Πρωθυπουργός ή... ρολίστας;

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΒΑΡΑΣ

H πορεία του Ελληνα πρωθυπουργού από τα σαλόνια της διεθνούς διπλωματίας στο γραφικό λιμανάκι του Καστελλόριζου και η αλλαγή ρόλου, από σταρ της διεθνούς πολιτικής σε πρωταγωνιστή ελληνικού δράματος με τίτλο «Νέα Οδύσσεια», εξελίσσεται σε μια μεγάλη περιπέτεια για τη χώρα. Ο Γιώργος Παπανδρέου αλλάζει ρόλους με μεγάλη ευκολία και το χειρότερο είναι ότι το κάνει με αδύναμο σενάριο, μέτρια σκηνοθεσία και αμφισβητούμενο υποκριτικό ταλέντο.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ πριν τις εκλογές ως συνεχιστής της Παπανδρεϊκής παράδοσης με αριστερή ρητορεία, υποσχέσεις και συνθήματα που είχαν ως κοινό παρονομαστή το περίφημο «υπάρχουν τα λεφτά». Συνέχισε μετά τις εκλογές ως αυθεντικός εκφραστής του καινούργιου, με open gov., ανοιχτά υπουργικά συμβούλια, επίδομα αλληλεγγύης και δεσμεύσεις του τύπου «θα εκπληρώσω τις προεκλογικές μου υποσχέσεις».

ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ. Ο πρωθυπουργός βρισκόταν διαρκώς σε ένα αεροπλάνο κι όλοι μας παρακολουθούσαμε άναυδοι την προσπάθειά του να μετατρέψει τη μάχη για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας σε μάχη κατά των διεθνών κερδοσκόπων. Κάπου εκεί άλλαξε πλήρως το σενάριο και ο ρόλος. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ξεπερνώντας τα όρια της πολιτικής παράδοσης που εκπροσωπεί, μίλησε για πρώτη φορά για «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας», ευρισκόμενος στις Βρυξέλλες. Λίγο αργότερα άρχισε να περπατά στο δρόμο και να τον σταματούν συμπατριώτες μας ζητώντας του να δώσουν ένα μισθό για την πατρίδα. Από το «υπάρχουν τα λεφτά» περάσαμε μια ωραία ημέρα στο «δεν έχουμε λεφτά όχι για 14ο αλλά ούτε για 4ο μισθό». Μετά ήρθε η Σύνοδος Κορυφής και η θριαμβολογία για τη μεγάλη εθνική επιτυχία με κορυφαία ατάκα το «έπιασαν τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού». Είχαμε πλέον το «γεμάτο πιστόλι πάνω στο τραπέζι» και κοιμόμασταν ήσυχοι... Την περασμένη Παρασκευή, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε με φόντο το γαλάζιο του Αιγαίου την προσφυγή της Ελλάδος στον μηχανισμό στήριξης Ε.Ε. – ΕΚΤ – ΔΝΤ με αναφορές στον Οδυσσέα και στην Ιθάκη. Κάπου εκεί το έργο από περιπέτεια μετατράπηκε σε δράμα και ο πρωταγωνιστής άρχισε ξαφνικά να χάνει τη λάμψη του.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να είναι διαφορετικά αν το σενάριο ήταν εξαρχής πιο σοβαρό και ο πρωταγωνιστής ήξερε τι ζητούσε. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε αντί να καταλήξει απλός εκφωνητής του τριετούς προγράμματος λιτότητας που θα κληθεί να μας παρουσιάσει μέχρι τη Δευτέρα, καθ’ υπόδειξιν των διεθνών κηδεμόνων μας, να είχε αναλάβει ό ίδιος εξαρχής σοβαρές πρωτοβουλίες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης. Ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας είχε και την υποχρέωση και τις θεωρητικές τουλάχιστον δυνατότητες να προχωρήσει στην εφαρμογή των δύσκολων μέτρων που απαιτούνται για να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο.

Αντί να αλλάζει ρόλους κάθε μήνα, ο Γιώργος Παπανδρέου όφειλε να παίξει τον πραγματικό ρόλο ενός πρωθυπουργού σε περίοδο κρίσης. Αυτό σίγουρα θα το εκτιμούσε ο ελληνικός λαός που αποκλείεται να εκτιμήσει το ρόλο ενός πρωθυπουργού που αποφάσισε τελικά απλώς να νομιμοποιήσει με την παρουσία του τις αποφάσεις των τεχνοκρατών της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

Μανούλα θα φύγω, μην κλάψεις για μένα…

Από την Λαμπρινή Θωμά

«… ποτέ το παιδί σου δεν είδε χαρά, και φεύγει για πάντα στα ξένα». Απόηχος της δεκαετίας του εξήντα ο Στέλιος Καζαντζίδης, ως που να κοιτάξεις γύρω σου, να ακούσεις και να καταγράψεις τις φωνές όσων αναζητούν διέξοδο μέσα από το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί τη χώρα η τελευταία μιας σειράς ανίκανων κυβερνήσεων. Πενήντα χρόνια μετά τους λυγμούς του «Στελάρα», η ξενιτιά ξαναγίνεται επίκαιρη και ζητείται νέος αοιδός που θα εκφράσει τα βάσανα και τους καυμούς των νεοελλήνων που εγκαταλείπουν ή ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας.

Είχαμε αρχίσει να νιώθουμε ευρωπαίοι και να καμαρώνουμε ως κάτοικοι «χώρας υποδοχής μεταναστών», χωρίς να βλέπουμε πως η απογύμνωση της παραγωγής μας οδηγεί να ξανακυλήσουμε στην μετανάστευση οι ίδιοι. Και αν το εξήντα έφευγαν ανειδίκευτοι εργάτες με προορισμό τα εργοστάσια της Γερμανίας και τις ντάϊνες της Αμερικής, σήμερα φεύγουν νέοι με ένα και δυο πτυχία, με τα μεταπτυχιακά τους και «τα πάντα όλα» τους. Νέοι και νέες που νιώθουν ότι τους διώχνει ο τόπος, πως «δεν χωράνε σε μια άδεια πατρίδα».

Αυτό είναι το μεγαλύτερο ζήτημα, άλλωστε. Τις τελευταίες δεκαετίες καταντήσαμε να ζούμε σε μια άδεια πατρίδα. Άδεια από όραμα, άδεια από προοπτικές, άδεια από ευκαιρίες, άδεια από πίστη στον εαυτό της. Δεν θέλει πολλά για να αποδείξεις την κατάσταση. Αρκεί ένα: ζούμε σε μια χώρα στην οποία ο ύψιστος στόχος της κυβέρνησής της είναι η εξασφάλιση φθηνών δανείων και το μόνο της επίτευγμα η προαγωγή του πολυπολιτισμικού νεφελώματος στου κασσίδη το κεφάλι.

Όσοι έχουμε ασχοληθεί με το επιστημονικό ρεπορτάζ, έστω μια μέρα, ξέρουμε πως η αφαίμαξη αυτή, μεγάλου ποσοστού των αρίστων, δεν είναι νέα υπόθεση. Χαρακτηριστικά, προ διετίας, δημόσια διακήρυξη κορυφαίων ελλήνων πανεπιστημιακών αποκάλυπτε ότι «μόνο στις ΗΠΑ, οι Ελληνες καθηγητές πανεπιστημίου ξεπερνούν τους 3.000, ενώ πάνω από 15.000 Ελληνες διαπρέπουν σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Αριθμοί που, ασφαλώς, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα λόγω της κρίσης.

Δεν αποτελεί άλλωστε μόνο η «διαρροή εγκεφάλων» ―επιστημόνων και ερευνητών― πρόβλημα. Το δρόμο του εξωτερικού παίρνουν επίσης επίδοξοι νέοι επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, μηχανικοί, πληροφορικοί και πλείστοι άλλοι επαγγελματίες. Όλοι όσοι θα μπορούσαν να εμφυσήσουν μια πνοή καινοτομίας και δημιουργικότητας στην σύγχρονη Ελλάδα. Άνθρωποι με υψηλή μόρφωση και θέση που μέχρι πρότινος θα μπορούσε να θεωρηθεί «αξιοζήλευτη» για τα ελληνικά δεδομένα, άνθρωποι που δεν είναι στην πρώτη τους νιότη, που έχουν οικογένεια, δύο και τρία παιδιά, σκέφτονται αν πρέπει να εγκαταλείψουν τον «Τιτανικό» και να αναζητήσουν τις κάποτε «ευκαιρίες» και σήμερα μόνες διεξόδους τους, αν θέλουν να παραμείνουν ζωντανοί και δημιουργικοί και να προσφέρουν στα παιδιά τους. Ακόμη χειρότερα, εκείνοι οι αθώοι του αίματος - αυτοί που δεν έφαγαν, δεν έκλεψαν, δεν κατασπατάλησαν, δεν ξεπουλήθηκαν και δεν εκμαυλίστηκαν-, οι πεισμωμένοι με το θείο ελληνικό πείσμα που έλεγε «εδώ θα αγωνιστώ», ήδη σιωπούν ή σκύβουν το κεφάλι, ανίκανοι να αντιπαλέψουν την αθλιότητα, τη διαφθορά και την ανικανότητα.

Η επιστημονική αφαίμαξη έχει αρνητικές επιπτώσεις, όχι μόνο σε εμάς που επιμένουμε εδώ, αλλά και σε αυτούς που φεύγουν. Η μετανάστευση, ακόμα και η πλέον λαμπερή από άποψη χρήματος ή αναγνώρισης δεν παύει να είναι ξεριζωμός. Είτε κάποιος ανήκει στους έλληνες που «διαπρέπουν στο εξωτερικό» είτε είναι ανειδίκευτος καμερουνέζος που πουλάει τσάντες στα Προπύλαια, ο πόνος που βιώνει είναι ο ίδιος. Από τους δεκάδες έλληνες πανεπιστημιακούς του εξωτερικού με τους οποίους έχω κατά καιρούς μιλήσει, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μη δήλωσε ότι θέλει να γυρίσει «κάποτε» ή που δεν γυρίζει ήδη, όσο μπορεί, όσο αντέχει, έστω και αν πρόκειται για τις τρεις μέρες μεταξύ συνεδρίων και αεροπλάνων από το Παρίσι προς το Χονγκ Κονγκ.

Από όπου και να επιστρέψουν, όμως, η Ελλάδα τους πληγώνει ―και τους ξαναδιώχνει. Κάποιους φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με ένα ληστρικό κράτος, άλλους με την επαρχιώτικη, μικρόνοη ενδοπανεπιστημιακή μας ίντριγκα και διαπλοκή, και όλους ματαιώνοντας τις όποιες δημιουργικές προοπτικές τους. Ούτε βέβαια αναμένει κανείς ανάπτυξη, «πράσινη» ή αλλόχρωμη, σε μια χώρα που εδώ και δεκαετίες αντί να δέχεται επενδύσεις, φυγαδεύει ακόμα και τα ντόπια κέρδη στις τράπεζες της Ελβετίας και στις οφσόρ της Καραϊβικής. Αμα τη εμφανίσει της οικονομικής κρίσης άλλωστε, τα μεγάλα κεφάλαια εγκατέλειψαν τη χώρα. Όπου φύγει φύγει. Γιατί, μπορεί η Ελλάδα ποτέ να μη πεθαίνει, να μη τη σκιάζει φοβέρα καμμιά, αλλά τα παιδιά της δε φαίνεται να κληρονόμησαν το χάρισμα.

ΠΗΓΗ ΣΚΑΙ.GR

Άφωνοι οι ελεγκτες απο το κράτος-οπερέτα !!!

"Εχω πάει και ελέγξει σχεδόν 30 χώρες. Αυτά που βλέπω εδώ δεν τα είδα πουθενά!"

Πολ Τόμσον, Δανός Επικεφαλής Επιθεωρητής ΔΝΤ επικεφαλής του κλιμακίου των ελεγκτών ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ που βρίσκονται αυτές τις μέρες στην χώρα μας αναφερόμενος στο Ελληνικο χάλι

Σύμφωνα με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, οι απαντήσεις των ελλήνων αξιωματούχων στις ερωτήσεις των ελεγκτών άφηναν τους τελευταίους άφωνους!

Παραδείγματα:

ΕΡΩΤΗΣΗ: "Εδώ βλέπουμε ένα κονδύλι για πριμ παραγωγικότητας σε δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί το πληρώσατε αφού οι στόχοι της αύξησης της παραγωγικότητας, δεν επετεύχθησαν;"

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: "Ξέρετε, δεν είναι ακριβώς έτσι, διότι η προσπάθεια που κατεβλήθη για την επιτυχία του στόχου ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη..."

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσοι απασχολούνται στο δημόσιο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: "Τι ακριβώς εννοείτε; Γιατί εχουμε διάφορες κατηγορίες, και διαφορετικές συμβάσεις εργασίας".

ΕΡΩΤΗΣΗ: "Εμείς απλώς θέλουμε τον αριθμό."

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: "Για τον συνολικό αριθμό δεν είαμστε έτοιμοι. Θα μαζέψουμε τα στοιχεία και σε επόμενη συνάντηση θα σας ενημερώσουμε!"

ΕΡΩΤΗΣΗ:Πόσους διεφθαρμένους υπαλλήλους έχετε πιάσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: "Ξέρετε αυτά τα πράγματα άπτονται της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, οι δε διαδικασίες είναι χρονοβόρες και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς την εξέλιξη της κάθε υπόθεσης..."

Σ.Σ : Ο Πωλ Τόμσον έχει ελέγξει χώρες όπως η Κολομβία, η Ουκρανία καθώς και αφρικανικές

Την πρώτη μέρα τους έβγαλαν για μεσημεριανό (lunch) ο κ.Υπουργός και ο κ.Υφυπουργός, σε παρακείμενο εστιατόριο και παρήγγειλαν και πλήρωσαν φαγητά αξίας 750ευρώ (!) δηλαδή 150ευρώ το άτομο. Ζήτησαν (ο Υπουργός) να προστεθούν και 50ευρώ μπουρμπουάρ για τον σερβιτόρο και να σταλεί ο λογαριασμός στο Υπουργείο.

Από την επόμενη μέρα οι 3 ελεγκτές του ΔΝΤ αρνήθηκαν να πάνε για φαί με τον υπουργό και πήγαν μόνοι τους. 40ευρώ και οι τρεις!

Οι άλλοι και κρίσιμοι κίνδυνοι

Από τον Α. Λυκαύγη

Οι διαλεκτικές επισημάνσεις του Μίκη Θεοδωράκη για την αδυσώπητη κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα, ενεργοποιώντας δυναμικές μείζονος εθνικής καταστροφής, αποτελούν ευκρινή σήματα κινδύνου. Τα οποία μόνο μυωπάζοντες ή εθελότυφλοι δεν αντιλαμβάνονται. Και τα οποία πρέπει να εκτιμηθούν δεόντως και από τις ηγεσίες και από τους πολίτες, προκειμένου να υπάρξουν -πέραν της τεχνικής διαχειρίσεως των προβλημάτων που ανακύπτουν- οι επιβαλλόμενες στρατηγικές αντιστάσεις. Για να αποσοβηθούν προβλεπτές (και δυνάμει μη αναστρέψιμες) εκτροπές σ’ αυτά που προσδιορίζονται ως εθνικά θέματα.

Σε όλο το φάσμα τους, αυτή τη στιγμή (και όχι ασφαλώς συγκυριακά) οι εξελίξεις δημιουργούν προοπτικές έως και ιστορικών διλημμάτων. Από τα ζητήματα του Αιγαίου, έως εκείνο της ονομασίας των Σκοπίων (πίσω από την οποία οχυρώνονται προφανείς αλυτρωτικές προθέσεις) και μέχρι το Κυπριακό. Στο οποίο και ήδη τείνει να ενεργοποιηθεί αντίστροφη καταληκτική μέτρηση. Είτε προς τραυματικό συμβιβασμό και εκβιαστικές ρυθμίσεις. Είτε προς αδιέξοδο. Που αυτή τη φορά όμως θα μεταποιηθεί αυτομάτως σε de facto παγίωση της γεωπολιτικής κρεουργήσεως της μεγαλονήσου. Η οποία συν τω χρόνω θα οδηγήσει σε de jure αποδοχή. Αναγνώριση δηλαδή διά της ανοχής του κατοχικού μορφώματος. Που αποτελεί για την Αγκυρα κρίσιμο στρατηγικό προγεφύρωμα σ’ αυτή τη γεωγραφία.

Εάν σε καιρούς που η Αθήνα μπορούσε να προβάλει αποτελεσματικές αντιστάσεις ήτο κατ’ εξακολούθησιν δέκτης πιέσεων και εκβιαστικών παρεμβολών, δεν είναι καθόλου δύσκολο ν’ αντιληφθεί κάποιος τι θα συμβεί τώρα. Οταν η Ελλάδα διάγει εν πολλοίς σε κατάσταση έως και πανικού. Αφού τα περί κρημνοβασίας μεταξύ χρεοκοπίας και οικονομικής υποθηκεύσεως αποτελούν μέρος του εθνικού σιτηρεσίου.

Και οι άμεσα εμπλεκόμενοι σ’ αυτά τα εθνικά ζητήματα (οι Τούρκοι) και οι τρίτοι ενδιαφερόμενοι που παρεμβαίνουν υπηρετώντας δικές τους περιφερειακές στρατηγικές, δεν θα είναι ασφαλώς ιδιαιτέρως μεγαλόψυχοι. Αντιθέτως και όπως έπρατταν πάντοτε, τώρα θα το επαναπράξουν και μάλιστα θεωρώντας ως κατεξοχήν χρυσή ευκαιρία την ελληνική περιπέτεια. Προκειμένου δηλαδή να επιτύχουν ρυθμίσεις που πάντα ήθελαν να περάσουν.

Αυτό μπορεί μεν να μην τεκμηριώνεται ακόμη από γεγονότα και μαρτυρίες. Πιστοποιείται όμως από έως και καταθλιπτικές εμπειρίες. Οι οποίες αφορούν ήδη τραυματικά τετελεσμένα σε βάρος του Ελληνισμού. Τόσο στην περίπτωση της Κύπρου όσο και στο Αιγαίο. Οπου από πολλού επιτείνονται σαφώς επιθετικές απόπειρες επιβολής τετελεσμένων. Με άξονα την προαγωγή επιχειρησιακής συγκυριαρχίας από την Αγκυρα. Χωρίς κανένας να την ανακόπτει. Ούτε καν να την ενοχλεί με τυπικές έστω παρατηρήσεις. Οπόταν και η ανοχή αποβαίνει ενθάρρυνση. Το λιγότερο.

Υπό το φως αυτών των δεδομένων και κυρίως των επαπειλουμένων, είναι ακριβώς ανάγκη: παρά τη δεινή κατάσταση της οικονομίας και την επαπειλούμενη κατολίσθηση, ο σύνολος Ελληνισμός ν’ ανατάξει βούληση αντιστάσεων. Για να μην περάσουν όσα μπορεί να ακρωτηριάσουν εθνική κυριαρχία και να ακυρώσουν δικαιώματα.

"Η πληρωμή ενός δασκάλου σε σχέση με ένα...υδραυλικό.."

Απο το εξαιρετικο ιστολόγιο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΛΗΜΝΟΥ

"H πληρωμή ενός δασκάλου σε σχέση με ένα … υδραυλικό". Φυσικά πρόκειται για μια σειρά απλών συλλογισμών που έστειλε ένας φίλος. Η πλάκα είναι πως η αριθμητική του είναι σωστή, δικαιώνει τις απόψεις των συνδικάτων, παρότι το ζήτημα έχει και άλλες τεράστιες εκπαιδευτικές και κοινωνικές πλευρές….

«Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός όταν θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του». J. F. Kennedy

Με τους παχυλούς μισθούς τους βάζουν μέσα το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν….baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)!

Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο. Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο τον χρόνο. Αυτό σημαίνει 15ευρώ την ημέρα (8:15 πμ to 1:30 μμ ). Κάθε γονιός θα πρέπει να πληρώνει 15ευρώ την ημέρα στους δασκάλους που κρατάνε τα παιδιά του.

Τώρα πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες τον χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές!!! Για να δούμε…αυτό είναι 375 Χ 180=67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο! μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!)

Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους; Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι θα τους πληρώνουμε το βασικό ωρομίσθιο που για λόγους στρογγυλοποίησης είναι 7ευρώ. αυτό σημαίνει 7 επί 5 ώρες επί 25 παιδιά επί 180 μέρες= 157.500 ευρώ τον χρόνο! Για περιμένετε ένα λεπτό, κάτι πρέπει να γίνεται λάθος εδώ! Κάτι είναι σίγουρα λάθος!

Κάντε ένα δάσκαλο να χαμογελάσει, στείλτε το σε κάποιον που καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι Δάσκαλος!!! (Μέσος μισθός Δασκάλου 20,000/180 μέρες = 111 ευρώ την ημέρα /25 μαθητές =4.44/5 ώρες = 0.88 ευρώ την ώρα ανά μαθητή.) Τρομερά φτηνή φροντίδα και φύλαξη παιδιών και από πάνω μορφώνουν και τα παιδιά σας. Τρελό εεε; Τα νούμερα από την αρχική δημοσίευση έχουν αλλάξει για να ταιριάζουν με τον μέσο μισθό των δασκάλων στην Ελλάδα!

ΥΓ: Και σκεφτείτε ότι το κείμενο γράφτηκε για πολλές χώρες και ότι πια στην χώρα μας οι μισθοί και των δασκάλων συνεχώς μειώνονται, ενώ ο αριθμός των μαθητών αυξάνεται και τα αντικίνητρα για την σύνταξη κορυφώνονται… Τι αξία έχουν τα δημόσια και συλλογικά αγαθά. Έπρεπε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού για να αρχίσουμε να την κατανοούμε… Ή μήπως πρέπει να πέσουμε μέσα στο ρέμα;

Οραμα για τη νεολαία: όλοι ίσοι κάτω από τη βάση

Του ΝΙΚΟΥ Γ. ΞΥΔΑΚΗ

(...) Η υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου καταργεί τη βάση του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις για ΑΕΙ, την οποία εισήγαγε η πρώην υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου το 2006. Θυμόμαστε ασφαλώς ότι πριν θεσπιστεί η βάση του 10 (ως μέσος όρος), έμπαιναν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ μαθητές με μονοψήφιο μέσο όρο βαθμολογίας: 3, 4, 5… Η βάση του 10 υπολογίζεται ότι άφησε εκτός ΑΕΙ – ΤΕΙ περίπου 60.000 υποψήφιους σπουδαστές και οδήγησε σε ερήμωση διάφορες επαρχιακές σχολές, αμφιβόλου ακαδημαϊκής επάρκειας έτσι κι αλλιώς, και συνακόλουθα σε κάμψη του ιδιότυπου φοιτητικού τουρισμού προς την επαρχία.

Το δεκάρι δεν είναι πανάκεια· δεν θεραπεύει όλες τις δομικές ασθένειες του εκπαιδευτικού συστήματος· δεν προφυλάσσει το λύκειο από τον ευτελισμό, δεν καταπολεμάει την αποστήθιση. Ωστόσο, θέτει ένα όριο, διαφυλάσσει κάπως το επίπεδο των σχολών, οι οποίες υποφέρουν ήδη από συμφόρηση και κάμψη των παρεχομένων σπουδών.

Ποιο είναι το επιχείρημα της κ. Διαμαντοπούλου για την κατάργηση του 10; «Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή μελέτη που να αποδεικνύει ότι η θέσπιση της βάσης του 10 πέτυχε στο ελάχιστο την άνοδο της ποιότητας σπουδών στα λύκεια ή στα τριτοβάθμια ιδρύματα». Μα δεν είναι καθήκον του υπεύθυνου υπουργείου να διεξαγάγει τη μελέτη που θα διαπίστωνε την αποτελεσματικότητα ή μη της βάσης; Κι όμως, η υπουργός επικαλείται την ανυπαρξία μελέτης, δηλαδή την ανυπαρξία τεκμηρίωσης και έρευνας, για να δικαιολογήσει τη δράση της… Και του χρόνου θα δούμε τι κάνουμε, είπε. Τραγέλαφος.

Αυτό που δεν ομολογεί η υπουργός είναι ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να ξαναγεμίσει τα σχολάζοντα ιδρύματα της επαρχίας, αυτά που στήθηκαν δίκην στρατοπέδων για να προσφέρουν εύκολο εισόδημα στις τοπικές κοινωνίες: ενοίκια από γκαρσονιέρες και rooms, εστιατόρια, καφετέριες. Λαμία, Αγρίνιο, Ναύπλιο, Τρίπολη, Κόρινθος, Φλώρινα, Κοζάνη, Πρέβεζα, Αρτα, κάθε πόλη και πανεπιστημιακή σχολή, κάθε κωμόπολη και ΤΕΙ. Για να παρκάρουν εκεί οι μαθητές του 5 ή του 6, αυτοί που ούτως ή άλλως δεν μπορούν ή δεν ενδιαφέρονται να πιάσουν το 10, αλλά που έτσι παρκαρισμένοι αδρανείς μένουν έξω από την επισήμως καταγραφόμενη ανεργία, αφαιμάσσοντας τις οικογένειές τους, μη καταλήγοντας σε ουσιαστική εκπαίδευση ή έστω σε ένα πτυχίο με κάποιο επαγγελματικό αντίκρισμα. Να κυκλοφορεί το χρήμα από τη μια τσέπη στην άλλη… Και η νεολαία να θάβεται σε χωματερές, να ταΐζεται με ψέματα και πέτσινα πτυχία.

Η κυβέρνηση ομολογεί ότι δεν έχει καμιά μελέτη, κανένα σοβαρό σχέδιο για μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης, δεν έχει να προσφέρει καμία σοβαρή προοπτική στη νεολαία· προοπτική σπουδών με δημιουργικό περιεχόμενο και κάποιο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, προοπτική εργασίας, προοπτική υγιούς εγκοινωνισμού και αξιοκρατίας. Οχι, ακόμη και τα παιδιά που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να σπουδάσουν, αντί να προσανατολιστούν προς άλλα επαγγέλματα, δεξιότητες, τέχνες, οδηγούνται αγεληδόν στις παράγκες που αποκαλούνται ΑΕΙ, για να λιμνάσουν πληρώνοντας καφετέριες, κινητά και υπεραστικά λεωφορεία, για να ζωντανέψουν με την κατανάλωσή τους μαραμένες, εγκαταλελειμμένες επαρχιακές πόλεις.

Ιδού το όραμα: Από δεκαοκτώ χρόνων στην αδράνεια και τη φυγομαχία, στις χαμηλές προσδοκίες, στο ροκάνισμα του χρόνου. Σε μια χώρα που αποθεώνει ξεδιάντροπα την ψευδοδημοκρατία του όλοι ίσοι κάτω από τη βάση, όλοι περνούν όπου να ’ναι, ό, τι να ’ναι. Με μια κυβέρνηση που ήθελε, λίγους μήνες νωρίτερα, να κάνει copy-paste το σχολικό θαύμα της Φινλανδίας. Εμεινε στο copy. Kαι σπεύδει υποκριτικά, δημαγωγικά, αναίσχυντα, να κρύψει την ανεργία, την απουσία παραγωγικών δομών, την απουσία σχεδίου, την έλλειψη κάθε οράματος, παρκάροντας τα νιάτα σε παράγκες, σταθμούς ΚΤΕΛ και καφενεία – κάτω από τη βάση.

ΠΗΓΗ   http://vlemma.wordpress.com/

Α, ρε στημένε τους ντουνιά...

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΗΒΑ

Α, ρε στημένε –τους ντουνιά….,

πότε θα κάνεις παγανιά…..

να ‘’’ξολοθρεύσεις’’ άγριους….,

που σου σπαράζουν τη ζωή….,…..

και πότε θε να σεβαστείς

το είναι σου….. και να ριχτείς

σ’ αγώνες υπεράσπισης

της ξεφτιλιάρας σου ζωής…!.....

* ….. Αυτός τους λέγει….: Σαίξπηρ…..

κι αυτοί ακούν….: Σπύρος του σεξ….,…..

αυτός τους λέγει….: Βάρναλης…..

κι αυτοί ακούν….: Αλής της Βάρνας….,….!

Τους λέγει….: μπαμπεσοκονόμα…..

κι ακούνε….: μπαμπεσοκονόμα….,…..

τους λέγει….: ερπετολαγνεία…..

κι ακούνε….: ερπετολαγνεία….,….!

….. Αχ, βρε, Νεοέλληνες….,

αμάν, εσείς, βρε Τρέλληνες….,

παλιά, στις ‘’Πανελλήνιες’’….,

τώρα, στις ‘’Παντρελλήνιες’’….!.....

Θα γίνουμε φτωχοί ήρωες του Καραγάτση...

Άρθρο εξαιρετικό

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Θα γίνουμε όλοι φτωχότεροι. Αυτό έχει και τα καλά του κατά μία εκδοχή. Θα επανεκτιμήσουμε πράγματα και καταστάσεις που λησμονήσαμε. Εντάξει μεγάλε, δεν είχες SUV στο χωριό σου, αλλά γάιδαρο. Νοσταλγία. Όλα θα γίνουν ασπρόμαυρα.

Ραντεβού σε πάρκο και παθιασμένο σεξ στους θάμνους, αν σου επιτρέπει να την ακουμπήσεις πριν της περάσεις δαχτυλίδι. Μου αρέσει.

Έξοδος σε ζαχαροπλαστείο. Δύο πάστες και από ένα υποβρύχιο για τα παιδιά. Μαύρα σπόρια για την ταινία και από ένα παστέλι μετά.

Διακοπές στα Καμένα Βούρλα, αποδράσεις στην Αιδηψό.

Γνωριμία με τον ράφτη για να σου στενέψει το παντελόνι. Το να γίνεις τσαγκάρης φαίνεται και πάλι καλή δουλειά.

Μικρό αυτοκίνητο που τους χωράει όλους, τον έναν πάνω στον άλλον.

Περίπατος στην πλατεία. Τάβλι στο καφενείο με στοίχημα λουκούμι. Πρέφα με τις ώρες. Τηλέφωνο από το περίπτερο.

Καλοκαιρινά βράδια στο αναψυκτήριο με ματιές στα άστρα που επιστρέφουν κουβαλώντας όνειρα.

Δεν είναι απαραιτήτως κακό που θα γίνουμε φτωχότεροι. Ίσως αυτό να μας ταιριάζει. Άλλωστε δεν εμφανιστήκαμε πλουσιότεροι απ' ό,τι είμαστε; Ας αποδεχθούμε το αληθινό μας πρόσωπο. Το λέγαμε στην εφορία όταν δηλώναμε φτωχοί, να που πραγματοποιήθηκε.

Δόξα τω Θεώ. Θα γκριζάρω το μαλλί, θα βάλω στενό κουστουμάκι με ρίγα και θα αρχίσω κάθε Κυριακή πρωί να πηγαίνω στην εκκλησία. Γίναμε όλοι ήρωες του Καραγάτση, όχι του Κωστόπουλου και των περιοδικών του.

Και οι... κηδείες στον επόμενο!

Tης Γιωτας Συκκα

Είναι φανερό πια. Τα χρέη και οι εκκρεμότητες που άφησαν οι προηγούμενοι υπουργοί στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού είναι πολλά. Σε μερικούς οργανισμούς, μάλιστα, δεν έχουν βρει ακόμη τον ακριβή αριθμό. Στον ΟΠΕΠ, για παράδειγμα, συνεχίζουν να ερευνούν το χρέος, το ύψος του οποίου δεν γνωρίζει ούτε η ηγεσία του υπουργείου.

Πού είναι εκείνη η περίφημη ευκινησία που μας υπόσχονταν ότι θα είχε ο οργανισμός στο ξεκίνημά του; Τα προϊόντα και τα πωλητήρια; Γιατί οι προμηθευτές έχουν τρελαθεί να περιμένουν, όσο για τα πωλητήρια, οι υπάλληλοι στο Μουσείο της Ακρόπολης δεν ξέρουν τι να απαντήσουν στο κοινό για τις ελλείψεις.

Στο μεταξύ, άλλοι υπολογίζουν το κόστος του ΕΚΕΘΕΧ. Αφού το έφτιαξαν, στην πορεία είδαν ότι δεν τους συμφέρει. Τώρα κοιτάνε αν μπορεί να αξιοποιηθεί το προσωπικό όταν παγώσει ο οργανισμός, αλλά και πώς να εξασφαλίσουν τα 60.000 που χρωστάει το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου στο ΙΚΑ. Βραχνάς και τα ενοίκια του κέντρου.

Χάος και με τις επιχορηγήσεις που κανείς δεν γνωρίζει αν θα δοθούν, γιατί έτσι όπως το πάει το υπουργείο και δεν ανακοινώνει τι έχει σχεδιάσει, τελειώνει όπου να ’ναι κι αυτή η θεατρική περίοδος. Προσθαφαιρέσεις και στη Λυρική Σκηνή. Μετά τη χαρά για την εξασφάλιση του 1 εκατ. ευρώ, κοιτάνε τι θα πράξουν με τα υπόλοιπα 13 εκατ.

Στο μεταξύ, στην Αρχαιολογική Υπηρεσία κάποιοι άλλοι εξετάζουν τις μελέτες ωρίμανσης τις οποίες το ΚΑΣ κάνει «διπλοβάρδιες» να εγκρίνει, μήπως και ενταχθούν όλες στο ΕΣΠΑ.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά με τα οποία καταπιάνονται τα στελέχη που έγιναν λογιστές για να τα βολέψουν όλα, στο ΥΠΠΟΤ.

Εχουν και τις κηδείες.

Οκτώ απλήρωτες τους άφησαν οι προκάτοχοί τους, προίκα από το 2005, με συνολικό χρέος γύρω στα 30.000 ευρώ. Αφού δεν είχαν τα χρήματα, τι τα ήθελαν τα κουβαρνταλίκια; Μήπως είναι ευκαιρία να ξαναδούν το θέμα κηδεύουμε με τα λεφτά των άλλων;

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ε.Σ.Υ.: Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ!

Του ΤΑΚΗ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Μια από τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες της Ελληνικής οικονομίας σε αυτή τη δραματική συγκυρία, είναι τα νοσοκομεία. Αυτή τη στιγμή το χρέος τους ξεπερνάει τα 6 δις, πολλαπλασιάζεται δε με ρυθμό 17% μηνιαίως! Eνδεικτικά, ενώ πέρυσι το χρέος αυξανόταν κατά 171 εκατ. ευρώ τον μήνα, φέτος έφτασε αισίως τα 200 εκατομμύρια! Ήτοι 6.7 εκατομμύρια νέα χρέη για κάθε μέρα που περνάει. Το ΕΣΥ σήμερα ισοδυναμεί με δυόμισι ΟΣΕ! Και όπως στον ΟΣΕ μέχρι χθες δεν υπήρχε διοίκηση, αντίστοιχα το ίδιο συνέβαινε μέχρι χθες στα 135 δημόσια νοσοκομεία!

Η έκπληξη και η απογοήτευση ενός από τους νέους διοικητές σε μεγάλο νοσοκομείο της περιφέρειας, δύσκολα περιγράφεται. Η πρώτη εντύπωσή, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ήταν πως αίφνης βρέθηκε «σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, με κάθε είδους μαγαζιά και παραμάγαζα να λειτουργούν στους χώρους του νοσοκομείου και κερδοσκοπούν εις βάρος του δημοσίου και εις βάρος των ασθενών».

Από την σκανδαλώδη επαναπροώθηση των περιστατικών από τα (δωρεάν) πρωινά ιατρεία του νοσοκομείου, στα (ακριβά) απογευματινά, όπου οι γιατροί εισπράττουν παχυλές αμοιβές, ή την εξόφθαλμη κομπίνα της προσωπικής πελατείας των γιατρών, που με το αζημίωτο ασφαλώς εισάγονται νομίμως στο νοσοκομείο στην εφημερία....μέχρι τα «κουβανέζικα φάρμακα». Τι είναι τα κουβανέζικα φάρμακα; Όχι βεβαίως φάρμακα που εισάγονται από την μακρινή Κούβα, αλλά φάρμακα που καταλήγουν στον κουβά! Πολύ ακριβά σκευάσματα, που σκοπίμως χρησιμοποιείται ένα μικρό ποσοστό της συνολικής ποσότητας, ενώ το υπόλοιπο χύνεται στον κουβά, για ευνόητους λόγους! Έτσι, κάποιοι εξασφαλίζουν τα (συνήθως πλούσια) ευεργετήματα της εταιρίας που παράγει τα πανάκριβα φάρμακα...

Έμπειρος ο ίδιος στα θέματα της υγείας, μου περιγράφει πως όπως είναι σήμερα τα πράγματα, είναι αδύνατον να ελεγχθούν οι δαπάνες στα νοσοκομεία. Πέρα από τις κομπίνες που είναι αναπόδεικτες, καθώς καλύπτονται από την επιστημονική κρίση των γιατρών, υπάρχει και η γραφειοκρατία. Για παράδειγμα, οι περισσότερες συμβάσεις με εξωτερικούς προμηθευτές και εταιρίες που λήγουν το επόμενο διάστημα, υποχρεωτικά θα ανανεωθούν όπως- όπως, ακόμη και αν είναι σκανδαλώδεις ή επιζήμιες για το νοσοκομείο! Νέος διαγωνισμός, θα απαιτούσε 6-7 μήνες μέχρι την ολοκλήρωσή του. Φαντάζεστε τα νοσοκομεία χωρίς καθαριότητα ή φύλαξη για 6-7 μήνες;

Αυτές τις ημέρες μάλιστα οι επιθεωρητές Υγείας, οι ειδικοί της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων με τη συνδρομή εισαγγελέων, ξεσκονίζουν τα νοσοκομεία και φρίττουν με όσα διαπιστώνουν. «Μέχρι φάρμακα σε νεκρούς έγραφαν» λένε οι ίδιοι, που δεν πιστεύουν σε αυτά που καθημερινά ανακαλύπτουν! Και όμως, παρόλα αυτά, χρειάστηκαν επτά ολόκληροι μήνες για να οριστούν διοικητές στα νοσοκομεία! Εννοείται πως Δ.Σ. δεν έχουν ορισθεί μέχρι στιγμής σε πολλά νοσοκομεία.

Και επειδή κανείς δεν θα μπορέσει να λύσει τον γόρδιο δεσμό, την λύση την γνωρίζουμε ήδη. Δραματική περικοπή κονδυλίων με την βούλα του ΔΝΤ, προκειμένου να ελεγχθούν τα ελλείμματα. Ήτοι, δραματική υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας. Προς δόξα των τρωκτικών στα νοσοκομεία, που θα συνεχίσουν ασφαλώς να βγάζουν μαύρο χρήμα. Και όποιος ζήσει, έζησε. Ο Θεός να βάλει το χέρι του...

ΚΙΝΑ: Διαµαρτυρήθηκες; Στο ψυχιατρείο!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο κινέζος αγρότης Σου Λιντόνγκ (photo) θέλησε να βοηθήσει έναν γείτονά του να προσφύγει κατά των αρχών. Το αποτέλεσµα ήταν να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο επί εξίµισι χρόνια!

«Σώστε µε, θέλω να βγω έξω», έγραψε σ ένα χαρτί ο Σου, έβαλε ηµεροµηνία, το υπέγραψε και το έδωσε στον δηµοσιογράφο της κρατικής Ηµερησίας της Κινεζικής Νεολαίας (China Υouth Daily) που επισκέφθηκε στις 17 Απριλίου το Ψυχιατρικό Νοσοκοµείο Λουοχέ στην επαρχία Χενάν της Κεντρικής Κίνας.

Ο δηµοσιογράφος άρχισε να ψάχνει το θέµα, τεκµηρίωσε τον παραλογισµό του εγκλεισµού του Σου, η ιστορία διαδόθηκε µέσω του Ιντερνετ και το περασµένο Σαββατοκύριακο ο αγρότης βγήκε επιτέλους από το ψυχιατρείο. «Επί πολλά χρόνια, η οικογένειά του έτρεχε δεξιά κι αριστερά φω νάζοντας για τον Σου, χωρίς όµως να καταφέρει να κάνουν κάτι οι αρµόδιες αρχές, όµως µόλις το θέµα διαδόθηκε στο Ιντερνετ, αντέδρασαν αµέσως» σχολίασε µια λαϊκή εφηµερίδα της Νότιας Κίνας. «Ακόµη κι αν ήταν τρελός», είπε ο δικηγόρος που ανέλαβε την υπόθεσή του, «οι αρχές θα έπρεπε να ενηµερώσουν την οικογένειά του για το πού βρίσκεται και να ζητήσουν την έγκρισή της για οποιαδήποτε θεραπεία».

Ο Σου Λιντόνγκ ήταν ένας άνθρωπος που του άρεσε να βοηθάει τους αδικηµένους. Ετσι, το 1997 άρχισε να γράφει στις αρχές του Δήµου του Νταλιού, όπου κατοικούσε, για λογαριασµό του ανάπηρου γείτονά του Λιου Γκουιζί, ο οποίος είχε εξαπατηθεί από την τοπική κυβέρνηση σε µια υπόθεση ακινήτων. Και αντί να απαντήσει στις προσφυγές του, ο αναπληρωτής κυβερνήτης Ζάο Τινγκιάο τον έστειλε, τον Οκτώβριο του 2003, στο ψυχιατρείο. Στον ιατρικό φάκελο του Σου αναφέρεται πως στη διάρκεια του εγκλεισµού του, του έγιναν πέντε φορές ηλεκτροσόκ. Ο ίδιος λέει πως τον έδεσαν 48 φορές και του έκαναν 54 ηλεκτροσόκ. Αποπειράθηκε επίσης να αυτοκτονήσει.

«Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. Θα πάω στο δικαστήριο και θα απαιτήσω δικαιοσύνη» είπε ο Σου στο πρακτορείο Ρώυτερ. «Οι γιατροί έλεγαν ότι πάσχω από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, όµως εγώ τους έλεγα ότι δεν είναι έτσι. Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή έχει κάποιος που δεν µπορεί να ελέγξει αυτό που κάνει, αλλά εγώ απλώς διαµαρτυρόµουν εγγράφως, απλώς προσπαθούσα να τραβήξω την προσοχή των αξιωµατούχων».

Την υπόθεση του Σου έχουν αναλάβει κινέζοι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και δικηγόροι. Λένε πως οι τοπικοί αξιωµατούχοι του Κοµµουνιστικού Κόµµατος χρησιµοποιούν ολοένα και περισσότερο τον ψυχιατρικό εγκλεισµό εναντίον αυτών που τους ενοχλούν διαµαρτυρόµενοι. Η κράτηση σε ψυχιατρικές πτέρυγες είναι ακριβότερη απ ό,τι η κράτηση στη φυλακή, όµως έτσι αποφεύγονται τυπικές διαδικασίες που είναι υποχρεωτικές σε περιπτώσεις φυλάκισης και µπορεί να καταδείκνυαν τον παραλογισµό του εγκλεισµού. Μάλιστα η κυβέρνηση του Δήµου του Νταλιού, στην οποία απευθύνονταν οι προσφυγές του Σου, χρηµατοδοτούσε τον εγκλεισµό του καταβάλλοντας στο ψυχιατρείο 1.000 γιουάν τον µήνα!

ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ

Το σκληρό παιγνίδι της Βόρειας Κορέας

Του SIMON TISDALL / The Guardian

Είναι απίθανο οποιοδήποτε κράτος ή, στην περίπτωση αυτή, οποιοσδήποτε μη κυβερνητικός παράγοντας να πιστεύει πως υπάρχει σοβαρός λόγος να επιτεθεί σε κάποιο νοτιοκορεατικό πλοίο. Συνεπώς, οι υποψίες γύρω από την υπόθεση της βύθισης του πολεμικού πλοίου «Τσεονάν», που στοίχισε τη ζωή σε 47 μέλη του πληρώματος, στράφηκαν μοιραία προς τη χώρα με την οποία η Σεούλ, από τεχνική άποψη, βρίσκεται ακόμη σε πόλεμο: την πολεμοχαρή και απρόβλεπτη γειτονική της Βόρεια Κορέα. Τα ερωτήματα που προέχουν τώρα είναι: Γιατί το έκανε ο Βορράς και πώς μπορεί να απαντήσει κανείς;

Οι δηλώσεις της Πιονγιάνγκ με τις οποίες αρνήθηκε την ευθύνη, δεν έπεισαν. Η ανάλυση του επεισοδίου από Αμερικανούς και Αυστραλούς ειδικούς ενισχύει ολοένα την εκδοχή της επίθεσης με τορπίλη και όχι τόσο την πιθανότητα της τυχαίας σύγκρουσης με νάρκη ή του ατυχήματος. Υπάρχει ιστορία ναυτικών συγκρούσεων στα θαλάσσια σύνορα των κορεατικών κρατών. Και ο Βορράς συνηθίζει να εκτοξεύει απειλές κατά του Νότου, αποκαλώντας τον «καθεστώς-μαριονέτα» των ΗΠΑ.

Οι ειδικοί για θέματα Bόρειας Κορέα, οι οποίοι σαν τους παλαιούς Κρεμλινολόγους πασχίζουν να διαβάζουν τους κωδικούς της Πιονγιάνγκ, έχουν σκεφτεί πολλαπλές θεωρίες για τα κίνητρά της. Ο Κρίστιαν Κάριλ, στο Foreign Policy, εκτίμησε ότι ο Βορειοκορεάτης δικτάτορας, Κιμ Γιονγκ Ιλ, δέχθηκε πιέσεις από τις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Στις 14 Απριλίου, ο Κιμ προήγαγε 100 στρατηγούς, με την ευκαιρία των γενεθλίων του εκλιπόντος πατέρα του, Κιμ Ιλ Σουνγκ, του «αιώνιου ηγέτη» της χώρας. Το παραχάιδεμα της στρατιωτικής ελίτ, όμως, θα μπορούσε να είναι και ένδειξη της αποδυνάμωσης του Κιμ λόγω των χειρισμών του στην οικονομία, μετά την περσινή καταστροφική νομισματική «μεταρρύθμιση» και την αποτυχία του να ανακτήσει τη βοήθεια που απέσυραν η Νότια Κορέα και οι ΗΠΑ.

Οταν ανήλθε στην εξουσία μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1994, ο Κιμ βρέθηκε αντιμέτωπος με μια ανταρσία στο στρατό και μια απόπειρα κατά της ζωής του, σημείωσε ο Κάριλ. «Εκτοτε, προτεραιότητά του ήταν να ικανοποιεί τους στρατηγούς, βομβαρδίζοντάς τους με χάρες, προαγωγές και παράσημα. Και περίπου την ίδια εποχή, ο Κιμ υιοθέτησε την πολιτική “ο στρατός προέχει” ως κυρίαρχη ιδεολογία στη Βόρεια Κορέα, καθιστώντας τις ένοπλες δυνάμεις τόσο ισχυρές όσο ήταν άλλοτε το Κομμουνιστικό Κόμμα».

Τώρα, η ιστορία ίσως επαναλαμβάνεται καθώς ο 69χρονος Κιμ, με τον θάνατο να πλησιάζει, δέχεται προφανώς αντίσταση στα σχέδιά του να διορίσει διάδοχό του τον νεότερο γιο του, Κιμ Γιονγκ Ουν. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, τα γεράκια του στρατού, αντίθετα στην προοπτική συνεργασίας με τον Νότο και στην προθυμία της Ουάσιγκτον να παρεμβαίνει, προκαλούν ένα διεθνές επεισόδιο, ενισχύοντας το ρόλο τους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Τέτοιου είδους τακτική έχει λειτουργήσει στο παρελθόν, καθώς η επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος χρησιμοποιήθηκε πολλάκις για την προσέλκυση της προσοχής ή τη διασφάλιση παραχωρήσεων.

Αλλες βορειοκορεατικές ενέργειες ενισχύουν την εντύπωση μιας αδύναμης ηγεσίας υπό πίεση και ενός στρατού διψασμένου για εξουσία. Η υποτιθέμενη απόπειρα διείσδυσης στη Νότια Κορέα δύο πρακτόρων, με αποστολή να δολοφονήσουν επιφανή Βορειοκορεάτη διαφωνούντα, οι φήμες για την προετοιμασία μιας τρίτης πυρηνικής δοκιμής και το αίτημα της Βόρειας Κορέας, την περασμένη εβδομάδα, να αναγνωριστεί ως πυρηνικό κράτος αποτελούν ενδείξεις μιας πιο επιθετικής στάσης. Την ίδια ώρα, η Πιονγιάνγκ θεωρεί προφανή τη σκλήρυνση της στάσης των αντιπάλων της. Η επιβολή από τα Ηνωμένα Εθνη νέων σκληρότερων κυρώσεων μετά την περσινή πυρηνική δοκιμή και τις εκτοξεύσεις πυραύλων πάνω από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας, η άρνηση της Ουάσιγκτον να επαναλάβει τις εξαμερείς διαπραγματεύσεις χωρίς προηγούμενες σημαντικές παραχωρήσεις προς τον Βορρά και η αναστολή της νοτιοκορεατικής βοήθειας σε τρόφιμα, επιδεινώνουν την απομόνωση του καθεστώτος και θρέφουν την παράνοιά του.

Ενας εναλλακτικός εφιάλτης για τον Κιμ θα ήταν να αχρηστευτεί η πολιτική του φιλοπόλεμου εκφοβισμού. Δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι αναμένεται να επισκεφτεί σύντομα την Κίνα. Το Πεκίνο είναι ο μόνος ισχυρός φίλος του Κιμ – και έχει συμφέρον να τον στηρίζει, προκειμένου να αποφύγει ενδεχόμενη ανάφλεξη και μια επικίνδυνη για την περιφερειακή ασφάλεια έξοδο προσφύγων. Ο Νοτιοκορεάτης Λι κέρδισε επαίνους στο εξωτερικό για τη σύνεση με την οποία αντέδρασε στην υπόθεση «Τσεονάν». Εως τώρα, τουλάχιστον, έχει αποφύγει να κατηγορήσει ευθέως την Πιονγιάνγκ ή να προβεί σε αντίποινα και ζήτησε τη διεθνή υποστήριξη. Ωστόσο, ο Λι δέχεται πιέσεις στο εσωτερικό να σκληρύνει τη στάση του, με ορισμένες εφημερίδες να ζητούν να μείνει ανοιχτό το ενδεχόμενο στρατιωτικής δράσης. Εάν οι ανακρίσεις για την υπόθεση της βύθισης αποκαλύψουν επισήμως τον Βορρά, ο Λι μπορεί να υποχρεωθεί να δράσει. Σύμφωνα με τον καθηγητή Διεθνούς Δικαίου, Κιμ Χιουν Σου, ο Λι θα μπορούσε να ζητήσει μέτρα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο ή να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό όπως έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Κούβας το 1962. Ο, τι και να αποφασίσει, σημειώνει ο καθηγητής, πρέπει να καταστήσει σαφές ότι η απειλητική συμπεριφορά του Βορρά δεν θα γίνει πλέον ανεκτή.

Ο μαγαζάτορας που κατηγορεί τον καλύτερο πελάτη του...

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ιδιαίτερα αρνητικό είναι όλο αυτό το διάστημα το κλίμα για την Ελλάδα στην πλειονότητα των ΜΜΕ, αλλά και στην κοινή γνώμη της Γερμανίας.  Ο μέσος Γερμανός πολίτης καθημερινά βομβαρδίζεται από απόψεις που λένε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος η Γερμανία να πληρώσει για τις οικονομικές ατασθαλίες των Ελλήνων και ότι σε περίπτωση που χορηγηθεί οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα, θα πρόκειται για χαμένα χρήματα.

Σε πολύ λίγες περιπτώσεις τονίζεται και κάποια διαφορετική άποψη. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι Γερμανοί -και αυτό που δεν τους εξηγούν, τις περισσότερες φορές πιστεύουμε εσκεμμένα- είναι το γεγονός ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να μας δωρίσει χρήματα. Η Γερμανία πρόκειται να μας δώσει ένα δάνειο και έπειτα από μια τριετία θα λάβει πίσω τα λεφτά που έδωσε, αλλά παράλληλα θα έχει και ένα υψηλότατο κέρδος από τους τόκους.

Αυτό που επίσης δεν εξηγείται είναι ότι η Ελλάδα είναι μία από τους σημαντικότερους πελάτες της Γερμανίας, οι εξαγωγές στη χώρα μας είναι μεγάλες, με ιδιαίτερο κέρδος για τις γερμανικές βιομηχανίες, ειδικά αυτές που προωθούν στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Ουσιαστικά, η χώρα μας συντηρεί ένα μεγάλο αριθμό θέσεων στη Γερμανία.

Ο λαϊκισμός ορισμένων ΜΜΕ, αλλά και πολλών πολιτικών, έχει στρέψει την πλειοψηφία της γερμανικής κοινής γνώμης ενάντια σε οποιαδήποτε σκέψη για βοήθεια στην Ελλάδα. Εάν σε αυτό προσθέσουμε τις κρίσιμες εκλογές της 9ης Μαΐου στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί μεγάλος αριθμός Γερμανών πολιτικών βρήκαν στο πρόβλημα της Ελλάδας το ιδανικό θύμα για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Ιδιαίτερα το κόμμα των Φιλελευθέρων, το οποίο σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις καταποντίζεται. Εδώ να προσθέσουμε ότι οι Φιλελεύθεροι εναντιώνονται γενικώς σε κάθε ιδέα κρατικής βοήθειας, όποιος και να είναι ο αποδέκτης. Το κόμμα έχει αντιδράσει σφόδρα και στην απόφαση της κυβέρνησης να βοηθήσει με μεγάλο οικονομικό πακέτο τις γερμανικές τράπεζες που βρίσκονταν υπό κατάρρευση. Το ίδιο κάνει τώρα και με το θέμα της βοήθειας προς την Ελλάδα.

Απόλυτα ξεκάθαρη θέση έχει λάβει μόνο το κόμμα των Πρασίνων. Οι Πράσινοι στις δηλώσεις τους τονίζουν ότι «βοηθώντας την Ελλάδα βοηθούμε και τη Γερμανία και συμβάλλουμε στο να διατηρηθούν στη χώρα μας θέσεις εργασίας». Το κόμμα όμως αυτό σήμερα βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Βέβαια τις τελευταίες ημέρες όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται στη Γερμανία ότι η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά και πολλά δημοσιεύματα κατηγορούν γι' αυτό τη στάση της Καγκελαρίου Μέρκελ. Οπως σημειώνεται, η πολιτική της αναβλητικότητας και της συνεχούς υπεκφυγής επιβάρυνε την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, όξυνε το κλίμα, εξαγρίωσε τις αγορές και οδηγεί τη Γερμανία σε απομόνωση.

Ολα, ωστόσο, δείχνουν ότι η Γερμανία έχει αντιληφθεί ότι η πολιτική της οδηγεί σε αδιέξοδο και οι διαδικασίες τελικά φαίνεται ότι επισπεύδονται. Παρ' όλα αυτά η μεγάλη ζημιά σε πολλά επίπεδα ήδη έχει γίνει. Και υπεύθυνη είναι η μικροπολιτική στενοκεφαλιά της Αγκελα Μέρκελ, αλλά και του υπουργού Εξωτερικών της, Γκίντο Βεστερβέλε.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δωρεάν εξετάσεις από δερματολόγους

Εννέα στα δέκα μελανώματα που εντοπίζονται εγκαίρως θεραπεύονται. Αυτό είναι το μήνυμα της φετινής Ευρωπαϊκής Ημέρας Μελανώματος (3 Μαΐου) και της Ελληνικής Εβδομάδας κατά του Καρκίνου του Δέρματος (από 3 έως 7 Μαΐου), κατά τη διάρκεια της οποίας δερματολόγοι θα εξετάζουν δωρεάν το κοινό.

Οσοι επιθυμούν να κλείσουν ραντεβού μπορούν να καλέσουν τον αριθμό 800 11 11 222 και να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.myskincheck.gr  

Κατά την περυσινή αντίστοιχη εβδομάδα εξετάστηκαν 4.200 άτομα και εντοπίστηκαν 76 μελανώματα, η πλειονότητα των οποίων σε πρώιμο στάδιο.

Οι καθηγητές Δερματολογίας κ. Ανδρέας Κατσάμπας και Δημήτρης Ρηγόπουλος σε χθεσινή εκδήλωση χαρακτήρισαν το μελάνωμα ένα από τα ταχύτερα εξαπλούμενα κακοήθη νεοπλάσματα, η συχνότητα του οποίου αυξάνει κατά 3% -7% τον χρόνο. Κύριες αιτίες είναι η υπέρμετρη έκθεση στον ήλιο και η μείωση της στοιβάδας του όζοντος. Ο ρόλος της υπεριώδους ακτινοβολίας στην εμφάνιση της νόσου επιβεβαιώνεται και από μελέτη επιστημόνων του Κέμπριτζ του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι επιστήμονες ανέλυσαν το γονιδίωμα καρκινικών κυττάρων από μετάσταση μελανώματος σε έναν 43χρονο ασθενή. Από την ανάλυση προέκυψε ίχνος βλάβης που υφίσταται το DNA λόγω υπεριώδους ακτινοβολίας.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

"Επίγεια σοφία"

"Βουλή είναι ένας χώρος όπου σηκώνεται κάποιος για να μιλήσει χωρίς να λέει τίποτα, και ενω κανείς δεν τον ακούει μετά όλοι διαφωνούν"

BORICE MARSALOV (Pώσος ηθοποιός)

"Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι βουλευτές, αρκεί να μην το κάνουν στο δρόμο και τρομάζουν τα άλογα"

VICTOR HUGO (Γάλλος συγγραφέας)

"Τα λόγια είναι φτηνά, εκτός και αν τα λένε στη Βουλή. Τότε μας κοστίζουν περιουσίες"

CULLEN HIGHTOWER (Αμερικανός χρονογράφος)

Σαν σήμερα (30/4/ΧΧΧΧ)

311: H χριστιανική θρησκεία αναγνωρίζεται επίσημα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με διάταγμα του αυτοκράτορα Γαλέριου Βαλέριου Μαξιμιανού .

1803: ΟΙ ΗΠΑ αγοράζουν από τη Γαλλία την περιοχή της Λουϊζιάνας με τιμή 20 δολαρίων να τετραγωνικό μίλι. Συνολικό τίμημα 15 εκατομμυρια δολάρια

1821: Το Συνέδριο των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων στο Λάιμπαχ (σημερινή Λιουμπλιάνα) αποδοκιμάζει την ελληνική επανάσταση.

1919: Επικυρώνεται στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού η αποστολή ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, με σκοπό  να προστατεύσει τον χριστιανικό πληθυσμό στην περιοχή και να επιβάλει την τάξη .

1925: Ο Ολυμπιακός, ενάμιση μήνα μετά την ίδρυσή του, δίνει τον πρώτο αγώνα του στο ποδηλατοδρόμιο, το κατοπινό στάδιο Καραϊσκάκη. Νικά τη γαλλική ομάδα του πλοίου «Ζαν Ντ' Αρκ» με 5-0.

1915: Γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος

1883: Πεθαίνει ο γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Εντουάρ Μανέ

1945: Αυτοκτονεί ο Αδόλφος Χίτλερ  και η  Εύα Μπράουν  μία ημέρα μετά το γάμο τους.

1989: Πεθαίνει ο ιταλός σκηνοθέτης και «πατέρας» του σπαγγέτι - γουέστερν Σέρτζιο Λεόνε

Mobius: Οι «πλούσιοι» Έλληνες πρέπει να χρεοκοπήσουν

Η χρεοκοπία της «πλούσιας» Ελλάδας θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η ευρωπαϊκή δημοσιονομική κρίση και η μετάδοσή της, είπε ο «γκουρού» των αναδυόμενων αγορών, διαχειριστής της Templeton Asset Management, Mark Mobius.

Κατά την άποψή του, η Ελλάδα θα πρέπει να εξετάσει την αναδιάρθρωση του χρέους της, πληρώνοντας μόλις 25-50 σεντς για κάθε δολάριο, καθώς έτσι θα μείωνε το χρέος της σε πιο διατηρήσιμα επίπεδα. Αντίθετα, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δανείσει χρήματα στην Ελλάδα, κινδυνεύει να καταρρεύσει, καθώς και άλλες καταχρεωμένες χώρες θα ζητήσουν μια ανάλογη διάσωση.

«Μία χρεοκοπία θα βοηθούσε να ‘κλείσει’ η διαρροή. Μία διάσωση σε αυτό το στάδιο δεν είναι λογική, σύμφωνα με την άποψή μου», λέει ο Mobius.

«Οι Έλληνες είναι πλούσιοι. Εάν κοιτάξετε τι έγινε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών, συγκέντρωσαν 10 δισ. δολάρια και ήταν μόνο 10 εκατ. άνθρωποι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν πληρώνουν τους φόρους τους, γιατί η κυβέρνηση δεν τους εξυπηρετεί σωστά. Η διαφθορά ανθεί, οι κρατικοί υπάλληλοι κοιμούνται στα γραφεία τους και αυτό πρέπει να διορθωθεί», τονίζει.

ΠΗΓΗ ΙΣΟΤΙΜΙΑ

Η ατυχία να ψαρεύεις στα Ψαρά...( Ή φοβού τον Ερντογάν και δώρα φέροντα...)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Διαβάσαμε με «έκπληξη» την είδηση:

Η Άγκυρα με ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε στις 12:34 15/4/2010, αρνείται στην Ελλάδα το δικαίωμα να προχωρήσει σε αποστολή έρευνας και διάσωσης του άτυχου ψαρά που αναζητουσαν από τις 24/4/2010 στην περιοχή των Ψαρών, με την αιτιολογία ότι η αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο πέραν του 25ου Μεσημβρινού, και ειδικότερα στην περιοχή των Ψαρών, ανήκει στην Τουρκία! H NOTAM εκδόθηκε την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου διαβεβαίωνε τη γ.γ. του ΚΚΕ στη Βουλή Αλέκα Παπαρήγα ότι «δεν υπάρχει θέμα διχοτόμησης του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό». Είναι τόσο προκλητική αυτή η κίνηση, που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η όλη υπόθεση αφορά τη διάσωση ενός ανθρώπου, αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας και αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή.

Η Άγκυρα υποστηρίζει στη ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε ότι η περιοχή (τα Ψαρά!), σε ό,τι αφορά την έρευνα και διάσωση, είναι τουρκικής αρμοδιότητας. Προφανώς έχουν μείνει στην εποχή που τα Ψαρά ήταν τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Οι έρευνες στην ευρύτερη περιοχή των Ψαρών ξεκίνησαν όταν ένας 69χρονος ψαράς έφυγε τα ξημερώματα με το σκάφος του, αλλά αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας δεν είχε επιστρέψει και η οικογένειά του ενημέρωσε το Λιμενικό.

Τώρα πέρα από «των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη» προκύπτουν και των Ψαρών τα τριγύρω πελάγη…

«Μέχρι στιγμής δεν έχει εκδοθεί από το υπουργείο Εξωτερικών καμία ανακοίνωση για την κίνηση της Τουρκίας...» διάβαζα την περασμένη Δευτέρα.

Προφανώς αγαπητοί μου. Οι άνθρωποι προετοιμάζουν την έλευση του Ερντογάν-εφέντη στην Αθήνα στα τέλη Μαΐου, μετά Βαΐων και κλάδων. Είναι δυνατόν να βγάλουν τσιμουδιά για οτιδήποτε θα τους χαλάσει τη φιέστα και τη ΝΕΟ-ΥΠΟΤΑΓΗ;

Μετά την έλευση του ΔΝΤ, που η ίδια η κυβέρνηση του ΑΝΟΙΞΕ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ τον δρόμο, ο Γιωργάκης και ο φον Δρούτσας υποδέχονται και τον Ερντογάν. Μετά τα όργανα του διεθνούς καπιταλισμού, τους ΑΡΧΙΚΛΕΦΤΕΣ του πλανήτη, παίρνουν σειρά οι ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΟΙ (κουβαλώντας συν τοις άλλοις στις βαλίτσες τους και το μοίρασμα του Αιγαίου κάθετα στον 25ο Μεσημβρινό). Απομένουν μόνον οι Σκοπιανοί για να κλείσει το παζλ της κήρυξης της χώρας ως ΑΝΟΧΥΡΩΤΗΣ διά χειρός Γιωργάκη…

«Τι γυρεύει τέτοιαν ώρα

Ο ΠΑΣΑΣ μέσα στη χώρα;»

(παραλλαγή ρεμπέτικου)