Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε την κούρσα προς την εξουσία, ζευγάρωσε το «μνημόνιο» με τη «διαπλοκή» και δεν έφτιαξε μόνο συνθήματα, αλλά κατασκεύασε μία πλατφόρμα εναλλακτικής πραγματικότητας.
Το μνημόνιο θα εξόντωνε τον λαό και η διαπλοκή τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η πραγματικότητα έστρωσε αλλιώς τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε το δικό του μνημόνιο και επιδόθηκε σε θερμό εναγκαλισμό με αυτό που προσδιόριζε ως διαπλοκή. Παράλληλα, προσπάθησε, με αρκετή επιτυχία είναι η αλήθεια, να υπονομεύσει το «παλιό» τοπίο της ενημέρωσης, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα δικό του.
Τα αποτελέσματα της προσπάθειας δεν αποτυπώνονται μόνο στον χάρτινο τοίχο των περιπτέρων. Καταγράφονται και στο Διαδίκτυο, όπου, πέρα από τα φιλικά μέσα, βλέπουμε και ιστοσελίδες οι οποίες νομίζεις ότι λειτουργούν με μοναδικό σκοπό το μεθοδικό service προς υπουργούς. Και επειδή η αιχμή της ενημέρωσης βρίσκεται στην οθόνη της τηλεόρασης, η κυβέρνηση απολαμβάνει και εκεί τη θέα ενός φιλικού τοπίου. Με εξαίρεση τον ΣΚΑΙ, οι τηλεοπτικοί δέκτες της χώρας συντονίζονται σε συχνότητες που μάλλον επιφυλάσσουν προνομιακή μεταχείριση προς την κυβέρνηση. Σίγουρα πάντως αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τις πομπές της.
Πού οφείλεται αυτό το φαινόμενο;
Υπάρχουν δύο ισχυρά ενδεχόμενα:
Το ένα λέει ότι τα κανάλια, που παλαιότερα συγκέντρωναν το ανάθεμα του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα απλώς αναδεικνύουν την επάρκεια της κυβέρνησης και την ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης.
Το άλλο ενδεχόμενο μας κάνει να αναρωτηθούμε αν κανάλια και κυβέρνηση ανακάλυψαν ότι έχουν κοινά συμφέροντα.
Αν διαλέγετε το πρώτο, σταματήστε την ανάγνωση εδώ.
Αν επιλέγετε το δεύτερο, συνεχίστε παρακάτω.
Θεωρητικά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που έσυρε τα κανάλια στον πάγκο του χασάπη, χορηγώντας άδειες με υπέρογκο τίμημα. Έτσι είναι. Και, προφανώς, επειδή το τίμημα είναι υπέρογκο, είπε να κάνει κάποιες διευκολύνσεις.
Οι καναλάρχες όφειλαν να ξοφλήσουν το τίμημα των 35 εκατ. ευρώ σε τρεις δόσεις. Η κυβέρνηση τους έδωσε τη δυνατότητα να πληρώσουν σε δέκα δόσεις. Καλό; Ομως αυτό που έγινε πέρυσι ήταν ακόμη καλύτερο. Τους μείωσε τον φόρο επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων από 20% σε 5%! Με τέτοια μείωση, ας πουλούσε και τις άδειες 50 εκατ. ευρώ, λογικά τα κανάλια δεν θα είχαν πρόβλημα.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό που καταδεικνύει το εμμονικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τα μέσα ενημέρωσης. Η τελευταία τρπολογία για την κατανομή της κρατικής διαφήμισης μπορεί να υπονομεύσει, στα μάτια των καχύποπτων, το ίδιο το ηθικό πλεονέκτημα.
Μέχρι πρόσφατα, στις επιτροπές του Δημοσίου που αποφασίζουν για τη διανομή των κονδυλίων, συμμετείχε, γνωμοδοτικά, χωρίς δικαίωμα ψήφου, ένας εκπρόσωπος της Ενωσης Εταιρειών Διαφήμισης-Επικοινωνίας Ελλάδος. Αν μη τι άλλο, η συμμετοχή του εκπροσώπου προσέθετε στη διαδικασία μία αίσθηση αγοράς πέντε δωρεάν συμβουλών από επαγγελματία του χώρου. Εφεξής, η διανομή της διαφήμισης γίνεται υπόθεση ενός πολύ στενού κύκλου ανθρώπων, κυβερνητικά ελεγχόμενων, απαλλαγμένων και από το άγχος της έκθεσής τους σε κάποιον τρίτο. Οχι ότι η παρουσία του συνέβαλε στην ορθολογική διανομή της διαφήμισης -πάντα τα φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα κυριαρχούν. Η απομάκρυνσή του, όμως, καταργεί και τα τελευταία προσχήματα και εξηγεί, χωρίς περιστροφές, τις προθέσεις της κυβέρνησης στο δρόμο προς τις εκλογές.
Ποιος δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει;
Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα εκδηλωθεί μετά τις εκλογές :
