ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ιατρικά θαύματα του κρατισμού!

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
 

Προ ημερών είχα καταθέσει τις απόψεις μου (ΕΔΩ) ώστε και οι πλέον αρχάριοι να καταλάβουν τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός. 

Με βάση την τελευταία συζήτηση στη Βουλή αποδείχθηκε πως είτε ο Πρωθυπουργός δεν διαβάζει είτε εγώ απέτυχα στην προσπάθειά μου να γίνω σαφής. 

Θα κάνω λοιπόν μία ακόμη, πολύ απλούστερη και συντομότερη, προσπάθεια.

Ο νεοφιλελευθερισμός υποστηρίζει μιά πολιτική λιγότερου κράτους και περισσότερης ελευθερίας. Ακρογωνιαία λίθος της οικονομικής του στρατηγικής είναι η μείωση έως και η κατάργηση των φόρων. Φόροι λοιπόν και νεοφιλελευθερισμός δεν πάνε μαζί. Ο Στουρνάρας λχ και ο Σαμαράς δεν είναι, και δεν θα μπορούσαν να είναι, νεοφιλελεύθεροι. Γιατί ρήμαξαν τα μεσαία στρώματα με φόρους. 

Το ίδιο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Για τον ίδιο περίπου λόγο.

Σε μιά νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική θα ήταν βέβαια αδύνατον να υπάρξει το τελευταίο επίτευγμα του υπαρκτού ελληνισμού. Το 3% δηλ των φορολογουμένων να σηκώνει στις πλάτες του το 50% περίπου του συνόλου των αμέσων φόρων. 

Και να υλοποιεί ένα πραγματικό ‘ιατρικό θαύμα’. Δηλ... 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο δικαστής και ο κομισάριος...

Του ΣΗΦΗ ΠΟΛΥΜΙΛΗ

Η Αριστερά στην Ελλάδα, με εξαίρεση φυσικά μειοψηφικές ομάδες, είχε πάντα αλλεργία στην κριτική, ενώ εξακολουθούν να ενδημούν οι ολοκληρωτικές αντιλήψεις που οδήγησαν εν τέλει στην κατάρρευση του κομμουνιστικού οικοδομήματος ανά την υφήλιο.  

Η κριτική και, πολύ περισσότερο, η διαφωνία με όσα πίστευαν ο εκάστοτε αρχηγός και η ομάδα του ισοδυναμούσαν με έγκλημα καθοσιώσεως και οδηγούσαν στον εξοστρακισμό ή και στην εξόντωση των διαφωνούντων.

 

Η ριζοσπαστική Αριστερά που μας κυβερνά, ως πιστός και αυθεντικός εκφραστής αυτής της παράδοσης όχι μόνο δεν αντέχει την κριτική αλλά με την αίσθηση δύναμης που αποκομίζει από τη διαχείριση της εξουσίας αντιγράφει τις χειρότερες καθεστωτικές αντιλήψεις και πρακτικές. Στοχοποιεί αντιπάλους και πρώην συντρόφους, χρησιμοποιεί τα κοινωνικά δίκτυα για μαύρη προπαγάνδα και βέβαια προσπαθεί με κάθε τρόπο να ελέγξει τα μέσα ενημέρωσης και τη Δικαιοσύνη για να επιβάλει τη δική της ιδεοληπτική πραγματικότητα σε όλη την κοινωνία.

 

Με οδηγό την κλασική πλέον νοοτροπία της Αριστεράς «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο για να κατασκευάσει εχθρούς και να προσελκύσει πρόθυμους να την υπηρετήσουν. 

Σε μια χώρα που η εξουσία ήταν πάντα λάφυρο προς διανομή, πέρα από τους κομματικούς παρατρεχάμενους που... θυσιάζονται για να βολευτούν, υπάρχουν πάντα αρκετοί υποψήφιοι σε κρίσιμους τομείς της κρατικής εξουσίας έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για μια καρέκλα παραπάνω.

Εκεί που αρχίζει να ανησυχεί κανείς για το πού πηγαίνουμε είναι όταν πρόσωπα τα οποία υπηρετούν κορυφαίους θεσμούς, ελέγχου υποτίθεται της εκτελεστικής εξουσίας, συνταυτίζονται με κυβερνητικές αντιλήψεις και πολιτικές. 

 Με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, η οποία υπερβαίνοντας τον θεσμικό της ρόλο όχι μόνο έσπευσε να κοινοποιήσει τις κυβερνητικές θέσεις στους ομολόγους της, αλλά σε μια κίνηση γενικότερου εκφοβισμού, προχώρησε σε μήνυση κατά του καθηγητή Τσακυράκη γιατί της άσκησε κριτική για μια καθαρά πολιτική της παρέμβαση.

 

Ως τώρα είχαμε συνηθίσει στη βιομηχανία αγωγών κατά του Τύπου κάθε φορά που δικαίως ή αδίκως ένας πολιτικός δεν άντεχε την κριτική. Τώρα περνάμε σε νέο ανώτερο στάδιο, όπου... 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παρέμβαση χωρίς αρχές

Toυ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Δ​​εν βρήκε λέξη να πει ο πρωθυπουργός για την κατάφωρη επίθεση στην ελευθερία του λόγου, την οποία εξαπέλυσε η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου εναντίον του αγωνιστή κατά της χούντας και καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρου Τσακυράκη, αλλά είχε πολλά να πει για την πρωτοβουλία της εισαγγελέως του ίδιου δικαστηρίου, η οποία απλώς ζήτησε να εφαρμοστεί ο νόμος.



Ο λαϊκιστής πρωθυπουργός φόρεσε εκείνο το γνωστό «αυστηρό» ύφος –αυτό με το οποίο διέπραξε όλες τις «πατάτες» που χαντάκωσαν τη χώρα– και «νουθέτησε» τη Δικαιοσύνη να είναι πιο προσεκτική και να μην εφαρμόζει τον νόμο! 


 «Εχουμε να κάνουμε με κινητοποιήσεις μιας κοινωνικής ομάδας, που αισθάνεται ότι πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί», είπε και ουδείς του απάντησε ότι η διάκριση των εξουσιών απαιτεί από τον ίδιο να είναι πιο προσεκτικός όταν ζητεί από τους δικαστές να παρανομήσουν.



Αν και θα έπρεπε να πούμε ότι επιτέλους σε κάτι υπήρξε συνεπής («μεγάλη φασαρία, θαυμάσια κατάσταση»), αλλά επίσης πρέπει να πούμε ότι η λεβέντικη στάση του πρωθυπουργού υπέρ των παρανόμων πιθανώς να του φέρει ψήφους, ενώ ένας καθηγητής που μάχεται για την ελευθερία του λόγου μάλλον δεν θα τον ψηφίσει, παρά το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος.



Βεβαίως το χάιδεμα του κ. Τσίπρα προς κάθε καρυδιάς παρανόμους –από την εποχή που κάποιοι έκαιγαν την Αθήνα, μέχρι σήμερα που κάποιοι άλλοι κόβουν την Ελλάδα στη μέση– αποτελεί κίνητρο για μελλοντικές παρανομίες. Αλλά τι τον νοιάζει; Κάθε καλός λαϊκιστής νοιάζεται μόνο για ψήφους και όχι για την ευημερία του συνόλου.  


Πόσες και πόσες χώρες καταστράφηκαν διότι ηγέτες σαν τον νυν πρωθυπουργό χάιδευαν τα χαμηλότερα ένστικτα του λαού, ευλόγησαν την παρανομία, και φίμωσαν την αντίθετη άποψη;  


Η χώρα χαντακώθηκε με την οικονομική διαπραγμάτευση που έκανε με εκείνο το «αυστηρό» ύφος κατά το πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησής του. 


Κινδυνεύει να γίνει «Λίβανος της Ευρώπης» με την επόμενη αυστηρή «διαπραγμάτευση» που έκανε στο προσφυγικό.  


Η μεγαλύτερη όμως ζημιά που κάνει η κυβέρνησή του θα είναι... 

ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παλινδρομιστής από τα Στάγειρα

Αναζητώντας τις ρίζες μας στην τηλεόραση πέτυχα τύπο στην τηλεόραση, απόγονο Αριστοτέλους, με μετρητά τραμπαλιζόμενα στην παλάμη του!

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Εκπομπή «Το Πρωινό», 23/02/2016. Ο Γ. Λιάγκας, πάλαι ποτέ υποψήφιος βουλευτής της πασοκάρας και φίλος ΓΑΠ, σχολιάζων περί Παρθενώνος δήλωση ηθοποιού Χ. Λούλη, έφα: «Μου χε πει ένας κάποτε μια φράση που ψιλοσυμφωνώ, ψιλοσυμφωνεί η φράση αυτή με αυτά που λέει ο Χρήστος ο Λούλης ότι "οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μεγαλούργησαν γιατί δεν είχαν αρχαίων ημών προγόνους να μιλάνε και να κάνουν αναφορές σε αυτούς".

Εμείς επαναπαυτήκαμε. [...] Eχουμε μείνει, όμως, ότι είμαστε περήφανοι για τον Περικλή, για τον Αριστοτέλη και δεν παράγουμε πολιτισμό μεγάλο. Είμαστε, δηλαδή, οι απόγονοι του Αριστοτέλη».

Η λιάγκειος αποκάλυψη ήτο πολυδιάστατη και συνταρακτική. 

Αφενός επιβεβαιώνει τη φήμη ότι ο Λιάγκας είναι απευθείας απόγονος (για να μην πούμε «κλώνος») του Σταγειρίτη φιλοσόφου. 

 Αφετέρου -και εδώ χρειάζονται η προσοχή, η αρωγή και η επισταμένη μελέτη των ειδικών-, μας καταδεικνύει την ανυπαρξία προπατόρων των αρχαίων Ελλήνων. Οι αρχαίοι (της κλασικής περιόδου εννοούσε ο λόγιος, άραγε;) απλά φύτρωσαν.

Ακόμα και στον μύθο της Πύρρας και του Δευκαλίωνος, οι Ελληνες «φύτρωσαν» μεν, αλλά είχαν προγόνους: τους προκατακλυσμιαίους. Ομως, στην αφήγηση που άκουσε ο Λιάγκας, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν ήταν η συνέπεια της διαδοχής των γενεών. Δεν κόμπαζαν για σημαντικούς προγόνους - παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις σχεδόν του συνόλου της γραμματείας μας. 

 Και αφού ξεμπέρδεψε με τα γενεαλογικά μας, την επομένη ο δημοσιογράφος Γιώργος Λιάγκας, πιστός στον κώδικα δεοντολογίας του λειτουργήματός μας, παλινδρομούσε μετρητά στην παλάμη του και κράδαινε μια βαλίτσα φορτωμένη με χαρτονομίσματα, ντελαλίζοντας:

ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Facebook just killed «ευχαριστώ»

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Το άτιμο το «Like», στο λαιμό μου στάθηκε, από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας.  

Τόσο φρικτά ρηχό, τόσο αλλού γι΄αλλού, τόσο φθηνά αυτάρεσκο ανάλογα την περίπτωση. 

Τόσο αμήχανα που έχω αισθανθεί άπειρες φορές πατώντας την κενότητά του!  

«Πέθανε ο πατέρας μου» έγραφε κάποιος (βέβαια με πιο συναισθηματικό τρόπο από αυτό)… Like για συμπαράσταση εμείς. Τι ντροπή, Θεέ μου! 

«Ενδιαφέρον αυτό που γράψατε». Και ‘γω; Like? Τι like και τον κακό μου τον καιρό; Υπήρχε περίπτωση να πω, σε κάποιον που με τιμάει δηλώνοντας μου ότι με διαβάζει, «μ΄αρέσει»; Δεν είναι το πιο ψωνισμένο ψώνισμα ανθρώπου;

Σε κάθε μου συνομιλία στο Facebook, αν με ρωτήσεις ποια λέξη μου έλειπε περισσότερο, θα σου απαντούσα το «Ευχαριστώ». Είναι μέσα στις λέξεις που μου λείπουν γενικώς… Η καλημέρα, το συγγνώμη, το ευχαριστώ… Και κάποια στιγμή ήρθαν τα όμορφα μαντάτα! Διεύρυνε το FB το like του. Νάχουμε κι άλλα «συναισθήματα» να ξοδεύουμε. Εντάξει! Eχασαν κι οι έννοιες το νόημά τους.

Περισσότερα προσωπάκια από ανθρωπάκια θα διαθέτουμε στα εργαλεία της συνεννόησής μας. Μιας συνεννόησης ενός «περίπου» μας. Την έκανα χαρά την ανακοίνωση! Να δεις, θα μπει το «Ευχαριστώ» στην ιντερνετική ζωή μας. Στον κόσμο του φατσοτέφτερου, όπως το ονομάζει ο ευφυής φιλαράκος μου, Στάθης Παχίδης. Κι έκανα, που λες, χαρά. Μέχρι που ήρθα φάτσα κάρτα με τους καινούργιους κωδικούς μας… «Τέλειο», «Χαχα», «Ουάου», «Λυπάμαι», «Eλεος».

Εντάξει, το «Λυπάμαι» θα πιάσει τόπο. Θάχουμε να κλαίμε τους μακαρίτες μας με περισσότερη αξιοπρέπεια. Αλλά εκείνο το έρμο «Ευχαριστώ», ούτε κι αυτή τη φορά φαίνεται, κρίθηκε αναγκαίο…

Τού έριξε στ΄αφτιά ένα σαχλότατο «Ουάου». Αυτό κέρδισε τη μάχη. Πήρε τα ηνία. Iσως για να μας θυμίζει, σαχλομαγκάκια της δεκάρας, αρχιδοσούρτες της πεντάρας και μια εποχή, πολύ πρόσφατη εποχή, τζούφιων λεονταρισμών.  

Μπορεί απλώνοντας το σκεπτικό μου, η έλλειψη του «Ευχαριστώ» να καθρεπτίζει... 

KOIΝΩΝΙΑ και ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Ποια είναι η κρυμμένη "ατζέντα" του Facebook για τα καινούργια Like buttons

Γράφει το LIFO

Την περασμένη εβδομάδα, το Facebook ενεργοποίησε σε ολόκληρο τον κόσμο το νέο, εμπλουτισμένο like με τα επονομαζόμενα, Reactions "Μου αρέσει!", "Τέλειο!", "Ουάου", "Λυπάμαι..." και "Ελεος". 

Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν θετικές, και πλέον πολλοί χρήστες αντί για το συνηθισμένο λάικ χρησιμοποιούν τα υπόλοιπα συναισθήματα για να σχολιάσουν ένα άρθρο καθώς έτσι μπορούν να εκφράσουν επακριβώς τα συναισθήματα ή τις σκέψεις τους σχετικά με το περιεχόμενο μιας ανάρτησης.  

Τα Reactions, που είχαν ανακοινωθεί αρχικά ως κάτι παρεμφερές με το 'Dislike', είναι προϊόν τεράστιας έρευνας πολλών τμημάτων του Facebook, τα οποία τέθηκαν σε δοκιμαστική λειτουργία σταδιακά σε διάφορες χώρες με διαφορετικά πολιτισμικά background ώστε να είναι παγκοσμίως αναγνωρίσιμα, καλύπτοντας όσο το δυνατόν τον τρόπο που εκφράζονται οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Εδώ και καιρό είναι όμως γνωστό πως τα 'Reactions' μπορεί να μοιάζουν με μια φαινομενικά απλή προσθήκη, αλλά σίγουρα θα φέρουν πολλές αλλαγές στο Facebook και στους χρήστες του, δημιουργώντας μια παγκοσμίως αναγνωρίσιμη γλώσσα.  

Αυτό που είναι σχεδόν βέβαιο, είναι πως το Facebook δεν έκανε αυτή τη κίνηση απλά και μόνο για να ευχαριστήσει τους χρήστες του και πως σίγουρα δεν είναι μια τυχαία προσθήκη που εξυπηρετεί έναν και μόνο σκοπό.  

Όπως πάντα, υπάρχει ένας διπλός σκοπός και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός περιλαμβάνει τα δεδομένα, αναφέρει το Business Insider. Για την ακρίβεια, το Facebook μόλις απέκτησε έναν ισχυρό σύμμαχο στο οπλοστάσιο του γιγαντιαίου αλγόριθμού του. Ο αλγόριθμος τροφοδοσίας του προφίλ κάθε χρήστη ενεργοποιείται με το παραμικρό και κρατά δεδομένα από κάθε χρήστη προκειμένου να εξελίσσεται. Με λίγα λόγια, το Facebook εκτιμά ότι το κλειδί για την μακροπρόθεσμη επιτυχία έγκειται στην συλλογή όλο και περισσότερων και όλο και πιο πλούσιων στοιχείων, σχετικά με το πώς οι χρήστες του αντιδρούν σε όσα περνάνε από το timeline τους.  

Η εταιρεία μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για να προσαρμόζει τα newsfeed κάθε χρήστη ανάλογα με τις προτιμήσεις τoυ, έτσι ώστε να είναι πάντα γοητευτικά. Πολλά από τα ίδια δεδομένα πηγαίνουν στο λογισμικό του Facebook που χρησιμοποιεί για να αποφασίσει ποιες διαφημίσεις θα εμφανίσει στους χρήστες. Από την αρχή, η βασική πηγή των εν λόγω δεδομένων ήταν το 'Like' που με κάθε πάτημά του έδειχνε στο Facebook τι θα θέλατε να βλέπετε. Αλλά καθώς το Facebook έγινε τεράστιο, αν το κουμπί αυτό παρέμενε η μόνη σας επιλογή, δεν θα αποκαλύπτατε πραγματικά πολλά για το πώς πραγματικά αισθάνεστε για ένα θέμα ή μια θέση που εκφράζεται. Σε αντίθεση, δίνοντας στους χρήστες έξι επιλογές σημαίνει ότι το Facebook μπορεί να αρχίσει να συγκεντρώνει πολύ περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς οι χρήστες αντιδρούν σε κάθε πληροφορία  

Μπορεί να αρχίσει να κάνει διάκριση μεταξύ των μηνυμάτων που οι χρήστες απολαμβάνουν, τις θέσεις που βρίσκουν συναρπαστικές, όσα τους ξαφνιάζουν, τους κάνουν ευτυχισμένους, λυπημένους ή τους δυσαρεστούν. Το Facebook λέει ότι δεν χρησιμοποιεί τα δεδομένα από τις νέες αντιδράσεις με αυτόν τον τρόπο - ακόμα. Αλλά αυτό θα αλλάξει σύντομα, σύμφωνα με το blog του Product Manager της εταιρείας, Sammi Krug. Ο Κrug σημειώνει πως με την πάροδο του χρόνου "ελπίζουμε να μάθουμε πώς οι διαφορετικές αντιδράσεις θα πρέπει να σταθμίζονται διαφορετικά από το News Feed ώστε αυτό να κάνει καλύτερη δουλειά του δείχνοντας σε όλους τις ιστορίες που θέλουν να δουν." Ωστόσο ο ίδιος αρνήθηκε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες λέγοντας ότι στόχος της εταιρείας προς το παρόν είναι μόνο να μάθει το πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις νέες αντιδράσεις, ώστε να μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία τους με την πάροδο του χρόνου. 

Το Business Insider εκτιμά πως το Facebook... 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Κοινωνικό πείραμα δείχνει την αντίδραση των Νεοϋορκέζων στη θέα ενός παιδιού-νύφη (VIDEO) - Τουλάχιστον αυτοί αντέδρασαν - Η ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΑ αποχαυνωμένη Ευρώπη τί θα κάνει άραγε όταν δει τέτοιες αθλιότητες απο τους εποίκους-λαθρομαχμούτηδες στις πόλεις της? (Γιατί είναι θέμα ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ χρόνου να τις δει, να τις ζήσει...)

Ένας ευτυχής 65χρονος και μια μάλλον σαστισμένη 12χρονη βγάζουν γαμήλιες φωτογραφίες στη φημισμένη Times Square της Νέας Υόρκης. Το πλήθος τους παρατηρεί και παρεμβαίνει.

«Πόσο χρόνων είσαι;», τη ρωτάει ένας περαστικός. Το κορίτσι δεν απαντά, απαντά αντί γι' αυτήν ο πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία «σύζυγός» της. «Είναι 12», του αποκρίνεται. 

«Κι εσύ πόσο είσαι;», επανέρχεται σαστισμένος ο περαστικός. «Είμαι 65. Έχω την άδεια των γονιών της», βεβαιώνει εκείνος.

Η διαβεβαίωση ωστόσο δεν καθησυχάζει τους Νεοϋορκέζους οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν από τα χέρια του την ανήλικη και να ειδοποιήσουν την αστυνομία.

Το κοινωνικό αυτό πείραμα στην καρδιά της Νέας Υόρκης οργάνωσε στο You Tube ο Coby Persin θέλοντας με τον τρόπο αυτό να αναδείξει το υπαρκτό πρόβλημα των «παιδιών – νυφών» καθώς κάθε μέρα 33.000 κορίτσια αναγκάζονται σε γάμο.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO:

MΠΑΝΑΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ: Το μικρό κορίτσι από το Νίγηρα που είπε ένα μεγάλο «όχι» σε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΓΑΜΟ ΣΤΑ 12 και δικαιώθηκε

Η Balkissa Chaibou ονειρευόταν να γίνει γιατρός. Όταν όμως ήταν 12 χρονών έμαθε, σοκαρισμένη, πως οι γονείς της την είχαν «υποσχεθεί» για νύφη στον ξάδελφό της. Αποφάσισε να παλέψει για τα δικαιώματά της - ακόμα και προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη κατά της ίδιας της οικογένειάς της.

Μια ιστορία που μπορεί να μοιάζει βγαλμένη από το παρελθόν για τους πολίτες της Δύσης, είναι όμως μια καθημερινή ιστορία για τον Νίγηρα - και για πολλές άλλες χώρες. 

Και η αντίσταση της μικρής Balkissa είναι μια ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που έμεινε προσηλωμένο στο όνειρό του και κινδύνεψε γι' αυτό. Ύψωσε το ανάστημά του ακολουθώντας αυτά που η ίδια είχε ονειρευτεί για τη ζωή της και όχι αυτά που επέβαλαν η οικογένειά της ή οι παραδόσεις της φυλής της.

Και δικαιώθηκε.

«Γύρισα από το σχολείο κατά τις 6 το απόγευμα και με φώναξε η μαμά μου», αφηγείται η Balkissa στο BBC. «Μου έδειξε τους επισκέπτες μας και είπε για έναν από αυτούς: 'εκείνος είναι ο άνδρας που θα σε παντρευτεί'. Νόμιζα πως αστειευόταν αλλά συνέχισε λέγοντάς μου να πάω να ξεπλέξω τα μαλλιά μου και να πλυθώ. Τότε συνειδητοποίησα πως μιλούσε σοβαρά».

Το μικρό κορίτσι από τον Νίγηρα είχε πάντα όνειρα και φιλοδοξίες. «Όταν ήμουν μικρή ονειρευόμουν να γίνω γιατρός. Να φροντίζω τους ανθρώπους, να φορώ τη λευκή στολή. Να βοηθώ τους ανθρώπους», λέει.

Ο γάμος της με τον ξάδελφό της, που είχε ταξιδέψει στον Νίγηρα από τη γειτονική Νιγηρία, θα σήμαινε πως το όνειρό της αυτό ήταν αδύνατο να γίνει πραγματικότητα.

Η παράδοση του Νίγηρα να παντρεύουν τα κορίτσια σε μικρή ηλικία- η χώρα έχει το υψηλότερο ποσοστό παιδικών γάμων στον κόσμο, σύμφωνα με το BBC- έχει εν μέρει τις ρίζες της στη βαθιά φτώχεια.

«Το πράγμα πάει ως εξής: έχω πολλά παιδιά κι αν μπορέσω να παντρέψω ένα, σημαίνει ένα στόμα λιγότερο να ταΐζω», εξηγεί στο βρετανικό δίκτυο η Monique Clesca από την αντιπροσωπεία του ΟΗΕ στο Νίγηρα.

Οι γονείς της Balkissa Chaibou είχαν πέντε κόρες οπότε από τη δική τους οπτική γωνία ο γάμος της με τον ξάδελφό της είχε νόημα και από οικονομική άποψη.

Ωστόσο άλλος ένας λόγος που συντηρείται αυτή η παράδοση των γάμων σε μικρή ηλικία στο Νίγηρα είναι η άποψη πως έτσι μειώνεται ο κίνδυνος μιας εγκυμοσύνης εκτός γάμου.

«Στις μέρες μας ορισμένα κορίτσια δεν μεγαλώνουν σωστά», λέει η Hadiza Almahamoud, η μητέρα της Chaibou. «Αν δεν παντρευτούν σε νεαρή ηλικία, μπορεί να προκαλέσουν ντροπή στην οικογένειά τους».

Η Chaibou συνέχισε να εργάζεται σκληρά στο σχολείο της, ξυπνώντας στις 3 το πρωί για να κάνει τα μαθήματά της, αν και ο γάμος με τον ξάδελφό της, που ήταν σε εκκρεμότητα, ήταν αντιπερισπασμός καθώς εκείνη μεγάλωνε.

Μια μέρα, ενώ είχε γίνει πια 16 ετών, έφτασαν στο σπίτι της βαλίτσες, τα χρήματα και τα αγαθά που έστελνε η οικογένεια του γαμπρού στη δική της οικογένεια, και το νυφικό της.

«Ένιωσα πόνο μέσα μου, ράγισε η καρδιά μου», εξομολογείται, «γιατί είδα πως εγώ αγωνίζομαι να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα κι αυτοί οι άνθρωποι ήταν εμπόδιο στην εξέλιξή μου».

Παίρνοντας το απολυτήριο του γυμνασίου, βρήκε το κουράγιο να προσπαθήσει να γλιτώσει από αυτόν τον ανεπιθύμητο γάμο. «Είπα στον εαυτό μου πως μπορώ να μαζέψω τις δυνάμεις μου, να δω πώς θα ξεφύγω από την κατάσταση αυτή», θυμάται.

Η μητέρα της καταλάβαινε την αντίθεσή της στο γάμο αλλά δεν είχε τη δύναμη, ως γυναίκα, να τη βοηθήσει. Έτσι η Chaibou πλησίασε τον πατέρα της προτείνοντας, ως συμβιβασμό, να παντρευτεί αλλά να βλέπει τον σύζυγό της μόνο στις διακοπές μέχρι να πάρει το απολυτήριο λυκείου, το Μπακαλορεά.

Η παράδοση των Τουαρέγκ ωστόσο, της φυλής στην οποία ανήκει η Chaibou, λέει πως ο μεγαλύτερος αδελφός έχει εξουσία πάνω στα παιδιά των μικρότερων αδελφών του. Εφόσον ο θείος της Chaibou, ο πατέρας του «μνηστήρα» της, ήταν μεγαλύτερος από τον πατέρα της, εκείνος δεν τόλμησε να πάει κόντρα στο θέλημά του. Έτσι οι γαμήλιες προετοιμασίες συνεχίστηκαν.

Απελπισμένη η Chaibou στράφηκε στον διευθυντή του σχολείου της Moumouni Harouna για βοήθεια. Εκείνος την παρέπεμψε στη Μη Κυβερνητικό Οργάνωση «Centre for Judicial Assistance and Civic Action», η οποία κινήθηκε νομικά κατά του πατέρα και του θείου της κοπέλας επειδή την εξανάγκαζαν να κάνει έναν γάμο που εκείνη δεν ήθελε.

Όταν έφτασε η ώρα του δικαστηρίου, ο θείος της Chaibou αρνήθηκε τις κατηγορίες και υποστήριξε πως ήταν όλα μια παρεξήγηση. Κι έτσι η υπόθεση απορρίφθηκε.

Όταν όμως η Chaibou γύρισε στο σπίτι της, ο θείος της απείλησε να τη σκοτώσει. «Μου είπε πως ακόμα και αν έπρεπε να με δέσει, ακόμα κι αν βρισκόμουν στους σάκους που βάζουν τα πτώματα, θα πήγαινα (στη Νιγηρία, για το γάμο)», περιγράφει η 16χρονη.

Έτσι αναγκάστηκε... 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΜΠΑΝΑΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΙΝΔΙΑ: «Eπιβλαβής για την κοινωνία» η χρήση κινητών τηλεφώνων από ελεύθερες γυναίκες !

Οι αρχές σε ένα χωριό στην ομόσπονδη πολιτεία Γκουτζαράτ της Ινδίας (δυτικά), προπύργιο του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, αποφάσισαν να απαγορεύσουν την χρήση κινητών τηλεφώνων στις ελεύθερες γυναίκες καθώς έκριναν αυτού του είδους την τεχνολογία «επιβλαβή για την κοινωνία».



«Οι ιθύνοντες της κοινότητας έκριναν ότι όπως ακριβώς στην περίπτωση του αλκοόλ, η χρήση των κινητών τηλεφώνων από τις ανύπαντρες γυναίκες συνιστά μία όχληση για την κοινωνία» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο αρχηγός του χωριού, Ντέβσι Βανκάρ, που προσέθεσε ότι η ίδια απαγόρευση θα επιβληθεί και στα αγόρια που βρίσκονται σε ηλικία για να πάνε σχολείο.



Τα μέλη του συμβουλίου του χωριού Σουράτζ με πληθυσμό 2.000 κατοίκων αποφάσισαν στις αρχές Φεβρουαρίου να επιβάλουν αυτό το μέτρο.
 

Σύμφωνα με τον Βανκάρ, τα κινητά τηλέφωνα αποσπούν την προσοχή των νεαρών γυναικών από τις σπουδές τους και τις υποχρεώσεις τους στο νοικοκυριό.



Στην περίπτωση που μία νεαρή γυναίκα «συλληφθεί» να μιλάει ή να έχει στην κατοχή της ένα τηλέφωνο... 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΜΠΑΝΑΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΚΙΝΑ: Νεκρές νύφες για τους «γάμους φαντασμάτων»

Ένας νεαρός, άγαμος άντρας δεν μπορεί να πεθάνει μόνος του… Πρέπει να έχει στο πλευρό του μια επίσης νεκρή νεαρή γυναίκα για να τον συνοδεύσει στο αιώνιο ταξίδι γιατί διαφορετικά θα είναι ανήσυχος και θα βασανίζεται η ψυχή του. Με βάση αυτό το σκεπτικό, γεννήθηκαν πριν από 3.000 χρόνια οι «γάμοι φαντασμάτων», μια ανατριχιαστική κινεζική πρακτική. 

Εδώ και αρκετά χρόνια, οι «γάμοι φαντασμάτων» είναι παράνομοι. Το τελευταίο διάστημα, όμως, έχουν αρχίσει να αναβιώνουν στις διάφορες επαρχίες της χώρας. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι παράνομοι, επιτήδειοι θησαυρίζουν.

Εκμεταλλευόμενοι τον πόνο χαροκαμένων γονέων, χρεώνουν πάνω από 10.000 ευρώ για να ξεθάψουν τη σορό μιας γυναίκας και να την παραδώσουν στην οικογένεια που επιθυμεί να τελέσει το μακάβριο αυτό μυστήριο.

«Ποιος να ξέρει που βρίσκεται η σορός της μητέρας μου» δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα ο 53χρονος Li Fucai, και συνέχισε:

ΧΡΟΝΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Δίσεκτα έτη και Ημερολόγια

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Διονύση Π. Σιμόπουλου 

Επίτιμου διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου.

Ο​​σο κι αν ψάξετε, σε οποιοδήποτε αρχείο των ελληνικών ληξιαρχείων, δεν πρόκειται να βρείτε ούτε έναν Ελληνα ή Ελληνίδα που να έχει ημερομηνία γέννησης από 16 έως 28 Φεβρουαρίου 1923! Οχι φυσικά γιατί δεν είχαμε ούτε μία γέννα σε μια ολόκληρη περίοδο 13 ημερών, αλλά γιατί απλούστατα το 1923 δεν είχε 365 ημέρες, όπως θα περίμενε κάποιος για ένα μη δίσεκτο έτος, αλλά αντίθετα είχε μόνο 352 ημέρες! Του έλειπαν δηλαδή οι 13 ημέρες μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου! 

Η ιστορία για το πώς έγινε αυτό έχει να κάνει με την εγκαθίδρυση του Νέου Ημερολογίου στη χώρα μας.

Οπως είναι γνωστό, το πρώτο σύγχρονο ημερολόγιο εισήχθη από τον Ιούλιο Καίσαρα, από τον οποίο έγινε γνωστό ως «Ιουλιανό», και άρχισε να ισχύει από το 45 π.Χ. Η δημιουργία του οφείλεται στον Ελληνα αστρονόμο Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια, ο οποίος, με βάση του υπολογισμούς του Ιππάρχου ότι η διάρκεια του έτους ήταν ίση με 365,242 ημέρες, θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες ενώ σε κάθε τέταρτο έτος προσέθετε ακόμη μία ημέρα μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομάζονταν «bis sextus». Ετσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».

 

Αλλά και το Ιουλιανό Ημερολόγιο δεν ήταν τέλειο. Γιατί παρόλο τον καλύτερο προσδιορισμό του ηλιακού έτους από τον Σωσιγένη, υπήρχε ακόμη μια μικρή απόκλιση αφού η διάρκεια του ηλιακού έτους είναι 365,242199 ημέρες. Ετσι το καθορισμένο από τον Σωσιγένη έτος είναι μεγαλύτερο του πραγματικού κατά 0,0078 της ημέρας, δηλαδή κατά 11 λεπτά και περίπου 13 δευτερόλεπτα.  

Κάθε τέσσερα όμως χρόνια το μικρό αυτό λάθος γίνεται περίπου 45 λεπτά, και κάθε 129 χρόνια φτάνει τη μία ολόκληρη ημέρα. Μέσα στα πρώτα 400 χρόνια από την εφαρμογή του Ιουλιανού Ημερολογίου το λάθος είχε φτάσει τις τρεις ημέρες, με αποτέλεσμα το 325 μ.Χ. η εαρινή ισημερία να συμβεί στις 21 Μαρτίου αντί της 25ης.  

Την χρονιά εκείνη έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας και θέσπισε τον επονομαζόμενο «όρο της Νικαίας» για τον προσδιορισμό του εορτασμού του Πάσχα. Το λάθος, όμως, των περίπου 11 λεπτών συσσωρευόταν και η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν όλο και πιο νωρίς. Ετσι, ενώ την εποχή του Χριστού η εαρινή ισημερία συνέβαινε στις 23 Μαρτίου, το 325 μ.Χ. συνέβη στις 21 Μαρτίου και το 1582 μ.Χ. είχε φτάσει να συμβαίνει στις 10 Μαρτίου, γεγονός που δημιουργούσε προβλήματα στον ακριβή καθορισμό του εορτασμού του χριστιανικού Πάσχα σύμφωνα με τον όρο που είχε θεσπίσει η Α΄ Oικουμενική Σύνοδος.  

Το 1572, τη χρονιά που εξελέγη Πάπας ο Γρηγόριος ΙΓ΄, ο ιησουίτης αστρονόμος Χριστόφορος Κλάβιους, με τη βοήθεια του αστρονόμου Λουίτζι Λίλιο, επεξεργάστηκε την ημερολογιακή μεταρρύθμιση, με την οποία η 5η Οκτωβρίου 1582 ονομάστηκε 15η Οκτωβρίου, για να διορθωθεί το λάθος των 10 ημερών που είχε συσσωρευτεί στους προηγούμενους 11 αιώνες.

Για να μην επαναληφθεί το λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου, ο Λίλιο εξαίρεσε από τα δίσεκτα έτη τα «επαιώνια», τα έτη δηλαδή των αιώνων, από τα οποία όριζε ως δίσεκτα μόνον όσα έχουν αριθμό αιώνων που διαιρείται με το 4. Με αυτή την τροποποίηση το έτος 1900 δεν ήταν δίσεκτο, ενώ αντίθετα το επαιώνιο έτος 2000 ήταν. Η τροποποίηση αυτή, δηλαδή, καθορίζει ότι σε κάθε 400 χρόνια έχουμε 97 δίσεκτα έτη αφού το λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου είναι 3 ημέρες και περίπου 3 ώρες κάθε 400 χρόνια. Μ’ αυτό τον τρόπο διορθώνουμε το λάθος των τριών ημερών, παραμένει όμως ένα λάθος περίπου τριών ωρών κάθε 400 χρόνια.

Φυσικά, το Νέο Ημερολόγιο (το επονομαζόμενο Γρηγοριανό) δεν έγινε άμεσα αποδεκτό, ενώ οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας διαμαρτυρήθηκαν έντονα στη Ρώμη, κι έτσι το Ιουλιανό Ημερολόγιο παρέμεινε σε ισχύ σε όλα τα ορθόδοξα κράτη. 

Το 1919 η ελληνική Πολιτεία ανακίνησε το ημερολογιακό θέμα, οπότε ύστερα από γνωμάτευση μιας ειδικής επιτροπής η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε παμψηφεί ότι «η μεταβολή του Ιουλιανού Ημερολογίου μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους δύναται να γίνει.... η δε Πολιτεία είναι ελευθέρα να δεχθεί το Γρηγοριανόν ως ευρωπαίον ημερολόγιον».

Ετσι η ελληνική Πολιτεία, με το νομοθετικό διάταγμα της 18ης Ιανουαρίου 1923, αντικατέστησε το Ιουλιανό Ημερολόγιο με το Γρηγοριανό και όρισε την έναρξη της εφαρμογής του τη 16η Φεβρουαρίου 1923, την οποία ονόμασε 1η Μαρτίου. Αφαιρέθηκαν δηλαδή 13 ημέρες από το έτος 1923, γιατί στις 10 ημέρες λάθους μεταξύ Γρηγοριανού και Ιουλιανού από το 325 έως το 1582 είχε επέλθει καθυστέρηση και άλλων τριών ημερών στα περίπου 340 χρόνια που είχαν παρέλθει από την πρώτη εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου. Γι’ αυτό άλλωστε το έτος 1923 στην Ελλάδα δεν είχε 365 ημέρες αλλά 352, οπότε και κανένας Ελληνας δεν έχει πιστοποιητικό γέννησης με ημερομηνία από 16 έως 28 Φεβρουαρίου 1923.

ΥΓ.: Η παρανόηση του λαού ότι τα δίσεκτα έτη είναι «γρουσούζικα» ίσως να προέρχεται από... 

ΧΡΟΝΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Μετρώντας τον δίσεκτο χρόνο: μια αρχαία (αιγυπτιακή) υπόθεση

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΚΑΡΟΛΟΥ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗ

Ο 20ός αιώνας ήταν, και το απέδειξε εμπράκτως, δίσεκτος: με σεισμούς λοιμούς, καταποντισμούς και τους μοναδικούς δύο παγκόσμιους πολέμους να έχουν γίνει στα δικά του χρόνια. Ηταν ο μόνος δίσεκτος στη μέση επτά «φυσιολογικών» αιώνων, ανάμεσα στους οποίους και ο 21^ος.

Δίσεκτοι είναι οι «επαιώνιοι» χρόνοι, των οποίων ο Φεβρουάριος έχει 29 μέρες. Και ο Φεβρουάριος του 2000 (τελευταίος του 20ού αιώνα) είχε 29 ημέρες, αντίθετα με το 1900 και το 2100, που έχουν τον δεύτερό τους μήνα κανονικό «Κουτσοφλέβαρο». Επειδή δίσεκτοι αιώνες είναι αυτοί, των οποίων ο αριθμός ετών διαιρείται ακριβώς με το 400. Και το 2000 όντως διαιρείται.

Είναι η απαραίτητη διορθωτική παρέμβαση στη μέτρηση του χρόνου, για να μη φθάσει κάποτε η στιγμή να λέμε ότι έχουμε Αύγουστο και στην Πάρνηθα να χιονίζει. Κάτι που σίγουρα θα συνέβαινε, αν μέναμε στα παλιά, επειδή και μόνον οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αδιαφόρησαν εξοργιστικά και δεν φρόντισαν έγκαιρα να διορθώσουν τα πράγματα, ώστε τουλάχιστον ν’ αποφεύγαμε τους καβγάδες και το σχίσμα των παλαιοημερολογιτών.

Πρακτικοί άνθρωποι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ιερείς κρατούσαν για τον εαυτό τους τις μελέτες, τα πορίσματα και τα συμπεράσματα από τις παρατηρήσεις τους πάνω στην κίνηση των πλανητών αλλά εφάρμοσαν πρώτοι ένα καθ’ όλα άψογο ημερολόγιο, με βάση τις φουσκονεριές του Νείλου, ώστε αστρονομία και ποταμός να καθορίζουν τις προθεσμίες καταβολής των φόρων στους θεούς, με φυσικούς διαχειριστές τους επί Γης εκπροσώπους τους, μέλη του ιερατείου.

Το αρχαίο αιγυπτιακό ημερολόγιο διέθετε τρεις εποχές με τέσσερις μήνες καθεμιά τους.  

Η πρώτη εποχή ήταν αυτή, κατά την οποία ο Νείλος πλημμύριζε. Διαρκούσε ώσπου ν’ αποσυρθούν τα νερά και ν’ αφήσουν στα χωράφια την πολύτιμη μαύρη λάσπη. Ακολουθούσε η εποχή των καλλιεργειών. Κι έπειτα, ερχόταν η τρίτη και τελευταία εποχή, αυτή της συγκομιδής και της καταβολής των φόρων, οι οποίοι είχαν προκαθοριστεί με βάση τα «νειλόμετρα»: κλασικό νειλόμετρο υπήρχε στον ναό του θεού Κροκόδειλου που κτίστηκε επί Πτολεμαίων στο Κομόμπο. Είναι ένα πηγάδι με ραβδώσεις, που φιλοξενούσε τους ιερούς κροκόδειλους και ταυτόχρονα φανέρωνε το ύψος της στάθμης του ποταμού, άρα και την ποσότητα της μαύρης λάσπης που εναπέθετε στα χωράφια. Προϋπολόγιζαν έτσι την ποσότητα της παραγωγής και καθόριζαν τον φόρο.

Πρωτοχρονιά για τους αρχαίους Αιγύπτιους ήταν η μέρα που ο Σείριος ανέτελλε ταυτόχρονα με τον Ηλιο. Με τον κάθε μήνα να έχει τριάντα μέρες για να συμβαδίζει με το φεγγάρι (29,5 μέρες ο σεληνιακός μήνα) και ν’ απεικονίζεται στην ιερογλυφική γραφή με το σχήμα του μισοφέγγαρου και δίπλα του ένα αστεράκι. Κι επειδή οι εποχές με τον ήλιο συμβαδίζουν και όχι με το φεγγάρι, στο τέλος του δωδέκατου μήνα πρόσθεταν άλλες πέντε μέρες και ξεμπέρδευαν.

Για το μέτρημα της ώρας, οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν την κλεψύδρα, την οποία υποτίθεται ότι ανακάλυψε ο θεός της Δικαιοσύνης, ο Θωθ που συνεργάστηκε με τον Οσιρη σε μια γιγάντια προσπάθεια να εκπολιτίσουν τους ανθρώπους. Το αρχαιότερο όμως γνωστό στον κόσμο ρολόι βρίσκεται στο μουσείο του Βερολίνου, είναι αιγυπτιακό και χρονολογείται ότι ανήκει στην εποχή της βασίλισσας Χασεπσούτ και του Φαραώ Θούθμωση Γ’ (1505 – 1350 π. Χ.). Πρόκειται για μια ξύλινη σφαίρα εκτεθειμένη στον ήλιο και χωρισμένη σε έξι τμήματα (έξι ώρες) με ένα ραβδί κατάλληλα τοποθετημένο. Ανάλογα με το τμήμα στο οποίο έπεφτε η σκιά του ραβδιού, γνώριζαν, ποια ώρα ήταν. Μετρούσαν είτε με βάση την ανατολή του ήλιου είτε ξεκινώντας από το μεσημέρι.

Στην αρχή, ούτε οι Αιγύπτιοι ούτε οι Κινέζοι που επίσης διέθεταν ημερολόγιο από τους πριν από το 2000 π. Χ. χρόνους ούτε άλλος κανένας ενδιαφέρθηκε να βάλει μια σειρά στις χρονιές και να τις μετρά, από κάπου ξεκινώντας. Όταν κάποτε αποφάσισαν ν’ αρχίσουν το μέτρημα, προσπάθησαν να βρουν ποιος Φαραώ διαδέχθηκε ποιον, πόσο έμεινε στην εξουσία κ.λπ. Δημιουργήθηκε «μπάχαλο» που ακόμα μπερδεύει τους επιστήμονες. 

Στον ελληνικό χώρο, το μέτρημα ξεκίνησε κάπως αυθαίρετα με την αρίθμηση των Ολυμπιάδων, τοποθετώντας την πρώτη σε μια εποχή 776 χρόνια π. Χ. Για να προσδιορίσουν πότε έγινε κάτι, έλεγαν π.χ. «τον τάδε χρόνο μετά την δείνα Ολυμπιάδα». Οι Αθηναίοι μετρούσαν από το 753 π. Χ., χρονιά που ανέλαβε ο πρώτος άρχοντας με δεκαετή θητεία. Μετά, όριζαν τη χρονιά με βάση το όνομα του πρώτου από τους εννιά άρχοντες που διοικούσαν την πόλη και που γι’ αυτό ονομαζόταν «επώνυμος».

Ο χρόνος, στην Αθήνα, χωριζόταν σε δώδεκα σεληνιακούς μήνες. Κι επειδή ο σεληνιακός μήνας διαρκεί 29,5 μέρες, βόλεψαν την κατάσταση βάζοντας τους μονούς μήνες να έχουν τριάντα ημέρες και τους ζυγούς 29. Έτσι, υπήρχαν οι εξής μήνες:

1oς Εκατομβαιών (30 μέρες), περίπου ο σημερινός Ιούλιος.

2ος Μεταγειτνιών (29), περίπου ο σημερινός Αύγουστος.

3ος Βοηδρομιών (30), περίπου ο σημερινός Σεπτέμβριος.

4ος Πυανεψιών (29), τέλη Σεπτεμβρίου με τέλη Οκτωβρίου. Την έβδομη μέρα του μήνα αυτού τελούσαν τα «Πυανέψια», μια αγροτική γιορτή προς τιμή του Απόλλωνα.

5ος Μαιμακτηριών (30), τέλη Οκτωβρίου με τέλη Νοεμβρίου. Τον μήνα αυτόν τελούσαν τα «Μαιμακτήρια», γιορτές προς τιμή του Μαιμάκτου Διός που ταράζει τον ουρανό προαναγγέλλοντας την έλευση του χειμώνα.

6ος Ποσειδεών (29), περίπου στα όρια του σημερινού Δεκεμβρίου.

7ος Γαμηλιών (30), περίπου Ιανουάριος. Ήταν ο ιερός μήνας της Ηρας κι αυτός που προτιμιόταν από τους μελλόνυμφους για τους γάμους.

8ος Ανθεστηριών (29), περίπου Φεβρουάριος με μέσα Μαρτίου.

9ος Ελαφηβολιών (30), μέσα Μαρτίου με μέσα Απριλίου. Συνέπιπτε με μια γιορτή θυσίας ελαφιών και με τα Μεγάλα Διονύσια.

10ος Μουνυχιών (29), μέσα Απριλίου με μέσα Μαΐου. Την 16η μέρα τελούσαν τα «Μουνίχια», γιορτή προς τιμή της Άρτεμης που «φώτισε τους Αθηναίους ως πανσέληνος κατά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας» (Μουνιχία, η περιοχή του Πειραιά που υποτίθεται ότι ιδρύθηκε από τον Θράκα ήρωα Μούνιχο).

11ος Θαργηλιών (30), περίπου Μάιος. Την 6^η και 7^η μέρα τελούσαν τα «Θαργήλια», τη γιορτή των γενεθλίων του Απόλλωνα και της Άρτεμης με καθαρμό πόλης και λιθοβολισμό δύο καταδικασμένων σε θάνατο κακούργων.

12ος Σκιρροφοριών (29), περίπου ο σημερινός Ιούνιος.

Με όλα αυτά, όμως, η χρονιά στην αρχαία Αθήνα μετρούσε 354 μέρες αντί για τις 365 του ηλιακού έτους. Για να κλείσουν το χάσμα, κάθε δυο χρόνια πρόσθεταν κι έναν 13ο μήνα, που ονομαζόταν Ποσειδεών Β’ και διαρκούσε 22 ημέρες. Και πάλι όμως προέκυπτε αναντιστοιχία με την πραγματικότητα, οπότε, γύρω στην εποχή των περσικών πολέμων, κατασκεύασαν κύκλους οχτώ ετών με εμβόλιμους μήνες, που όμως προκαλούσαν πονοκέφαλο στους μη ειδικούς. Στην εποχή του Περικλή, ο Μέτων (γιατρός, γεωμέτρης, αρχιτέκτονας κι αστρονόμος) ανέλαβε να διορθώσει την κατάσταση φτιάχνοντας κύκλους των 19 χρόνων, στο τέλος των οποίων συνέπιπταν οι σεληνιακές και οι ηλιακές χρονιές. Νέα διόρθωση έγινε, έναν αιώνα αργότερα, από τον Κάλιππο τον Κυζικηνό.

Οι Ρωμαίοι είχαν το δικό τους ημερολόγιο, με τον χρόνο να διαρκεί 304 μέρες. Οταν είδαν ότι κάτι δεν πάει καλά, εναρμονίστηκαν με το αιγυπτιακό. Οι Αιγύπτιοι όμως αδιαφόρησαν για το γεγονός ότι, με βάση την κίνηση των πλανητών, ο χρόνος διαρκεί 365 ημέρες και έξι ώρες.

 Για αιώνες τον μετρούσαν χωρίς να λογαριάζουν το εξάωρο που περίσσευε. Στα 46 π. Χ., άλλα έλεγε το ημερολόγιο κι άλλα μαρτυρούσαν οι εποχές. Ήταν πια, το σωτήριο έτος 708 από την κτήση της Ρώμης. Ο ισχυρός άνδρας της εποχής, ο Ιούλιος Καίσαρας, το διαπίστωσε και διέταξε τους Έλληνες αστρονόμους της Αλεξάνδρειας να διορθώσουν το λάθος. Τη δουλειά ανέλαβε ο επιφανής Αλεξανδρινός Σωσιγένης που δημιούργησε αυτό, το οποίο ονομάζουμε «Ιουλιανό ημερολόγιο»: Καθιέρωσε το έτος των 365 ημερών με μια πρόσθετη ημέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι η «δίσεκτη» χρονιά με τον Φεβρουάριο να αριθμεί 29 μέρες.

Ετσι όμως, κάθε 128 χρόνια, το έτος ήταν μεγαλύτερο από το κανονικό κατά μία ημέρα. Με αποτέλεσμα, στα 1582, να υπάρχει καθυστέρηση δέκα ημερών. 

Ο τότε πάπας, Γρηγόριος ΙΓ’, το εναρμόνισε με την πραγματικότητα, θεσπίζοντας...

"Επίγεια ΣΥΡΙΖΑίικη κωμωδία" - Μερακλήδικο video με τους εθνικούς μας τσαρλατάνους σε οίστρο λαθρολαγνείας !!!

Σαν σήμερα (29/2/ΧΧΧΧ)

1288: Η 29η Φεβρουαρίου καθιερώνεται στη Σκωτία ως η μόνη μέρα που μία γυναίκα μπορεί να προτείνει γάμο σε έναν άνδρα. Αν ο άντρας αρνηθεί, τοτε πρέπει να πληρώσει πρόστιμο.

 1584: Πρώτη εμφάνιση της 29ης Φεβρουαρίου ως πρόσθετης ημέρας κάθε δίσεκτου έτους. Η προσθήκη αυτή αποφασίστηκε το 1581 από τον Πάπα Γρηγόριο ΧΙΙΙ, ο οποίος αφαίρεσε και 11 ημέρες, μετονομάζοντας την 4η Οκτωβρίου 1582 σε 15η Οκτωβρίου 1582 και εγκαινιάζοντας το ημερολόγιο που πήρε το όνομά του. Η επιπλέον ημέρα του Φεβρουαρίου υφίσταται ήδη από το 45 π.Χ. βάσει της ρύθμισης του Ιουλίου Καίσαρα, με τη διαφορά ότι εμφανιζόταν μεταξύ 24ης και 25ης ημέρας και από την οποία προέρχεται ο όρος δίσεκτο έτος, αφού στο ρωμαϊκό ημερολόγιο υπήρχαν κάθε 4 χρόνια δύο φορές έκτες καλένδες (δις έκτες).

1792: Γεννιέται  Τζοακίνο Ροσίνι, ιταλός συνθέτης.

1900: Γεννιέται ο Γιώργος Σεφέρης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γεωργίου Σεφεριάδη

1956: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σχηματίζει την πρώτη του κυβέρνηση που προήλθε από εκλογές. Η Λίνα Τσαλδάρη  γίνεται  η πρώτη ελληνίδα υπουργός αναλαμβάνοντας το υπουργείο Πρόνοιας