Ετσι η χώρα-μπουρδέλο ΧΑΝΕΙ τα παιδιά της. Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ αφήγηση ενός ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟΥ που έγινε ολυμπιονίκης με ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ που πρέπει ΟΛΟΙ να διαβάζουν!!! ΠΟΣΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΕΙ "ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ" ΑΥΤΗ Η ΜΠΑΝΑΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΗΚΩΣΕΙ ??? ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ????

Του Γιάννη Γιαγκίνη

Ο Σιδέρης Τασιάδης είναι το πρώτο ελληνικό όνομα που παίρνει μετάλλιο στους Αγώνες του Λονδίνου. Είναι όμως Γερμανός. Και το απόγευμα της Τρίτης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο σλάλομ του κανόε καγιάκ. Το πανηγύρισε...σαν τρελός με τους γονείς του να βρίσκονται στην εξέδρα. Όμως, όπως ξεκαθάρισε εκ των προτέρων, η διάκριση του δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την Ελλάδα.

Ο Τασιάδης συγκέντρωσε μετά την πρόκρισή του από τα προκριματικά της περασμένης Κυριακής το ενδιαφέρον αρκετών γερμανικών μέσων ενημέρωσης, που θέλησαν να «ξεκλειδώσουν»  την προσωπικότητα του... «Έλληνα» της Γερμανικής Ομάδας. 

«Με ρώταγαν κυρίως αν είναι και οι δυο γονείς μου Έλληνες ή αν προέρχομαι από μεικτό γάμο», μας εξηγούσε λίγο μετά τον κυριακάτικο αγώνα του. Για να σας λύσουμε την απορία, αμφότεροι όχι απλά είναι Έλληνες αλλά και από την ίδια περιοχή: τον ακριτικό Έβρο. Ο μπαμπάς Τάσος κατάγεται από τα Κόμαρα, ένα χωριό που βρίσκεται πιο πάνω ακόμα και από την Ορεστιάδα, η μαμά Μαρία από την περιοχή της Ζώνης, ελάχιστα χιλιόμετρα πιο νότια, κοντά στα σύνορα με την Βουλγαρία. Μετανάστευσαν οριστικά στην Γερμανία όταν ο Σιδέρης ήταν 10 χρονών.

«Μέχρι τότε, είχα μεγαλώσει στο χωριό. Για την ακρίβεια, γεννήθηκα στο Αουγκσμπουργκ, αλλά μεταξύ 5 και 10 ετών βρισκόμασταν στα Κόμαρα. Στην Ελλάδα πρωτοπήγα σχολείο, όμως μετά γυρίσαμε όλοι μαζί πίσω και συνέχισα σε γερμανικό», μας λέει ο Σιδέρης Ταδιάδης σε άπταιστα ελληνικά. Άλλωστε στο σπίτι, αυτή είναι η γλώσσα που μιλά με τους γονείς του και την μεγαλύτερη αδερφή του. Στα ελληνικά ζητωκραύγαζε και πανηγύριζε η οικογένεια από την εξέδρα του Lee Valley White Water Center, όπου βρέθηκε σύσσωμη για να συμπαρασταθεί στο καμάρι της. 

«Οι γερμανοί συνάδελφοί σου με ρώτησαν ακόμα αν θα κρατήσω και την ελληνική σημαία μαζί με την γερμανική εφόσον καταφέρω να κερδίσω κάποιο μετάλλιο», συνεχίζει την κουβέντα μας ο Σιδέρης Τασιάδης. Φυσιολογική ερώτηση, την οποία και εμείς θέλαμε να υποβάλουμε.  

«Και ποια ήταν η απάντησή σου;», αρπάξαμε την ευκαιρία. 

«Φυσικά και όχι. Θα κρατήσω μόνο την γερμανική», τα αφοπλιστικά του λόγια. Ήταν η στιγμή που νιώσαμε μια μαχαιριά, αλλά θαυμάσαμε την ειλικρίνεια του νεαρού αθλητή απέναντι σε έναν έλληνα δημοσιογράφο, με τον οποίο ωστόσο είχε αρχίσει να νιώθει άνετα εξαιτίας της χαλαρής κουβέντας και ενδεχομένως της (κοινής) θρακιώτικης καταγωγής. 

«Γιατί; Γιατί όχι και την ελληνική», η φυσιολογική μας αντίδραση. 

Για να έρθει μια απάντηση - κόλαφος:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το βασίλειο της αυθαιρεσίας

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Ενα ερώτημα: οι υπάλληλοι της Βουλής, που δουλεύουν πολλές φορές υπερωρίες, δεν δικαιούνται να έχουν μια πισίνα κι ένα μπάρμπεκιου; Γιατί δεν το χτίζουν -με δικά τους χρήματα, βεβαίως, βεβαίως- στο προαύλιο του Κοινοβουλίου ή ακόμη καλύτερα στον Εθνικό Κήπο, που έχει κι άπλετο χώρο;

Στη χώρα της αυθαιρεσίας τα παράλογα δεν προξενούν πλέον εντύπωση. Ούτε καν γέλιο. Αν, δηλαδή, βλέπαμε σε μια κωμωδία το «εύρημα» να χτίζουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι μια πισίνα εντός των φυλακών, δεν θα γελούσαμε. Θα το θεωρούσαμε παρωχημένο αστείο. Θα ψέγαμε τον σκηνοθέτη για έλλειμμα φαντασίας. Πού να ξέραμε τι θα μας επιφύλασσε η ιλαρή ελληνική πραγματικότητα; «Στην είσοδο του προαυλίου υπάρχει διακοσμητικός βράχος εν είδει καταρράκτη από τον οποίο ξεκινά ροή νερού που μέσω ενός διαμορφωμένου αύλακα επενδεδυμένου με πέτρα, οδηγείται σε κατασκευή συλλογής νερού ορθογωνικού σχήματος, εξωτερικών διαστάσεων 7,38x4,17, εσωτερικά επενδεδυμένη με πλακίδια και με εσωτερικό επιτοίχιο φωτισμό. Το βάθος είναι κλιμακωτό. (...) Στον έναν αναβαθμό έχει τοποθετηθεί αντλία, η οποία μεταφέρει το νερό στον υπερκείμενο διακοσμητικό βράχο και το νερό επανέρχεται με φυσική ροή. (...) Στον χώρο επίσης έχει τοποθετηθεί προκατασκευασμένη ψησταριά πλησίον του εσωτερικού φράχτη. Ακόμη περιμετρικά του κήπου έχουν κατασκευασθεί κλουβιά με διάφορα είδη πτηνών». (Από το πόρισμα της αυτοψίας στον χώρο του Ψυχιατρικού Καταστήματος Κορυδαλλού που παραδόθηκε στην ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης.)

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, ούτε στο δικό σου χωράφι δεν μπορείς να χτίσεις χωρίς άδεια. Για ολόκληρο πάρκο αναψυχής στις φυλακές Κορυδαλλού, εντός δημοσίου χώρου, δεν εκδόθηκε ούτε πολεοδομική άδεια. Οπως δήλωσε στον ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84», ο πολλά βαρύς και χρόνιος πρόεδρος των σωφρονιστικών υπαλλήλων, κ. Αντώνης Αραβαντινός: «Να πάρω άδεια από την πολεοδομία, να κάνω τι;». 

Προσοχή! Αυτό δεν το δηλώνει ένας τυχαίος αυθαίρετος οικιστής· είναι ο κατ’ επανάληψη εκλεγμένος συνδικαλιστής από υπαλλήλους του υπουργείου Δικαιοσύνης, η δουλειά των οποίων είναι η επιβολή των νόμων και φυσικά η τήρησή τους. Επιπλέον, έχουν ορκιστεί γι’ αυτό.

Η κατασκευή του πάρκου αναψυχής στο προαύλιο των φυλακών Κορυδαλλού είναι ίσως η κωμική κορωνίδα στο ελληνικό βασίλειο της αυθαιρεσίας.  

Ακολουθεί, δε, και τον γνωστό καμβά:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι φοροφυγάδες στο απυρόβλητο

Του Λεωνίδα Λιάμη

 (...) Το «κοκτέιλ» δημοσιονομικής προσαρμογής που ετοιμάζεται να μας σερβιριστεί θα είναι πικρό. Ακούγονται -και μένει να επιβεβαιωθούν- περικοπές και επιμήκυνση του χρόνου για τη χορήγηση των συντάξεων, όπως επίσης και «ψαλίδι» στα εφάπαξ και στα επιδόματα, που θα «πονέσουν» ακόμη περισσότερο την ελληνική κοινωνία, που ήδη είναι στα όριά της. Για να μην πούμε και για το γεγονός ότι κάτι άρχισε να ψιθυρίζεται τις τελευταίες ώρες και για ό,τι έχει απομείνει από αυτό που ξέραμε στο παρελθόν ως 13ο και 14ο μισθό, για τους υπαλλήλους του Δημοσίου.

Εύκολες λύσεις πράγματι δεν υπάρχουν... Το ξέρουμε και το ζούμε καθημερινά όλοι. Όλοι; 

Αυτό είναι προς συζήτηση. Κι εδώ είναι και το εξοργιστικό. Διότι, ενώ επί σχεδόν τρία χρόνια τώρα ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού κάνει αιματηρές θυσίες και καλείται με πολύ λιγότερα, να πληρώσει πολύ μα πολύ περισσότερα, η κυβέρνηση -ναι, η ίδια κυβέρνηση που ετοιμάζει νέα καταιγίδα φόρων και περικοπών εισοδημάτων- εμφανίζεται να επεξεργάζεται προς εφαρμογή και νέα περαίωση σε ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις της περιόδου 2000 - 2009.

Κλείνει δηλαδή, το μάτι στους ελεύθερους επαγγελματίες, ακόμη και σε εκείνους που στην υπό εξέταση δεκαετία είχαν πιθανώς κατακλέψει το ελληνικό δημόσιο και τους υπόσχεται φορολογική αμνήστευση, αν αποδεχθούν την προτεινόμενη συμφωνία και πληρώσουν ένα συγκεκριμένο ποσό.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Διορίζουν, διορίζουν, διορίζουν , διορίζουν , διορίζουν , διορίζουν, πάλι διορίζουν !!!

Αποκαλύπτει ο "ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ"

Μία ιδιότυπη ιστορία διορισμών ημετέρων έχει στηθεί τις τελευταίες ημέρες με την οποία συνεχώς ασχολείται η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.  

Για ποια αναλογία ένας προς δέκα μιλάμε που υποσχέθηκε η κυβέρνηση, ως ισοδύναμο μέτρο για να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι.  

Εδώ μιλάμε για διορισμούς σχεδόν κάθε ημέρα, με μια μόνο διαφορά. Τους ονομάζουν μετακλητούς υπαλλήλους και τοποθετούνται παντού, για πλήρωση, όπως λένε κενών θέσεων. Και το σημαντικότερο διορίζουν μετακλητούς οι πάντες από τη ΝΔ, το ΠαΣοΚ, πρώην Πρόεδροι της Βουλής, πρώην Πρωθυπουργός έως και ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει βεβαίως νόμος που επιτρέπει τέτοιους διορισμούς, αλλά σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται η χώρα είναι ανάγκη να υπάρχουν τόσοι μετακλητοί σε πολιτικά γραφεία;

Τόση είναι η βιασύνη αυτών που διορίζουν που κάνουν ενίοτε και λάθη. Διορίζουν γυναίκες με... ανδρικά ονόματα και εν συνεχεία μόλις ανακαλύψουν το λάθος τους, ετοιμάζουν γρήγορα νέα απόφαση με τίτλο «διόρθωση σφαλμάτων» και ξανακάνουν τους άνδρες... γυναίκες. Στο ΦΕΚ αριθμός 355, με ημερομηνία 26 Ιουλίου υπάρχει μια τέτοια διόρθωση σφάλματος, η οποία υπογράφεται από τον Πρόεδρο της Βουλής.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ:Η νέα Αριστερά

Του Θανου Bερεμη 

Ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, αντιπροέδρου ΕΛΙΑΜΕΠ

Η νέα Αριστερά, όπως εκπροσωπείται κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να προσαρμόσει τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία για την κατίσχυση της εργατικής τάξης, στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. 

Σήμερα, η αληθινή εργατική τάξη έχει περιοριστεί στο εκλογικό περίπου μέγεθος του ΚΚΕ, ενώ το μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος που προτίμησε στις τελευταίες εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελείται κυρίως από ανέργους του ιδιωτικού τομέα, αφού ο δημόσιος παραμένει ανέγγιχτος από την ανεργία. Οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας θα εξασφαλίσει την παραμονή τους στο Δημόσιο.

Η αιχμή, όμως, του δόρατος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στον κόσμο των κορπορατιστικών κεκτημένων, του φοιτητικού κομματικού επαγγελματισμού και σε μικρότερο βαθμό στους καταστροφείς της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που μάλλον δεν προσέρχονται στις κάλπες.

Οπως σημειώνει ο Πάσχος Μανδραβέλης (27 Μαΐου 2012), «Στον δημόσιο διάλογο χρησιμοποιείται ως επιχείρημα η φτώχεια των πολλών για να διατηρούνται τα προνόμια των λίγων». Ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωσε πανό στη Βουλή για τα προνόμια των συνδικάτων του ΟΤΕ, αλλά όχι για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, αν και η ίδια εισφορά αποδίδει στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ σύνταξη 500 ευρώ ενώ σε εκείνους του ΤΑΠ-ΟΤΕ, 1.500 ευρώ (Μάνος Ματσαγγάνης). Ετσι η νέα Αριστερά συμπαραστάθηκε στους αγώνες που αντιστάθηκαν σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση, η οποία έθιγε τα συμφέροντα προνομιακών ομάδων όπως οι ΔΕΚΟ.

Ομως η εντυπωσιακή άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται στις ήδη υπάρχουσες ομάδες των προνομιούχων συνδικαλιστών, αλλά στους απελπισμένους της κρίσης που δεν είναι δυνατό να εμπιστευθούν πια τα παραδοσιακά κόμματα, δεξιά και αριστερά. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ φτάσει στην εξουσία θα πρέπει να προσέξει πολύ την απογοήτευση των απελπισμένων. Αυτοί τελικά θα κατευθύνουν με την οργή τους την πολιτική του κόμματος αυτού.

Η επανακρατικοποίηση επιχειρήσεων, που ιδιωτικοποιήθηκαν, όπως και οι φορολογικές επιβαρύνσεις του επιχειρείν, οδηγούν σε ένα τεράστιο κράτος-τροφό που υπόσχεται να σιτίζει όλη την κοινωνία. Ετσι θα παταχθούν οι σφετεριστές του εθνικού πλούτου, Ελληνες και ξένοι, αλλά η ανάληψη του κόστους ενός τέτοιου έργου προϋποθέτει πλήρη έλεγχο των μέσων κρατικής βίας και ενδεχομένως και αντιμετώπιση τεράστιας αντίστασης από μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες που δεν θα συναινέσουν αμαχητί να τα δώσουν όλα, ώστε να πραγματοποιηθεί το λενινιστικό ιδεώδες στην Ελλάδα του 2012. Οπως ο Δεκέμβρης του 1944 δημιούργησε ομάδες ακραίων δεξιών εκ του μη όντος, έτσι και σήμερα το είδος της Χρυσής Αυγής υπόσχεται να πολλαπλασιαστεί σε ένα μέλλον που θα ρυθμίζεται από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Τσίπρας είναι δημιούργημα του Ανδρέα Παπανδρέου ως προς την ευχέρειά του στη λαϊκιστική ρητορεία, χωρίς όμως τις γνώσεις και την πείρα του μέντορά του. Το χειρότερο είναι ότι σταδιοδρομεί σε πολύ διαφορετικούς καιρούς από εκείνον.  

Ο Ανδρέας ως καλός οικονομολόγος γνώριζε τις συνέπειες μιας κρατικοποίησης της χήνας που προσφέρει το εισόδημα για να λειτουργεί στοιχειωδώς η αναδιανομή. Φρόντισε συνεπώς να παραμείνει ζωντανό το παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας ώστε να συντηρούνται οι κομματικοί κηφήνες και οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Προτίμησε μάλιστα να αντλεί πόρους από δάνεια για να ανακατανέμει τον δημόσιο πλούτο. 

Οι νέοι αριστεροί, φαίνεται από τα λεγόμενά τους ότι θα λεηλατήσουν τους τελευταίους πλουτοπαραγωγικούς πόρους αφού δεν υπάρχει πια δυνατότητα δανεισμού από τις διεθνείς αγορές.  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: 9 αντιστράτηγους «έφαγε» ο Μπεγλίτης για να κάνει Αρχηγό ΓΕΣ τον Ζιαζιά! -- Tότε που πήγαν οι λόγοι "ηθικής και της αξιοπρέπειας" που επικαλέστηκε με την παραίτησή του ο κος Ζιαζιάς ??? (+QUIZ: Ποιόν πολιτικό "αστέρα" του ΠΑΣΟΚ είχε παλιότερα ως γραφέα στο γραφείο του στον Εβρο ???)

Για έναν φίλο του αντιστράτηγο, που θα αποστρατευόταν λόγω προβλημάτων, προκάλεσε την έκρηξη ο Αρχηγός του ΓΕΣ κ. Ζιαζιάς με τη μεταμεσονύχτια παραίτησή του για λόγους «που άπτονται της ηθικής και της αξιοπρέπειας τόσο της δικής μου όσο και του Στρατεύματος».
 

Ανεξάρτητα με το κατά πόσο αυτά που διέρρευσαν και εμμέσως κατάγγειλε ο παραιτηθείς Αρχηγός, ότι του δόθηκε από τον υφυπουργό Άμυνας αντιστράτηγο ε.α. Π. Καράμπελα λίστα με ποιους θα «κόψει» και ποιους θα επαναφέρει, που είχαν αποστρατευθεί, –η άλλη πλευρά το διαψεύδει–, τους λόγους της ηθικής και της αξιοπρέπειας δεν τους επικαλέστηκε όταν για να γίνει Αρχηγός ΓΕΣ, τον Οκτώβριο του 2011, «φαγώθηκαν» ΕΝΝΕΑ αντιστράτηγοι, από τον τότε υπουργό Άμυνας του ΠΑΣΟΚ Πάνο Μπεγλίτη.

Όπως και το γεγονός, ότι ο κ. Ζιαζιάς μόλις 6 μήνες είχε κάνει αντιστράτηγος και παρά ταύτα, επελέγη για Αρχηγός, κάτι που δεν έχει προηγούμενο, ως προς την τόσο μικρή παραμονή στον βαθμό του αντιστράτηγου.

ΕΛΛΑΔΑ: Πρόστιμο 1.000 ευρώ σε ιδιοκτήτη σκύλου που δεν είχε βιβλιάριο υγείας και μικροτσιπ !

Toυ ΜΑΝΟΛΗ ΚΟΚΟΛΑΚΗ

Με 1.000 ευρώ πρόστιμο τιμωρήθηκε ιδιοκτήτης σκύλου στη Σητεία επειδή δεν είχε εκδώσει βιβλιάριο υγείας για το κατοικίδιό του και δεν το είχε εφοδιάσει με το υποχρεωτικό μικροτσίπ. Ηταν η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε ο νέος νόμος 4039/2012 που αφορά στην προστασία των ζώων.

Η τιμωρία, όπως έγινε γνωστό, προήλθε ύστερα από καταγγελία φιλόζωων οι οποίοι δηλώνουν ότι πρόκειται για «το πρώτο πανελλαδικά πρόστιμο που δίδεται σε ιδιοκτήτη παραμελημένου ζώου. Σε άλλες περιοχές», επισημαίνουν οι ίδιοι, «οι Αρχές απαντούν ότι περιμένουν διευκρινιστική εγκύκλιο από το υπουργείο για τον τρόπο απόδοσης προστίμων σε περιπτώσεις παραβάσεων του νέου νόμου». 

Η καταγγελία, σύμφωνα με μέλη του προεδρείου του φιλοζωικού συλλόγου Σητείας, έγινε από τουρίστα στην περιοχή της Ζάκρου Λασιθίου, όταν διαπιστώθηκε ότι ο ιδιοκτήτης δύο σκύλων παραβίαζε τους κανόνες ευζωίας τους.

ΣΚΟΠΙΑ: Οι τακτικισμοί του Γκρούεφσκι

Της ΔΩΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Με ανακοίνωση που διανεμήθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), προφανώς για να υπογραμμισθεί η σοβαρότητα και η βαρύτητα της απόφασης, ο Νίκολα Γκρούεφσκι δεσμεύθηκε με σιωπή για το θέμα της ονομασίας για το επόμενο διάστημα. 

Χωρίς το διάστημα να προσδιορίζεται επακριβώς, στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι ο κ. Γκρούεφσκι «θα αποφύγει οποιοδήποτε σχόλιο για το θέμα της ονομασίας και για ουσιαστικής σημασίας ζητήματα για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών (σ.σ. Ελλάδας και ΠΓΔΜ) τους επόμενους μήνες». Οι «επόμενοι μήνες», πάντως, αναφέρονται σαφώς.

Για όσους παρακολουθούν τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο κ. Γκρούεφσκι, η ανακοίνωση αποτέλεσε έκπληξη και έγινε δεκτή με επιφύλαξη ως προς την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ «αξιοποίησε» το ζήτημα της ονομασίας για προσωπικό πολιτικό όφελος, ανεβάζοντας τους τόνους με κάθε αφορμή, εμφανιζόμενος ιδιαίτερα επιθετικός έναντι της Ελλάδας, καλλιεργώντας συστηματικά τον αλυτρωτισμό. Σε σημαντικό βαθμό, έχτισε την πολιτική κυριαρχία του πάνω στο εφεύρημα του «μακεδονισμού». Το να διακηρύσσει, λοιπόν, ότι θα σταματήσει να μιλάει γι’ αυτά, εύλογα προκαλεί έκπληξη.

Η απορία ως προς την ειλικρίνεια των προθέσεων του Σκοπιανού πρωθυπουργού δεν διήρκεσε πολύ:

ΙΡΑΝ: Απέκτησε υπερσύγχρονα βαλλιστικά συστήματα

Εντονο προβληματισμό έχουν προκαλέσει στο αμερικανικό Πεντάγωνο οι πληροφορίες ότι το Ιράν κατόρθωσε, κινούμενο με μυστικότητα, να αποκτήσει υπερσύγχρονα βαλλιστικά συστήματα κατά πλοίων και να διευρύνει τον στόλο των ταχυπλόων του. Ανώτατοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης εκτιμούσαν ότι, ιδιαίτερα οι νέοι πύραυλοι που αναπτύχθηκαν με τη συνδρομή ξένης δύναμης, δίνουν στους επικεφαλής του ιρανικού στρατού τη δυνατότητα να πετύχουν γρήγορα και καθοριστικά πλήγματα σε βάρος των πλοίων των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο. Σύμφωνα, πάντως, με την «Ουάσιγκτον Ποστ», το αμερικανικό Πεντάγωνο εξακολουθεί να πιστεύει ακράδαντα ότι το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ θα κυριαρχούσε σε μια ενδεχόμενη σύρραξη και πως ο προβληματισμός σχετίζεται περισσότερο με τα πλήγματα που θα μπορούσαν να επιφέρουν τα νέα όπλα των Ιρανών τις πρώτες ώρες του πολέμου.

Στρατιωτικοί αναλυτές, από την πλευρά τους, θεωρούν ότι οι μεγάλης ακριβείας πύραυλοι μικρού βεληνεκούς των Ιρανών σε συνδυασμό με τα πάνοπλα ταχύπλοά τους επαρκούν, για να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στα περισσότερα υπερσύγχρονα αμερικανικά πλοία. 

Οι πιθανότητες να εξαπολύσει το Ιράν μια μεγάλη επίθεση εναντίον του αμερικανικού στόλου στον Περσικό Κόλπο θεωρούνται μηδαμινές, πλην όμως, ουδείς μπορεί να αποκλείσει μια μικρής κλίμακας επιδρομή σε βάρος των αμερικανικών πλοίων στην περιοχή σε περίπτωση που οι ΗΠΑ ή το Ισραήλ βομβαρδίσουν τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. 

ΙΡΑΝ: O Aχμαντινετζαντ λογοκρίνει τα... κοτόπουλα

Το σύνδρομο της Αντουανέτας στοιχειώνει τις χώρες όπου ισχύει η θανατική ποινή - φθάνουν τις 58, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία. Ιδιαιτέρως στις χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα η εξουσία τρέμει περισσότερο τη λαϊκή οργή. Διότι αλλιώς τρομάζουν την αμερικανική ελίτ οι «αγανακτισμένοι» της Γουόλ Στριτ και αλλιώς τρομάζουν την ιρανική οι αντικαθεστωτικοί. Και οι ΗΠΑ διατηρούν τη θανατική ποινή. Και στις ΗΠΑ ανθούν η θρησκευτική μισαλλοδοξία και η κοινωνική εσωστρέφεια. Αλλά ο Ομπάμα δεν φοβάται μήπως έχει την τύχη του Σαντάμ ή του Καντάφι.

Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά στο Ιράν, θα μπορούσαν να είναι εξόχως κωμικά. Η είδηση αφορά στα πουλερικά. Λόγω του διεθνούς εμπάργκο, η τιμή του κοτόπουλου εκτινάχθηκε μέσα σε μία εβδομάδα από τα 1,40 στα 4 ευρώ το κιλό. Η κυβέρνηση έθεσε το αγαθό στη διατίμηση και οι Ιρανοί μπορούν να αγοράσουν κοτόπουλο με 2 ευρώ από τους συνεταιρισμούς. Οχι όλοι. Μόνο όσοι διαθέτουν και χρήμα και χρόνο, αφού χρειάζεται να μείνουν κάποιες ώρες στην ουρά.  

Ο Αχμαντινετζάντ θορυβήθηκε. Και λογόκρινε τα κοτόπουλα! Και στα ΜΜΕ και στο σινεμά. Απαγορεύτηκε να αναφέρεται κανείς σε αυτά ή να φαίνεται κάποιος να τα ξεκοκαλίζει. Μέχρι που σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή έγινε λόγος για την τιμή που είχαν τα πορτοκάλια το 1986. Αμέσως λογοκρίθηκαν και τα πορτοκάλια! Κι αυτά μόνο οι πλούσιοι μπορούν πλέον να τα γευτούν. 

ΤΟΥΡΚΙΑ: Φιλοδοξίες και εκπλήξεις της Άγκυρας

Του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 θα πραγματοποιηθούν στην Τουρκία, αλλά οι φιλοδοξίες της γειτονικής χώρας είναι μεγαλύτερες. Θα διεκδικήσει την Ολυμπιάδα του 2020. Μέχρι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην περιοχή που βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό μετά την κατάρρευση των αραβικών καθεστώτων.

Η αραβική άνοιξη, όπως επικράτησε να λέγεται η εξέγερση σε μεσογειακές αραβικές χώρες, από ορισμένους Δυτικούς θεωρήθηκε αρχικά ένα βίαιο άνοιγμα στη δημοκρατία. Στην πράξη, ήρθαν δυσάρεστες εκπλήξεις, επειδή επικρατούν οι ακραίοι ισλαμιστές. Η Ρωσία χάνει παραδοσιακούς συμμάχους στη Μεσόγειο αλλά και η Τουρκία βρίσκεται σε αμηχανία καθώς η εξέγερση που φάνηκε σαν μια ευκαιρία να αναλάβει ευρύτερο ρόλο, κρύβει νέους κινδύνους.

Τα νέα αραβικά καθεστώτα δεν αποδέχονται την πρωτοκαθεδρία της ως υπόδειγμα ισλαμικής χώρας, με δημοκρατία και ανάπτυξη. Κι αυτό παρά την επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ. Το μεγάλο, όμως, πρόβλημα προκύπτει στη Συρία. Η παλιά εχθρότητα με το καθεστώς Ασαντ οδήγησε στην υποστήριξη της ένοπλης αντιπολίτευσης από την τουρκική ηγεσία.

Παράλληλα έγιναν όλες οι κατάλληλες κινήσεις και πολλές άλλες που προφανώς δεν γνωρίζουμε.  

ΤΟΥΡΚΙΑ: Στέλνει στρατό στα σύνορα με τη Συρία η Αγκυρα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ

Εντονη στρατιωτική κινητικότητα παρατηρείται πλέον όχι μόνο εντός των συριακών συνόρων (οι μάχες συνέχιζαν να μαίνονται χθες στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας) αλλά και πέριξ αυτών, καθώς οι γειτονικές δυνάμεις προετοιμάζονται για τα... χειρότερα, κοινώς για μια έσχατη μάχη μεταξύ καθεστωτικών (Μπασάρ αλ Ασαντ) και αντικαθεστωτικών (Συριακό Εθνικό Συμβούλιο, Ελεύθερος Συριακός Στρατός), από την έκβαση της οποίας αναμένεται σε μεγάλο βαθμό να κριθούν οι μελλοντικοί συσχετισμοί δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ενδεικτικό όσων «μαγειρεύονται» στην περιοχή είναι το γεγονός πως χθες η Τουρκία απέστειλε ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στα μήκους 911 χλμ. σύνορά της με τη Συρία.

Το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή έκανε λόγο για μια φάλαγγα περίπου 20 οχημάτων τα οποία κινήθηκαν προς την επαρχία Κιλίς μεταφέροντας στρατεύματα, πυραύλους και τεθωρακισμένα οχήματα.

Αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως οι Τούρκοι προτίθενται να εισβάλουν στη Συρία, εντούτοις οι παραπάνω στρατιωτικές κινήσεις φανερώνουν τον βαθμό της τουρκικής ανησυχίας για όσα συμβαίνουν στην άλλη πλευρά των συνόρων.

Πιο συγκεκριμένα, η Αγκυρα φοβάται μήπως οι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), εκμεταλλευόμενοι το χάος, καταφέρουν να ενισχύσουν τη δύναμή τους στη βόρεια Συρία, μια περιοχή της οποίας ο πληθυσμός αποτελείται άλλωστε σε μεγάλο βαθμό από Κούρδους (συνολικά στη Συρία λέγεται πως ζουν περίπου 2 εκατομμύρια Κούρδοι).

ΤΟΥΡΚΙΑ: Ολυμπιακά... παράπονα από τον Ερντογάν !!! -- Η διπλωματία της Τουρκικής διεκδίκησης μιας Ολυμπιακής διοργάνωσης επιστρατεύει το... κλαψούρισμα!

«Αδικημένες» είναι οι μουσουλμανικές χώρες ως προς τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων σύμφωνα με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν.

Σε δηλώσεις του στο Λονδίνο όπου βρέθηκε με την οικογένειά του για να παρακολουθήσει τα αγωνίσματα αλλά και για να προωθήσει την υποψηφιότητα της Κωνσταντινούπολης για την ανάληψη των Αγώνων του 2020, ο Ερντογάν ρώτησε «γιατί δεν έχει διοργανώσει ποτέ μουσουλμανική χώρα τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Οπως αναφέρει δημοσίευμα της Χουριέτ, ο Ερντογάν παρακολούθησε με τη σύζυγό του Εμινέ και την κόρη τους την εθνική ομάδα μπάσκετ της Τουρκίας να κερδίζει την Αγκόλα με 75-50 και αμέσως μετά έκανε δηλώσεις σε δημοσιογράφους. 

Αναφερόμενος στις υποψηφιότητες για τη διοργάνωση των Αγώνων του 2020, ο Τούρκος πρωθυπουργός διερωτήθηκε «τι λείπει (από τις μουσουλμανικές χώρες);» ενώ συνέχισε επισημαίνοντας πως «όλες οι ευρωπαϊκές χώρες υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα, αλλά η Τουρκία βρίσκεται σε διαφορετική θέση. Δεν μας λείπει τίποτα για να διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς».  

ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ - ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ: "H μητέρα-Τουρκία στο πλευρό μας" δηλώνει ο Ερογλου !

Σε νέες προκλητικές δηλώσεις προέβη ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Έρογλου, με αφορμή το αδιέξοδο στις συνομιλίες.

Όπως είπε, «οι Τουρκοκύπριοι έχουν το κράτος τους (σ.σ. τα Κατεχόμενα) και στο πλευρό τους έχουν τη μητέρα πατρίδα (σ.σ. την Τουρκία), η οποία δεν τους αφήνει ποτέ μόνους και απροστάτευτους»!

«Γι' αυτό», συνέχισε, «δεν υπάρχει λόγος απογοήτευσης, αν δεν υπάρξει αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό».

Σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, ο Έρογλου είπε επίσης ότι οι συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού «συνεχίζονται στη βάση των προσδοκιών και των επιθυμιών των Τουρκοκυπρίων».

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

 

"Eπίγεια σοφία"

Η φιλοσοφία είναι ερωτήσεις που, πιθανότατα, δεν θα απαντηθούν ποτέ.
Η θρησκεία είναι απαντήσεις σε ερωτήσεις που, πιθανότατα, δεν θα τεθούν ποτέ.

Aγνώστου

Ενώ η φιλόσοφοι λογομαχούν αν είναι σπουδαιότερη η αρετή ή η ηδονή, εσύ βρες τον τρόπο να τα αποκτήσεις και τα δυο.

Φραγκίσκος Βάκων, 1561-1626, Άγγλος φιλόσοφος

Όποτε βλέπεις ένα τσούρμο μαλάκες να χαζολογούν συζητώντας για την αλήθεια και την ομορφιά και για την έννοια της ηθικής, μπορείς να στοιχηματίσεις ότι δεκάδες άλλοι φτωχομαλάκες βγάζουν όλη τη δουλειά εκεί γύρω.

Terry Pratchett, 1948-, Βρετανός συγγραφέας

Σαν σήμερα (31/7/ΧΧΧΧ)

904: Οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.

1922: Ο 18χρονος Ραλφ Σάμουελσον είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που κάνει θαλάσσιο σκι.

1976: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της ΔΟΕ, λόρδο Κιλάνιν, προτείνει τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

1992: Ο Πύρρος Δήμας κατακτά το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Συμμετέχει στην κατηγορία των 82,5 κιλών και σηκώνει 370 κιλά στο σύνολο.

ΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΝΕΣ: Δυο ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ συγκρουόμενες κριτικές για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου

"Δημήτρη Παπαϊωάννου μου έλειψες"

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Βαριέμαι τους ταξιδιώτες που ηδονίζονται με συγκρίσεις χωρών. Που όλη κι όλη τους η περιήγηση αναλώνεται σε ατάκες του τύπου «σαν την Ελλαδίτσα καμιά». Νιώθω ότι κάτι σημαντικό τους διαφεύγει. Η κάθε χώρα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά γνωρίσματα και για να τα διακρίνεις, να τα χαρείς, να δικαιώσεις το ίδιο το ταξίδι πρέπει νάχεις ανοιχτή, καθάρια ματιά. Οι περιηγήσεις δεν είναι διαγωνισμός χωρών.
 

Παρακολούθησα με ανυπομονησία την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο. Μετά το 2004 η Ολυμπιάδα έχει γίνει πιο προσωπική και από προσωπική μας υπόθεση. Μοιάζει σαν να συγκρίνουμε remake ταινίας, της οποίας γνωρίζουμε το τέλος και κυρίως τον «δολοφόνο» που αποκαλύπτεται στην τελευταία σκηνή…. Είμαστε πονηρεμένοι. Ας αρκεστώ στο υπονοούμενο. Επιλέγω λοιπόν να μιλήσω μόνο για την τελετή έναρξης ως θέαμα.

Παρακολούθησα με αμηχανία ένα πυκνό, οχλαγωγικό, ερμαφρόδιτο πανηγύρι. Μια λαχανιασμένη, πανάκριβα «φθηνή», μια «απ΄όλα έχει ο μπαχτσές» επιθεώρηση για θεατές απροσδιορίστου ηλικίας. Μου ξέφευγε συνέχεια το γεγονός ότι παρακολουθούσα έναρξη Ολυμπιάδας. Μου ταίριαζε μια χαρά (και δυο τρομάρες) ως διαγωνισμός Eurovision. Η απόλυτη απόδειξη του όποιος λέει πολλά δεν λέει στο τέλος τίποτα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Χορεύοντας με τις μαϊμούδες

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ

Σκηνικό απελπισίας για τρίτη συνεχή χρονιά. Οι, αιχμάλωτοι των αποφάσεων τους, Έλληνες «ιθαγενείς» απογοητευμένοι παρακολουθούν στον χορευτικό -διαγωνισμό «Το ταγκό της Αργεντινής» τον κ. Α. Σαμαρά με την κυβέρνησή του να κάνει «φιγούρες» αποφασιστικού πρωθυπουργού αλλά αντιγράφοντας την άθλια «χορογραφία» του ΠΑΣΟΚ να κόβει μόνο μισθούς συντάξεις και δώρα ενώ γύρω του «χορεύουν» ακόμη χιλιάδες, «μαϊμούδες» -επιδόματα, «μαϊμούδες»-συντάξεις, προμήθειες, επιδοτήσεις, πρόστιμα και αποκρατικοποιήσεις. 

Αυτή είναι η πραγματικότητα είτε μας αρέσει είτε όχι.

Πέρα δε από αυτή την αλήθεια είναι δικαίωμά μας να ζούμε ,αν θέλουμε, με την χωρίς αντίκρισμα ελπίδα, ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης είναι σε θέση να διαμορφώσει συνθήκες για ανάπτυξη όταν με την πρώτη της κίνηση οδηγεί την αγορά σε βαθύτερη ύφεση και στέλνει το μήνυμα στις επιχειρήσεις να μην περιμένουν «καύσιμα» ρευστού για αναθέρμανση της οικονομίας. Πρόκειται για μήνυμα αυτοκτονίας γιατί το στέγνωμα της αγοράς από ρευστό είναι για σήμερα το κορυφαίο πρόβλημα που οδηγεί στα λουκέτα και την ανεργία.

Εξάλλου δεν χρειάζεται φιλοσοφία να αντιληφθεί κανείς ότι έτσι όπως κατάντησαν την ελληνική μεσαία τάξη να μαζεύουν τους γέροντες από τα γηροκομεία για να τσοντάρουν με την σύνταξή τους στα έξοδα αυτό που τελικά κόβουν μαζί με τις συντάξεις είναι το «καύσιμο» ρευστού της αγοράς μιας και η οποιαδήποτε σύνταξη δεν περισσεύει να γίνει επένδυση αλλά πηγαίνει από τον ίδιο τον συνταξιούχο ή από τα παιδιά και τα εγγόνια στον μπακάλη, στον μανάβη και στην λαϊκή αγορά. 

Οι πολιτικαντισμοί του τύπου θα πειράξουμε μόνο τις μεγάλες συντάξεις και θα προστατεύσουμε τις μικρές είναι η «φόλα» για να καταπιούν το χάπι ομάδες–ομάδες πληθυσμού ώστε να μην τους πάρουν με τις πέτρες όλοι μαζί, όπως και τελικά θα γίνει. 

Είναι πάντως εξοργιστικό για τον κ. Σαμαρά , εκ των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης, που υποτίθεται ότι γνωρίζει πολύ καλά την φαυλότητα του κράτους αλλά και έκτός τούτου είχε ως αντιπολίτευση ,την τελευταία τριετία, την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα εγκληματικά λάθη του ΠΑΣΟΚ να μην εξαντλεί τις δυνατότητες εξοικονόμησης πόρων από το σπάταλο κομματικό κράτος περιορίζοντας τα κλοπιμαία πριν προχωρήσει σε νέες οριζόντιες περικοπές. 

Τρανή πρόσφατη απόδειξη η αισχρή προσπάθεια των υπαλλήλών της Βουλής να διεκδικήσουν δύο εκλογικά επιδόματα όταν είναι απαράδεκτο (για τους συγκεκριμένους προνομιούχους υπαλλήλους) το οποιοδήποτε επίδομα. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η ολική επαναφορά (της Παιδείας στην μετριότητα)

Της Βάσως Κιντή 

Επίκουρης καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Με τις τροπολογίες που, σύμφωνα με πληροφορίες, προωθεί το υπουργείο Παιδείας (με αγαστή συνεργασία των τριών κυβερνητικών εταίρων) ξηλώνεται μεθοδικά όλη η λογική του νόμου που ψηφίστηκε πέρυσι και ο οποίος επιχειρούσε να μας συντονίσει κατά το δυνατόν με όσα συμβαίνουν διεθνώς. Μεταξύ πολλών άλλων:

• Επανερχόμαστε στα φέουδα των τομέων και των τμημάτων όπου πλέκονται τα πελατειακά δίκτυα. Οι εκλογές και οι εξελίξεις των καθηγητών επιστρέφουν στο Τμήμα (από τη Σχολή όπου βρίσκονταν με τον 4009), όπως επιστρέφουν οι κλινικές και τα εργαστήρια.

• Βγαίνουν στο προσκήνιο οι κομματικές παρατάξεις, καθώς επανέρχονται οι φοιτητές στις συνελεύσεις των τμημάτων, όπως ίσχυε παλαιά.

• Παραδίδεται το πανεπιστήμιο στη συντεχνία των καθηγητών του. Παύει η διεθνής προκήρυξη για τον πρύτανη (μόνο καθηγητής του ιδρύματος μπορεί να είναι υποψήφιος) και τα εξωτερικά μέλη των Συμβουλίων δεν χρειάζεται να έχουν διακριθεί στην κοινωνική, οικονομική ή πολιτική ζωή. Αρκεί να έχουν διακριθεί στις επιστήμες, στις τέχνες και στα γράμματα, δηλαδή να είναι κατά κανόνα πρώην καθηγητές.

• Αποδυναμώνονται το Συμβούλιο Ιδρύματος και η αυτοτέλεια: ο πρύτανης μετά την εκλογή του από τους καθηγητές (και τους μη μόνιμους λέκτορες) διορίζεται όχι από το Συμβούλιο αλλά από τον υπουργό Παιδείας.

• Οι κοσμήτορες εκλέγονται και με τις μειωμένες πλέον αρμοδιότητές τους δεν θα ενδιαφέρονται να ελέγξουν κανέναν από τους ψηφοφόρους τους, αφού θα μεριμνούν για επανεκλεγούν, καθώς θα επιτρέπεται δεύτερη θητεία.

• Αποσυνδέεται η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από την υποχρέωσή τους να εφαρμόσουν τον νόμο. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παλαιοκομματισμός «εθνικής σωτηρίας»

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Άρθρο - γροθιά στην δικτατορία της μετριότητας...

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

«Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι θα ακυρώσουμε δυναμικά στην πράξη οποιαδήποτε προσπάθεια για αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση και τιμωρία των εκπαιδευτικών και των σχολείων. H σύνδεση της μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης με την αξιολόγηση, η οποία θέτει φραγμούς μέσα από μια σειρά εντελώς αυθαίρετων ποσοστώσεων ανοίγοντας μέχρι και τον Kαιάδα των απολύσεων, αποτελεί κόκκινη γραμμή και εχθρική ενέργεια κατά του κλάδου και δεν γίνεται αποδεκτή. Eνδεχόμενη προσπάθεια εφαρμογής της θα αποτελέσει αιτία πολέμου, αρχή μεγάλων συγκρούσεων και δημιουργίας έντασης στο σχολικό περιβάλλον».

Tο τελεσίγραφο πολέμου υπογράφει η «Διδασκαλική Oμοσπονδία Eλλάδος» – «σε ανάλογο μήκος κύματος κινούνται οι θέσεις και της Oμοσπονδίας Λειτουργών Mέσης Eκπαιδεύσεως» («K» 14.7.2012). 

Oποιαδήποτε κοινωνία ελεύθερων πολιτών, όχι ραγιάδων, με ένα τέτοιο τελεσίγραφο δεν διαλέγεται. Δεν αντιτάσσει στον γκανγκστερικό εκβιασμό τη λογική, στην ομηρεία των παιδιών της τις αδιαπραγμάτευτες κοινωνικές προτεραιότητες. Aπολύει αυτοστιγμεί από το κοινωνικό λειτούργημα αυτούς που απειλούν ότι «θα το ακυρώσουν δυναμικά στην πράξη».

Πρόκειται για πόλεμο, το τελεσίγραφο κυριολεκτεί. Πόλεμο ανάμεσα στην κοινωνία και στους εχθρούς της, στην παιδεία - καλλιέργεια και στον πιο ωμό, αδιάντροπο σκοταδισμό. 

Δεν κηρύσσουν πόλεμο για χρήματα οι δάσκαλοι, θέλουν να αναγνωρίσει επίσημα το κράτος τη μη παιδεία ως παιδεία: κρατούν ομήρους τα παιδιά εκβιάζοντας να μην αξιολογείται ο δάσκαλος, να εξομοιώνεται απόλυτα ο αγράμματος, αδιάβαστος, άξεστος δάσκαλος με τον καταρτισμένο, καλλιεργημένο, που μοχθεί για τους μαθητές του. Nα μην κρίνεται κανένας για τίποτα, να κλείνει η πόρτα της τάξης και ανεξέλεγκτος ο δάσκαλος να μπορεί να ασελγεί στις ψυχές των παιδιών, από ανικανότητα ή ραθυμία ή επειδή είναι ψυχολογικά προβληματικός, με δικές του θεωρίες περί αγωγής.

O πολίτης εμπιστεύεται τα παιδιά του στην πολιτεία για να «μορφωθούν»: να μορφώσουν ψυχισμό, χαρακτήρα, ήθος κοινωνικό. Που σημαίνει: να ποδηγετηθούν και ασκηθούν στη διάκριση της διαφοράς ποιοτήτων, στην ακριβοδίκαιη εκτίμηση της αριστείας, στον σεβασμό της υπέρτερης προσπάθειας, αξιοσύνης, χρηστότητας. Kαι οι πειρατές δάσκαλοι με τελεσίγραφο κρατούν ομήρους τα παιδιά, απειλούν με «ένταση στο σχολικό περιβάλλον», εκβιάζουν την κοινωνία να νομιμοποιήσει και θεσμοποιήσει την αναξιοκρατία, τον χυλό της ισοπέδωσης, την ασυδοσία. 

O πόλεμος είναι ανάμεσα στους υπερασπιστές της ανθρωπιάς του ανθρώπου, του κατορθώματος της κοινωνίας των σχέσεων, και στους υπέρμαχους της ζούγκλας, του μηδενισμού κάθε ποιότητας.  

Δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό περιθώριο διαπραγμάτευσης. Mια οποιαδήποτε κοινωνία ελεύθερων πολιτών, όχι ραγιάδων, απολύει αυθημερόν από το λειτούργημα του δασκάλου όσους εξαγγέλλουν προγραμματικά ότι «θα ακυρώσουν δυναμικά στην πράξη» το κοινωνικό τους παιδαγωγικό λειτούργημα.

Πόλεμος. Oχι μεταφορικά και συμβολικά, κυριολεκτικά. Aλλά απελπισμένα. Oι Mήδοι οπωσδήποτε θα διαβούνε, γιατί οι πολίτες που θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους κριτήρια διάκρισης ποιοτήτων, κίνητρα αριστείας, δεν έχουν πολιτική εκπροσώπηση στη σημερινή Eλλάδα. Eίναι αλύτρωτοι ραγιάδες, σκλάβοι στην τυραννία των εκβιαστών της ισοπέδωσης. 

Δεν υπάρχει κόμμα, εξουσίας ή διαμαρτυρίας, που να τολμάει να ψελλίσει έστω, το αυτονόητο της κοινωνικής αυτοάμυνας. Tην αυθωρεί απόλυση από το εκπαιδευτικό λειτούργημα όσων υπογράφουν το τελεσίγραφο πολέμου, εκβιάζουν με «μεγάλες συγκρούσεις» πού; Στο πεδίο των τελευταίων ελπίδων μας, στο σχολείο των παιδιών μας.

Oλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, συντάσσονται με τους εκβιαστές, όχι με τους πολίτες. 

ΕΛΛΑΔΑ - ΙΣΡΑΗΛ: Τέλος στην στρατηγική… συμμορία

Του Άρη Χατζηστεφάνου 

Και έτσι ξαφνικά το Ισραήλ μας πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Μιλώντας σε τούρκους δημοσιογράφους ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, χαρακτήρισε «συμπτωματική» τη βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα και εξέφρασε την ελπίδα να υπάρξει επαναπροσέγγιση με την Τουρκία. 

Σε αυτό που στη διπλωματική αργκό θα έπρεπε να λέγεται «πολιτική ροχάλα», ο πρωθυπουργός του Ισραήλ εξευτέλισε ολοκληρωτικά τον Γ. Παπανδρέου: «Μια ημέρα» είπε «ενώ έτρωγα με τη γυναίκα μου στη Μόσχα ήρθε κάποιος και μας είπε αν ο Παπανδρέου θα μπορούσε να κάτσει μαζί μας»…

Κάπου εκεί, μεταξύ τυριού και ψαροκόκαλου, η Ελλάδα πίστεψε ότι έκατσε στο τραπέζι των ισχυρών και απέκτησε έναν στρατηγικό σύμμαχο. Το ελληνικό ΥΠΕΞ, το Μαξίμου και η προεδρία της Δημοκρατίας επιδόθηκαν σε έναν πρωτοφανή αγώνα αυτεξευτελισμού για τουλάχιστον δυο χρόνια. Δεν είχαν το θάρρος να ζητήσουν ούτε τα κλεμμένα από το Ισραήλ πλοία του Στόλου της Ελευθερίας (ή έστω τις πιστωτικές κάρτες των επιβαινόντων, τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες). 

Ο Κ. Παπούλιας, που κάποτε βοηθούσε τον ηρωικό αγώνα του Αραφάτ, προσέφερε πολιτική γη και ύδωρ, ενώ μια στρατιά γνωστών δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών ανέλαβαν να αναπαράγουν (συχνά μαζί με τα ορθογραφικά λάθη) τα κείμενα που τους μοίραζε η ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα. 

Οι άμοιροι ακροδεξιοί και υπερπατριώτες (του προεδρικού ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου) κόντεψαν να χάσουν τα λογικά τους, αφού από τη μια έπρεπε να συντηρούν τον έμφυτο αντισημιτισμό τους και από την άλλη να υποτάσσονται καθημερινά στο Ισραήλ. 

Το βαθύ κράτος και ο κορμός των μυστικών υπηρεσιών ανέλαβαν να στηρίξουν το νέο δόγμα αφήνοντας συχνά να διαρρέουν πληροφορίες για υποτιθέμενες σχέσεις των φιλοπαλαιστινιακών οργανώσεων με ακραίες ισλαμικές οργανώσεις και με την Τουρκία.

Η στάση των ελληνικών πολιτικών και οικονομικών ελίτ είχε τρομακτικές συνέπειες. 

Καταρχάς και καταρχήν ήταν βαθιά ανήθικη. Συμμάχησαν με ένα κράτος που κατηγορείται για φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Πρόδωσαν τον παλαιστινιακό λαό που εδώ και δεκαετίες στέκεται στα πόδια του δίνοντας μαθήματα αξιοπρέπειας σε ολόκληρο τον πλανήτη. 

ΙΣΡΑΗΛ: VIDEO - YMNΟΣ στην ανθρώπινη γενναιότητα - Δείτε πως ένα ΠΑΙΔΙ με ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ τρόπο ξεφτιλίζει τους ένστολους χασάπηδες του Νετανιάχου...

ΠΗΓΗ

ΣΥΡΙΑ: "Tο δίδυμο αδελφάκι του Ιράκ"

Του  Thomas L. Friedman / ΤΗΕ NEW YORK TIMES

Ελπίζω οι προσπάθειες των σύρων ανταρτών να ευοδωθούν και να υπερισχύσουν γρήγορα και χωρίς εξωτερική βοήθεια. Εύχομαι επίσης να αποδειχθούν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις τόσο δημοκρατικές όσο ελπίζουμε. Οι πιθανότητες το σενάριο αυτό να γίνει πραγματικότητα όμως είναι ελάχιστες. Ο λόγος;  

H Συρία είναι το δίδυμο αδελφάκι του Ιράκ. Οι δύο χώρες έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά: πολλαπλές θρησκευτικές κοινότητες και μια μειοψηφική δικτατορία, ιδεολογικά προσκείμενη προς το κόμμα Μπάαθ που κυβερνά με σιδηρά πυγμή. Το μάθημα που λάβαμε από το Ιράκ είναι απλό: η παρουσία μιας άρτια εξοπλισμένης στρατιωτικά «μαίας» που όλοι φοβούνται και σέβονται είναι απαραίτητη για την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος και τη διαχείριση της μετάβασης. Στην περίπτωση του Ιράκ αυτή η μαία ήταν η Αμερική. Το ένστικτό μου μού υποδεικνύει ότι η Συρία θα χρειαστεί μια αντίστοιχη μαία.

Οι επικριτές του Ομπάμα, οι οποίοι τον κατηγορούν για αδράνεια στο θέμα της Συρίας, κάνουν λάθος. Προσωπικά εξάλλου υποστηρίζω μια ενεργά παρεμβατική πολιτική στη Συρία από την πλευρά των ΗΠΑ, καθώς πιστεύω ότι είναι αδύνατον να βρεθεί μια αντίστοιχη «μαία» για τη Συρία, όπως στην περίπτωση του Ιράκ. Στη Μέση Ανατολή πολλές φορές η εναλλακτική λύση σε ένα κακό σενάριο είναι ένα χειρότερο. Η γενναιότητα των ανταρτών, που παλεύουν εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο παίζει ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες, προκαλεί δέος. Το καθεστώς Ασαντ σκόπιμα σκότωσε διαδηλωτές για να μετατρέψει τη διαμάχη σε θρησκευτικό σεχταριστικό πόλεμο μεταξύ της μειονότητας των αλεβιτών, στην οποία ανήκει ο Μπασάρ αλ Aσαντ, και των σουνιτών που αποτελούν την πλειονότητα στη χώρα.

Δύο ενδεχόμενα μπορούν να συμβάλουν στο να αποφευχθεί ένας εμφύλιος πόλεμος διαρκείας: 

ΣΥΡΙΑ: Ο γρίφος της "επόμενης μέρας" -- Και να φύγει ο Ασαντ οι σκοτωμοί θα συνεχιστούν !

Tου David Ignatius / Washington Post

Η αμερικανική πολιτική έναντι της Συρίας βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο αντικρουόμενες αναγκαιότητες: ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ πρέπει να αποχωρήσει, οι σκοτωμοί πρέπει να σταματήσουν. Δυστυχώς, είναι μάλλον ανέφικτο να επιτευχθούν και οι δύο αυτοί στόχοι.  

Μια πιο ρεαλιστική εκδοχή είναι ότι ο Ασαντ θα φύγει, αλλά οι σκοτωμοί θα συνεχιστούν και οι Ηνωμένες Πολιτείες με τους συμμάχους τους θα προσπαθούν να περιορίσουν τις παράπλευρες απώλειες.

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την εκδίωξη του Ασαντ, άρα η κυβέρνηση Ομπάμα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της περισσότερο στην «επόμενη μέρα» και στην προοπτική της παράτασης της βίας μετά την αποχώρηση. Πρέπει να προσπαθήσει να αποτρέψει την εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης σε άλλες χώρες, ενώ ταυτόχρονα θα προωθεί την ανοικοδόμηση της Συρίας.

Το πλεονέκτημα αυτής της τακτικής συνίσταται στο ότι έτσι προβάλλεται το τι μπορεί να κάνει η Αμερική και όχι τι δεν μπορεί να κάνει. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν την Τουρκία και την Ιορδανία εφοδιάζοντας τις δύο χώρες με τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία. Μπορεί να ενθαρρύνει τους γείτονες, κυρίως τον Λίβανο και το Ιράκ, να συγκρατήσουν τις εθνοτικές συγκρούσεις. Μπορεί να βοηθήσει τη συριακή αντιπολίτευση να διαμορφώσει ρεαλιστικά σχέδια πολιτικής μετάβασης, εφησυχαστικά για τις μειονότητες της Συρίας, που τρέμουν τη σφαγή.

Ακόμη καλύτερη θα ήταν μια κοινή ανθρωπιστική προσπάθεια Αμερικής και Ρωσίας στην κεντρική Συρία, με εφαλτήριο τα ρωσικά πολεμικά πλοία που βρίσκονται στην Ταρσό. Οι Ρώσοι επιμένουν ότι μέλημά τους είναι να αποτρέψουν το χάος στη Συρία, αυτό δηλαδή που συνέβη στο Ιράκ μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν ή στη Λιβύη μετά το τέλος του Μουαμάρ Καντάφι. Αφού λοιπόν η Μόσχα επιθυμεί διακαώς να προστατεύσει τον συριακό λαό, ιδού η ευκαιρία.

Προειδοποίηση ως προς τα όρια της αμερικανικής ισχύος απηύθυνε την περασμένη εβδομάδα η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Σούζαν Ράις. Αποκάλεσε τους Ρώσους «αξιολύπητους», «επικίνδυνους» και «αξιοθρήνητους», όταν αρνήθηκαν να στηρίξουν ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για τη Συρία. Η κ. Ράις βάδισε στα χνάρια της προϊσταμένης της, Χίλαρι Κλίντον, που περιέγραψε τη ρωσική στάση ως «απαράδεκτη» και «ανυπόφορη». Ομως, αυτή η διπλωματία της ύβρεως, εναντίον μιας χώρας με την οποία θέλουμε να συμμαχήσουμε, είναι αντιπαραγωγική.

Η αλήθεια, είτε αυτή αρέσει στους Ρώσους είτε όχι, είναι ότι η συριακή αντιπολίτευση πλησιάζει, έστω σκουντουφλώντας, τις πύλες της Δαμασκού. Μεγάλες προσωπικότητες της Συρίας αυτομολούν, θα ακολουθήσουν κι άλλες. Ενδιαμέσως, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν να συνενώσουν τα κομμάτια ενός μυστικού προγράμματος δράσης – η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ θα παράσχουν χρήματα και όπλα, οι ΗΠΑ τις τηλεπικοινωνίες και υποστήριξη στον ανεφοδιασμό και η Τουρκία, η Ιορδανία, το Ισραήλ και τα Εμιράτα πληροφορίες επί του εδάφους.

Τώρα που η αντιπολίτευση σπρώχνει τον Ασαντ στην πόρτα της εξόδου, η βασική ανησυχία πρέπει να είναι τι θα επακολουθήσει:

ΑΡΚΤΙΚΗ: Ρωσο-Αμερικανικός έρωτας φούντωσε στα... χιόνια

Του ΣΠΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες μαίνεται, με αντικείμενο του πόθου τα ανεξερεύνητα φυσικά αποθέματα της πιο ευαίσθητης περιβαλλοντικά περιοχής του πλανήτη, της Αρκτικής.
Οι διεθνείς συμφωνίες και τα συμβόλαια αλληλοδιαδέχονται, με την αισιοδοξία και την απογοήτευση ως προς τα απτά οφέλη των γεωτρήσεων να χορεύουν… καλλιτεχνικό πατινάζ.

Ωστόσο, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ενώ οι διεθνείς αναλυτές δεν ξέρουν εάν πρέπει να χαρούν ή να προβληματισθούν από τον έρωτα ΗΠΑ-Ρωσίας, που φούντωσε στα χιόνια…

Τα μάλλον απαισιόδοξα συμπεράσματα της πρώτης απόπειρας για έρευνες πετρελαίου στην Αρκτική, από την σκωτσέζικη εταιρεία Cairn Energy, τον Οκτώβριο του 2010, έφεραν στο φως τις δυσκολίες του εν λόγω εγχειρήματος.

Μάλιστα, οι Σκωτσέζοι όχι μόνον δεν ανακάλυψαν ίχνη «μαύρου χρυσού», αλλά κλήθηκαν να αποσβέσουν από την τσέπη τους και το κόστος των ερευνών, ύψους 180 εκ. ευρώ, ενώ την ημέρα των επίσημων ανακοινώσεων η μετοχή της εταιρείας υποχώρησε κατά 7% μέσα σε λίγες ώρες…

Ωστόσο, το περιστατικό αυτό δεν πτόησε τις υπόλοιπες μεγάλες εταιρείες του κλάδου, οι οποίες φαίνεται να έχουν αποφασίσει ότι η Αρκτική και τα φυσικά της αποθέματα – παρά το υψηλό ρίσκο για το Περιβάλλον– αποτελούν το νέο Ελντοράντο του 21ου αιώνα.

Μία από τις πιο γνωστές έρευνες που υπέδειξε ότι περιοχή της Αρκτικής, συγκεκριμένα στην ανατολική Γροιλανδία, ενδέχεται να υποκρύπτει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου ανήκουν στο αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο, και την ερευνητική  ομάδα του γεωλόγου, Don Gautier. 

Σύμφωνα με την έρευνα, η περιοχή της ανατολικής Γροιλανδίας θα μπορούσε να αποφέρει περί τα 7,5 δισ.βαρέλια πετρελαίου (1,2 τρισ. λίτρα), αποθέματα αντίστοιχα με εκείνα της δυτικής ακτής της Νορβηγίας, τα οποία έχουν χαρίσει αρκετά δισ. ευρώ στη νορβηγική κυβέρνηση εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Ωστόσο, η έρευνα περιελάμβανε και μία μικρή επισήμανση: Οτι, στατιστικά, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι όσες ακριβώς και να μην βρεθεί ούτε… σταγόνα.    
       
Επιπλέον, τα πιο πρόσφατα ευρήματα αποτυπώνουν με σαφήνεια το πολύ μεγάλο κόστος των γεωτρήσεων, ύψους περίπου 100 δολαρίων για κάθε βαρέλι που ανακαλύπτεται, με συνολικό ύψος άντλησης περί τα 2,5 δισ. βαρέλια πετρελαίου – με το κόστος να αυξάνεται ραγδαία για ακόμη μεγαλύτερα κοιτάσματα, και τις πιθανότητες άντλησης να… ξεφουσκώνουν, μόλις στο 50%.

Πέραν αυτών, σαφώς το μεγαλύτερο και ουσιωδέστερο αγκάθι δεν είναι άλλο από το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος που θα έχει ένα πιθανό ατύχημα στην τόσο ευαίσθητη και παρθένα περιοχή.

Ο επικεφαλής του προγράμματος του WWF στην Αρκτική, Alexander Shestakov, το θέτει ξεκάθαρα: «Στην περίπτωση της Αρκτικής δεν υπάρχει ούτε η τεχνολογία ούτε η ικανότητα αντίδρασης σε ατυχήματα. Αυτό δεν είναι άποψη μιας περιβαλλοντικής οργάνωσης - είναι  αναγνωρισμένο γεγονός». 

Μαζί του συμφωνούν σχεδόν όλες οι διεθνείς περιβαλλοντικές οργανώσεις, με τους Νορβηγούς ακτιβιστές να μιλούν για τον κίνδυνο ενός «Πετρελαϊκού Τσερνόμπιλ» στην περιοχή, και την Greenpeace να καλεί σε εκστρατεία διάσωσης της Αρκτικής από τους «νέους χρυσοθήρες», θέτοντας μάλιστα ειδικό «βέτο» έναντι της BP,  λόγω του προ διετίας τεράστιου ατυχήματος που μόλυνε τον Κόλπο του Μεξικού, με δραματικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα.

«Θα πρέπει να είναι η τελευταία εταιρεία που θα λάβει άδεια», αναφέρουν οι ακτιβιστές της οργάνωσης – διάσημοι για τον  επί μακρόν αγώνα τους κατά των λαθροθήρων φώκιας και πολικής αρκούδας στους πάγους της περιοχής.

Κύριο επιχείρημα των ακτιβιστικών οργανώσεων είναι το εξής: Καμία από τις εταιρείες-κολοσσούς της πετρελαϊκής βιομηχανίας, ούτε και η ισχυρότερη κοινοπραξία, δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία και τεχνολογία, προκειμένου να εργασθεί στις περιοχές αυτές για μεγάλες περιόδους και να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις μεγάλες – λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους – πιθανότητες διαρροής.

Μάλιστα, τα επιχειρήματα αυτά εισακούσθηκαν, όπως φαίνεται, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο μέσα στο 2010 υιοθέτησε ψήφισμα που «καλεί έθνη της Αρκτικής να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στις ενέργειες των εταιρειών πετρελαίου στην περιοχή».

Παρόλα αυτά, το δέλεαρ παραμένει ισχυρό για αρκετούς «παίκτες» της ευρύτερης περιοχής: Από την μία, οι ΗΠΑ έχουν δει στα φυσικά αποθέματα της Αρκτικής την καλύτερη λύση για να ελαττώσουν  τις εισαγωγές πετρελαίου, ενώ η Ρωσία αναζητά νέες πηγές, καθώς τα κοιτάσματα στον Νότο της χώρας μοιάζουν με τον καιρό να εξαντλούνται… Ακόμη, σε μεγάλο όφελος ελπίζει και η Γροιλανδία, προκειμένου να απεξαρτηθεί ενεργειακά από την Δανία.

Από κοντά, σύσσωμη η διεθνής βιομηχανία πετρελαίου και ενέργειας: Η ρωσική Rosneft, που έχει ανακοινώσει πως θα αρχίσει έρευνες έως το 2015,  η αμερικανική Shell που έλαβε άδεια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για έρευνα τις επόμενες ημέρες, καθώς και οι Cairn, Statoil, Total, BP και Exxon Mobil – το τελευταίο όνομα, το κρατάμε.

 “I ’m OK, you ’re OK”

Αναμφίβολα, ένα από τα πιο σημαντικά - για τη διεθνή οικονομία και γεωπολιτική - κεφάλαια του έργου «ο πλούτος της Αρκτικής» δεν είναι άλλο από την επισφράγιση μίας στενής και στρατηγικής  συμμαχίας, ανάμεσα στους άλλοτε πρωταγωνιστές του Ψυχρού Πολέμου, τις ΗΠΑ του Μπαράκ Ομπάμα, και την Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.   
    
Ως «η πιο επιτυχημένη προσπάθεια του Μπαράκ Ομπάμα για τη βελτίωση των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας» χαρακτηρίσθηκε από τον Τύπο η κορυφαία επιχειρηματικά και τεχνολογικά συμφωνία μεταξύ της αμερικανικής Exxon Mobil και της κρατικής ρωσικής Rosneft, συμφωνία που ανακοινώθηκε παρουσία του ίδιου του Βλαντίμιρ Πούτιν, τον Αύγουστο του 2011.

Οι δύο εταιρείες αποφάσισαν να «εκμεταλλευθούν από κοινού κοιτάσματα πετρελαίου αλλά και φυσικού αερίου στη ρωσική Αρκτική», καθώς θα μοιρασθούν σε έναν κοινό σκοπό τις υψηλές δυνατότητες κεφαλαίων και τεχνολογίας ώστε να πραγματοποιήσουν γεώτρηση σε μια τόσο αγρια περιοχή - σε μία από τις πλέον σημαντικές διεθνείς συμφωνίες του 21ου αιώνα, μέχρι σήμερα.

Και τούτο, καθώς αφενός με την υπογραφή της συμφωνίας επιβεβαιώνεται η άποψη ότι οι ρωσο-αμερικανικές σχέσεις διάγουν ίσως την καλύτερή τους περίοδο στην σύγχρονη Ιστορία, αφετέρου απομακρύνεται, με τον τρόπο αυτό, ένα ιδιαίτερα σκοτεινό… μελλοντολογικό σενάριο, που ήθελε την διεκδίκηση των θαλασσίων συνόρων στη διαφιλονικούμενη περιοχή της Αρκτικής ως την θρυαλλίδα που θα απειλούσε ανοιχτά την παγκόσμια ειρήνη (…).

Όπως ανέφερε η επίσημη ανακοίνωση, οι δύο Όμιλοι  θα επενδύσουν συνολικά 3,2 δις. δολάρια «για  έρευνες σε πετρελαϊκά πεδία στη Θάλασσα Κάρα  και στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς και για την εξερεύνηση πεδίων στη δυτική Σιβηρία», με την Exxon, η οποία θα έχει μερίδιο 33,3% στα πεδία έρευνας, να κάνει λόγο για «μία από τις πιο πολλά υποσχόμενες θαλάσσιες περιοχές, που έχει εξερευνηθεί όσο λίγες και παρέχει μεγάλες δυνατότητες για  εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου».

Από την πλευρά του, ο Ρώσος Πρόεδρος – πρωθυπουργός, τότε – υπογράμμισε, στην ομιλία του, τους «νέους  ορίζοντες που ανοίγονται, καθώς μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον κόσμο, η Exxon Mobil, θα αρχίσει εργασίες στην στρατηγικής σημασίας υφαλοκρηπίδα της Ρωσίας» (…), ενώ τόνισε ότι η συμφωνία αυτή πρόκειται να επεκτείνει τις δραστηριότητες της Rosneft  στον Κόλπο του Μεξικού και στο Τέξας. “I m OK, you re OK”, όπως λέει ένα παλαιό ρητό στη γλώσσα του αμερικανικού επιχειρείν…

Δεν είναι άλλωστε, καθόλου τυχαίο το γεγονός οτι ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα την τελευταία διετία έχει καταβάλει επίπονες προσπάθειες, ώστε να είναι σε θέση η αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών  (CIA) να πραγματοποιεί, προς όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ, «περιβαλλοντική κατασκοπεία» - όπως λέγεται -  χρησιμοποιώντας τα πλούσια στοιχεία τα οποία συνεχώς συλλέγει από τους πολύτιμους δορυφόρους της.