ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H νομοτελειακή κληρονομικότητα της ξεφτίλας

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Τ​​ο πρόβλημά μας δεν είναι στενά πολιτικό, ποιες κομματικές εξαγγελίες ή ποιον αρχηγό να εμπιστευθούμε. Το πρόβλημά μας μοιάζει ανθρωπολογικό:  

Η εμπειρική μας βεβαιότητα που εκφράζεται απλοϊκά με τη φράση «όλοι ίδιοι είναι» προκαλεί το ερώτημα, ποιος τύπος ανθρώπου, ποιο είδος, ποια ποιότητα (σκέψης, κρίσης, φαντασίας, ήθους) διαμορφώνεται από τις συνθήκες και τους παράγοντες που καθορίζουν την άσκηση της πολιτικής.
 

Η μετριότητα των αναστημάτων, η αχρήστευση ή υπονόμευση των ικανών, η ατολμία για δημιουργικές ρήξεις και καινοτομίες, η ανοχή της ανομίας, η ατιμωρησία κοινωνικών εγκλημάτων της εξουσίας, επαναλαμβάνονται σχεδόν στερεότυπα – θα έλεγε κανείς «μεταβιβάζονται» από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. 

Οι ίδιες ολέθριες ηλιθιότητες, οι ίδιες δυσώδεις αθλιότητες, ο ίδιος διεθνής διασυρμός και η γελοιοποίηση του ελληνικού ονόματος συνοδεύουν κάθε κυβερνητικό σχήμα σαν κληρονομικό νόσημα ή σαν κατάρα.
 

Ολοι ξέρουμε τις συνθήκες και τους παράγοντες αυτής της νομοτελειακής κληρονομικότητας: Είναι το πελατειακό κράτος, η εμπορευματοποίηση της σχέσης κομμάτων και πολίτη. Γεννάει την αναξιοκρατία, τον διωγμό της ποιότητας, την αυθαιρεσία, την κοινωνική αδικία, τη ροπή προς τη ραστώνη, τη μόνιμη «κρίση» και συνεχή υποβάθμιση της εκπαιδευτικής λειτουργίας.  

Η εξάλειψη του πελατειακού κράτους είναι θέμα ελάχιστων, πολύ συγκεκριμένων, θεσμικών μεταρρυθμίσεων, που καμία κυβέρνηση δεν διανοείται να τις τολμήσει.
 

Η ελλαδική κοινωνία βιώνει πραγματική καταστροφή, αληθινό εφιάλτη, πέντε χρόνια τώρα. Είναι το αποτέλεσμα του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας που απέβλεπε αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση του πελατειακού κράτους. 

Οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί στην Ελλάδα, διορισμένοι από τις κομματικές κυβερνήσεις, δεν διανοούνται να εγκαλέσουν τους αυτουργούς του κοινωνικού εγκλήματος – να οδηγήσουν στο εδώλιο πρωθυπουργούς και οικονομικούς υπουργούς που υπέγραψαν τον υπερδανεισμό. Μεγάλη ευκαιρία για τις κυβερνήσεις των πέντε τελευταίων ετών ήταν το άλλοθι που τους πρόσφεραν τα «μνημόνια» – ο εξαναγκασμός να υποταχθούν στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας. Οι δανειστές, για να μη χάσουν εντελώς τα χρήματά τους, απαίτησαν τη «σμίκρυνση» του κράτους και την αποκατάσταση της λειτουργικότητάς του: Να απολυθούν οι τεράστιες μάζες των διορισμένων με αυθαίρετη κομματική παρέμβαση και να ανασυνταχθούν οι κρατικές υπηρεσίες με κριτική αξιολόγηση της ποιότητας των υπαλλήλων.
 

Για τα κόμματα η απαίτηση των δανειστών ήταν εξαναγκασμός σε αναμέτρηση ζωής ή θανάτου – διάσωσης ή κατάλυσης του (αυτονομημένου από την κοινωνία) κομματικού συστήματος. Φυσικά στην αναμέτρηση νίκησαν τα κόμματα (χωρίς, βέβαια, να ζημιωθούν οι δανειστές, αλλά με μεταβίβαση της ζημιάς σε βάρος και πάλι του κοινωνικού σώματος): αντί αξιολογικής κρίσης προκρίθηκε το τυφλό «κούρεμα» – ίδιος αποκεφαλισμός ικανών και ανίκανων, ποιότητας και απατεωνίας.
 

Ετσι η Ελλάδα συνεχίζει να βιώνει πραγματική καταστροφή, αληθινό εφιάλτη. Πέντε ολόκληρα χρόνια, χωρίς σημάδια ανάκαμψης. Η παραγωγή κάτω από τα όρια συναγερμού, η αποβιομηχάνιση πλήρης, οι επενδύσεις σχεδόν μηδενικές, η ανεργία εφιάλτης. Οι επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμό που δεν ανακόπτεται, οι Τράπεζες έχουν απορροφήσει για «ανακεφαλαιοποίηση» ποσά μυθώδη, αστρονομικά, χωρίς ακόμα να μπορούν να χρηματοδοτήσουν την εγχώρια αγορά. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων αποστράγγισαν την όποια αποταμίευση, τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω από το όριο.
 

Σε αυτή την πραγματικότητα, που τη βιώνει με καθημερινό άγχος ο πολίτης, αντιτάσσονται, επίσης καθημερινά, η θριαμβολογία του πρωθυπουργού και η υποσχεσιολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι δύο εκτός τόπου και χρόνου. 

Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μας πείσει σπασμωδικά και πανικόβλητος, ότι «αφήσαμε πίσω μας τα δύσκολα», ελευθερωθήκαμε από τα «μνημόνια», από το κατάντημα να «επιτροπεύεται» η Ελλάδα, να έχει απεμπολήσει την εθνική της ανεξαρτησία. Καταφέραμε να έχουμε «πρωτογενές πλεόνασμα» μεγαλύτερο από όσο ζητούσαν αυτοί που μας επιτροπεύουν, αρνηθήκαμε την εξάρτηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είμαστε σε θέση «να βγούμε στις αγορές», να δανειζόμαστε με τα επιτόκια που δανείζονται οι διεθνώς αξιόπιστες χώρες.
 

Την επομένη τέτοιων θριαμβολογιών, τα επιτόκια για να δανειστεί η Ελλάδα από τις αγορές εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη, τα «στελέχη» της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών διαψεύδουν απερίφραστα τον πρωθυπουργό από τα διεθνή κανάλια, και το Χρηματιστήριο Αθηνών περίπου καταρρέει. 

Εχει και η προπαγανδιστική αερολογία τα όριά της, αλλά ο διεθνής διασυρμός και η αυτοδιαπόμπευση δεν πτοούν τον πρωθυπουργό.
 

Οπως δεν πτοούν και τον κ. Τσίπρα. Επιμένει μοιράζοντας χαμόγελα ότι «θα» επαναδιαπραγματευθεί το ιλιγγιώδες χρέος της χώρας (με ποια «ατού» δεν μας λέει), «θα» αυξήσει τον κατώτατο μισθό, «θα» επαναπροσλάβει στο Δημόσιο όλους αδιακρίτως τους απολυμένους (η κ. Δούρου θα συμπεριλάβει στην επαναπρόσληψη και τους παραχαράκτες, τους πλαστογράφους των πτυχίων τους). Με ποια χρήματα ή ποιος θα τον δανείσει, δεν το αποκαλύπτει ο κ. Τσίπρας.

 

Ο πολίτης που διαθέτει στοιχειωδώς ορθολογική σκέψη και κρίση, διερωτάται: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: "Δεν είναι ο Τσίπρας, είναι η Εξουσία ηλίθιε.."!

Γράφει η ΠΕΝΝΥ ΔΑΛΑΜΠΟΥΡΑ

Ίσως είναι μία πολύ συνηθισμένη προεκλογική συζήτηση της τελευταιάς περιόδου:

– «Μα γιατί βιάζεται ο Τσίπρας να κυβερνήσει; Τον θεωρείς τόσο ηλίθιο ώστε να θέλει πραγματικά τις εκλογές;;»

Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποκριθεί πολλές φορές ότι θέλει εκλογές.

Σχεδόν τρεις μήνες μέτα την έναρξη της θητείας της τρικομματικής κυβέρνησης ξεκίνησε με αυτό το «τροπάριο». Άλλωστε, η θρησκοληψία είναι και αυτή στην κυβερνητική αντζέντα του ΣΥΡΙΖΑ.

Από τα πεζοδρόμια, τις συναυλίες της Χαρούλας, τους αγιασμούς στα σχολεία, τις προτάσεις μομφής στη Βουλή, το αίτημα για εκλογές ήταν τόσο συχνό, όσο και η αλλαγή στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαπραγμάτευση του χρέους.

Η προεδρική εκλογή είναι η πρώτη πραγματική ευκαιρία του Τσίπρα για πρόκληση εκλογών. Και αν τα δημοσκοπικά ευρήματα της τελευταίας περιόδου είναι αρκετά προνομιακά για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα επιτόκια των ομολόγων του ελληνικού κράτους.

Η ελληνική οικονομία αποδείχτηκε, την προηγούμενη εβδομάδα, για άλλη μια φορά κοντά στην κατάρρευση, ενώ οι ανάλγητες αγορές πολύ πιο δύσπιστες από τους απελπισμένους Έλληνες με τους πολιτικούς τους.

Η προηγούμενη βδομαδα απέδειξε, όμως, και κάτι ακόμη.

Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση καλό θα είναι να ξεχάσουν τα πειράματα και τους λεονταρισμούς. Αλλιώς οι περιπέτειες της χώρας δεν θα έχουν τελειωμό.

Και,κυρίως ,θα πρέπει να βάλουν τη συναίνεση μέσα στην ατζέντα των επιλογών τους. Ενθυμούμενοι ίσως ,όχι τόσο την κυβέρνηση Παπαδήμου, όσο την άνοιξη του 2009.

Ο καταστροφικός Καραμανλής,, που ήξερε τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ζητούσε επίμονα εθνική συνεννόηση. Και ο Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε επίμονα εκλογές.

Το χρονικό όριο που έθετε ο Παπανδρέου ήταν ο Μάρτιος του 2010, δηλαδή η Προεδρική εκλογή. Προφανώς και η στάση του Καραμανλή δεν έδειχνε υπευθυνότητα, αλλά συναίσθηση της κατάστασης. Η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ούτε να καταρτήσει, ουτε να υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς.

Η επιμονή του Παπανδρέου για εκλογές ήταν η τέλεια απόδραση του Καραμανλή από την εξουσία.

Ο Παπανδρέου, όμως, γιατί βιάστηκε τόσο; 

Είπαμε γιατί είναι Εκείνη. 

Παρεπιπτόντως, το άδοξο τέλος εκείνης της διακυβέρνησης το ξέρουμε όλοι.

Από την ασυνάρτητη Ραχήλ Μακρή, την αντισυστημική -κατά δήλωσή της- Γιάννα Αγγελοπούλου, τους  πολυεκατομμυριούχους συνδαιτυμόνες της «Μικρής Πρωθυπουργού» ως τους αναγνώστες του indymedia και τους καταληψίες της Πρυτανείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον συνιστά μια ετερόκλητη κοινωνική συμμαχία που έχει προ πολλού προσπεράσει τον αντιμνημονιακό χυλό της προηγούμενης περιοδου.

Ούτε οι ιδέες της Αριστεράς, ούτε το σκίσιμο των Μνημονίων, ούτε οι πειστικές απαντήσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση των κακοδαιμονιών της ελληνικής κοινωνίας συνιστούν το συνδετικό κρίκο αυτού του ιδιότυπου αμαλγάματος που ακουμπά κάθε άκρο του οικονομικού τόξου της χώρας.

Αυτό που δημιούργησε όλη αυτή την συμμαχία είναι ένα και μόνο, η προοπτική της Εξουσίας.

Η προσδοκία Αυτής και ΜΟΝΟ είναι ο λόγος της στοίχισης όλου αυτού του άρματος πίσω από το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά».

Φυσικά όταν Αυτή έρθει, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα θα δημιουργήσουν προβλήματα στη νέα κυβέρνηση και δυσπιστία στους συγκυριακούς υποστηρικτές της.

Αν μπορέσει να τους ικανοποιήσει όλους τότε θα πετύχει. Πράγμα αδύνατο.

Άρα, δυστυχώς γι αυτή,αυτή η κυβέρνηση θα είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Όπως και ο Τσίπρας ως πιθανός Πρωθυπουργός.

Άραγε ο ίδιος δεν έχει συναίσθηση όλων αυτών; Απόλυτη. Τον προβληματίζουν όλα αυτά;  

Σίγουρα.

Δεν βλέπει ότι η στρατηγική του είναι ταυτόσημη με του Παπανδρέου το 2009; 

Το βλέπει. Άλλωστε, ξέρει καλύτερα από όλους ότι δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση.

Θα του πουν ότι αυτοί τον πίστεψαν και δεν ήξεραν. Ότι  τους κορόιδεψε, ότι τους παραπλάνησε.

Ότι τους γέμισε με ψεύτικες υποσχέσεις και κίβδηλες ελπίδες.

Όπως ξέρει και τη συνέχεια: θα τον λοιδορήσουν, θα τον φτύσουν, θα τον αποκαθηλώσουν.

Με πιο πολύ πάθος από όσο τον αποθέωναν.

Άλλωστε, η πτώση πάντα είναι πιο θορυβώδης από την άνοδο. Τρέφει τους εχθρούς σου, πολύ περισσότερο από ό,τι η άνοδός σου, τους φίλους σου.

Αυτός, όμως, έχει πια πάρει τις αποφάσεις του: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο ΣΥΡΙΖΑ και η έλλειψη διανοουμένων - Από τους αξέχαστους Κύρκο, Παπαγιαννάκη και Φαράκο στους... Κατρουγκαλοκουράκηδες !!!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Γράφει ο ΙΩΑΚΕΙΜ ΓΡΥΣΠΟΛΑΚΗΣ

Πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης

Τα τελευταία καταιγιστικά γεγονότα, που συνέβησαν μέσα σε πολύ συμπυκνωμένο χρονικό διάστημα, έχουν ως επίκεντρο την εκ μέρους της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά μέτωπον επίθεση, για την κατάληψη της εξουσίας, με λάσπη, ψεύδη, κατηγορίες που αρνούνται να τεκμηριώσουν, επίκληση «αυριανικού» τύπου δημοσιευμάτων, απειλές κατά της τιμής και υπόληψης βουλευτών και ταύτισης του κόμματος με το συμφέρον του έθνους και του λαού.
 

Απευθυνόμενος σε πρώτο πρόσωπο στους έως το 2006 συντρόφους στον ΣΥΝ (τότε με διέγραψαν όταν τεκμηρίωνα δημοσίως γιατί το ακαδημαϊκό άσυλο δεν θεσπίσθηκε για να προστατεύει κουκουλοφόρους και καταστροφείς δημόσιας περιουσίας), τους επισημαίνω ότι η Αριστερά δεν έχει το δικαίωμα να μετέρχεται γκεμπελικές μεθόδους σπίλωσης των αντιπάλων.
 

Πείτε μου λοιπόν από πού εκπορεύεται το δικαίωμά σας να αγνοείτε τους νόμους του κράτους, να συκοφαντείτε και να σπιλώνετε συνειδήσεις, απαγορεύοντας στα στελέχη σας να εμφανίζονται στις εκπομπές της ΝΕΡΙΤ, του Πρετεντέρη και εκείνες στις οποίες εμφανίζεται ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ενός εκ των κυβερνώντων κομμάτων (Α. Γεωργιάδης), ενώ την ίδια στιγμή δεν έχετε πρόβλημα να συνδιαλέγεται και να συμμαχεί ο πρόεδρός σας με ακροδεξιούς εθνικιστές τύπου Καμμένου. 

Συγχρόνως, ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του κόμματός σας επικαλείται δήθεν στοιχεία που διαθέτετε και τα οποία αρνείστε να καταθέσετε, σχετικά με επιχειρηματίες και φίλους του πρωθυπουργού, που ακυρώνουν ή υπαγορεύουν νόμους. 

Επίσης, επικαλείστε την «Αυριανή της εποχής μας» για να ρίξετε λάσπη περί δήθεν συλλογής χρημάτων για εξαγορά βουλευτών, προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και ταυτίσατε το κόμμα σας με τον λαό, ισχυριζόμενοι (Τσίπρας, Βουλή 11-10-2014) ότι όποιος βάλλει κατά του ΣΥΡΙΖΑ βάλλει κατά του λαού. Αυτό το διατράνωσαν μόνον ολοκληρωτικά καθεστώτα και αποκαλείτε αργυρώνητους όσους βουλευτές τολμήσουν να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ θα είναι πατριώτες και ενδεχόμενα υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια του κόμματός σας, όσοι δεν ψηφίσουν, συντασσόμενοι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
 

Αν όλα αυτά δεν είναι η επιτομή του ολοκληρωτισμού, τότε τι είναι; 

Τέτοιου είδους προπαγάνδα και παρόμοιο ψυχολογικό πόλεμο δεν θυμάμαι να έχει μετέλθει κοινοβουλευτικό κόμμα στις προηγούμενες δεκαετίες. Οι μέθοδοί σας μου φέρνουν στη μνήμη τις εποχές της απαγόρευσης των τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη, της ποίησης του Γιάννη Ρίτσου και των έργων της Διδώς Σωτηρίου γιατί... εστρέφοντο κατά του έθνους.  

Το δυστύχημα, αλλά και αυτό που θλίβει βαθύτατα τους όχι ευκαιριακούς αλλά τους πραγματικούς αριστερούς, είναι ότι σε όλα αυτά πρωτοστάτησε όχι η κομμουνιστογενής ή η ΠΑΣΟΚογενής πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η προεδρική με πρωταγωνιστή τον θεωρούμενο ως τον σοβαρότερο πολιτικό σας, τον Γιάννη Δραγασάκη. Κρίμα Γιάννη. Οχι για εσένα μόνον, αλλά κυρίως για τη χώρα.
 

Τελειώνοντας, θα υπενθυμίσω σε εκείνους με τους οποίους μοιραστήκαμε κάποτε «οράματα και θαύματα», ιδιαιτέρως δε στον Γ. Δραγασάκη, που τον θεωρώ ό,τι πιο αξιόπιστο έχει το κόμμα του, τα ακόλουθα: 

«Αριστερός διανοούμενος είναι ο άνθρωπος που επιλέγει να ζει στην πραγματικότητα που του αρέσει περισσότερο, ένας καταναλωτής ουτοπίας σε μια ούτως ή άλλως καταναλωτική εποχή», όπως έγραψε κάποιος πρόσφατα.  

Συμπληρώνω, όμως, ότι, πρωτίστως, αριστερός διανοούμενος είναι ένας οραματιστής ενός δικαιότερου, αξιοκρατικότερου και ειρηνικότερου κόσμου, που θα τον επιβάλει βασιζόμενος στην παιδεία, στη διαλεκτική και όχι στον δογματισμό, στην αλήθεια και όχι στο ψέμα, στην επιβράβευση της αριστείας στα πανεπιστήμια και όχι στη διάλυσή τους.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η βρόμα της πράσινης βαρυχειμωνιάς

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Και είπε ο Θανάσης Χειμωνάς, τομεάρχης Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ: «Το λέω στη δικιά σου μάνα όταν τη γα@#ω από τον κ#λο και τραγουδάει Πάριο».

 

Αυτό το διαδικτυακό σχόλιο του πασόκου Χειμωνά απευθυνόταν στην κυρία Μαρία Καψή, με την οποία διαφωνούσε για τη μεταχείριση της συζύγου του Ακη Τσοχατζόπουλου στο Δρομοκαΐτειο. 

Η κυρία Καψή πήρε το μέρος των νοσηλευτριών του ιδρύματος και ο Χειμωνάς το μέρος της Βίκυς Σταμάτη. Και ο Χειμωνάς, με την αυτοπεποίθηση του πασόκου που θεωρεί ότι τίποτα απ' όσα κάνει δεν είναι επίμεμπτο ούτε μπορεί να τιμωρηθεί γι' αυτό, εκτόξευσε αυτή την αθλιότητα εναντίον μιας γυναίκας που δεν γνωρίζει και εμπλέκοντας τη μητέρα της με τη λογική της παράπλευρης απώλειας!

Δηλαδή, κατά την άποψή του είναι απόλυτα λογικό, ηθικό και νόμιμο (που θα 'λεγε και μια ψυχή) να βρίζεις τη μάνα κάποιου ή κάποιας για να τον πλήξεις. Δίχως να σε νοιάζει αν αυτό το πρόσωπο ζει ή όχι, έχει πρόβλημα υγείας, ανήκει στην τρίτη ηλικία και δεν πρέπει να ταράζεται κ.λπ. Και στη συνέχεια, αντί να ζητήσεις συγγνώμη, να συνεχίζεις στο ίδιο μοτίβο, το οποίο χαρακτηρίζεται από την αλαζονεία του κομματικού στελέχους που ξέρει ότι οι νόμοι (άγραφοι και μη), οι θεσμοί, όλα, δεν πιάνουν χαρτωσιά μπροστά στην πασοκάρα.


Ετι δε, ο ίδιος αλλά και οι υποστηρικτές του ανακάλυψαν ως μέγα επιχείρημα και ικανή δικαιολογία να βρίσεις τη μάνα κάποιου το ακόλουθο: είναι εκπρόσωπος του κόμματος Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας. Αρα, ακροδεξιά. Αρα, ό,τι κι αν πεις για τη μητέρα της, δεν πειράζει. Παρασύρθηκες και συγχωρεμένος... 

Αν αυτό το λεκτικό περίττωμα εκτοξευόταν από νεοδημοκράτη, συριζαίο, χρυσαυγίτη, ανεξάρτητο Ελληνα, κομμουνιστή, που θα είχε οποιοδήποτε αξίωμα στα αντίστοιχα κόμματα, η δυσωδία του θα απασχολούσε την ειδησεογραφία επί ημέρες.

Ομως αυτό το κομμάτι του βόθρου είχε πράσινο χρώμα. Συνεπώς, λόγω των «ειδικών» συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα, όφειλαν οι διαμορφωτές άποψης να προσποιηθούν ότι δεν το πήραν χαμπάρι - αντί να καυτηριάσουν δίχως περιστροφές και μισόλογα τη συμπεριφορά του ατόμου που άπλωσε την εσωτερική βρόμα του στη δημόσια σφαίρα. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δεν υπάρχει αυτό το πρόγραμμα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΓΙΑ ΠΟΣΟ Μ@Κ@ΚΕΣ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ...

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Στη Βουλή υπάρχει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους. Οι περισσότεροι από σας δεν το γνωρίζετε. Και νομίζω ότι η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να το μάθετε ποτέ. Φοβάμαι δε, ότι το ίδιο θα προτιμούσε και η αντιπολίτευση.  

Την Τετάρτη το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους έδωσε στη δημοσιότητα την τριμηνιαία έκθεση του για την περίοδο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 2014. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν μαζί της, σχεδόν κανένας. Κακώς. Είναι ένα κείμενο που θα έπρεπε να μας απασχολήσει όλους. Τα συμπεράσματα του μπορούν να θρέψουν τα πιο απαιτητικά πάνελ. Δεν θα τα συζητήσει κανείς. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα θάψουν την έκθεση κάτω από φακέλους με προσωπικά σχέδια και κομματικές στρατηγικές.

  Η έκθεση βρίσκεται ολόκληρη εδώ, αλλά, προς το παρόν διαβάστε μόνο αυτό το παρακάτω απόσπασμα.

«Συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης είναι, επίσης, ότι δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την εποχή μετά το τρέχον «μνημόνιο» (που τελειώνει το 2014). Όσα έχουν αναγγελθεί έως τώρα για ένα τέτοιο σχέδιο επαναλαμβάνουν γενικούς στόχους (ανταγωνιστικότητας, εξωστρέφειας κλπ) χωρίς να συνοδεύονται από συγκεκριμένα μέτρα, χρονοδιαγράμματα, αιτιολογήσεις. Ας σημειωθεί ότι είμαστε η τελευταία από τις χώρες που στηρίχθηκαν από ΕΕ και ΔΝΤ που ακόμα διαπραγματεύεται διάφορα ζητήματα του προγράμματος προσαρμογής και δεν έχει διαμορφώσει στρατηγική για την περίοδο μετά το «μνημόνιο».

Τι μας λένε οι τεχνοκράτες της Βουλής; 

Ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες και μέσα στα «Το μνημόνιο τελειώνει, παίρνουμε τη στροφή» δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Μα τίποτα. Ούτε σχέδιο, ούτε προοπτική. 

Κοινώς, θα είμαστε περίπου σαν παπαγαλάκια που τους ανοίγουν την πόρτα του κλουβιού, αλλά δεν ξέρουν προς τα πού να πετάξουν.  

Λάθος. Δεν πρόκειται να ανοίξει το κλουβί. Το λέει και η έκθεση: 

«Στη δημόσια συζήτηση κυριαρχεί από πλευράς τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ζήτημα του «τέλους του μνημονίου». Με τον τρόπο που τίθεται το θέμα (α) δίνεται η εντύπωση ότι από το 2015 η ελληνική οικονομική πολιτική δεν θα υπόκειται σε κάποιες δεσμεύσεις, (β) προκαλούνται ανεδαφικές προσδοκίες για ικανοποίηση πάσης φύσης απαιτήσεων και (γ) τροφοδοτείται η εντύπωση πως ό,τι έγινε ως τώρα ήταν λάθος.» 

Στο σημείο αυτό η έκθεση μας θυμίζει τον Τσόρτσιλ, που έλεγε ότι τακτ είναι να στέλνεις κάποιον στο διάολο και εκείνος να ανυπομονεί για το ταξίδι. Πολύ ευγενικά μας επισημαίνει ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση ψεύδονται.

 

Να, εδώ το υπογραμμίζει με μεγαλύτερη έμφαση:  

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ακάματου σουβλακοφάγου απορία

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ακάματου σουβλακοφάγου συμβουλές

Toυ ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Κόκκινα δισ.

Του ΚΩΣΤΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

To διάβαζα ξανά και ξανά και δεν το πίστευα. Αντιγράφω από το ΒΗΜΑ:

«Είναι εγκληματική η επιλογή για τη διάθεση των 11,5 δισ., που από την αρχή προορίζονταν για την εξυγίανση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, για άλλους σκοπούς» τόνισε ο κ. Τσίπρας μετά τη συνάντηση με τον Γ. Στουρνάρα, προσθέτοντας: 

«Γιατί να χρησιμοποιήσουμε τα κεφάλαια αυτά, προκειμένου να φτιάξουμε ένα ταμείο για μια προληπτική γραμμή πίστωσης στην οποία θα έχουμε πρόσβαση σε περίπτωση κρίσης, και να μην τα χρησιμοποιήσουμε για να αποτρέψουμε εξαρχής μια τέτοια κρίση;».

Αν μου λέγατε ότι τα είπε ο Στουρνάρας στον Τσίπρα θα 'λεγα κεντρικός τραπεζίτης είναι ο άνθρωπος τις τράπεζες νοιάζεται. Αλλά ο Tσίπρας; 

Αυτός δεν ήταν που τη μια προεξοφλούσε ότι αυτό το μαξιλάρι είναι απλώς… ανύπαρκτο και θα το καταπιεί η καταβόθρα των stress test, την άλλη ότι πρέπει να χρηματοδοτήσει τους φτωχούς, την τρίτη ότι θα θεραπεύσει πάσαν νόσον;

 

Τώρα τι έγινε; 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ανένταχτα φασιστάκια

Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

Ενα ακόμη δείγμα συμπεριφοράς φοιτητών επιβεβαιώνει την ανάγκη να γίνουν αλλαγές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ναι, ναι, αντιδρά ο μικροαστός από μέσα μας, ο νοικοκύρης που εκπλήσσεται και θυμώνει με τους νταήδες. Νέο κρούσμα φοιτητικού τσαμπουκά καταγράφηκε στα Προπύλαια. Στην αίθουσα της συγκλήτου του πανεπιστημίου Αθηνών χθες το πρωί κρατήθηκε όμηρος ο πρύτανης Θεόδωρος Φορτσάκης. Τον είχε αποκλείσει επί μία ώρα ομάδα φοιτητών που διέκοψε τη συνεδρίαση της συγκλήτου.

Οι φοιτητές μπήκαν στην αίθουσα και έφραξαν με τα σώματά τους την έξοδο. Ο πρύτανης τους έλεγε να σηκωθούν να φύγουν κι επειδή είναι καθηγητής της Νομικής και δεν ξέρει άλλο τρόπο, απειλούσε με μήνυση. Μια παρένθεση: το ότι εξεγείρεται ο νοικοκύρης μέσα μας στην ιδέα πολιτών που υποχρεώνουν άλλους πολίτες να μείνουν σε μια αίθουσα, δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε αυθωρεί τις απόψεις των ομήρων. Ετερον εκάτερον.  

Τα θέματα που είχαν οριστεί για συζήτηση αφορούσαν τις διαγραφές των αιωνίων φοιτητών, τον καθαρισμό και τη φύλαξη των κτηρίων. Στη σύγκλητο εκπροσωπούνται οι πάντες καθώς αποτελείται από τον πρύτανη, τους κοσμήτορες, τους προέδρους των τμημάτων και μέχρι δύο ανά σχολή, έναν εκπρόσωπο των προπτυχιακών φοιτητών, έναν των μεταπτυχιακών φοιτητών, έναν εκπρόσωπο των υποψήφιων διδακτόρων και έναν εκπρόσωπο κάθε κατηγορίας προσωπικού. Δεν πρόκειται για όργανο με αφηρημένη δομή. Τα μέλη δεν είναι φυτευτά τουναντίον έχουν εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες.

Την ώρα λοιπόν που τα μέλη της συγκλήτου είχαν αποκλειστεί, στις τηλεοράσεις έπαιζε καταγγελία σε απευθείας μετάδοση, ότι δεν πρόκειται για κάποιους φοιτητές γενικώς και αορίστως αλλά από φοιτητές συγκεκριμένης παράταξης. Δεν αναφέρθηκε ποια παράταξη, ίσως από φόβο ίσως από περιφρόνηση. Μαθαίνουμε ότι ήταν φοιτητές της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης ή όπως αυτό-προσδιορίζονται ανένταχτοι αγωνιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς. 

Είναι εκείνοι που επιδίδονται συστηματικά σε φασιστικές πρακτικές:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ - Κηφηναριού Μεγαλεία: 5,260 δημόσιοι υπάλληλοι έβγαλαν στο εξωτερικό 1,5 δισ ευρώ!

Της ΕΥΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗ


Ποσά που φθάνουν το 1,5 δισ. ευρώ «φυγάδευσαν» με εμβάσματα σε τράπεζες του εξωτερικού 5.260 δημόσιοι υπάλληλοι ή μέλη των οικογενειών τους, όπως προκύπτει από στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.


Από τα μέχρι τώρα στοιχεία, σχεδόν οι μισοί εξ αυτών είναι εκπαιδευτικοί όλων των κατηγοριών και βαθμίδων, ενώ οι υπόλοιποι είναι κυρίως υπάλληλοι των Υπουργείων Υγείας (κυρίως γιατροί), Εθνικής Άμυνας, Οικονομικών, Υποδομών και των ΟΤΑ.


Μετά την εντολή του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Μητσοτάκη, προς το ΣΕΕΔΔ για έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης, 415 από τους 5.260 υπαλλήλους με συνολικό ποσό αποστολής εμβασμάτων 117.000.000 ευρώ (μέσος όρος 283.000 ευρώ ανά υπάλληλο) αποχώρησαν πρόσφατα από το Δημόσιο για διάφορους λόγους.  


Όπως διευκρινίζεται σε σχετική ανακοίνωση, ο έλεγχος του ΣΕΕΔΔ αφορά το σύνολο σχεδόν των υπαλλήλων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, πλην ορισμένων κατηγοριών δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων που εξαιρούνται από την αρμοδιότητά του, όπως αιρετά όργανα, δικαστές, μετακλητοί υπάλληλοι, αστυνομικοί, λιμενικοί, κ.λπ.


Σύμφωνα με όσα αναφέρονται από το υπουργείο, στο πλαίσιο του ελέγχου των υπαλλήλων που υπάγονται στην αρμοδιότητα του ΣΕΕΔΔ, οι οποίοι από το 2010 έστειλαν στο εξωτερικό εμβάσματα αθροιστικά άνω των 100.000 ευρώ, οι αρμόδιοι επιθεωρητές του Σώματος συνεργάστηκαν με τις αρμόδιες υπηρεσίες του  Υπουργείου Οικονομικών, του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης καθώς και τις Διευθύνσεις Διοικητικού / Προσωπικού όλων των Υπουργείων, για τη συγκέντρωση των απαιτούμενων στοιχείων.


Τον Ιούνιο του 2014 εκδόθηκαν οι πρώτες εντολές ελέγχου περιουσιακής κατάστασης, με κριτήριο το συνολικό ύψος των εμβασμάτων.


Από τα μέχρι σήμερα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί προκύπτει ότι:


- 5.260 υπάλληλοι, οι ίδιοι ή και με τους/τις συζύγους τους έστειλαν σε τραπεζικά ιδρύματα του εξωτερικού από το 2009 εμβάσματα αθροιστικά άνω των 100.000 ευρώ. Το σύνολο των ποσών που έστειλαν οι ανωτέρω ανέρχεται σε 1.450.000.000 ευρώ.

- Ο μέσος όρος των εμβασμάτων ανά υπάλληλο αγγίζει τα 275.000 ευρώ. Από αυτούς 329 έχουν στείλει εμβάσματα που υπερβαίνουν τις 600.000 ευρώ

TOYΡΚΙΑ: Υπερδιπλασιάστηκαν την τελευταία 10ετία οι τούρκοι δισεκατομμυριούχοι

Υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων τούρκων επιχειρηματιών στην τελευταία δεκαετία, αυξήθηκε πάνω από το διπλάσιο το εθνικό εισόδημα της χώρας, αλλά μειώθηκε το κατά κεφαλήν εισόδημα των τούρκων πολιτών.

Από εικοσιτέσσερις το 2004  οι Τούρκοι με περιουσία άνω του 1 δις δολάρια αυξήθηκαν σε πενήντα επτά το 2014, με τους πέντε πλουσιότερους να συγκεντρώνουν συνολικά πάνω από 35 δις δολάρια, γράφει το τουρκικό περιοδικό «Ekonomist»  σε αναλυτικό ρεπορτάζ με τίτλο «Οι 100 πλουσιότεροι Τούρκοι».

Το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε στην 10ετία 2004-2013 από 405 δις δολάρια σε 820 δις δολάρια αλλά παρ'ολα αυτά το ψαλίδι ανάμεσα στους πλούσιους και στους λιγότερο ευκατάστατους μεγάλωσε.
Η έκθεση του Global Wealth η οποία δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα σημείωσε ότι η διαφορά στην 10ετία αυξήθηκε κατά 21%, στέλνοντας την Τουρκία στην 3η χώρα στον κόσμο όπου συνεχώς χειροτερεύει η αναλογία περιουσιακών  στοιχείων του πληθυσμού.
Τις δυο τελευταίες θέσεις σε αυτή την  «οδυνηρή κατηγορία» κατέχουν η Αίγυπτος και το Χογκ Κογκ.

ΤΟΥΡΚΙΑ: " Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει αγώνα επιβίωσης " λέει ο Βαρθολομαίος ενώ τάσσεται υπέρ της ίδρυσης τεμένους στην Αθήνα

Ως «αγώνα επιβίωσης» χαρακτηρίζει τη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Τουρκία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε συνομιλία του με Αυστριακούς δημοσιογράφους στο Φανάρι, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα πως με την κυβέρνηση του συντηρητικού- ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ έχουν υπάρξει ορισμένες βελτιώσεις, όπως η ρύθμιση του θέματος της υπηκοότητας για τη διασφάλιση της διαδοχής των Πατριαρχών, ενώ εξακολουθεί να παραμένει κλειστή η Θεολογική Σχολή στη Χάλκη.

Σύμφωνα με τηλεγράφημα του Αυστριακού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΡΑ) του οποίου η συνεργάτιδα Χερμίνε Σράιμπερχουμπερ συμμετείχε στην ομάδα των Αυστριακών δημοσιογράφων που συναντήθηκαν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, ο κ. Βαρθολομαίος επισήμανε ότι σήμερα η κατάσταση είναι καλύτερη και η τωρινή κυβέρνηση έχει κάνει μερικά βήματα στην κατεύθυνση της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως με την επιστροφή κάποιων περιουσιών στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τη δυνατότητα τέλεσης θείας λειτουργίας σε κάποιες παλαιότερες εκκλησίες της Ανατολίας.
Όπως αναφέρει το ΑΡΑ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης θεωρεί θετική τη στάση του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας και νυν Προέδρου της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως προς τις εκλογές για τους διαδόχους των Πατριαρχών, εκλογές που, κατά την άποψη του κ. Βαρθολομαίου, «είναι σημαντικές για την περαιτέρω επιβίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Εξίσου σημαντική θα ήταν, όπως επισήμανε ο ίδιος,«η εκπαίδευση μιας νέας γενιάς θεολόγων στο πνεύμα του διαλόγου και της ειρηνικής συμβίωσης», ωστόσο, όπως αναφέρει το τηλεγράφημα του ΑΡΑ, αυτή η επιθυμία του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί, καθώς η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, που είχε ιδρυθεί το 1844, παραμένει κλειστή από το 1971.
Στο τηλεγράφημα σημειώνεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασκεί κριτική στο γεγονός πως η κυβέρνηση στην Άγκυρα ζητάει την ανέγερση ενός τεμένους στην Αθήνα ως αντάλλαγμα για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Ο ίδιος θεωρεί αυτήν τη σύνδεση ως μη επιτρεπτή από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς, όπως επισημαίνει, «είμαστε Τούρκοι υπήκοοι και θέλουμε να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας, χωρίς να γινόμαστε θύματα των ελληνο-τουρκικών ζητημάτων». Τάσσεται υπέρ της ίδρυσης τεμένους στην Αθήνα, ωστόσο, όπως λέει, «αυτό δεν πρέπει να αποτελεί λόγο για να μην ανοίγει η Θεολογική Σχολή».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης φέρεται να ασκεί κριτική στη μη ισότιμη μεταχείριση των μειονοτήτων από την πλειοψηφία στην Τουρκία, επισημαίνοντας πως «ζούμε σε ένα μη χριστιανικό περιβάλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι έχουμε λιγότερα δικαιώματα από την πλειοψηφία. Ως πολίτες εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας και ως εκ τούτου δεν θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας».
Στο τηλεγράφημα του ΑΡΑ αναφέρεται, επίσης, πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέβαλε πάντα προσπάθειες για έναν διάλογο με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες και πως ήδη πριν από 30 χρόνια πραγματοποιήθηκε μια πρώτη διάσκεψη με εκπροσώπους του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού.

ΤΟΥΡΚΙΑ: H Aγκυρα χρηματοδοτεί την ανέγερση του μεγαλυτέρου μουσουλμανικού τεμένους στα Βαλκάνια - Θα χτιστεί στη Τίρανα, πρωτεύουσα της χώρας-γιουσοτφάκι των πασάδων

Η Τουρκία θα χρηματοδοτήσει την ανέγερση του μεγαλυτέρου μουσουλμανικού τεμένους στα Βαλκάνια, στο κέντρο της αλβανικής πρωτεύουσας, στα Τίρανα.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, στην οποία αναφέρονται αλβανικά ΜΜΕ, το νέο τέμενος θα είναι το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια και θα έχει χωρητικότητα περίπου 4.500 θέσεων.
Σύμφωνα με τον Διευθυντή Θρησκευτικών θεμάτων της Τουρκίας Ισμαήλ Παλακογλου, η κατασκευή του θα διαρκέσει περίπου τρία χρόνια.
Ο κ. Παλάκογλου δήλωσε ότι το τζαμί θα αποτελείται από τέσσερις μιναρέδες και το ξεκίνημα των εργασιών είναι θέμα χρόνου, καθώς αναμένεται η απόφαση της αλβανικής κυβέρνησης για τη διευθέτηση του ζητήματος σε σχέση με την έκταση, στην οποία θα χτιστεί το τέμενος.

"Επίγεια κωμωδία"

Φορτσάκη γερά, ωρα να τελειώνουμε με τα φοιτητοκηφηνοφασισταριά

Σαν σήμερα (31/10/ΧΧΧΧ)

1882: Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δημοσιεύει τις «Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς».

1922: Αρχίζει η Δίκη των «6» (Γούναρης, Στράτος, Πρωτοπαπαδάκης, Θεοτόκης, Μπαλτατζής, Χατζανέστης), που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη μικρασιατική καταστροφή.

1948: Γίνεται η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου - θρύλος «Αβέρωφ»... «Συνήθης εν όρμω υπηρεσία. Κινήσεις συμφώνως τω πίνακι. Έκτακτον ουδέν» γράφει και περνά στην ιστορία.

1984: Φεύγει απ τη ζωή η Ίντιρα Γκάντι, ινδή πολιτικός.

1993: Πεθαίνει ο Φεντερίκο Φελίνι, ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου

1985: Πεθαίνει ο Νίκος Εγγονόπουλος, ζωγράφος και ποιητής, ο κυριότερος εκφραστής του σουρεαλισμού στη χώρα μας.

2013 Πεθαίνει ο ο γάλλος συγγραφέας Ζεράρ ντε Βιλιέ που έγινε παγκοσμίως γνωστός από την περιπετειώδη σειρά κατασκοπευτικών περιπετειών S.A.S. με ήρωα τον αυστριακό πρίγκιπα και πράκτορα της CIA Μάλκο Λίνγκε.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Και όμως για να ξεβρωμίσει το μπουρδέλο από τους κηφήνες και τα λαμόγια ένα μόνο "τηλεφώνημα" χρειαζόταν!

Toυ ΦΩΤΗ ΓΕΩΡΓΕΛΕ

Αν κάποιος έχει το κουράγιο να διαβάσει το πόρισμα για τις παράνομες προσλήψεις στον Δήμο Δραπετσώνας θα δει ανάγλυφη όλη την παθογένεια του ελληνικού κράτους. 

Δεκάδες προσλήψεις παράτυπες, δημοτικές αρχές που παραβιάζουν νόμους, άνθρωποι που βολεύονται σε μια θέση χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις, πληρωμές υπαλλήλων με προγράμματα ανεργίας, προσλήψεις σε άσχετες θέσεις και ειδικότητες και τοποθέτηση σε διαφορετικές. Τα γεγονότα, όμως, δεν είναι αυτά που κάνουν εντύπωση. Το πιο αποκαλυπτικό είναι οι διάλογοι στα δημοτικά συμβούλια, που ξεδιπλώνουν όλη τη ρητορική, την ιδεολογική επιχειρηματολογία του πελατειακού κράτους: Εδώ δεν πρέπει να μένουμε στον τύπο των νόμων, συνάδελφοι, εδώ ψηφίζουμε πολιτικά, αποφασίζουμε με κοινωνικά κριτήρια. Ο τάδε είναι φτωχός άνθρωπος, η δείνα είναι ανάπηρη, ο άλλος έχει παιδιά στο δρόμο, δεν πρέπει να συνδράμουμε τους συμπολίτες μας; Ποιος θα μας κατηγορήσει γιατί φροντίζουμε το λαό; Ποιος θα μας πάει στα δικαστήρια, αν οι αποφάσεις είναι ομόφωνες;

Οι διάλογοι στα δημοτικά συμβούλια, που λεπτομερώς αναπαράγονται στο πόρισμα των επιθεωρητών, είναι συγκλονιστικοί ακριβώς επειδή δεν εντυπωσιάζουν. Είναι φράσεις που έχεις ακούσει χιλιάδες φορές και ακούς ακόμα. Έτσι στήθηκε η μεγάλη χρεοκοπία του δημόσιου τομέα. 

Ποιος να μιλήσει για τους φτωχούς που η πολιτεία φρόντισε «κατόπιν ενεργειών» του πολιτικού συστήματος; 

Ποιος να μιλήσει για τις δαπάνες στην υγεία που ήταν ισοδύναμες μιας χώρας 80 εκ.; Για την «υγεία του λαού»; 

Ποιος να μιλήσει για τα «τιμημένα γηρατειά» που με μια σύνταξη προσπαθούν να ζήσουν;  

Το δημόσιο άδειαζε για να γεμίσει μετά πάλι με καινούργιους πελάτες. Οι μισθοί διπλασιάζονταν με επιδόματα που δεν αντιστοιχούσαν σε καμία παραγωγή έργου, οι αναπηρικές συντάξεις ήταν σαν χώρας μετά από πόλεμο, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έπαιρναν συντάξεις που δεν δικαιούνταν, επιδόματα ανύπαρκτα, μισθούς χωρίς να εμφανίζονται στη δουλειά τους.

Οι «φίλοι του λαού» πολιτικοί αυτοαναπαράγονταν μοιράζοντας μισθούς, επιδόματα, συντάξεις, στην πελατεία. Το σύστημα ισορροπούσε σε όλο και χαμηλότερο επίπεδο ποιότητας, απόδοσης, νομιμότητας, η διαφθορά εξαπλωνόταν, η έννοια του καθήκοντος ήταν σχετική. Εδώ «ψηφίζουμε πολιτικά», που έλεγε και ο δημοτικός σύμβουλος. Φροντίζουμε το λαό, δηλαδή τους ψηφοφόρους και τους εαυτούς μας. Και καταστρέφουμε τη χώρα, στέλνουμε το λογαριασμό στις επόμενες γενιές.

Είναι εύκολο να πεις, βρε τα λαμόγια, και να ξεμπερδέψεις. Αλλά είναι άδικο και δεν έχει νόημα. Έστω κι αν ξέρεις ότι όλοι αυτοί ήταν εκείνοι που βροντοφώναζαν «οι προδότες στο Γουδί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», όταν τα κόμματα που τους βόλευαν μέχρι τώρα δεν μπορούσαν πια να συνεχίσουν το πάρτι. 

Αυτό ήταν όμως το σύστημα, έτσι έγινε σ’ αυτή τη χώρα, έπεσαν πολλά λεφτά, επιδοτήσεις, προγράμματα της ΕΕ, δάνεια με φτηνό επιτόκιο του ευρώ και η κοινωνία έπεσε με τα μούτρα να τα διεκδικήσει με τον πιο γρήγορο και πιο άκοπο τρόπο. Στην πυραμίδα του πελατειακού κράτους, στην κορυφή, τζόγαραν ομόλογα των ταμείων, έκαναν real estate στα Βατοπέδια, τσέπωναν τις μίζες στα εξοπλιστικά, και στη βάση έπαιρναν αργομισθίες στο ευρύτερο δημόσιο, πούλαγαν τις υπηρεσίες του δημοσίου με φακελάκια, φοροδιέφευγαν και φοροαπέφευγαν, έχτιζαν αυθαίρετα και έβγαιναν στη σύνταξη στα 50.  

Οι «φίλοι του λαού» που ακόμα και σήμερα υπερασπίζονται αυτό το δημόσιο, αυτή την κατάσταση του κράτους, στην πραγματικότητα δεν υπερασπίζονται κανένα δημόσιο και κανένα λαό. Υπερασπίζονται το πελατειακό κράτος. Και είναι υπεύθυνοι για τον ΕΝΦΙΑ, για τους φόρους, τις έκτακτες εισφορές, την ανεργία και τα λουκέτα.

Ακόμα και σήμερα, μετά από 5 χρόνια οικονομικής κρίσης, ακούμε για υπαλλήλους που λείπουν 1.005 μέρες από την εργασία τους, για υπαλλήλους που έχουν ιδιοποιηθεί ακίνητα στην Πλάκα, μένουν μέσα και δεν επιτρέπουν στο ΤΑΙΠΕΔ να τα πουλήσει. Ακούμε ότι γιατροί υπεύθυνοι για το θάνατο ασθενών, αφού δεν τους χειρούργησαν πριν πάρουν φακελάκι, δεν έχουν περάσει καν πειθαρχικό, ότι δεκάδες περιπτώσεις εκκρεμούν στα πειθαρχικά, ότι οι έλεγχοι αποκαλύπτουν σκανδαλώδη υπερσυνταγογράφηση σε εκατοντάδες περιπτώσεις. Και όλα αυτά απλώς ανακοινώνονται. Διατάσσονται έρευνες. Δεν λένε απολύθηκαν οι προϊστάμενοι του ανθρώπου που έλειπε 4 χρόνια ανενόχλητος, οι τμηματάρχες, οι διευθυντές του, τα μέλη των πειθαρχικών συμβουλίων, λένε θα κάνουμε ΕΔΕ. Αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει από την πρώτη μέρα της κρίσης δεν γίνονται ούτε σήμερα καλά-καλά.

Σκέψου πόσο γρηγορότερα θα είχαμε ξεπεράσει την κρίση, αν το πολιτικό σύστημα αποφάσιζε πραγματικά να ασχοληθεί με το δημόσιο τομέα, αυτόν που χρεοκόπησε δηλαδή, αντί να προσπαθεί να διασώσει το πελατειακό σύστημα καταστρέφοντας την οικονομία. Δεν θα χρειαζόταν ούτε δικαστήρια να κάνουν, ούτε πειθαρχικά, ούτε ελέγχους. Μόνο μια δήλωση. Κάποτε τα είχα πάρει εντελώς με ένα παρκάκι στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν μια μικρή όαση στο άγριο κέντρο, με χώμα, με παγκάκια. Στο μισό γινόταν εμπόριο ναρκωτικών και στο άλλο εμπόριο λαθραίων μαϊμούδων. Όποιον αρμόδιο έβλεπα του το έλεγα, μου ’χε γίνει εμμονή. Όχι, δεν γίνεται, άμα πάει η δημοτική αστυνομία μπορεί να τους διώξει αλλά δεν μπορεί να κάνει συλλήψεις, άμα πάει η αστυνομία κρύβονται στο άσυλο και γίνονται συμπλοκές με τους φοιτητές, πρέπει να γίνει κανονική στρατιωτική επιχείρηση, δεν είναι εύκολο, οι απαντήσεις πήγαιναν κάπως έτσι. Καλά, ταινίες εσείς δεν βλέπετε; τους ρώταγα, ένα τηλεφώνημα μόνο χρειάζεται, αυτός που πρέπει ξέρει πού θα τηλεφωνήσει και τι θα πει, πάντα ξέρουν αυτοί πού να τηλεφωνήσουν. Ένα πρωί στο παρκάκι δεν ξαναφάνηκε κανένας. Σε μια μέρα εξαφανίστηκαν όλοι. Χωρίς καμία στρατιωτική επιχείρηση. Έγινε μάλλον εκείνο το τηλεφώνημα…

Το πολιτικό σύστημα, όχι σήμερα, πριν 5 χρόνια, θα έλεγε στη δικαιοσύνη: Θέλετε να μην έχετε μειώσεις μισθών στην κρίση όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες; Μάλιστα, από αύριο και μέχρι να τελειώσει η επιχείρηση, θα δουλεύετε 3 βάρδιες τη μέρα, 7 μέρες τη βδομάδα, και θα σταματήσετε μόλις εξυγιάνουμε το ελληνικό δημόσιο. Όχι σε 19 χρόνια, όταν έχουν πάρει σύνταξη οι επίορκοι, όχι 10 αναβολές, τώρα. 

Στην πραγματικότητα δεν θα χρειαζόταν καν να γίνει αυτό, μόνο η ανακοίνωση. Και μετά θα έκαναν το «τηλεφώνημα», ένα διάγγελμα: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Γέροντος Αστακομακαρόνιου προφητεία περί δευτέρας παρουσίας του τριμ@l@k@ Γιοωργάκη!!!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Που θα δώσουν τα μπουμπούκια τη δουλειά?

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: To δούλεμα της κοινωνίας από τον ΣΥΡΙΖΑ οι καθαρίστριες και οι κηφήνες δημοσιογράφοι της ΕΡΤ

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Να σταματήσουν να μάς δουλεύουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ και να συνέλθουν επιτέλους.

Θα δεχόμασταν το επιχείρημα της Ρένας Δούρου ότι δεν υποσχέθηκε προσλήψεις στις καθαρίστριες και πως η πολιτική της δεν είναι η ενίσχυση του πελατειακού κράτους, εάν δεν είχαμε δει την εντελώς αντίθετη συμεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση της ΕΡΤ και των δημοσιογράφων της κρατικής τηλεόρασης.

Οτι κηφηναριό υπήρχε στην κρατική τηλεόραση- η οποία παίζει διαχρονικά το ρόλο της επικοινωνιακής καπότας των κυβερνήσεων- βρήκε στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κάθε πολυθεσίτης δημοσιογράφος που θεωρούσε χρέος του να τα παντελονιάζει από την κρατική τηλεόραση, την Γραμματεία Τύπου, τα μυστικά κονδύλια και πάει λέγοντας βρήκε ασπίδα προστασίας στον ΣΥΡΙΖΑ.

Και είναι σχεδόν σίγουρο πώς όλο αυτό το κηφηναριό θα επαναπροσληφθεί στην ΕΡΤ όταν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε ΑΣΕΠ, ούτε εταιρεία με ενοικιαζόμενους δημοσιογράφους θα καταφέρει να νικήσει τους δημοσιοκάφρους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές της Αγίας Παρασκευής.

Το διαπιστώνουμε καθημερινά με τον εμετικό τρόπο που η Κουμουνδούρου αντιμετωπίζει τα συστημικά ΜΜΕ και τα κοθόνια της δημοσιογραφίας που στηρίζουν (και τα πιάνουν) διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις. Κι αυτοί συνήθως είναι οι πλέον ατάλαντοι και επαγγελματικά οι πλέον ανεπαρκείς.

Σ΄αυτούς ρίχνουν γέφυρες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ!!!