ΣΥΡΙΖΑίικο ΦΑΣΙΣΤΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Πολάκης φεύγει, ο πολακισμός μένει

 

Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Αφού συμβόλισε επί χρόνια την πρώτα κυβερνητική και έπειτα αντιπολιτευτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας ωμά τις θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούσε πιο ήπια ο Αλέξης Τσίπρας, ο Παύλος Πολάκης —ο «αψύς Σφακιανός» όπως τον συγχωρούσε με τον γνωστό φαιδρό του τρόπο ο πρόεδρος του— αποχαιρετά το κόμμα του.  

Φεύγει —μόνος του προκάλεσε την αποπομπή του— αφήνοντας πίσω ένα αμάλγαμα τραμπισμού με τα σύμβολα και τα χρώματα της Αριστεράς. Που καμία σχέση δεν έχει ούτε με την «ορθοδοξία» του ΚΚΕ (εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ συνομίλησε πρόθυμα με το μεγάλο κεφάλαιο και τους Αμερικανούς ως κυβέρνηση), ούτε φυσικά —αν είναι δυνατόν!— με την ευγενική εκδοχή της ελληνικής Αριστεράς που συμβόλιζαν ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μανόλης Αναγνωστάκης και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Ούτε βέβαια με το ΠΑΣΟΚ, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και τα επιτεύγματά του.   

Επoμένως, αφού δεν είναι το ένα, δεν είναι το άλλο, δεν είναι και το τρίτο, τι αλήθεια είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ;  

Είναι το κόμμα των Τσίπρα – Πολάκη, χωρίς τον κ. Πολάκη. Αλλά με τον πολακισμό παρόντα και ρωμαλέο. Αναγκαστικά. Γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ο κ. Πολάκης φεύγει, λοιπόν, αλλά μένουν ο κ. Τσίπρας και ο Νίκος Παππάς (με τον αγαπημένο τους εκδότη να δίνει τον τόνο), τον Αλέκο Φλαμπουράρη, τη Θεανώ Φωτίου και τον Δημήτρη Τζανακόπουλο να εκφράζουν όλοι μαζί τον εκφυλισμό του λεγόμενου «αντιδεξιού» στατοπέδου — που στη Μεταπολίτευση υπήρξε κάποτε και ευρύχωρο και προοδευτικό. Και που παρά τα λάθη, πήγε την Ελλάδα πολύ μπροστά.

  Κάνοντας λιανά αυτά που υπονοούσε ο κ. Τσίπρας — από τη συνωμοσιολογία για τα εμβόλια ως την απόπειρα σύνδεσης της ΝΔ με την παιδεραστία— ο κ. Πολάκης αφήνει φεύγοντας στο κόμμα μια σφραγίδα που δεν ήταν τελικά δική του. Είναι η προσωπική σφραγίδα του κ. Τσίπρα. Εκείνος απλά τη χρησιμοποίησε με θόρυβο ως αυθεντικός ερμηνευτής του ίδιου του αρχηγού και της στενής του ομάδας. 

Τώρα είναι αργά για να φορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ την προβιά του κανονικού κόμματος. Κάνοντας την ανάγκη (δηλαδή την αδυναμία του να γίνει ένα κανονικό κόμμα) φιλοτιμία (δηλαδή στρατηγική) έχει εκπαιδεύσει μεθοδικά το κοινό του σε ένα επίπεδο άσκησης της πολιτικής το οποίο απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα. Και για αυτές τις επιλογές δεν ευθύνεται ο κ. Πολάκης. Είναι πια τόσο ώριμος και βιωμένος αυτός ο χαρακτήρας στο κόμμα που δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπάθησε καν, επί τρεισήμισι χρόνια, να πείσει ότι θα μπορούσε ως κυβέρνηση να είναι αποτελεσματικός. Με αξιοθαύμαστη αίσθηση αυτογνωσίας προσπάθησε μόνο να αποδομήσει τον αντίπαλο του με όλα τα εργαλεία του λαϊκισμού και της προπαγάνδας που είναι διαθέσιμα στην ψηφιακή εποχή. 

Χωρίς τη συνωμοσιολογία και τα τραμπικά κόλπα, ο κ. Τσίπρας και τα βασικά του στελέχη θα μοιάζουν αγνώριστοι σε αυτούς που περιμένουν να τους ψηφίσουν. Και δεν υπάρχουν στην Κουμουνδούρου τάσεις αυτοκτονίας λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές.  

Γνωρίζουν ότι δεν έχουν την πολυτέλεια να απορρίψουν τον πολακισμό. 

Είναι...

 

ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ο πρώτος "Πολάκης" του ΣΥΡΙΖΑ

 

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΥ

Τον Παύλο Πολάκη ούτε μύγα τσε- τσε τον τσίμπησε και την είδε αρχηγός, ούτε «Δούρειος Ίππος» του Μητσοτάκη έγινε, όπως επιχειρούν να τον εμφανίσουν διάφοροι ιμάντες που ανέλαβαν να άρουν από τις πλάτες του Αλέξη Τσίπρα την διαχρονική και αποκλειστική ευθύνη για τον «Πολακισμό».

Την αναγόρευση των αντιπάλων σε εχθρούς προς εξόντωση, την προγραφή δημοσιογράφων, δικαστών, τραπεζιτών, τον ανελέητο εκφοβισμό, τον ρεβανσισμό, τη μάχη για τον έλεγχο των αρμών, τον γκεμπελισμό, της ναζιστικής μήτρας συνθήματα «θα γυρίσουμε και θα είναι αλλιώς» ο Αλέξης Τσίπρας δεν τα ανέχτηκε από τον Πολάκη.  

Είναι τα δικά του πολιτικά εργαλεία. Είναι τα συστατικά του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».  

Ο ίδιος, οι μέντορές του, οι σύντροφοι του από τα παλιά, κατήγγειλαν τους πολιτικούς αντιπάλους ως «γερμανοτσολιάδες», «Τσολάκογλου», «δοτούς» και ξεπουλημένους.

Ήταν οι ηθικοί αυτουργοί, για το κυνήγι και τα γιαούρτια στους υπουργούς και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, τον ξυλοδαρμό στη Βουκουρεστίου του Κωστή Χατζηδάκη, τις δίκες και τα ικριώματα στο Σύνταγμα, τον εμπρησμό της Μαρφίν και τα αθώα θύματά της.

Ευθύνονται για τη συλλήβδην ενοχοποίηση των πάντων πλην της πάνλευκης αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ με το άσπιλο ηθικό πλεονέκτημα που ήρθε ως σερίφης και τιμωρός.

Όταν τα έκαναν όλα αυτά ο Παύλος Πολάκης ήταν ένας άσημος δήμαρχος Σφακίων που κρατούσε διπλά βιβλία, έπινε τις ρακές του στο Ανώμερο και άντε να τραμπούκιζε μόνο τους συμπατριώτες του στην επικράτεια της Κρήτης.

Αφού μετατράπηκε σε εγκάρδιο και πιστό φίλο της δρακογεννιάς και επιβραβεύτηκε για τα διπλά βιβλία με βουλευτιλίκι και υπουργιλίκι εξέμεσε, όσα καταβρόχθιζε στις συζητήσεις στα τραπέζια και στις κλειστές συσκέψεις. Για τα σχέδια και τα πλάνα της Πρώτης Φοράς που ήθελε να έρθει ξανά, αλλά τα ήθελε αλλιώς τα πράγματα.

Είναι προφανές λοιπόν ότι...

 

ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Λίγο αργά δεν τους ενόχλησε ο Πολάκης;

 Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Εδώ που τα λέμε ο Παύλος Πολάκης δεν έφυγε και πολύ μακριά από την επίσημη κομματική γραμμή.  

Τι είπε το κόμμα;  

Οτι η απόφαση για τον Νίκο Παππά ήταν στημένη και πολιτικά κατευθυνόμενη. Ε, ο Πολάκης το έκανε πιο λιανά, να το καταλάβουν όλοι. Δημοσίευσε τα ονόματα των δικαστών, προαναγγέλλοντας την εκκαθάρισή τους. Από δίπλα έβαλε και μερικούς γνωστούς δημοσιογράφους. Το είχε κάνει και το κόμμα, στο πρώτο συνέδριό μετά την άνοδο στην εξουσία.  

Είναι ξένα όλα αυτά για την κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ; Μην τρελαθούμε κιόλας. 

Συνεπώς τι ήταν αυτό που τους πείραξε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ;  

Σίγουρα ο Πολάκης δεν έθιξε τους καλούς τους τρόπους. Πήρε την ουσία της κομματικής γραμμής και την κέρασε σε σφηνάκια τσικουδιάς στο κοινό του. Προφανώς κατάλαβαν ότι οι ψηφοφόροι που διώχνει ο Πολάκης είναι περισσότεροι από αυτούς που προσελκύει.  

Και είδαν και κάτι ακόμα. Τη διάθεση του να αναδειχθεί σε διακριτό κομματικό πόλο με λόγο και άποψη για τα πάντα, ακόμα και για τους υποψηφίους. 

Ε, και μετά θα ήταν κάπως αστείο να βγαίνει ο Τσίπρας και να δηλώνει ότι απευθύνεται στη μεσαία τάξη, ενώ την ίδια στιγμή ο παλικαράς από τα Σφακιά κάνει τα πάντα για να την κρατήσει μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ.  

Αλλά δεν αποκλείεται και ο ίδιος ο Πολάκης να επιχείρησε ηρωική έξοδο. Να είδε ότι είναι πιθανό να μην εκλεγεί στα Χανιά και είπε να φύγει «λεβέντικα». 

Μόνο που ο Πολάκης δεν φύτρωσε ξαφνικά, σαν αγριόχορτο στα Λευκά Ορη. Χρόνια τώρα ποτίζεται από το κόμμα και τον αρχηγό του. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στη λαϊκή εκδοχή του. Περίπου αυτό που ήταν η «Αυριανή» για το παλιό ΠΑΣΟΚ.  

Και τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλά ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Διότι για ένα σεβαστό κομμάτι των ψηφοφόρων, ο Πολάκης ήταν αυτός «που τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα» καθώς κατάφερνε να αφουγκραστεί το λαϊκό θυμικό. Δείτε τις αντιδράσεις στα social και θα καταλάβετε.  

Το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα φαίνεται και από την κομματική ανακοίνωση. Ο Πολάκης ούτε κατονομάζεται, ούτε διαγράφεται. Μένει εκτός ψηφοδελτίων. 

Τουλάχιστον έχει τον χρόνο να συνομιλήσει με τον Κασιδιάρη.  

Εννοείται ότι η ζημιά δεν είναι αμελητέα ούτε για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που βλέπουν να βγαίνει (αν βγει) από το παιχνίδι ο καλύτερος εκλογικός τους φίλος. 

 

Γενικά είναι περίεργες οι μέρες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δύο Ηρακλείς του Τσίπρα, ο Νίκος Παππάς και ο Παύλος Πολάκης...

 

ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Καλά ξεμπερδέματα ΑλέΚση. Ας πρόσεχες!

Γράφει ο ΑΛΚΗΣ ο "ΠΟΛΑΚΟΛΟΓΟΣ"

 

Για να πούμε την αλήθεια Αλέξη μου, δεν χρειαζόταν η πολιτική σου ενηλικίωση να είναι τόσο μαρτυρική για σένα.  

Δυστυχώς όμως, είναι τέτοιο το έρεβος της ψυχής σου, που επειδή άκουγες τις παρορμήσεις σου, δεν καταλάβαινες όλα αυτά τα τέρατα και οι Φρανκενστάϊν που επιμελώς δημιούργησες γύρω σου, θα ερχόταν κάποια στιγμή που αχόρταγα όπως είναι,  όταν δεν θα έβρισκαν τι να δαγκώσουν, θα στρεφόντουσαν να δαγκώσουν εσένα.

Όπως επίσης τελικά καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι απλά επικίνδυνος για τη χώρα σου, πράγμα που πιθανόν δεν σε ενδιαφέρει, αλλά είσαι επικίνδυνος και για τους γύρω σου και για τον ίδιο τον εαυτό σου.

Αν κάθε φορά που σου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι, αντί να κάνεις καταστροφικές κινήσεις με διχαστικές εξαλλοσύνες, με τόσο χαμηλή ποιότητα πολιτικού λόγου, όσο δεν είδαμε ούτε στις πιο έντονες στιγμές της μεταπολίτευσης, καθόσουν και σκεφτόσουν πιο συγκροτημένα, ούτε θα είχες κοστίσει στην Ελλάδα 100 δις ευρώ, ούτε θα είχες δημιουργήσει τόσες αντιπάθειες γύρω σου και τόσο επίμονα αντί-Συριζα μέτωπα,

Είσαι ο άνθρωπος που κάθε φορά ξεπερνάς τον εαυτό σου σε χαμηλή ποιότητα πολιτικού λόγου και διαγωγής. 

Και φυσικά τώρα τα τέρατα τα οποία εξέθρεψες...

 

ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Πολακισμοί – Επίπλαστοι τρόποι στην υπηρεσία ενός χαμένου σκοπού

 

Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

Είναι περισσότερο κωμικό παρά τρομακτικό: η υπερασπιστική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του καταδικασμένου από το Ειδικό Δικαστήριο, Νίκου Παππά, είναι πως ό,τι έκανε το έκανε για το δημόσιο συμφέρον. 

Δεν ήθελε να ελέγξει το μιντιακό τοπίο της χώρας με τις αντισυνταγματικές του μεθοδεύσεις· αυτές είναι κακοπροαίρετες διαδόσεις· να μαζέψει λεφτά για τα κρατικά ταμεία ήθελε κι εμείς τον παρεξηγήσαμε! 

Παράλληλα βαρύς και ανεβάσταγος Παύλος Πολάκης δημοσιεύει στο Facebook εικόνες και ονόματα δημοσιογράφων και δικαστών, με τη χαρακτηριστικά στοχοποιητική σημείωση: «Αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς, δεν θα είναι αλλιώς την άλλη φορά!».  

Το αφήγημα αυτομάτως υφίσταται ενδόρρηξη, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιαψεύδεται πανηγυρικά: αφού η παράταξη του Νίκου Παππά δεν στόχευε στη φίμωση και στη χειραγώγηση των δημοσιογράφων, για ποιο λόγο τα βάζει τώρα μαζί τους ο ψηφιακός βιτζιλάντε με τα κεφαλαία και τα ανοικονόμητα θαυμαστικά;  

Εφόσον η πρόθεση του Παππά ήταν να εξασφαλίσει τη νομιμότητα στο τηλεοπτικό πεδίο, γιατί ονειρεύεται εκκαθαρίσεις σε έξαλλη κατάσταση ο σύντροφός του; 

Πώς συμβιβάζονται οι αγαθές προθέσεις με τις φασιστοειδείς προγραφές;

Τα λόγια του Παύλου Πολάκη δεν έχουν καμία σημασία, ακόμη κι όταν εκθέτουν το κόμμα του (το τελευταίο, άλλωστε, εκτίθεται κι από μόνο του μια χαρά). Ο Πολάκης είναι ένα δημοφιλές και επίμονα επιθετικό τρολ με θεσμική ιδιότητα, δεν είναι πολιτικός με την τυπική έννοια του όρου. Σοβαρά τον παίρνουν μόνο οι ασόβαροι. 

Μπορεί να λειτουργεί ως κέρβερος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι ένας κέρβερος με κοντίσιονερ και κοντό λουρί. Η θορυβώδης αμετροέπειά του είναι ένα μικρό παιχνίδι που του έχει παραχωρηθεί για να έχει κάτι να ασχολείται, ενώ οι ενήλικοι διαμορφώνουν τις εξελίξεις στις οποίες μετά αυτός θα προσαρμοστεί θέλοντας ή μη, για να μη χάσει το μεγαλύτερο παιχνίδι του – δηλαδή τη θέση και τη δημοσιότητα. Εντωμεταξύ, ένα τηλεφώνημα του Αλέξη Τσίπρα είναι αρκετό για να τον κάνει να μαζέψει τον οχετό του με τον άτσαλο και αναπολογητικά παιδαριώδη τρόπο του· το θέμα είναι γιατί το τηλεφώνημα δεν πέφτει συχνότερα· γιατί ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκει πολιτική χρησιμότητα στους εκφραστές του βορβορώδους ήθους το οποίο έχει επανειλημμένα κατά το παρελθόν σύρει τη χώρα σε εμφυλιοπολεμικού τύπου, κοινωνικά δηλητηριώδεις καταστάσεις. Αλήθεια, όταν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτούν στο μέλλον, βλέπουν σ’ αυτό ζωγραφισμένο το πρόσωπο του Πολάκη;

Ο πολακισμός είναι ζωτικό στοιχείο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και βασικό συστατικό του αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες που γυρνούν την πλάτη στην παράταξη ακόμη κι αν δεν διαφωνούν μαζί της πολιτικά, έχουν εν πολλοίς ωριμάσει σε τομείς που η παράταξη ακόμα βυζαίνει, και μάλιστα ένα πολύ πικρό γάλα. Κυρίως, όμως, αυτοί οι πολίτες έχουν μνήμη: θυμούνται ότι η κουλτούρα του επιδεικτικού αντισυστημισμού δοκιμάστηκε, απέτυχε και πτώχευσε· θυμούνται ότι η φαντασίωση της κρεμάλας, των «προδοτών γερμανοτσολιάδων» και των σκοτεινών συνωμοσιών προσέφερε μερικούς πολυφωτογραφημένους χορούς στο Σύνταγμα και τίποτα παραπάνω· θυμούνται πώς ήταν η εποχή που συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και γείτονες τσακώνονταν αρειμανίως για την πολιτική, καθώς οι τράπεζες έκλειναν, η Ευρώπη μάς λυπόταν και η χώρα φλέρταρε καθημερινά με την καταστροφή.  

Ο πολακισμός είναι στην ουσία του...

 

ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Τι θέλει και το τραβάει στα άκρα ο Πολάκης;

Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ

Ο Παύλος Πολάκης μάς τελείωσε την Κυριακή το μεσημέρι ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Με την ανάρτηση του για 33 δημοσιογράφους, δικαστές, τραπεζίτες και δημόσιους λειτουργούς, ανάρτηση που ισοδυναμούσε με κατάπτυστη λίστα προγραφών, ήξερε ότι θέτει τον εαυτό του εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα εκτός ψηφοδελτίων ΣΥΡΙΖΑ, εκτός κι αν υποθέσουμε ότι αποφάσισε να απολέσει την ιδιότητα του βουλευτή για να παραμείνει ένα απλό μέλος του κόμματος που θα έχει την ελευθερία της δημόσιας γνώμης του. Στοιχηματίζω τους μισθούς δύο χρόνων ότι αυτό αποκλείεται. Τέτοιο σενάριο δεν συμβαδίζει με τον χαρακτήρα Πολάκη.  

Άρα γιατί το έκανε; 

Ξέροντας μάλιστα ότι μόλις πριν τρεις ημέρες κόντεψε να ξαναβρεθεί εκτός ψηφοδελτίων ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Χαιρετάκη. Στο τσακ την γλύτωσε τότε ο Παύλος, έτσι έλεγαν όλοι οι άνθρωποι γύρω από τον Τσίπρα.  

Αρα ο Σφακιανός προχώρησε συνειδητά στην ανάρτηση με τις 33 φωτογραφίες, όντας βέβαιος ότι τελειώνει η υποψηφιότητα του;  

Για ποιον λόγο;   

Η ίδια η ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής», την Κυριακή το απόγευμα αναρωτιόταν με τα παρακάτω λόγια: «(Ο Πολάκης)… επανήλθε με νέα ανάρτηση που έχει μάλιστα χαρακτηριστικά πλατφόρμας, η οποία αμφισβητεί, όπως σημειώνουν, τη στάση του κόμματος και δίνει λαβή για νέες επιθέσεις. Έχει άραγε αποφασίσει ο ίδιος να είναι εκτός ψηφοδελτίων και επιχειρεί “ηρωική έξοδο”; Μένει εν τέλει εκτός ψηφοδελτίων, επειδή αμφισβητεί το ψηφοδέλτιο ή επειδή αμφισβητεί συνολικά την πολιτική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;»  

Θα φανεί πολύ σύντομα το γιατί. 

Πρώτη πιθανότητα (μικρή κατά την γνώμη του γράφοντος) είναι ο αψύς να μην άντεξε την πρόγκα και το δούλεμα για την υποχώρηση του στην υπόθεση Χαιρετάκη. Αυτά τα «κότα λειράτη» και τα «σφακιανός κωλοτούμπας» κι όλα τα συναφή, ενδεχομένως να του έπεσαν βαριά κι ασήκωτα. Και να αποφάσισε να επανορθώσει με μια ηρωική έξοδο. 

Δεύτερη πιθανότητα, να πίστεψε (ή να αντιλήφθηκε εμπράκτως) ότι η επίση μη γραμμή του κόμματος στις εκλογές στα Χανιά θα στρεφόταν υπέρ του Σταθάκη, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μην εκλεγεί αφού ο νομός θα βγάλει έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την περίπτωση, η ηγεσία θα τον είχε «καθαρίσει» σιωπηλά και με επίκληση της λαϊκής ετυμηγορίας. Οπότε έφυγε πριν τον ξεδοντιάσουν μαστορικά. Ανθρωποι που ξέρουν τον τρόπο που σκέφτεται ο Πολάκης, θεωρούν πολύ πιθανή αυτή την εκδοχή. 

Τρίτη πιθανότητα, να πήραν τα μυαλά του αέρα και να πίστεψε ότι ακόμα και ως εκλεγμένος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, χάνεται. Ότι πρέπει να ανέβει πίστα. Οτι του πρέπει το αρχηγηλίκι. Κάποιοι έμπειροι στα της Αριστεράς θεωρούν απολύτως βέβαιο ότι ο Πολάκης θα κάνει δικό του κόμμα και θα κατέβει στις εκλογές. Πιστεύουν δε ακραδάντως ότι πιστεύει ακραδάντως ότι μόνος του έχει ένα πανελλαδικό ποσοστό άνω του 3%. Αρα (θεωρεί ότι) θα βρεθεί στην Βουλή ως αρχηγός με καμιά δεκαριά βουλευτές πίσω του. Eχει τέτοια δύναμη; Δύσκολο να προσδιοριστεί, πάντως ο Πολάκης έχει κοινό. Και εκτός, αλλά και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο Σφακιανός αποφασίσει να κατέβει, τότε ο Τσίπρας θα πληρώσει για τελευταία φορά τα κολλητιλίκια μαζί του. Τα πλήρωνε τόσα χρόνια, θα χάσει και τώρα ένα κρίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων που –ακραίοι όντες- ψιλοσυμβάδιζαν ακόμα με τον ΣΥΡΙΖΑ και λόγω Παύλου. Τώρα θα πάνε στον ίδιο τον Παύλο. Φυσικά στα Χανιά ο Τσίπρας θα πάθει ζημιά. Τι να κάνουμε, αυτά πληρώνονται.  

Μακροπρόθεσμα βέβαια, ένας ΣΥΡΙΖΑ δίχως τον Πολάκη, θα περνιέται πιο πολύ για κεντρώος. Μεσομακροπρόθεσμα όμως, σαν να λέμε «το 2027». Ενδεχομένως ο Πολάκης να προσφέρει και την τελευταία κρίσιμη υπηρεσία του στον Μητσοτάκη. Να τον υποβοηθήσει στην αυτοδυναμία του. Αλλά κι ο ίδιος ας ξέρει ότι...

 

ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Τι είναι και τι θέλει ο Πολάκης

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Ο Π. Πολάκης αψύς μπορεί να είναι. Χαζός σίγουρα δεν είναι.  

Τις τελευταίες ημέρες κινείται μεθοδικά και οι κινήσεις του κλιμακώνονται. Πρώτα απείλησε το κόμμα του για την υποψηφιότητα στα Χανιά ενός φίλου του -έκανε πίσω- και προχθες με τη γνωστή ανάρτηση με προγραφές δημοσιογράφων, τραπεζιτών κλπ, δυναμίτισε και άλλο το πολιτικό σκηνικό και τις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και η δήλωση του κόμματος -χωρίς να τον διαγράφει- ουσιαστικά τον θέτει εκτός ψηφοδελτίων. 

Γιατί έκανε αυτήν την ανάρτηση-φωτιά στο Διαδίκτυο ο Π. Πολάκης; 

Ήταν τόσο θυμωμένος με την καταδίκη του Ν. Παππά; 

Θεώρησε την αντίδραση του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ υποτονική; 

Δηλαδή τι άλλο να έκαναν; Να κατέβαζαν τον λαό στους δρόμους;  

Ούτε χίλιοι δε θα μαζεύονταν! *

Εκτιμώ πως ο Π. Πολάκης ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα. Βλέπει τη νέα ήττα να έρχεται και λαμβάνει θέση.  

Αν τελικά δεν συμπεριληφθεί στους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, η ήττα θα έχει τα χαρακτηριστικά της συντριβής.  

Γιατί; 

Διότι ο Π. Πολάκης εκφράζει ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κομμάτι που κρατά τις ρίζες του στον αυριανισμό του ΠΑΣΟΚ. Έρχεται κατευθείαν από τη δεκαετία του '80, με τα αντιδεξιά σύνδρομα, τις πολωτικές συμπεριφορές και όλη τη χυδαιότητα αυτής της περιόδου συνολικά.

Αυτοί οι πολίτες, αν φύγει ο Π. Πολάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ χάνουν τον άνθρωπό τους. Και είναι πολλοί. Τόσοι όσο για να μετατρέψουν την αναμενόμενη ήττα σε συντριβή, όπως προανέφερα.

Δε γνωρίζω αν ο Π. Πολάκης -εφόσον βεβαίως τεθεί εκτός ψηφοδελτίου- θα προλάβει να κάνει κάτι για αυτές τις εκλογές.  

Κόσμο που θα τον ακολουθήσει έχει. Έχει και πολιτική πλατφόρμα. Ποια; Αυτά που λέει καθημερινά, θα τα κωδικοποιήσει σε ένα πρόγραμμα. Προσωπικές στοχοποιήσεις, σκανδαλολογία, προγραφές, έλεγχος όλων των αρμών της εξουσίας. Δεν αρκούν για το κοινό του; φυσικά και αρκούν. Δεν γνωρίζω όμως αν έχει στελέχη. Αλλά όπου υπάρχει ακροατήριο ξεπροβάλλουν και στελέχη.

Αν, από την άλλη μεριά παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο πρώτος που θα ζητήσει τον λόγο μετά την ήττα. Θα επιζητήσει τη δικαίωσή του.

Βέβαια, πολλές φορές ο τραχύς και διχαστικός λόγος του Πολάκη ήταν και ο επίσημος λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, με κεντρικό εκφραστή τον ίδιο τον Τσίπρα σε σημείο να λέμε πως είναι το alter ego του Πολάκη. Και αυτό συνέβαινε για πολλά χρόνια και εν πολλοίς συνεχίζεται και σήμερα.

Γιατί σε τι διαφέρει ο κατάλογος των προγραφών του Πολάκη, με την ανάρτηση στο Διαδίκτυο από δημοσιογράφους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ των ονομάτων των 13 δικαστών; Προγραφές κάνουν και οι δύο.

Πιθανόν σήμερα ο Α. Τσίπρας να κρίνει πως ο Π. Πολάκης είναι ένα βαρίδι που προκαλεί εμπόδια στο άνοιγμα του προς την Κεντροαριστερά. Όμως γνωρίζει πως αν τελικά τον απομακρύνει από τους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι βέβαιες οι απώλειες που θα υποστεί, είναι εντελώς αβέβαια τα οφέλη. (Γι' αυτό και τελικά είναι πιθανόν το θέμα να κλείσει με αμοιβαίες εξηγήσεις.)

Ο Π. Πολάκης δεν έριξε μια μπαλωθιά. Έριξε μια...

 

ΣΥΡΙΖΑίου εθνικού σουργελοξεφτιλαρά κωμωδία

 

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑίου εθνικού σταλινοφασισταρά κωμωδία

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σαν σήμερα (28/2/ΧΧΧΧ)

 

1854: Ιδρύεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ

1904: Ιδρύεται στη Λισαβόνα η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπενφίκα

1935: Ο δρ. Γουάλας Κράδερς εφευρίσκει το νάιλον.

1901: Γεννιέται ο αμερικανός χημικός Λίνους Καρλ Πόλινγκ, αμερικανός χημικός ο οποίος τιμήθηκε με Νόμπελ Χημείας το 1954 και Νόμπελ Ειρήνης το 1962. Αυτός και η Μαρία Κιουρί είναι οι μοναδικοί κάτοχοι δύο βραβείων Νόμπελ στην ιστορία του θεσμού.

1942: Γεννιέται ο Μπράιαν Τζόουνς, ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones.

1986: Δολοφονείται ο σουηδός πρωθυπουργός Ούλοφ Πάλμε

 

 

 

 

 

 

2020 Πεθαίνει στα 97 της χρόνια η συγγραφέας Άλκη Ζέη. 

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΩΝΑΡΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Από την πηγή στο υδραγωγείο

 

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Αρχίζω αυτό το σημείωμα με μια υπενθύμιση, ώστε να μην παρεξηγηθούν όσα θα καταθέσω. Αποφοίτησα με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη. Παράλληλα, σπούδαζα στο Αθήνησι Φιλολογία και ειδικότερα Αρχαιολογία. Αργότερα, ως κριτικός πλέον (εδώ και 52 χρόνια) στο «ΒΗΜΑ» και στα «ΝΕΑ» δίδαξα σε όλες τις ιδιωτικές σχολές θεάτρου και στο Εθνικό Θέατρο, όπου χρημάτισα και διευθυντής της Σχολής. Αρα πιστεύω πως η θεατρική μόρφωση είναι εφόδιο για έναν ηθοποιό. Αλλά με μια βασική διαφορά σε σχέση με τις όποιες άλλες σπουδές. Οταν προσέρχεσαι στις εξετάσεις για την είσοδο σε μια πανεπιστημιακή σχολή (στη Νομική, στη Φιλοσοφική, στην Ανωτάτη Εμπορική, στο Φυσικό, στο Μαθηματικό κ.τ.λ.), δίνεις εξετάσεις σε μαθήματα που διδάχθηκες στο Λύκειο: Εκθεση, Αρχαία και Νέα Ελληνικά, Ιστορία ή Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά κ.λπ.

Για να εισαχθείς σε μια Σχολή Τέχνης – Θέατρο, Μουσική, Χορός, Ζωγραφική – εξετάζεσαι, εκτός από την επάρκεια στη γλώσσα (με μια έκθεση ιδεών), και στην ικανότητά σου να ζωγραφίζεις, να χορεύεις, να παίζεις ένα μουσικό όργανο ή να τραγουδάς και να παρουσιάζεις έναν θεατρικό μονόλογο (αρχαίου δράματος και σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου).  

Για να ασχοληθείς με την Αρχαιολογία ή τα Χρηματιστηριακά ή τη Γεωπονία εισέρχεσαι σε μια ειδική σχολή με κριτήριο ότι έχεις καλά εφόδια από την εγκύκλια εκπαίδευση.

Οταν μπήκα στη Φιλοσοφική, δεν γνώριζα κατά πού έπεφταν τα μνημεία των Σουμερίων, ούτε τι ήταν η σαπφική στροφή, ούτε βέβαια τη μετρική του Οβιδίου. Οι εισαγωγικές εξετάσεις, και στην εποχή μου και τώρα, απαιτούν μια επαρκή γνώση των μαθημάτων που έλαβες στο Λύκειο. Με 18 στα Λατινικά ένας συμμαθητής εισέρχεται στα Νομικά, άλλος συμμαθητής στη Φιλοσοφική και άλλοι συμμαθητές στο Παιδαγωγικό Τμήμα. Για να γίνεις όμως δεκτός σε Ωδείο, σε Σχολή Καλών Τεχνών ή σε Δραματική Σχολή εξεταζόσουν σε ένα μουσικό όργανο ή τραγουδούσες μια άρια όπερας ή ένα τραγούδι δημοτικό ή του Χατζιδάκι και για να εισαχθείς σε Δραματική Σχολή, σε θεατρικό μονόλογο, δραματικό ή κωμικό. Επειδή η είσοδος σε όποια ανώτερη ή ανώτατη σχολή είχε κλειστό αριθμό εισακτέων, οργίαζε η φροντιστηριακή σπουδή, ώστε οι μαθητές να αναπληρώσουν κενά, να πλουτίσουν σε ύλη και να αποκτήσουν μια κάποια ενημέρωση.

Για να σπουδάσεις όμως θέατρο, μουσική ή εικαστικές τέχνες (Αρχιτεκτονική, Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική) έπρεπε, κυρίως, να εξεταστείς στο σχέδιο ή στην ανάγνωση παρτιτούρας ή στην απόδοση ενός μονολόγου αρχαίου και νεότερου δράματος. Στις σχολές θεάτρου όπου υπήρχαν πολλές προσελεύσεις γινόταν μια πρώτη επιλογή με τους μονολόγους και όσοι επιλέγονταν, τους δινόταν η ευκαιρία να μελετήσουν με έναν συνεξεταζόμενο μια σκηνή από θεατρικό κείμενο που πρότεινε η σχολή. Αρα για τη σπουδή στις τέχνες, κυρίως στις παραστατικές, αλλά και στις εικαστικές, δεν αρκούσαν οι λυκειακές γνώσεις. Επρεπε να κριθεί και μια βασική γνώση της τέχνης που επιθυμούσε ο υποψήφιος να σπουδάσει. Εγώ, λ.χ., έδωσα εξετάσεις στον Ροντήρη, όντας φοιτητής στη Φιλοσοφική. Δεν ρωτήθηκα και δεν έπαιζε ρόλο στην επιλογή μου. Επαιξα Ευριπίδη (τον Πολυμήστορα από την «Εκάβη») και έναν μονόλογο από το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ. Αυτά βρήκα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου.

Οι λυκειακές ή πανεπιστημιακές γνώσεις του υποψήφιου ηθοποιού δεν μετείχαν στη διαδικασία επιλογής σε δραματική σχολή.  

Παλιότερα ο Νέζερ (ο μέγας κωμικός που έπαιξε Μολιέρο μέσα στην Κομεντί Φρανσέζ στα ελληνικά!) είναι πρόβλημα αν ήξερε ανάγνωση. Εκανε πρόβες με τον υποβολέα. 

Η Κοτοπούλη, η Κυβέλη, η Παξινού, ο Μινωτής, ο Ηλιόπουλος, ο Φωτόπουλος δεν είχαν καμία θεατρική παιδεία. Και όλοι, κυρίως οι επιθεωρησιακοί πρωταγωνιστές (από τον Χατζηχρήστο ως τη Ρένα Ντορ).  

Αρα η σπουδή του θεάτρου είναι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΩΝΑΡΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΨΕΥΤΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η «παραγωγή» ηθοποιών

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ

Κάθε χρόνο ένας μεγάλος αριθμός παιδιών –περί τα 1.000– δίνουν εξετάσεις σε δραματικές σχολές. Ελάχιστοι περνούν στις κρατικές –του Εθνικού δέχεται μόνον 16– και οι υπόλοιποι κατευθύνονται στις ιδιωτικές. 

Ουκ ολίγες φορές, φίλοι ηθοποιοί μου έχουν αναφέρει το πολύ μέτριο επίπεδο ιδιωτικών σχολών. Οσοι εισάγονται, βεβαίως, επιλέγονται αρχικά από τη σχολή και κατόπιν από επιτροπές εισαγωγικών εξετάσεων, οι οποίες ορίζονται από το υπουργείο Πολιτισμού. Οι επιτροπές αυτές «νομιμοποιούν» το ταλέντο κάθε υποψηφίου, αλλά –ας μη γελιόμαστε– απαιτείται ένας ικανός αριθμός εισακτέων για να επιβιώσει οικονομικά η σχολή. Από την άλλη, πολλοί ηθοποιοί κάνουν μαθήματα προετοιμασίας στους υποψηφίους και άρα αυτός ο κύκλος εργασιών εξυπηρετεί τον κλάδο που μαστίζεται από ανεργία και ετεροαπασχόληση.  

Ως εκ τούτου, ένα ζήτημα είναι οι ηθοποιοί να αναλογισθούν πόσο συμβάλλουν στην αναβάθμιση των σπουδών που ζητούν από τα συναρμόδια υπουργεία.

Ενα δεύτερο ζήτημα είναι ποια επαγγελματικά δικαιώματα συνδέονται με ένα πτυχίο. Το προφανές είναι ο απόφοιτος δραματικής σχολής να παίζει σε θέατρο, σινεμά, τηλεόραση κ.λπ. 

Μπορεί να διδάξει στην εκπαίδευση; 

Για το θέμα αναπτύσσεται διελκυστίνδα ανάμεσα σε αποφοίτους δραματικών σχολών και θεατρικών τμημάτων ΑΕΙ. Απαιτούνται καθαρές λύσεις, διότι η εκπαίδευση έχει μετατραπεί σε πεδίο άσκησης λαϊκίστικων πολιτικών. Οι ώρες των αναλυτικών προγραμμάτων πρέπει να καθορίζονται, όχι από τις ανάγκες των κλάδων για θέσεις εργασίας αλλά από την εκπαιδευτική στόχευση. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση π.χ. η θεατρική αγωγή διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα έως τη Δ΄ Δημοτικού. Η διδασκαλία γίνεται μόνο από αποφοίτους ΑΕΙ, κατόχους πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας. Εχουμε συμφωνήσει ως πολιτεία για την πρόσληψη στον δημόσιο τομέα ότι δεν υπάρχουν υποκειμενικά κριτήρια, αλλιώς το σύστημα θα ήταν έωλο σε ρουσφέτια. Αρα όσο καλός είναι ένας ηθοποιός ή έχει «γκελ» με τα παιδιά, πρέπει να πληροί τα κριτήρια που αποκτώνται από τυπικά αναγνωρισμένες σπουδές.

Το ΣΕΗ εμφανίζεται να έχει στελέχη καταρτισμένα για να αντιμετωπίσουν τεχνικά, συνδικαλιστικά θέματα.  

Γνωρίζουν πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά και ότι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΗΦΗΝΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΤΣΟΓΛΑΝΟ-ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ: Το δικαίωμα στην αχρηστία

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν τους άρεσαν οι βαθμοί που πήραν. Οπότε έπραξαν τα δέοντα. Απευθύνθηκαν στην υπεύθυνη καθηγήτρια ζητώντας το δίκιο τους.  

Και ποιο είναι το δίκιο κάθε φοιτητή ή φοιτήτριας που σέβεται εαυτόν ή εαυτήν; 

Να περνάει τα μαθήματα. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ζήτησαν την επαναξιολόγηση των γραπτών τους, κοινώς να μη ληφθούν υπόψη οι λάθος απαντήσεις.  

Το βρίσκω απολύτως λογικό. Η διάκριση ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος θα πρέπει να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των δικαιωματιστών, που διεκδικούν την κατάργηση όσων διακρίσεων περιορίζουν την ελευθερία μας. Η αξιολόγηση της γνωστικής επάρκειας είναι ένα είδος ρατσισμού. Είναι σαν να είσαι vegan και να σε υποχρεώνουν να φας σπαλομπριζόλα.  

Οι δικαιωματιστές κατέλαβαν επί τρεις ώρες το γραφείο της καθηγήτριας που καταπάτησε το δικαίωμά τους να αντισταθούν στη μόρφωση. Αναρωτιέμαι αν στη διάρκεια των τριών ωρών της ομηρίας της, οι Αρχές του πανεπιστημίου ή κάποιοι συνάδελφοί της έσπευσαν να της συμπαρασταθούν. Ευτυχώς δεν λειτουργεί η πανεπιστημιακή αστυνομία για να προκαλέσει με την παρουσία της. Και δεν μπορώ να μη συγχαρώ τις Αρχές του Αριστοτελείου για τη σθεναρή καταδίκη του επεισοδίου. Απεκάλυψαν μάλιστα πως είναι μια ομάδα γνωστή, η οποία παρεμβαίνει διακόπτοντας διδασκαλίες, διαμαρτυρόμενη είτε για την ύλη του μαθήματος είτε για τον τρόπο βαθμολόγησης, για τις εξετάσεις και λοιπούς τρόπους με τους οποίους ασκείται η ρατσιστική καταπίεση των αχρήστων.  

Αναρωτήθηκαν αν η ομολογία αποτελεί ομολογία συνενοχής;

Η καθηγήτρια διδάσκει ψυχολογία. Και είπε πως πρόσφατα, στο μάθημα της φεμινιστικής ψυχολογίας, της επιτέθηκαν διότι τους ζήτησε να απαντήσουν στο ηθικό δίλημμα της άμβλωσης. 

Λογικό. Είναι δυνατόν να θέτεις θέμα ηθικού διλήμματος όταν πρόκειται για την άμβλωση; Η άμβλωση είναι δικαίωμα, αν όχι υποχρέωση για τη «φεμινιστική ψυχολογία» – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Ο λεγόμενος «δικαιωματισμός» εξελίσσεται σε ηθική πανδημία των κοινωνιών της Δύσης. Αυτές κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ένα συνονθύλευμα ομάδων, που η καθεμιά διεκδικεί κάτι για τον εαυτό της. Χωρίς να αναγνωρίζει τις υποχρεώσεις της απέναντι στο σύνολο. Αυτές τις υποχρεώσεις που αναγνωρίζουν όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές της ίδιας σχολής με τους «δικαιωματιστές» και παλεύουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους. Στην πραγματικότητα, εναντίον τους στρέφεται η αντίδραση.  

Το πτυχίο που διεκδικούν οι δικαιωματιστές του Αριστοτελείου...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι 10 ειδήσεις που πάντα σοκάρουν το πανελλήνιο και «μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα σε τακτά χρονικά διαστήματα…»

 

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Η έκπληξη με την οποία αντιμετωπίζουν πολλοί δημοσιογράφοι το ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας έχουν πάρε δώσε με νονούς της νύχτας 

α) με διασκεδάζει 

β) επιβεβαιώνει την απόσταση που χωρίζει τη δημοσιογραφική από την πραγματική ζωή και 

γ) με κάνει να θέλω να φτιάξω μια λίστα με τις ειδήσεις που σκάνε «σαν κεραυνός εν αιθρία», «σοκάρουν το πανελλήνιο» και μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα σε τακτά χρονικά διαστήματα.

1. Υψηλόβαθμοι ή χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί που τα έχουν κάνει πλακάκια με νονούς της νύχτας.

Σοκ στο πανελλήνιο γιατί όλοι νομίζουμε ότι η ασυδοσία των περισσότερων νυχτερινών κέντρων, μπαρ, κλαμπ κλπ είναι εντελώς τυχαία ή αποτέλεσμα αποκλειστικά της αμέλειας των ένστολων. Όλοι σκεφτόμαστε ότι η ευκολία με την οποία κινείται ο υπόκοσμος στη χώρα είναι μόνο αποτέλεσμα της απραξίας και κανενός μας δεν πάει ο νους σε πάρε-δώσε αστυνομίας-οργανωμένου εγκλήματος.

2. Γιατροί που πιάνονται με φακελάκι

Σοκ στο πανελλήνιο αφού οι ίδιοι οι γιατροί συνεχώς επικαλούνται τον «Όρκο στον Ιπποκράτη» (πολύ σοφή επιλογή όρκου αφού πολλοί γιατροί είναι χριστιανοί και προτιμούν να ορκίζονται σε κάτι που είναι σίγουροι ότι δεν υπάρχει). Ποιος θα περίμενε ποτέ ότι άνθρωποι που χαρακτηρίζουν το επάγγελμά τους «λειτούργημα» (απαιτώντας έτσι ειδική μεταχείριση) θα μπορούσαν να εκβιάζουν τους ασθενείς που τους έχουν ανάγκη;

3. Δημοσιογράφοι που εκβιάζουν

Σοκ στο πανελλήνιο αφού και οι δημοσιογράφοι, όπως οι γιατροί, δεν κάνουν επάγγελμα αλλά «ασκούν λειτούργημα» (φράση η οποία κανονικά πρέπει να είναι συνθηματικό για ελέγχους). Ποιος να πιστέψει ας πούμε ότι ο μαχητικός δημοσιογράφος που περιγράφει επιχειρήσεις ή συμπολίτες που μπλέκονται σε βρωμοδουλειές χωρίς να τους κατονομάζει απλώς ρίχνει τα δίχτυα του, ελπίζοντας οι ανώνυμοι των ρεπορτάζ του να θέλουν να παραμείνουν ανώνυμοι (κι ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει τίποτα να μη θέλουν να διακινδυνεύσουν τη φήμη τους);

4. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για το μεταναστευτικό που λειτουργούν ως διακινητές

Σοκ στο πανελλήνιο γιατί ποιος θα περίμενε ποτέ οι επιχειρήσεις των οποίων τα έσοδα (και άρα οι αποδοχές των στελεχών τους) εξαρτώνται από το μέγεθος των μεταναστευτικών ροών να κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου οι μεταναστευτικές ροές να αυξάνονται ή τουλάχιστον να μη μειώνονται. Ποιος θα περίμενε επιχειρήσεις στις οποίες ουσιαστικά δεν ασκείται κανένας έλεγχος να εκμεταλλεύονται την απουσία ελέγχου.

5. Ιδρύματα φιλοξενίας παιδιών ή ηλικιωμένων στα οποία αποκαλύπτονται λαμογιές, κακοποιήσεις κλπ

Σοκ στο πανελλήνιο που σε ιδρύματα τα οποία είναι πέρα και πάνω από κάθε έλεγχο, είτε εξαιτίας της νομοθεσίας, είτε εξ αιτίας της βολικής επικάλυψης αρμοδιοτήτων, είτε εξαιτίας των δημοσίων σχέσεων τους, μπορεί να κακοποιούνται ηλικιωμένοι και παιδιά και να γίνεται οικονομικό πάρτι; Όπως και στις ΜΚΟ πιο πάνω, κανείς δεν θα φανταζόταν ότι η απουσία ελέγχου λειτουργεί ως πράσινο φως για τους πονηρούς.

6. Παρακολουθήσεις

Σοκ στο πανελλήνιο που ενώ υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες αυτές παρακολουθούν πολιτικούς, δημοσιογράφους και αξιωματικούς και όχι μανάβηδες, υδραυλικούς και ιδιωτικούς υπαλλήλους που εργάζονται στη διεκπεραίωση. Το σοκ πολλαπλασιάζεται επειδή η δράση των μυστικών υπηρεσιών δεν αναρτάται στη διαύγεια. Για να μη μιλήσω για το σοκ όταν σε μια ελληνική δημόσια υπηρεσία που δρα μυστικά παρατηρούνται φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας και κομματοκρατίας. Ποιος να το περίμενε;   

7. Σεξουαλικά σκάνδαλα με ιερείς, μοναχούς κλπ

Σοκ στο πανελλήνιο που η φύση δεν είναι ιδιαιτέρως εύκολος αντίπαλος, σοκ που ενήλικοι οι οποίοι ζουν όλοι μαζί σε έναν χώρο κάνουν ό,τι αναπόφευκτα κάνουν πολλοί ενήλικοι που ζουν όλοι μαζί σε έναν χώρο, σοκ που ενήλικοι των οποίων η σεξουαλική επιθυμία γίνεται αιτία για μπούλινγκ βρίσκουν καταφύγιο σε έναν θεσμό στον οποίο νιώθουν (και σε ένα βαθμό είναι) προφυλαγμένοι.

8. Νεκροί στην άσφαλτο

Σοκ στο πανελλήνιο που άνθρωποι σκοτώνονται σε τροχαία δυστυχήματα μετά από παραβίαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας σε μια χώρα στην οποία δεν επιβάλλεται ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας. Σοκ που η κυκλοφορία οχημάτων δεν αυτορυθμίζεται και που, εκτός από την οικονομία, το αόρατο χέρι δεν υπάρχει ούτε στην άσφαλτο.

9. Καταστροφές από τα φυσικά φαινόμενα

Σοκ στο πανελλήνιο που σε μια χώρα στην οποία η αυθαίρετη δόμηση είναι εθνικό σπορ προστατευόμενο από την πολιτεία ως πολύτιμο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς ακόμα και μια απλή σχετικά δυνατή βροχή μπορεί να προκαλέσει μια τραγωδία.

10...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΗΦΗΝΟ-ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Κάτω, ξάπλα και ο ανέκδοτος του δρόμου

Ο Καραγκιόζης που φωνάζει να κάτσουν ξάπλα είναι ο συνδικάλας Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, Γ. Αδαμιδης, μέλος σύριζα & παραλίγο υποψήφιος βουλευτής.

Με απολυτήριο λυκείου, ως στέλεχος Πασοκ, διορίστηκε στη ΔΕΗ έως και στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης!

Όλη η μεταπολευτική σαπίλα πλέον σε 1 κόμμα. pic.twitter.com/AT0REMNrhp

— Κοινή Λογική || 🇬🇷 (@commonsense491) February 15, 2023

Με το καλό ή με το άγριο?
Οι δεητζήδες όπως ο υποφαινόμενος, μέχρι το 2012 φεύγοντας με σύνταξη από τη μαμά ΔΕΗ όπως τη λένε στην Κοζανη, έπαιρνε πάνω από 100.000€ εφάπαξ και 3.000€ σύνταξη μηνιαίως συν Δωρα κλπ!
Ειδικότητα?
Οδηγός λεωφορείου!
Αυτα! pic.twitter.com/wVuKfxJ7lK

— ΚΑΦΡΙΛΙΟΣ 🇪🇺🇬🇷 (@mpoukophski) February 15, 2023

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΥ

 Όταν ο Μόργκαν, ο σκυλάκος μας έγινε ενός έτους και άρχισε να δοκιμάζει τα όρια της επικράτειας του και της επιβολής του, ως υπεύθυνοι κηδεμόνες ενός πιτμπουλ - αν και αυτή η πλευρά του φαίνεται στη χάση και στη φέξη διότι ο άλλος μισός είναι Χάσκι - απευθυνθήκαμε σε εκπαιδευτή.

Να μάθει να ακολουθεί οδηγίες. Να πειθαρχεί στη φωνή του αφεντικού. Με λιχουδιές και επιβραβεύσεις, τραβήγματα στο λουρί, εντολές με αυστηρή φωνή, αρχίσαμε να δίνουμε παραγγέλματα στο Μόργκαν.

Κάτσε! Κάτω! Ξάπλα!

Η εικόνα του Γιώργου Αδαμίδη, προέδρου της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, με τους λιγοστούς συντρόφους που μαζεύτηκαν να διαμαρτυρηθούν με ντουντούκες έξω από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, πριν την προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού, ανέσυρε τις εικόνες εκπαίδευσης του Μόργκαν!

Τα μικρο-τζαρτζαρίσματα με την αστυνομία δεν εξελίχθηκαν στο σόου που προσδοκούσαν και είχε κατά νου και έπρεπε να βρεθεί ένα σκηνοθετικό εύρημα για να αναδειχθεί η αντίσταση στη χούντα που δεν τελείωσε το ’73.

« Κάτω! Ξάπλα! Ξάπλα» ούρλιαζε ο κ. Αδαμίδης υποδεικνύοντας στους συναδέλφους του, την επόμενη πίστα διαμαρτυρίας για τις κάμερες και τα κανάλια.

Οπως ακριβώς ο Μόργκαν που όταν άκουγε να φωνάζω αυστηρά «κάτω, ξάπλα» με κοίταζε απορημένα και βαριεστημένα, έτσι κοίταζαν και οι σύντροφοι τον πρώτο τη τάξει συνδικαλιστή της ΔΕΗ και κεντρικο-επίτροπο του κ. Τσίπρα να προσπαθεί να φτιάξει έναν ανέκδοτο του δρόμου.

  Και όπως φάνηκε από την εικόνα καμιά όρεξη δεν είχαν κοτζάμ άντρες να ξαπλώσουν στον  παγωμένο δρόμο της Κοζάνης με το παράγγελμα του. Κάθισαν όπως όπως σταυροπόδι, ή στο πλευρό και περίμεναν να σταματήσει τις αγριοφωνάρες. Ακριβώς όπως ο Μόργκαν όταν ήθελε να με ξεφορτωθεί!

Κίνημα ανατροπής και επιστροφής στην εξουσία, δεν μπορεί να μοχλεύσει η Κουμουνδούρου στην κοινωνία, όπως πετυχημένα είχε κάνει πριν το 2015.

Ένας από τους πολλούς λόγους είναι και το γεγονός ότι...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟ-ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Βαλκανική Κολομβία

 

Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvell

Στην Κολομβία των Βαλκανίων οι πιστολιές έχουν γίνει πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Πας για καφέ, για ποτό, περπατάς στον δρόμο και ξάφνου γύρω σου αρχίζουν τις πιστολιές κάτι τύποι που κυκλοφορούν άνετοι κι ωραίοι μέσα στην πόλη με τα όπλα τους, με τον φάκελο τον ποινικό από εδώ μέχρι το Διάστημα, με τα όλα τους.

Είναι πλέον τόσο συχνό το φαινόμενο, που -ως φαίνεται- ένα μεγάλο κομμάτι της Αθήνας, το οποίο αποτελείται από συγκεκριμένες ομάδες, οπλοφορεί, γιατί μπορεί. Ενα άλλο επίσης μεγάλο κομμάτι, το οποίο αποτελείται κυρίως από γηγενείς, δεν οπλοφορεί, γιατί δεν μπορεί. Αλλιώς θα οπλοφορούσε και αυτό. Που θα ήταν και το σωστό. Δεν μπορεί να έχεις αμολητούς εγκληματίες και να μη δίνεις στον πολίτη τη δυνατότητα της άμυνας σε περίπτωση απειλής. Δεν γίνεται να αφήνεις ένα σωρό συμμορίες να κυκλοφορούν και να έχεις τον κόσμο στο έλεός τους.

Πάντως τα όπλα μπαινοβγαίνουν από τα σύνορα για πλάκα τελικά. Ολοι οι μαφιόζοι έχουν για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους και η Αστυνομία μαζί με την κυβέρνηση που φτιάχνει τους νόμους κάνουν ότι δεν βλέπουν. 

Φυλακισμένοι διευθύνουν τις εγκληματικές τους δραστηριότητες μέσα από τις φυλακές και, αντί να τους διαλύσουν τις business, τους κοιτάνε. Δεν ξέρω μην έχουν και τίποτα μετοχές μερικοί ευυπόληπτοι πολίτες στις επιχειρήσεις των φυλακόβιων και παίρνουν και bonus όταν πάνε καλά οι δουλειές.

Το κράτος μας είναι μικρό, αλλά τελικά είναι τόσο διεφθαρμένο, που το έχουν καταλάβει οι μαφίες. Απόδειξη: έχουν επιβάλει τους νόμους τους, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς. 

Δεν ξέρω, αλλά αυτές τις δήθεν αποσυμφορήσεις των φυλακών με τις οποίες βγήκαν όλοι οι σκληροί εγκληματίες ή τα ισόβια που δεν είναι ισόβια δεν τις θεωρώ καλές κι αγαθές προθέσεις του νομοθέτη. Κάποιοι έχουν βρει πεδίο δόξης λαμπρό στο Μπανανιστάν μας και παίζουν με τους νόμους, τους οποίους φτιάχνουν καταπώς τούς βολεύει.

Εκτός από τις συμμορίες, μαθαίνουμε ότι η αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος διερευνά γνωστό παρουσιαστή για απάτη και διάφορους άλλους που παριστάνουν τους πετυχημένους και τους επιχειρηματίες, ενώ τελικά είναι κι αυτοί μαφιόζοι.  

Μήπως τελικά...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Αθηναϊκά κοιτάσματα μεθανίου & αμμωνίας

 

Επί δημαρχίας Μπακογιάννη η πρωτεύουσα τιγκάρει με πρώτες ύλες που παράγουν και αφειδώς προσφέρουν σε όλους αλλοδαποί «επενδυτές»

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Το πρώτο θετικό σοκ στο ρεπορτάζ προέρχεται από την εικόνα. Ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης, που οι κακές γλώσσες λένε πως ψηφίστηκε για ληξιαρχικούς και γονιδιακούς λόγους, ποζάρει δίπλα στην Ακρόπολη. Μάλλον είτε αυτός την έχτισε με προσωπική εργασία είτε την αρχιτεκτόνισε στον ελεύθερο χρόνο του.

Ακολούθως, με δάκρυα στα μάτια οι καλοπερασάκηδες Αθηναίοι διάβασαν στην ιστοσελίδα www.tilestwra.com/ την ακόλουθη χαρμόσυνη είδηση: «Τυχεροί οι Ελληνες: Στις 10 πιο όμορφες πόλεις στον κόσμο η Αθήνα». Τα νέα έχουν ως εξής:

«Η χώρα μας δεν έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Από τον τουρισμό έως σημαντικούς οικονομικούς δείκτες, που μαρτυρούν την τεράστια δυναμική που έχει αναπτύξει η χώρα τα τελευταία χρόνια, οι πρωτιές δεν έχουν τέλος. Τα καλά νέα ήρθαν αυτή τη φορά από το “World of Statistics”, που έθεσε την Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα την πρωτεύουσά της, στην κατάταξη με τις 10 ομορφότερες πόλεις του κόσμου».

Είναι βουνό το δίκιο του άγνωστου Καζακστανού,* που δημιούργησε αυτό το εξαίσιο στατιστικό. Η Αθήνα μας είναι στ’ αλήθεια όμορφη με τις μπούρκες, τα γκράφιτι, τα φέσια, τις πλαστικές καφέ σαγιονάρες των αφροασιατικών πληθυσμών, τις αποικίες με τα χαριτωμένα μικρόβια, βακτήρια, μύκητες και άλλους μικροοργανισμούς που εμπλουτίζουν τις κάποτε ανιαρές και καθαρές επιφάνειες της πόλης.  

Τώρα είναι και πλούσια.

Η οσμή από την αμμωνία (ούρα) και μεθάνιο (κόπρανα) κυριαρχεί σε τεράστιο κομμάτι της πρωτεύουσας. 

 Εδώ να δεις κοιτάσματα πρώτων υλών, μανίτσα μου, να φτιάξεις κεφάλι από την προσδοκία του κέρδους! 

Και μια που μιλήσαμε για κέρδη: Οι συμμορίες με τα πιστόλια, τα μαχαίρια και τα κατσαβίδια μηδενίζουν τη γραφειοκρατία και αναδιανέμουν χωρίς καθυστέρηση το εισόδημα των σκληρά φορολογούμενων Ελλήνων προς άλλους πληθυσμούς, που έχουν περισσότερες ανάγκες από εμάς.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι στον λογαριασμό του «World of Statistics» στο twitter (εικόνα 2) υπάρχει ως κεντρικό σύνθημα το ακόλουθο: