"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΟΤΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΖΗΤΟΥΛΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι εγγυημένες τιμές, ο de minimis και τα κουραφέξαλα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ 

Λέω λοιπόν στον αγροτοσυνδικαλιστή από το μπλόκο, με τον οποίον έχω συνδεθεί στην τηλεοπτική μου εκπομπή. «Καλά όλα τα υπόλοιπα. Αλλά να απαιτείτε κατώτατες εγγυημένες τιμές στα προϊόντα σας; Αφού ξέρετε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτά δεν γίνονται. Άρα, βάζοντας τέτοιο όρο, λέτε ότι δεν θέλετε λύση»

Η αντίδραση του αγρότη-συνδικαλιστή ήταν όχι μόνο έντονη, αλλά και με σαφή περιφρόνηση απέναντι στις γνώσεις μου. «Πώς δεν γίνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και βέβαια γίνονται. Τον κανονισμό de minimis δεν τον ξέρετε; Με αυτόν μπορούν να δώσουν εγγύηση τιμής. Και είστε και δημοσιογράφος…».

«Βρε τον συνδικαλίσταρο» σκέφτηκα, «μου την έφερε. Μωρέ μπράβο. Να υπάρχει μηχανισμός εντός την Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον οποίον μια χώρα μπορεί να ενισχύσει νόμιμα και δίχως ευρωπαϊκά δικαστήρια τα αγροτοκτηνοτροφικά της προϊόντα, κι εγώ να μην τον ξέρω; Νόμιζα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το προπύργιο της ελεύθερης οικονομίας και του ανταγωνισμού, αλλά όπως βλέπω μας έχει αλώσει υπογείως η παλιά Σοβιετία. Βρε τι γίνεται στην Ευρώπη μας, όλα επιτρέπονται τελικά…».

Όχι ότι δεν είχα εμπιστοσύνη στις γνώσεις και στις ερμηνείες του αγροτοσυνδικαλιστή μπλόκερ (από το μπλόκο), αλλά για καλό και για κακό έκανα και μια βουτιά στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς για να μάθω λεπτομερέστατα περί του περίφημου αυτού de minimis που θα λυτρώσει τον Έλληνα αγρότη από την αγωνία του κόστους παραγωγής και των ζημιών.

Και τι διαβάζω; 

Ότι ο κανονισμός de minimis ισχύει πράγματι από το 2013 και αφορά κρατικές ενισχύσεις σε προϊόντα του πρωτογενούς τομέα, αλλά με τις ακόλουθες ανελαστικές προϋποθέσεις. 

Πρώτο, δεν αφορά προϊόντα, ούτε περιοχές, αλλά μεμονωμένους παραγωγούς

Δεύτερο, η ενίσχυση αυτή δεν νοθεύει τους όρους του ευρωπαϊκού εμπορίου, δηλαδή δεν αφορά προϊόντα που παράγονται και διακινούνται ευρέως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τρίτο, έχει ανώτατο πλαφόν για όποιον παραγωγό ενταχθεί σ’ αυτόν τα 200.000 ευρώ μέσα – το πολύ – σε μια τριετία. Στην συνέχεια απαγορεύεται η εκ νέου ένταξη του συγκεκριμένου παραγωγού στον κανονισμό αυτό. 

Τέταρτο, η κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει ανώτατο πλαφόν για de minimis ενισχύσεις στους αγρότες της, το 2% της ετήσιας αγροτικής παραγωγής της. Γι αυτό εξάλλου, η επίσημη μετάφραση στα ελληνικά του κανονισμού de minimis, είναι «για προϊόντα ήσσονος σημασίας».

Σαν να λέμε, ο κρόκος Κοζάνης ή τα κάστανα Κρήτης, τα νωπά σύκα της Εύβοιας ή το φιστίκι Αιγίνης. Προϊόντα που δεν παράγονται ευρέως στην Ευρώπη, άρα η ενίσχυση τους δεν νοθεύει τον ανταγωνισμό και το εμπόριο μέσα στην Ένωση. Και πάντα μιλάμε για εφάπαξ ενίσχυση κάθε παραγωγού ξεχωριστά ως αγρότη-επιχειρηματία και μόνο για τρία χρόνια και έως 200.000 ευρώ.

Τώρα, πως διάβολο θα βάλουν τα μαζικής παραγωγής αγροτικά προϊόντα σ’ αυτόν τον de minimis, θα σας γελάσω. Και μάλιστα με εθνικό πλαφόν το 2% της συνολικής αγροτικής μας παραγωγής, όταν το βαμβάκι μόνο καλύπτει το 3%, το ελαιόλαδο το 6%, το σιτάρι το 2% και το οπωροκηπευτικά το 30% της εθνικής μας παραγωγής. Και σκεφτείτε πόσα άλλα σοβαρά προϊόντα άφησα απέξω. Και δίχως κτηνοτροφία όλα αυτά. Στριμώξτε, λοιπόν, όλα τα μας τα προϊόντα στο 2% που μας επιτρέπεται και τότε θα έχουμε τετραγωνίσει τον κύκλο.

Δεν τα ήξερε λέτε αυτά, ο αγροτοσυνδικαλιστής που ζητά κατώτατες εγγυημένες τιμές μέσω του de minimis για να ανοίξει τους δρόμους; 

Μωρέ μια χαρά τα ήξερε, απλώς καμιά φορά...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΟΤΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΖΗΤΟΥΛΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: "Αγώνες"

 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Α ΝΕΑ» δημοσίευσαν προχθες μια χαρακτηριστική φωτογραφία στη δεύτερη σελίδα τους. Είναι η κεφαλή μιας διαδήλωσης και κάτι τύποι κρατούν ένα πανό που γράφει «Εμείς (το ΚΑΛΟ μας) το ξέρουμε. Με τους ΑΓΩΝΕΣ μας θα το ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ».

Υπογραφή «Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Θεσσαλονίκης».

Ομολογώ ότι δεν ξέρω «το καλό» των οικοδόμων Θεσσαλονίκης, πόσω μάλλον όλου του νομού. Αλλά αφού το ξέρουν οι ίδιοι, ακούμε προσεκτικά.

Φυσικά το πώς θα το επιβάλουν και με ποιους αγώνες, θα το δούμε στη συνέχεια. Ηδη όμως οι αγρότες δείχνουν τον δρόμο.

Σημειώνω απλώς πως το σύνθημα σε ένα πανό του Συνδικάτου Οικοδόμων τα λέει πιο καθαρά από όλες τις ομιλίες του Καραμανλή και του Βενιζέλου μαζί.

Τι το ψάχνετε; Αυτό μας γουστάρει κι αυτό θα επιβάλουμε.

Τα «θεσμικά ζητήματα» και η «δικαιοσύνη» που διακαώς ανησυχούν τους «πρώην» παντός είδους, μπορούν να συζητηθούν σε κάποια ημερίδα ή σε μια επιτροπή της Βουλής με άπλετο χρόνο στη διάθεση των ομιλούντων.

Κακώς λοιπόν συμπεραίνει ο Βενιζέλος ότι στην Ελλάδα έχουμε κάποιο πρόβλημα «διακυβερνησιμότητας». Κανένα τέτοιο πρόβλημα δεν έχουμε. Ο καθένας θα ορίζει το «καλό» του και μετά θα το επιβάλλει με τους αγώνες της αρεσκείας του.

«Αγρότη πολέμα, σου πίνουνε το αίμα».

Προχθές υπήρξαν έντυπα που χασκογελούσαν επειδή (λέει) η ευρωπαία εισαγγελέας θα υπερβεί το Σύνταγμα και θα ασκήσει ποινικές διώξεις κατά πολιτικών προσώπων που δεν της αρέσουν.

Ωραία ιδέα. Αν και κυρίως μου αρέσει η συνέχεια.

Θέλω να δω ποιο δικαστικό όργανο θα παραλάβει μια τέτοια δίωξη (αν ποτέ ασκηθεί, φυσικά…) και πώς θα την εκτελέσει αμέσως μετά.

Θα στείλει η κυρία Πόπη αγρότες να συλλάβουν τους πολιτικούς;

Και ποιοι αγρότες θα αναλάβουν τις συλλήψεις; Εκείνοι που βαράνε με τις κατσούνες ή οι άλλοι που φαίνονται πιο ήρεμοι;

Διότι (αν κατάλαβα καλά έως τώρα) άλλα πράγματα ζητούν οι αγρότες της Κρήτης, άλλα οι αγρότες της Θεσσαλίας κι άλλα εκείνοι που φωνάζουν στην Καβάλα ή στο Ρίο-Αντίρριο. Συνεπώς ποιους πολιτικούς θα συλλάβουν;

Ορθώς λοιπόν ανησυχούν οι «πρώην» αφού η κατάλυση της πολιτικής τάξης και η επαναφορά εκείνων σε ρόλο επιδιορθωτή μάλλον δεν είναι πολύ εύκολη υπόθεση.

Είδατε τον Τσίπρα; Με 18% τα βρόντηξε και τώρα αγωνίζεται να μαζέψει με το ζόρι ένα 10% για να ξαναγυρίσει.

Από την άλλη όμως …

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΟΤΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΖΗΤΟΥΛΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Μπλόκα και κενό εκπροσώπησης

 

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ 

Του Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου

Ποιον ακριβώς εκπροσωπούν όσοι αγρότες έχουν στήσει μπλόκα, εκτός από τον εαυτό τους;

Ποιος άραγε τους εξέλεξε για να τον αντιπροσωπεύουν;

Τα 6.000 τρακτέρ αποτελούν ασφαλώς εντυπωσιακό τηλεοπτικό θέαμα, αλλά σε πόσους τάχα αγρότες αντιστοιχούν; Σε ποιο ποσοστό του συνόλου;

Ελάχιστοι από τους επώνυμους πρωταγωνιστές που εμφανίζονται στις κάμερες και στα ρεπορτάζ έχουν ή επικαλούνται κάποια θεσμική ιδιότητα. Είναι δηλαδή πρόεδροι τοπικού αγροτικού συλλόγου ή συνεταιρισμού ή μίας από τις καίριες δευτεροβάθμιες οργανώσεις που ελέγχει το ΚΚΕ: τις λεγόμενες «ενωτικές» ομοσπονδίες αγροτικών συλλόγων Λάρισας, Καρδίτσας, Ημαθίας.

Τον «παλιό καλό καιρό», τους αγρότες ως σύνολο εκπροσωπούσε από το 1935 η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ). Hρθε όμως το ΠΑΣΟΚ και την οδήγησε σε πλήρη απαξίωση και τελικά σε χρεοκοπία και διάλυση.

Σε βιβλίο μου του 1988 («Μεταξύ Πιτυοκάμπτη και Προκρούστη: Οι επαγγελματικές οργανώσεις στη σημερινή Ελλάδα») είχα περιγράψει και αναλύσει την εξέλιξη αυτή, βασισμένος και σε μεγάλη εμπειρική έρευνα στην οποία μετείχαν δεκάδες φοιτητές μου.

Με υπουργό Γεωργίας αρχικά τον Κ. Σημίτη (πριν γίνει «εκσυγχρονιστής»), μεταμορφώθηκαν οι συνεταιρισμοί (Ν.1257 και ύστερα Ν.1541) από οικονομικές οργανώσεις σε εκλογικούς μηχανισμούς εξαρτημένους παρασιτικά από κρατικές επιδοτήσεις. Eγινε υποχρεωτική η αρχαϊκή δομή τριών επάλληλων αυθύπαρκτων επιπέδων (πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο, τριτοβάθμιο). Eγινε επίσης υποχρεωτική η απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα, προκαλώντας την ολοκληρωτική κατάληψη των οργανώσεων από καθαρά κομματικές παρατάξεις.

Το 1993, η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη κατάργησε την αναλογική στους συνεταιρισμούς και καθιέρωσε πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα (Ν.2169). Μετά τις εκλογές, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επανέφερε αμέσως την απλή αναλογική. Ωστόσο, το 2000 η κυβέρνηση Κ. Σημίτη κατάργησε και πάλι την αναλογική και επέβαλε ως υποχρεωτικό σύστημα το πλειοψηφικό με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Στην ουσία, επρόκειτο για επιστροφή στα ισχύοντα προ του 1981. Χρειάστηκαν δηλαδή σχεδόν είκοσι χρόνια και η διασπάθιση τεράστιων ποσών για να αντιληφθούν επιτέλους στο ΠΑΣΟΚ ότι «οι συνεταιρισμοί δεν είναι συνδικαλιστικά όργανα, είναι επιχειρήσεις», όπως είπε ο τότε υπουργός Γεωργίας Γ. Ανωμερίτης.

Από το 1981, με υπουργό Γεωργίας τον Κ. Σημίτη οι συνεταιρισμοί είχαν εξελιχθεί σε πίθους των Δαναΐδων, που καταβρόχθιζαν τεράστια ποσά, συμβάλλοντας σημαντικά στο δημόσιο έλλειμμα και στη χρεοκοπία της χώρας. Ως πρωθυπουργός πλέον, ο ίδιος κατήγγειλε το 1997 τον εκτροχιασμό των συνεταιρισμών (χωρίς ίχνος αυτοκριτικής).

Μόλις το 2011 υποχρεώθηκε πλέον το ΠΑΣΟΚ να επιχειρήσει μία εξυγίανση με τον Ν.4015, επιβάλλοντας συγχωνεύσεις και διάλυση όσων οργανώσεων ήσαν μόνο σφραγίδες για την απορρόφηση επιδοτήσεων. Τελικά, τέθηκε σε εκκαθάριση και διαλύθηκε η ίδια η ΠΑΣΕΓΕΣ.

Τη διαδέχθηκε τυπικά η Εθνική Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΘΕΑΣ), που ιδρύθηκε το 2022 σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.4673/2020, ως δευτεροβάθμια ομοσπονδία – πανελλαδικής όμως εμβέλειας. Με συνεταιρισμούς-μέλη που μόλις ξεπερνούν τους 300, η ΕΘΕΑΣ ασφαλώς δεν είναι σε θέση να εκπροσωπήσει το σύνολο των αγροτών, όπως άλλοτε η ΠΑΣΕΓΕΣ, που είχε περίπου 6.000 συνεταιρισμούς με μισό εκατομμύριο ενεργά μέλη το 1987.

Η Εθνική Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών αποδείχθηκε εντελώς ανίκανη να ηγηθεί των κινητοποιήσεων. Ολα τα κόμματα φρόντισαν να μην υπάρχει έγκυρος και φερέγγυος συνομιλητής εκ μέρους του συνόλου των αγροτών.

Με δελτίο τύπου στις 4 Δεκεμβρίου, η ΕΘΕΑΣ ισχυρίζεται ότι τα μπλόκα αποτελούν συνέχεια μίας πορείας που ξεκίνησε ήδη από τις 11 Νοεμβρίου, με το «ενωτικό» συλλαλητήριο που διοργάνωσε η ίδια στην Αθήνα. Στη συνέχεια, ωστόσο, αποδείχθηκε εντελώς ανίκανη να ηγηθεί των κινητοποιήσεων, που πέρασαν στον έλεγχο στελεχών και οργανώσεων του ΚΚΕ.

Την πρωτοκαθεδρία των συνεταιρισμών και της ΠΑΣΕΓΕΣ στην εκπροσώπηση των αγροτών είχαν επιχειρήσει να ανατρέψουν από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ μέσω των αγροτικών συλλόγων και της Γενικής Συνομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ελλάδας (ΓΕΣΑΣΕ), που ίδρυσαν το 1977.

Ακολούθησε η Ν.Δ. ιδρύοντας τη δική της Συνομοσπονδία Δημοκρατικών Αγροτικών Συλλόγων Ελλάδος (ΣΥΔΑΣΕ) το 1985.

 Ωστόσο, ούτε η ΓΕΣΑΣΕ ούτε η ΣΥΔΑΣΕ ούτε και οι δύο μαζί κατάφεραν να αποκτήσουν το μέγεθος και τους πόρους που θα επέτρεπαν να υποσκελίσουν την ΠΑΣΕΓΕΣ. Εσβησαν αθόρυβα μαζί της.

Από την πλευρά του, το ΚΚΕ δεν κατάφερε ποτέ να πάρει τον έλεγχο της ΓΕΣΑΣΕ, όπως φιλοδοξούσε. Επένδυσε όμως σε δικές του «ενωτικές» ομοσπονδίες αγροτικών συλλόγων σε κατεξοχήν στρατηγικά σημεία, όπως η Λάρισα και η Καρδίτσα, διατηρώντας δυνάμεις και σε άλλες περιοχές.

Είναι χαρακτηριστική η θριαμβευτική υποδοχή του Δ. Κουτσούμπα από σύσσωμο το προεδρείο της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, καθώς και η εμφατική ταύτισή του μαζί τους: «Εμείς στηρίζουμε ό λ α τα αιτήματά σας […] και βέβαια στηρίζουμε και τις μορφές του αγώνα, με τα μπλόκα…».

Το ΚΚΕ είναι λοιπόν η μόνη οργανωμένη και συντονισμένη παρουσία σε πανελλαδική κλίμακα πίσω από τη φαινομενική αναρχία των μπλόκων, όπως και άλλες φορές (λ.χ. το 2016).

Ετσι εξηγείται π.χ. η προαναγγελία από τον πρόεδρο της Ενωτικής Ομοσπονδίας Λάρισας των κινητοποιήσεων σε άλλες περιοχές, με την αποκαλυπτική παρατήρηση: «Το σχέδιο της πανελλαδικής των μπλόκων εξελίσσεται με θαυμαστή ακρίβεια» («K» 7.12.25).

Το σχέδιο; Ποιος το εκπόνησε άραγε;

Ετσι εξηγείται άλλωστε και…

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΟΤΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΖΗΤΟΥΛΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Γεωργία που αργοπεθαίνει από "χρόνιο κανάκεμα"


Του Γιάννη Σιδέρη

Χρόνια τους κανάκεψαν.

Η αγροτιά πριν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Στήριζε τα έσοδά της στις πωλήσεις των παραγόμενων προϊόντων στην εσωτερική αγορά και στην οικογενειακή εργασία. Ήταν η αγροτιά που ύμνησαν οι τραγουδοποιοί και η λογοτεχνία.

Μετά την ένταξη της Ελλάδας στον ΕΟΚ και την εφαρμογή της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική), ανακαλύφθηκε το νέο «Ελ Ντοράντο». Οι αθρόες επιδοτήσεις έγιναν πηγή σταθερού εισοδήματος. Άνοιξαν δίαυλοι για πρόσβαση σε σύγχρονη τεχνογνωσία, την οποία όμως ελάχιστοι γεωργοί και ελάχιστοι συνεταιρισμοί, αξιοποίησαν.

Οι επιδοτήσεις δημιούργησαν μια νέα συνείδηση. Ένα νέο πρότυπο αγρότη που αντιμετώπιζε τη γεωργία ως σταθερό επάγγελμα και πηγή προβλέψιμου εισοδήματος.

Βέβαια, δεν είναι αθώες της αποτυχίας οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ούτε ελέγχθηκαν εάν τα χρήματα που αφειδώς δίνονταν, επενδύθηκαν στο επάγγελμα ή έγιναν διαμερίσματα και θηριώδη τρακτέρ, δυσανάλογα με την έκταση παραγωγής (στην καλύτερη περίπτωση).

Η επιδότηση δεν αντιμετωπίστηκε ως εργαλείο αγροτικού μετασχηματισμού, ως πόρος για παραγωγική επένδυση. Έγινε δικαίωμα, το οποίο στηρίζουν παντί τω τρόπω τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης, της ΝΔ μη εξαιρουμένης («όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», ή η… αμαζόνα του θεσσαλικού κάμπου, βουλευτής της ΝΔ να «αγωνίζεται» κάποτε πάνω σε τρακτέρ).

Τα περισσότερα των αιτημάτων τους, όπως οι κατώτερες εγγυημένες τιμές, η μείωση του κόστους παραγωγής, καταβολή χρωστούμενων, αφορούν το κράτος. Δηλαδή θα προέλθουν από τους φόρους των Ελλήνων φορολογουμένων, αυτών τους οποίους ταλαιπωρούν κλείνοντας τους δρόμους, ή εκείνων τις δουλειές των οποίων σαμποτάρουν (τουριστικές επιχειρήσεις, έμποροι, εμπορικοί αντιπρόσωποι, επαγγελματίες της εφοδιαστικής αλυσίδας κ.α. ).

Ήδη αγρότες και φορείς της Θεσσαλονίκης (Βιοτεχνικό και Βιομηχανικό επιμελητήριο, Σύνδεσμος Εξαγωγέων κ.α.) με ανακοίνωσή τους επισημαίνουν ότι «σε μια κρίσιμη συγκυρία για την ελληνική οικονομία, η άρνηση του θεσμικού διαλόγου δεν αποτελεί μορφή διεκδίκησης αλλά επιλογή αδιεξόδου»

 

Και τονίζουν: «Ο πρωτογενής τομέας αποτελεί τον πρώτο κρίκο της εθνικής παραγωγικής αλυσίδας. Και όταν ο κρίκος αυτός αποσύρεται από τον διάλογο, η ζημιά μεταφέρεται στη βιομηχανία, στη μεταποίηση, στο εμπόριο, στις εξαγωγές, και τελικά στην ίδια την κοινωνία. Το κόστος αυτής της στάσης δεν είναι πολιτικό. Είναι οικονομικό και εθνικό».

Αλλά μήπως τα κατανοεί αυτά η αντιπολίτευση; (μιλάμε πάντα για την εκάστοτε αντιπολίτευση. Τώρα τυχαίνει να είναι αυτή).

Διαχρονικά αντιπολιτεύσεις κοντόθωρες και μίζερες, χωρίς όραμα, τάσσονται άμεσα και άκριτα παρά τω πλευρώ αυτών που αυθαίρετα και νταηλίδικα κλείνουν τους δρόμους.

Επενδύουν στη μετατροπή της αντικυβερνητικής δυσαρέσκειας σε έλξη ψήφων, μη τολμώντας να διαφοροποιηθούν ακόμη και στο στοιχειώδες. Το δικαίωμα των φορολογουμένων πολιτών στη μετακίνηση.

Το ΠΑΣΟΚ που συνετέλεσε τα μέγιστα στην εμπέδωση της κρατικοδίαιτης νοοτροπίας, καθώς επί των ημερών του άνοιξε ασκός των πλουσιοπάροχων και αναξιοποίητων επιδοτήσεων (και έτσι έγινε η αγροτιά «η ραχοκοκαλιά του Κινήματος»), αρνείται να καταδικάσει τα μπλόκα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αύξησε την προκαταβολή φόρου των αγροτών στο 100%, τον ΦΠΑ σε λιπάσματα, φυτοφάρμακα και λοιπά εφόδια στο 23%, που κατάργησε τον μειωμένο φόρο στο αγροτικό πετρέλαιο, που αυτό έφτασε από τα 66 ευρώ το χιλιόλιτρο στα 200, σήμερα με τον Φάμελλο (αλλά και τον Τσίπρα), ανεμίζει παντιέρες στο πλευρό των αγροτών, υποστηρίζοντας τα «δίκαια αιτήματά τους».

Για το ΚΚΕ όλα τα αιτήματα είναι δίκαια, ενώ δεν περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο από τον Βελόπουλο της Λύσης και τον Νατσιό της Νίκης.

Τα «δίκαια» αιτήματα των αγροτών δημοσιοποιήθηκαν χθες.

Μερικά από αυτά είναι

Nα σταματήσει η κρατική καταστολή (για να μπορούν ανενόχλητοι να αναποδογυρίζουν περιπολικά και να εισβάλουν σε πίστες αεροδρομίων).

Κατώτερες τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν βιώσιμο εισόδημα (ανεξαρτήτως μεθόδου παραγωγής. Ή όπως επιτιμητικά ρώτησε αγρότης τον Ανδρουλάκη, αν συμφωνεί και αυτός με τη μοντέρνα γεωργία - κάπως έτσι το είπε).

 

Μείωση του κόστους παραγωγής, αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία (αίτημα που κρίνεται και ως υποβοηθητικό μεταπώλησης), επαναπροσδιορισμός των λίτρων ανά καλλιέργεια, πλαφόν στην τιμή αγροτικού ρεύματος στα 7 λεπτά, κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας (λογικό αίτημα αλλά θα πρέπει να πείσουν την… ΕΕ!).

Επίσης, αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος για το 2025 σε όλα τα προϊόντα που έχουν καταρρεύσει οι τιμές τους.

Δημιουργία έργων υποδομής, πχ σε άρδευση και αντιπλημμυρική/αντιπυρική θωράκιση (σωστά αλλά αυτό δεν λύνεται σε μια ημέρα ούτε με μια υπόσχεση).

Να σταματήσουν οι αθρόες εισαγωγές και «ελληνοποιήσεις» ομοειδών προϊόντων χωρίς δασμούς πχ Mercosur και άλλες συμφωνίες με την ΕΕ (σωστό για τις ελληνοποιήσεις, αλλά αν σταματήσουν οι συμφωνίες με την ΕΕ θα σταματήσουν και οι επιδοτήσεις τους!).

Να μην υπάρξει μείωση των πόρων της ΚΑΠ για την πολεμική προετοιμασία όπως ήδη ετοιμάζονται να προχωρήσουν (και σε αυτό πρέπει να πείσουν την ΕΕ αλλά απευθύνεται ως άμεσο αίτημα προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό!).

Να καταργηθεί το ηλεκτρονικό δελτίο αποστολής που στέλνει ο παραγωγός από το χωράφι (μήπως ευνοώντας παρατυπίες; ).

Να γίνει άμεσα διπλασιασμός των αγροτικών συντάξεων (άσχετα αν αντέχει η οικονομία, και αυτό θα γίνει από τους φόρους των πολιτών στους οποίους κλείνουν τους δρόμους)!

Παράλληλα να εξυγιανθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά να μην ενταχθεί στην ΑΑΔΕ (γιατί άραγε; ).

Και άμεση στήριξη για τα αιγοπρόβατα που έχουν θανατωθεί λόγω ευλογιάς (σωστό και αναγκαίο).

 

Την ίδια στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα - λίγοι δυστυχώς - συνεταιρισμοί κερδοφόροι και εξαγωγικοί, γιατί οργανώθηκαν επιστημονικά και δεν ξόρκισαν τη «μοντέρνα γεωργία».

Αυτοί …

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΟΤΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΖΗΤΟΥΛΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι αγρότες ξέχασαν να ζητήσουν παγκόσμια ειρήνη

 

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

μπλοκοαιτήματα (τα) 1. αιτήματα που δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν «αν θέλετε η κινητοποίησή σας να φέρει αποτέλεσμα και όχι μόνο αναστάτωση καλό είναι να αποφύγετε τα μπλοκοαιτήματα» 2. προκλητικές απαιτήσεις «η μεταγραφή του Γάλλου επιθετικού ναυάγησε καθώς ο μάνατζέρ του είχε μπλοκοαιτήματα που εξόργισαν τη διοίκηση της ομάδας»

Διαβάζοντας τα αιτήματα των αγροτών των μπλόκων (στα οποία δεν συμμετέχουν όλοι οι αγρότες αφού μερικοί έχουν δουλειές να κάνουν) κάποιος μπορεί εύκολα να σκεφτεί ότι τίθενται μόνο και μόνο για να απορριφθούν και έτσι να υπάρχει δικαιολογία για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων.

Γιατί αυτά που φαίνεται να ζητούν είναι: και αυξημένα έσοδα από την εργασία τους και πλήρη οικονομική προστασία και οικονομική βοήθεια και νομική ασυλία και χαλαρούς ελέγχους.

Προφανώς όλα τα παραπάνω θα τα ήθελαν πολλοί άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, αλλά δεν ξέρω πόσοι θα τα απαιτούσαν σα να είναι αναφαίρετα δικαιώματά τους. Και πολύ περισσότερο δεν ξέρω πώς είναι δυνατόν να υπάρξει κυβέρνηση που θα τα ικανοποιήσει και μάλιστα (όπως απαιτούν οι αγρότες των μπλόκων) χωρίς συζήτηση.

Αν λοιπόν το ζητούμενο είναι η αντιπολιτευτική αναταραχή στην περίοδο των γιορτών και η πρόκληση αστάθειας, τα αιτήματα είναι μια χαρά και κακώς σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η παραίτηση της κυβέρνησης και η αντικατάστασή της με μια κυβέρνηση εκλεγμένη από τα μπλόκα.

Από την άλλη (και για να βλέπουμε το ζήτημα από κάθε πλευρά) πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι αγροτοσυνδικαλιστές των μπλόκων…

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΟΤΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΖΗΤΟΥΛΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ακούω προτάσεις. Με αριθμούς, όμως, ε;


Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Θες εγγυημένες κατώτατες τιμές για τον πρωτογενή τομέα; 
 
 Ξεκίνα λοιπόν και πρότεινε για τους 48.000 περίπου κωδικούς αγροτικών, κτηνοτροφικών, μελισσοκομικών και αλιευτικών προϊόντων που παράγονται στη χώρα, πες μας ποιος θα τις υπολογίσει και πώς και, κυρίως, ποιος θα πληρώνει τη διαφορά, αν η αγορά δεν πιάσει αυτές τις τιμές. 
 
Οι άλλοι φορολογούμενοι; 
 
Θα ζητήσει και ο ψαράς κατώτατη εγγυημένη τιμή για τη σαρδέλα; 
 
Μήπως και κατώτατη εγγυημένη ποσότητα; 
 
Σκέψου και ένα βήμα παραπέρα. Ποιος και με ποιον τρόπο θα ελέγχει ποια είναι η παραγωγή του καθενός για να του καταβληθεί η διαφορά; 
 
Και πώς θα ανακαλύπτει τη λαμογιά, αν, ας πούμε, ο παραγωγός συμφωνήσει  με τον έμπορο να φαίνεται χαμηλότερη τιμή στα τιμολόγια από την πραγματική για να τσεπώσει την επιδότηση της εγγυημένης τιμής; 
 
Όρισε, ας πούμε, κατώτατες τιμές για τις φακές. Πόσο οι στάνταρ, πόσο οι βιολογικές, πόσο οι μαύρες, πόσο οι κόκκινες, πόσο οι ψιλές (Σάμος, Δήμητρα, Αθηνά), πόσο οι χοντρές (Θεσσαλία, Ικαρία), πόσο οι Εγκλουβής. 
 
Πες μας και για τα 500 είδη γραβιέρας που παράγει η χώρα, ΠΟΠ και μη: Κρήτης, Νάξου, Αμφιλοχίας, Αγράφων, Ηπείρου, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Μάνης, Αρκαδίας, Ευβοίας, Τήνου, Άνδρου, Λέσβου, Σάμου, Χαλκιδικής, Πίνδου, Ολύμπου, Ροδόπης κ.λπ. με πιπέρι, με 4 πιπέρια, με μπούκοβο, με θυμάρι, με τρούφα, με πάπρικα, με τσίλι, με μοσχοσίταρο κ.λπ. 
 
Ακούω προτάσεις. Με αριθμούς, όμως, ε; 
 
Ποιες θα είναι οι...

Υπαρκτου αγροτο-κηφηνο-κατσαπλιαδο-ξεφτιλαρόπληκτου ελληνισμού κωμωδία (Οι εθισμένοι σε επιδοτήσεις "ιδιοκτήτες" των εθνικών οδών σε αντικοινωνικό οίστρο...)

Ελληνόφωνου "δημοσιογραφικού" σκουπιδαριού κωμωδία

(ΠΑΛΑΙΟ)-ΣΥΡΙΖΑίικου Υπαρκτου ΒΑΡΟΥΦΑΚΟ-ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ κωμωδία

 

(ΠΑΛΑΙΟ)-ΣΥΡΙΖΑίας ΕΛΥΘΕΡΟΠΛΕΟΥΜΕΝΗΣ εθνικής "Αυτής Σουργελαρότητος" κωμωδία

(ΠΑΛΑΙΟ) ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών ΚΑΣΣΕΛΟ-σουργελαράδων κωμωδία

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία

 

 

 

 

ΠΑΣΟΚων εθνικών σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία

ΝουΔο-γαλαζαίων εθνικών σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία

Σαν σήμερα (16/12/ΧΧΧΧ)

 

1803: Οι Σουλιωτοπούλες χορεύουν το χορό του Ζαλόγγου και πέφτουν στο γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.


1923: Οι εκλογές στην Ελλάδα εξελίσσονται σε θρίαμβο του Ελευθέριου Βενιζέλου, εξαιτίας της αποχής των αντιβενιζελικών δυνάμεων. Τελευταίες εκλογές με σφαιρίδιο.


1926: Ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη από πόντιους πρόσφυγες ο Απόλλων Καλαμαριάς.


1770: Έρχεται στον κόσμο ο Λούντβιχ φαν Μπετόβεν, γερμανός συνθέτης της εποχής του ρομαντισμού.


1916: Δολοφονείται ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ρώσος καλόγερος, που είχε ισχυρή επιρροή στην αυλή του τελευταίου τσάρου Νικόλαου Β'.




2013 Πεθαίνει η βραβευμένη με Οσκαρ ηθοποιός Τζοαν Φοντεν.
 
 
 
 
 
 
 

2022 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 53 ετών ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς νικημένος από λευχαιμία σε κλινική της Ρώμης. 
 
 
 
 
 
 

2023
Πέθανε ο ηθοποιός, Δημήτρης Ζακυνθινός, σε ηλικία 84 ετών
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2023
Πέθανε ο ηθοποιός,
Γιώργος Μιχαλακόπουλος σε ηλικία 84 ετών
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2024: Πεθαίνει νικημένος από τον καρκίνο  σε ηλικία 57 ετών ο ηθοποιος Δημήτρης Ήμελλος
 
 
 
 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ "ΟΛΑ ΤΑ ΚΙΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ" -δο- ΖΗΤΟΥΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ένα blame game δίχως τέλος

 

Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΤΡΑΚΗ 

Το 1997 η αστυνομία ξεφούσκωσε τα λάστιχα των τρακτέρ (και δεν έριξε ζάχαρη στους κινητήρες όπως λέει ο μύθος), όμως η κυβέρνηση σήμερα δεν μπορεί καν να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν κατασταλτικά, δεν το σηκώνει το πολιτικό κλίμα, ενώ πιθανότατα είναι και επιχειρησιακά αδύνατο. Αφήνω στην άκρη όσα έγιναν στην Κρήτη, το νησί είναι ειδική περίπτωση και οι ορεινοί του κτηνοτρόφοι ακόμα πιο ειδική. Εξάλλου ο πρόεδρος τους είπε στις τηλεοράσεις ότι δεν συμβαδίζουν με τους αγροτοκτηνοτρόφους της υπόλοιπης Ελλάδας, έχουν ξεχωριστά αιτήματα.

Εγώ επιμένω ότι στις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις έχουμε τον ορισμό του πολιτικού αδιεξόδου. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα που ακούγονται από τα μπλόκα, αλλά ούτε μπορεί να λύσει το πρόβλημα με καταστολή. Αντιθέτως, είναι οι αγρότες που προσπαθούν πλέον να δημιουργήσουν συνθήκες δυναμικής τους αντιμετώπισης, παρωθώντας την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει την αστυνομία.

Ο Μητσοτάκης τους αφήνει ανενόχλητους να κλείνουν τους δρόμους και εκείνοι ορμάνε σε αεροδρόμια και λιμάνια. Αν τα καταλάβουν κι αυτά, θα κλείσουν γύρω-γύρω και την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη κι ύστερα θα μπουν στο κέντρο τους.

Οι κινητοποιήσεις κατέληξαν ένα blame game, ένα παιχνίδι δύναμης. Αυτή είναι μια ουσιώδης διαφορά από το 1997.

Τότε οι αγρότες ταμπουρώθηκαν στις Μικροθήβες και ένα ξημέρωμα το φρούριο αλώθηκε από τα ΜΑΤ.

Σήμερα αυτή που αμύνεται είναι η κυβέρνηση, σε μια διαρκώς επεκτεινόμενη επιθετικότητα των απεργών.

Αυτά, όσον αφορά τις «μορφές πάλης».

Αναφορικά με τα αιτήματα, το πράγμα καταλήγει Γόρδιος Δεσμός. Όπως λένε στο Μαξίμου και στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, δεν έχουν στα χέρια τους κάποιο χαρτί με αιτήματα. Ούτε έχουν έναν συνομιλητή για να τα κουβεντιάσουν μαζί του. 

Στις ζωντανές συνδέσεις με τα κανάλια, εκτοξεύονται από τα μπλόκα διάφορες απαιτήσεις, από όποιον πιάσει μικρόφωνο. Από ρεύμα κάτω του κόστους μέχρι εγγυημένες τιμές προϊόντων ή ελάχιστη οικονομική απόδοση ανά στρέμμα για τον παραγωγό, λες και βρισκόμαστε στην Σοβιετία του 1960-70. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτά δεν γίνονται. Αλλά ακόμα κι αυτά δεν έχουν διατυπωθεί σ’ ένα χαρτί που θα πάει στο Μαξίμου κάποιος εξουσιοδοτημένος να το διαπραγματευτεί. Απαιτούν απ’ την κυβέρνηση να ικανοποιήσει κάθε αίτημα που εκτοξεύεται στον τηλεοπτικό αέρα, αλλιώς «τα μπλόκα θα ενισχύονται».

Τούτων δοθέντων, τι μπορεί να γίνει;

Δεν ξέρω, δεν βλέπω λύση, μόνο αδιέξοδο.

Αν από κάτι φυλάγεται αυτή την στιγμή η κυβέρνηση, είναι …

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ "ΟΛΑ ΤΑ ΚΙΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ" -δο- ΖΗΤΟΥΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Γιατί χαίρεται ο κόσμος

 


ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 2024 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ 

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Κρίνοντας από όσα άκουσα στα δελτία ειδήσεων, η Αθήνα υποδέχθηκε την παρέλαση των τρακτέρ περίπου όπως υποδέχθηκε τους Αγγλους την ημέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς.   

«Αγωνίζονται για μας», επαναλάμβανε εκείνη η γυναικεία φωνή στο ραδιόφωνο από δελτίο σε δελτίο. Τρακτέρ και πεζοπόρα τμήματα παρήλαυναν στην Πανεπιστημίου με σημαίες, άλλες ελληνικές, άλλες μαύρες, άλλες κίτρινες από την Αταλάντη και όχι την ΑΕΚ. Θα μου πείτε καλύτερα οι αγρότες παρά οι φοιτητές που διασκεδάζουν κάθε Πέμπτη.

Δεν θα μιλήσω για την ταλαιπωρία της πλειονότητας του αθηναϊκού πληθυσμού. Αυτή είναι δεδομένη στα όρια του μαζοχισμού. Ούτε για τη μάλλον στρεβλή εντύπωση που δημιούργησαν οι ανταποκριτές των Μέσων από την παρέλαση. Δηλαδή τι περίμεναν να δουν; Να γιουχάρουν ή να πετροβολούν οι περίοικοι;

Εγώ πάντως είδα μερικούς χαμογελαστούς συμπολίτες μου οι οποίοι έβγαζαν σέλφι μπροστά στα τρακτέρ. Μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πρωτεύουσας έχει αγροτικές καταβολές. Πάσχα έρχεται, θα πάνε στο χωριό και θα επιδεικνύουν τη συμμετοχή τους στον αγώνα.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η καχεξία του «πρωτογενούς» τομέα δεν ξεκίνησε χθες. Εχει βαθιές ρίζες. Τα σούπερ μάρκετ δεν γέμισαν με πορτοκάλια Αργεντινής ή κρόμμυα Τουρκίας εξαιτίας της κλιματικής κρίσης.

Ο «πρωτογενής τομέας» έχει σηκώσει τα χέρια από την εποχή που ο αείμνηστος Ντελόρ μας έστελνε πακέτα τα οποία κατέληγαν στις χωματερές. Ενα μεγάλο μέρος της ευθύνης όσων πολιτικών διαχειρίστηκαν την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης –δεξιά κι αριστερά– αποδίδεται στη διαφθορά του λεγόμενου «πρωτογενούς τομέα».

Περασμένα ξεχασμένα, θα μου πείτε. Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα.

Ο αφηρωισμός των αγροτών παραπέμπει στη δεκαετία του ’80.

Είναι σκληρή η δουλειά τους; Αισθάνονται ανασφάλεια;

Καλώς τους στον όμιλο. Δεν είναι σκληρή η δουλειά του οδηγού ταξί από τον οποίον στέρησαν δύο μεροκάματα ή του χειρουργού του ΕΣΥ που υποδέχεται κάθε βράδυ στο Ασκληπιείο της Βούλας διαμελισμένους;

Δεν αισθάνεται ανασφάλεια ο υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα;

Το ζήτημα δεν είναι πολιτικό, με τη στενή έννοια. Είναι ψυχολογικό με την ευρεία έννοια.

Οι αγρότες αισθάνονται παραγκωνισμένοι. Ισχυε στην εποχή που τους παρίστανε ο Χάρρυ Κλυνν.

 Δεν ισχύει σήμερα.

Και υποψιάζομαι ότι αν συνεχίσουν, όπως λένε ότι θα συνεχίσουν…