ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ: Η Μακεδονία της Νεολαίας.

Άρθρο γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη 

Συνταγματάρχη ε.α.

Τα νέα έρχονται την Φλώρινα:

«Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας» βροντοφώναξαν οι μαθητές της Φλώρινας, όπως είναι και ο τίτλος του τοπικού blog neaflorina.gr **, από το οποίο πήραμε την φωτογραφία και σας το επισυνάπτουμε.

Ότι δεν πέτυχαν οι άλαλοι πεφωτισμένοι δάσκαλοι του Γένους, το πέτυχαν οι θολοκουλτουριάρηδες εθνομηδενιστές. Κατέβασαν την νεολαία σε διαδηλώσεις.

Μπόλιασαν με Ελλάδα, τρείς γενιές μπροστά.

Το «Νέο πολυτεχνείο της Νεολαίας».

Το «Πολυτεχνείο της Μακεδονίας».

Οι «ετερόκλιτοι»… και η αριστερά απούσα.

Και τότε… και τώρα… Η αριστερά των απολαβών..

Η νεολαία είναι εδώ και η κυβέρνηση «αλλού»….

Η νεολαία της προοπτικής… και η πολιτική της αποδρομής…

Κανένα κόμμα δεν μπορεί να μαζέψει τέτοιο μέγεθος, τέτοια ποιότητα, τόσο παλμό, τόση ψυχή, τόση ζωή, τόσα νιάτα, τόση ζωντάνια, τέτοιο μεγαλείο. Τόση Ελλάδα.

Νεολαία χωρίς κουκούλες, χωρίς μολότωφ… Στο φώς της μέρας…

Νέοι με σύνεση, με επίγνωση, με ζήλο, με θυσία, με αποφασιστικότητα, με ευπρέπεια.

Πρόσωπα φωτεινά, μάτια λαμπερά, Προοπτική του Έθνους.

Καρδιές ζεστές, ψυχές αποφασισμένες, η Ζωή του Έθνους.

Εναντίον τέτοιων ποιος δίνει εντολές να ρίχνουν δακρυγόνα;..

Το έθνος είναι ένας οργανισμός. Και όταν και ένα κύτταρο ζει και πάλλεται το Έθνος ζει.

Σε όποιο Έθνος η νεολαία έχει εθνικά ενδιαφέροντα και Ιδανικά, εκεί όλα είναι πλήρη ελπίδος.

Το Έθνος θα ζήσει. Κάποιοι άλλοι θα γραφούν στις δέλτους της ντροπής και της καταφρόνιας.

Το Έθνος θα ευγνωμονεί τους σημερινούς πολιτικούς για την αμετροέπεια και την ηλιθιότητά τους.

Σήμερα και σε άλλες πόλεις μαθητές θα διατρανώσουν την αντίδραση τους για τις εξελίξεις για την Μακεδονία.

Η ακριτική Φλώρινα ας είναι παράδειγμα. Παράδειγμα...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τίνος είναι, βρε γυναίκα, τα παιδιά;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Τα παιδιά έχουν δίκιο όταν κάνουν κατάληψη για να διεκδικήσουν το δικαίωμα να παρίστανται στο μάθημα μόνον όταν τα ίδια αποφασίσουν πότε πρέπει να παρίστανται. 

Τα παιδιά έχουν δίκιο όταν ζώνονται την πολεμική τους εξάρτυση για να κάψουν το κέντρο της Αθήνας, όχι επειδή κάποιος τούς έκλεψε την τυρόπιτα, για την οποία επίσης έκαναν καταλήψεις, αλλά επειδή κάποιοι τους έκλεψαν τα όνειρά τους και το μέλλον τους. 

Τα παιδιά δεν πετούν ποτέ μολότοφ αν δεν υπάρχει λόγος σοβαρός. Οπως η επέτειος του Πολυτεχνείου ή ο Γρηγορόπουλος.  

Τα παιδιά έχουν δίκιο όταν κλείνουν τους δρόμους για να μην ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια.  

Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν στους δασκάλους τους, να διοριστούν στο Δημόσιο περιμένοντας να επιτύχουν τον στόχο της ζωής τους, την ημέρα που θα βγουν στη σύνταξη. 

Τα παιδιά έχουν δίκιο όταν παρελαύνοντας μουτζώνουν τους εκπροσώπους της πολιτείας που υπέγραψε τα μνημόνια και τους έκλεισε τον δρόμο για να διοριστούν.  

Επειδή δε, σε γενικές γραμμές, τα παιδιά έχουν πάντα δίκιο, η κυβέρνηση της Αριστεράς και της προόδου, αναγνωρίζοντας την πολιτική τους ωριμότητα, τους έδωσε το δικαίωμα να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές και θέλει να κοιμούνται μία ώρα παραπάνω το πρωί.  

Είναι κρίμα κι άδικο τώρα, μερικά απ’ αυτά τα παιδιά, να γυρνούν την πλάτη στους ευεργέτες τους, τα αχάριστα.  

Τίνος είναι, βρε γυναίκα, αυτά τα παιδιά;

 

Η ιερά μανία που έχει καταλάβει τον προοδευτικό όμιλο της χώρας με τις καταλήψεις των σχολείων για το Μακεδονικό εξηγείται από το γεγονός ότι οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τα παιδιά ως ιδιοκτησία τους, δική τους αποκλειστικότητα. Καλούν σε εγρήγορση τις δημοκρατικές δυνάμεις διότι σε κάποιο από τα σχολεία εμφανίστηκαν συνθήματα της Χρυσής Αυγής, καταπατώντας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει η Αριστερά με τη μαθητιώσα νεολαία, η οποία οφείλει να είναι ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να θαυμάζει τον «Ρουβίκωνα» και να πετάει μολότοφ στην αστυνομία. Η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι, αν δεν περίμεναν πως αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε κι αυτό, είναι ηλίθιοι. Είναι μάλλον και η τελευταία.
 

Εξω η πολιτική από τα σχολεία; 

Ναι έξω η πολιτική από τα σχολεία. Για να μάθεις να διαβάζεις χρειάζεσαι ησυχία, έναν προστατευμένο χώρο απαλλαγμένο από τον θόρυβο της συγκυρίας.  

Τα χρόνια της μεταπολίτευσης παρέδωσαν την εκπαίδευση στην πολιτική της συγκυρίας, στο όνομα της φαντασίωσης που λέγεται «ενεργός πολίτης» –κοινώς αριστερός για τα μυαλά τους– και τη μετέτρεψαν σε βιομηχανία παραγωγής αμόρφωτων προϊόντων.  

Το βαθύ κράτος της εκπαίδευσης, το πλήθος των εκπαιδευτικών, είναι το ορμητήριο της κατάντιας. 

Ηρθε η ώρα...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Ριχάρδοι του χρυσού και Ριχάρδοι των ιδεών

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Δημήτρη Καμπουράκη

 

Έχω υπ’ όψη μου κάποιον ταλαίπωρο που πήρε απ’ το ντουλάπι δυο βαριά ασημένια κηροπήγια και τα πήγε στον Ριχάρδο για να βγάλει η οικογένειά του τον μήνα. Ο πωλητής-εκτιμητής του έδωσε πέντε ευρώ! Πήρε τα κηροπήγια κι έφυγε.  

Ξέρω και κάποιους άλλους που πήγαν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία σε κάτι διεθνείς Ριχάρδους και την ενεχυρίασαν εκεί για έναν ολόκληρο αιώνα δίχως καν να ρωτήσουν την τιμή.

 

Έβλεπα κάθε μέρα τον Ριχάρδο να διαφημίζει καθημερινά τα 44 μαγαζιά του σ’ όλη την Ελλάδα, τα οποία αγόραζαν "σε τιμή κοσμήματος και όχι σε βάρος χρυσού’". 

Βέβαια, ξέρω και κάτι άλλους που έβγαιναν στις τηλεοράσεις με την ίδια συχνότητα και έταζαν στον κοσμάκη λαγούς με πετραχήλια. Απλώς αυτοί δεν αγόραζαν δαχτυλίδια και ρολόγια, αλλά ψηφαλάκια. Κι όπως ο Ριχάρδος μάζεψε όλα τα τιμαλφή της πιάτσας, έτσι κι αυτοί μάζεψαν όλες τις ψήφους της επικράτειας.

 

Αναρωτιόμουν πολλές φορές γιατί εμφανίζει το μούτρο του στην τηλεόραση.  

Δεν ντρεπόταν, ούτε φοβόταν;  

Τελικά κατάλαβα πως δεν το ‘κανε για λόγους εμπορικούς, αλλά διότι βαθιά μέσα του πίστευε ότι πραγματικά βοηθά τον κόσμο. Τον απάλλασσε από άχρηστα μπιχλιμπίδια που ήταν πεταμένα σε μπιζουτιέρες για να του δώσει το τόσο απαραίτητο σε όλους μας ρευστό. Ο Ριχάρδος θεωρούσε ότι κοροϊδεύοντας και κλέβοντας την φτωχολογιά, ασκούσε κοινωνική πολιτική υπέρ της.  

Έχετε υπ’ όψη άλλους που κάνουν ακριβώς το ίδιο;


Ο μαυραγορίτης ποτέ δεν πιστεύει ότι ασκεί μαυραγοριτισμό. Και ο πολιτικός απατεώνας ποτέ δεν παραδέχεται την απατεωνία του. Αμφότεροι "κάνουν ότι μπορούν μέσα στους δύσκολους καιρούς για να απαλύνουν τον πόνο του κοσμάκη". Κι αν ο ένας δίνει πέντε ευρώ για δυο κηροπήγια κι ο άλλος ένα πεντακοσαρικάκι ελεημοσύνη κάθε Χριστούγεννα, απαιτούν να μην τους κριτικάρουν διότι "τα ανθρωπάκια έχουν μεγάλη ανάγκη και το ένα ευρώ κι εμείς τους το προσφέρουμε".

 

Και οι Ριχάρδοι του χρυσού και οι Ριχάρδοι των ιδεών έχουν ένα κοινό σημείο: 

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΑΔΙΚΟ: Aθλιοι επιβητορες της εξουσιας κάνουν εμετό πάνω μας το ιδεοληπτικό τους ΜΙΣΟΣ

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Πληρώνουμε το ιδεοληπτικό, εμφυλιοπολεμικό μίσος των πλουσιόπαιδων της Αριστεράς. Την απέραντη υποκρισία τους απέναντι στην ίδια ζωή…Τον εμπαιγμό τους…Την διάθεση για εκδίκηση… 

Ο Τσίπρας δεσμεύθηκε στη ΔΕΘ ότι θα μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές στο 26%. Στη συνέχεια το κατάπιε. Οπως πολλά άλλα.

Ο Χουλιαράκης δήλωσε πως φορολόγησαν χυδαία και με μίσος γιατί η χώρα θα χρεοκοπούσε.  

Και τι έκαναν στη συνέχεια; 

Με την λεία της υπεροφορολόγησης άρχισαν να προσλαμβάνουν χιλιάδες κατσιαπλιάδες αχαμνοξύστες στο Δημόσιο. Τους δικούς τους… 

Αυτοί οι τύποι έχουν ιδεοληπτικό ΜΙΣΟΣ.  

Μας λένε ότι έπαιρνε μίζες ο Σημίτης, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Γεωργιάδης, κλπ.Και τι κάνουν;  

Αντί να ορθώσουν το κύρος της Δικαιοσύνης και να την αφήσουν να κάνει τη δουλειά της έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας για το αίσθημα δικαίου, την μετέτρεψαν σε δικαιοσύνη της καθαρίστριας. 

Της φύτεψαν Ρασπούτιν και φροντίζουν οι δίκες να διεξάγονται μέσα από τα φιλικά τους ΜΜΕ. Οι Εισαγγελείς αντικαταστάθηκαν από τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Οτι έκαναν και οι προηγούμενες πόρνες της εξουσίας. Οτι θα κάνουν και οι επόμενες. 

Και ποιος την πληρώνει στο τέλος της μέρας; 

Ο αδύναμος ελεύθερος επαγγελματίας, ο επιχειρηματίας που έχει μια μικρομεσαία επιχείρηση και πασχίζει να τα βγάλει πέρα με τους φορολογικοούς και ασφαλιστικούς συντελεστές που προέκυψαν από το ιδεοληπτικό μίσος των πρώην ταγαριών Αχτσιόγλου, Κατρούγκαλου, Πετρόπουλου, Τσακαλώτου. 

Τα μπουλούκια του Σύριζα δεν κυβερνάνε. Κάνουν εμετό πάνω μας το ιδεοληπτικό τους μίσος για την κοινωνία. Οτι θα κάνουν και τα πελατειακά μπουλούκια της δεξιάς όταν θα πάρουν στα χέρια τους την κυβέρνηση.

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι είναι κομμένο από τους κατσιαπλιάδες του Σύριζα.

Ούτε τα δελτία τύπου δεν μας στέλνει στο σατυρογραφείο τους. 

Το ίδιο κάνουν και οι τραχανοπλαγιάδες της ΝΔ. Ούτε καν τα δελτία τύπου δεν μας στέλνουν και οι δεξιοί κατσιαπλιάδες.  

Ποιους μηντιάρχες αγκάλιασε ο Σύριζα;

Ειδικά στο διαδίκτυο όλους εκείνους που στήριζαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις-κάτι δηλωμένοι δεξιοί που σήμερα γλείφουν το Σύριζα για να πάρουν κρατική διαφήμιση και γύρευε τι άλλο μαύρο χρήμα.  

Κολομβία των Βαλκανίων. Το κράτος των ξεφτιλισμένων. Από τον καταληψία του Μαξίμου ως την τελευταία λινάτσα δημόσιο υπάλληλο που τον διόρισε ο Πάκης με πλαστό πτυχίο.

Τα έβαλαν δήθεν με τον Μαρινάκη; Και τι έγινε; Στο τέλος του έκλασαν τ΄αρχίδια… Ο Μαρινάκης προτίμησε να παρα-δωθεί στους Αμερικανούς και θα περιμένει ώσπου να δει τους Συριζαίους με μπαστούνια και άσπρα μαλλιά και τότε θα τους φυτέψει την εκδίκηση. Τη ρεβάνς. Δεν ξεχνιούνται αυτά.

Ειλικρινά απορώ με τον Καμμένο. Γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας κάθεται και στηρίζει τα μπουλούκια των υποκριτών κατσιαπλιάδων που τα έχουν βρει με όλους σχεδόν τους ολιγάρχες της Κολομβίας των Βαλκανίων και εξακολουθούν να βγάζουν αριστερές κορώνες. Ο Καμμένος πρέπει να τα βροντήξει σήμερα. Κι ας τον αδειάσουν. Ας φύγουν και οι τελευταίοι των ΑΝΕΛ για τον Σύριζα…Ετσι κι αλλιώς οι πουλημένοι στην ελληνική πολιτική ζωή είναι ο κανόνας στη χώρα των Ριχάρδων, των θαλασσοδανεισμένων καναλαρχών με τις αρσενικές και θηλυκές οδαλίσκες αυλικούς. 

Με τα αγορίτσια υπεύθυνους ψυχαγωγικού για να καυλαντίζει ο βιτσιόζος καναλάρχης και ο βλαμμένος τηλεθεατής να τρώει στη μάπα το τηλεπροιόν του βίτσιου ενός εκάστου… 

Ο χοντρός γλίτωσε τη φυλακή, τον άλλο τον κατουράνε οι βίζιτες και ο άλλος...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Είναι το «θα τα σπατάλαγες» το νέο «μαζί τα φάγαμε»; (+ video κρας-τεστ των δύο σπουδαίων ρήσεων των δύο σπουδαίων ανδρών. )

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Νομίζω πως πια δεν υπάρχουν πολλοί συμπολίτες που να μην έχουν καταλάβει ότι το ηθικό βαρέλι του Αλέκση δεν έχει πάτο. 

Δε νομίζω πως είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν καταλάβει πως, εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, πρωθυπουργός της χώρας είναι ένας τύπος που καταφέρνει να συνδυάσει τις χειρότερες πλευρές της ανθρώπινης κατάστασης. Και ημιμαθής και αδίστακτος και περιορισμένων ικανοτήτων και αριβίστας και όχι ιδιαίτερα έξυπνος και κουραδόμαγκας και ψεύτης και κυνικός και θρασύς, μοιάζει να είναι μια κινούμενη έκθεση όλων εκείνων των γνωρισμάτων που η απουσία τους σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

 

Γνωρίζοντας τα όλα αυτά, κάθε φορά λέω πως τίποτα που μπορεί να κάνει ή να πει δεν μπορεί να με εκπλήξει. Και κάθε φορά καταλαβαίνω (αργά) πως η απουσία πάτου στο ηθικό του βαρέλι θα με διαψεύδει. 

Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Αλέκσης έχει βάλει στόχο να ξεπεράσει το απύθμενου θράσους και κυνισμού «μαζί τα φάγαμε», που βγήκε από το στόμα ενός ανθρώπου που ήταν δουλειά του αυτά που «φάγαμε» να μην φαγωθούν.

 

Νομίζω πως τελικά κατάφερε να πει το δικό του «μαζί τα φάγαμε» όταν συζητώντας με κατοίκους του Ματιού (όπου είχε πάει, για παν ενδεχόμενο και γιαούρτι, τη μέρα που πολύ βολικά απεργούσαν οι δημοσιογράφοι) είπε, απευθυνόμενος σε πυρόπληκτο που πιθανότατα αναρωτήθηκε για τα χρήματα που συγκεντρώνονται για βοήθεια ή αποζημίωση: «Και να έπαιρνες αυτά τα 2.000 ευρώ, τι θα τα έκανες; Θα τα σπατάλαγες».

 

Δεν ξέρω πώς αισθάνθηκε ο άνθρωπος που άκουσε τον πρωθυπουργό της χώρας στην οποία έχει την ατυχία να ζει να του λέει κατάμουτρα ότι είναι ανίκανος να διαχειριστεί χρήματα. 

Δεν ξέρω αν ντράπηκε ή θύμωσε ή νόμιζε πως άκουσε κάτι άλλο επειδή του ήταν αδύνατο να πιστέψει ότι μπορεί κάποιος να έχει τόσο θράσος. 

Αυτό που ξέρω είναι ότι...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: O άνθρωπος δεν έχει συναίσθηση του τι λέει

Γράφει ο Άλκης ο Ψυχαναλυτής

✔️Χθες μίλησε με περιφρόνηση για τα 2.000 των πυρόπληκτων.
 

✔️Προ καιρού είχε ειρωνευτεί καρκινοπαθή πολιτικό αρχηγό ("θα σε ταΐσουμε εδώ στο Μαξίμου").
 

✔️Παλιότερα είχε κοροϊδέψει ηλικιωμένη ("δε θα πληρώσεις χαράτσι • θα σε βάλουμε σε 'σποτ'").
 

Επανειλημμένως έχω γράψει ότι ο άνθρωπος δεν έχει συναίσθηση του τι λέει  ότι διανοητικά υπολείπεται του μέσου όρου και ότι έχει πρόβλημα αντίληψης της πραγματικότητας.
 

Έχω γράψει, επίσης, ότι μάλλον ξεχνά να παίρνει τα φάρμακα που του έχουν γράψει. Να θυμίσω ότι ενώπιον του Προέδρου των ΗΠΑ άρχισε να χασμουριέται και να κουνάει τα κανιά του σαν τρίχρονο. Δεν μπορώ να αποδώσω μια τέτοια συμπεριφορά παρά μόνο στη μη λήψη συνταγογραφηθέντων ψυχοφαρμάκων.
 

Πέραν, όμως όλων αυτών, αποδεικνύεται - από σειρά περιστατικών - ότι επιπρόσθετα αντιμετωπίζει και σοβαρό πρόβλημα ως προς την ενσυναίσθηση: Δεν μπορεί να συμπάσχει με το συνάνθρωπό του και να νιώσει τον πόνο του, συμπεριφορά ιδιαιτέρως προβληματική για τον πρωθυπουργό μιας χώρας.
 

Το λυπηρό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος με αυτά τα ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά θεωρείται "λαϊκός ηγέτης".
 

Το ακόμη πιο λυπηρό είναι ότι κοντεύει να μας κυβερνά 4 χρόνια.
 

Και το ακόμη περισσότερο λυπηρό - και τραγικό συνάμα - είναι ότι...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Για να μη σπαταλάς τα χρήματά σου, δώστα στο κράτος!

Του Αλέξανδρου Σκούρα

 

Χθες, μέρα απεργίας, ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Μάτι και συνομίλησε με πυρόπληκτους. Εκεί, μακριά από τις κάμερες των απεργούντων μέσων ενημέρωσης, αλλά κοντά σε μια κάμερα κινητού τηλεφώνου κάποιου από τους συνομιλητές του, είπε κάτι που κάποιους εξέπληξε έντονα. Πιθανότατα ύστερα από ερώτηση κάποιου πληγέντα για την πιθανότητα αποζημίωσης του από την πυρκαγιά, ο Πρωθυπουργός αντέταξε ότι αυτή την ώρα έχουν προτεραιότητα “τα στέκια, τα σχολεία, οι υποδομές”, και ενισχύοντας τη θέση του αυτή προσέθεσε “Και να έπαιρνες 2.000 ευρώ, δεν θα γινόταν τίποτα. Θα τα έχανες αυτά τα χρήματα, θα τα σπατάλαγες”.

 

Κι όμως, κανέναν δεν πρέπει να εκπλήσσει η αποστροφή αυτή του Πρωθυπουργού. Δεν είπε κάτι που δεν πιστεύει βαθιά. Δεν είπε κάτι που δεν βρίσκεται στον πυρήνα της ιδεολογίας του.

 

Βασική άλλωστε αφετηρία των κρατιστών κάθε απόχρωσης είναι πως το κράτος χρειάζεται για να προστατεύει τα άτομα όχι μόνο από τους εξωγενείς κινδύνους, αλλά και από τον ίδιο τους τον εαυτό.

 

Είμαστε βλέπετε αδύναμοι, αναβλητικοί, γεμάτοι από προκαταλήψεις, συχνά δεν ξέρουμε καν τι μας συμφέρει πραγματικά. Και ενώ και ένας φιλελεύθερος μπορεί κάλλιστα να πιστεύει ότι όλα αυτά ισχύουν και να συνεχίζει να υποστηρίζει την ατομική ελευθερία και την ευθύνη της ατομικής επιλογής, ο κρατιστής κάνει ένα βήμα παραπέρα: Βλέπει το κράτος ως τον αλάνθαστο προστάτη και φύλακα, ως τον γονέα που στοργικά θα φροντίσει ώστε τα παιδιά του να μην παραστρατήσουν από τον σωστό δρόμο.

 

Για να μην σπαταλήσουμε τα χρήματά μας λοιπόν, ο κρατιστής θα προτείνει - και αν έχει την εξουσία, θα μας το επιβάλλει - να τα δώσουμε στο κράτος. Όταν μας υπερφορολογεί, μπορεί ειλικρινά να πιστεύει ότι το κάνει για το καλό μας. Για να μην αρρωστήσουμε, θα ζητήσει τη φορολόγηση των ανθυγιεινών τροφίμων και ποτών. Για να μην παραπλανηθούμε από τους κακούς και τους πονηρούς που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, θα ψηφίσει τον “ποιοτικό έλεγχο” της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας.

 

Όμως ούτε το κράτος είναι ο αλάνθαστος και καλόπιστος γονέας, ούτε τα πιθανά δικά μας λάθη δικαιολογούν ηθικά αυτό τον πατερναλισμό. Αντιθέτως, όπως εμπειρικά αποδεικνύεται ξανά και ξανά, εκεί όπου το κράτος μπλέκεται όσο το δυνατόν λιγότερο στις υποθέσεις των ανθρώπων, εκεί όπου τους επιτρέπει να διαχειριστούν τα χρήματα, την περιουσία, το σώμα τους όπως οι ίδιοι κρίνουν - ακόμη κι αν κάποιοι όλα αυτά επιλέξουν να τα “σπαταλήσουν” - οι άνθρωποι είναι πλουσιότεροι και ευτυχέστεροι. Και οι συντριπτικά περισσότεροι μαθαίνουν από πολύ νωρίς να είναι υπεύθυνοι και να αποφεύγουν τις υπερβολικές σπατάλες.

 

Ο πατερναλιστής μας Πρωθυπουργός πιθανότατα δεν μετάνιωσε που ξεστόμισε αυτή τη χοντράδα στο Μάτι. Το θέμα είναι...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Τσίπρας απέδειξε πως μας αντιμετωπίζει ως επαίτες - Tί δεν καταλαβαίνεις?

Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης

Υπάρχουν αυτές οι μέρες όπου δυσκολεύεσαι να σκεφτείς τι θες να γράψεις. Μέχρι να εμφανιστεί ο Αλέξης Τσίπρας…

Μην πολυλογούμε, αφορμή γι αυτό το κείμενο είναι ένα βίντεο που απεικονίζει τον πρωθυπουργό αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας να μιλά με μία πυρόπληκτη από το Μάτι και να της λέει «Και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ τι θα τα έκανες; Θα τα σπατάλαγες»!

 

Ο πρωθυπουργός συνέχισε τον συλλογισμό του λέγοντας πως προέχει να δημιουργηθούν δομές και υποδομές στην περιοχή. 

 

Πόσο θράσος πρέπει να έχεις ως άνθρωπος έτσι ώστε μπροστά σε κάποιον που έχει υποστεί καταστροφή και είδε τους γείτονές του ή και τους οικείους του να καίγονται ζωντανοί, να του μιλάς με τόση απαξίωση;  

Ο αείμνηστος Τζον Μπέργκερ, Βρετανός κριτικός τέχνης είχε πει πως «Χωρίς ηθική ο άνθρωπος δεν έχει μέλλον». Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν βλέποντας πως δεν έχει μέλλον έχει χάσει κάθε αβρότητα και με κυνισμό εκφράζει όλα όσα σκέφτεται.

 

Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι πως αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις που κάνει ο πρωθυπουργός μας, αλλά από την άλλη δικαιολογεί πλήρως όλα όσα ζούμε. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μία πολύ δομημένη σκέψη πίσω από το «και τι θα τα κάνεις τα 2.000 ευρώ». Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να μπορεί να χρηματοδοτήσει όσους μπορεί περισσότερους προκειμένου να τους εντάξει στην κομματική του πελατεία.

 

Σημασία δεν έχει πόσα θα δώσει αλλά σε πόσους.  

Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο. 

Την ώρα που η μεσαία τάξη είναι στο χείλος της καταστροφής ο Τσίπρας ασχολείται με μικροεπιδόματα τα οποία και αξιοποιεί προεκλογικά. Καλλιεργεί επιδοματική κουλτούρα στους Έλληνες προκειμένου αυτοί να αισθανθούν εξαρτημένοι και υποχρεωμένοι σε αυτόν.

 

Όπως...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Kάνουν πλάκα ενώπιον νεκρών και χρεοκοπίας...

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

 

«Δεύτερον, θα ήθελα να πω, κάτι κοροϊδευτικά. Το χιούμορ κ. Σταϊκούρα, βασίζεται σε διαστρέβλωση. Αυτό είναι το χιούμορ. Παίρνει κάτι που ισχύει και το αλλάζει και δίνει ασίστ στους αντιπάλους του, στους φίλους. Αυτό είναι το χιούμορ. Δεν έχετε καταλάβει στοιχειωδώς τη δομή του χιούμορ. Το χιούμορ δεν θα μπορούσε, να δουλέψει με φορμαλιστικό τρόπο. Πάρτε να διαβάσετε ένα βιβλίο πώς δουλεύει το χιούμορ, πώς εξελίσσεται, όπως διαστρεβλώνει για να το καταλάβετε. Πιο γελοίο, ότι δεν μπορώ να δώσω σε αντίπαλο ασίστ δεν έχω ξανακούσει πραγματικά. Ίσως ότι δεν ήταν Πρόεδρος του Εδεσσαϊκού ήταν Αντιπρόεδρος. Προσπαθήστε, να κάνετε κάτι χιούμορ».

Αυτή ήταν η απάντηση του ΥΠΟΙΚ Τσακαλώτου στη Βουλή, όταν προηγουμένως είχε ξεδιπλώσει το «χιούμορ» του εναντίον του βουλευτή της ΝΔ Σταϊκούρα, παρομοιάζοντάς τον με τον John Stockton που έχει το ρεκόρ στις ασίστ στο ΝΒΑ, επειδή δήθεν ο Σταϊκούρας με τις ερωτήσεις του βοηθάει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ...

 

Περιστατικό δεύτερο: Ο πρωθυπουργός συνοδευόμενος από τον υπουργό Σπίρτζη, πήγε χθες στο Μάτι για να καταγράψει την πρόοδο της αποκατάστασης της περιοχής πριν την καταστροφή του Αυγούστου. Και εν μέσω της συνήθους ευθυμίας που τον διακρίνει, θεώρησε ότι μπορεί να αστειευτεί, λέγοντας ότι «δεν θα τον έχουν υπουργό για πολύ ακόμα». Στην απορία των παρευρισκόμενων (και πριν προλάβουν να φουντώσουν φήμες περί ανασχηματισμού ή εκλογικής ήττας), έσπευσε να προσθέσει: «Μας τον έχει ζητήσει ο Τραμπ για την ανοικοδόμηση της Καλιφόρνιας»...

 

Και όχι μόνο αυτό. Ο κ. Τσίπρας, απευθυνόμενος σε πυρόπληκτη, είπε: «Και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ θα τα σπατάλαγες».

 

Και ο Τσακαλώτος και ο Τσίπρας έχουν κάτι κοινό, μολονότι προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους και παρόλο που το μορφωτικό τους επίπεδο είναι διαφορετικό. Αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα με πολύ μεγαλύτερη άνεση από ότι οι προκάτοχοί τους.

 

Ο μεν Γιούκλιντ, μεγαλωμένος στο εξωτερικό με την άνεση του μεγαλοαστού, έχει την πολυτέλεια να περιδιαβαίνει με χάρη στον ανερμάτιστο χώρο των αριστερών ιδεών. Αντλώντας χιουμοριστικές ατάκες από την αγγλοσαξονική του κουλτούρα, με δυνατότητα επιδείξεων εντός και εκτός βουλής. Είναι σαφώς ένας νάρκισσος ολκής, με την διαφορά ότι δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να προσεγγίσει τα επικίνδυνα όρια του γίγαντα Βαρουφάκη.


Ο δε Αλέξης, αστικοποιημένος επαρχιώτης δεύτερης γενιάς, φέρει στο πολιτιστικό DNA του το παρωχημένο χιούμορ των παλιών κομμουνιστών. Με τρόπο που φανερώνει την αδιαφορία του για την πραγματικότητα. Απαλλαγμένος και ο ίδιος από τις δεσμεύσεις ενός άλλου πρωθυπουργού ο οποίος δεν θα διέθετε το προνόμιο του «ηθικού πλεονεκτήματος».

 

Και οι δύο βολτάρουν ανέμελα στην εξουσία, χωρίς «δίκη» και «αιδώ», κάνοντας πλάκα εις βάρος μιας κοινωνίας που τους ανέδειξε στην εξουσία επειδή σκέφτηκε να τιμωρήσει, αποδομώντας τους προηγούμενους.

 

Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς αναμενόμενο για έναν ανώριμο λαό ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πυροβολεί τα πόδια του για να κερδίσει τα «νοσήλια» της θυματοποίησής του...

 

Ο πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών τρολάρουν τους Έλληνες, χωρίς να έχουν επίγνωση των ευθυνών τους. Την ώρα που στο Μάτι ακόμα δεν έχει σηκωθεί η στάχτη τόσων νεκρών και στην οικονομία, ακόμα σοβεί το αδιέξοδο της de facto χρεοκοπίας του κράτους.

Έχουν πράγματι μεγάλο θράσος.  

Όμως...

Υπαρκτού αριστερόπληκτου συριζοκατσαπλιά ελληνισμού κωμωδία

Εθνικού κυνικού ξεφτιλαρά κωμωδία

Υπαρκτού σουργελαρόπληκτου ελληνισμού κωμωδία

Σαν σήμερα (30/11/ΧΧΧΧ)

1925: Ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος απαγορεύει στις γυναίκες να φοράνε κοντά φουστάνια στις εξόδους τους.

1958: Υποβάλλεται στην κυβέρνηση Καραμανλή η μελέτη για την κατασκευή του Μετρό των Αθηνών, το οποίο θα κατασκευαστεί προσεχώς και κατά τμήματα. Το «προσεχώς» σήμαινε 33 χρόνια.

1979: Κυκλοφορεί στη Μεγάλη Βρετανία ένα από τα θρυλικά άλμπουμ της ροκ, το «The Wall» των Pink Floyd και πουλάει μέσα σε δύο εβδομάδες 6 εκατομμύρια αντίτυπα.

1835: Γεννιέται ο Μαρκ Τουέιν, αμερικανός συγγραφέας

1871: Γεννιέται ο Ουίvστον Τσόρτσιλ, βρετανός πολιτικός, πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

1900: Πεθαίνει ο Όσκαρ Ουάιλντ, ιρλανδός συγγραφέας. («Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι») 

2013 Πεθαίνει σε ηλικία 65 ετών ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, που έκανε καριέρα σε Ολυμπιακό και Ολυμπιακό Βόλου Τάκης Συνετόπουλος

2013: Σκοτώνεται σε τροχαίο ο μερικανος ηθοποιος, Πολ Γουόκερ, σταρ των ταινιών δράσης «Μαχητές των δρόμων» (Fast & Furious) .

2015:  Αφήνει  την τελευταία του πνοή σε ηλικία 67 ετών στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο ο γνωστός ηθοποιός Μηνάς Χατζησάββας 

2017: Πεθαίνει σε ηλικία 98 ετών , ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας, μια από τις πιο ευπρεπείς και ευγενικές προσωπικότητες της πόλης.

Tαυτισμένος με την οικογενειακή επιχείρηση της οδού Ερμού, έδινε το παρών καθημερινά στο ομώνυμο, κλασικό κατάστημα του σημαντικότερου εμπορικού δρόμου της πρωτεύουσας παραδίδοντας μαθήματα ζωτικότητας και απαράμιλλου στιλ

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η Ελλάδα σε μία εικόνα

Του ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αν προσπαθήσει κανείς να παρατηρήσει το δημόσιο διάλογο στις ημέρες μας κάπως αποστασιοποιημένα και ψυχρά, νομίζω ότι θα διαπιστώσει ότι έχει ένα κυρίαρχο, υπόγειο θέμα: Την ταυτότητα. 

Ο ένας που του παίρνουν τη Μακεδονία, ο άλλος που φοβάται τους ξένους, ο άλλος που δεν καταλαβαίνει καλά έναν κόσμο που αλλάζει και άρα δεν ξέρει πού να βάλει τον εαυτό του εκεί μέσα, πού ανήκει, ποιος είναι.  

Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμιο και δεν είναι μόνο σημερινό, είναι διαχρονικό. Απλά τώρα η ταυτότητα του καθενός μοιάζει να αμφισβητείται από πολλές μεριές ταυτόχρονα, από την παγκοσμιοποίηση, από τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις τεχνολογικές εξελίξεις, από κάθε έκφανση της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας που μοιάζουν να αλλάζουν με ρυθμό πολύ ταχύτερο από ό,τι παλιά.

Τέλος πάντων, το άγχος είναι εμφανές, και μέσα σε αυτό το κλίμα, όταν θέλω να θυμηθώ ποιοι είμαστε, τι σόι λαός και ποια ταυτότητα είναι αυτή που φοβόμαστε ότι κινδυνεύει, παίρνω τους δρόμους.

Γιατί η ταυτότητά μας δεν είναι στην τσέπη -είναι στο δρόμο. Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τους ανθρώπους από αυτά που έχουν στο μυαλό τους, επειδή αυτά που έχουν στο μυαλό τους δεν φαίνονται. Μπορούμε όμως να πάρουμε μια καλή ιδέα από τα πράγματα που αυτοί οι άνθρωποι κάνουν κι από αυτά που αφήνουν πίσω, από το αποτύπωμά τους στον πραγματικό κόσμο. Βλέπεις τον Παρθενώνα, ας πούμε, και λες να, κάτι κάναν αυτοί.

Κατά τη γνώμη μου, η ταυτότητα της σύγχρονης Ελλάδας βρίσκεται σε μια γωνία της Καλογρέζας, στα βόρεια της Αθήνας. Συγκεκριμένα εδώ (στην φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο) :

Αυτή εκ πρώτης όψεος μπορεί να μην μοιάζει καμιά σπουδαία ή ενδιαφέρουσα εικόνα, αλλά στην πραγματικότητα κρύβει πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

Κοιτάξτε το κτίριο της γωνίας, ας πούμε. Είναι ένα παλιό, εγκαταλειμένο διώροφο, ίσως της δεκαετίας του ’60, όχι αρκετά παλιό ώστε να είναι αξιοσημείωτο. Έχει το χρώμα το μπεζ της εγκατάλειψης, σκουριασμένα κάγκελα στο μικρό μπαλκόνι που αιωρείται πάνω από το στενό, επικλινές, ταλαιπωρημένο  πεζοδρόμιο, μια πόρτα που ανοίγει σχεδόν στο δρόμο χωρίς σκαλάκι και ξεβαμμένα ξύλινα παραθυρόφυλλα. Είναι, φυσικά, γεμάτο με πολλά ακατάληπτα γκραφίτι, μια τεράστια λέξη (ΑΓΑΠΗ) γραμμένη με φλουό κίτρινα γράμματα στο ισόγειο, και στο γείσο του μπαλκονιού είναι ζωγραφισμένο ένα σφυροδρέπανο και οι λέξεις “ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ”.

Στη γωνία της πρόσοψης του ισογείου υπάρχει καρφωμένη μια πρόσφατη, πράσινη πινακίδα που γράφει “Λεωφόρος Κύμης” αλλά μισό μέτρο πιο πάνω υπάρχει και μια άλλη, πολύ παλαιότερη μπλε πινακίδα που επίσης γράφει “Λεωφόρος Κύμης”. Κανείς δεν έκανε τον κόπο να την κατεβάσει.

Εκτός από το σπίτι υπάρχουν κι άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες στην εικόνα. Τα πεζοδρόμια μπροστά στο σπίτι είναι κατατρυπημένα από δεντράκια, κολώνες της ΔΕΗ και άλλες, αυτοσχέδιες κατασκευές. Χορτάρια φυτρώνουν ανάμεσα στις πλάκες. “Ανταλλακτικά αυτοκινήτων” γράφει η πινακίδα που κρέμεται από ένα γαλάζιο σίδερο που κάποιος έμπηξε στο αυτοσχέδιο παρτέρι. Δυο κάδοι σκουπιδιών, ένας πράσινος κι ένας μεταλλικός (ή πράσινος κι αυτός, αλλά πάρα πολύ βρώμικος -δεν φαίνεται καλά) στέκονται μακριά ο ένας από τον άλλο, σαν τσακωμένοι. Ακριβώς δίπλα στο σπίτι, σχεδόν κολλημένο στον τοίχο, ένα καναρινί παράνομα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, καβαλημένο στο πεζοδρόμιο. Οι πινακίδες (απαγορεύεται η δεξιά στροφή, απαγορεύεται η στάθμευση) και πολλές από τις κολώνες είναι διακοσμημένες με ξεφτισμένα αυτοκόλλητα. Απέναντι παραταγμένες στέκονται οι γνωστές ελληνικές πολυκατοικίες, με μικρά καταστήματα στα ισόγεια και τις λευκές (μπεζ, αναπόφευκτα) ή τις παραδοσιακές πράσινες τέντες. Από τα ασύμμετρα μπαλκόνια κρέμονται χορτάρια και λουλούδια από τις γλάστρες. Κάποιος έχει βάλει κίτρινα σίδερα στο πεζοδρόμιο μπροστά στο μαγαζί του, για να μην παρκάρουν άλλα αυτοκίνητα. Από παντού κρέμονται καλώδια. Στις ταράτσες κάθε δορυφορικό πιάτο μοιάζει να κοιτάζει προς διαφορετική κατεύθυνση.

Εκεί είναι η ταυτότητά μας, κατά τη γνώμη μου. Στην υπόγεια αναρχία και την ήπια περιφρόνηση, την καθολική απάθεια και τον αυτονόητο εγωισμό, την αδιαφορία για τον κοινόχρηστο χώρο, για τα κοινά, για την κοινωνία.  

Στην υποβόσκουσα απέχθεια για τους άλλους. 

Στην ανάγκη για επιβολή, για κυριαρχία στο χώρο, αλλά μόνο στο χώρο που ορίζουμε ως προσωπικό μας. 

Στην ανοχή της ασχήμιας. 

Στην εξοικίωση με τη μιζέρια. 

 Αυτή η ταυτότητα...