάνωση της ΚΝΕ τον συνάντησε στο δρόμο.

«Δεν έρχεσαι στο σπίτι μου που είναι εδώ κοντά, να πιούμε ένα καφέ, να πούμε καμιά κουβέντα…” », της είπε. Συνήθως μιλούσαν για τα πολιτικά.

Ανέβηκαν, αυτός πήγε στην κουζίνα για να …φτιάξει καφέ και η φίλη μου κάθισε στον καναπέ.  

Ο «κύριος» επέστρεψε χωρίς …καφέ και …της την έπεσε.  

Αρνήθηκε.  

Αυτός επέμενε, πίεζε. Τον έσπρωξε πέρα και προσπάθησε να πάει προς την πόρτα για να φύγει… Την έπιασε σφιχτά από το λαιμό. Κόπηκε η αναπνοή της.

-Τώρα θα «καθίσεις» της είπε…

Λύγισαν τα πόδια της, σκοτείνιασαν τα μάτια της, άρχισε να χάνει τις αισθήσεις της…

Νύχτωνε όταν μου τηλεφώνησε τρέμοντας από ένα τηλεφωνικό θάλαμο, στην Ακαδημίας κοντά στη σχολή. Πήγα με ταξί και την πήρα, ένα ράκος, λες και είχε χάσει την επαφή με το περιβάλλον. Μείναμε μαζί μέρες, φοβόταν, πεταγόταν στον ύπνο της. Δυο τρεις φίλοι που ήρθαν να τη δουν και τους το είπε, την επέπληξαν, γιατί ανέβηκε στο σπίτι… 

Ένα πράγμα έμαθα τότε και μου έγινε μάθημα: Η παροιμία «έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρουμε… »

Η φίλη μου το κλείδωσε μέσα της, τράβηξε ένα Χ για καιρό και συνέχισε… Ωστόσο αυτό, όλο και έβγαινε στην επιφάνεια. Κάθε που έβλεπε το όνομα του στην εφημερίδα, αφού ο …λαμπρός αυτός νέος με το βοήθεια ενός κόμματος και με απίστευτες ικανότητες αμοραλισμού, κατάφερνε και διοριζόταν σε θέσεις κλειδιά. Συνεχώς.  

Πολλές φορές σκέφτηκε να τον καταγγείλει, όμως σκεφτόταν τα παιδιά της που ήταν μικρά, την πληγή που θα τους άφηνε… 

Συναντήθηκαν τυχαία πολλά χρόνια μετά σε μια κοσμική συγκέντρωση.

«Με θυμάσαι;» τον ρώτησε. «Θυμάσαι;» 

«Έλα τώρα, περασμένα ξεχασμένα» της απάντησε και …συνέχισε την αναρρίχισή σου τα ύπατα αξιώματα.

Δεν τα κατάφερε όμως γιατί η φίλη μου προειδοποίησε το κόμμα, ότι αν τον άφηναν να ανέβει κι άλλο θα του έκανε δημόσια καταγγελία το οποίο θα απέβαινε και εις βάρος του κόμματος. Κι αυτό νομίζω ήταν που βάρυνε πολύ.

Και...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΡΟΥΣΦΕΤΟ-ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Το κομματικό άσυλο αλωνίζει στα ΑΕΙ

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ

 Πολλούς παρακίνησε να μιλήσουν για τη δική τους περιπέτεια, στην προσπάθεια να διεκδικήσουν μια θέση καθηγητή σε ελληνικό ΑΕΙ, το θέμα που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της «Καθημερινής»   (βλ. προηγούμενη ανάρτηση) για τις «φωτογραφικές» προκηρύξεις θέσεων. Δηλαδή, τις θέσεις τις οποίες τα τμήματα περιγράφουν με «χειρουργική» αναφορά στο προσοντολόγιο των υποψηφίων και τις προκηρύσσουν σε «σπάνια» και ιδιαίτερα λεπτομερή γνωστικά αντικείμενα, με στόχο να βολευτούν «δικοί μας άνθρωποι».

Από τα μηνύματα που δέχθηκε η «Κ», φαίνεται πως το μαγείρεμα στη στελέχωση των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων, αλλά και στις προαγωγές – εξελίξεις των ήδη υπηρετούντων στην επόμενη βαθμίδα, έχει καταλήξει σε αρκετές περιπτώσεις η κύρια μέθοδος που υιοθετούν καθηγητές – ορισμένοι εξ αυτών για να διεκδικήσουν στο μέλλον θέσεις εξουσίας, εντός και εκτός ΑΕΙ.

Χαρακτηριστικά, πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι η ηγεσία γνωστού ερευνητικού κέντρου της Αθήνας επιθυμεί να ενισχύσει το προσωπικό του κέντρου, αξιολογώντας όχι μόνον το επιστημονικό έργο των υποψηφίων, αλλά και την κομματική τους ταυτότητα. Οι κακές γλώσσες «χρεώνουν» το ερευνητικό κέντρο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο συμβαίνει και σε εμβληματική σχολή της χώρας. Εκεί πανεπιστημιακός διαφημίζει τα ερείσματά του στη Ν.Δ., υπόσχεται σε υπηρετούντες καθηγητές πως θα επισπεύσει την προαγωγή τους και δημιουργεί ομάδα φίλων – ψηφοφόρων του σε πιθανή υποψηφιότητά του για διοικητική θέση.

Σε τμήμα περιφερειακού ΑΕΙ της Δυτικής Ελλάδας, η πρόεδρος έδωσε θέση πανεπιστημιακού υποτρόφου στον 50χρονο σύζυγό της, παρότι η ειδίκευσή του δεν έχει άμεση σχέση με το αντικείμενο του τμήματος.

Προτιμούν, λοιπόν, οι ηγεσίες της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ να βολευτεί ένας «ημέτερος», παρότι από την άθλια κομματική πρακτική κηλιδώνεται το όνομα του κόμματος στα μάτια πολλών άλλων άξιων επιστημόνων;

Και η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τι πράττει; 

Τουλάχιστον, όταν πρόσφατα είχε έλθει στο προσκήνιο περίπτωση στο Μαθηματικό Καστοριάς –από τους τριάντα υποψηφίους ο μόνος που προκρίθηκε, εμφανίστηκε να είναι συγγενής στελέχους του τμήματος– ο τέως υφυπουργός Παιδείας Βασίλης Διγαλάκης σήκωσε το τηλέφωνο για να επιστήσει την προσοχή στην ηγεσία του Παν. Δυτικής Μακεδονίας και κατόπιν δόθηκε οδηγία στο Μαθηματικό η διαδικασία να αρχίσει εκ νέου. Η πολιτεία και τα ΑΕΙ διαθέτουν μηχανισμούς ελέγχου της νομιμότητας, ώστε να επιβεβαιώνεται η επιταγή του νόμου.

Σήμερα, πάντως...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΡΟΥΣΦΕΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Με διδακτορικό στη… φωτογένεια (Πληθαίνουν οι καταγγελίες για τη στελέχωση τμημάτων ΑΕΙ μέσω φωτογραφικών προκηρύξεων ώστε να επιλεγούν «δικοί μας» )

Toυ Απόστολου Λακασά

Η τέχνη των φωτογραφικών προκηρύξεων, με «χειρουργική» αναφορά στο προσοντολόγιο των υποψηφίων, σε «σπάνια» και ιδιαίτερα λεπτομερή γνωστικά αντικείμενα είναι γνωστή στα ελληνικά πανεπιστήμια. 

Στόχος; 

Να βολευτούν «δικοί μας άνθρωποι». Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι σχετικές καταγγελίες, οι οποίες έχουν φθάσει  στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.  

Το πρόβλημα παρατηρείται στα νέα τμήματα που προέκυψαν μετά την «πανεπιστημιοποίηση» των ΤΕΙ το 2019 και χρειάζονται θέσεις διδασκόντων. Χαρακτηριστικά, από τις νέες 550 θέσεις διδασκόντων στα ΑΕΙ, πολλές δίνονται στα καινούργια τμήματα για διδασκαλία κρίσιμων μαθημάτων τους. Οπως πάει όμως η κατάσταση, εάν προκριθούν οι «ημέτεροι» οι οποίοι θα αποτελέσουν τη βάση για τη στελέχωση και ανάπτυξη των τμημάτων, αυτά θα βουλιάξουν στην εσωστρέφεια και την αναξιοκρατία. Την ίδια στιγμή, μένουν εκτός νέοι επιστήμονες με σημαντικά ακαδημαϊκά προσόντα αλλά χωρίς τις κατάλληλες γνωριμίες εντός του πανεπιστημιακού κατεστημένου.

Ειδικότερα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» σε περιφερειακό τμήμα του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος που έχει έδρα στη Θεσσαλονίκη, δύο θέσεις επίκουρων καθηγητών έχουν προκηρυχθεί «φωτογραφικά» και πολύ εξειδικευμένα, με σκοπό να δημιουργήσουν αθέμιτο πλεονέκτημα για συγκεκριμένους υποψηφίους. «Οι θέσεις θα μπορούσαν να έχουν οριστεί σε κάποιο ευρύ και συμπαγές αντικείμενο», λένε υποψήφιοι που έχουν κάνει την καταγγελία, η οποία έφτασε αρμοδίως στο υπ. Παιδείας. Και στις δύο περιπτώσεις τους όρους κάθε προκήρυξης φέρεται να πληρούν υποψήφιοι-συνεργάτες στελεχών του τμήματος και μελών της τριμελούς εισηγητικής επιτροπής για τη θέση. Ωστόσο, σύμφωνα με τις διεθνείς πρακτικές οι διδάσκοντες θα έπρεπε να είχαν ζητήσει να εξαιρεθούν από τη διαδικασία εκλογής επικαλούμενοι αδυναμία να είναι αμερόληπτοι (conflict of interest).  

«Είναι όντως θλιβερή η κατάσταση», σχολίασε υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου όταν ενημερώθηκε για τα γεγονότα. Να σημειωθεί ότι πρόσφατα είχε έλθει στο προσκήνιο περίπτωση στο Μαθηματικό Καστοριάς, όπου από τους τριάντα υποψηφίους ο μόνος που προκρίθηκε εμφανίστηκε να είναι συγγενής στελέχους του τμήματος. Οταν τα γεγονότα έγιναν γνωστά στο υπ. Παιδείας, δόθηκε οδηγία η διαδικασία να αρχίσει εκ νέου.

Ως προς τη διαδικασία της «φωτογραφικής» προκήρυξης, η γενική συνέλευση του τμήματος περιγράφει με λεπτομέρεια το γνωστικό αντικείμενο της θέσης, ώστε αυτό να μπορεί να καλυφθεί μόνο από έναν υποψήφιο. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις «μαγειρεύεται» η σύνθεση του εκλεκτορικού σώματος. «Η γενική συνέλευση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Δυστυχώς είναι συνένοχη», παρατηρεί στην «Κ» μέλος ΔΕΠ του ΕΚΠΑ.

«Πρέπει να περάσει η αντίληψη στους πανεπιστημιακούς ότι οι επιλογές υποψηφίων διδασκόντων πρέπει να διαπνέονται από αριστεία και οι θέσεις να είναι σε αντικείμενα που θα βοηθούν την ανάπτυξη κάθε τμήματος στις βασικές επιστημονικές κατευθύνσεις που λείπουν από τον τομέα», ανέφερε  ο Περικλής Μήτκας, πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) και τέως πρύτανης του ΑΠΘ.

«Είναι αναγκαίο τα ΑΕΙ να παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις στη δημιουργία γνωστικών αντικειμένων. Σήμερα πλέον οι επιστήμες που έχουν ενταχθεί στα πανεπιστήμια είναι πολλαπλάσιες αυτών που υπήρχαν πριν από μερικές δεκαετίες, ενώ και οι κλασικές επιστήμες γνωρίζουν τεράστια εξειδίκευση. Παράλληλα, έχει μεγαλώσει και η παραγωγή διδακτορικών και επομένως ο αριθμός όσων αναζητούν ακαδημαϊκή καριέρα. Οι προκηρύξεις πρέπει να γίνονται στο ευρύτερο αντικείμενο του τομέα και όχι ενός μαθήματος ή (ακόμα χειρότερα) ενός τίτλου διδακτορικού», δηλώνει  η καθηγήτρια στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΕΚΠΑ Ευγενία Μπουρνόβα.

Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις τμημάτων παλαιότερων ΑΕΙ υπάρχουν αντικείμενα εξόφθαλμα παράδοξα, που προκαλούν σκωπτικά σχόλια από πανεπιστημιακούς. «Τον τελευταίο καιρό έχει παρατηρηθεί ...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟ-ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Σιγά που θα ανακατέψουμε τα κρατικά μονοπώλια

Του Γιώργου Κράλογλου

Αφήστε τους "χορούς", με τα όσα είπε η κυβέρνηση για τα κρατικά μονοπώλια σε ηλεκτρισμό και νερό. Τα κόμματα και οι Δήμοι θα πουν την τελευταία λέξη.

Με προοπτική εκλογών (έστω και σε 2ετία) δεν παίζεις. Και, πολύ περισσότερο, δεν στριμώχνεις το πελατειακό σου δυναμικό σε ΔΕΚΟ, Δήμους και διαπλοκή.

Δεν αφήνεις από τα χέρια σου τα πιο σπουδαία κρατικά μονοπώλια, στρατηγικής σημασίας, (όχι για την οικονομία, ποιος νοιάζεται για δαύτην...) στην κάθε προεκλογική περίοδο. Δεν διαλύεις τις στρατηγικές ΔΕΚΟ, του κομματισμού,  της κρατικοδίαιτης οικονομίας και της διαπλοκής.

Σιγά τώρα που θα ανακατέψεις στρατηγικούς επενδυτές στο ηλεκτρικό σου δίκτυο ή θα μοιράσεις μαζί τους, γιγαντιαία έργα,  όπως της σύνδεσης της Κρήτης και των Κυκλάδων με το κεντρικό ηλεκτρικό σύστημα...

Πήγε να το κάνει,  βλακωδέστατα, η κυβέρνηση του 2007,  με τους Γερμανούς της RWE ως στρατηγικούς επενδυτές στα δίκτυα ηλεκτρισμού και "ευτυχώς" που την έσωσαν οι εργατοπατέρες,  διώχνοντας τους Γερμανούς με κλωτσιές...

Σιγά που θα αφήσεις τους διορισμούς,  τις προμήθειες, τα έργα,  τις εξυπηρετήσεις στην κρατική οικονομία, ή τα προγράμματα με τη διαπλοκή στα χέρια της ιδιωτικής οικονομίας.

Και τι θα πεις στους ιθαγενείς, που τους παραμυθιάζεις από το 1980, για τους στρατηγικής σημασίας τομείς της οικονομίας σου που δεν θα παραδώσεις ποτέ στα συμφέροντα...

Γι' αυτό άλλωστε δίνεις και τόσες μάχες (20 χρόνια), στην Κομισιόν και στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου επειδή δεν εφάρμοσες τις οδηγίες, να ανοίξεις (κανονικά και όχι πλάγια...) την αγορά ενέργειας μετά το 2004 που έληξε η προθεσμία εφαρμογής της οδηγίας της Ε.Ε.

Τσάμπα μάχες έδωσες να κρατήσεις όλες τις ΔΕΚΟ μακριά και από την επιμονή των δανειστών να αποκρατικοποιήσεις (ανάμεσα σε άλλες 30) τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας και νερού;

Πώς να το κάνεις αυτό; Που θα "στρατοπεδεύει" στο μέλλον ο κομματικός στρατός κατοχής?. Και τι θα πεις στη διαπλοκή όταν αναλάβουν ηλεκτρικά δίκτυα και τα δίκτυα νερού, στρατηγικοί επενδυτές πολυεθνικών.

Είδες τις έπαθες με το κρατικό μονοπώλιο στην τηλεφωνία που δεν άκουσες το ΚΚΕ, που ήταν μπροστάρης στην άρνηση μαζί μετά τα ροζ και μπλε κόμματα, που σε είχαν ταράξει στην απεργία. Βεβαίως είχε ανάγκες ο κορβανάς τότε και έπρεπε να πουλήσεις. Αλλά να τι έπαθες...

Πούλησες τον ΟΤΕ και άνοιξες την αγορά τηλεφωνίας (τι κι αν ωφελήθηκαν οι πελάτες της τηλεφωνίας...).

Όταν όμως κατάλαβες τι έχασες από τα χέρια σου τάραξες την τηλεφωνία στον ΦΠΑ και έβαλες και τηλεφωνικά τέλη, "αιχμαλωτίζοντας" έτσι τους πολίτες σου που δεν μπορούν να αντιδράσουν.

Τι σε νοιάζει όμως εσένα,  ως σοβιετία, η άποψη πως αν δεν υποχρέωνες τις Εταιρείες να εισπράττουν και αυτά τα λεφτά θα μπορούσες να ζητήσεις περισσότερες επενδύσεις εκσυγχρονισμού του δικτύου;

Εδώ αδιαφόρησες για το ηλεκτρικό σου δίκτυο. Το τηλεφωνικό θα σε νοιάξει, όταν εισπράττεις και αυξάνεις τέλη και ΦΠΑ όσο μπορείς περισσότερο?

Το ίδιο δεν κάνεις και με...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Να αλλάξουν επάγγελμα όσοι δεν θέλουν να αξιολογηθούν

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΑΝΟΥ

Οι εκπαιδευτικοί απεργούν διότι δεν θέλουν την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που επιβάλλει η υπουργός Παιδείας κα. Κεραμέως σε εφαρμογή του νόμου 4692/2020.

Από την ιστοσελίδα alfavita.gr που ασχολείται με εκπαιδευτικά ζητήματα πληροφορούμαι από τον κ. Μάστορα ότι η κα. Κεραμέως φέρεται να επεξεργάζεται διάταξη, καθαρά τιμωρητική αλλά ενδεχομένως παράνομη, για τους εκπαιδευτικούς που απέχουν από την αξιολόγηση. Με τη διάταξη αυτή, θα αποκλείονται όσοι δεν αξιολογούνται από την ανάδειξή τους σε στελέχη της εκπαίδευσης και θέσεις ευθύνης.

Στις 9 Φεβρουαρίου η ΟΛΜΕ δημοσίευσε τους λόγους για την απεργία – αποχή από τις διαδικασίες αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Αξίζει να διαβάσετε την ανακοίνωση για να σχηματίσετε μόνοι σας άποψη για το ποιόν των εκπαιδευτικών και να κατανοήσετε για ποιους λόγους είμαστε συνεχώς πάτοι σε όλες τις διεθνείς μετρήσεις των μαθητικών επιδόσεων.

Έχω γράψει δεκάδες φορές ότι καμιά δομή, καμιά οργάνωση, κανένα φαινόμενο δεν μπορεί να βελτιωθεί αν δεν μετράμε. Είναι βασική αρχή οποιασδήποτε επιστήμης. Είναι λοιπόν αδιανόητο οι εκπαιδευτικοί να αρνούνται την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Αξιολόγηση εν προκειμένω είναι το εξειδικευμένο μέτρημα. Η άρνηση της αξιολόγησης είναι η άρνηση της επιστήμης. Όσοι την αρνούνται είναι κατά τη γνώμη μου ακατάλληλοι ως εκπαιδευτικοί. Θα πρέπει να επιλέξουν άλλο επάγγελμα.

Από αυτή τη σκοπιά κοιταγμένο, το μέτρο που εξετάζει η κα. Κεραμέως - να αποκλείονται όσοι δεν αξιολογούνται από την ανάδειξή τους σε στελέχη της εκπαίδευσης και θέσεις ευθύνης - μου φαίνεται...