ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ τι σημαίνει η εγκληματική επίθεση στη Χαλκιδική;

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Αναρωτιέμαι: δεν υπήρχε ούτε ένας στον ΣΥΡΙΖΑ που να καταλάβαινε ότι αργά ή γρήγορα θα φτάναμε στα όσα εγκληματικά διημείφθησαν στο μεταλλείο Χρυσού της Χαλκιδικής, από τη στιγμή που επί δυόμισυ χρόνια συμβαίνουν στη χώρα τόσα και τόσα, στα όρια της βιαιότητας (ή και πέρα απ’ αυτά);

Δεν υπήρχε κανείς που να καταλάβαινε ότι το κλείσιμο του ματιού σε φαινόμενα ανομίας, τελικά θα άφηναν πολιτικό ίζημα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ;

Κανείς (μη έξαλλος) δεν υποστηρίζει, φυσικά, ότι  η επίθεση της συμμορίας στη Χαλκιδική οργανώθηκε από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Αλλίμονο.

Υπάρχουν, όμως, πολλοί που θυμούνται καλά ότι κάθε κίνηση στα όρια της βιαιότητας υποστηρίχτηκε (ή έστω έγινε ανεκτή) από αυτό, στο όνομα κάποιου κοινωνικού δικαίου, τα τελευταία διόμισυ χρόνια.

Και εκεί ακριβώς έγκειται το ζήτημα.
Θα αναφερθώ μόνο σε τρία παραδείγματα:

Πρώτον, ο Αλέκος Αλαβάνος ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απείχε μόνο ένα βήμα από τον ξέφρενο πανηγυρισμό κάθε φορά που έτρωγε γιαούρτι ένας υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ενώ αρνείτο να καταδικάσει απερίφραστα ακόμη και το ξύλο σε βάρος βουλευτών της ΝΔ. Έως ότου γιαουρτώθηκε και ο ίδιος, όπως και η υποψήφια για τον Δήμο Αθηναίων Ελένη Πορτάλιου και μάλλον κατάλαβε ότι το σχοινί έχει δυο άκρες…

Δεύτερον, η ηγεσία του κόμματος δεν έβρισκε επί μήνες ούτε μια λέξη αποδοκιμασίας για το γεγονός ότι η Κερατέα είχε μεταβληθεί σε Φαρ Ουέστ, μέχρι του σημείου να πέσουν μολότωφ μέσα στο σπίτι του αστυνομικού διευθυντή και να κινδυνέψουν να καούν ζωντανοί ο ίδιος, η σύζυγός του και τα παιδιά του. Και μπορεί οι κάτοικοι να είχαν χίλια δίκια που διαμαρτύρονταν, επειδή δεν ήθελαν τη χωματερή δίπλα τους, αλλά δεν ήταν προφανές ότι εκεί εκπαιδεύονταν κάθε βράδυ διάφοροι επίδοξοι αντάρτες πόλεων; Ποιος αγνοούσε ότι όλος ο χώρος της αναρχοαυτονομίας είχε μεταφερθεί εκεί -δήθεν στο πλευρό των κατοίκων- και έκανε καθημερινά ασκήσεις προσομοίωσης μέχρι το πέρασμά του στην ενεργό τρομοκρατία;
Και αν το αγνοούσε, πραγματικά, μήπως είναι υπερβολικά αφελής για να θέλει να πρωταγωνιστήσει στη δημόσια ζωή;
Όπως βλέπετε, υιοθετώ την πιο ήπια εκδοχή των πραγμάτων.

Τρίτον, ο βουλευτής Τάσος Κουράκης (και αντιπρόεδρος, τότε, της Βουλής) ήταν μπροστάρης στη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, όταν κάποιοι φώναζαν «προδότη» τον Κάρολο Παπούλια, ο οποίος από 15 χρονών πολέμαγε στα βουνά τους ναζί κατακτητές. Εκείνη την ημέρα στη συμπρωτεύουσα, αλλά και σε δεκάδες άλλες πόλεις, προπηλακίστηκαν βουλευτές τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ από τρελλαμένους ακροαριστερούς και έξαλλους ακροδεξιούς, οι οποίοι έδρασαν ως κανονικοί προβοκάτορες συκοφαντώντας την ειρηνική διαμαρτυρία χιλιάδων απλών πολιτών.

Ούτε τότε βρήκε μια λέξη αποδοκιμασίας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Το αντίθετο, μάλιστα. Μιλούσε για ξέσπασμα της δίκαιης οργής του κόσμου.

Ό,τι έκανε ακριβώς και τον Δεκέμβριο του 2008, όταν συμμορίες έκαιγαν και λεηλατούσαν την Αθήνα επί 20 μέρες. Τότε έκαναν λόγο για ξεσηκωμό της νεολαίας, αδυνατώντας να διαχωρίσει την ειρηνική διαμαρτυρία των νέων από την εγκληματική δράση των κουκουλοφόρων. Γράφω «αδυνατώντας», διότι θέλω και πάλι να είμαι ήπια…

Θα θυμάστε ότι την Άνοιξη του 2008 οι δημοσκοπήσεις έδειχναν τον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν στο 20% και ότι τον Οκτώβριο του 2009 μόλις και μετά βίας κατάφερε να περάσει το όριο του 3% και να μπει στη Βουλή.

Η στάση του στα τρομακτικά γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008 είχε κάνει τον κόσμο να φύγει τρέχοντας από κοντά του.

Περίμενα πως κάτι θα είχε διδαχθεί από τότε. Κακώς. Μάλλον κανένα συμπέρασμα δεν έχει βγάλει η ηγεσία του. Η αλαζονεία φουσκώνει (πολύ περισσότερο τώρα) τα πανιά της και προσωπικά δεν αποκλείω να βρεθεί, σύντομα, προ οδυνηράς δημοσκοπικής εκπλήξεως…