Στα απολυταρχικά καθεστώτα του 20ου αιώνα, τύραννοι όπως ο Στάλιν, ο Χίτλερ και ο Μάο δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπους στο όνομα αλλόκοτων ιδεολογιών. Δικτάτορες όπως ο Μομπούτου Σέσε Σέκο στο Ζαΐρ άφησαν πίσω τους ποτάμια αίματος.
Είναι απαραίτητο για τη Δύση να κατανοήσει πως λειτουργούν αυτά τα καθεστώτα και με ποιον τρόπο μπορεί να τα αντιμετωπίσει.
Ο Τσάβες, για παράδειγμα, κέρδισε την εξουσία το 1998 μέσω των πιο διαφανών εκλογικών διαδικασιών στην Ιστορία της Βενεζουέλας, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές. Τα υψηλά ποσοστά αποδοχής αποτελούν έναν πιο αποδοτικό τρόπο επικράτησης από τον τρόμο.
Ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε τη δημοτικότητά του για να τροποποιήσει το Σύνταγμα μέσω δημοψηφίσματος και να περιορίσει το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας
Ο Βίκτορ Ορμπάν, για παράδειγμα, χλεύασε την πολιτική ορθότητα και την φθίνουσα ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης την ώρα που λάμβανε αναπτυξιακή βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δωροδοκούν τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ με διαφημιστικά συμβόλαια, απειλούν με μηνύσεις και προτρέπουν προσκείμενους στα καθεστώτα τους επενδυτές να εξαγοράσουν τα Μέσα που εμφανίζονται επικριτικά.
Κυριαρχούν και στο Διαδίκτυο μπλοκάροντας την πρόσβαση σε ανεξάρτητες ιστοσελίδες, προσλαμβάνοντας τρολς τα οποία κατακλύζουν το Internet με μηνύματα υπέρ του καθεστώτος, πληρώνοντας χάκερς για να επιτίθενται στις ιστοσελίδες των Μέσων της αντιπολίτευσης.
Kαταφεύγουν στη βία σποραδικά. Αυτή είναι η κύρια καινοτομία τους:
Ο Χίτλερ αφάνιζε τους εχθρούς, ο Μομπούτου απαγχόνιζε τους αντιπάλους του μπροστά στα πλήθη ενώ ο Ίντι Αμίν της Ουγκάντα πετούσε τις σορούς των θυμάτων του σε κροκοδείλους. Η ανάληψη της ευθύνης αποτελούσε μέρος της στρατηγικής τους καθώς φόβιζε τους πολίτες τους.
Η άσκηση παρασκηνιακής πολιτικής πίεσης υπέρ δικτατόρων θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως σοβαρή παραβίαση της επιχειρηματικής ηθικής.
Οι δυτικές δημοκρατίες οφείλουν επίσης να παράσχουν αντικειμενική ενημέρωση για τους πολίτες αυταρχικών καθεστώτων και μάλιστα στη γλώσσα τους. Και καθώς οι δικτατορίες που βασίζονται στη χειραγώγηση των πληροφοριών υπόκεινται στις πιέσεις του εκσυγχρονισμού και διατρέχουν αναπόφευκτα τον κίνδυνο οικονομικών αποτυχιών, η Δύση χρειάζεται υπομονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου