ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Oι πολιτικοί "γίγαντες" πρώτα χτυπάνε ένα βαρβάτο Καζαν Ντιπί και μετά κάνουν τραμπάλα για να κάψουν τις θερμίδες...

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

 Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Νευρικός κλονισμός Π. Καμμένου λόγω κοινής ψήφου με ΓΑΠ!

Photo: Ο Πάνος Καμμένος, λίγα λεπτά μετά την αρνητική ψήφο του ΓΑΠ, συνειδητοποιεί ότι βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο!

Toυ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Το «Όχι» του Γ. Παπανδρέου στο άρθρο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, φαίνεται πώς ήταν το τελειωτικό χτύπημα στην ευαίσθητη ψυχική ισορροπία του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων 

Χρειάστηκαν λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου, για να αντιληφθεί ο Πάνος Καμμένος ότι πλέον βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο με τον πρώην πρωθυπουργό και να οδηγηθεί σε ένα άνευ προηγουμένου ξέσπασμα.

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων μόλις συνειδητοποίησε ότι ο «δοσίλογος» Γιώργος Παπανδρέου, ψήφισε εναντίον των τραπεζιτών, έσπασε. Αφού έχυσε ένα ποτήρι με νερό στο κεφάλι του, έσκισε το πουκάμισο που φορούσε, ενώ στη συνέχεια άρχισε να ρίχνει κεφαλιές στο έδρανο και να φωνάζει για αντιμνημονιακή προδοσία.
 
Αμέσως έσπευσαν κοντά στον Πάνο Καμμένο, βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που προσπάθησαν μάταια να τον ηρεμήσουν.  Μάλιστα ο Τέρενς Κουίκ, δοκίμασε να του κάνει αέρα με ένα από τα μαντήλια που γράφουν «όχι» κάτω από το λογότυπο του κόμματος και τα οποία οι Ανεξάρτητοι Έλληνες χρησιμοποιούν κατά τις ψηφοφορίες – κίνηση που μάλλον έκανε χειρότερη την κατάσταση του Πάνου Καμμένου.
 
Τελικά, ο Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων απομακρύνθηκε εσπευσμένα, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, μόλις συνέλθει, σκοπεύει να καταθέσει μήνυση κατά του Γιώργου Παπανδρέου, με την κατηγορία της κομματικής δολιοφθοράς και της υφαρπαγής ψηφοφόρων!
 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πόσο Τζαμτζής είσαι;

Από το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Αλήθεια πόσο Τζαμτζής μπορεί να είναι ένας βουλευτής;

Πόσο Κασσής;

Που πιάνει πάτο η πολιτική αξιοπρέπεια και ο κωλοτουμπισμός;

Όλες αυτές τις μέρες αυτοί οι τύποι υποδύονταν τους αντάρτες, τα πολιτικά κουτσαβάκια, αλλά στην ώρα της κρίσης κατάπιαν την γλώσσα τους για μια ακόμη φορά.

Από κάτι τέτοιους τύπους περιμένουμε το Εθνικό Σχέδιο Εξόδου από την κρίση και να πάρει η ευχή δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε φάρμα στη Γαλλία, την Αυστρία ή την Ελβετία και να ξεκουμπιστούμε από τη χώρα.

 

 

 

Υπήρξε ο κεφαλοκυνηγός ανυπεράσπιστων ζώων Ιορδάνης Τζαμτζής και πρωτοπαλίκαρο των Ρέηντζερς της ΟΝΝΕΔ; 

 

Είναι ο ίδιος στην ιστορική φωτογραφία παρέα με τους Βουλγαράκη-Μειμαράκη;

 

Κατά πάσα πιθανότητα ναι. Άλλωτε όπως έχει πει και ο Γιάννης Ιωαννίδης, όσους τους δέρνουν οι γυναίκες τους πάνε στα γήπεδα να εκτονωθούν ή γίνονται κυνηγοί. 

 

Προφανώς ο τύπος με τα 6.000 ευρώ που "κάνει το σκατό του παξιμάδι και γράφει στ΄αρχίδια του την Ραχήλ Μακρή" αισθάνεται εντός του Κοινοβουλίου να καταπιέζεται η τεστοστερόνη του. Τώρα λοιπόν έκρινε ιδανικό το timing να εκδηλώσει τον ακροδεξιό εαυτό του προς άγραν ψηφαλακίων. Στο μεταξύ όπως θα δείτε στις φωτό πέρασε από όλες τις πτέρυγες της ΝΔ με τη λογική πάω πάντα με τον νικητή.

 

Εδώ σαλιαρίζει με τον Καραμανλή

 

 Ένας σκληρός άνδρας δεν μπορεί παρά να είναι και κυνηγός

 

Όμως από μικρός άρχισε να νιώθει μια έλξη για τη Ντόρα!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το συντεχνιακό κράτος του Φράνκο

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν προλάβαμε να διαβάσουμε όλες τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνονται στον νόμο - σκούπα. Το πως θα προλάβουν αυτοί που θα ψηφίσουν είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.  

Από την άλλη είναι άκρως διασκεδαστικό το γεγονός ότι η δεξιά διαλύει το συντεχνιακό κράτος που η ίδια δημιούργησε μετά τον εμφύλιο και ότι το τερατούργημα εκείνο το υπερασπίζεται η αριστερά!
Από μία πρώτη και επιπόλαια ματιά φαίνεται να έχει γίνει καλή δουλειά. Ο νόμος αυτός δεν διακρίνεται από τις τσαπατσουλιές των προηγούμενων. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι με αυτό ειδικά το νομοθετικό έργο δεν ασχολήθηκαν άνθρωποι που είχαν ασχοληθεί στο παρελθόν. Ατέλειες θα υπάρχουν, καθώς ο χρόνος που κτίστηκε το πολυνομοσχέδιο ήταν μικρός.  
Διαβάζουμε και ακούμε αρκετές διαφωνίες για το θέμα των φαρμακοποιών ή ακόμη και των περιπτερούχων. Αν η πηγή της διαφωνίας δεν είναι η προσέλκυση πολύτιμων ψήφων, τότε έχουμε σοβαρό θέμα αντίληψης! Η συντεχνιακή δημοκρατία ήταν εύρημα του Χοσέ Αντώνιο και εφαρμόστηκε στην Ισπανία  από τον διάδοχό του Φράνκο. Αυτό υπερασπίζονται; 

Δεν αρκεί να διαφωνεί κανείς με τους φασιστικούς  χαιρετισμούς και να κραυγάζει την δημοκρατική του καταγωγή. Είναι απαραίτητο να καταδικάσει και τις πολιτικές των φασιστών. Κι οι συντεχνίες είναι ό,τι πιο απάνθρωπο, πιο φασιστικό έχει εφαρμοστεί στην Οικονομία. Τα κλειστά επαγγέλματα και οι κάστες εμποδίζουν την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Ή δεν είναι έτσι; 
Θα πρέπει βέβαια να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν δομήσει την ζωή τους με την πραγματικότητα των συντεχνιών κι ότι ίσως θα έπρεπε να υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο. Ίσως όχι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά στις περισσότερες. Είναι μία πρόταση, αλλά ποιός πιστεύει ότι στην Ελλάδα η μεταβατική αυτή περίοδος δεν θα διαρκέσει μερικές ακόμη δεκαετίες; 
Και στο θέμα των συντεχνιών, αλλά κυρίως σε άλλα θέματα, διακρίνουμε ένα μεγάλο λάθος στρατηγικής εκ μέρους της κυβέρνησης, το οποίο με την σειρά του δημιουργεί προβλήματα αντί να τα λύνει. Αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, νομοθετεί χωρίς να έχει προηγουμένως εξαντλήσει τον διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς. 
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση κατήργησε στην πράξη τον μόνο σωστό φόρο που είχε θεσπίσει, τον φόρο επί της υπεραξίας των μετοχών. Το έκανε διότι μία ομάδα χρηματιστών με πρόσβαση στο Μαξίμου έπεισε την κυβέρνηση ότι αυτό εξυπηρετεί κάποιους εθνικούς σκοπούς. Ειλικρινά, μου είναι δύσκολο να κατανοήσω ποιον άλλο σκοπό εξυπηρετεί πέρα από το ατομικό συμφέρον όσων ασχολούνται με τις αγορές. 
Τι λέει η ρύθμιση;  

Ότι το 15% φόρο θα τον πληρώνουν μόνο όσοι έχουν από 0,5% του μετοχικού κεφαλαίου μιας εταιρείας. Η διάταξη αυτή δήθεν προστατεύει τους μικροεπενδυτές. Μας λένε, δηλαδή, ότι όποιος διαθέτει το 0,5% της Microsoft στην Αμερική  (δεν γίνεται διάκριση μεταξύ ελληνικών και ξένων μετοχών) είναι μικροεπενδυτής!  Θα μπορούσαμε να καταλάβουμε μία διάταξη με ένα ετήσιο αφορολόγητο. Όχι αυτό που έγινε. 
Αν υπήρχε νωρίτερα διάλογος, θα είχαν ακούσει και τα εξής: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τα κληρονομικά δικαιώματα των «εντός»...

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Προς τι ο κλαυθμός και ο οδυρμός για το κληρονομικό δικαίωμα στην εργασία των βλαστών όσων εργάζονται ή εργάστηκαν στην Εθνική Τράπεζα; 

  

Κεκτημένο δεν είναι, από εκείνα τα «ιερά και όσια» για τα οποία οι συνδικαλιστές έλιωσαν χιλιάδες σόλες παπουτσιών πηγαινοερχόμενοι στην οδό Σταδίου; 

Από πότε μας πειράζει το κληρονομικό δικαίωμα κάποιων να νέμονται αποκλειστικά περιοχές του δημόσιου χώρου; 

Και γιατί είναι «απαράδεκτος, πελατειακό όρος» απαράδεκτο, «να έχουν μόνο παιδιά εργαζομένων ή συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό για πρόσληψη στο Ταμείο Υγείας του Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας (ΤΥΠΕΤ); Δεν είναι «απαράδεκτος και πελατειακός όρος» να έχουν μόνο τα παιδιά φαρμακοποιών το «δικαίωμα» να ανοίγουν φαρμακείο;
 

Προ τεσσάρων ετών, όταν ξεκίνησε το (ανολοκλήρωτο ακόμη) έπος της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, ο τότε πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Δημήτρης Βαγιωνάς, μιλώντας στο συνέδριο Pharmapoint (Θεσσαλονίκη, 16-17.10.2010), έβαλε τις κόκκινες γραμμές στον διάλογο που θα έκαναν οι φαρμακοποιοί με την κυβέρνηση, «γιατί αλλιώς θα έχει κακά ξεμπερδέματα». Μία από τις «κατακόκκινες γραμμές ήταν η «... μη αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του φαρμακείου και της κληρονομικότητας του φαρμακείου...». 

Κληρονομικό δικαίωμα στο φαρμακείο σε μια χώρα που κατήργησε διά δημοψηφίσματος την κληρονομική βασιλεία;  

Φυσικά. Στη δευτερολογία του o κ. Βαγιωνάς υπόσχεται στα μέλη των φαρμακευτικών συλλόγων: «Το επάγγελμα τού φαρμακοποιού είναι ένα. Από αυτό ζήσαμε εμείς, και από αυτό θα ζήσουν τα παιδιά σας...».
 

Γιατί λοιπόν να υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα μόνο στην κρατικά παρεχόμενη άδεια λειτουργίας ενός φαρμακείου (αποκλείοντας ταυτοχρόνως με πληθυσμιακά και άλλα κριτήρια όλους τους άλλους φαρμακοποιούς) και να μην υπάρχει στο κρατικά επιδοτούμενο ταμείο των υπαλλήλων της Εθνικής;  

Κληρονομικό δικαίωμα, εξάλλου, έχουν και όσοι κατέχουν άδειες ταξί, φορτηγών, λεωφορείων κ.λπ. Ενώ απαγορεύεται σε άλλους να ασκήσουν το επάγγελμά τους, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες κ.ά. όταν βγουν στη σύνταξη κληροδοτούν ή εμπορεύονται το προνόμιο που τους έδωσε το κράτος. Και αν ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θεωρεί ότι είναι πολλές οι άδειες των φορτηγών, γιατί δεν καταθέτει ένα νομοσχέδιο να τις μαζέψει, το οποίο θα λέει το λογικό: όταν συνταξιοδοτείται κάποιος θα επιστρέφει την άδεια στο κράτος, το οποίο του την παραχώρησε.
 

Εξι χρόνια τώρα η χώρα βυθίζεται στην ύφεση επειδή ακριβώς κατεστημένα συμφέροντα με πολιτικές πλάτες δεν επιτρέπουν σε νέους ανθρώπους να δοκιμάσουν νέες λύσεις στην αγορά· κάποιες από αυτές θα αποδειχθούν πιο παραγωγικές και θα φέρουν την ανάπτυξη. 

Τέσσερα χρόνια τώρα, και παρά την ουσιαστική χρεοκοπία, οι κυβερνήσεις προχωρούν σε ημίμετρα απελευθέρωσης, που κάνουν πιο πολύπλοκη τη νομοθεσία αποτρέποντας επί της ουσίας τις επενδύσεις.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Mη διαχειρίσιμη συνολική αστάθεια

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

O κίνδυνος σε μια συνολική παλινδρόμηση ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης Δύσης -Pωσίας στην Eυρώπη με αφορμή την Oυκρανία είναι μια συνιστώσα αποσταθεροποίησης, που έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη ασφυκτικά βεβαρημένο παγκόσμιο τοπίο.

Tρία χρόνια μετά την έκρηξη της Aραβικής Aνοιξης, η Συρία παραμένει πεδίο αιματηρής σύγκρουσης, η Λιβύη ακυβέρνητη πολιτεία και η Aίγυπτος μια χώρα με την εμφύλια σύγκρουση να μπορεί να αναζωπυρωθεί ανεξέλεγκτα κάθε στιγμή.

Λίγο πιο πάνω η Tουρκία του Eρντογάν κινείται  σε ένα κλίμα εκτροπής, με καθημερινές αποκαλύψεις, που αν ευσταθούν στέλνουν την ηγετική ομάδα της κυβέρνησης υπόδικη για ποινικά αδικήματα στη Δικαιοσύνη, και με την επίσημη θέση του πρωθυπουργού να είναι ότι πρόκειται για έξωθεν υποκινούμενη συνωμοσία, που αν επιβεβαιωθεί στέλνει τους αντιπάλους του στα δικαστήρια και επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις με τις HΠA.

Nότια και ανατολικά της Tουρκίας μαίνεται η σουνιτική τρομοκρατία στο Iράκ, συνεχίζονται χωρίς όμως ορίζοντα κατάληξης οι διαπραγματεύσεις με το Iράν, ενώ στο Aφγανιστάν, αν δεν προκύψουν κάποιες αλλαγές στα σημερινά δεδομένα μετά την πλήρη αποχώρηση του NATO και των HΠA τον Δεκέμβριο, η χώρα θα παραδοθεί στους Tαλιμπάν με ευρύτερες αποσταθεροποιητικές συνέπειες για το Πακιστάν.

H κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην ευρύτερη περιοχή Aσίας - Eιρηνικού, όπου συνυπάρχουν η απρόβλεπτη τυχοδιωκτική πολιτική της Bόρειας Kορέας αλλά και η διαμάχη της Kίνας με την Tαϊβάν, την Iαπωνία, τις Φιλιππίνες και το Bιετνάμ για τα κοραλλιογενή νησιωτικά συμπλέγματα με πλούσιες σε ενέργεια θαλάσσιες ζώνες.

Στα παραπάνω ας προσθέσουμε τις αβεβαιότητες στην παγκόσμια οικονομία: Tην εύθραυστη και αναιμική ανάκαμψη στις HΠA, την πτωτική τάση της ανάπτυξης και τη φυγή των ξένων επενδυτών από τις αναδυόμενες αγορές, αλλά και τον αβέβαιο ορίζοντα της Eυρωζώνης, καθώς η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική έχει θρυμματίσει την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα στον Nότο.

Eίναι γνώστη η διαπίστωση ότι τα Bαλκάνια παράγουν περισσότερη Iστορία από ότι μπορούν να καταναλώσουν. Παραφράζοντάς την θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εκτός ελέγχου πλέον διάχυση της αστάθειας σε πολλά μέτωπα είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη από τις μεγάλες δυνάμεις, υπό την προϋπόθεση ότι θα συγκλίνουν για να την αποτρέψουν, είτε πολύ περισσότερο από τις HΠA αν επιχειρούσαν να συντηρήσουν όλα αυτά τα μέτωπα για να παρατείνουν και να ενδυναμώσουν τον παρεμβατικό επιδιαιτητικό τους ρόλο στη διεθνή σκηνή.

Aυτή η ταυτόχρονη επιδείνωση και ανάφλεξη πολλών μετώπων είναι σε μεγάλο βαθμό όχι αποτέλεσμα συνωμοσίας ή σχεδιασμού για ηγεμονική κυριαρχία, αλλά πολύ απλά αποτέλεσμα της συνεχούς συσσώρευσης εκκρεμοτήτων από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1989-91 μέχρι και σήμερα.

Tη διπολική αντιπαράθεση και ταυτόχρονα σταθερότητα της περιόδου 1947-91 δεν την διαδέχθηκε μια Pax Americana, παρά την περί του αντιθέτου θριαμβολογική ρητορικ:

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ο μύθος των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 

Το «πραξικόπημα από τα κάτω» για την ανατροπή του ουκρανικού καθεστώτος, που οργάνωσε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και εξετέλεσε με τις ειδικές δυνάμεις της, τους μισθοφόρους ελεύθερους σκοπευτές και φυσικά τους Ουκρανούς νεοναζιστές, είχε ένα στόχο: την ενσωμάτωση της χώρας στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μέσα από την ένταξή της στην Ε.Ε. και στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ.

Γι' αυτό και η πρώτη ενέργεια των κουίσλινγκ, με πρωθυπουργό αυτόν που είχε «προβλέψει» η Αμερικανο-σιωνίστρια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νιούλαντ (στην υποκλαπείσα συνομιλία της με τον Αμερικανό πρέσβη στην Ουκρανία), ήταν η υπογραφή ενός τμήματος της συμφωνίας σύνδεσης με την Ε.Ε. που είχε αρνηθεί η ανατραπείσα κυβέρνηση. 

Ετσι, σήμερα, οι («μακάριοι πτωχοί τω πνεύματι») διαδηλωτές της πλατείας Μαϊντάν, που ζητούσαν ένταξη στην Ε.Ε., θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη χαρά της ένταξης, με την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων, όπως στην Ελλάδα. Τα μέτρα που ήδη ανακοινώθηκαν σε αντάλλαγμα της «βοήθειας» του ΔΝΤ είναι τα γνωστά μας «ευεργετικά» μέτρα: πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, αυξήσεις σε γκάζι, ηλεκτρικό κ.λπ., και η συνακόλουθη ανεργία και φτώχεια.

Ομως ο απώτερος σκοπός του πραξικοπήματος δεν ήταν απλώς η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη ΝΔΤ, αλλά η αποτροπή της ένταξής της στην Ευρασιατική Ενωση, δηλαδή της ένωσης κυρίαρχων (εθνικά και οικονομικά) κρατών που αντιστέκονται στη ΝΔΤ, ακριβώς διότι θέλουν να έχουν τη δυνατότητα επιβολής κοινωνικών ελέγχων στις αγορές τους. Δηλαδή, ελέγχους παρόμοιους με αυτούς που εφαρμόζει σήμερα η Ρωσία, επισύροντας την μήνιν των διεθνών οργάνων της Υ/Ε και κυρίως του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, που «αγωνίζεται» για την κατάργηση κάθε σημαντικού κοινωνικού ελέγχου πάνω στις αγορές, δηλαδή για την πλήρη απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων. 

Ο στόχος είναι οι υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ορμώνται από τις χώρες της Υ/Ε και ήδη ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, να αλωνίζουν ελεύθερα τον πλανήτη, χωρίς το παραμικρό κοινωνικό πρόσκομμα, μεγιστοποιώντας τα κέρδη τους και οδηγώντας σε μια πρωτόγνωρη συγκέντρωση πλούτου, εισοδήματος και εξουσίας στα χέρια ενός πολλοστημόριου του παγκόσμιου πληθυσμού.

Σήμερα είναι πια φανερό ότι η σχέση ισοτιμίας μέσα στη ΝΔΤ δεν είναι δυνατή, ακόμη και για μια μεγάλη χώρα σαν τη Ρωσία. Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκονται στο στόχαστρο της Υ/Ε οι χώρες του τέως σοβιετικού μπλοκ με επικεφαλής τη Ρωσία, που επιδιώκουν, με την Ευρασιατική Ενωση, μια εναλλακτική παγκόσμια Τάξη που θα θεμελιώνεται σε κυρίαρχα κράτη. Αντίθετα, οι «μαρξιστές της συμφοράς» επικαλούνται ενδο-αστικές ή ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές, σε πλήρη αντίθεση με τη στάση του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά και του ίδιου του Ουκρανικού Κ.Κ., που έχουν ταχθεί υπέρ της ένταξης στην Ευρασιατική Ενωση!

Οι μαρξιστικοί όμως αυτοί φωστήρες (που στην πραγματικότητα ντροπιάζουν την ίδια την Αριστερά), οι οποίοι μιλούν για ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, δεν εξηγούν γιατί άραγε όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, και σήμερα και η Γενική Συνέλευση, βρέθηκαν να έχουν επίσης ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές με τη Ρωσία, την οποία απομονώνουν (προφανώς κατ' επιταγήν της Υ/Ε, από την οποία άμεσα ή έμμεσα εξαρτώνται). Και αυτό, διότι «παρανόμησε» όταν αποφάσισε να σεβαστεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της Κριμαίας, που σχεδόν ομόφωνα ζήτησε την επανένωσή του με τη Ρωσία! Ούτε εξηγούν γιατί άραγε οι μόνοι που βρέθηκαν να μην έχουν παρόμοιες ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές με τη Ρωσία είναι τα πιο προοδευτικά καθεστώτα του πλανήτη, που τυχαίνει επίσης να βρίσκονται υπό διωγμόν, ακριβώς γιατί οι λαοί τους αντιστέκονται στην ίδια ΝΔΤ και την εγκληματική Υ/Ε: από τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, την Κούβα και τη Νικαράγουα, μέχρι τη Συρία.

Και ντροπιάζουν την Αριστερά γιατί, με την τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ Υ/Ε και Ρωσίας/Ευρασιατικής Ενωσης, έχουν αφήσει στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά τον αγώνα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και τη ΝΔΤ (αφού βέβαια τα λαϊκά στρώματα έχουν εγκαταλείψει από καιρό την εκφυλισμένη «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ), ενώ δεν έκαναν την παραμικρή διαδήλωση ενάντια στο πραξικόπημα στην Ουκρανία.

Και όλα αυτά γιατί είναι το ίδιο... ιμπεριαλιστική η Ρωσία με την Υ/Ε! Δηλαδή, χωρίς να το αντιληφθούμε, έχει και αυτή υπερεθνικές επιχειρήσεις όπως η Υ/Ε και ελέγχει την παγκόσμια οικονομία, επιβάλλοντας παντού την κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, είτε με την οικονομική βία (π.χ. Ελλάδα) είτε με τη φυσική βία και τους εγκληματικούς πολέμους της (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη κ.λπ.)!

Ομως οι μαρξιστές αυτοί της συμφοράς αδυνατούν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν ότι η Ε.Ε. και η Ευρασιατική Ενωση δεν είναι απλώς δύο παρόμοιες διακρατικές καπιταλιστικές ή ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με συνακόλουθο επιμύθιο ότι θα μας σώσει, σε τρία τέρμινα, η σοσιαλιστική επανάσταση. 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η Δημοκρατία των ολιγαρχών

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ

Στις 22 Μαρτίου ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Σταϊνμάγερ επισκέφτηκε στο Ντόνετσκ της Ανατολικής Ουκρανίας τον κ. Σεργκέι Ταρούτα και έξω έγιναν διαδηλώσεις και ταραχές υπέρ της Ρωσίας. 

Το πρώτο ερώτημα είναι ποιος είναι ο κ. Σεργκέι Ταρούτα που αξίζει τόσο, ώστε να μετακινηθεί ο υπουργός Εξωτερικών της μεγαλύτερης ευρωπαϊκης δύναμης για να τον επισκεφθεί; 

Και γιατί έγιναν ταραχές εξ αιτίας αυτής της επίσκεψης;

Ο κύριος Σεργκέι Ταρούτα είναι ολιγάρχης. Είναι ένας από τους τέσσερις ολιγάρχες στους οποίους ανέθεσε η νέα ουκρανική κυβέρνηση τον ρόλο Περιφερειάρχη. Ειναι ο Περιφερειάρχης της περιοχής του Ντόνετσκ. Η περιοχή του Ντόνετσκ, γνωστή ευρύτερα ως Ντομπας, είναι η καρδιά της Βαριάς Βιομηχανίας της Ουκρανίας, με ορυχεία, χαλυβουργεία, μεταλλευτικά εργοστάσια και πολλές άλλες παρόμοιες παραγωγικές δραστηριότητες που συνιστούν το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας της Ουκρανίας.

Ο πάμπλουτος, κ. Ταρούτα, από τους κύριους επενδυτές και εργοστασιάρχες της περιοχής, αλλά επίσης παλαιός υποστηρικτής του πρώην προέδρου Γιανουκόβιτς, του οποίου το Ντόνετσκ ήταν η ισχυρή κομματική του βάση, αλλάζοντας στρατόπεδο και υποστηρίζοντας τώρα τους αχυράνθρωπους της κυρίας Τιμοσένκο, αμείφθηκε με τη θέση του Περιφερειάρχη, από την οποία βέβαια θα φροντίσει για την αξιοποίηση των πολύ κερδοφόρων ορυχείων που ανήκαν στον υιό Γιανουκόβιτς, ο οποίος τα εγκατέλειψε φεύγοντας με τον πρόεδρο.

Φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι ολιγάρχες που στήριζαν τον Γιανουκόβιτς στράφηκαν μετά από υλική συμφωνία στη στήριξη των αντιφρονούντων και σε διορισμό κυβέρνησης που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. 

Οι Ρώσοι, για να υπογραμμίσουν τις βλέψεις τους στην Ανατολική Ουκρανία, ενθάρρυναν τους Ρωσόφιλους κατοίκους της περιοχής σε διαδηλώσεις με συνθήματα «Ρωσία, Κριμαία, Ντόνετσκ, Δημοψήφισμα», ώστε να αντιληφθεί ο κ. Σταινμάγερ την ιδιαιτερότητα της περιοχής.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πόλεμος Καταλονίας κατά Μαδρίτης και υπέρ ανεξαρτησίας

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Νόμισε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την απόσχιση της Κριμαίας υπέρ του ενιαίου ισπανικού κράτους και εναντίον των εθνικιστών της Καταλονίας που θέλουν και μεθοδεύουν ανεξάρτητο καταλανικό κράτος, ο Ισπανός υπουργός Εξωτερικών Χοσέ Μανουέλ Γαρθία - Μαργκάλιο.  

«Κάθε τετραγωνικό εκατοστό της Ισπανίας ανήκει σε όλους τους Ισπανούς. Κανένας δεν μπορεί να αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα από τους Ισπανούς» δήλωσε στομφωδώς. 

Προχώρησε ακόμη παραπέρα. Υπάρχει «μονοσήμαντος παραλληλισμός» ανάμεσα στο «παράνομο δημοψήφισμα της Κριμαίας» και εκείνο που σχεδιάζει για τις 9 Νοεμβρίου φέτος η καταλανική κυβέρνηση του Αρτούρ Μας, τόνισε.  

Μόνο που στη Βαρκελώνη, την πρωτεύουσα της Καταλονίας, οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του πλειοψηφικού ρεύματος υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της περιοχής τους χαρακτήρισαν «υπόδειγμα» την ειρηνική απόσχιση της Κριμαίας!  

Η δεξιά ισπανική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι πανικοβλήθηκε.

Είχε αποφασίσει αρχικά να εξετάσει μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου το ισπανικό κοινοβούλιο την αίτηση της καταλανικής κυβέρνησης να της δοθεί η άδεια να διεξαγάγει δημοψήφισμα. Προ δύο μηνών, στις 16 Ιανουαρίου συγκεκριμένα, το τοπικό καταλανικό κοινοβούλιο είχε ζητήσει επίσημα από την ισπανική Βουλή την άδεια «να προκηρύξει και να διεξαγάγει συμβουλευτικό δημοψήφισμα για το πολιτικό μέλλον της Καταλονίας». Μετά το δημοψήφισμα της Κριμαίας όμως η Μαδρίτη αποφάσισε να επισπεύσει την απόρριψη του αιτήματος των Καταλανών. Ορισε τη σχετική συνεδρίαση για τις 8 Απριλίου. Η άρνηση χορήγησης άδειας διεξαγωγής αυτού του δημοψηφίσματος είναι απολύτως βέβαιη.

Τόσο οι Ισπανοί δεξιοί όσο και οι Ισπανοί σοσιαλιστές είναι εναντίον της αποχώρησης της Καταλονίας από την Ισπανία. Ο Καταλανός «πρωθυπουργός» Αρτούρ Μας όμως έχει πλήρη επίγνωση του κοινωνικοπολιτικού συσχετισμού δυνάμεων. Σύμφωνα με πρόσφατη μεγάλη δημοσκόπηση, το 60% των Καταλανών είναι υπέρ της αποχώρησης από την Ισπανία και μόνο το 30% υπέρ της παραμονής της Καταλονίας στο ισπανικό κράτος. Μάλιστα, άνω του 50% δήλωσαν ότι αισθάνονται «αποκλειστικά» ή «πρωτίστως» Καταλανοί. Μόνο το 38% δήλωσε ότι αισθάνονται και Καταλανοί και Ισπανοί. Εχοντας τέτοιους ευνοϊκούς συσχετισμούς, ο Μας δήλωσε ότι αν η ισπανική Βουλή απορρίψει το αίτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος, τότε αυτός θα προκαλέσει πρόωρες «δημοψηφισματικές εκλογές» στην Καταλονία για να ενισχύσει την πολιτική θέση του. Αν τις κερδίσει ενισχυμένος, τότε θα προχωρήσει σε μονομερή διακήρυξη ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας!

Καθόρισε μάλιστα και την... ημέρα (!) που θα γίνει η ανακήρυξη του ανεξάρτητου καταλανικού κράτους: στην εορτή του Σαν Ζόρντι, του Αγίου Γεωργίου που θα γιορτάζεται πλέον ως η εθνική ημέρα της ανεξαρτησίας, στις 23 Απριλίου του 2015! 

Μετά από αυτές τις δηλώσεις του Αρτούρ Μας, οι Ισπανοί έριξαν στη μάχη και τον δεξιό υπουργό Αμυνας (!) Πέδρο Μορενές. Μονομερής ανεξαρτητοποίηση «συνιστά πλήγμα κατά της σταθερότητας και της ειρηνικής συμβίωσης των Ισπανών» και ως εκ τούτου είναι ενέργεια «απαράδεκτη» και «παράνομη». Η απειλή της Μαδρίτης κατά της Καταλονίας είναι ελάχιστα συγκαλυμμένη. Η κρίση οξύνεται.

Ο εκνευρισμός ήταν έκδηλος στον κεντρικό πρωτοσέλιδο τίτλο της εφημερίδας «Ελ Παΐς» της Μαδρίτης : 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Αποσχιστικές τάσεις στην Ευρώπη

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

Την ώρα που η Ουκρανία και οι Δυτικοί υποστηρικτές της δεν αναγνωρίζουν το δημοψήφισμα της Κριμαίας και τη ρωσική σύνδεσή της, η κίνηση απόσχισής της κερδίζει έδαφος καθώς και άλλες περιοχές και πόλεις στην Ευρώπη τάσσονται υπέρ των δημοψηφισμάτων για επανασχεδιασμό των συνόρων -ανάμεσά τους όχι μόνο οι «γνωστές» Καταλονία και Σκοτία, αλλά και το ουκρανικό Ντόνετσκ και η Βενετία.

 

Την ίδια στιγμή, το δρόμο της Κριμαίας προς τη Μόσχα θέλει να ακολουθήσει και η Υπερδνειστερία, που έχει κηρύξει την ανεξαρτησία της εδώ και 24 χρόνια, αλλά δεν είναι αναγνωρισμένο κράτος και θεωρείται τμήμα της Μολδαβίας.

 

* Καταλονία: 

 Βαθιά πίσω στο χρόνο φθάνουν οι αποσχιστικές τάσεις της Καταλονίας, με τον ηγέτη της περιφερειακής της κυβέρνησης, Αρτούρ Μας, να ηγείται της πρωτοβουλίας για διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 9 Νοεμβρίου 2014, για τη σύσταση ενός ανεξάρτητου καταλανικού κράτους. Γνωστή άλλωστε είναι και η αντίθεση της ισπανικής κυβέρνησης για το δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι υποστηρίζει ότι η πρόταση είναι αντισυνταγματική και στις 8 Απριλίου το ισπανικό κοινοβούλιο αναμένεται να ψηφίσει «όχι» στη διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος. 

* Σκοτία: 

Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότεροι Σκοτσέζοι σκοπεύουν να ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας της στο δημοψήφισμα στις 18 Σεπτεμβρίου, με το ποσοσό να αγγίζει πλέον το 39%, σημειώνοντας αύξηση δύο μονάδων σε σχέση με τα ποσοστά δημοσκοπήσεων τον Φεβρουάριο. Καθημερινά μοιάζει να μειώνεται και ο αριθμός των πολιτών της Βρετανίας που καταψηφίζουν τη διάσπαση της Σκοτίας -τώρα πλέον 46% σε σχέση με 49% τον Φεβρουάριο. Σκληρή εκστρατεία για να «κρατήσει» τη Σκοτία διεξάγει το Λονδίνο, με το επιχείρημα ότι τα κοινά οφέλη για τη χώρα ενισχύονται με τη διατήρηση της ένωσης και όχι τη διάσπαση, ενώ αναλυτές εκτιμούν πλέον ότι το αποτελέσμα θα κριθεί στο νήμα. 

* ΒΕΝΕΤΙΑ: 

Εν τω μεταξύ διαδικτυακό δημοψήφισμα πραγματοποιείται στη Βενετία για να αποφασίσουν οι πολίτες της εάν επιθυμούν να αποσχιστούν από την Ιταλία. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του BBC στην ιταλική πόλη, τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος προωθούν οι τοπικές αρχές, τοπικά κόμματα και ακτιβιστές που τάσσονται γενικά υπέρ του διαχωρισμού του πλούσιου Βορρά από τον φτωχό ιταλικό Νότο. Οι υποστηρικτές του δημοψηφίσματος της Βενετίας ζητούν από τους συμμετέχοντες να απαντήσουν διαδικτυακά στο ερώτημα: «Θέλετε το Βένετο να γίνει μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη ομοσπονδιακή δημοκρατία;». Πρόσφατες δημοσκοπήσεις υποδεικνύουν ότι τα 2/3 των τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων της περιφέρειας Βένετο, με πρωτεύουσα τη Βενετία, τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής, ωστόσο, όπως τονίζουν συνταγματολόγοι στο BBC, η ψήφος τους δεν μπορεί να είναι νομικά δεσμευτική.

* Υπερδνειστερία: 

ΤΟΥΡΚΙΑ: Επικράτηση Erdogan και παρατράγουδα

Του Κώστα Ράπτη

Στα... σκοτεινά αναζητεί το πολιτικό της μέλλον η γειτονική Τουρκία, καθώς η βραδιά της καταμέτρησης του αποτελέσματος των δημοτικών εκλογών σημαδεύτηκε από καταγγελίες για ανεξήγητες διακοπές ρεύματος, οι οποίες διατάραξαν την καταμέτρηση των ψήφων.
Εν μέσω του κλίματος απόλυτης καχυποψίας που έχουν δημιουργήσει οι καταγγελίες για διαφθορά των κυβερνώντων, αλλά και για “απόπειρα πραξικοπήματος από το παράλληλο κράτος”, οι διαρροές υποκλαπεισών συνομιλιών και η απαγόρευση του Twitter και του YouTube, αξιωματούχοι του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγγέλλουν διακοπές ρεύματος σε εννέα περιοχές του Eskişehir, αλλά και στη Şanlıurfa και το Gaziantep της νοτιοανατολικής Τουρκίας, καθώς και στο Bakırköy (Μακροχώρι) της Κωνσταντινούπολης. 

 

Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Taner Yıldız απάντησε υποστηρίζοντας ότι οι διακοπές οφείλονται αφενός σε μία ισχυρή ανεμοθύελλα που πλήττει τις περιοχής της Μερσίνας, των Αδάνων και του Gaziantep και αφετέρου στις χιονοπτώσεις στο Erzurum και το Ardahan.

Την ίδια ώρα, σκότος επικρατεί και ως προς την ροή των αποτελεσμάτων καθώς το μεν ημικρατικό πρακτορείο Anadolu μεταδίδει ότι με καταμετρημένο το 63% των ψήφων, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) προηγείται πανεθνικά στα τοπικά συμβούλια με ποσοστό 46,88% (έναντι 27,32% του CHP), το δε ιδιωτικό πρακτορείο Cihan Νews, με καταμετρημένο το 54% εμφανίζει το AKP στο 43,83 και το CHP στο 27,46%.

Πέραν της προφανούς αντοχής του ΑΚΡ και της στασιμότητας του CHP, ενδιαφέρον παρουσιάζει, σύμφωνα με τα στοιχεία του CNN Türk, η ενίσχυση του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) στο 14,40% και του φιλοκουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) στο 7,07% - κυρίως στις νοτιοανατολικές επαρχίες.

Στις δύο πόλεις πάντως που κατεξοχήν συγκεντρώνουν τα βλέμματα, η μάχη κρίνεται οριακή. Σύμφωνα με όσα μετέδωσε το Cihan News οι υποψήφιοι του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην Άγκυρα, Melih Gökçek και την Κωνσταντινούπολη, Kadir Topbaş συγκεντρώνουν ποσοστό 44,8% και 45,27% αντιστοίχως, με προβάδισμα και στις δύο περιπτώσεις μόλις μίας ποσοστιαίας μονάδας από τους κυριότερους αντιπάλους τους του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP).

Ειδικότερα στην τουρκική πρωτεύουσα, η εικόνα παρουσιάζεται εντελώς συγκεχυμένη καθώς ο υποψήφιος του CHP, Mansur Yavaş ήδη διακήρυξε τη νίκη του σε συνέντευξη Τύπου, για να ακολουθήσει, με τον ίδιο ισχυρισμό ο Melih Gökçek, ο οποίος διεκδικεί την παραμονή του στον δημαρχιακό θώκο για πέμπτη κατά σειρά θητεία.

“Πρόκειται για χειραγώγηση. Κανείς δεν πρέπει να δίνει βάση στο Cihan News” δήλωσε ο Gökçek, ο οποίος υποστήριξε ότι διαθέτει προβάδισμα έξι μονάδων και επεσήμανε την ασυμβατότητα των όσων μεταδίδει το ιδιωτικό πρακτορείο, με την ροή αποτελεσμάτων στο κρατικό Adadolu. Από την άλλη, πλευρά το CHP έχει καταγγείλει το πρακτορείο Anadolu για παιχνίδι καλλιέργειας εντυπώσεων.

Νωρίτερα, 10 άνθρωποι τραυματίσθηκαν, όταν περίπου 50 υποστηρικτές του ΑΚΡ, μετέβησαν με έξι μινι-βαν σε δημοτικό σχολείο της συνοικίας Keçiören και επιτέθηκαν με λοστούς σε συγκεντρωμένους οπαδούς του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP).

Στην Κωνσταντινούπολη, η οποία έχει τεράστια πολιτική και συμβολική σημασία, λόγω του πληθυσμιακού της όγκου, αλλά και του γεγονότος ότι βρίσκεται στα χέρια των ισλαμιστών από το 1994, οπότε την δημαρχία κατέκτησε ο ίδιος ο Recep Tayyip Erdoğan, η τοπική οργάνωση του ΑΚΡ δηλώνει ότι ο νυν δήμαρχος Kadir Topbaş αναμένεται να επανεκλεγεί με ποσοστό 47-50%. Πάντως, με καταμετρημένο το 10% των ψήφων, ο υποψήφιος του CHP Mustafa Sarıgül προηγούνταν με 45,01%, έναντι 44,62% του Topbaş. Η Πλατεία Ταξίμ, που αποτελεί το σύμβολο της αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας έχει αποκλειστεί από θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας με κανόνια νερού.

Όπως μεταδίδει η αγγλόφωνη ιστοσελίδα της Hürriyet, οι γεωγραφικές διαιρέσεις παραμένουν ακλόνητες:  

"Επίγεια σοφία"

Συνήθως μπορώ να κρίνω έναν άνθρωπο από αυτό με το οποίο γελάει.

Wilson Mizner, 1876-1913, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας

Οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους κακούς από τους καλούς.

Αντισθένης, 445-360 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος

Μια πρώτη εντύπωση είναι πάντα σωστή, προπαντός όταν είναι κακή.

Henri Jeanson, 1900-1970, Γάλλος συγγραφέας

 

Σαν σήμερα (31/3/ΧΧΧΧ)

1821: Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.

1946: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές.

1958: Ο Τσακ Μπέρι κυκλοφορεί τη μεγάλη επιτυχία του «Johnny B. Goode».

1982: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαρ για τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».

1980: Πεθαίνει ο Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί αρείας φυλής.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Καιροσκόποι

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Ανεξάρτητοι, λέει, η Χρυσούλα Γιαταγάνα και ο Κώστας Γιοβανόπουλος. Ελα! Και είχα μια καούρα.

Μάλιστα προηγουμένως είχα μαδήσει την μαργαρίτα. Θα φύγει η δεν θα φύγει η Χρυσούλα; Θα φύγει η δεν θα φύγει ο κυρ Κώστας; 

 

Αντε στο καλό και από αύριο στο μαντρί το Νεοδημοκρατικό!
Το ζήτημα εντελώς προσωπικό. Αφού φυλλορροεί, δημοσκοπικά το κόμμα του Πάνου Καμμένου. Οπως πάει καμένος ο Καμμένος. Αφού η κυρά Χρυσούλα και ο κυρ Κώστας βγαίνουν δεν βγαίνουν. Και αφού εκλογές εν όψει. Σου λέει, ο πονηρός. Ας την κάνω από τώρα ώστε αργότερα μπας και χωθώ σε κάποια λίστα κι έτσι μπορεί να σωθώ. Εγώ, η βουλευτική μου αποζημίωση, η καρέκλα μου και το μέλλον μου. Δηλαδή οι άνθρωποι τα κάνουν όλα αυτά για την σωτηρία της πατρίδας. Για την αξιοπρέπεια του βουλευτικού τους λειτουργήματος. Για την τιμή των ψηφοφόρων τους. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Βροχή τα ερωτήματα. 

 

Μα τώρα αντιλήφθηκαν την δυσλειτουργία των κομματικών οργάνων; 

 

Μα τώρα συνειδητοποίησαν ότι θεωρείται παγκόσμια πρωτοτυπία ένας Καμμένος να ηγείται ως πρόεδρος του τέταρτου κοινοβουλευτικού κόμματος; 

 

Μα τώρα κατάλαβαν ότι είνα κομπάρσοι μιας κακοπαιγμένης οπερέτας;

Βροχή και οι απαντήσεις. 

 

Στις περισσότερες περιπτώσεις η ¨ανεξαρτοποίηση¨ είναι το συνώνυμο της φιλαυτίας και του φιλοτομαρισμού. Την κοπανάω ώστε να διαπραγματευθώ από καλύτερες θέσεις. Βλέποντας και κάνοντας. Φεύγω για να έχω. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί. Εξαρτάται από τις συνθήκες και τις περιστάσεις. Εξαρτάται από τους συσχετισμούς

Και γιατί δεν παραιτείσαι κυρά Χρυσούλα; 

 

Α, σου λέει. Οι πολίτες που με ¨σταύρωσαν¨ ανέβασαν τα ποσοστά του κόμματος. 

 

Α σου λέει. Με την παρουσία μου τιμώ τους ψηφοφόρους μου και την περιφέρειά μου.

 

 Πριτς που θα φύγω. Γιατί δηλαδή ο Καμμένος είναι καλύτερος από εμένα;

Το τελικό συμπέρασμα είναι τόσο θλιβερό όσο και η μεγιστοτεράστια αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Oι συμμαχίες του ποδαριού και οι ψεκασμένοι έκαναν τον Κομανέτση Αφέντη στην αυλή τους

Γράφει ο Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης

Κομμάτια και θρύψαλα. Σαν να τους ψεκάζουν. 

Κομμάτια και θρύψαλα η «Χρυσή Αυγή». Σαν να έπεσε πάνω τους θανατικό.

Κομμάτια και θρύψαλα η Δημοκρατική Αριστερά από την ημέρα που αποφάσισε την απομάκρυνσή της από την κυβέρνηση.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς πάλι υφίσταται την πίεση του «Ποταμιού».  

Η ευκολία με την οποία το νεοσύστατο «Ποτάμι» απειλεί τους πάντες και τα πάντα, είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων διείσδυσής του σε άλλους πολιτικούς χώρους.

Είναι αποδεικτική συμμαχιών που φτιάχτηκαν στο «πόδι». Και κατέρρευσαν. Συμμαχιών με χαλαρούς αρμούς. Χωρίς καμία προοπτική και συνεκτική ουσία.

Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη αποκάλυψη του Πάνου Καμμένου για τις ανύπαρκτες συγγενικές σχέσεις. Της Δάφνης Σημίτη με τον ιδρυτή του «Ποταμιού». Τον έβγαλε ανιψιό της.

Δεν γνώριζε ότι θα διαψευσθεί κοτζάμ αρχηγός;  

Δεν βαριέσαι. Είναι η δύναμη της συνήθειας. Όμως, έχασε την καλή μαρτυρία.

Μια... νοστιμότατη καρυδόπιτα στο διαδίκτυο ήταν η απάντηση του «Ποταμιού» στη χαζή επιχείρηση του Π. Καμμένου.

Στο τέλος ενός δύσκολου δρόμου επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς θυσίες, χωρίς δύσκολες προσαρμογές, χωρίς άρωμα Μέρκελ. Μέχρι και ο Γ. Δραγασάκης το αναγνώρισε. Με ισχυρή αριστερή λογική.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το πολυχρονεμένο μας κράτος...

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Εχει ενδιαφέρον το σχέδιο νόμου για τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο που κατέθεσε ο κ. Γιάννης Μιχελάκης. Στο πρώτο άρθρο αναφέρει: «Το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν και οι πολίτες των λοιπών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης... Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική». 

Ο,τι, δηλαδή, είναι δικαίωμα στους άλλους Ευρωπαίους πολίτες για τους Ελληνες είναι υποχρέωση· κι ας προσπεράσουμε το οξύμωρο ότι στην Ελλάδα ακόμη και η «άσκηση των δικαιωμάτων είναι...υποχρεωτική».
 

Βεβαίως, ουδείς τιμωρείται, όπως παλιά, με στέρηση εξόδου από τη χώρα αν δεν ψηφίσει. Το υποχρεωτικό του εκλογικού δικαιώματος είναι νεκρό γράμμα. Παραμένει ως ένα από τα πολλά απολιθώματα της ελληνικής έννομης τάξης, ίσως για να μας δείχνει πόσο αντιφιλελεύθερη είναι από γεννησιμιού της η ελληνική δημοκρατία. Κι αυτό φαίνεται από τη διατύπωση πολλών νόμων ακόμη και του πολυνομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση με το οποίο μισοαπελευθερώνονται κάποιες αγορές και επαγγέλματα. «Επιτρέπεται η μεταφορά άνευ κομίστρου πελατών τουριστικών καταλυμάτων...» Το πολυχρονεμένο μας σουλτανάτο επιτρέπει (!) σε κάποιον να εξυπηρετήσει τον πελάτη του χωρίς τον φόβο του Θύμιου· ένας είναι ο Θύμιος, στον οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός έστελνε προεκλογικά χαιρετίσματα από το μπαλκόνι.
 

Δεν θα ασχοληθούμε με την ουσία του νομοθετήματος, το οποίο εξακολουθεί να μην επιτρέπει στους τουρίστες που έρχονται στη χώρα να νοικιάσουν ένα αυτοκίνητο ή βαν με οδηγό για να πάνε εκδρομή. Για χάρη της συντεχνίας των ταξί η χώρα, που θέλει να έχει τον τουρισμό ως βαριά βιομηχανία, δεν επιτρέπει στους τουρίστες να αφήνουν περισσότερα λεφτά. Απλώς παρατηρούμε τη φρασεολογία των νόμων και το γεγονός ότι θεωρείται «φιλελεύθερη επανάσταση» να «επιτρέπεται» η μίσθωση ενός αυτοκινήτου, αλλά με αυθαίρετους χρονικούς περιορισμούς που θέτει το κράτος.
 

Κάποιος είχε πει ότι σε μια δημοκρατία όλα επιτρέπονται, εκτός από εκείνα που απαγορεύονται ρητώς από τον νόμο.  

Σε μια δικτατορία όλα απαγορεύονται, εκτός από εκείνα που ρητώς επιτρέπονται από τον νόμο. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παστεριωμένο μακράς νηστείας και για τσόγλανους και για θεούσες...

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Βοοειδών αποφάσεις!

Του ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η "Βάρκιζα" της... καρδάρας

Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η κρίση και η θεωρία της συσσωρευμένης πίεσης

Του ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σας έχει τύχει να παλεύετε να ανοίξετε ένα βάζο, ένα μπουκάλι ή ένα δοχείο σφιχτά κλεισμένο και να μην μπορείτε; 

Φυσικά και σας έχει τύχει, σε όλους συμβαίνει. 

Σας έχει συμβεί, τώρα, να δώσετε απηυδισμένος το απόρθητο βαζάκι ή το μπουκάλι σε κάποιον άλλο και αυτός ο άλλος να το ανοίγει με μία κίνηση μέσα σε δύο δευτερόλεπτα;
 

Αυτό συμβαίνει σχεδόν νομοτελειακά. Ξέρετε, φυσικά, ότι ο άλλος που πήρε το βαζάκι δεν ήταν πιο δυνατός – απλώς ζούληξε ένα καπάκι που είχε ήδη ζουληχτεί για πολλή ώρα, και ήταν έτοιμο να ανοίξει.
 

Αυτό είναι το φαινόμενο που αποκαλώ «θεωρία της συσσωρευμένης πίεσης». Δεν ξέρω αν υπάρχει διατυπωμένη αλλιώς από άλλον με κομψότερο όνομα, αλλά εγώ έτσι την αποκαλώ. Η θεωρία αυτή είναι πολύ ευέλικτη και βρίσκει εφαρμογή σε πολλές εκφάνσεις της ζωής, όπως για παράδειγμα τη διαπραγμάτευση ενοικίων και τις παρά φύσει σεξουαλικές πράξεις. Ισχύει και στην πολιτική.
 

Πριν από δύο χειμώνες ο Τζο Τρίπι, ένας campaign manager από τους διάσημους στην Αμερική, που έχει «τρέξει» μεταξύ άλλων καμπάνιες του Χάουαρντ Ντιν, του Ρομάνο Πρόντι και του Ανδρέα Παπανδρέου, μου θύμισε την εξής ιστορική συγκυρία: Το 1977 ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ ο Δημοκρατικός Τζίμι Κάρτερ. Είχαν προηγηθεί δύο καταστροφικές προεδρίες (του Ρίτσαρντ Νίξον και του Τζέραλντ Φορντ), μία οκταετία πάρα πολύ δύσκολη για την οικονομία της χώρας, και ο Κάρτερ ερχόταν στη χειρότερη καμπή της. Και δεν κατάφερε να αλλάξει τίποτα. «Εκείνη τη στιγμή», μου είπε ο Τρίπι, «εμφανίστηκε ένας τύπος που λεγόταν Ρόναλντ Ρέιγκαν και ήθελε να γίνει πρόεδρος. Κανένας δεν το καταλάβαινε. Μέσα σε αυτή την καταστροφή, ποιος θέλει να γίνει πρόεδρος; Υστερα από 12 χρόνια δυστοκίας όμως, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Ο κόσμος όλο αυτό τον καιρό που τα πράγματα ήταν δύσκολα, δεν αγόραζε ψυγεία, δεν έπαιρνε καινούργιο αμάξι. Και τη στιγμή πια που όλοι αποφασίζουν να αρχίσουν να καταναλώνουν, γιατί δεν πάει άλλο 12 χρόνια με το ίδιο αμάξι, γίνεται πρόεδρος ο Ρέιγκαν. Εμφανίζεται ακριβώς την ώρα που τα πράγματα θα γύριζαν ούτως ή άλλως».
 

Ορίστε: Η θεωρία της συσσωρευμένης πίεσης. Σήμερα ο Κάρτερ θεωρείται ένας από τους χειρότερους προέδρους της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας και ο Ρέιγκαν ένας από τους καλύτερους. Η κουβέντα είχε φτάσει στον Ρέιγκαν, στον Κάρτερ και στο αμερικανικό βαζάκι, όταν είχα διατυπώσει την απορία: Γιατί θέλει να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς –ή, εδώ που τα λέμε, οποιοσδήποτε– στην πτωχευμένη Ελλάδα του 2012;  

Είναι απλό: 

Επειδή θέλει να είναι αυτός που θα πάρει το ζουληγμένο βαζάκι και θα το ανοίξει. Μέσα από το πρίσμα μιας αφήγησης σαν και αυτή που μου διηγήθηκε ο Τρίπι τότε, μπορεί κάποιος να εξηγήσει αυτά που βλέπουμε σήμερα στην πολιτική σκηνή, δυόμισι χρόνια μετά την κουβέντα μας.
Με τα περί «success story», το «πρωτογενές πλεόνασμα», το επερχόμενο «τέλος των Μνημονίων» και την πιθανή επερχόμενη –έστω δειλή– έξοδο της χώρας «στις αγορές», η κυβέρνηση προσπαθεί να φτιάξει ακριβώς αυτό: 

Μια αφήγηση νίκης, την εντύπωση ότι τα πράγματα άλλαξαν, τα προβλήματα λύθηκαν, το καπάκι ξέσφιξε, το βαζάκι άνοιξε, μπορούμε να αρχίσουμε πάλι να αγοράζουμε αυτοκίνητα, και ο Σαμαράς είναι ο Ελληνας «Ρέιγκαν» (από απόψεως timing, τουλάχιστον). Αυτός, άλλωστε, ήταν ο στόχος, και αυτός θα είναι ο στόχος κάθε Ελληνα πρωθυπουργού στο εξής: Να είναι εκείνος που θα έρθει στην εξουσία τη στιγμή που τα πράγματα θα γυρίσουν, η κατάσταση θα φτιάξει, ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός. Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτό συμβαίνει τώρα, επειδή το θέλει πάρα πάρα πολύ.
 



Αλλά είναι ένα παιχνίδι τύχης αυτό, όχι θέλησης ή ικανότητας: