ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ: Εκανε αστεροσκοπείο την ταράτσα της γιαγιάς του

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Τα βράδια με ξαστεριά ο Μάνος Βουρλιώτης φεύγει από το μικρό διαμέρισμά του στο κέντρο της Αθήνας και πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς του, στην Αγία Παρασκευή. Στην ταράτσα ανοίγει τους χάρτες του και στρέφει το τηλεσκόπιο στον ουρανό. Του δώθηκε ως δώρο από έναν φίλο της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου, όταν πριν από ένα χρόνο, μαθητής Γ' Λυκείου τότε, κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας στη Βραζιλία. Δεν ήταν η πρώτη του διάκριση.

Ηταν μεταξύ των πέντε πρώτων στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Αστρονομίας το 2011, απέσπασε εύφημο μνεία στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας στην Πολωνία, όπου συμμετείχαν 160 διαγωνιζόμενοι από 30 χώρες, και πέρσι τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Φυσικής, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 400 διαγωνιζόμενοι από 80 χώρες.

«Ξεκίνησα να συμμετέχω σε διαγωνισμούς στην Α' Λυκείου, έπειτα από προτροπή ενός καθηγητή μου στο Μαράσλειο, ο οποίος είδε ότι όχι μόνο με ενδιέφερε η Φυσική και η Αστρονομία, αλλά ότι ήμουν και καλός. Εψαξε και βρήκε τους διαγωνισμούς και έτσι δήλωσα συμμετοχή. Αν δεν μου το είχε πει, πιθανό να μην είχα κάνει τίποτα. Υπάρχουν παιδιά έξυπνα και υπάρχουν και εξωσχολικοί φορείς. Το θέμα είναι να τους ανακαλύψεις ή να σε ανακαλύψουν», λέει ο Μάνος.

 

«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει έρευνα», λέει  ο Μάνος Βουρλιώτης, Ολυμπιονίκης στην Αστρονομία και τη Φυσική Στην Ελλάδα δεν υπάρχει σχολή Αστρονομίας κι έτσι η πρώτη του επιλογή ήταν το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η αστρονομία είναι προς το παρόν για τον ίδιο ένα χόμπι, που προσπαθεί να εξελίξει μέσα από βραδιές αστροπαρατήρησης, θερινά μαθήματα στο Αστεροσκοπείο και κάποιες διαλέξεις που διοργανώνονται από το Πανεπιστήμιο. 

«Τα άστρα αλλάζουν. Κάθε εποχή έχει τη δική της ομορφιά, το δικό της ενδιαφέρον. Πιο πολύ μ' αρέσει να ασχολούμαι με εξισώσεις» λέει ο ίδιος. Υπολογισμοί της τροχιάς ενός πλανήτη, σμήνη, νεφελώματα και μεγέθη των αστέρων είναι το χόμπι του Μάνου. Του αρέσει και το ποδόσφαιρο -παίζει σε μια ομάδα-, διαβάζει βιβλία επιστημονικής φαντασίας και βλέπει Star Treck. «Εχω φίλους που είναι πιο τρελαμένοι από μένα, για παράδειγμα με τα Μαθηματικά. Εχω και άλλους που δεν ασχολούνται καθόλου. Βρίσκω κοινά σημεία με όλους», λέει.

Οι καθηγητές του στο Πανεπιστήμιο δεν γνωρίζουν την κλίση του. Ωστόσο, έχει επαφή με κάποιους καθηγητές από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Ενδιαφέρομαι για την έρευνα και δυστυχώς στην Ελλάδα είναι ελάχιστες οι ευκαιρίες γύρω σου. Δεν υπάρχουν επιχειρήσεις ή φορείς. Θα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό».

Τα βραβεία που έχει λάβει δεν αντιστοιχούν σε χρηματικό ποσό. «Παίρνεις τα μετάλλια και τα έχεις για να τα βλέπεις. Τα έξοδα, όταν πηγαίνω στο εξωτερικό, καλύπτονται από τη χώρα που σε φιλοξενεί, ενώ οι γονείς μου, εκτός από ηθική υποστήριξη, με υποστηρίζουν και οικονομικά: μου πληρώνουν το εισιτήριο. Δεν κοστίζει λίγο να πας στη Βραζιλία! Θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με την Αστροφυσική, ως ερευνητής ίσως», λέει και συνεχίζει: «Με γοητεύει ο ουρανός. Βλέπεις κάτι όμορφο, εξωγήινο και παρελθοντικό. Τα αστέρια αυτά έχουν πεθάνει πριν από πολλά πολλά χρόνια...».