ΚΟΣΜΟΣ: Μύθος είναι η θεωρία ότι οι διαφωνίες για το νερό προκαλούν πολέμους

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Μύθος είναι η θεωρία ότι οι διαφωνίες για το νερό προκαλούν πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις, όπως ανέφερε σε παγκόσμιο συνέδριο για το νερό η διευθύντρια του τμήματος διασυνοριακής διαχείρισης υδάτων του Διεθνούς Ινστιτούτου Νερού της Στοκχόλμης (SIWI) Σιομάντερ Μάγκνουσον.

Σύμφωνα με την κ. Μάγκνουσον, τα τελευταία 50 χρόνια έχουν υπάρξει περισσότερα από 1.800 περιστατικά διασυνοριακής διαμάχης για τη διαχείριση των υδάτων διαφόρων περιοχών, όμως μόλις 7 τέτοιες «διαφωνίες» λύθηκαν με τη χρήση βίας.

Παράλληλα όπως τόνισε: «Υπεγράφησαν περισσότερες από 200 συμφωνίες και συνθήκες για τα διασυνοριακά ύδατα». Σύμφωνα δε με την ίδια, οι κυβερνήσεις και οι φορείς προτιμούν τον διάλογο και τη συνεργασία όταν το θέμα είναι το νερό, από το να στέλνουν στρατό και έδωσε ως παράδειγμα τη συνεργασία μεταξύ Ισραήλ, Παλαιστινίων και Ιορδανίας για το νερό του Ιορδάνη ποταμού.

Μια από τις βάσεις συζήτησης για τη χάραξη της πολιτικής διαχείρισης των υδάτινων αποθεμάτων της Γης είναι η έκθεση του ΟΗΕ που έδωσε στη δημοσιότητα τον Μάρτιο και σύμφωνα με τα οποία: 

O πλανήτης είναι αντιμέτωπος με μια μείωση των αποθεμάτων νερού κατά 40% μέσα στα επόμενα χρόνια εξαιτίας της αστυφιλίας, της αύξησης του πληθυσμού και της αύξησης της ζήτησης νερού για την παραγωγή τροφής, ενέργειας και για τη βιομηχανία.

Σχολιάζοντας τα ευρήματα αυτά, από τα οποία θα διαμορφωθούν και οι στόχοι της βιώσιμης ανάπτυξης στη Σύνοδο του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, η κ. Μάγκνουσον ανέφερε ότι, παρότι αυτά ισχύουν, οι διαμάχες για την καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων έχει προκαλέσει κυρίως διαμάχες σε εθνικό επίπεδο και όχι σε επίπεδο κρατών.

Από την πλευρά του πάντως στο συνέδριο ο διευθυντής του τμήματος παγκόσμιας πολιτικής νερού της Παγκόσμιας Τράπεζας, Τζουναΐντ Αχμάντ, ανέφερε πως «πρέπει να αποφασίσουμε σύντομα πώς θα μοιράζεται το νερό στους διάφορους τομείς (γεωργία, ενέργεια, πόλεις), ούτως ώστε να μη βρεθούμε στο σημείο σε 20 χρόνια από σήμερα να έχουμε μια διψασμένη γεωργική παραγωγή, μια διψασμένη ενεργειακή παραγωγή και διψασμένες πόλεις».