ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Περί ευθιξίας και καμένης γης

Της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Το ότι τα μέλη της κυβέρνησής μας δεν έχουν κοινωνική αγωγή το ξέρουμε· το ότι είναι ανίκανοι το ξέρουμε· το ότι είναι αναίσθητοι το ξέρουμε. Το ότι λειτουργούν «σαν γροθιά» καλύπτοντας ο ένας τον άλλον, το ξέρουμε κι αυτό. Επιτέλους, εκπλήξτε μας. Παραείστε προβλέψιμοι.


Άκουσα με προσοχή, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, τις κυβερνητικές δηλώσεις και απαντήσεις για όσα συνέβησαν. Δεν κατηγορώ την «κυβέρνηση» για την καταστροφή· ξέρω, ξέρουμε όλοι μας, ότι το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό και ότι έχει επιδεινωθεί μέσα από διαδοχικές λανθασμένες αποφάσεις. Όμως, όλες οι κυβερνήσεις έχουν άλλες κυβερνήσεις πίσω τους· όλες κληρονομούν αποτυχίες και επιτυχίες. Η θεωρία της καμένης γης («παραλάβαμε καμένη γη!») δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του. Ιδιαίτερα όταν η μεταφορά γίνεται κυριολεξία.


Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι αλλόκοτες συνιστώσες που τους στηρίζουν είναι ότι δεν περιμένουμε θαύματα από κανέναν· λάθη και παραλείψεις συμβαίνουν σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια. Περιμένουμε όμως να μη μας υποτιμούν και να μη μας κοροϊδεύουν. Περιμένουμε ενσυναίσθηση και ταπεινότητα· περιμένουμε, ματαίως, να μάθουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτό που ξέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι: το αίσθημα της ανεπάρκειας και της ανημπόριας, εκείνο που μας κάνει να ζητάμε συγνώμη για μικρά και μεγάλα πράγματα δεκάδες φορές την ημέρα.


Το ύφος της συνέντευξης Τύπου με τον κ. Τόσκα ήταν αναμενόμενη: ο κ. Τόσκας δεν φαίνεται να έχει συνείδηση του νόμου και της τάξης, της προστασίας του πολίτη και της λειτουργίας του κράτους. Αν είχε στοιχειώδη ευαισθησία θα είχε παραιτηθεί από τις πρώτες εβδομάδες της υπουργικής του θητείας. Ίσως να ήταν καταλληλότερος σε κάποιο άλλο υπουργείο· στο υπουργείο πάντως στο οποίο έχει τοποθετηθεί η παρουσία του φαίνεται διαλυτική: μου δίνει την εντύπωση yesman και, επιπροσθέτως, είναι από εκείνους που δικαιολογούν τα καλόπαιδα των αναρχικών οργανώσεων. Αλλά, και πάλι, δεν κρίνουμε αυτά που κάνει ― ίσως δεν έχει ικανότητες, ίσως δεν διαθέτει το κατάλληλο υπόβαθρο· κρίνουμε αυτό που είναι, τη μη συνεργάσιμη προσωπικότητα που επιδεικνύει, την υποκρισία που δεν προσπαθεί να καλύψει. 


Ομοίως, ο πρωθυπουργός ομιλεί, παραδόξως, από θέση ισχύος: λιγοστοί άνθρωποι διατηρούν τέτοιον αέρα ανωτερότητας μπροστά σε καταστροφές επικών διαστάσεων. Ίσως πράγματι να είναι αυτή η ανθρώπινη φύση και να μην το έχω συνειδητοποιήσει. Παρ’ όλ’ αυτά, έχουμε δει πολιτικούς που, έστω μέσω ενός μηχανισμού καλής ή κακής ηθοποιίας, κατάλαβαν ότι έπρεπε, τη δεδομένη στιγμή, να χύσουν ένα δάκρυ. Το έκανε ο Ρίτσαρντ Νίξον, το έκανε και ο Μπιλ Κλίντον που είχε εύκολα τα δάκρυα: αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες καταλάβαιναν ότι οι πράξεις τους απαιτούσαν ένα δάκρυ. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν το καταλαβαίνει. Και κάνει λόγο για «πολιτική ευθύνη»: ξύλινη γλώσσα, η γλώσσα του τίποτα.

Όσο για την περιβόητη πολιτική ευθιξία, έχει γίνει τόσος λόγος ώστε η έκφραση έχασε το περιεχόμενό της. Στην Ελλάδα δεν ιδρώνει το αυτί μας: εδώ έγκειται και η συνεχιζόμενη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ· τα στελέχη του καθρεφτίζουν την ελληνική νοοτροπία, τον δεβαριεσισμό, τον καθαγιασμό των μέσων (ψέματα, απάτες, character assassination των εχθρών, πελατοκρατία-κομματοκρατία), τον κουκουέδικο αυταρχισμό, τον οπορτουνισμό και την αβελτηρία. 


Σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες το στέλεχος του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας που παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της Βουλής των Κοινοτήτων όταν ο Τόνυ Μπλαιρ αποφάσισε να συμπράξει στην εκστρατεία του Τζορτζ Γ. Μπους στο Ιράκ χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΟΗΕ. Ο Ρόμπιν Κουκ δεν ειδοποίησε τα ΜΜΕ· δεν έκανε καμιά επικοινωνιακή κίνηση: σηκώθηκε όρθιος στο Κοινοβούλιο, ζήτησε τον λόγο, κατακεραύνωσε τον Μπλαιρ και έφυγε για να μην ξαναγυρίσει.


Έχουμε μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε ΜΜΕ και σε πλήθος παρακαθήμενων από τους οποίους λείπει ο αυτοσεβασμός· κι ενώ κυβερνήσεις ανατρέπονται για σφάλματα ήσσονα αυτών που εκτυλίσσονται από την περασμένη Δευτέρα, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδεικνύουν παθολογική ανωριμότητα, θράσος και, εν τέλει, έλλειψη εξυπνάδας.  


Δεν ξέρω αν «οι άλλοι», όπως συνηθίζουν να λένε οι οπαδοί τους θα διαχειρίζονταν καλύτερα την κρίση· ούτε μπορώ να ξέρω, ούτε έχει ενδιαφέρον μια τέτοια υπόθεση.  


Η κυβέρνηση που έχουμε εκλέξει είναι...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το ύφος της αφάνειας

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Γ​​ια τη Ρένα Δούρου «αντιμετωπίζω μια φυσική καταστροφή» σημαίνει «βρίσκω το κατάλληλο ύφος».  

Στις όχι και πολλές κρίσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, η περιφερειάρχης δείχνει να ωριμάζει. Ωριμάζει, εννοείται, υφολογικά. Από τη λίγο σπαρακτική και λίγο οργίλη εμφάνισή της στις περυσινές φωτιές στον Κάλαμο, πέρασε στην απονενοημένη μήνυση κατά του εαυτού της για τις φετινές πλημμύρες. Καμία από τις δύο τεχνικές δεν πρέπει να κρίθηκε αποτελεσματική. Ετσι μάλλον πρέπει να εξηγηθεί το γεγονός ότι στην πρόσφατη καταστροφή διέκοψε την αφάνειά της μόνο με μια χαμηλόφωνη δήλωση είκοσι δευτερολέπτων έξω από το Μαξίμου. Μια δήλωση που, χάριν λακωνικότητος, δεν φώτισε τη (μη) εκκένωση του Ματιού, που ήταν στην αρμοδιότητα της περιφέρειας.

Αν έχει νόημα αυτή η αναδρομή στο δούρειο ρεπερτόριο, είναι επειδή σε αυτό βρίσκει κανείς όλες τις συριζαϊκές τεχνολογίες της εξουσίας:

  Η Δούρου σε μικρότερη κλίμακα «διοικεί» όπως «διοικεί» το κόμμα της. Δηλαδή δεν διοικεί. Αντιπολιτεύεται.

Αντιπολιτεύεται τις «διαχρονικές παθογένειες» στην επιχωμάτωση των ρεμάτων και την αυθαίρετη δόμηση –τόσο διαχρονικές που 4,5 χρόνια τώρα δεν μπόρεσε να τις αγγίξει.  

 Αντιπολιτεύεται ό,τι παρέλαβε: Τις έτοιμες μελέτες για αντιπλημμυρικά έργα που έπρεπε να εκπονηθούν ξανά από καθαρά αντιμνημονιακά χέρια· τον έτοιμο σχεδιασμό για τη διαχείριση απορριμμάτων που ανατράπηκε για να μπει ξανά σε πολυετή διαδικασία επανακατάρτισης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την κεντρική κυβέρνηση μέχρι, ας πούμε, και τον Δήμο Κέρκυρας –όπου λόφοι από ξεκοιλιασμένες σακούλες σκουπιδιών πολιορκούν τα ξενοδοχεία και τις πολυτελείς βίλες– έσβησε τον σκληρό δίσκο της διοίκησης. Σε ένα κράτος που ούτως ή άλλως δυσκολευόταν να μάθει από τις αποτυχίες του, η συριζαϊκή διακυβέρνηση μηδένισε ακόμη και τα λίγα κεκτημένα.

Στο αιματηρό κραχ της πολιτικής προστασίας φάνηκε τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η «αντιπολίτευση» κατά του κρατικού παρελθόντος. Φάνηκε επίσης η άκρα συνέπεια του δόγματος ότι όλα είναι πολιτικά – του δόγματος ότι οι «αντιμνημονιακοί μαζεύουν αλλιώς τα σκουπίδια». 

  Οδηγημένοι από αυτό το δόγμα, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί έφτασαν να υποδύονται τους πυροσβέστες και τους μετεωρολόγους το βράδυ της φωτιάς, προτού τους επιστρατεύσουν στη διαβόητη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης ως πολιτικούς απολογητές τους.

Πέρα από το ύφος, πέρα από το αριστερό και το δεξιό, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρέλαβαν διοίκηση με ασθενή μνήμη· και θα την παραδώσουν...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι τελευταίες μέρες της παρωδίας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Το περασμένο καλοκαίρι τελείωσε με την πολυδιαφημισμένη κυβερνητική αντεπίθεση να ξεψυχά στα αποκαΐδια της Αττικής και στο μαζούτ του Σαρωνικού.

Εφέτος και πριν κορυφωθεί το καλοκαίρι, είναι η ίδια η κυβέρνηση που πνέει τα λοίσθια στο Μάτι και στο Κόκκινο Λιμανάκι.

Τέλος χρόνου. Χωρίς παράταση.

Η χώρα ζει τις τελευταίες μέρες μιας παρωδίας που υποδύεται τη διακυβέρνηση.

Ποιος θα κάνει τώρα κοινωνικές φιέστες στη ΔΕΘ και διαγγέλματα από το Καστελλόριζο;

Ποιος θα εκφωνεί δεκάρικους για «προοδευτικούς πόλους» και ποιος ονειρεύεται «συνταγματικές πλειοψηφίες»;
  

Ποιος είναι διατεθειμένος να στηρίξει μια κυβέρνηση νεκροφόρα; 

Ποιος πιστεύει ότι το παιχνίδι μπορεί ακόμη να γυρίσει;

Αλλά επειδή η κρίση αναδεικνύει συνήθως τον πραγματικό χαρακτήρα των ανθρώπων, η παρωδία ολοκληρώνεται όπως ξεκίνησε. Βουτηγμένη στο θράσος, στο παραμύθι και στην ασυνειδησία.

Δίχως μια συγγνώμη. Αλλά (δυστυχώς) με πολλούς νεκρούς στην πλάτη της.

Ακόμη και οι σπασμωδικές κινήσεις της κυβέρνησης να δείξει ότι υπάρχει οδηγούν κατά κανόνα στο αντίθετο αποτέλεσμα.

Ο Τσίπρας σε ρόλο «Τσόρτσιλ της Ανατολικής Αττικής» προκαλεί θυμηδία. Οι αυτάρεσκες συνεντεύξεις των «αλάνθαστων» υπουργών φέρνουν οργή. Τα «μέτρα ανακούφισης των πληγέντων» δίνουν το στίγμα της ασέβειας όσων τα σχεδίασαν.

Οι δημόσιες περιφορές του Καμμένου ξεσηκώνουν ένα μείγμα αγανάκτησης και αηδίας - όσο και οι απειλές του Σπίρτζη ότι θα ελέγξει τις άδειες οικοδόμησης των καμένων!

Και από κοντά ο αποκαμωμένος θίασος του παρακράτους χειροκροτεί σε ξετσίπωτα πρωτοσέλιδα μια παράσταση που κατεβαίνει χωρίς κοινό και μέσα στην ντροπή.

Την Παρασκευή, η «Αυγή» χρέωνε την τραγωδία στις «διαχρονικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε τη χώρα επί δεκαετίες».

Ενώ ο υπόλοιπος κυβερνητικός Τύπος μιλούσε για «εμπρησμούς» και συνθήκες «υπέρτερες των ανθρώπινων δυνατοτήτων» («Εφημερίδα των Συντακτών»). Δηλαδή οι άνθρωποι έπεσαν θύματα κακοποιών, της μοίρας και του… Ανδρέα Παπανδρέου!

Εσχατη αθλιότητα. Πέντε μέρες μετά την τραγωδία η επίσημη πολιτεία αποφεύγει να δώσει στοιχεία των αγνοουμένων, μήπως και καθυστερήσει η διόγκωση του αριθμού των νεκρών!

Σε τέτοιες συνθήκες, η περίφημη «επικοινωνιακή διαχείριση» θυμίζει όλο και περισσότερο νεκρώσιμη ακολουθία. Απόδειξη πως όταν σε πάρει από κάτω στην πολιτική, δύσκολα σηκώνεις κεφάλι - ιδίως όταν δεν υπάρχει και τίποτα ευχάριστο να «επικοινωνήσεις»…

Εχει ακόμη ανάσα η κυβέρνηση; 

Υπό αυτές τις συνθήκες, περίπου όση και ο Λάζαρος πριν παρέμβει ο Ιησούς. Ούτως ή άλλως, κάθε μέρα που περνάει πλέον ο Πρωθυπουργός στο Μαξίμου είναι χειρότερη από την προηγούμενη.

Θεωρητικά, του μένει το δυσάρεστο καθήκον να κάνει τον σταυρό του και να ορίσει την ημερομηνία των εκλογών - δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσει ο σταυρός, αλλά μπορεί τουλάχιστον να εξευμενίσει τον Αγιο Καλαβρύτων!

Διότι τελικά...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Μία, μόνο, ερώτηση

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Παγωμένος, όπως όλοι μας, δεν θα γράψω κείμενο σήμερα. Αδυνατώ. Στο λόγο της αντρικής μου τιμής. Δεν μπορώ να το κάνω, αν μη τι άλλο, πριν αποτραπεί η σχεδιαζόμενη από τις δυνάμεις της ανομίας επίθεση στο Μάτι, επίθεση με μπουλντόζες, καθώς θέλουν να παραχώσουν με μαφιόζικο τρόπο τα καρβουνιασμένα πτώματα των τυχόν εγκλωβισμένων στα ερείπια μαζί με στοιχεία. Αυτό προέχει σήμερα, όχι τα κειμενάκια. Δεν μπορώ και δεν θέλω να το κάνω, επίσης, σε ένδειξη πένθους για εκείνους τους ανθρώπους που χάθηκαν και που μαζί τους χάθηκαν και τα ονόματά τους: Τους αγνοούμενούς μας. Γιατί οι ανώνυμοι αγνοούμενοι δεν είναι πρόσωπα, είναι απλώς μια κάποια στατιστική, μια εκδήλωση αμηχανίας και συγκάλυψης. Οι αγνοούμενοι έχουν όνομα, φύλο, ηλικία. Έχουν στοιχεία και ταυτότητα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. 

Για αυτούς τους λόγους δεν θα γράψω σήμερα κείμενο, παρ' ότι μου είναι εύκολες οι λέξεις και βολικό το σχήμα. Διαβάστε, όμως, με προσοχή όλα τα άλλα κείμενα αυτού του σάιτ, που από την πρώτη στιγμή λέει τα πράγματα όπως πρέπει να ειπωθούν και όχι όπως επιβάλλουν οι επικυρίαρχοι να λέγονται. Και διαβάστε και παραέξω. Η ενημέρωση, και η δημοσίευση, είναι η ψυχή της δικαιοσύνης — και του δίκιου.

Δεν θα γράψω λοιπόν σήμερα κείμενο. Απλώς θα θέσω μερικές συγκεκριμένες ερωτήσεις. Ή μάλλον ψέματα: Θα θέσω μία μόνο ερώτηση. Αυτήν:

• Πόσο πιο αποτελεσματική θα ήταν στην αντιμετώπιση της ολέθριας καταστροφής στο Μάτι, του αδιανόητου αυτού εγκλήματος, και πόσο πιο ειλικρινής στην επικοινωνία της, μία κυβέρνηση στην οποία:
  
  

(α) Δεν θα ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας, αλλά ένα βόδι. Ένα από τα βόδια εκείνα μάλιστα που δεν βγαίνουν ποτέ από τον σκοτεινό στάβλο, εκείνα που τα ’χουν για πάχυνση. Ή, αν θέλετε, κανείς.

(β) Δεν θα ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Καμμένος, αλλά το αντικείμενο δουλειάς ενός Αχόρταγου.

(γ) Δεν θα ήταν υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο Τόσκας, αλλά ένας δραπέτης των φυλακών Κορυδαλλού.

(δ) Δεν θα ήταν Περιφερειάρχης η Δούρου, αλλά ένας τρόφιμος ψυχιατρείου. Ή ένα καπέλο αποφοίτησης, με φούντα. Ή ένα σετ μεικ-απ ειδικό για heroin chic ή για το Orange Is The New Black.

(ε) Δεν θα ήταν...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Βγάλτε το σκασμό ρεεεεεε!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Από το κυβερνητικό επιτελείο εξέρχεται μπόχα νεκροζώντανων οργανισμών. 

 Οι μισοί έχουν λουφάξει. Τι να πουν και τι να υποστηρίξουν; Την γενοκτονία απανθρακώσεως; 

 Οι άλλο μισοί βγαίνουν, μιλάνε και από τα στόματά τους εξέρχονται βατράχια με την συνοδεία πτωμαίνης από καμένα, καρβουνιασμένα κρανία και από τις στάχτες αποσαθρωμένων μυαλών

Καρβουνιασμένη η συνείδησή τους. Καρβουνιασμένη η ευθύνη τους. Καρβουνιασμένος ο στοιχειώδης σεβασμός τους προς τη μνήμη των νεκρών. Καρβουνιασμένο κάθε ίχνος ευαισθησίας προς την κοινωνία. Καρβουνιασμένη η αλληλεγγύη προς τους απροστάτευτους, τους ανύμπορους και τα μικρά παιδιά. Καρβουνιασμένη η επαγγελματική τους επάρκεια. Καρβουνιασμένος ο σχεδιασμός τους. Καρβουνιασμένο το IQ τους
 

Απροσμέτρητος κυνισμός. Απύθμενη αναλγησία. Ασυγκράτητη καρεκλομανία. Μεγιστοτεράστιο θράσος. Αχόρταγο μίσος προς την κοινωνία

Κοντά σε όλα αυτά διατυπώνεται δημοσίως μια άνευ προηγουμένου μπουρδολογία. Πράγμα που φανερώνει, όπως η περίπτωση του κυρ Νίκου Τόσκα, πως το μοναδικό επαγγελματικό διαβατήριο που τους παρέχει η ανικανότητά τους είναι εκείνο του μαθητευόμενου κλητήρα

 

Στο μνημειώδες παραλήρημα του έφτασε στο σημείο να εκστομίσει μια φράση που μόνο ως ανέκδοτο με πρωταγωνίστριες ξανθές καλλίγραμμες και ανεγκέφαλες υπάρξεις μπορεί κάποιος να το ακούσει και να το απολαύσει

Είπε δηλαδή ότι στο σχεδιασμό προστασίας δεν έχει ληθεί υπόψη η άναρχη και αυθαίρετη δόμηση των πληγέντων περιοχών

 

Δηλαδή κυρ Νίκο μου και κυρ Τόσκα μου ποια ακριβώς περιοχή έχει λάβει στα σοβαρά ο σχεδιασμός προστασίας; Το Μανχάταν; Την Place Vandome των Παρισίων; Μπας και έχει σχεδιαστεί για τις ανάγκες της Ζυρίχης και των Βρυξελών;

 

Είναι σαν κάποιος εργολάβος με τον αρχιτέκτονα και τον μηχανικό του, να πρόκειται να οικοδομήσει σπίτι στην άμμο χωρίς να υπολογίσει στον σχεδιασμό του το σαθρό έδαφος και το υπέδαφος της συγκεκριμένης περιοχής

 

Δηλαδή ο κυρ Νίκος τα χει χαμένα, έχει ξεφύγει, είναι απογειωμένος, ίπταται μεταξύ πλήρους ανοησίας και ολοσχερούς αφασίας, Οχι προστασία, ούτε το παλτό μου να το περάσει απέναντι δεν θα του εμπιστεύομουν

 

Από κοντά και ο Πανοκαμμένος που έχει υποβιβάσει τον ρόλο του υπουργού Εθνικής Αμυνας στο επίπεδο χασαποταβερνιάρη ορεινού χωρίου. Που λόγω ακατάσχετης κοιλιοδουλείας έχει μπερδέψει τις καμένες σάρκες μωρών με τις οσμές από ξύγκια γουρουνόπουλων που ξεροψήνονται στην υπαίθρια θράκα του ταβερνείου του

 

Από κοντά και ο γραφικός Κώστας Ζουράρις που διαρκώς εκλαμβάνει τις εγκεφαλικές του πιρουέτες ως πρωτότυπες και μοναδικές και που ταυτόχρονα μπερδεύει την γνώση με τις πορδές

 

Από το στόμα αυτής της ζωντανής και άκρως επικίνδυνης γραφικότητας που διακατέχεται από την αυταπάτη ότι εκείνος είναι ο εκλεκτός και οι άλλοι, οι πληβείοι, είναι αγράμματοι, άσχετοι και απολίτιστοι, εξήλθε η πρωτοφανής Υβρις, ότι ο λαός είναι και αυτός πολιτειακός παράγων

 

Δηλαδή και σύμφωνα με την «λογική» του Κωσταζουράρι, τα μωρά, τα μικρά παιδιά, οι επισκέπτες, οι τυχαίοι τουρίστες όλοι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την χαώδη ρυμοτομία και την πρωτοφανή οικιστική αυθαιρεσία

 

Κύριε Αλέξη Τσίπρα. Καλά το αλαλούμ. Καλά η δολοφονική ολιγωρία. Καλά που μέχρι στιγμής δεν έχει παρατηθεί κανείς. Καλά όλα αυτά τα εγκληματικά. Επιτέλους βουλώστε τους το στόμα. Βγάλτε το σκασμό ρεεεεεε!

 

Εκτός κι αν...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Κρυπτόμενος στο τεφρό τοπίο

Του Γιάννη Σιδέρη

Γράφαμε χθες ότι ο κ. Τσίπρας φοβάται πλέον το λαό. Και αμ’ έπος, επιβεβαιωθήκαμε. Εν κρυπτώ και παραβύστω πετάχτηκε στο πολύπαθο Μάτι. Αθόρυβα και βιαστικά, να βγάλει καναδυό πλάνα και δυο φωτογραφίες, να κάνει ότι συνομιλεί με ντόπιους (δύο μόνο), τους πυροσβέστες και τους στρατιώτες. Θεώρησε πως έτσι θα αποστομώσει τα δημοσιεύματα που τον έψεγαν για την ηχηρή και απάνθρωπη απουσία του.

Προσπαθώντας να διορθώσει όμως το έκανε χειρότερο. Η έρημη ακτή και οι πυροσβέστες σε προσοχή, απεικόνιζαν την ερημιά της εξουσίας του. 

 Ένας ηγέτης απευθύνεται στο λαό όχι μόνο όταν είναι να υποσχεθεί, να κοροϊδέψει, να καταγγείλει αντιπάλους, να χειροκροτηθεί και να εξαργυρώσει σε ψήφους. Απευθύνεται στον λαό και όταν αυτόν τον βρει κάποια συμφορά. Είναι εκεί, δίπλα του, του συμπαραστέκεται, τον εμψυχώσει, τον στηρίζει, του δίνει ελπίδα και όραμα.

Ακόμη και αν δεν γίνει ευμενώς δεκτός, ακόμη και αν θεωρηθεί υπαίτιος της τραγωδίας τους, ο ηγέτης παραμένει μαζί τους και υπομένει τις κατηγορίες τους. Με σεμνότητα, συστολή, σοβαρότητα, κατανόηση.

Φευ, ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Άψητοι, λιπόψυχοι, κουτοπόνηροι, μικροπολιτικοί, εισήλθαν μόνοι τους στην ελικοειδή κατωφέρεια μιας σπείρας όπου κάθε αγωνιώδη κίνησή τους να απεγκλωβιστούν, τους έλκει πιο κάτω, και εξανεμίζει τα τελευταία ψίχουλα αξιοπιστίας και σοβαρότητας.

Το βράδυ που γύρισε από το Μόσταρ ο κ. Τσίπρας, δήθεν δεν ήξερε για νεκρούς – επειδή τον συμβούλεψαν επικοινωνιολόγοι της συμφοράς, ότι δεν πρέπει να αμαυρωθεί η εικόνα του, με το να προβάλλονται στο τηλεοπτικό φόντο καμένοι άνθρωποι. Ήταν τόσο χονδροειδές και καταγέλαστο - καθώς όλα τα στοιχεία  συνέκλιναν στο ότι γνώριζαν - που στο τέλος κατάλαβαν ότι κατέληξαν το φιάσκο.

Αντιδράσεις παιδιών νηπιαγωγείου που η δασκάλα τους τσάκωσε να κλέβουν καραμέλες. 

Χθες ως αντεπιχείρημα αθωότητος ο κ. Τζανακόπουλος προέβαλε το αυτονόητο: «Δεν κρύβονται οι νεκροί» (άρα πώς ήταν δυνατόν να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο;). Μα το κύριο πρόβλημά τους δεν ήταν να κρύψουν τους νεκρούς. Ήταν να μην στιγματίσουν αυτοί με μαύρες και αιμάτινες κηλίδες το λευκό πουκάμισο του αρχηγού.

Δευτερευόντως: Οι νεκροί μπορεί να μην κρύβονται, όμως με την κατάλληλη χειραγώγηση των Μέσων μπορεί αφενός να υποβαθμιστεί η τραγικότητα του γεγονότος, αφετέρου να αποδοθούν αλλού οι ευθύνες. Στους δύο γνωστούς, που «επί σαράντα χρόνια κατέστρεψαν τη χώρα». Σε αυτό αποσκοπούσε και η μανία των Συριζοτρόλ στο διαδίκτυο, και η ξαφνική ανακάλυψη των αυθαιρέτων, και οι εξαγγελίες ότι δεν θα μείνει αυθαίρετη πέτρα στην πέτρα. Μετάθεση του προβλήματος, απάλειψη ευθυνών (νόμισαν).

Μόνο που...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Παιγνίδια επί πτωμάτων...

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ


Τ​​ο πιο ενδεικτικό στοιχείο της επικοινωνιακής προσέγγισης με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα προβλήματα ήταν η «συνέντευξη Τύπου», την περασμένη Πέμπτη (26.7.2018). 


Δεν αναφερόμαστε μόνο στις ζωγραφιές πάνω σε Google Maps, τις οποίες βάφτισαν «δορυφορικές φωτογραφίες-ντοκουμέντα για τον εμπρησμό». Πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ζήτησε από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ελληνικής Διαστημικής Υπηρεσίας (πλωτάρχη ε.α.) να επαναλάβει την ίδια εισήγηση επειδή τα κανάλια δεν έδειξαν τις καρικατούρες που ετοίμασε.


Αυτό ήταν προσβολή στους παριστάμενους δημοσιογράφους, για τους οποίους υποτίθεται γινόταν η συνέντευξη Τύπου. Ο υπουργός επί της ουσίας δήλωσε ότι τους έχει κομπάρσους σε ένα σόου για την «καλύτερη τηλεοπτική κατανόηση της κατάστασης». «Παρακάλεσε» την ΕΡΤ (που έκανε την γκάφα) να έχει στραμμένη την κάμερα στην οθόνη με τα προπαγανδιστικά σκίτσα και όχι στον ομιλητή! Το κόλπο έπιασε. Αδιαμαρτύρητα ο πλωτάρχης ε.α. είπε τα ίδια, τα κανάλια έπαιξαν την επανάληψη υπό άλλη τηλεοπτική γωνία, και η γιαγιά στο χωριό κατάλαβε ότι κάποιοι καίνε ανθρώπους για να υπονομεύσουν την κυβέρνηση. 


Να σημειώσουμε εδώ ότι το προχθεσινό σόου θύμιζε τη συνέντευξη Τύπου του 2006 για τις υποκλοπές. Μόνο που τότε τα «τρίγωνα» ήταν καλύτερα ζωγραφισμένα, από τις «παράλληλες γραμμές των εστιών πυρκαγιάς», και οι τηλεοπτικές κάμερες πιο εστιασμένες στον σκοπό τους.  


Ας υπογραμμίσουμε επίσης ότι τα «δεδομένα» που παρουσίασε ο πλωτάρχης προέρχονται από «κλειστές πηγές», κάτι που σημαίνει ότι ουδείς μπορεί να τα επαληθεύσει.


Η μεγαλύτερη, όμως, επικοινωνιακή αβάντα στην κυβέρνηση ήταν η επιμονή στα πεπραγμένα την ώρα της κρίσης. Εκεί εύκολα μπορεί να ξεφύγει κάποιος και να δηλώσει πως έκανε την καλύτερη διαχείριση του κόσμου· τρέχα γύρευε τώρα, αν η λεωφόρος Μαραθώνος έκλεισε στις 5 μ.μ. ενώ έπρεπε να κλείσει στις 6 μ.μ. Στις ΗΠΑ, ειδικές επιτροπές του Κογκρέσου αποδίδουν τις ευθύνες για κακή διαχείριση των κρίσεων (κι αν κάποιος πει ψέματα πάει φυλακή) και στο τέλος εκδίδονται ολόκληροι τόμοι με τα πορίσματα. Το προεδρείο του ελληνικού Κοινοβουλίου δεν φημίζεται για τέτοιες ευαισθησίες, ούτε καν καίγεται να παίξει τον θεσμικό του ρόλο, που είναι ο έλεγχος και η εξισορρόπηση της εκτελεστικής εξουσίας. Εδώ κάθε ανευθυνο-υπεύθυνος λέει όσα ψέματα μπορεί, για να καλύψει την ανικανότητά του. Μετράει μόνος του πόσοι πνίγηκαν και πόσοι κάηκαν, χωρίς ιατροδικαστικό πόρισμα. 


Ο υπουργός «Προστασίας» του Πολίτη μπορεί να δηλώνει στη συνέντευξη Τύπου ότι στις 8 μ.μ. όλα είχαν τελειώσει και παρά την άριστη προσπάθεια δεν μπορούσε να κάνει τίποτε, ενώ δύο ημέρες πριν στις 12 τα μεσάνυχτα έλεγε στον πρωθυπουργό πως «ήταν εγκλωβισμένος κόσμος σε ένα μικρό λιμανάκι στο Μάτι και στο Κόκκινο Λιμανάκι, τους μεταφέραμε από εκεί». Περιττό να πούμε πως σε αυτόν ακριβώς τον χώρο πέθαναν οι πιο πολλοί...


Αν ξεφύγει η φωτιά, πολλά μπορούν να γίνουν. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι πρωτίστως πριν από την καταστροφή. Οσα έπραξε ή αμέλησε. Τα σχέδια που δεν εκπόνησε, τις ασκήσεις που έκανε τον Μάιο μόνο για χάρη της τηλεοπτικής κάμερας, τις προσλήψεις πυροπροστατών με αναπηρία άνω του 50%! Να σημειώσουμε ότι...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: H πολιτική ευθύνη και μια μασέλα

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Hταν μια αξημέρωτη νύχτα για τον Μεγάλο Αρχηγό. Σηκώθηκε στις μύτες από το κρεβάτι του, κοίταξε με τρυφερότητα τη σύντροφό του που κοιμόταν γαλήνια. «Γλυκιά μου Μπέτυ», σκέφτηκε. Βημάτιζε νευρικά από το ένα άκρο του σαλονιού μέχρι το άλλο. Η κατάσταση είχε ξεφύγει κι εκείνος έπρεπε να συνεφέρει τα πράγματα. 

Ξαφνικά μια σκέψη άστραψε: «Σώρρας!». 

Τι είχε πράξει ο Αρτέμης; 

Είχε αναλάβει να πληρώσει τα χρέη του λαού, μη έχοντας χρήματα. Τους είπε δηλαδή «αέρα». Τους είπε «τίποτα». Κόσμος και κόσμος είχε σπεύσει στο πλευρό του. Πόση σημασία, ρε παιδί μου, έχει ο καλός ο λόγος! Αυτό θα έπραττε. Το τίποτα με τον καλό τον λόγο.  Εψαξε μια κατάλληλη λέξη… Μια λέξη γαμώτο! 

Χαμογέλασε ανακουφισμένος. «Πολιτική ευθύνη! Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη!». 

Ανακουφισμένος επικοινώνησε με τη γραμματέα του. «Πάρτους όλους. Με το που θα ξημερώσει έχουμε Υπουργικό Συμβούλιο». 

«Τι εννοείτε σύντροφε Αλέξη, με το που θα ξημερώσει;». 

«Εννοώ, πρωί πρωί να τελειώνουμε». 

«Πάλι δηλαδή θα με φέρετε σε αψιμαχία με την Αχτσιόγλου. Τέλος πάντων». 

«Τι θέμα υπάρχει με την Αχτσιόγλου;». 

«Πάντα θέλει χρόνο να προλάβει το κομμωτήριο και τα σχετικά. Νέο κορίτσι είναι. Ας μη σας σκοτίζω μ΄αυτά, εσάς. Θα κάνω όπως είπατε. Αλλά, χωρίς να γίνομαι περίεργη, τι έχετε σκοπό να τους πείτε;» 

«Θα πω ότι αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη αυτού που έγινε». 

«Τι εννοείτε;» 

«Αυτό που ακούς!». 

«Συγγνώμη δεν κατάλαβα. Μα έτσι κι αλλιώς δεν έχετε την πολιτική ευθύνη ως Πρωθυπουργός; Και την προηγούμενη της πυρκαγιάς είχατε την πολιτική ευθύνη, τι αλλάζει την επομένη; Δεν καταλαβαίνω». 

«Εντάξει! Αν σκεφτόσουν όπως εγώ, θα ήσουν εσύ Πρωθυπουργός. Αλλά σκέφτεσαι όπως εσύ». Εκλεισε το τηλέφωνο μπαϊλντισμένος.

«Αχ τόσοι άχρηστοι! Αν δεν υπήρχα εγώ, τι θα έκαναν όλοι αυτοί….». 

Εκείνη τη στιγμή κάτι περίεργο ακούστηκε από το υπνοδωμάτιο. Κάπως σαν λυγμός του εφάνη. Έσπευσε, ανασήκωσε το σεντόνι. «Μπέτυ κλαις;». 

«Τι κάνω λέει;» είπε έξαλλη. 

«Νόμιζα ότι κλαις, με συγχωρείς που σε ξύπνησα». 

«Στο είπα Αλέξη, ότι η σχέση μας περνάει κρίοη. Με ξεπέταξες δυο μέρες στο Λονδίνο… Τίποτα δεν θυμάσαι πια από μένα! Τώρα ούτε καν θυμάσαι την επέτειο του κλάματός μου. Πέρασε Αλέξη! Κάθε 5 του Ιούλη κλαίω. Πέρασε. Πώς τόλμησες να νομίσεις ότι κλαίω σήμερα;». 

Πιο μόνος από μόνος έφυγε από το δωμάτιο. Το κινητό χτύπησε. Η γραμματέας του: «Σας τα έλεγα! Η Αχτσιόγλου έχει κόλλημα. Πέραν του ότι θέλει χρόνο για κομμωτήριο και μακιγιάζ, πρέπει να ψάξει και για μαύρα ρούχα για την περίσταση. Να έχει χρόνο να ντυθεί θέμα “θλιμμένη”. Και ο κ. Κοτζιάς θέλει να βρει ανάλογο καπέλο γιατί αυτό που είχε για τις εμφανίσεις του στο Μακεδονικό δεν κολλάει τώρα, λέει. Τότε ήταν καουμπόης, τώρα ψάχνει κάτι σε πυροσβεστικό. Και ο Κατρούγκαλος…». 

«Με ποιους έχω μπλέξει! Τι να πω; Αν δεν ήμουν εγώ….Κανόνισε τέλος πάντως Υπουργικό Συμβούλιο και μου λες…». 

Η αίθουσα γέμισε λαμπρές προσωπικότητες υπουργών. Ξεχείλισε τόσο το τραπέζι που έφεραν και καρέκλες. Γι’ αυτό όλα δουλεύουν ρολόι στον τόπο! Τις ακούμπησαν τοίχο τοίχο. Εξαλλος έγινε ο Κουίκ να είναι τοίχο. Αλλά τον αγριοκοίταξε ο Αρχηγός και τελείωσε το θέμα εκεί. 

Η κάμερα έκανε ζουμ στα πρόσωπα. Ατσαλάκωτη η μπούκλα της Αχτσιόγου και ένα εξαιρετικό μαύρο σύνολο, σεμνό, του πόνου αλλά και με ένα τατς σέξι. Ολα τα είχε προλάβει! Ο Μεγάλος Αρχηγός ήπιε μια γουλιά νερό.  

«Ξέρεις τι θα μας πει;» σκούνταγε ο Πολάκης τον διπλανό του ψιθυριστά. 

«Εγώ ούτε κατάλαβα γιατί μας φώναξε στα καλά του καθουμένου» είπε ο δίπλα…. 

«Ησυχία!», ακούστηκε από το βάθος. Ξεκινάμε, δόθηκε σύνθημα. Ολοι, με κομμένη ανάσα περίμεναν τα λόγια του Πρωθυπουργού. 

«Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» είπε εκείνος με στέρεα φωνή.  

«Μεγάλη κουβέντα αυτή!» είπε ο ένας στον άλλον. 

«Και σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο και σεις» συνέχισε και τους κοίταξε με νόημα. 

Στο σημείο αυτό κοντοστάθηκαν όλοι με αμηχανία. Μήπως έπρεπε να κάνουν κάτι; Για παράδειγμα, να μετρήσει ίσως ο Κοτζιάς (όπως για τα γενέθλια του Αμερικάνου) «Ενα, δυο, τρία» και όλοι μαζί συντονισμένα σαν Χορωδία Τυπάλδου να ανακράξουν «Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη»; Τι έπρεπε, Θεέ της Αριστεράς, να κάνουν; 

Κοιτάξαν προς τον Δραγασάκη. Εκείνος έκανε κάτι με το στόμα του. Σαν να ήταν να μιλήσει και σαν να μην… Κρεμάστηκαν από τα χείλη του. Τώρα θα πει κι αυτός «Αναλαμβάνω κι εγώ την πολιτική ευθύνη» και ένας ένας με τη σειρά του θα το έλεγε. Ετσι φαντάστηκαν αστραπιαία. Αλλά ο άτιμος ο Δραγασάκης, τους πήρε στον λαιμό του. Εβγαζε έξω τη σιαγόνα του… Να, τώρα θα το πει, σκεφτόντουσαν όλοι, την ανασήκωνε, τώρα τώρα θα το πει, αλλά μετά ξαναέβαζε το σαγόνι στη θέση του… Πώς να σας τον περιγράψω; Ξεπόνεσα τον μακαρίτη τον παππού μου όταν δεν εφάρμοζε καλά η μασέλα του.  

Και πέρασαν έτσι κομβικά λεπτά της ώρας. Κι όχι μόνο, σε τούτη τη συμφορά, δεν εισπράξαμε «Συγγνώμη» αλλά...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Τώρα τρέμουν επιστροφή στο 4% και Ειδικά Δικαστήρια - Ο Αδωνις Γεωργιάδης θα καλύπτει LIVE τις προφυλακίσεις τους

Ενα πράγμα τρέμουν οι κυβερνώντες: Tην επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο 4% και τα Ειδικά Δικαστήρια. Τρέμουν δηλαδή μην πέσουν κάτω και από το 12% που πήρε το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ. 

Αλλά αυτό ακριβώς θα συμβεί. Αφήστε που ακόμη βρισκόμαστε στα μισά του μακρύ καυτού καλοκαιριού, οι Τούρκοι ετοιμάζονται για έρευνες στο Αιγαίο, οι 2 Ελληνες στρατιωτικοί παραμένουν αιχμάλωτοι και σοβαρός επενδυτής δεν φαίνεται στον αέρα.

Οι κυβερνώντες συνειδητοποιούν ότι το λάδι στο καντήλι τους σώθηκε και επιχειρούν με την καθεστωτική τους συμπεριφορά να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία.  

Μόνο που κάθε μέρα που περνάει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ κατακρημνίζονται. Οταν θα είναι μονοψήφια ο Αδωνις Γεωργιάδης θα κάνει LIVE εκπομπή για να προαναγγείλει τον εγκλησμό τους στις φυλακές Κορυδαλλού.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος θα γράψει για τον αμοραλισμό των κυβερνώντων:

Χαράς ευαγγέλια… Ο Τσίπρας και η παρέα του ανέλαβαν μετά από ένα τετραήμερο την πολιτική ευθύνη για το ολοκαύτωμα στο Μάτι. Μας είπε επίσης, ότι την ώρα της μάχης δεν θα προβεί σε αποκεφαλισμούς, μια και κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε πράξη γενναιότητας, αλλά δειλίας.

Είπε πολλά και διάφορα επιχειρώντας να δικαιολογήσει την εγκληματική ανεπάρκεια της κυβέρνησης, που δεν κατάφερε να συντονίσει τις κρατικές υπηρεσίες, προκειμένου να μην θρηνήσουμε  την απώλεια 88 ανθρώπων και ων ουκ έστι αριθμός  αγνοουμένων.

Σε αυτό το υπουργικό συμβούλιο, που συνεκλήθη όχι ως είθισται  στο κτίριο της Βουλής, αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου, κάτι που θυμίζει σημειολογικά τον συγκεντρωτισμό των εξουσιών του Ερντογάν, δεν βρήκε ο Α. Τσίπρας να πει, ούτε μια λέξη συγνώμης.

Μας είπε μόνο ότι δεν έχει σκοπό να αποδράσει, κουβέντα για παραίτηση, που αποτελεί την αυτονόητη κίνηση μετά την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, που θα ξαναβρεί άλλωστε μια τέτοια καρέκλα εξουσίας σαν κι αυτή του Μεγάρου Μαξίμου, και πρόσθεσε ότι αφού τελειώσει η μάχη, ψύχραιμα θα αποτιμήσει τα γεγονότα και θα αποδώσει τις ευθύνες.

Όμως όταν ήδη μιλούσε στο ακροατήριο των 48 υπουργών η μάχη είχε τελειώσει και απ ότι όλα δείχνουν οι ευθύνες παραπέμπονται  στις καλένδες.

Βεβαίως προηγήθηκε ένα εικοσιτετράωρο πριν η συνέντευξη των ανεκδιήγητων Τόσκα και Τζανακόπουλου, που ούτε λίγο ούτε πολύ, μαζί με τους αρχηγούς ΕΛΑΣ και Πυροσβεστικής,  μας είπαν,  ότι ενήργησαν όλοι άψογα και ουδείς ψόγος.

Βεβαίως προηγήθηκε η σύσκεψη στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής την Δευτέρα το βράδυ υπό τον Τσίπρα, όπου ακούγαμε τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας να ρωτάει όχι τι κάνουμε με τις διασώσεις κι αν υπάρχουν θύματα, αλλά πότε θα ενεργήσουν το πρωί και πάλι τα πυροσβεστικά αεροπλάνα.

Και στη σύσκεψη αυτή, που μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση, κουβέντα για τους νεκρούς, όταν ήταν ήδη γνωστό ότι ο αριθμός τους ήταν διψήφιος.

Ακόμη και μέχρι σήμερα δεν μας έχουν πληροφορήσει για τον αριθμό των αγνοουμένων, στην προσπάθειά τους να καλύψουν την γύμνια τους, με ένα φύλο συκής, και το κυριότερο αν δόθηκε η εντολή εκκένωσης της περιοχής, που κινδύνευε στο Μάτι και γιατί δεν ενήργησαν όπως όφειλαν τόσο ο Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας, όσο και η υπεύθυνη για την εκτέλεσή της Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου.

Στην περιβόητη συνέντευξη της Πέμπτης ο Τζανακόπουλος και Τόσκας μας είπαν ότι θα χρειαζόταν μια ημέρα, για την εκκένωση της περιοχής των 20.000 κατοίκων. Έμμεσα παραδέχθηκαν, ότι η περίφημη εντολή χάθηκε με τον αέρα των 9-10 μποφόρ, που έπνεε εκείνη την ώρα στο Μάτι.

Ο Τσίπρας έστησε ένα ολόκληρο υπουργείο, αυτό της Ψηφιακής Πολιτικής για να βολέψει τον επιστήθιο φίλο του Ν. Παππά,  το οποίο από Κοινοτικά κονδύλια έχει στη διάθεση του 88 ολόκληρα εκατομμύρια, για να εκσυγχρονίσει η χώρα μας το δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης με μηνύματα (SMS) προς τους κατοίκους της περιοχής, προκειμένου να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους;

Στα επικοινωνιακά παιχνίδια επιστρατεύθηκε και ο εμπρησμός. Τον ισχυρισμό αυτόν επικαλέστηκαν τόσο ο Τόσκας όσο και ο Τσίπρας. Και κάτι τέτοιο, να συνέβη,  δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους. Όμως ήδη από την έρευνα που διεξάγεται, οι αρχές  εντόπισαν πρόσωπο, που θεωρούν ότι προκάλεσε την πυρκαγιά, στην προσπάθειά του να κάψει ξερά ξύλα.

Η ασύμμετρη απειλή της Δευτέρας έγινε εμπρησμός την Πέμπτη που έχει στόχο κατά Τσίπρα να πλήξει την κοινωνική συνοχή και να δημιουργήσει ανασφάλεια στους πολίτες.  

Εδώ λέμε ότι μας δουλεύουν, μια και δεν εμπιστευόμαστε πλέον ότι τα αυτιά μας άκουσαν τέτοιες γελοιότητες.

Στο παιχνίδι της κυβερνητικής προπαγάνδας επιστρατεύθηκε και ο κατά τα άλλα υπερφίαλος Π. Καμμένος, που είχε το θράσος να πάει να πει στους πληγωμένους κατοίκους του Ματιού, και να τους πει ότι αυτοί φταίνε για το κακό που τους βρήκε, επειδή έκτισαν στο δάσος αυθαίρετα.

Όμως ο πολυλογάς αρχηγός των ΑΝΕΛ, αγνοεί το γεγονός ότι...