Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Ξέρω έναν άνθρωπο που εξαφανίστηκε.
Έμαθα ότι είναι καλά, χάρη στο δίκτυο. Όμως χάθηκε από τον πραγματικό κόσμο, τουλάχιστον από τα όρια που γνωρίζω εγώ.
Ο άνθρωπός μας, λοιπόν, διατηρούσε ένα μικρό εμπορικό κατάστημα στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας. Οι δουλειές δεν πήγαιναν καθόλου καλά, κέρματα έτρεφαν τον τζίρο του, δεν έβγαινε ούτε καν το νοίκι.
Πάνω στο γραφείο του ήταν ένα ραδιόφωνο συντονισμένο στον Real FM. Στις εκπομπές αντιμνημονιακού περιεχομένου η ένταση ανέβαινε. Τα άκουγε αυτός, τα ακούγαμε μετά και εμείς, όσοι και όποτε μπαίναμε στο κατάστημα. Και όπως συμβαίνει σε όλες τις ιστορίες από τον ίδιο ιστό, ένα πρωινό το κατάστημα δεν άνοιξε.
Το προηγούμενο απόγευμα ο έμπορος τοποθέτησε στο τζάμι της πόρτας μία τυπωμένη Α4 με το μήνυμα: «Κλειστό λόγω απογραφής». Κλείδωσε, μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε. Δεν τον ξαναείδε κανείς.
Τις πρώτες μέρες κανένας δεν έδωσε σημασία. Μετά, όμως, οι φάκελοι με τους λογαριασμούς άρχισαν να φουσκώνουν πίσω από το τζάμι της εισόδου. Πέρασαν εβδομάδες, πάνε μήνες τώρα. Το κατάστημα παραμένει έτσι. «Κλειστό λόγω απογραφής». Με όλο το εμπόρευμα μέσα. Αναρωτήθηκα γιατί ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δεν το άνοιξε. Ο μισθωτής άφαντος και τα νοίκια απλήρωτα. Κάποιος μου είπε ότι αυτά δεν είναι απλά πράγματα και χρειάζονται τον χρόνο τους, ίσως και δικαστικές αποφάσεις. Δεν με αφορά. Αυτό που με ενδιαφέρει στην πραγματικότητα, είναι η διαδικασία. Πώς εξαφανίζεται ένας άνθρωπος; Πώς το κάνεις; Τι γίνεται μετά;
Εντάξει, δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση χωρίς ολοκληρωμένη ερώτηση. Αλλιώς εξαφανίζεται ο τραπεζίτης και αλλιώς ο μπακάλης. Όμως να μείνουμε στον μέσο όρο. Πώς χάνεται ένας άνθρωπος σαν και μας; Και πού πηγαίνει; Έχει πίσω του κάποιες τράπεζες με δάνειο και κάρτες, εφορία. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας σηκώνει και τις εισφορές στον ΟΑΕΕ. Με παιδιά ή άνευ; Ωραία απορία. Χωριό με διαθέσιμο σπίτι υπάρχει; Κρίσιμο. Ακόμα και αν πας εκεί, τι κάνεις; Κάποια στιγμή θα χρειαστείς ΑΦΜ, ΑΜΚΑ. Και λεφτά να έχεις στην άκρη, πρέπει να είναι πολλά. Γιατί όταν πιάσουν οι βροχές, θα πρέπει να βγεις σαν το σαλιγκάρι για να φας. Ναι, η τράπεζα δεν θα ξέρει που είσαι, η εφορία θα αφήνει φακέλους σε ένα ορφανό γραμματοκιβώτιο.
Εσύ όμως είσαι ελεύθερος ή εγκλωβισμένος; Και άραγε πόσο να ζει στον ουρανίσκο η γεύση τού «Άι στον διάολο» λίγο πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου...
Έμαθα ότι είναι καλά, χάρη στο δίκτυο. Όμως χάθηκε από τον πραγματικό κόσμο, τουλάχιστον από τα όρια που γνωρίζω εγώ.
Ο άνθρωπός μας, λοιπόν, διατηρούσε ένα μικρό εμπορικό κατάστημα στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας. Οι δουλειές δεν πήγαιναν καθόλου καλά, κέρματα έτρεφαν τον τζίρο του, δεν έβγαινε ούτε καν το νοίκι.
Πάνω στο γραφείο του ήταν ένα ραδιόφωνο συντονισμένο στον Real FM. Στις εκπομπές αντιμνημονιακού περιεχομένου η ένταση ανέβαινε. Τα άκουγε αυτός, τα ακούγαμε μετά και εμείς, όσοι και όποτε μπαίναμε στο κατάστημα. Και όπως συμβαίνει σε όλες τις ιστορίες από τον ίδιο ιστό, ένα πρωινό το κατάστημα δεν άνοιξε.
Το προηγούμενο απόγευμα ο έμπορος τοποθέτησε στο τζάμι της πόρτας μία τυπωμένη Α4 με το μήνυμα: «Κλειστό λόγω απογραφής». Κλείδωσε, μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε. Δεν τον ξαναείδε κανείς.
Τις πρώτες μέρες κανένας δεν έδωσε σημασία. Μετά, όμως, οι φάκελοι με τους λογαριασμούς άρχισαν να φουσκώνουν πίσω από το τζάμι της εισόδου. Πέρασαν εβδομάδες, πάνε μήνες τώρα. Το κατάστημα παραμένει έτσι. «Κλειστό λόγω απογραφής». Με όλο το εμπόρευμα μέσα. Αναρωτήθηκα γιατί ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δεν το άνοιξε. Ο μισθωτής άφαντος και τα νοίκια απλήρωτα. Κάποιος μου είπε ότι αυτά δεν είναι απλά πράγματα και χρειάζονται τον χρόνο τους, ίσως και δικαστικές αποφάσεις. Δεν με αφορά. Αυτό που με ενδιαφέρει στην πραγματικότητα, είναι η διαδικασία. Πώς εξαφανίζεται ένας άνθρωπος; Πώς το κάνεις; Τι γίνεται μετά;
Εντάξει, δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση χωρίς ολοκληρωμένη ερώτηση. Αλλιώς εξαφανίζεται ο τραπεζίτης και αλλιώς ο μπακάλης. Όμως να μείνουμε στον μέσο όρο. Πώς χάνεται ένας άνθρωπος σαν και μας; Και πού πηγαίνει; Έχει πίσω του κάποιες τράπεζες με δάνειο και κάρτες, εφορία. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας σηκώνει και τις εισφορές στον ΟΑΕΕ. Με παιδιά ή άνευ; Ωραία απορία. Χωριό με διαθέσιμο σπίτι υπάρχει; Κρίσιμο. Ακόμα και αν πας εκεί, τι κάνεις; Κάποια στιγμή θα χρειαστείς ΑΦΜ, ΑΜΚΑ. Και λεφτά να έχεις στην άκρη, πρέπει να είναι πολλά. Γιατί όταν πιάσουν οι βροχές, θα πρέπει να βγεις σαν το σαλιγκάρι για να φας. Ναι, η τράπεζα δεν θα ξέρει που είσαι, η εφορία θα αφήνει φακέλους σε ένα ορφανό γραμματοκιβώτιο.
Εσύ όμως είσαι ελεύθερος ή εγκλωβισμένος; Και άραγε πόσο να ζει στον ουρανίσκο η γεύση τού «Άι στον διάολο» λίγο πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου